장음표시 사용
171쪽
qui faciem eloquentiae, non imaginem praestaret nec adversarii aemuli, ferro, non rudibus ' dimicantes sed auditorium semper plenum, semper novum, ex invidis c faventibus, ut nec bene dicta Τ dissimularentur Scitis enim ma- gnam illam, duraturam eloquentiae famam non minus iii diversiis subselliis parari , quam suis : quin immo Constantius surgere ibi fidelius corroborari. Atque hercule sub ejusmodi praeceptoribus juvenis ille , de quo loquimur, oratorum di Dcipulus, fori auditor, sectator judiciorum , eruditus o ad-
1 suefactus alienis Xperimentis , cui, quotidie audienti, notae leges, non novi judicum Vultus, frequens in oculis consuetudo concionum, saepe cognitae populi aures, sive accusationem susceperat, sive defensionem, solus statim Munus cui- Cumque causae par erat ΝΟ nodecimo F aetatis anno L. Crasseis sus C. Carbonem , uno de vicesimo si Caesar Dolabellam , altero 6 vicesimo Asinius Pollio C. Catonem, non multo aetate antecedens Calvus Vatinium , iis orationibus insecuti sunt, quas hodieque cum admiratione legimus.
Nota δ Emendationes ad cap. 3β. NE ADvERs Astii J Nec deerant adversarii, aemuli, qui ferro, non rudibus dimicabant. NON RUD1BU Rudis, erat virga, qua gladiatorum tirones X ercebantur, antequam ferro mucronibusque dimi
NE BENE ni crA Emendabat Ro-dolphus Agricola me bene nec ma edicta. Ad sensum apposite. SOLUs TAT 1M T Nus J Bene Il-Iustr. Huetius mon hoc sibi vult nullum alium praeter ipsum cuicumque causae parem fuisse , sed quamcumque causam ad eum
detuli sies , solum ipsum, nullo in subsidium
cssumpto , nullius adpocato auxilio , subiicere ipsam potui 1 P. F NONODEci Error aliquis innumeris irrepsit. Natus est enim L. Crassus, teste Cicerone de clar. Orat. Cap. 4 , Q. Caepione & C. Laelio consulibus, anno Urbis conditae DCXIV.
Consul fuit C. Papirius Carbo anno U. C, cxxxiv. Anno sequenti Carbonem accusavit Crassus annos natu unum, viginti, ut ipse testatur apud Ciceronem libr. ill de Orator , Cap. 74 , ipse omnium maturrime ad publicasCausas accessi , annosque natus unum
pi inti nobili stimum hominem , eloquenti l smum in judicium vocavi. Postea maturius oratum fuisse testis est Plinius V,
Ep. 8, qui unde icesimo talis anno dicere in Dro coepit. UNO T vi psi Mo J Julius Caesar natus est anno V. C. CLI , Corne lium Dolabellam, consularem dc triumphalem virum , repetundarum postulavit anno V. C. DcLYXVI , ut Videtur ex Suetonio in ul. IV. re Plutarcho in Jul pag. 7o8. Ergo tunc Viginti tres, aut viginti quatuor annos natus erat Caesar.
CALVus Ara NauM De Calvo dictum supra cap. 7. Is Vatinium de ambitu accusavit. aucis Quintilianus, Insitu , Orat. XII, 6 mali iis , Caesar, Pollio ,
multum ante quaestoriam omnes a g em gra
172쪽
XXXV. A nunc adolescentuli nostri deducuntur in scenas scholasticorum , qui rhetores Ocantur quo paullo ante Ciceronis tempora ' exstitisse, nec placuisse majoribus nostris , ex eo manifestum est, qui, d, L. Crasso, Domitio censoribus , cludere , ut ait Cicero , ludum impudentiae ' ussi s sunt. Sed, ut dicere institueram, deducuntur in scholas quibus, non facile dixerim, utrumne locus ipse, an condi Dcipuli, an genus studiorum plus mali ingeniis adferant. Nam in loco nihil reverentiae, sed in quem nemo nisi aequi imperitus intrat. In condiscipulis nihil prosectus, cum pueri inter iopueros, c adolescentuli inter adolescentulos, pari securitate
dicant, laudiantur. Ipsae veri exercitationes magna X parte contrariae. Nempe enim duo genera materiarum apud rhetore tractantur, suasoriae .controversiae . Ex iis suasoriae quidem, etsi tamquam plane leviore dc minus pruden 1 stiae exigentes, pueris delegantur controversiae robustioribus adsignantur, quales per sidem quam incredibiliter compositael equitur autem ut materiae, abhorrenti a Veritate,
ENA f HOLAfrico RUM J Bene Lipsus Appo lite scenas appellat, io a in quibus fucata illa , personata eloquentia
Roma pulsi sunt Valerio Messala cFannio Strabone, consulibus , anno U. C. xcii I, Gellius XV, II. Natus
est vero Tullius, Q. Caepione d Q.
Serrano , consulibus , anno V. C. DCXLvIII, teste eodem Gellio , XV,
L. CRAsso ET DOMi TI J Anno U. C. DCLXII censores fuere Lucius Licinius Crassus d Cneius Domitius Alaenobarbus quorum memoria exstat in nummis familiae Domitiae , L. Ll C. N. DOMIT. Eorum decretum de rhetoribus refert Suetonius de Clar Rhet. cap. I. Renuntiarum est nobis elle homines , qui noνum genus di fciplina instituerunt 1 ad quos juνentus iniudos conνeniat . eos Iibi nomen imposui be Latinos rhetoras : ibi homines adulescentulos totos dies desidere. Majores nostri quae liberos suos disicere, is quos in ludos
itare ellent , instituerunt. Haec Πον , quae prater Corisuetudinem ac morem majorum sunt, neque placent, neque recta i
dentur. Quapropter , iis qui eos ludos habent, , iis qui eo enire consueveruΠt i idetur facienaum , ut offendamus nostram sententiam , Nobis non placere. Vide re Gellium XV, II. LUDUM IMPUDENT1 EI Cicero libr. II de Oratore , cap. 9 , L. Crassum hac de re ita loquentem inducit mos Peron0νos magi fros nihil intelligebam posse
docere , is ut auderent 4u0d , etiam cum
bonis rebus conjunctum , per seipsum eis
magnopere fugiendum. Hoc lim unum tra
deretur cum impudentia ludus esset puta ν esse censoris, ne longius id serpe
versarum libri decem. PER aDEM J Exclamatio ut profisdem iii I
173쪽
Ideclamatio quoque adhibeatur. Si sit ut tyrannicidarum praemia , aut vitiatarum electione ζῆ , aut pestilentiae remedi aut incesta matrum, aut quidquid in schola quotidie agitur , in foro vel raro , vel numquam , ingentibus Verbis perse
quantur : Cum ad vero judiceS Ventum est'. . . . Cm cogitare,
nihil humile, nihil abjectum eloqui poterat.
XXXVI MAGNA eloquentia, sicut flamma, materia alitur, motibus excitatur, Murendo clarescit. Eadem ratio in nostra quoque civitate antiquorum eloquentiam proVeXit. O Nam etsi horum quoque temporum oratores ea Consecuti sunt , quae composia, quieta beata republica , tribui fas erat : tamen ista perturbatione ac licentia plura sibi adsequi videbantur, cum mixtis omnibu , c moderatore
uno carentibus , tantum quisque Orator saperet, quantum er
is ranti populo persuaderi poterat. Hinc leges assiduae de populare nomen , hinc concione magistratuum paene pernoctantium in rostris, hinc accusationes potentium reorum,
TYR vsicin Αχυλ pRAEMIA J praemia, quae occiso tyranno , tyrannicidae petebant. Hujus argumenti, O-rumque quae sequuntur , quaeque do Iescentibus proponi numquam debuisse sent, exempla manent plurima in Se
necae , Quintiliani de Calpurnii Flacci
declamationibus. Viri TARUM LECTION fyFrequens enim in his scholis declamationum materia , raptae , quae raptoris mortem vel nuptias optabant. Inde vitiatarum electiones. PESTILENT1 E REM Di J Absurda haec argumenta an exsibilaverat Petronius in Satyrico , cap. I. Ide e ct
adusescentulos existimo in scholis sulti si mos steri , quia nihil ex iis, quae in usu
habemur , auo audiunt, aut ident sed pirata cum catenis in iit ore lantes , , tyrannos edicta scribentes , quibus imperent f is ut patrum suorum capita praecidant; sed responsa in pestilentiam data, ut irgine tres aut plure immolentur , sed mel sito verborum globulo , b omnia dicta
facitaque quas papa: ere , sesamo sparsa.
Qui inter haec nutriuntur, non magis pere post uni, quam bene olere qui in culin Ehabitant. Talia quoque, absurda argumenta repudiavit Quintilianus, In sit ut Ora . t , io, Sint ergo is ipsae materiae , quae frigeritur , qud simillimae Peritati. Nam si or , pestilentiam , i, responsa , , o Prore tragicis novercas aliaque magis adhuc fabulosa ustra inter spoisiones o interdicta quaremus Finge bant enim illi rhetores pestilentiae tempore adiri oracula , vates consuli, responderi immolandam virginem, aliavessimilia , quae mirum in modum Xagge
VsNr u Esr Hie multa periere extrema scilicet sermonis Messalae, integra Julii Secundi oratio cinitia quoque periere in sermone Materni , ad quem haec referas , rem cogitare, nihil humile , cc. Vide Notas, menda tiones ad cap. s. CoNfE Uri sus J Vide quae laede te dicta sunt supra Annal. X , 7. BEATA REPUALic A Haec ad Princi pum ac maxime ad Vespasianiram
174쪽
adsignata etiam domibus inimicitiae , hinc procerum factiones, assidua senatus adversus plebem certamina quae singula etsi distrahebant rempublicam, exercebant tamen illorum temporum eloquentiam, magnis cumulare praemiis videbantur: quia quant quisque plus dicendo poterat, an sit facilius honores adsequebatur; tant magis, in ipsi hono-Tibus , collegas suos anteibat tanto plus apud principes gratiae, plus auctoritatis apud patres, plus notitiae ac nominis apud plebem parabat hi clientelis etiam exterarum nationum i redundabant: hos ituri in provincias magistratus re I OVerebantur, hos reversi colebant: hos praeturae consulatus vocare ultro videbantur: hi ne privati quidem me potestate erant, cum, populis senatum consillio de auctoritate regerent: quinimmo sibi ipsi persuaserant, neminem suae eloquentia aut adsequi posse in civitate, aut tueri cons I spicuum C eminentem locum me mirum, cum etiam inviti ad populum producerentur cum parum esset in senatu breviter censere , nisi qui ' ingenio Meloquentia sententiam suam tueretur cum in aliquam invidiam aut Crimen Vocati, sua voce respondendum haberent, cum testimonia F quoque Oin publicis non absentes, nec per tabellam dare, sed Oram praesentes dicere cogerentur. Ita ad summa eloquentiae praemia magna etiam necessitas accedebat, commoda .peratoris laudes referas. DOMIBU INIM 1 ciri J Quia invita praepotentes domus. ApuD RiNcipps J Sic infra cap. o , . Scipio , Sylla , Pompeius, Prin cipes viri appellantur. Ex TERARUM NATIONUM J Urbes . Provinciae, nationes exterae, patron OS suos Romae habebant. Exemplum vidi
Nisi qui Emendandum , nisi quis; ut recte annotavit Lipsius. TEST1Mo Nic Tunc ergo in publicis judiciis non absentes nec per d- hellam testimonia dare , sed coram praesentes dicere cogebantur. Quo incis plurimum valebat eloquentia. De his testimoniis Quintilianus , Institui.
Orat. V, 7. Maximus tamen patronis circa te simonia sudor est. Ea dicuntur aut Per tabulas , aut a prasentibus Simplicior' tra tabulas pugna Minor enim pudor, dissilenti premitur absentia . . . . , aesentibus ero ingens dimicatio eis, iue velut duplici contra eo , proque his acie confligitur , actionum, , interroga
IN PUBLicis Rodolph ut Agricola supplet , in publicis judiciis estus emendat, in judiciis.
E co MMODA Haec redundare 1- dentur. Ni forte sit emendandum , ec
modo disertum haberi, c. Vide Nota re Emendationes ad cap. S6.
175쪽
Disertum haberi, pulchrum gloriosum sed contra nutum elinguem videri, deforme habebatur. Ergo non minus rubore , quam praemiis stimulabantur me clientelarum loco
potius, quam patronorum numerarentur : ne traditae a mas oribus necet situdines ad alios transsirent : ne tamquam inertes, d non suffecturi honoribus, aut non impetrarent, aut impetratos male tuerentur. XXXVII. gs Cio an venerint in manus Vestra hae a vetera, quae cin antiquorum bibliothecis adhuc manent io, cum maxime a Muciano contrahuntur: ac iam undecim,
ut opinor, Actorum libris tribus Epistolarum composita, .edita sunt. Ex his intelligi potest Cn. Pompeium Marcum Crassum non viribus modi, Marmis , sed ingenio quoque C oratione valuisse : Lentulos, o Metellos, iu-Is culios, o Curiones, o ceteram procerum manum, multum
in his studiis operae curaeque posuisse : nec quemquam illis temporibus magnam potentiam, siae eloquentia, consecutum. His accedebat splendor rerum, o magnitudo causarum, quaed ipsa plurimum eloquentiae praestant. Nam multum interest, a utrumne de furto, aut formula AE, o interdicto dicendum habeas, an de ariabitu comitiorum, expilatis sociis, de civibus trucidatis quae mala sicut non accidere melius est , isque Optimus civitatis status habendus est, quo nihil tale patimur ita cum acciderent, ingentem eloquentiae materiama subministrabant. Crescit enim cum amplitudine rerum vis ingenii, nec quisquam clarami illustrem orationem eicere potest, nisi qui causam parem invenit. Non, opinor, De-
Muci Nora Cuius frequens fuit mentio in Historiarum libris Eius mo-; es videmist. II, 1. ACTORUM LiBRis J Erso collecta Veterum oratorum acta libris undecim, eorumque epistolae tribus libris. M. CRAssu J M. Crassi ingenium eloquentiamque exprimit Cicero, de Claru Oratoribus , cap. 46. ibidem Lentulorum, Metellorum, Lucullorum d Curionum. AUT FORMULA J De formula dictum supra cap. i. Quaestiones autem de interdictis furtis vide in Di est libr. XLIII. Tit. a. libr. XLVII. Tit.
pasiani laudem adhuc pertinent. Vide in libris de Oratore , videre est laudes iam dicta cap. sup
176쪽
mosthenem orationes illustrant, quas adversus tutores suos composuit nec Ciceronem, magnum oratorem P. Quintius
de sensus aut Licinius Archias faciunt matilina, milo
S Verres, de Antonius, hanc illi famam circumdederunt :non, quia tanti fuit reipublicae malos ferre cives, ut uberem sad dicendum materiam oratores haberent sed, ut subinde admoneo , quaestionis meminerimus , sciamusque nos de ea re
loqui, quae facilius turbidis .inquietis temporibus exstitit Quis ignorat utilius ac melius esse frui pace , quam bello
vexari ' Plures tamen bonos proeliatore bella, quam pax se Dorunt. Similis eloquentia conditio. Nam quo saepius steterit tamquam in acie, quoque plures de intulerit ictus ex Ceperit, qu maior adversarius, eo acrior ', qui pugnas sibi asperas desumpserit, tant altior, excelsior illis nobilitatus criminibus, in ore hominum agit, quorum ea natura I sest, ut secura Velint. XXXVIII. TRANsgo ad formam & consuetudinem Veterum judiciorum quae etsi nunc aptior est veritati, eloquentiam tamen F illud forum magis exercebat, in quo nemo intra paucissimas horas si perorare cogebatur, cliberae compe a o
ADVERsU TUTORE suos memosiallaenes , annos septem natus, Patrem amisit tutores rabuit Aphobum , he ripi idem Demophontem quo , cum rem pupillarem suos in usus Verti sient, male adminiitiatae tutelae accusavit , reosque peregit anno aetati Ssuae septina odecimo. Exstant adhuc tres ejus orationes adversus Aphobum Demosthen pag. 89 s. seqq. CIRCUMDEDERUNT Sic supra in Vit Agric. XX. Egregiam famam 'aci circumdedit. ExsΤ1Τ1r placebat Lipsio, ex biit. Eo Ac Rioc Eo acrior est orator qui pugnas illas asperas sibi desumpserit, tanto altior est excelsior; illis nobilitatus criminibus, melius dis
criminibus , in ore hominum agit, UO-rum ea est naretra , ut tuta spernant, secura elint Tuta dicuntur, quae sunt
sine discrimine , secura , quae cum disse crimine. Vide Notasin Emendationes
ad cap. 7. Aprio Esr VERITATI , ELOQUENTIAM A ME J Locum hunc optime
restituit Rodolphus Agricola Vide Notas, Emendationes ad cap. 38.6 INTRA PAUcissi MA HORA J Sic , cum Julium Bassum, repetundarum reum, defenderet Plinius, e lege accusa tor sex horas , nor em reus accepit, Plin. IV. Ep. 9. Adeo jam circumscripta erant
dicendi tempora ; quae posse magis adhuc coarctaca. Id queritur Plinius, VI. p. a. Increbuit sic sim se in Paluit Cossuetudo , binas vel singulas cleps=drarinterdum , dimidias , , dandi , , petendi. am , qui dicunt, egi malunt, qudm agere qui audiunt finire, quam judicare. Tanta negligentia , tanta desidia
tanta denique irrei eremia studiorum peri culorumque est. An nos sapientiores ma
joribus nostris ' nos legibus Is justiores,
177쪽
D1ALOGUS DE ORATORIBUS. 16;rendinationes ' erant, modum dicendi sibi quisque sume
bat, numerus neque dierum neque patronorum iniebatur. Primus hujusmodi spatia, tertio consulatu ' Cn. Pompeius adstrinxit, imposuitque veluti frenos eloquentiae, ita tamen, ut omnia in foro, omnia legibuS, Omnia apud praetores e rerentur: apud quo quant majora negotia olim Xerceri solita sint, quod majus argumentum est, quam Libycausae centumvirales , quae nunc primum obtinent locum, de splendore aliorum judiciorum obruebantur, ut neque Ciceronis ,
Io neque Caesaris, neque Bruti, neque Coelii, neque Calvi non denique ullius magni oratoris liber apud centumviros dictus legatur, exceptis orationibus Asinii, quae pro sere istis Vrbinis ' inscribuntur, ab ipso tamen Pollione mediis divi Augusti temporibus habitae , postquam longa temporum Is quies, continuum populi otium, Massidua senatus tranquillitas , dc maximi Principis disciplina, ipsam quoque eloquentiana, sicut omnia alia , pacaverat XXXIX. ARvUM ridiculum fortas e videbitur, quod dicturus sum, dicam tamen, vel ideo , Ut rideatur. Quantuma humilitatis putamus eloquentiae attulisse penulas istas , qui
bus adstricti, velut inclusi cum judicibus fabulamur quan-
qua in horas , in dies , tot comperendi nationes lar iuntur hebetes illi , supra modum tardi apertitus dicimus, celerius intelligimus, religiositus judicamus qui paucioribus clepyydris praecipitamus ausas , quam diebus explicari solebari s .... Temerarium existimo , di Pinare quEm spariosas causa inaudita , tempusque neg0tis inire , cujus modum ignores praseraim cum primam religioni suae judex patientiam debeat, quae pars magna justitiae est.
dinatio est ab utrisque litigatoribus invicem sibi denunciatio in perendinum Mu tertium, diem, Asconitis Pedianus in Accusat. Verris pag. 7s. TER Tio coNsULATU Tertium con'sulatum iniit neius Pompeius anno Urbis conditae ccii , ante Christum
S primo in collega deinde collegam adisti mpsit Q. Metellum Sci
pionem. CAUSAE CENTUM u IRALE. Quae O
ram centumviris agebantur. De iis dictum supra cap. 7. PRO HERED1EU URB1NIAE Quintilianus . In intus. Orat. IV, 1. 2 inius pro Urbinio heredibus Labienum , a Per sarii patronum , inter argumenta malae causa posuit. De tota lite vide eumdem Quintilianum, ibid. VII, 2. PENULA 1sTA J enulae istae ora torum penulis viatorum , Gallice des marit eauae, non absimiles futile viden tur. De his Cicero, pro Milone, cap.ro. Quid miri sis promptum pugno ' cum c nutu irretitus , hed i impeditus, uxore ἴα
confridius Het. Non inelegantem de penula dissertationem scripsit Joannc Baptista DoniuS.
178쪽
tum virium detraxisse orationi auditoria, tabularia ' credimus, in quibus jam fere plurimae causae explicantur ' Nam quomodo nobiles equos cursus, spatia probant; sic est aliqui Oratorum campus, per quem nisi liberi, soluti ferantur, debilitatur ac frangitur eloquentia. Ipsam quin immo curam .diligentis styli anxietatem contrariam experimur quia saepe interrogat judex quando incipias ex interrogatione ejus incipiendum est. Frequenter probationibus & testibus silentium patronus indicit 'ci unus inter haec dicenti ac alter adsistit , de res velut in solitudine agitur Oratori autem clamore plausuque opus est, belut quodam theatro qualia
quotidie antiquis oratoribus contingebant: cum tot pariter Ctam nobiles forum coarctarent: cum clientelae quoque, & tribus, municipiorum etiam legationes, ac pars Italiae pericli tantibus adsisteret cum in plerisque judiciis crederet populus Romanus sua interesse quid judicaretur Sati constat C. Cornelium, M. Scaurum, T. Milonem, L. Bestiam ' 6 P. Vatinium, Concursu totius civitatis Maccusatos de defensos ut frigidissimos quoque oratores, ipsa certantis populi studia, excitare dc incendere potuerint. Itaque hercule ejusmodi libri exstant, ut ipsi quoque, qui egerunt, non aliis magis orationibus Censeantur. XL. JAM ver conciones assiduae, de datum ius potenti sesimum quemque vexandi, atque ipsa inimicitiarum gloria,
AUDiro 1 ET TABULARic me a ditoriis iam actum supra cap. 8 CIq. Tabularia vero loca erant, ubi tabulae aeraque publica adserVabantur, quibus leges, forma agrorum , aliaque id ge
nus continebantur, quaeque in contro
versis inspiciebantur , ut videre est in Digest libr. XLVIII. Tit. 13. Ad legem Juliam peculatiis Leg. 8 de Tabulis. Porro in his auditoriis c tabulariis
causae explicabantur, non vero Orabantur. Ac proinde nullus eloquentiae impetus, nullus calor Vigor nullus qua
de re vide elegantissimam plinii epistolam II, 9. PATRONU INDI cI J Cl. Morabin, emendat, patrono Cl. de Ia Moianore,
patronis. Forte tamen, ob verborum compagem , quae vix mutationem pa
titur, nihil hic peccat. Sed patronus, qui causam praecipitare volebat, prObationibus de testibus, quasi causa satis cognita , nec refragantibus judicibus silentium indicebat.
AD sis Ti J Contra vero olim auditorium semper plenum, semper noVum, ut vidimus supra cap. q. L. Brs Ti MI Oratio Ciceronis pro L. Bestia periit ceterae, quae hic me morantur , vel mutilae , vel refectae.
Una in Vatinium exstat integra. De oratione pro Bestia vide Ciceronem
179쪽
cun se plurimi disertorum, ne a P. quidem Scipione, aut Sulla, aut Cn. Pompeio abstinerent, ad incessendos principes viros, ut est natura inVidiae, populi etiam histriones
auribus isterentur, quantum ardorem ingeniis, qua orato
s ribus faces admovebant imon de otiosa, quieta re loqui muro quae probitate .modestia gaudeat: sed est magna illa d notabilis eloquentia, alumna licentiae, quam stulti b
bertatem Vocabant, comes seditionum, effrenati populi incitamentum, sine obsequio, sine serVitute, contumaX, eme Do rari , arrogans , quae in bene constitutis civitatibus non ori tur Quem enim oratorem Lacedaemonium, quem Cretensem accepimus ' quarum civitatum severissima disciplina, severissimae leges traduntur. Is e Macedonum quidem, a Persa-Tum , aut diu gentis, quae certo imperio contenta fuerit , Is eloquentiam novimus Rhodii quidam, plurimi Athenienses Oratores Xstiterunt, apud quos omnia populiis, omnia imperiti, omnia, ut sic dixerim, Omne poterant. Nostra quoque civitas, donec erravit, donec se partibus, disiensionibus, discordiis consecit done nulla fuit in foro pax, I o nulla in senatu concordia, nuda in iudiciis moderatio, nulla superiorum reverentia, nulliis magistratuum modus, tulit sine dubio valentiorem eloque tiam, sicuti indomitus ager habet quasdam herbas laetiores. Sed nec tanti rei publicae Gracchorum eloquentia fuit, ut pateretur leges nec bona ' o a mam eloquentia Cicero tali exitu ' pensavit. XLI. Si quoque, quod superest ex antiquis oratoribus ,
forum, non emendatae, nec usquam ad Otum compositae, ciVitatis argumentum est. Quis enim nos advocat, nisi aut
ad Quintum Fratrem , III. p. 2. HisTRlONE AURisus J Melius sane, auribus hi triones. PATERETUR ET LEGE J Non tanti fuit reipublicae Tiberii d Caii Gracchorum eloquentia, ut seditiosas eorum
NE BONAE J Melius, ne bene. Vide Notas e Emendationes Ap. z. - TALi X1T J Scelere Antonii peremptus. Vide Velleium Paterculum II 66.
TOR1BU DForum ipsum, quod superest
ex antiquis oratoribus, non est argu mentum emendatae&ad votum compositae civitatis. Vide Nota ec Emendati Omnes ad cap. I.
180쪽
nocens, aut miseri quod municipium in civitatem nostram venit , nisi quod aut Vicinus populus , aut domestica discordia agitat quam provinciam tuemur, nisi spoliatam vexatamque Atqui melius fuisset non queri, quam vindicari.
Quod si inveniretur aliqua ciVita , in qua nemo peccaret , supervacuus esset inter innocente Orator , sicut inter sanos naedicus. Quomodo tamen minimum USUS minimumque profectus ars medentis habet in his gentibus, quae firmissima valetudine ac saluberrimis corporibus utuntur sic minor ora torum obscuriorque gloria est inter bono mores, in ob 1 osequium regenti paratos. Quid enim opus est longis in senatu sententiis, cum optimi cit consentiant ' Quid multis apud populum concionibus , cum de republica non imperitidi multi deliberent, sed sapientissinnus unus Quid voluntariis accusationibus , una tam rar S tam parce pecce I stur Quid invidiosis, excedentibiis modum defensionibus, cum clementia cognoscentis obviam periclitantibus eat Credite, optimi, c, in quantum opus est, disertissima viri, si aut vos prioribus saeculis, aut isti, uos miramur, his nati essent,
ac deus aliquis vitas Vestras , Vestra tempora repente mutasset et onec vobis summa illa laus gloria in eloquentia, neque illis modiis c temperamentum defuisset. unc quoniam nemo eodem tempore adsequi potest magnam famam, magnam quietem, bono saeculi sui quisque citra obtrectationem alterius , Utatur. I
XLII. FINIERAT Maternus. Tum Messala : erant quibus contradicerem, erant de quibus plura dici vellem , nisi jam
SAPIENTIssIMus T Nus J Laus est V spasiani mihi in nummis appellarii ,
ADSERTOR LIBERTATIS PUBLICAE FELICITAS PUBLICA FIDES
FELICITATIS. Inde cum Plinius, II, 7,
innumerabilia deorum agmina mortalibus reperta memoras let, addit Deus est moreali judiare mortalem, , hae ad reternam gloriam ia. Hac proceres iere Romani hac mino misi passu cum liberis suis adit maximus omnis ἄν redior Vespasianus Augusus fessis rebus subdieniens. PLURA Dici VELLEM J Inde quidam opinantur alterum habitum fuiste dialq-gum , qui periit. At in his disputationibus clim, modestiae sit, ut nemo se Victorem arrogantius praedice , d humanitatis , ut nemo se victum fateatur , sic saepe concluduntur , quasi ad huc anceps sit quaestio δε nucleatius explicanda. Nec aliter apud Ciceronem, de Natura deorum III, 4 , Balbus,