장음표시 사용
361쪽
CAPUT II. DE CONTRACTIBUS INITIS
35T venditionibus l7 , et pernuitationibus 183. Compoti autem vel naturali iure, vel civili naturali, quoties iniuria mihi facta est, adversus eum qui iniuriam fecit civili, etsi haec abfuerit scilicst nisi rem gestam comprobaverim rite ac recte 193. Qua iuro civili competit a iudice petenda est; et regulariter quinquennii penes nos praescriptione stnitur 20ὶ Ηο autem procedere incipit, quoad uxο- res, a die soluti matrimonii 21 , quoad minores, etc., ex quo suae aetatis, vel potestatis esse coeperint 22ὶ demum quoad metum aut dolum pa88is, ex quo metus, aut error cessaverit 23ὶ quinquennio autem elapso, haec actio cessat etiam in foro interno 24ὶ At ea quae competit naturali iure, idest ab eo qui metum iniustum fecit, Vel qui sciens me decepit, aut sciens laesit, non eget ossicio iudicis, et est perpetua 25 . Impetrata restitutione, omnia in pristinum statum reducuntur; ideo tintuquisque integrum ius suum reo pit 26ὶ et qui restituitur, sicut in damno haerere nyn debet, ita nec in lucro quamvis ex capite metus, aut doli sit restitutus 27 . Nihilominus si restituti ob personam contrahentis sputa minoris, nuptae data fuerit, is non cogitur rellituere nisi ea, quae penesse extant, vel in quibus actus est ditior, vel 'uae perdidit dolo
matur ut ecce si postea fato aliquid accidfris Exi 5 De rest in int.).
17 C. G. 887, 1674 It. 1038,1529. 18 C. t. 1554 φ . Contra
locum habot g 934, 1060); exceptis
contractibu aleatoriis et transuctio
terrumpitur Si postea nova nuptias
.inioris Durant. XII, 541). 22 L. 20 De Minor. C. O. 1304 It. 1300. Et si interim vita decesserint, ored id tompus dabitur, quod reliquum habuit is, cui heres extitit Cit. L. 20 C. S. 1301 V. Zach. 337, n. 29). Iure Canonico, quoad Eccle-ουiaου, tempus initur, regulariter C. 1, De est in int. in i , in foro civili sompos Laurens, XIX, 17 a dio
scilicet qui non circa rei substantiam Versatur, hoc enim intervenionio, actu nullius momenti si ipso iur ;ideoque non eget restitutione in into-grum. Nihilominus N. L. insulta distinctione cavent, actus Ob errorem initos, quinquennio decohnio)elapso, ampliu rescindi non ΗΗΘ. Quod si in foro coscientiae, quum restitutio competat ex solo iure civili, SerVandum Sse planum est Prol.,
nam excΘpti perpetua est, favore eius qui cogitur ad contractum im
Hsic igitur non utimur reguli quaer6stitutioni ex iniusta acceptione, Vel ex re iniuste accepta, Statuta Sunt.
27 Ex L. 3, 4, C. De iis quoeviso. Salm. 14, 1, 78.
362쪽
LIBER III. - TRA . II. TIT. VII. DE CONTRACTIBUS
malo 283. Contractu rescisso perinde est, ac si ab initio nihil actum fuisset proinde iura tertiis medio tempore quaesita evanoscunt 29 . 421. Sed etsi omnia ex iure gesta fuerint, et nullus sit seu resolutioni, seu rescissioni locus inter partes, si una ex eis creditor habeat, et aliquid alienaverit in fraudem necem crediιorum, ali natio haec revocationi est obnoxia. De hac revocatione Veteres Τ. late; eoterici nulla tenus, put i nune nos in corruptissima etate, non obiter principio igitur revocatoria sine alienatione non intelligitur 30ὶ hoc primum Deinde, ut aliquid alienatum in fraudem creditorum dici possit, necasse est, ' ut ex ea alienatione debitor factus sit non solvendo 31ὶ 2' ut in his, quae alienavit ex titulo gratuito, id non latuerit alienantem in his quae ex titulo nerom, ut nec accipientem latuerit 32ὶ demum, ' ut is sibi stipulatus
minor, . , non reStituit sumptus voluptuarios in rem factos, immo Deo protium si rationibustius non profuit
si quaeratur, quo tempore sit locupletior, tempus quo agitur inspicitur
interest, utrum ossicio iudicis, an transactione rescissus fuerit, via si reus, iudicio conventus, eodere maluerit quam litigare Τmpl. 691, 840).
Ad ultimum admonendi Sumus, rescissoriae locum esse in conVentionibus tantum, et tantum inter partes quae Onti Xerunt eorumve heredes, et ob causa Superius recensita tantum Proinde, nec ad teStament Per-.tinet, nec ad Rotu simulatOS, nec ad
repetitionem indebiti. Et nomo dubitat Cf. Laursnt, XIX, a n. 17). 30 L. , Quae in fraust. Idest, si aliquid agendo patrimonium Suum diminuit non si illud non auxit).
Quod latissime acceptum St, et nedum contractus complectitur, sed omnes actus quibus debitor desinitha re i od habes L. 3, Eod., seu res Seu iura; Seu faciendo habere sinat, seu mitiando quod sacomdsbuisast L. 4 E . puta si debitorem suum liberat; si quod die, vo sub conditions debobat anto dioin solvit, Blconditione nondum implota
Eod. si a obitor non petit, ut is tempor liberetur; si dat opera ad iudicium, tuendi suis iuribus, non adest, aut exceptione non utitur, aut litam mori patiatur LL. 3, 49), etc. Secus i o AUXIT; ut puta si ho- reditatem, legatum repudiavit Volqua alia acquirendi conditione non utitur Cit L. i). Gallicia C. vulgo putant, aliud iuris esse ex N. L. sed non bene, quia nidiam creditoribus, nec fraudem facit is, qui e rem cautiones non minuit; nec do- trim0ntum qui ipsorum conditionsmmeliorom non facit Laurent, XVI, 438): neque huc pertinent C. G. TM It. 949 Sed iure communi hei utendum est Laurent, . 433).
haec scire fraus est L. 17 1 E .). Fraus igitur in contractibus onerosis requiritur υ-σὶque L. 16, g 19, Eoa ;C. G. 1236, gra). Nempe eo tempore, quo contrahitur Εὐcit. L. et A. cit. ex C. G. 2266 It. 2137. Sod
363쪽
CAPUT II. DE CONTRACTIBUS INITIS
359 fuerit, non quasi creditori, creditor enim sibi Vigilavit, puta si aliquid in solidum acceperit 33ὶ.422. Itaque in potestate creditorum est revocare quae sic alienata sunt, nempe intra tempus a lege civili delinitum 343. Quid si is, qui in fraudem aliquid a debitore nactus est, illud postea mihi vendiderit, donaverit, etc. Et si ego ciens accepi, perinde tenebor aci a quo res in me transiit: in ignorans, siquidem hoc acquisivi ante editam et transcriptam revocationis instantiam, mecum agi penes nos amplius non poterit 35); sin postea, poterit Verum quamdiu mecum non agitur mihi, verius, procedit usucapio 363. Revocatoria est poena alienantis 37); ideo, non in rem actio est, sed in ρrsonam 38). Cum autem impetrata fuerit, effectus praestat perinde quasi restitutio in integrum nam alienatio revocatur 393; et si possessor fraudis particeps fuit, tenetur quasi O88e88 m. f. Sin minus, quasi . f. possessor 40).423. Verum hactenus ex iure ciVili naturali iure fraus, sineumro fraudandi consilio, atque ideo sine peccat gravi in re gravi non intelligitur et in primis non est inquietandus debitor qui alienat, 33 I Sciendum, Odem.
Non secus ac is qui Solidum suum creditum xiit a dobitor qui omnibus solvondo non est g 193), nempe, dum ne extorserit invito L. 24,
82T. Revocatoria iure communi anno
6 ΝΝ. LL. utrum quinquennio, Seu
docennio V. 420 n. 20 finiatur,
an tricennio, non ali convenit V. Zach. 313 n. 28). Hoc communius utrum et rectili viderint I. C.
35 C. t. 1235, 2. 36 Zach. 313, in . 3T L. ult. Quae in fraud. in
h. Et quodammodo etiam accipientia Vost 42 8). Quod velim ne excidat.
quid in ' d. palmeti. iuncta L. 38, 4, De Usur. Ex quo vel uno fas
est intelligere, nullum prorSu iugι re competere creditoribus uper robus in fraudem alienati. Voet n. 2 , Secu ac nonnulli I. C. et Nostris pleriesque vi Sum est. Immo actio est
in factum L. 14 Eoo. . nempe improbum Voet, cit. n. ): idest adversus fraudem qua idcirco in delictum dari alia dicitur Voet n. 4,inis.). Et ideo ad eam dandam suffcit, ut quis unum tantum creditorem fraudare intenderit, ut et ceteria quos ignoravit, haec actio detur; re integra L. 10, o Praeterea, et Seqq.).
Et ex diVerso, si non ipse, Sed prineurator eius, tutor, curator fraudis conscius fuerit, haec actio in eum non datur, nisi quatenus exinde factus
est locupletior Cit. L. 10, g Ait Praetor L. 25, g Si procurator);
et si ipse fraudaverit non datur inhersdos, nisi in id quod ad eos e venit L. il). 39 Ex L. 10, g Praeterea, 22, h. t. L. 38. In triviana, De Usur. I tua id quod actum, gestum fuerist, rescinditur L. 32 in .). Unde ma
nifestum est actum, Seu Onctructum
ab initio validum fuisse, is rem in fraudem alienatam transiisa in dominium accipientis in quo amrmundo, aut negando tantopere ΝΟΗtri laborant). Et revocatorium non competere naturali iure civili benefie. SSU.
364쪽
LIBER III. TRACT. II. TIT. VII. DE CONTRACTIBUS
expendit ex iustissima causa 4 l), Vel sine gravi periculo creditorum 42). Sed etsi nec illa subsit, neque hoc absit, debitor quidem, quia suis creditoribus consulere necesse habet, iustitiam laedit; sed qui cum eo agit, caritatem tantum, si quid Opinor: scilicet is ex uno capite utitur iure suo 43), ex altero nullum creditorum in re ius intervertit 44) damnum autem illis contingit per accidens 453. Quid quod et leges et Nostri omnia ex nostra aestimatione metiuntur 46)8 atqui nostra existimatio, rei veritatem non mutat. Itaque
omnino amrmare ausim, contra communem Τ. revocatoriam post elapsum tempus iure statutum, non 8ecus ac hypotestariam V D19l, n. 24), in utroque foro evanescere. Sed viderint sapientes. Hactenus de contractibus in genere, nunc de singulis, iVe onerosis, sive gratuitis, sive aleatoriis. Verum, quia contractibus solent accedere fideiussio, et iuramentum; et interdum per procuratorem, seu mandatarium eri solent, non erit inconveniens ante omnia defldeiussione, iuramento, et mandato pauci agere. 41 Cf. Vasq. Dub. III, a n. 78.
V. c. ob sui vel familiae necεssitatem aedibus reparandis vel non sino evidenti utilitato, si faciat mors boni patrisfamilias V. Lugo,
42 Utputa, si ex arte, ossicio, munere quo defungitur, creditores facile dimittore possit, licet postea non dimiserit Less. II, 20 170; Lugo, XX, 117); vel distrahit aliam rem empturus sibi forte utiliorem)non minoris pretii licet postsea res maleverint, quia frau ex praeSentiaestimatur. Quin multi putant satis osse si rem distrahat iusto pretio, quia pretium pro re est VRSq. Dub. 3, 14 54; oli., D. 330j et est communiΗSsententia Lugo, XX, 109 dum ne vendat perdituro, luxurioso strie, Vel Pr0digo, quiΡΡe rem faceret credit ribus periculOSRm. 43 Iure, nempe emendi, Equirendi Moli. DD. Leses. ΙΙ, 20 16S). Noe dicas hos aT illis loqui, qui rem ponte oblatam acceptant
debitum exigere in ceterorum T
ditorum iniuria ς 421 n. 33), rem ab eo emere, vel donatam accipere quidni licsat Sod demus absurdum hoc, creditore ius in re habere; hoc profecto non praestat hv thecae, ex quo haec fuerit inscripta quis dixerit eum, qui fundum hypothecae suppositum emit, vel donatum accinptus, quidquam illiciti acors Cur igitur Nostri illum saltem casum non excipiunt, in quo praedium aliquod a debitore non Solvendo donatur, ven
ex alienatione necesSari Sequitur, sed ex conditione alienantiS, prout
in exactione debiti V. 421 n. 33). 46 Id est ex bona, vel m. f. aliΘ-
365쪽
DE HI QUAE CONTRACTIBUS ACCEDERE SOLENT.ART. . De Fideiussione.
424. Fideiussio est Contractus quo quis alienam obligationem in se suscipit, principali debitore nihilominus manente obligato 13. Initur inter creditorem et deiussorem etiam debitor inscio 23. Obligatio fideiussoris accessoria est 3); ideo non valet si principalis obligatio non valet, excepta ea quae rescindi potest propter exceptionem pergonae cohaerentem 43 amplius, deiussor non potest obligari ultra b id quod reus debet magis aetensivo immo nec gravius magis intensiue ex ΛΝ. L. 6). Fideiussoris, et rei principalis una atque eadem est obligatio ideo, si plures sint eiusdem rei fideiussores, singuli tenentur in solidum sive una simul de- iusserint, sive seorsum 7). Nihilominus competit deiussori beneflcium ordinis vulgo motissionis ut creditor reum primum 8); divisionis, ut omnes simul deiussores adeat 9); dummodo hi m 1 Pr. Inst , si L. 65, h. f. De Fideiuss.) C. G. 2001 It. 1898;
Au. 1344. Quis nempe etiam femina Contra L. 1, o tot fit. Ad S. C. Velleian. C. u. 349): dum ne sit nupta C. It. 134). Alimiam, idest seu debitoris, seu etiam ipsius fideiussoris L. 4 h. L C. G. 2014 It. 1901). Debitore, et . nam i eum
liberat, eo promissor si una cum eo
Au. 1351. V. , propter aetatem, aut quia mulier nupta St. Per8Onae, ergo non item propter Vitium in consensu Contra maeteto. VI, 128); ut metus, error. Ricci, dig. 2',3 326,
ff. h. L; C. S. 2013 It. 1900 Lugo, XXXII, 5. - Ultra, idest plu8 V. , loco, tempore ν 83 De Action.); vel si mus sub conditione d6buit, et fideiusAor pure adpromiserit g 6,
ta, adiecta poena non itom pignore dato, Vel ea lege ut publicum fiat instrumentum quippe ad maiorem dumtaxat creditoris cautionem peditinent, ut opinor. Et si fideiussor gravius aliquid in se suscepit, hoc iure nostro pro non cripto est. At vero, et iure communi et Ν. LL., fideiussio Strictam semper interpretationem recipit ideo, V. c., data prolocatione, ea finita, ad pro ga- tam locationem non pertinst L. T,
1911. In usura quoque L. 8, C. Quod cum eo).
1 T. orro boneficium ordinis, in ipso litis initio proponendum St
C. G. 2022 It. 190ου divisionis,
366쪽
cultatibus idonei sint 1M; et ipso bis beneflciis non renunciaverit; vel nisi in solidum adpromiserit il). Amplius; omnes exceptiones quae re competunt, competunt et fideiussori 123 exceptis his quas personae debitoris cohaerent l3).425. Age nunc creditor non prohibeturideiussorem, Omi88 reo, convenire 143, nec is ei solvere sine iudices 153. Qui, cum solverit, succedit in omnia iura et privilegia creditoris, sive adversu reum, sive adver8us ceteros deiussores 163: de repetit nedum quod solvit et usuras pecuniae nempe a re solidam, a fideiussoribus viritim deducta sua parte l73 verum et quod ex necessitate Ol- vendi plus impendit 18). Sed haec ita demum si nihil ei biici possit reus indemnem stdeiussorem praestare debet 193 nisi forteis citatus, 1 certiorem de hoc non secit reum, qui aliqua excinptione tueri se potuisset Vel ipse eam omiserit sciens volens 203
ante Mntentiam Durant. XVII, 348; Zach. 427 n. 17). Post autem divisionem impetraliam, si qui ex fideiussoribus facultatibus labi coeperit reliquos fidoiussore non onerat C.
1927. Personae V. n. ): ergo ei competunt quae extra has VerSantur; utputa rei iudicatae, doli, quod me
iure. Ad haec, adVerSu reum, Si pro e Scient ac tacente fideiussit, mandali; sin pro in Scio, negociorum
oestomim L. 6, I L. 18 ff. L. 6, C. Manciati): at iri r invito et arohibente nullam verius L. 6 3, Mandoetis Zachai ., 427 V. 322, n. 13 actionem habet. 17 C. S. 2033; t. 1920 Au., 1359. Et si aliquis ex his non erat
solvendo, tunc cum ipso petiit boneficium divisionis hoc cetero Onerat,
fidoiussi irrita fuerit, puta i nupta intercesseri sine viro Ε L. 48, h. t.). vel minor. 18 Ex L. 3, De est . G t. C. , h. t. C. G. 2028; t. 1915. Sed si anto disin solvit, non opetitante diem L. 32, pr. - .). -υ-ms nempe sive quae creditor sibi stipulatus fuerat; sive qua ipse mu
Vel Cessantibus sive illis sivo his legitimas, o has a die renunciatap
re sua minoris vendere coactu sit, Vel cum Q. g. triticum deberet, Optimum dederit ex cit. o, coactus inquam, nam si sponte dedit, non aliud triticum repetere potest, quum quo pessimo trit o liberaro ε licuit
Si procuratoriam ex apicibus iuris)ex optionem mittist, sive scios sitae ignorans excusatur de bona enim de agitur, cui non congrua de Mucitnt iuris disputare Cit. ., Quae m). Item si exceptionem Se respicisutem omisit utputa si se
367쪽
APPENDI I. DE HIS QUAE CONTRACTIBUS ACCEDERE SOLENT
3632 ' si non provocavit ab iniusta sententia, vel eius reum mature non admonuit 21): ' denique si roditori solvit, nec solutionis, cum posset, reum certioravit, qui ignarus deinde iterum solvit 22).426. Fideiussio extinguitur, ipso iure V extincta obligations principali quoquo modo ut puta accepti latione, compen8atione, Ovatione, praescriptione 23 eici 2 ' si quis deiusserit in disim certam, et ea dies praeterierit 2M 3' si creditor si renunciaverit expresse vel tacite 253 et si liberavit unum ex creditoribus, vel fideiussoribus, ceterorum obligatio minuitur pro huius parte Virili 263 Extinguitur mei iudieis, is per creditorem factum sit, quominus deiussor in eius privilegia et pignora subrogarito sit 27, 2 si debitor foro cesserit, aut cessurus sit 283 3' si promissae a debitore liberationis dies venerit 293, aut dis solutio-doiussit minor aetate, vel metu cinactus si in diem fideiusserat, et tempor liboratus solvit: primo, quia poterat renunciare iuri suo deinde,
quia debitorem Uberavis Cit. ., Fideitias , in. 21 L. 8, Des hi, , etc. Marad.; C. G. 2031; t. 1918. Nisi foris
ipSemet provocaverit. Ceterum in sero externo coercetur dolus, et culpa
inde si V α, iniustae ententiae non admonuit debitorem, nec ipse ab ea prOV aVit, excusatur, si ignoranου iacit, vel si pauperta ei non pommisit Cit ) in inrarno Sola gravis culpa theologica OΘreetur.
sor a creditore repetit actione inde-.biti V. 322 n. 12). Contra, Si reuSprior Solvit, nec admonuit fidotusΗω rem, qui idcirco postea ignarus iterum solvit ignoΗcendum est ei, si non divinavit debitorem HolviSSe debuit nim dobitor id notum ei facere
item si reus poterat quavis alia eX-ceptione e liberare potuit enim etdsbuit certioraro fid0iussorem Cit.
Cinne criptum fuisso notant Gallici I. C. Delvino , Durant. ZRChar.
sublata distinctione, quae in prima inius Art. 2031 parte continetur, inconcinniorem iacit. M 23 L. 69 in . L. 4, C. h. t. C. S. 2034 It. 1925; u. 1363. Itom datio Hobitoris Oluntaria in Solutum, etiam re postea Victa C. S. 2038 It. 1929 . Demum confusione V 323 n. 25); nempora debitor creditoris, o creditor debitoris heres non item, ex N. L. si fideiussor obitori here extiterit C. S. 1301 It. 1297); sed utroque nomine et fideiussoris, et rei creditori tenetur quamobrem si reu Solvendo non erat, heres quasi deiu
V. L. 43 De A. et O. 2b L. 16 C. De Fideiuss. Tacite,
ut puta, si reum convΘnerit, OmiSSO
ti . Licet in solidum adpromiserit
1363. Non tom, ut olim, Si reus bona sua dissipsi L. 38, o, Man- ti, nisi lis agatur in foro ecclesiastico C. , h. t.).
29 C. G. 2032,4 3 C. I t. 1910, 3.
368쪽
nis iamdiu praeterierit 30): et si nullam diem certam solutio recipiat, post decennium 3lin. t vero si quis usque in diem solutioni praeflnitam nominatim deiusserit, quod vix credibile est stdeiu gor non liberatur, si creditor penes nos in bimestri proximo reum convenerit, et iudicium diligenter prosequutus fuerit 32).ART. II. De Iuramento. 427. Agitur hic de iuramento promissorio, quo obligamur Deo, propter utilitatem eius cui aliquid promittimus 1) Ρromissione iurata duae obligationes continentur invicem eparatae una erga promi sarium dandi aliquid Vel faciendi, vel non faciendi altera erga Deum, implendi quod illi promissum est. Illa ex iustitia, haec ex religione profluit illa principali est, haec, accessoria 2): de hae acturis inquirendum est quae sit natura eius et vis et quam late pateat disquisitio apud Nostro longa, varia, implexi8sima. 428. Sed ut sit aliqua iuramenti obligatio, ante omnia portet, ut sit aliquod iuramentum uti autem sit iuramentum, duo sunt prorsu nece88aria M. ut promissio principalis valeat altem naturali iure 3), et in primis ut non sit illicita, idest heic), ut impleri pos8it sine ullo peccato seu gravi seu levi 4); illud non interest si 30 Cis L 28, o Cit. C. 3;E C. G. 2039 It. 1930. Nam si creditor debitori dilationem indulserit, non isse extinguitur fideiussio Cit.
deiussione consentioniali. De inclicioris V. C. roc. 363), quae de- croto iudicis et de legati, quae lege ipsa dari iubetur V. C. Civ. 26, 299,
ugere noStrum non est. Ad ultimum
tiro fideiussore fideiussorem dari poSse nulla dubitatio est L. 9, in ii., h. t.). Fideiussor fideiussoris creditori datum intolligitur, nisi aliud expreSS actum fuerit V. Maheld., 459), fideiussore princis,ali deficiente L. 28, Dult. h. t. C. G. 2014 It., 1901). Iure oommuni fideiuessor principalis loco rei erat L. H, Dult.).NN. L. non item V Pothier, O lis , g 384); ideo si ille obitori ho- res extiterit is non liberatur C. f.,
Lugo, De Iustit. XXII, 194. Iuramentum aut 1 soli De fit, o hoc et otum iuratum est Less. II, 42. 20); aut, ' homini quoque ad utilitatem alterius, vel ad honorem Dei ut ecce cum qui Osio iurat se puellam inopem dotaturum, aut Religionem ingressurum), et hoc in illud recidit, quod soli Deo fit Exi. h. l. C. V. LeSS. n. 3); neque nimis obligatur Osio, quia id non vult: neque puellae, qui cum a nihil agit Aut, ' demum homini ad utilitassem ipsius v. , Si promise tibi contum); et hoc de quo Solum hic in nostra sententia gran n. 19 . pene in Votum recidit. 2 Less. II, 17, 2. Ac proinde illa ad horedos tranΗit, hae non.
369쪽
365 sorte reprobata sit iure civili b). II. Ut ipsum iuramentum valeat pe= M atque ideo ut qui iuraverit vere et ex animo 6ὶ et sciens, saltem in confuso, quae sit iuramenti Obligati s 428 n. 6.): ceterum si iuravit coactus metu et gravi88imo, Verius, iuramentum tenet 7 . lus ceu promissio rei principalis nondum acceptata non intilligitur, ita nec iuramentum, quoad illa fuerit acceptata ab eo
429. Itaque iuramentum promi88οrium, qua promissorium 8t,
idest, qua futurum respicit 9ὶ, et Deo, et ei cui iuratur nos obstringit Deo, quasi creditori, ex virtute religionis 103 huic velut
17, 50 Lugo, XXII, 194. Iuramentum non eat vinciatim iniquualis C. 1 h. t. in '); utputa si alicui
promiseris mentiri, ab uxore dive toro. Immo licet 2 otiosum tantum vel inutile, quia haec Deu non a
ceptat V. S. Alph. III, 176). Aut, 3' mauoris boni impeditivum D. Th. 2, 2 89 T); puta, Religionem
non intrare, Vel nubere nisi forte hoc alicui in eius favorem iuraveris
D, This . , ad 2 Less. II, 42, 20
S. Alph. 177, ); . , puellae, Rutiuveni sponsalia tecum ineunti; quia
promissio matrimonii quae iurumento tacite continetur obligat. Nec convaleScit iurata promissio etSi postea re dari posse coeperit ut ecce si post Aponsalia cum Si inita, alia iurata sponsalia ineas cum Seia, et si serius renuncio iuri suo
forte reprobata in quissi bonis moribus perniciosa Ex C. uumna modum 25 Dult. h. t. ibiq. anOI mit.): ut eo cum Velut paciSci, ne uolus praestetur, Ne furti agam
nisi forto post haec admissa ut in L. 18, g Illud. - acta, De Pacf. Quid si iurato promittas aliquid Vetitum tur canonico 3 Et siquid Θm
vetitum est ob periculum animarum, iuramentum ΘΗΗut, velut promissiobenoficii vacaturi C. , De Conce83. Praeb in φ); vel non discedendi amatrimonio inito metu graVi C. , De eo qui dum in mairim.); item Si clericus renunciuveridi privilegio
fori, quippe privilegium laodi tributum ordini C. 12 De Foro n-pet. Lugo, XXII, 197). Secus, silex clausula irritanti V. Prol. 1210,nn. 3, 4 munita est, iuramentum, quasi naturali obligatione sublata,
Vere et ex animo promittaB, Sed nolis iurare, vel te iuramento Obligare, Verius iuramentum cessat Sed quindecipit promisSarium, graVi non Curet, licet haboat animum adimplendi quod promittit S. Alph. III, 172 . T C. 8, h. t. C. , De iis qu-vi D. h. 2. 2 89, 2 ad 2. Utrum
autem iuramenti metu sextorti levis Ait ex C. 15 h. t. obligatio in foro interno, an eius Violata poena dumtaxat in foro externo, V. LeSS. II, 42, 30.
8 Less. II, 17, 52 Lugo XXII, 192 S. Alph. ΙΙΙ, 192, 27. 9 V. D. h. 2, 2 89, 9 ad 1.
Itaque quia omni actu Sic interpretandus est, ut magis aleat quam
pereat g 331 n. 11 si alicui iuratus done bona tua, id iurar intelligeries, te non revocaturum donationem, si quid supervenerit, quo reVOCuriiure poSNit V, α, natis liberis V. Sunch. 22, 19 Lugo 211 . 10 D. h. a. . uris creditori, quippe cui Soli iureiurando promittitur; quod maxim Verum est in nostra sententia g 427 n. l): et ideo qui iuravit dicitur recidere DEO iuramenta ua Matth., V, 33 C. 6,
370쪽
ex pacto, ideoque ex iustitia 113. Ρrior obligatio perpetua est atquoide iuramentum servari debet quoties seruari potest sine dispenato salutis aeternae 12 idos sine peccato, neque mortali neque V niali iis); posterior cessat, si qua ex parte stipulatoris turpitudo, vel qua iniuria versetur 14 . Quaesitum est, an iuramentum, si nulla iniuria versetur ex parte accipientis, confirmet obligationem principalem iure civili fortassis instrmam, perinde ac si hoc quoque iure rata, rmaque esset ibi. Et ipsius iuramenti, idest religionis qua Deo soli obligamur virtute id steri non posse palam est 163. 11 Lessius, II, 42 63 Lugo,nn. 187, 198 Sancti. M. I, 22 6; Reiff. II, 24, 80. Scilicet, promissarius novam sibi cautionem, et quoddam quasi pisnus sibi stipulari intelligitur : quod relaaeatione tur menti si prout creditori invito extorquere non licet.
12 CC. 8, 28, h. L C. , De Pace in ' 13 Sanch. M. I, 22, P Lugo, XXII. 194; si T. II, 24 TT. Licet
ex parte accipientis, peccatum non desit ut puta si decopi promitten
ramentum non est malum obiectivo eae re quae iurato promittitur), sed subioctivo tantum idest ex actuatirantis, amotsi illicitum, valet; ab
qu ideo, si iuraVeri S V. , non m-plius iuraturum, ad cavenda periuria, et serius iuruVeris V. , BlΘΘ-mosynas facere singuli sextis seriis, hoc posteriuS contra prius iuramen
Utputa si cui aliquid promiseris compulsu metu, vel illicita usura PrO- miseris CC. 6 8 h. t.) atque ideo, iurament dispensato vel impleto momentanea Solutione eius quod in obligatione est, competit repetitio
Cit. C. 6 Lugo XXII, 191 Sancti,n. ). ec refert utrum iniuria sit formulis an materialis tantum Lu
mamow isputationem desiderans Sanch. M. I, 22 8 propter innumeras et diversas sententias T. Lugo n. 188); verum, Θtsi non Plana, flamon non ardua prorsus id
tur. Principio, triplex obligationum huiusmodi genus est. Primum earum quibus lex civilis nequo assistu qui' Pe eis non praestat actionem in foro externo), neque resistit quia ea relinquit in sua naturali validitate), velut ea quae oritur ex aleis, et sponsionibus alterum earum Θου quibu rosistit, idest quas sustulit V. Prol. φ 206 n. 52 ut donatio omnium bonorum futuroretim quoquo tortium earum quibus assistit quidem, SedadVersu eas conceditur ipsius legis beneficio restitutio in intogmam hoc vocabulo lato sic accepto); sputu minoribus, nuptia. ore constr nare, apud Ostros quod velim animadverti non significat firmioro reddere obligationem nam quis dubitet hoc praestare iuramentum 3 sodtribuere promissario itia iustulae Vasq Lugo n. 188): Seu PotiuS, sublatam per ius civile obligationem ad vitam revocare Vel obnoxistin restitutioni irrevocabilem facere.
ga r in reverentia quam ebemus Deo - et in IV D. 28 Art. 1 ad 4rdiramentum non novam Nistesimnem facit, sed factam confl ua ii miorem facit roborat).