장음표시 사용
31쪽
post Iuvenalem publice reeitatas esse Lucilii satiras pateret, rem illustrare conabor. Iuvenalis aetas in Neronis et sex proximorum imperatorum tempora incidit. Patet ex ejus satira septima et Persi prima, poetas aequales cadimina sua recitandi immane studium tenuisse, ita ut inritalis , T dicat:
Atiditur οι acta e poeta die. Praeter hunc recitandi morem etiam obtinuisse, ut Veterum poetarum carmina publice legerentur, etsi diserte memoratum non repererim, tamen verisimillimum puto. Quidni
enim licuisse putemus, Lucilii satiras et alia aliorum carmina recitare Neronis aevo, quem Suetonius in vita .ras reseri, nihil patientius tulisse quam maledicta et convicia hominum, neque in ullas leniorem, quam qui se dictis aut carminibus lacessissent, exstitisse. Quod etsi non de omni Neronis aetate valere putem propter illud, quin p. 87 monui, tamen non dubitabimus, quin impunita sa- cultas esset Vetera quaeque poemata auditoribus recitandi. Incertum est, verba dialogi de oratoribus c. 23: vobis Versantur ante oculos, qui Lucilium pro oratio - gunt utrum ad domesticam remotis arbitris lectionem, an ad recitationem publicam pertineant; sed auctor dialogi, Vespasiani aetate illa seribens, paulum infra audi ore et audientem populum communi significatione usurpavit quae exempla ita augere et cumulare licet, ut apud quem auditor laetorem significet frustra quaesierim. Apud Gellium, qui circa a. 150 p. Chri floruit, plurima indicant recte me statuisse, legere de praelegendi more accipiendum esse. Nam IV, 17 Sulpicius Apollinaris et diser et legere et pronuntauro eodem modo dicit, quo lasere de Lucilii carminum recitatione dictum fuerat. Cf. XVIII, 5, 2-
32쪽
XIX, 8, 1. si Adolescentulus, ait, Romae riuS, quam Athenas concederem, quando erat a magistris audialombusque obeundis otium, ad Frontonem pergebam. D CLXVIII, 2, 2. Neque alia vis vocabuli est IX, 4, 5 u ea his commentariis adspersi, ut, qui eos lectitabit, isne rudis omnino et v οος inter istiusmodi rerum auditiones reperiatur, ubi vi κοος Plutarcheo sensu, auditis vulgari accipiendum est. Nam similiter XIII, 19, 5, auditiuneula quadam adspersum esse dictum inVenies. Atque haec quidem obstant, ne in tuam sententiam perduci
Sed ut hic longiorem te esse malueram, ita haud paucis defuit cius es in refellenda sententia, quam de Rutilii laco p. 129-131, 90 tuli. Causam cur praeter Decium in satirarum scriptoribus Lucillum haberes, invenire ibi in eo Visus uin, quod non recte apud te constabat, de uiro dixisset utilius Iustus vulni is intara ludente Camoenia ; ceterum enim Propsus ignorare me sateor, unde de Lucillo satirographo in suspicio nata sit. Videris igitur existimare, in Lucillum emus illos quadram posse. Quod mihi tam certum est, quam ad Decium re- serri nullo modo posse. Nam praeterquam quod proxime praecessit mentio Lucilli, qui, magni nati indole redditus, felix sit tam simili posteritate, quo, quaeso, ista pertineat intempestiva de Decio, satirarum scriptore, dia gressio, quem Tusciae praesectum arva beata regentem
p posuerat Nihil jejunius fingi potest. Equidem nullus
dubito quin, quicunque locum totum accurate Perspectum habeat, fateatur, Decii praefecturam a Rutili memor tam et celebratam esse. Primum poeta respicit quietem provinciae et eximiam selicitatem, regente Decio tum hanc sertunam non aliorum virtute et consili partam tueri et
33쪽
eonservare metum, sed ipsum laboribus et euris suis e perisse eam, et pacavisse provinciam praedicat simul vero, qua ratione Voti compos factus sit, narrat. Quodsi illa satirae vulnificis Camoenis ludentis mentio Decium attingeret, idemque urno et Iuvenale praestantior judice uti lis fuisset, merito miraremur, hanc illius excellentiam tam
obscuram mansisse, ut ceteros omnes, uno excepto Rutilis, Iateret. Daque Decium pro mousciae reetorem, non poetam satiricum habebimus Lucillum vero cetera spectare statuentes, non soli suspicati sumus, Lucilium, Veterem Romanorum poetam, cogitari debere, sed Casauhonum Sententiae participem habemus. Quod autem summo Casa hora non audax et immane visum est, Decium Lucilii
Unus appellari, id mihi jure videatur praesertim cum non magis Lucillus inclytus satira vir memoretur suisse, quam Decium ea laude praestitisse probari potest. Itaque, etsi recte reprehendisti, quod mihi p. 191 gravissimo e
rore de Lurilliano domesti rum comite excidit, tamen non Mequor, quina de Decio dictum putaveris Hujus oti ni is a ra ludent Camoenis me Turmea potior, se uvenalia erit, cur proximos no versus de Decii patre acceperis quae ratio tua mihi persuadet, incertuinis haesisse, quid et quantum de Lucillo, quidque de Decio memoratum a Rutilio existimares. Neque illud verum est, me de Lucilio dicta putasse, quae Rutilius de Decio retulit, saeri auri justi
simum arbitrum eum suisse, quod plane ut a mente mea,
ita a scriptis abest. antum similitudinis indicavit Rutilius inter antiquum poetam et Decium obtinuisse, quod uterque indole optima esset; vae quum in Lucilio en
tuisset tam versibus malos et avaros provinciarum praesectos in*eutante, quam eontinentiae exemplo reiscante,
34쪽
ita communis Decio esset, qui eadem fide et constantia Harpyias circumsistentes removisset. Ac publieani quidem mentio, ingrata tibi, mihi cur nondum prorsus displiceat, supra indicavi inmorabile autem, ter Syriae mentionem fieri. Cauponam Syram III, 33 pistricem amphularum, panis Syriaci, genera callentem sibi quaeri metrophane aut amico poscit absens se inc. 13;oricorium Syrum XXVI, 4. Viderine potest ex Asia Syriam visitasse et Antiochi, cujus domum Romae habitabat, posteros convenisse 2 Non definiam. Ceterum atans pede in uno, quod ego opti- cui p. 101 de constanti metri heroici usu, nulla causa est eur non sic explicetur. Horatium enim suorum verborum interpretem laudavi, qui postquam Sat. I, 4, 10 dixerat:
in hora saepe ducentos, Ut maynum, versus distabat stans pede in uno, eadem repetit Sat. I, 10, 59, ubi satira quaitae rationes reddit: -- si quis pedibus quid elaudem aenis me iantum, contentus, amet aer aisa dueentos Anes cibum versus, Midam eosnatus - sidemque Sat. II, 1, 28 rursus heroicum metrum mem ravit: -- pedibus aloetat laudere verba Lutati ritu . Novi, interpretibus placere Graecum λω ποδὶ et Latinum omni pede afferre, quo contrarium exponatur; erum hoc suo arte, non exemplis usi, faciunt Μihi commodius videtur oratianum chorda oberrat eadem conserre, ut
dicti vis patea Immature monuisti, quod Lucilio et Horatio metri heroici usus communis fuerit, prortere hunc illi vitio vertere non potuisse id, quod ipse constantius usurpasset Qui in aes immemor suisti'
35쪽
roici metri a Lucilio primum in satiris diligentius adhibiti quae aliqua erte ejus laus fuerat, non amplissima, quia suis σχεδ- deesse limam patiebatur. videntius etiam fiet, cur stans pede in uno, ambigue dictum, reserri ad metri formam oporteat, si superiora inspeXerimus, ubi orsus poeta ab antiquis comicis Graecis, hos secutum esse Lucilium narravit, et pedibus mutatis ab iis pependisse. Quo fit, ut in eam nos suspicionem hic ipse Horatii locus traducat, ut, quum diVerm in trorum genere, heroico, ambico, trochaico usum esse Lucilium constet, heroicis ver compleverit viginti vel unum et viginti priores satirarum libros et trigesimum, arbitremur, in his maxime scribendis Cratinum Eupolinet Aristophanem ei exemplo fuisse; quorem imitatio si reliquos pariter libros attinuisset, negligentiae culpam, cujus immunem se praestitit, Horatius vix effugisset. Iam aggredientem te meam de satirarum Lucilii distri butione sententiam videamus. Reprobas, ut plurima, quae veterum locis nisus disputavi. Ecce vero tibi novum re
probandi campum aperuit J. Becker, qui disputatione laudata pro lubitu sibi finxit Lucilium, primum poemata
quaedam Vel poematia, Variis opportunitatibus subito nata, epistola sema amicis singula deinceps missa, separatim edentem, deinde eadem, probata populo, libro singulari colligentem, quem librum, quoniam posterior postea successit, similiter e separatim editis poematiis conflatus, priorem dixit, et Aelii Stilonis nomini inscripsit. Mihi quidem a Becheri ratio placuit, ingenio non furiosi instar indulgentis haud enim singula probare jubeor, sed cognosco quid illi visum sit, quod ineum animum jucunde assicit et ad exquirendum excitat; nec ridebo,
si qua monnunquam minus probanda commentus fuerit,
36쪽
illiberale putans, nec ver iuvenusta ista B ais προ-gam, rubi eum alacritas sesellit Sumus enim natura vesimbecilliores, vel validiores vel tardiores, vel animosi res, aut calearibus aut frenis egemus; uno tamen omnes antiquitatis AEnarrandae explicandaeque studio conjuncti quod indulgentia, benivolentia, amicitia cerni oportet, ne fracto animorum impetu, Voluntas esset et relaxetur tudium. Beckerum igitur vidi utroque loco, ubi prior liber memoratur, quem p. 252 indicaveram, p. 241 usum. auutriunque corruptum censuisti et speeiose quidem apud Acronem pro Lucilius in priore libro Horatii nomen reponis, quia hic Sat. I, 8, 1 Pantolabum et Nomentanum memoraverat. Iubens equidem sententiam tuam proba rem, si neutrius nomen in Lucilii fragmentis inveniretur; atqui invenitur Nomentani, quod p. 229 ostendi. Itaque nec cum unigero Arie. u. - d. at d. Hor. p. 84)statuendum est, Horatii eos aequales fuisse, nec tecum iaciendum, Lucilium Ioco pellente, unde pellendus nec Beckero nec mihi videtur Nam quod monuisti, interpretis illius aetate Lucilii opus divisum in uiginta libros fuisse, etsi negari non possit maximeque Probabile sit, tamen non video quidui idem, riuum mentem non subiret, quo loco
libroque memorasset istos nebulone poeta, tantum meminisset in priore veris parte reprebensos, antiquissimam
distributionem bipartitam secutus, priorem librum dixeriti Uenim ut Gellius IX, 14, 22 simpliciter Luellius in a syria scripsit. ita interpres ille passim in satira nona,
decima octava, nonnunquam in a rarum Octavo, Mato,
interdum Lucilius, omissa satirae et libri mentione, posuit accedit, quod plurima in his brevibus scholiis Lucilii mentio vitii suspicionem tollit, quodque nulla ratio est, ciu illum. brevissime pauca Horatii loca Iluina
37쪽
tem, admonere lectorem voluisse credamus, Horatium eos eum nebulones jam supra attigisse. iter autem loco, quem doctor Herennianus habet, unius Cod. illi lectionem primo pro priore ceterorum codicum omnium auctoritati anteponere, et mihi temerarium videtur, nec
Bechem, credo, placebit. Sed hac quidem de re tibi minus persuasum esse dicis, quam Lucilianum opus in unum et siginti libros divisum nunquam fuisse, quod Varronis loco, a ultero mutato, nisus, statueram P. 25 sqq. Atque eam tibi persuasionem injecit misera Varronis delingua latina operis conditio, ejusmodi illa, ut etiamsi sanatus esset Iocus indicatus logendor a Mihi ναμ ειν
rione Moinua morum unius et siginti librorum in tium Deit k- - , tamen exis imes, iure emendare proxima quoque licere et legere: atirarum Κιν primi et lysim Haec quo pertineant ignoro; neque enim haec verba vel similia apud Varronem in iis, quae sequuntur, inveni. Quare doleo, te non accuratius exposuisse, quid his signascatum velles. ' Nec tam miror, tunc locum Beckerum, sedulo omnia investigantem, non fugisse, quam non setis usum
esse p. 244 nota, ire autem me a memetipso dissetinentem secisti, qui Lucilii ingenium, sero variis disciplianae subsidiis Armatum et exercitatum p. 80, jam ineunte aetate in Scipionis castris ad satiras seribendas aecessis existimaverim. Enimvero aliter Iudicasses, si ea, quae p. 14-16 monueram, in tempore mordatus ruisses, quae sane prius evertisse oportebat, quam illud persuadere velle. Ubi ventum est ad librorum fitulos, nox titiliorem te
nactus sum adversarium. 1 quantumcunque iacis in assis tenebris accendisse me putaveram, tu assi oto ore
38쪽
deo, qui explorem mea, tua perquiram. Quia autem et I Becher hoc argumentum tractavit, et per eius disputati nem aliquatenus certe Schmidii et Schonbecki opiniones de librorum distributione cognovi, operae retitu erit singula judicio submittere. Placuit his existimare, librum priorem viginti, posteriorem dorem libris constiatisse cujus divisionis Dbandae causa nullum aliud argumentum attulerunt nisi metri rationem, quod hexametris viginti priores, ambis et trochaeis praeter ultimum novem posteriores conscripti suerunt Verum de vigesimi primi metro nihil eonstat, cujus ne unum quidem fragmen tum Superest quae causa suit, cur Meher p. 244 dubius haereret, viginti an unum a viginti parti priori libros vindicare Ac facile quis induci posset, ut opinaretur, reapse Varronem da L. L. V, 17 priorem Lucilii librum, qui uniam et viginti libros continuisset, indicasse,
heroico metro compositos, neque iccirco necesse esse arbitrari, totum opus Lucilianum m solis constitisse. Quae sane suspicio, etsi magnam speciem habeat, tameni terea serri non potest, quod maxime mirum foret, ante Donatum neminem de novem postremis, qui librum posteriorem egerissent, ullam mentionem secisse. Itaque haec a tis gravis ausa impedit, quominus Varronis laeum aliterae p. 25 secimus, interpretemur. Ceterum conjectura
SehonMehi ad XXX XXVIIII), 17, ubi teste Beckerop.
255 de eam minutiarum suarum Lucilium fecisse mentionem putavit, quas ille iginti prioribus addiderit, quam incerta sit, Geil a chirodit, qui ad Nonium a se editum p. 232 nota), novorum codicum vestigia legens, orierit legendum esse eum dodarim vitas meae e uagma A uti Nec vero assentior Beckero, qui, Praeeuntibus Lerscho et Schinidis, divisionem in libros triginta inuata suime a Valerio Catone
39쪽
putavit a quorum sententia eur dissentiam et Seho echo adhaeream, eam a posterioris aevi grammaticis vulgatam esse suspicato, Mevi p. 258. Negatum autem et a te et a
Mehero video, binas Luciliani operis partes suis titulis insignitas suisse. Quod tibi videri debuit, divisionem illam non agnoscenti illi displicuit, quia inter primum et decimum sextum librum interjecti librorum tituli reperiantur. Equidem p. 254 255 nec negavi nec ammavi, suos si gulis libris titulos fuisse, sed miratus sum, eur e triaginta titulis praeter duo communes, eorum eoncilium et cinyram, unus tantum servatus sit Fornix. Vos ero plures notos esse statuistis. Ac Meher quidem tertii libri titulum iter ad imorum S ulum habet, quem δοιπορικὸvLersta appellavit mera haec suspicio est, nec nisi credulo prohabitur Librum nonum Orthographilam inscriptum suisse, utrique Vestrum persuasissimum es Velim scire, quid suadeat vel persuadea Nam Isidori locum, quem musa in non libri capite posuit, frustra quaeri animadve
timus p. 152, 172. Terentius Scaurus quum p. 2255 dicat: - unde etiam Lucilius in IX satyrarum, de orth graphia praecipiens, ait, non sane disertius titulum memorat, quam Velius Longus p. 2214 K- apud Luellium in IX in quo de literis disputat) .n Patet enim, eodem jure disputationem da uteris ac praecepta δε orthographirip se titulum fieri. Quod vero idem p. 2227 scripserit: u meo aliter apud Lucilium legitur in praepositione per L iacis
do - eongemina L- quis te credat serio putasse, id argumento esse, non totis libris titulos convenisae 7 Non enim hic titulum agnoseo, sed indicem, a Velio adhibitum, quo langioris satirae locum commodius indicaret. Similia sertasse in fragmentis ejus libri aliarum praepositumum Nempla exstant. Prorsus eadem ratio est eorum librorum, quibus
40쪽
Meher titulas a rebus, de Pubus actum est, invenisse sibi visus est quarti de divitum luxuria decimi is pos arum inaeetati ea. Nam pari iure, quae de non libri titulis similibus diximus, hi repetimus et librum vigesimum quintum d parciniamia inseribere licebit. s. disp. meap. 185 2M Torquatus, de quo dixi p. 186, Vereor cum Mehero libri indecim titulum faeere, quia Plinius scripserit uerebrae papaveratae jam sub Luellio poeta in ΤΟ quato notatae. D Hic enim obscurum est, utrum au a
talem vellii indiret an aliud valeat. Praepositione tibsimiliter usus est X, 85: Super uiset est murium setus: haud sine cunctatio. dicendus, quamquam sub auetore Aristotele et Alexandri militibus. v Nihil de hoc praepositionis usu lexicographi, quem nobis patefaciant grammaticae latinae peritiores. Sed alius est Plinii locus XXXIII, 5:u Gallos cum auro pugnam solitos, Torquatus indicio est.nm in notum uellii librum Torq- tim indicatum in tuemus Vix puto Mere, etiamsi quod idem memoravit VII, 54 uisum obiit A. Manlius orquatus, ConsulaFis, o . in coena placentam Plisteret, aliquem movere posset, in e uessiana deseriptione petitum rederet hunc vi rum; nam redolet sane 'us sestrinatem Verum T. Manlium Torquatum ab eo notatvicia se, non, cui Aia praenomem esset, credibi costi Reata toris Ramne, de quo primus accuratius agere studui, ad titia explicationem adhibitis quae apud Arnobium exstant eo spectantia Prudentissimum enim in omni intrepretatisne mihi videtur e M. videre nam quod ipse scripsti aserae quo ilIustretur. Iam quum et iam praecessisset apud Arnobium quaestimnum grammaticarum meatis, eammam ipsa in cum