장음표시 사용
191쪽
prout diximus in Tractatu de Mente Humana impressiones, qua motu NervOrum nostrorum sicit 'lai tituli, neuticlitam sunt unitae cum perceptione, oi illas nobis repraelen rare pollit tanquam in glandula aut in parte quadam cilian Crvi,sia tanquam in parte, in qua plius extremitas terminatur quam vi fortitan is haec extremitas non sit . sed alia pars quaedam media quae ab obj clo assicitur. Quocirca quando quaedam accidit alteratio litamentis cerebri in inteliora suae libitantiae illa non potest percipi an cluam in ipso cerebro , sed referenda est ad quandam partem aliam sive propinquam, ive remotam pro ratione loci, ubi ista illamenta terminantur. Cogitandum adluic quod principue sunt libra e cranio non eo redientes, a quibus impressi ones Memoriae conservari possunt. Notandum quoque est.
quod ista lamenta non fiunt laevia ac polita sed quod minutae ista particulae . ex quibus conflatae sunt prati ae sim tramusculis, qui instu minusculorum pilorum super corpus fila menti eriguntur quod cursus spirituum quidem semper inclinat aliquantulum deorsium istos parvos piloς
at non ita tamen quin pusillum removeantur , ncque conjungantur neu misceantur
pilis aliarum fibrarum vicina tam , praesertim quando istae fibrae sunt ex illis quas obj ccta non concutiunt frequenter Verumtamen concipiendum est . quod isthaecum sit c bilis ac levis, eo quod spirituum actio prohibeat, quominus sortiter colligentur ' quod si haec minuscula filamenta ipsorumque pili incomparabiliter exibiliora sunt plumbo aut cera usque adeo ut ferme hi resistant cur ut spirituum , a quibus mille modis differentibu vertuntur
atque flectiliatur. Porro constitutionem omnium cerebri fibrarum, dum etiamnum
sunt ira ranio Melius ob oculos ponere non possum, quam quod ea antequam actio obj cctorum seu cursus spirituum peculiatis ibi soraraverit ullam impressionem in
uno magis loco quam in alio, quodammo do simili sit arboribus cuiusdam vivae densis quarum rami omnes, licet sibi invicena implicantur, nihilominus tamen tendunt, Celum cituς. Atque haeae est dispos: tio istorum lamentorum cerebit naturalis , in qua, ut verum fatear, illud unquarn omni ex parte reperiri non puto. Ut porro eodem modo naturam commutationis, quae ibi contingere potest, concipia mus, non nisi illa duntaxat est repraesentanda, quam in sylva , de qua jamjam meminimus posset producere cursus cujusdam luminis , quod recens lueret inter aptius arbores, aut etiam illa , quam eidem post et inferre incestus venatoris vel cujus dana fer e, aut securis frondatoris, qui dimovendo, flectendo atque caedendo nonnullos ejus ramos, illosque vario ordine collocando, esset in causa, ut aliam acciperent figuram ac situm , quam quae ii est naturalis. Atque deinceps concipiendum, quod actio objectorum , vestiora memoriae cursus spirituum, atque vi animae pos sint ei me consimilem inferre mutationem constitutioni istarum fibrarum naturali, atque ibi sormare , ubi antea non erant, vestigia, vias, quin imo ibidem
delineare quodammodo exemplar dear unaquae in glandula formantur. Ut autem adhuc melius intelligatur , quicquid in cerebro alicujus animalis reporitur , erunt praeterea observanda sequentia Primum est,
quod quando animal est fanum , ipsius ventriculi cerebri semper ex toto scatent sipi ritibus, qui in eos perpetuo distunduntur per poros glanduis, in quam illos nonnulli minutissimorum ramorum arteriarum plexus Choroidis indesinenter est indunt Et quod hi piritus sine intermissone egrediuntur ex ista cavitate permaculas ramina dicti plexus, atque intervalla quae sunt inter fibras eo pertinoente p. Alterum est quod spatium horum ventriculorum4 intervallorum, cum non fuerint
192쪽
istorum spirituum , non it semper aequale, sed nunc maius nunc minus, pro spirituum quantitate ac vi Atque cum haec superficies ac filamenta inde egredientia lint alias magis, alias minus tensa nempe quando ob quamcunque causam vis aut copia spirituum imminuitur,4 quando non amplius habent sat agitationis atque sortitudinis ad conservandum magnitudinem atque amplitudinem isti ab ipiis cavitati datam ad conservandam pororum aperturam ista superlicies rugis contrahitur, spatium istud coarctatur,4 filamentorum alia super alia subsidunt, complicantur atque relaxantur. Tertium est , quod sive ista cavitas sit magna sive parva, quando arteriae plexus Choroidis profundunt spiritus aequaliter in glandulam &non habent ullum in seipsis cursum, qui eam in partem unam aut alteram inclinet, quando nihil superest in cerebro, quo attrahi queant in locum peculiarem spiritus disperguntur aequaliter in omnia istarum fibrarum intervalla, glandula propemodum in ventriculorum meditullio atque centro residet: sed quamprimum causa aliqua mutat spirituum motum , eodem quoque tempore suum glandula sitium mutat, usque adeo ut illa , siquando motus augetur absque ullo praeter hunc actu alio aliquantulum erigatur, sin autem iste in minuitur, eadem deprimatur siquid eam trahit inistrorsum vel dextrorsum, antrorsum vel retrorsum, sursum vel deorsum, confestim in eandem vergit partem eundemque capessit situm haud secus atque navis in aqua fluctuans imitareturiptius agitationes, live se ex toto soluta, sive alligata vinculis aliquantulum laxatis , quali est nostra glandula. Quae his tribus gaudet praerogativis, quod sit unica, quod lit omnino sita in ventriculorum medio. quod non nisi ipsa sola inter omne reliqua cerebri partes sit suspensa Iupponi post besse mobilis. Quartum est, quod quando spiritus aequaliter
ex ventriculis egrediuntur, ipsorum pori quoque aequaliter patent quam pii
mum ipsi intrant aut saltem intrare conantur in poros unos potius quam in alios,
tria contingunt Primum est, quod istipori magis dilatantur, Illa mentis minusculis ipso ' ambientibus nonnihil ad latus comprellis aut retrotractis ad loca , ubi spatium est aliquanto latius; proinde pori etiam vicini pauxillum coarctantur, atque spiritibus non amplius permittunt eo ressum per intervalla, quae inter ipsos
sunt, tam abundanter quam solent. Alterum est , quod cursus omnium in ista cavitate existentium minutorum corpusculorum limul versus illam vergit partem, quantum potest, glandulam eo rapit, atque desert Tertium denique est, quod spiritus
in corpore glandulae contenti etiam tendunt versus istam aperturam, non quidem
indi criminatim per quaevis foramina in ejus superficie hiascentia, sed praecipue per illud vel illa quae sunt proxima Magis
directe opposita isti aperturae, prout tunc temporis fuerit litus glandulae Quapropter pilitus ex istis meatibus stuporis egredientes, non modo debent fluere celerius illis, quos ipsa aliunde essundit, sed eodem insuper modo debent egredi, quo illi qui disperguntur per maculas live foramina istius aperturae in Plexu atque adeo quamprimum fit apertur inplexu , figura ejus delineatur in glandula per sori na,
quam tunc spiritus sibi induunt egredientes per oramina huic aperturae maxime
opposita. Porro his figuris formis, ac mo- di; quibus spiritus egrediuntur ex glandula, qui in causa sunt, ut potius ex
quibusdam superficie ejus oris quam
ex aliis stluant quin etiam inferionibus atque inclinationibus hujus glandulae, co-oitationes animae immediate coniuncta cose credimus atque censemus. Quintum est quod cauta, quae hoc modo essicere possent ut nonnullae plexus macul e sive oraminama is aperiantur quam aliae, in be-
193쪽
sitis revocari possint ad res Quarum prima est actio obj ccli externi aut interni insensus, quae movens unum aut plura nervorum i lamenta, in causa est, ut eodem tempore extremitas quae in plexu terminatur , moveatur atque ita aperiat spatium quod circa ipsam est. Altera est Memoria, quae, quando inrittantilia corporea est consideratur, in nulla coniisti re alia nili in facilitate, quae in poris jam ita apertis remanet, ut rursus aperiantur vel suapte sponte, vel aliquantulum per spirituum
actionem sollicitati Tertia litur a spiritibus , cum ipsorum cursius vel git potius ad unum ventriculorum latus quain ad alterum. Id quod proficiscitur vel ex modo, tuo ab arteriis effunduntur in glandulam ipsos deserentem , ut potius fluant versus foramina quaedam quam versus alia vel ex eo quod egrediantur violentius atque copiolius ex nonnulli arteriarum ramis quam ex ipsorum vicinis vel deni itie ex eo, quod quilin in nonnunquam inaequales vi classitudine ac figura, ipsorum alii aliis sint aptiores ad petiendum locum ad quem tendunt atque ita reliquos ad insequendum ipsos determinant. Reperitur insuper quaedam causa in homine quarta , nempe facultas , qua ejus anima inest determinandi olandulae motum, atque ita essiciendi, ut versu hanc
ipsam partem effundat omnes in ipsa contentos spiritus illosque quos ante se reperit, propellat potius versus partem Plexus unam quam versus aliam. Atque in hac δε- cultate ita est potestas , quam habemus movendi membra nostra imaginandi atque recordandi. Sextum , quod animadvertendum, est quod spiritus ex isthac cavitate profluentes continenter conantur recta penetrare, cieipsa quoque quanto possunt impetu, penetrant in crassam medullae cercbri partem secundum proportionem virium, quibus pollent ad conservandum pristinam deici minationem suam
quoadusque per partes sibi obvias repulsi,
versus nervos descendant, inter sibi a quatiplbs avertunt. Septimum est, quod ita in crastam cerebri partem penetrantcs, spiritiis imprimunt istis ita mentis ipsorumque pilis seu ramis minusculis sol mam cursus sui eodem plane modo , quo viator in sylvam penctraturus quandam densissimam, flexu tamen admodum facilem, eidem inter pertranseundum imprimeret sui corporis formam , qua quidem priri vice foret admodum levis ac rudis minimeque durabilis , sed tractu temporis dummodo iste viator suum eodem modo illac transitum frequens continuaret magis magisque perficeretur , atque in causa eslet, ut arborum rami priorem conservantes sentim flexuram primitus plis datam non amplius adeo obiisterent ejus transitui simili modo spiritus per aperturam quorundam Oror Um plexus egredientes, imprimitia fila mentis atque ramis cursu ipsorum obsistentibus figuram egressus sui , eosque inscctunt dimoventque varie secundum motus si sormam , prima quidem vice leviter . sed deinceps magis magisque persccne , prout
motus ille frequenter sue i iteratu . Loco denique postremo observandum , quod
quemadmodum iste viator per sylvae aperturam ingrcdiens potest tendere vel deYtrorsum , vel sinistrorsum vel antrorsum, sed si quam offenderit viam . tritam , calcatamque id in causi esse poterit ut aliquantulum deflectat, quamvis ab initio ea non fuerit plius intenti, Ita etiam spiritus ingredientes in nonnullas Plexu maculas, poterunt tendere ad partem alterutram , vel recta juxta motus ut determinationem sed si inter intrandum Senderint ad unum latus viam maciis tritamquam ad alterum ista ipsis occurrens dissicultas moliendi iter novum atque facilitat
prosequendi jam tritum , ipsos poterit divertere atque Ucere, ut priorem relinquant proclivitatem. Caeterum quemadmodum iste viator siccum perpendens,
194쪽
quod illa via, quantumvis acilior, non tamen sit ista, quam inire necesse habet, si metam tibi propositam contingere velit, potest tractu temporis sibi viam pandere
novam , qua priore quam calcare desierit, magis trita evadet Ita quoque si voluntas nostra aut causa quaedam alia diu conservat
spiritus in sua prima determinatione, idiplis potest esse causa aperiendi libi tandem
aliquando viam recentem , quantumvis alteram magis tritam offendant praesertim si non intervenerit quicquam, quod aliquoties eos propellat ad hanc posteriorem, quae paulatim delebitur, at non ita tamen,
quin semper denuo possit facilius aperiri quam ii aperta nunquam fuisset, quando Cccasio quaedam spiritus in pristinam viam
reducet. Atque haec est cerebri structura, quam conatus sum, quam optime potui, explicare, & aulina sperare, eos qui eandem recte comprehenderint non tantum
nullam amplius in toto extu, qui nihil aliud tractat, sed etiam in omnibus quaestionibus, quae super hae materia sor-
mari poterunt, nec non in dissicultatibus omnibus quae objici poterunt, resolvendis, dis scultatem reperturos. Quarum nescio ullam ponderis majoris illa quae assertur a Bartolino in sua natomia Resormata, pag. 3 2C. ubi ait Cartesiani cerebrem ex
mollibus 9 plicabilibus fibrisiis se mutuo
cum parorum intersitita contingeratibitis contexuut, per quas imprimantur in cerebro imagines rerum o ectarum; egregie quiadem sensus rationem hoc pacto explicant,
vera esset hypothesis i sed tale fibrida
in sub antia cerebri mosi non observantur,
nisi principium spinalis medulia sumamus,
ex quo nervorum funiculi oriuntur. Et paulo insci ius, pag. 333. Poros multos in P triculas addit Regiis , iis ricta subseantia cerebri spectantes , in iιibus spiritus animalis generetur, sed si, una cum fibri Iis, oculos Anatomicorum fugiunt. Nos fa- ne multum Bartolino ejusqu' in loquendo
libertati debemus, quippe qui ingenue sa-
letur hypotheuia nostram accurate explicare functiones sensuum 4 quidem seliceS sumus,quod laudatus Autor doctissimus experientillimusque neminimam quidem objectionem potuerit reperire qua hypothesin nostram falsitatis argueret atque On- vinceret. Nam pro objectione haberi nequit, ii quis dixerit, Ibi neque illas cerni fibras neque illos poros, niti limul hinc quoque conclusium voluerit, quod quicquid Anatomici in corpore humano oculis detegere nequeunt, ibi etiam non sic quod sane procul dubio nolet fateri. Hoc enim si esset, neganda quoque laret existentia spirituum
animalium, atque omnium pororum insentibilium, quam tamen existentiam quilibet agnoscit in divertis corporis locis. Duae dantur viae existentiam rerum detegendi, quarum una est Sensus, altera Ratio. Libere quidem concedimus,sensus testimonium hic nobis deficere, sed ratio tantopere pro nobis militat, ut non tantum ostendat,rem esse maxime verisimilem,quemadmodum ipsime Ad Versarii nostri nobis consentiunt, quippe qui si eam crederent esse impost bilem eam nullatenus dicere possent esse egregium modum explicandi
operationes sensuum verum etiam veram
este, atque impost bile, rem aliter se habere: quoniam cum species quae nobis objecta reddunt sensibilia,nihil aliud sint quam modus quo ipsa nostros attingunt nervos, aut per seipsa aut per interventum corporum inter ipsa atq; nos interjacentium , cumque iste contactus nequeat esse s sibili; nisi quandam nervis nostris inserat mutationem, cum nulla detur, quam tam clare concipiamus quam motum localem neque
etiam quam possimus sine ipso intelligere, consequitur, quod proprie loquendo nihil
nisi iste motus impressionem in sensus nostros faciat. At cum isthaec impressio non percipiatur, neque ullum in nobis sensum excitet, nisi delata usq; ad cerebrum fuerit, docum hoc fieri nequeat nisi mediante quodam corpore inde descendente ibidemque
195쪽
delinente, atque cum hoc etiam corpus ne .cessario in multa divisum esse flamenta debeat, quae possunt diversas objectorum
impressiones transi niti cre ad cerebitimus que diversosque quo expetimur sensus, in nobis excitare: cum circa ista fila menta quoque quaedain fluere debeat materia, qua ipsa dividantur prohibeanturque, quominus coalescant, ab illa parte, ubi terminantur , usque ad egressum ventriculorum cerebri, qtio deserre istius motus impressionem debent necesse est, ut eo sentiamus modo quo sentimus, cerebrum
Sc nervos ex fibris toris esse compositos tali ratione qualem jamjam descriptimus. Perspicuum mihi litoque videtur esse, si
bris, ex quibus sensibiliter cernuntur constare nervi non posse primam assignari originem aliam nil superficiem ventriculorum cerebri interiorem. Quamvis enim , ut perhibent Anatomici, verum sit, nervos nasci ex spinae cerebelli itie medulla, id nihil aliud sibi vult nisi quod ipsorum fibrae non altius incipiant tiam in illis locis coalescere funiculos sensibiles verum de ipsorum fibris dici nequit, ipsas
quoque ab istis partibus suam primam duacere originem , cum manifesto constet, spinae cerebellique medullam non habere aliam nisi ventriculorum suorum superficiem superficit externae oppositam. At que si necesse suit nervos Te diviso in permultas fibrilla ad deserendas obj ceto. rum impressiones usque ad nervi originemn nonne ad minimum etiam aeque necessarium est , ut istae fibrae exporriganturusque ad cerebri ventriculos ad deserendum eo impressionem eandem, cum OS ipsam, antequam eo pervenerit, percipe
re nequeamus. Potest etiam alia contra
hanc doctrinam moveri objectio . videlicet quod saepius aqua reperiatur in ista cavitates, unde nonnulli colligere praesiu-munt, illam esse .lcstinatam ad recipiendum quidem pituitam ripiritus autem animales non item. Quibus respondeo, istam
a litam non reperiti nisi in ventriculis eorum quorum cerebrum non est antim quinetiari poros plexus esse adeo exiles, ut communiter transitum nulli dare liquori possint, cujus partes non tam subtiles sunt quam partes spirituum : qui , cum semper sortiores sint, non possunt, etiamsi in ventriculis istis aqua sit, non delinearet deam implessionis objectorum in glandula, siquando patuerint notria ullae plexus mactitae , idque sere tanta cum facilitate atque persectione ac si nihil illius inesset: quoniam isthaec aqua, dum animal vivit,
in avitate illa haud secus inesse potest quam in forma vaporis qui non magis obsistit a Ciloni gressuique spirituum quam
scapi acinique uvarum actioni musti ex lacu egredi conantis, prout Autor noster loquitur sub initium sitae Dioptrices. De caetero tametsi credo, quod pituitae partes, sive formam aquae sive vaporis habeant, sint ut plurimum nimis crassae, ut per medios plexus poros transire queant, nulliis tamen inficias vetam , quin nonnunquam adeo dilatentur ut nonnullae ex ipsis adeo subtiles sint quae illac transire valeant, Madnervorum originem usque penetrantes gignant paralysin aliumve quendam morbum. Transirem jam ad Textu explicationem , scd cum perplurima Autor noster proserat de glandula , Uam ego repraesentavi notabilite majorem quam naturaliter est, quamque ita Anatomici in sui fio uris repraesentare non solent non ab retore arbitror pauca de ea dicere, ut nihil remorae deinceps cuiqtiam injiciatur atque exponere rationes, Ob quas D n. Des-
Cartes ejusque sequaces existiment, hanc glandulam esse primariam animae sedem
organumque sensus communi atque imaginationis Delu us glandulae foura situ atque magnitudine haec habet artolinus: Ipsius namqtie descriptio tanto magi meretur fidem , quanto directius usiri, quem noscidem adscripsimus, se opponit Habetur autem p. 36. in ipsius Anatomia:
196쪽
Ad ortum foraminis, inquit, quod a me modo malor, modo minor pro ratione di Centriculo in nobilem intrat , quaedam inpirituum cana implentium. In quo admitglandula es apposita, Pinealis dicta, asgura nuclei pini, Graeci κωνανιν vel κωνοε A , alii penem cerebri vocant, em 4
tendo nihil est quod adverserit nostri, camphorae ac sali illam comparantes, seraebeant dissiciles. Prae omnibus animad-que sub antia durioris , coloris sublutei vertendum, illam reliquo cerebro anne- nonnunquam subobscuri, membrana te lisam non esse nil per illa duo flamentania obducitur; magna in recens a fatis j nervosa quae Sylvius observavit idque per- animalibu , in inteleratis cadaveribi col l quam remisse, reliquum ipsius corpus liquata vix apparet, vel valde exilis es, ut is in hominibus, quorum calentia cer bra aperiri non possunt, unde annihilari unt, sicut amphora aer exposita, a tim resoni sicut sal ab humido Glandulam hanc inter testes consistentem nerveus funiculi utrimque firmat, observante Sylvio a ui etiam in hac pineali glandula non semel aliquot arenuim, quin is aliquando calculum exiguum, ps quartam partem quantem is subrotundum observatis.Non absque ratione igitur glandulam isthanc repraesentavi aliquanto majorem , quam
Anatomici solent, non tantum ut TeX-
tum multo melius Lector percipiat, verum etiam quia multo major est in animali vivente, cujusmodi eam figura mea repraesentat, quam in capite animalis mortui quandoquidem vel ipse Bartolinus annotat, illam apparere permagnam in cadaveribus, quotiescunque cyus aperiuntur, dum cavitas ista adhuc calet tota. Quanquam autem ego illam repraesento
aliquanto turgidiorem quam ipsius fert
natura, duo tamen hic notari volo. Piimum est, quod quamvis etiam ipsa esset
minor, quam post mortem nostris eadem esse quali involutum atque circum vestitum arteriis plexus Choroidis minusculis, atque ita suspensum, ut facillime in alterutram deferri partem queat, prout spiritus ex nonnullis plexus istius arteriis egredientes, sortius aut abundantius quam ex quibusdam aliis, illam impellunt aut etiam prout fuerit attractavi abrepta versuilaliquos plexus poros, qui aliquanto magis
aperiuntur, quam ipsorum vicini Plexus Choroides est quaedam productio illius partis arteriae Caroditis, quae in ventriculos penetrat, ibidemque in quampluri
mos dividitur ramos,quorum una par ΠΟ-
strum construit plexum, altera vero hac atque illac diffunditur juxta ventriculorum parietes. Id quod vel ipse confirmat artolinus, paulo superius in pagina a nobis
allegata Exiguum Caroditis artem ramulum, partem cerebri inferiorem, ubi mirealis ventriculm terminatur, penetra
tem accipit Choroides plexus etere gland
lo , qui desinit circa pinealem glandulam, ubi per inferiorem glandula super ciem hinc , inde de se ramulum sparsit.
Adeo ut concipiendum sit, in animali vivente Diadum ventriculorum cerebri esse oculis subjicitur , tamen non ore minus quasi aulae instar instratum multis arterio- idonea recipiendis sensuum impressioni His minutis , quarum subtilissimae qua bus. hialiscunque namque parvitatis sit, 'ue ad glandulam tendunt , quae tamen plura tamen puncta, atque foramina habebit, quam nos recipimus diversas eodem
tempore impressiones. E contrario si fuerit parvi erit magis idonea iis recipiendis, is per eas commoveatur, atque antinae praebeat consequenter occasionem
eas percipiendi Alterum est, quod illa sit
obstaculo non sunt motu spirituum inde egredientium , neque contundunt deas super illam delineandas Quemadmodus nenim videmus, quod post mortem hoc aulae genus in unam conglobetur asesim, existimandum est, illud, dum in vi ta est animal esse adeo tenellum, ut nullatenus
197쪽
latenus istorum corpusculo mira cursita resistat. Et quamvis supra dixerimus istos ventriculo a spiritibus esse sormatos, propulsando illinc omne corpus aliud terquam si, concipere tamen disiicile non
noscamus, cuinam opinionem nostram undamento sup Crponamus & quibus probemus argumentis, hanc glandulam esset dem anima primariam atque organum imaginationi sensus tu communis. Superit illos non potu ille impedire genera pono primum id quod in Tractatu detionem istius tenellae Membrana quae L Spiritu probavi, quicquid cogitat non eo
fornice descendit versius ventriculorum ba sin atque ambas illas avitates primas a se invicem separat, neque etiam generationem glandulae nostra parvae quippe quum modus cursus eorum ipse praecipue dextrorsum ac sinistrorsum propulerit, Macentro cerebri recedere coegerit, ubi ab arteriis effunduntur glandulae locus est se capax extensionis localis cum nihil aliud ii quam substantia cogitans, hoc est, percipiens ac volens, fingi nequit , eam Labere ullam relationem aliam ad substantiam extensam aut aliam quamcunque, nil mediantibus suis perceptionibus atque voluntatibus , faciendo ex gr. siquando eandem volum tis uni- semper ibidem spatium aliquod reliqtie sue cum illa quae Dextens, ut quaedam runt vacuum in quo proinde non potve perceptione .voluntates unius in jun-runt alias impedire palles ipsis crassiores, a cum quibusdam motibus alterius, quominus intrarent ibidemque manerent i viceverse quidam motus hujus cum qui- Contra vero si inter ipsos nonnullae suerint repertae, non potuerunt eas inde non abigere atque impedire, ne egrCdiantur, idque eodem modo , quo Dia. Des-Cartes
busdam perceptionibus illius usque adeo ut quando corpus, cui Mens est juncta,
aliquo movetur modo , continuo etiam Mens quasdam liabeat perceptiones, atque concipit parvos globulos coelestes corpo eo ipso momento quo Mens quasdam hara gravia sibi intermixta terram versus ici voluntates , etiam corpus , dummodo propellere quoniam majore atque ipsa tona valet constitutione, it determinatum polleant virtute inde recedendi Post haec ad motus qui iisdem respondent, aut natu Bartolinus loco a nobis modo citato usum, quem nos glandulae isti adscribimus raliter uncti sunt. Supponimus secundo, in modo peculiari, quo perceptiones ramedium proser his verbis Cartesius voluntates Mentis humanae sunt junctae ususque sequaces, Me so/ierius , Regius, nitaeque motibus sui corporis, consistere
Hogelandius, existimant glandulam hanc mentis corporis unionem , quae naturae in medio ventriculorum in tigilia 'iritibus humanae est essentialis Hinc eviden est perpetuo dictentorum sitam , . omnium primo animam nostram esse omnibus cor electorum motus aecipere. 2. Amimam in poris nostri partibus unitam , cum nullum hac sola per hos motus sensilia externa , se habeamus membrum , cuius motus Onom et idem, qua a quinque sensibus prosi percipiamus, inuod, quando volumiis
movere non possimus. Sed quoniam quoque videmus, quod quando corpus est male dispositum, nos nostra membra, quando volumus, non semper pol mus movere, neque motus percipere, quos objecta ciscuntur, apprehendere tanquam in eum
tro , discernere , atque deinde eius ope spiritus ad varios ne os mittere , sicut in 'e- eulo sphaerico exit omnia eo ordine recipIuntur, quo vel in Ampo, vel in musae sunt.
Et postmodum inquit idem Sed multa externa in eo producunt atque etiam sunt is ab opimone hac nova ct ingeni quod non simus domini earum perceptio- me dimovent. Antequam autem resera num nostrarum, quas vocamus sensus mus ipsius objectiones, paululum praeco Manifestum est secundo, perceptiones ani
198쪽
marapi usque voluntates non sic immcdia i perimus enim quod quando oblectum a- te unctas omnibus omnium membrorum gere uesinit , etiam: iplius actionem non nostrorum motibus , sed necetiario est animadverterimus, non tamen non er- debere aliquod membrum imo vel com cipiamus , id egisse simulac imaginatio plura culus motibus perceptiones volun non amplius est occupata atque impedita, talesque animae lint immediate uti ita: us prout ubi explicatum suit. ibi igiturque adeo ut, quando ad illud iiii preli: mo amplius restat nil partes in avitate istatus partium aliarum pervenit, anima non contentae, quas quis poli t suspicari esse sepoli tillam non percipere Sejus ope voluntas, nisi viae fuerant prinlusae, aliudve
intervenerit obstaculum , valcat movere cretera membra omnia, inter qua atque illam sedem animae praecipuam , quidam canalis communicationis interjacere debet. Quocirca liquido constat tertio, partes Ο-mnes, in quibus impresso alicujus motus, quae non percipiatur contingere potest, haberi non post pro sede anima principadem animae principalem quarum omnium nulli jure aes merito ali gnare possumus istiti motu dionitatem niti exili huic glandulae, de qua loquimur. Primo . quia ei unica ac in meditullio ventriculorum
sita atque ita nihil aliud est nisi ipsa sola quae Gai cipere omnes impressiones in
sibi is omnium nervorum illasque conjungere denuo in unum punctum Secundo, quia alia praeter illam nulla est in eum moli, hoc est, pro illa parte, cui ipsius per tuum suspensa, ut situm suum ne tantillumceptiones voluntatesque sunt immediat quidcm mutare poli i quin spiritus po-
unitae. Unde insertur, partes externas subitius propellat in nervos quosdam quam in qua voce comprehensas volo partes cor alios quemadmodum etiam nequit ulla poris omnes praeterquam nervos atque ce contingere mutatio cursui spirituum soli-rebrum non esse anima sedem, quando to, neque maculis plexus, quae elus limul quidem ipserum motus ab anima non per non mutet itum Tertio ista multitudo cipitur cas communicatus nervis suerit. arteriolarum plexu Choroidis . quae se ibi Neque vero etiam sunt nervi cum para i exonerant, ostendit eam cis scatu riginem spiritibu abundant atque ob pilus ibium fieri nequit ut apertur quaedam inluses atque somnus nos doceant . eos quamvis id non sentiamus, moveri posse Neque totum etiam cerebrum est, carie
poris plexus fiat quin simul eju imago deroquin enim perpetuo ideas omnes, quae lineetur per spiritus inde egredientes ,
in nostra hospitantur memoria dc bere cursus sui rationem mutent quemadmo-mus habere Menti nostrae praesentes, id est dum ipsi etiam non validius aut abundan
tius ex quibusdam ejus poris egredi possunt
quam ex aliis, quin eodem tempore aperiantur plexu maculae cursu ipsorum oppositae magis quam earum vicinae. Unde conficitur . nullam in toto dari corpore partem quae in se unire possit impressiones omnium motuum membrorum aliorum, nec quae illa movere aut ipsorum
motus dirigere valeat aeque bene atque haec glandula. Ac proinde, quum demonstraverimus objectorum internorum externorumque species alibi ubique si pos- se tamen non percipi nihil autem idona illas percipere. Neque etiam est superficies
ventriculorum internari Nam, quando
optime sanum est animal fieri nequit quin objecti impressio fit eo usque delata cum
spiritus circa nervorum fibras fluentes ipsos adeo distendant continenter, ut nequeant commoveri in una extremitatum suarum quin maltera inde commoveatur & tamen eam non semper percipimus, veluti quando imaginatio aliorsum est enixe attenta atque occupata. Nihilominu tamen dici nequit, impressonem istam omnino non si eo delatam, com-
199쪽
idem probet de hac parte, haec quoque sola erit atque unica, quam cum ratione statuere queamus , sedem animae principalem esse, cui ejus perceptiones atque voluntates immediate junctae atini unitae sint ,
quae proinde posmi est organum sensus
communis atque imaginationis. Transeamus jam ad dissicultates veritati huic a Bartolino oppositas , quarum prima his profertur verbis: Nam nimis es exile corpii is obscurum quam ut clare omnium rerum pecies repraesentet. Ad tiae respondeo
primo, ipsum oportuisse esse memorem
eorum quae jam jam dixerat, nempe, rationem , cur ista in hominibus landula appareat perexigua, inc, luod ipsorum cerebrum nequeat perii quando adhuc calet, quod , ut camphora ac sal, quanto cytis liquescat. Secundo quod , quamvis vivente etiam animali, non siet major, quam apparet post mortem, tamen eo maris ore idonea ad recipiendum minimas quasque sensuum imprestiones, mobilior atque aptior ad percipiendum Omnes mutationes, quae spirmabus evenire possunt. Tertio unionem cogitationum Mentis nostiae non dependere, neque ab agilitate, neque a vi, neque magnitudine istarum impressionum , neque etiam a similitudine, quam nonnullis cum objectis . a quibus productuntur, habere possunt, quandoquidem haec omnia non sunt nisi modi atque accidentia corporis, quae non habent ullum aliud vinctilum , proportionem aut assinitatem cum Mentis modis atque accidentibus, quam illam, quae a Creatoris
voluntate ipsis est indita, qui duntaxat voluit ut simul istae res ita unirentur, quales sunt Atque proinde quamvis corpus glandulae esset centuplo minutius quam est cogitationes tamen nostrae non prohiberentur , quominus possent esse mutationibus ipsi contingentibus junctae Verum, quamvis uni perccptionum nostrarum cum motibus quarundam corporis nostripartium, non dependcat, neque ab earum vi,
neque ab earum imbecillitate , experientia tamen nos docet, quod claritas perceptionum nostrarum dependeat a distinctione horum motuum in quod qui illa conjunxit, voluit ipsas esse obscuras, quando motus isti sunt confiiti, easdem autem esse claras,quando sunt bene a se distincti unde et iam perspicuum evadit, nullam in toto dari cerebro partem , quae sit tam idonea, ut animae scdes sit, quam hanc exilem glandulam, cum in hunc usum nulla sit itu praeditatam commodo quam illa. Barto linus objicit siccundo, Species omnium en suum huc non Appeltant , quia nervi non
tangunt glandulam. Quid inde Quum ita sit ita ut illi assici non possint, quin
haec indei mulassiciatur , neque situm pos sit mutare, neque spiritus ex poris istis D uere ab una potius parte quam ab altera. quin inde fiat illico mutatio situs ac habitus membrorum alicujus nostrorum. Quin etiam obj ctorum impressiones forent multo consultores si omnes nervorum tibi ex glandula inimc diate egrederentur; neque ipsa ore adeo idonea ad propellendos spiritus sine consulione in ipsorum intervalla seu poros, neque tanta rati deret facilitate sie movendi. Idem objicit tertio Posita est excrementorum loco,
quo per tertium O anteriores e=atriculos expurga=ntur, ubi species rerum tuquinarentur. E contrario ego Bartolinum provoco ad oeligendum ei locum commodiorem illo, in quo cst. Quum enim debeat esse mobilissima atque a minima quaque alteratione spiritibus contingente assici.
quemnam quaeso invenias ipsi locum commodiorem illo , ubi ipsa est illa Quippe
quum in cerebri mcditulli quidem super quodam oramine haereat, est tanquam in aere suspensi, ita ut neque latera ncque superior neque in serior pars ventriculorum ipsius agitationes suo remorari attactu possint. Fateor quid m, glandulam csse in loco non quidem excrementorum, sed ubi fit secretio excrcmentorum:
200쪽
Atque hoc meam, in qua sum ac maneo, it ullum in ista glandula corpus nascatur, sententiam confirmat, quod nimirum in nisi ipsi per corpus istud suos sibi cursus a Disthac glandula spiritus perficiuntur in sua duetos teneant atque illud pertranseant, aut separatione ab aliis crast oribus sanguinis partibus tam ob exiguitatem oraminum ejus, quam quod spiritus cum eorum mo- ius tendat ad eos a glandula removendos,
post se relinquant partes, quae ipsorum agitationem sequi nequeunt quapropter recte sub ista glandula contigit, ut ipsorum
pondere formari ductus debuerit. De caetero artolinus in errore versatur, dum opinatur, quod usus ventriculorum sit,
esse receptacula excrementorum Hoc enim si ita sese haberet, in cerebro hominum bene valentium reperiunda foret ista cavitas plena aquae, cum tamen plane in contrarium ostendat experientia,quod non
saltem , posteaquam circa illudi luxerint, seditiundant per omnia glandulae foramina, ad eundem sere modum ac si nullum inesset corpus. Quinimo quamvis nullum tale corpus proprium quale est ipsius glandulae, in glandula loco esset, atque nihil aliud esset nisi locus, in quem se exonerant arteriae plexus Choroidis quemadmodum sorte contieerit sub initium sorinationis cerebri, scis eorum capite, ubinoia nili aqua
dicitur fuisse reperta supposita harum
observationum veritate nihilominus tamen hic locus non desineret esse sedes aniniae: Neque ulla etiam accidere posset mutatio cursui pirituum quos arteriae essen- nisi in hominibus morbo quodam extinctis dunt, neque superficiei ventriculorum in- id contingat quod documento est, in eo con consistere usum ipsorum naturalem. Hallucinatur etiam cum dicit ista excrementa, quae in egressu e glandula secernuntur a partibus subtilioribus posse inquinare species rerum erroris' ejus causa inde nata est, quod ipse sibi pratae complures aliosteriori, quae nullam quoque afferret situ i hujus scaturiginis mutationem, neque mu- taret modum, quo illa effundit spiritus, quae dii solae sunt conditiones; quae ad effectum istiusmodi producendum neces
saria sunt. Objicit artolinus quarto: Species sentiuntur potius ubi deferuntur: persuadeat, sensuum species esse haud secus iat id principium inalis medulta quilibet atque Tapetiorum tabellas ad cerebri sundum pictas. Objecta enim non possunt tale quippiam eo deserre, neque ad summum quicquam eo transmirtunt nisi cujusdam motus repercussum , qui, a quocunque et- Iam corpore recipiatur, inquinari nequit. Fortassis adjiciat quis artolino patrocinaturus, Sylvium reperisse arenam lapil-uervita senserius desert species sua νι is loco, c. Verum postquam nobis ipse demonstraverit fibras nervorum, ad spinali inedullae principium terminari absque ullo progressu ulteriore objectionis autori manus dabimus. Objectio quinta iis concepta terminis si In exiguo hoc coim pustulo feret dearum diverserum confulumque in ista glandula Sed nullius hoc fio,isc. Respondeo, quod, quemadmoest momenti. Quippe illa non desineret D se sedes animae , quamvis ipsius corpus degeneraret in lapidem , dum modo iste lapis poros liabeat alis amplos hiscientesque ad praebendum spiritibus transitum & dum
non sit tam magnus ut illam subsideresa -c id semper depressam teneat ita, ut desinat esse suspensa. Atque animadvertendum
hic est, quod emicitas cursus spirituum ipsorumque subtilitas admittere nequeunt, dum statuimus, quod impressione objectorum ad glandulam pervenire nequeunt, quin percipiantur, putamus quoque illas ibi non subsistere diutiusquam dum percipiuntur. Quapropter existimamus, illas plerumque non nisi ad momentum ibi e manere, nisi certe aliquod sit objectiam eodem indesinenter modo sensus movens,
aut quaedam dispositio in spiritibus, amin cerebro, quae glas adulam sine intermisse