장음표시 사용
211쪽
animae est, cuius ante descensum: post ascensum locus est , ipse ' περου H , ubi Platoni Dii Daemonesque habitant di dia Vesta, quod ibi omnia igne plena nimirum Deus, quod ait Paulus ad Timoth. vi. φῶς ολῶν οἰαGrib , lucem habitat inaccesibilem. Unde Pythagorae quoque ignem stine T --
la em Uni e si, e I vis domum meo rum matrem , seu , ut refert Aristoteles, Διας φυλακία Poetis carcerem appellabant. Non solum autem Deum in igne ac lumine habitare , sed ipsum τὸ θειον, ignem esse veteres voluerunt Heraclitus . et mo AO M.Aον , te numi nem circularem, sicut Democritus νοῦν ο io σφωροειδεῖ
mentem in igne pharico exsentem Zeno Stoicus υτ μου τυ νον , igneam mundi mensem possidonius vero πιεί-
νοερον πρῶδες , intestigentem . ceneum piri um apud Stobaeum. Ipse denique Aristoteles coeli a dorem , Deum dicis esse , apud Ciceronem lib. I. denat. Deor. Vesta igitur ων τηρ, neque solum Deorum, sed Daemonum, C. heroum quoquc ex ea enim purissima aetheris parte animarum substantiam esse croelidit antiquitas. Hinc, ut est apud Varronem , Epicharmus Ennii de mente humana dicit, le sumptus inis , Urue totus
Idemque apti l Priscianum, Teri. at menti ignis Quibus in locis me itis pro mens dicitur. Mens igitur humana ignis , atque is e lesumptus, hoc est ec acto ut respexisse videatur fabulam Promethei, quae est apud Heliodum quam sic verissime exposuit Claudianus
-- ό reis scens terrena Prome theu, Sinceram patri mentem Aratu Olampo Consanuit clausi is .
Quam in sententiam se Val. Ilaccus prae iverat, -- Non si mortalia membra Sortitu rem γ' parvi tempora
Perpetimur scius iveri quandam ignis Olympi
Fas i leo miscere neces , ferroque o
Exige e hinc animas reditura que; nina
Ubi videre est O rn om mentis patrem, eandemque anima in humanam ignem per Oi mpi cim appellari. Ovidius, Eli Deus o nobis iunii commercia
Sedibu aetheriis piritus iste enit. Sed omnium optime Virgilius lib. v I. Igneus es iseis et lor coelestis origo Seminibu , inquit. Ut enim animas hominum immortales ostendat, igneum iuri vigo em ineste ait, quia nimirum corte is sit, o eo est. Quem locum non ibi uin imitatus est Boetius , sed hune praecipue curi scriberct in animo habuit, quem supra attigimus, Donec longa dies , perfecto temporis
AEthe, ii Insum atque aura simplici,
Ubi procul dubio vocat remis simplicis igne n , animam scilicet, quam Boetii: Si ducem in eis dixis. Conjunxitque ath Dium ens m cum aurae sinplicis igne Virgilius, nimirum cum anima vehiculum sui in quod per purgationes erio πειο ς, i uis voluit Plato. Quod ad eum Virgilii locum observasse hactenus interprete non me mini. Iclem. Redi ci ci re 2 rti. Val. Flaccus, lib. ῖ. edituraque finina caelo. Manilius lib. . An ubium ea ha tare animas sub pe-
Sic esse in nobi terrena cordiora sertis,
212쪽
'L a pater avgustam menti conscendere sedem, Da fontem ui rare boni, da luce reperta In te con icuos animi defigere visus. Disjice terrenae nebulas, pondera molis, Atque tuo plendore mica tu namque Ierciatam, Tu requies tranquilla piis te cernere nis,
Spiritum: in toto rapidum , qui μηqκ gube at D fpensitque reminem ' quid mirumnosicere Mundum
Sip ssunt homines , qui us est I: ndus in ipsis 'Exemplumque Dei quisique es in magi
hi porro hoc melius intelligatur, sciendum quod luidam ex Philosophis animae beatitud me ira tunc fieri existimave Iairi , cum omni prorsus Orpore exuta ad Deum simplexe ibi quodammodo truda rediret, de quo comm Cnio B. Auguli in in libb. De Civ. Dei. Macrob. lib. I. insomn. Scip. cap. q. xii imo autem Pythagoram primo id statuisse. Ita enim ille iam . Aureorum Carm.
sidem. Maitianus Capella lib. i. De Nupt. Pliri
idem. Da fomen lustra e boni. Imitatur haud dubie Boethium saeculi sui Poetarum coWphacis . Luchananus in Franciscano: ' fonte penetrare boni , tenebri que
T Γρὸ perspicuos animi ad caelo Lia Gius. Idem. Di, is terrena nebinas. J Val. Ilacci lib. I. Eri e me tulis ta halem nti a terrae Soncleis iter i idem. . tque tu si len cre is a. Lactan
213쪽
quicquam competit eorum quae alterne uni; zel eorum quae tempora iter . et tem po aeterni atque iis omni iquar in ton 'ore aeternitate: sunt, ea ce lente exim ur uamob. cm aete iras ipsa re qz. omnes rerumque en κα
quis sub mens ros cadunt , per ipsum ab ipsoque sunt. Vall. eo γ. Seneca epist. 34. Dimi ilia maximu potenti in usique hi omnia. res nimirum omnes indita virtute si stentans seu , ut ait Paulus , φόρων ὀτταν, τύ V 2 et λυαια ρω αυτ
portans omnia P . bo irtutis suae. Idem.
Dux. Dum mentem rationem homini concedis ad Sapientiam , quam nemo rite docueriti μη ς an iis, inquit Plato Deus enim patetides Σῶν PrincipJum.J Deum esse principium, medium c finem, sic olim scripsserat Orpheus
ε α πιλά τίμ. I incipi um P tenc , me iumque ac deniqκ finem. ao respiciens plato se iv leg inquit,
Deus , o viri, sicut antiquus usque emo te ia: ur, principium , nem media re
γγ omnium contruens , recta peragit e cundum naturam circuiens dum nimirum providentia Ciares omnes conterva . Imo si amblichum ple disserentem audias cap. Iv. lib. descitis Pythagoreor certisi me cognitum habueris, Gn ο εος τε κὰ πιλο μγε- ιν ἐς ταντα ς κῆ ora: τε 6 τορθον ό ν ς αγνομενων. Deum esse principium , medium uem ογum m-mum qui secundum i uia i rei iam Orionem vitam ab hunt. Quo quid sanctius dici potest 3 ea de re consulendus Hierocles Comment aure pag. I 6 c deincepa. Ulterius enim in mi ircre nefas pelagus est, Dionysius de divin. nomi
ru manat omnem Dominem vendentem iis
ο α φών , tuae iis teneb is luc t sol in nocte , Deus in homines, sed , quod dolendum est , ἡ κοῖα -τὸ λ, τε-
214쪽
X. Quoniam igitur quae sit imperfecti, quae etiam perfecti boni forma vidisti nunc demonstrandum reor, quonam haec felicitatis perfectio constituta sit. In quo illud primum arbitror inquirendum, an aliquod hujusmodi bonum , quale paullo ante desinisti , in rerum natura possit eXistere, ne nos praeter rei subjectae veritatem casia cogitationis imago decipiat. Sed quin existat, sitque hoc veluti quidam omnium fons bonorum, negari nequit. Omne enim, quod imperfectum este dicitur, ' id imminutione perfecti imperfectum csi perhibetur. Q ab sit, ut si in quolibet genere
eras, vix iam es , mox non eris, nisi uri abeuntem in nil illima tuum sustineret Cum Ciceronein audis inq-rentem esse Ἀ-- is quoi es tutinis i euros smiua quo adulesce e sit lice et, nec a r Uis pinionibus ii Vinii iaciescentibus , fuscarentur, ipsa nos ad beata v itam pe=ducerent: non agnoscis lumen illud descendens a patre luminumὶ Vast.
. σαρκων τα , Ο rupit Omnis caro ino incorrupti aeternique perfectam iam quae ducit ad Deum hanc sit esse fa
ἱμ hujus via , Icientia. Omniti Dei.
lorem , timo: em , cupiditatem, intaidiam, maleetulentiam , Uaritiam, mossitiem , intemperantia m. .ec ex ariter fici si
hunt, nisi ad forum respicia Deum, eici est si ad licti Ilus mandatis ini
215쪽
nere imperfectum quid esse videatur, in eo, persectum quoque aliquid esse, necesse sit. Etenim persectione sublata, unde illud, quod imperfectum perhibetur, exstiterit, ne fingi quidem potest Neque enim ab
diminutis, inconsummatisque natura rerum cepit e
ordium, sed ab integris, absolutisque procedens, in haec eXtrema, atque effeta dilabitur Quod si uti paullo ante monstravimus cst quaedam boni fragilis impersecta felicitas esse aliquam solidam , perfectamque, non potest dubitari. Firmissime, inquam , verissimeque conclusum est Quo vero, inquit, habitet,
ita considera Deum rerum omnium Principem bonum esse, communis humanorum conceptio probat
animorum. Nam cum nihil Deo melius excogitari queat, id, quo melius nihil esst, bonum esse quis dubitate: ita vero bonum esse Deum ratio demonstrat, ut persectum quoque in eo bonum esse convincat. Nam ni tale sit, rerum omnium Princeps esse non poterit. erit enim eo praestantius aliquid, perfectum possidens bonum, quod hoc prius, atque antiquius esse vidcatur omnia namque persecta minus integris prioracsi claruerunt quare ne in infinitum ratio prodeat, confitendum csic summum Deum , summi, persecti
que boni esse plenissimum. Sed perfectum bonum
veram esse beatitudinem constituimus. Veram igitur beatitudinem in summo Deo sitam esse, necesse est. Accipio, inquam, nec est quod contradici ullo modo queat. Sed quaeso, inquit, te, vide quam id sancte a que inviolabiliter probes, qu Miloni summi summum Deum diximus esse plenisiimum. Quonam, inquam, modo' Ne hunc rerum omnium patrem illud summum bonum, quo plenus esse perhibetur, vel extrinsecus accepisse, vel ita naturaliter habere praesumas,
216쪽
quasi habentis Dei, habitaeque beatitudinis diversam cogites cse substantiam. Nam si extrinsecus acceptum putes, praestantius id quod dederit, eo quod acceperit, existimare possis. Sed hunc esse rerum omnium prid-cellentissimum dignissime confitemur. Quod si nati ia quidem inest, sed est ratione diversum, cum dei rum Principe loquamur Deo ingat qui potest, quis haec diversa conjunXerit Postremo quod a qualibet re diversum est, id non est illud, a quo intelligitur esus,diversum. Quare quod a summo bono diversum est sui natura, id summum bonum non est quod nefas est de Deo cogitare, quo nihil constat esse praestantius. Omnino enim nullius rei natura suo principio melior poterit exsistere quare quod omnium principium sit, id etiam sui substantia summum csie bonum verissima
ratione concluserim. Rechisii me , inquam. Sed summum bonum beatitudinem esse concessiim cst. Ita est, inquam. Igitur,inquit, Deum es ipsam beatitudinem, necesse est confiteri. Nec propositis, inquam, prioribus refragari queo, et ab illis hoc illatum consequens esse perspicio. Respice, inquit, an hinc quoque idem firmius approbetur, quod duo summa bona, quae a. se diversa sint, ese non positini. Etenim quae discrepant bona, non esse alterum, quod sit alterum, liquet quare neutrum poteritis e perfectum, ' cum alterutri alterum deest. Sed quod perfectum non sit, id summum non sic manifestum cst nullo modo igitur quae summa sunt bona, ea possunt si diversu. Atqui debeatitudinem, meum, summum bonum csse collegimus quare ipsam neccsie est summam esse beatitudinem , quae sit summa divinitas. Nihil, innuam, nec re hac verius, nec ratiocinatione firmius,
217쪽
tur, veluti ' geometra solent, demonstratis propositis, aliquid inferre, quae τοῦ ρ σόδε sis: ipsi vocant, ita ego quoque tibi veluti corollarium dabo. Nam quoniam beatitudinis adeptione fiunt homines beati, beatitudo vero est ipsa divinitas , divinitatis adeptione beatos fieri, manifestum est. Sediti justitiae adeptione justi, sapientia sapientes fiunt, ita divinitatem ad pios, Deo fieri simili ratione necesse est ' Omnis igitur beatus, Deus; sed natura quidem unus. participatione cro nihil prohibet esse quam plurimos. Et pulcrum, inquam, hoc, atque pretiosum, sive Ποῖισγια, sive corollarium vocari mavis. Atqui hoc quoque
pulcrius nihil st, quod his annectendum se ratio persuadet. Quid, quam 'Cum multa, inquit,
beatitudo continere videatur, 'utrumne haec omnia unum veluti corpus beatitudinis quadam partium a rietate conjungant, an sit eorum aliquid, quod beatitudinis substantiam compleat, ad hoc Vero cetera refcrantur Vellem, inquam, id ipsarum rerum com
memoratione patefaceres. Nonne, inquit, beati tu ,
dinem bonum se censemus Ac summum quidem, inquam. Addas, inquit, hoc omnibus licet. Nam ea dem
Geometrae. Geometriae usum laudes habes apud Cassiod. 3. Var. 32. O nnis igitur beatus Deus , sed nos. M s s. o. rvis i tur beatus sicili rini. Idem. E pulta rem inquam hoc , aeque, O c. Jass. Et pulcrum quidem hoc atque es p .ifum. Idem. Size Orosiarium et cari ma: s. J Consule Varronem libro 1 v. De lingua Latina Te . Cum multa inruit beatitudo con inere videatur. Corruptus locus. Meus liber duabus vocibus auctior est, cum multa membra qui Quis eat iis . quam lectionem ii quid veram nemo abnuet, qui totam sententiam ponderabit. Cum
218쪽
118 CONsoLAT PHILOSOPH. dem sussicientia summa est, eadem summa potentia, reverentia quoque, claritas, ac voluptas beatitudo esse judicatur. Quid igitur ' Haeccine omnia, bonum,
sui scientia , potentia , ceteraque Veluti quaedam beatitudinis membra sunt, an ad bonum veluti ad verticem cuncta reseruntur Intelligo, inquam, quid in
vestigandum proponas sed quid constituas, audire desidero. Hujus discretionem rei sic accipe. Si haec
Omnia beatitudinis membra forent, a se quoque invicem discreparent. Haec est enim partium natura, ut unum corpus diversa componant. Atqui haec omnia idem si monstrata sunt. Minirn igitur membra sunt alioquin e uno membro beatitudo videbitur
esse conjuncta, quod fieri nequit. Id quidem, inquam, dubium non est sed id, quod restat, exspecto. Ad
bonum vero cetera rescrri palam est. Iccirco enim esse susscientia petitur, quoniam bonum se judicatur. iccirco potentia, quoniam id quoque est,creditur bonum. Idem de reverentia, claritudine, jucunditate, conjectare licet. Omnium igitur Xpetendorum summa, atque causa, bonum est. Quod enim neque re, neque similitudine ullum in se retinet bonum, id eX- peti nullo modo potest. Contraque etiam , quae natura bona non sunt, tamen etsi esse videantur, quasi vera bona sint, appetuntur. Quo fit uti summa, cardo atque causae X petendorum omnium bonitas e se
jure credatur. Cujus vero causa quid expetitur, id maXime videtur optari. Veluti si salutis causia quis-
quid Gis i. J,s Rittersh.quiis hi vestigan .iam proponas. Sed quid consi. Idem. Huius ei di cietionem sic accipe. JOlere mendum iniis neget 3 anusi cu 'ix rei Non male Ter Sit m. et Oniam boni m esse judicatur. J- v. Rit tersitusii, quod bonum esse credatur. sitZin. Tamen si esse videantur. M s. Rit tersit tamen-eis esse inleantur. Proba lectio. Vide particulam Tamenetsi bonis auctoribus agertam a Cujaci I.
Observat. 34. Mureto I. Variar lecs. 7.
219쪽
piam velit equitare, non tam equitandi motum desiderat, quam salutis effectum. Cum igitur omnia boni gratia petantur, non illa potius, quam bonum ipsum desiideratur ab omnibus. Sed propter quod cetera optantur, ' beatitudinem si concessimus quare sic quoque sola quaeritur beatitudo. EX quo liquido apparet ipsius boni, de beatitudinis unam atque eandemes substantiam. Nihil video, cur distentire quispiam possit. Sed Deum veramque beatitudinem unum a que idem si monstravimus. Ita, inquam. Secure agitur concludere licet Dei quoque in ipso bono, nec usquam alio, sitam esse substantiam. M M X. Huc omnes pariter venit capti,
a uos famae ligat improbis catenis
in Terrena habitans libido menteis. 'mi erit vobis eruies borum, JHeio portu placida manens quiete, Hoc patens unum miseris a flum. Non qui quid agi aureis arenis
Gesiae retur ab omnibus. M s. Rittersit. Non stapotius , quam bonum les erantur omnibus. Sit Zm. Learifudi rem esse contesiimus. J Non
improbo veterem scripturam eis
Te renas habitans libido mentes. Jal. ι berans Senec in Thyest. s i . Tictora longis hebetata malis, yamisiicitas ponite cura . Manilius lib.q. Condit enim quicquid vos natura recessu Terrenos hebeta, ut is, Elora nostra. Claudian de Laudib. Stilicon libro rL xuries praἀκlce malum quid ditas Ner Corporis arbitriis hebetas ali iveseu M. silma H ic eris uesis requies laborum Τίγctant. de PaT Christi:
- nec requiem terrarum in sinibus usiquam
In eni id ubique minas, id ubique
Et in Octav. f. 7 6. -- nec diu placida fhi
220쪽
Donat, aut ' Hermus rutilante ripa, Aut Indus calido propinorum orbAΤ is miscens iret eis lapisios, Ingustrant aciem, magi ad caecos Iu suus condunt animos tenebras. Hoc quia rei placet, excitatque metaleis, B simis resim aluit a rnis. Splendor quo re ita vigetque caelum, i ita obscuras animae ruinas. Hanc qui quis poterit notare tacem, Candidos Phrbi radios negabit. R A XI. Asientior, inquam. Cuncta enim firmissimis nexa rationibus constanti Tum illa, Quanti, inquit, aestimabis, si bonum ipsum quid sit, agnoveri, ' Infiniti, inquam: si quidem mihi pariter Deum quoque,qui bo
num est, continget agit oscere. Atqui hoc Verissima, inquit, ratione patefaciam,maneant modo qua paullo
Fltimine clarum radiare Tagum. Idem
Tagus. J Ethicus in Cosmograph. Mucii Tagus in scis cita campis Hi p.rniae currit milia CCCCX. in Oceanum Oc-xidentalem suscipitur Solinus in Polyhist. cap.r6. de Hispanies Tagum ob re uas auriferas ceteris ammbus pratulerunt. Huc referendi etiam versus Silii ex libro I. Ore excissentem, eo Ialumfortibus ausis Antiqua desii pe Tagum , superumque omnumque memor, λectos aeum robore , ma-Η ς ontabat mans populi siti funere Re
auriferi tu adscit cognomine fontis, Perque antri ripas Nam 'bis ululatus Iberis. De mum non ille .ldium, non Lydia malide
Campum, atque Hati me misses it
,-- auro turbidus Hermus. Idem.
Indus. Fluvium intelligi , de quo passim Nili cus in Cosmographia. De eodem in Felix in Oct tis
citatem temperat Nilus , colit Eusi.ue Mesopotamiam Indoso serere , tendem di cit spe. Et Vib. Sequester Indus
Indiam desinit ab occasu, quo in ia... arsic bsce . dentem H daspen recipit. Idem. c. ui in eois, rides lapisi i a
Lucret. l. b. 2. Inter caeruleum et ride; er Smar. dos idem. In finiti in v.)m. J Manifeste verum