Vicennalia sacra peruviana sive De viris peruvianis religione illustribus : hisce viginti annis gloriosa morte functis.

121쪽

cutus: at haec inter ut in medio mari edita , et altissimis defixa radicibus rupes, in arrepto proposito immotus perstitit, et quos sciebat in se vehe- mertius iniquiusque invectos , eosdem ne Verbo quidem a se violatos voluit, ut morti proximus multis adstant ibus profiteri potuerit, det iactoribus suis adeo pepercisse plenissime, ut de nullo umquam sit

Hoc comparandae virtutis omnis studio solertissimo cum excessiis et aetatis annum tertium sup in sexegesimum; audivit ore imperterrito regiam legem, qua Iubebatur ad Europae provincias renavigare .

Commisit sese strenue periculis , laboribusque pro

aetate illa, proque angustiis navis certe gravissimis, quibus scciorum suorum nonnulli ce mere : appulit ad oras hispanienses, unde ad Italiam delatus est salvus, at n0n incolumis; namque pluribus obducta plagis cum crura apparuissent , caepit acerbissimis d0loribus torqueri, quos tamen invicta patientia susti nebat , alacritate etiam mirabili , cum certo sibi persuasisset, medicis licet diversa sentientibus , esse dolores illos postremum experimentum , quod a Se Deus exigeret , et in quibus alacriter serendis repositam haberet ingentem mercedem . HuJus spe firmissima corroboratus quanto propiorem prosectionem suam in tu batur, tanto exultabat alacrius. In terroga tus ab Provinciae praeside cum praeter plagarum dolores, curationis molestiis torqueretur, quo G Σ mo-

122쪽

modo se haberet. sestive respondit ; aptare se s biocreas ad proximum postremum iter. At cum moriabi acerbitate tandi m raperetur ad mortem, muniatus Ecclesiae sacramentis agere animam carpit , et Iesum Puerum tenerrimis compellare carminibus . Id cum alter ex ad 1lantibus alienatae ab vi morbi

menti tribui siet ; non ita profecto est, reposuit Iacobus, adigor namque ad cantum ab interna alacritate , qua proximam patriae meae charissimae quietem intueor, et canens, dulcia Iesu, atque Mariae nomina quanto conatu potuit proferens, placidissime obdormivit a. die Apri Iis 177i. Ferrariae, et in Tem plo Societatis Iesu confluentibus ad eius honores supremos Sociis tumulatus est. Neque pro infinita Divina benignitate, ac misericordia mirandum tam placida, atque hilari morte lanctum esse virum integerrimae virtutis, atque illius animae demissionis, quam neque summorum Praesulum , neque Pro regum favor, aut gratia umquam labefactavit; quique in omni vitae tempore ab terrenis abstractus, in solis aeternis spes omnes, cogitationesque suas collocarat . Horum inflammatus desiderio effundebat sese in pauperes abiectissimo derelictos mira, ardentissimaque charitate; cum e sisset in se ipsum asper, et rigidus assiduis Jejuniis ,

crebris ciliciis ac verberationibus, et eam paupertatem sequeretur in victu. ac cultu corporis , ut

praeter id quod veluti pauperi ab praesidibus daba-

123쪽

IO I

tur, respueret omnia, exueret sese omnibus otia: ab aliis dono accepisset. Cum ab primis omnium ordinum viris magni ipse fieret pro incorrupta fide, ac li0nestate, pro gravi, prudentique agendi ratione, fugiebat humanam omnem com nendat ionem , ac terrenis plausibus quibuscumque dumestic's latebras praeferebat, in quibus studio, rebus suis, Deo vacare liberius, ac longius poterat. iram mmmmmmmmmae': uad

P. PETRUS LIZARRAGA

i terrenarum rerum infirmam , fluxamque

naturam semel probe cognoVerit, is prosccto eas Omnes eo loco habebit , ut nullum in eis amorem , nullam etiam spem collocandam existi mirit Bb eo, qu falli nolit, ac m sere decipi. Hac iusta terrenarum divitiarum cognitione inductus est P. Petrus ad earum contemptum plenissimum , et natus Arequipae 29. Iun. I7o . loco honestissimo. ac locupletissimo, in ipso adolescentis aetatis exordio, respuere eas omnes , cogitationem gliam ea-

124쪽

rum statui t , amorem omnem In illis collocaturus bonis, quas nulla rerum vicissitudine , nullo humano casu coi cuti possient, ac labefainari . Puer Litterarum elementis e Xcultus, et hisce veri mimis rerum cognitionibus eruditus cum viX adolescentiam attigisset; eam sibi ineundam vitae rati0nem existimavit, quae ab terrenarum curarum tumultum a Xime abh0rrens , pote statem faceret divino famulatui ampli 0rem , firmioremque, quem .unum praeoculis sibi habendum, persequendumque ratu S, Valedixit fortunis omnibus, omni etiam spei, et So-

.ciis adscriptus est Limas 19. Iulii an . I 2 O. aetatis vero suae sexto decimo , et mense uno. Tyrocinium est aggressus mira contentione, tantaque constantiis confecit, ut rei quis sociis esset ad plenissim m regularum custodiam exemplum, ac incitamentum d tunc eam vita ratic nem iniit, atque

suscepit , quam ad postremum usque spiritum persecutus est sibique indixit omnimodam voluntatis suae abnegationem sectari, et in omnibus solam divinam gloriam praeseserre, quae tanto conatu, tam isque ardenti studio exequi satagebat , ut ad haec cogitationes omnes suas contulisse videretur . Adsue-Vit ib eo i mpore quodcumque Opus aggrederetur

duo haec ab Deo postulare, ut opus scilicet illud ad divinam gloriam , laudemque redundaret , sibi vero esset apud homines contemptui . Huc spiritu ductus literarum curriculum suo tempore susceptum

125쪽

consecit, quἰn scientiarum adquirendarum solicitudine ab proposito distraheretur; cumque eX Instituti praescripto tertio probaretur adeo omnium Oculos perstrin 'ebat religiosissimae vitae ratio ab eo inita, ut minime vererentur praesides Petrum reliquis sociis veluti in exemplum proponere, in quod Omnes intenderent, quibus esset cordi communi Cmnium probatione muneri suo facere satis cumulatissime, ipse vero collegii illius Rector quamvis maximam de Petri virtute opinionem animo concepi: set, eumque intueretur veluti alumnum numeri Somnibus absolutum, mente perculsus est cum inprobationis illius termino proposuisset Petro, ut sibi confidenter significare non gravaretur quo deinde ministerio, quave in urbe fungeretur alacrius, certus obtinendi quod significasset , vidit enim e X-h0rruisse ad propositionem Petrum , et reponentem audivit: cum plurimi faciam voluntatem , Amorem que erga me tuum, doleo hac in re non pus e tibi morem gerere ; n mque scias oportet , exui geme Omnem mean Oluntatem ab eo tempore, quoccnsecto tyrocinii biennio, religionis me votis Deo mancipavi, in quem voluntatem omnem ita transtuli, ut ab ejus nutu verbis praesidum meorum significato, dependere mea Omnia velim. Tradendis Araequipae Latinae Grammaticae regulis destinatus in id mentis conatus, ac VireS corpori S contulit omnes, ut eo praeceptore adolescen-

126쪽

ro tuli l itteris plurimum Imbuerentur, animo Vero arriperent uberius illa christianae honestatis principia, quibus alte infixis, spem facerent optimae frugis . Nec frum a susceptos labores suos vidit, cum et ab alumnis suis Μagister Sanctus vulgo appellaretur summa parentum probatione, et ex ipsis haud pauci religiosis familiis adscripti quantum litteris, optimisque moribus valerent, palam ostenderint. H0c in munere laboris pleno, ac solicitudinis versatus est plures annOS, certus in eodem vitam ponendi, nisi aliter superiores ulcio statuissent, quos interpellare nefas I bi ducebat, ut diuturno illo onore aevaretur, quod ad rinnistrabat alacriter , cum et humilitatem coleret uberius, et laborum fuctus caperet ampli iasmos . I uisus tandem ab eo Opere cessare , curas

omnes ad prCcurandam pro Yimorum salutem transtulit in iis ministet iis, quae arreptum vitae instituis

tum ma Xime commendabat.

Haec vero inter omnia praecipua alacritate suscepti, iudicio nostro, laboriosissimum excipiendarum confissionum ministerium , ad quod rite administrandum praeter alia acceperat a Deo invictam patienti am , et constanti m adeo singularem , ut eam mirarentur omneS, ct Petrum communi vocabulo incudinem app llarent. Quanta vero aliorum probatione . ac fructu eo ministerio iungeretur, testabantur imprimis religic si viri , ac moniales qui ejus assiduam operam requirebant, confirmabat deinde assidua

127쪽

I et Isdua postulatio eorum, quos vis morbi ad vitae discrimen pertrahebat . Hos p aecipua non charitate modo, sed alacritate etiam conveni Lbat diu, noctuque, hisce aderat sinpulari voluptate, quousque vel ad valetudinem revocarentur, vel inter ferventissimos affectus e starem animam. Namque pro a Lsiduo huius maximae charit .itis usu dicere erat solitus , incredibilem inde fructum referri , cum eo temporis fruges comparentur toto vitae tempore quaesitae, et quae solo in eo rerum statu mature cere, et p.rsici soleant.

Ab hoc mini erio ne distraheretur, et ut honoribus omnibus , ad quos in religiosa fam lia prom0Veri possi , sditum intercluderet , simulasse credam quamdam surditatem , quae quandoque gra Vis videbatur, ejus vero erat naturae, ut eum, paventi mimae licet conscientiae ab excip endis consessionibus minime retardaret, et si quando sermo incideret , in quo quis minus recte de alio sentire submissa quamvis voce signiscaret, statim Petrus in laudes sese effunderet ejusdem viri, et id in eodem maxime commendaret quod cum objecta criminatione posset minus convenire. Id certum, eos qui eXperiri id inter consten 'um voluere, certos remansisse auditos fuisse cum ad omnia plene, perfecteque Petrus respondisset , quae et paenitentium status, et uneris ratio postulabant; neque ex tanta ad eum confluentium frecuentia vel unus est compertuS, qui

128쪽

de eius surditate in excipiendis consessionibus que

reretur ,

Huic gravissimo ministerio , et Divini Verbi expositioni insud ibat copiosius, fructuosiusque , cum iisdem rite administrandis summum ipse studium ,

Conatusque Omnes conferret. Persuadebat sibi sanctificationem suam ad alienam veluti fundamentum esse oportere, nec fieri facile posse, ut in apostolico munere cum fructu constanter insudet, qui apostolicam vivendi formam in se ipso non expresserit. Colebat proinde animi demissionem eximiam, quam plenissima exiguitatis suae cognitio consequebatur; hac movebatur acriter, ut vires OmneS exereret, nullum laborem detrectaret, nullum formidaret vitae discrimen, sciens omnem a nobiS Operam diligentissimam requirere Deum, ac si ab solicitudine nostra res tota penderet; in ea autem ita esse innitendum, ut laborum , sudorumque eXitus omnis fructuosus ab sola esset Divina Bonitate sperandus . Inde fluebat illustris illa paupertas , qua simplici victu, tritoque corporis cultu contentus, amabat conclave quod esset omnibus spoliatius , magisque incommodum, respuebat veluti sibi minime con-Venientes res omnes, quas religiosa paupertaS etiam severa patitur, abhorrebat ab omnibus , quae eum ab necessitate conveniendi crebro superiores su0s

eximerent. Nihil apud se pecuniae , nihil delicia- patiebatur: quin et sit scribenda ei esset epistola

129쪽

IO Istola, adibat eum a quo distribuenda erat charta, et cum accepisset quantam praelen S nec cilitas postulabat, parcebat ceteris, nequid apud eum esset reliquum , quo rigidissima offendi paupertas posset . Siquid autem ei dono mitteretur , mittebatur autem saepe pro gentis illius consuetudine, si reficere honeste, ac sine mittentiS iniuria non poterat, deferebat ad praesidem , a quo si juberetur munuscula accipere , ea omnia citissime nulla sibi relicta parte inter Socios, aegre valentes praecipue di stribuebat:

strenas vero latori dandas emendicabat ipse, ne alter suo piae mio privaretur . Utebatur ex medicorum

praescripto nicosiano pulvere modicissimo , hunc ut acciperet ab alio copiosum induci numquam potuit;

amabat potis rei domesticae curatorem crebro adire, abque eo ritu pauperum postulare subsidium . Ceterum si ab quopiam rogaretur, ut acciperet Vel pecuniam, vel quae religiose retinere poterat, reia

pandebat alacriter, sibi esse ea omnia inutilia, cum ab religiosa familia sua sibi abunde provideretur. Neque hujusce ab terrenis solum rebus distractionis exempla ab eo plurima accepimus i eadem , quod sane multo dissicilius accidere solet , usus est erga pr0pinquos, quos inter ab aetate juvenili versabatur . Erga hoste cum ingeniosus non minusquam acer esse soleat amor nostri , et mille , quibus se tegat, artes habeat promptissimas, tam plena, absolutaque victoria ab Petro est superatus, ut

ne in

130쪽

Iogneque paternam domum adiret umquam , neque

propinquos conveniret ni si eadem charitate cogeretur qua ceteris opem ferre consueverat . In visebat

scilicet steculi viros quoties spiritalis eorum profectus

postulabat; haec enim causa unica erat, quae eum posset ab dulcissimo domestico secessu evocare , quem adeo colebat studiose, ut praeter communes brevesque Corfibulationes, fugeret colloquia omnia, indulgeret libenter solitudini, Deo, sibique vacaret uberius. Persolvebat primam diei horam huic orandi studio immobilis flexis genibus coram V. Eucharistiae Sacramento; eadem religione suscipiebat Sacerdotale pensum p aemissa serventi precatione, ut ad conspectum Domini ejus deferretur oratio eadem bis quotidie excutiebat conscientiam suam cooram Domino tanta severitate, ut nihil sibi videretur leve , ac praetermittendum , qu0d eum posset ab perfecta vivendi ratione retardare. Cum adeo esset in propria perfectione solicitus ,

Cum tantam ab terrenis omnibus distractionem , tantum caelestium desiderium sectaretur , atque ab omnibus vir haberetur absolutissimae virtutis, confessarii vero sui iudicio, illibatae innocentiae , Θssiduis ferreis ciliciis cruentabat corpus, quae eXuebatriumquam, duplicabat vero temp0re illo , quo e X-eipiendis consissionibus vacabat, ut carnem tormento illo. a)ebat, ab omni inordinato motu compesceret. Ceterum locis deviis, ac temporibus ma