장음표시 사용
151쪽
DIALOGUS DE ORATORIBUS. 139tur Satis constat ne Ciceroni quidem obtrectatores ' de sui sie, quibus inflatus tumens, nec satis prestis, sed supra modum exsultans , o superfluens, parum Atticus φ videretur. Legistis utique, Calvi de Bruti ad Ciceronem is as epistolas ex quibus facile est deprehendere, Calvunt quidem
Ciceroni visum exsanguem Mattritum , Brutum autem otiosum ' atque disjunctum. Rursumque Ciceronem a Calvo quidem male audivis e tamquam solutum Menervem a Bruto autem, ut ipsius Verbis utar, tamquam fractum atque elum-I O bem. Si me interroges, omnes mihi videntur verum dixis e. Sed mox ad singulos veniam, nunc mihi cum universis ne gotium est. XIX. NAM quatenus antiquorum admiratores hunc velut terminum antiquitatis constituere solent, quem usque ad asse
is una Severum faciunt, quem primum adfirmant flexis e ab
Antiq. Tom. I. pag. 37. Ob hanc aedem Bellonae de Appio dixit Ovidius
Hac sacrata die Tusco Bellona duello Dicitur, ' Latio prospera semper adest. Appius est auctor, orrho qui pace negati
Multum animo idit , lumine circus erat.
De gregio illo sene vide Ciceronem in libro de Senectute , VI.
OBTRECTATORE J De lais obtrectatoribus Quintilianus , Instit. Orat. Nil , io Ciceronem , suorum homines temporum in celere audebant , ut tumidi0rem , Allianum, e redundantem in repetitionibus nimium , , in salibus ali quando fruidum i in compo litione fracrum , exsultantem , ac pene suod proculabit viro molliorem. ΡΑRUM ATTicus J Antiqua oratorum di Pisto inter Alianos atque Atticos fuit , cium hi res , integri, conir in stati illi , inanes haberentur . . Attici limati quidem emuncti nihil inane ac redundans ferebant. A lana gens tumidio alioqui atque jactantior, vaniore etiam di cendi lorici in lata est Ciceronem praeci eue premebant , qui ideri Atticorumilitatores concupiscebant. Vide Quintilianum, loc. it.
inter summos viros aemulatio , de qua
Quintilianus , In ii ut Orat. Xl , M. Neque ipsi Ciceroni Demosthenes videtur
sitis se perses ius , quem dormitare interim dicit nec Cicero Bruto Cali 0que , qui erte compositionem illius , etiam apud ipsum reprehendunt e nec Asinio utrique , qui vitia orationis ejus etiani inimice pluribus in locis insequuΠtur.' Tiosuvi Mallet Lipsius, ori: asime id est, adfectatione quadam c asperi tate dictionis molestum. At Brutti , utpote sententiosus d animosa philo sophia plenus potuit otiosus est circa
sententia ac philosophicos loco ; ita
Cicero fuit otiosus circa excessuS, ut mox dicetur infra cap. r. Di uncitum autem intellige , quo sensu Senecam appellabat, Caligula. Arenam sine CalCe. Sueton in Caio Caligul. LIII. Talis autem eloquentia decebat Brutum , de quo Julius Caesar solitus erat dicere : MAGNI
QUID VOLT, VALDE VOLT Cicero Ep. ad Atticum XIV, . Infra cap. I. me'
moratur Bruti philosophia, lentitudo, tepor inde otiosus hic dicitur.
dandum, constituere solent usque ad 1 tum
Seperum . quer reum faciunt , quemquG
152쪽
illa vetere, atque directa dicendi vianii, nec inscitia literarum, transtulisi se ad id dicendi genus contendo, sed judicio δ intellectu Vidit namque, Ut
paullo ante dicebam, cum conditione temporum ac diversiis late aurium formam quoque a speciem orationis esse mutandam. Facile perferebat prior iste populus, ut imperitus cyudis, imperitissimarum orationum spatia atque id ipsum laudi dabatur, si dicendo quis diem Ximeret. Ita vero longa principiorum praeparatio, narrationis alte repetita series , multarum divisionum ostentatio, o mille argumentorum o
gradus, d quidquid aliud aridissimis Hermagorae 6 Apollo
dori ' libris praecipitur, in honore erat quod si qui Odora tu philosophiam, atque ex ea ' locum aliquem orationi suae insereret, in caelum laudibus ferebatur. Nec mirum erant enim haec nova d incognita de ipsorum quoque Oratorum Is paucissimi praecepta rhetorum, aut philosophorum placita Cognoverant. At hercule pervulgatis jam omnibus, Cum vix in Cortina quisquam adsit stat, qui elementis ' studiorum csi non instructus, at certe imbutus sit, novis de exquisiitis eloquentiae itineribus opus est, per quae orator fastidium au ao
primum ad mant, c. Vide Notas Emendationes ad cap. s. De Cassio Se- ver , orandi valido , sed sordidae ori ginis maleficae vitae , dictum est supra Annal. V , 21. Extremis Augusti temporibus, Tiberii principatu fo ruit. Formam ejus ingenii describit Quintilianus , In titui. Orat. X, I. Multa , si cum judicio legatur , dabit imi ratione digna Ch sius Sei erusu qui,si cete
ris irtutibus colorem ' gravitatem ora
tionis adjecit et , ponendus inter Iprincipuos foret. Nam , ingenii plurimum est in eo bacerbitas mira , urbanitas , is summa sed plus tomacho, qudin consilio dedit pro terea ut amari sales , ita frequenter amaritudo ipsa ridicula est. HERMAGORAE ApoLLODOR 1 Duo
illi rhetores sub Augusto floruere. Immo Apollodorus Augusti praeceptor fuit familiaris. Vide Quintilianum , Institui. Orat. III, i. dc Strabonem , XIlI, pag. 62s. Praeceptore Apollodoro , coepit eloquentia in sectas dividi i evanuit. Adeo infensa infaustaque sectarum stu
dia. ATQUE Ex AP gigite mittendum Videtur.
IN ORTINAI De hoc loco eruditus Jos caliger , Conjectan in Varronem de Ling. at pag. 27. edit. an. 18 I. Cortina ea est proprie , in ud ianasi e-cta succos ebibit. Ab eo usus est metaphori. Corn. Tacitus in Dialogo , c um ait in comtina esse. . . quae enim in cortina sunt, ΠΟΠ- dum penitus imbiberunt succum. Forte simplicius intelligendum de assistentium auditorumque corona. Sic Severus in
alna, Vers. 2sq. Longas emugis buccina voces, Carmineque irriguo magni cortina theatri r paribus numerosa modis canit arte regentis.
QUI ELEMENTisci Forte scriptum olim, quin
153쪽
D1ALOGUS DE ORATORIBUS. I Irium effugiat, utique apud eo judices, qui vi aut potestate, non jure legibus Cognoscunt, ne accipiunt tem pora , sed constituunt, ne CX spectandum habent oratorem ,
dum illi libeat de ipso negotio dicere, sed saepe ultro admo-
nent, atque ali transgredientem revocant, festinare se
XX. Uis nunc seret oratorem de infirmitate valetudi ni suae praefantem ' qualia sunt fere principia Corvini. Quis quinque in Verrem libros ' exspectabit ' Quis de exceptione io, formula φ perpetietur illa immensa volumina, quae pro M. Tullio , aut A. Caecina legimus ' Praecurrit hoc tempore judex dicentem, de nisi aut cursu argumentorum , aut colorC sententiarum , aut nitore, cultu descriptionum invitatus Corruptus est, aversatus dicentem. Vulgus quoque adsisten-13 tium, Madfluens, vagus auditor, adsuevit jam exigere laetitiani, pulchritudinem orationis; nec magis perfert in judiciis tristem, impexam antiquitatem, quam si quis in scena Roscii ', aut Turpionis Ambivii Xprimere gestus velit. Jam vero juvenes, in ipsa si studiorum incude possiti no qui profecthis sui causa oratores sectantur, non solum audire, sed etiam referre domum aliquid illustres dignum memoria volunt. Traduntque invicem, ac saepe in colonia a provin
cias suas scribunt Z, sive in suis ' aliquis arguta' brevi seri-
DE Exc p Tio NE ar FORMULA JErant actiones de exceptione , nempe ob exceptiones, seu exclusiones, quae Opponebantur, Vel adVersus personas, vel adversus res ipsas, vel adfersu ac
tiones, vel adversus ipsa judicia. Vide Digest. lib. XLIV. it. 1. de Exceptionibus , praescriptionibus, iraejudiciis. Formula vero dicebatur, quod in instituenda actione certis ac praescriptis verbis esset utendum. Vide Cajacium observat. XXIlI 2I. PRO M. TULLio periit oratio Ciceronis pro M. Tullio eam laudat a crobius, de Disser. dc Soc Graeci Latinique verbi, cap. de Tempore per fecto. Sed Cicero pro Tullio explicavitait. Exstat adhuc oratio pro A. Caecina. Roscii Roscius iiilrio , Syllae a
Ciceronis gratia celeberrimus adeo acceptus ait populo Romano , ut mercedem diurnam de publico mille denarios Gallicae monetae libras 78 sine grega tibvssolus acceperit, Macrobius , Saturnal. III , . T09pio NI AMAivii J Cuius me minere Cicero de Senectute , cap. q.
Er i ipsΑJ Et forte omittendum, Sc RisuNT Ad populares suos.
Siv is suis Hic aliquid caecidit.
154쪽
tentia effulsiit, silve locus exquisitioin poetico cultu enituit. Exigitur enim jam ab oratore etiam poeticus decor , non Accii aut Pacuvii veterno inquinatus , sed ex Horatii, o Virgilii, Lucani sacrario φ prolatus Horum igitur auribus, judiciis
Obtemperans nostrorum Oratorum aetas , pulchrior Gornatior exstitit. Neque ideo minus efficaces sunt rationes nostrae quia ad aures judicantium cum voluptate perveniunt. Quid enim sit infirmiora horum temporum templa credas, quia non rudi caemento informibus tegulis exstruuntur, sed mar more nitent C auro radian tu i
XXI EQUIDEM fatebor vobis simpliciter, me in quibus
dam antiquorum vi risum, in quibusdam autem vix somnum tenere, ne unum de populo Canuti ' aut Aride Furnio Toranio, quique alios in eodem valetudinario haec ossa chanc maciem probant. Ipse mihi Calvus , cum unum c viginti, ut puto, libros reliquerit, vix in una aut altera ratiuncula satisfacit nec dissentire ceteros S ab hoc me judi IsLipsius tentat in sensibus suis : Melitis Muretus si e sensus aliquis. Vide Notasti Emendationes ad cap. O. Acci I AUT PACU vii J Veterum Poetarum, quorum adhuc exstant fragmenta. Quintilianus, institui. Orat. X, I. Tragoediae scriptores Accius atque Pa cuvius , clarillimi graνitate sententiarum verborum pondere , , auctoritate perf0na
Er UcANI Ac RARI J Inde frequentes illae Horatianae, Virgilianae imitationes , quas in libris superiori bus adnotavimus Lucani vero laudes vidimus supra Annal. XV, 49. XVI, RAD 1ΑNTUR J Sic quoque Ovidius, III de ponto, IV, O S.
Scuta sed rigaleae gemmis radientum auro Sten que Juper vinctos trunca trophaea viros.
NEC UNUM DE OpULO CANUT JLocus omnino corruptus, quem, dum
quis meliora suadeat, ita supplendum puto , ne unum de populo , sed rusticum νὶ deri , qui Canutio , aut Arrio delectatur, Furniove aut Toranio, quique alios in eodem aletudinari , haec ossa hanc ma Ciem , probant. Vide Nota in Emendationes ad cap. I. Porro C. Canutius memoratur a Suetonio , de claris Rhetoribus, cap. 4. Q. Arrius a Cicerone, de claris Orator cap. 69. C. Furnius
forte ille ipse ad quem scripsit Tullius
Epist ad Familiares, X, F&26. Ο-ranius illene puerorum mang , qui Antonio , triumviro , eximia forrna pueros duos ducentis sestertiis , Galli cae monetae libris 38,so , vendidit ut refert linius , VII, 2 an potitus
L. Turius , homo parvi ingenii , sed multi laboris, de quo Tullius, de clar.
, NEC DisspNTtRE ET ERosci Non ita suffragatur Quintilianus, Institui. Orat. X, I. Inνeni qui Calνum proeferrent omnibus , in xeni qui Ciceroni crederent , eum nimii contra si calumnid erum sanguinem
perdidisse j sed est O sancta berapis ora
tio , castigata , b frequenter vehemens quoque Imitator es autem Atticorum, fecitque illi properata mors injuriam , si quid adjecturus . non quid detrasurus fili. Locum Ciceronis de Calvo vide in
155쪽
cio video quotus enim quisque Calvi in Assilium, aut in Drusum legit is hercule in hominum studiosorum manibus versantur accusationes , quae in Vatinium inscribuntur, ac praecipue secunda ex iis orati : est enim verbi ornata, s sententiis auribus judicum accommodata : ut scias ipsum quoque Calvum intellexiste quid melius esset, nec Voluntatem quin sublimius cultius diceret, sed ingenium a vires defuisse. Quid ex Coelianis orationibus 'ci nempe ita placent,
si non universae, at parte earum , in quibus nitorem Malti Io tudinem horum temporum agnoscimus. Sordes autem VerbOrum , de hians compositio, cinconditi sensus redolent an liquitatem ne quemquam a de antiquarium puto, ut Coelium ex ea parte laudet, qua antiquus est. Concedamus sane C. Caesari , ut propter magnitudinem cogitationum ' te occi L pationes rerum, minus in eloquentia effecerit, quam divinum ejus ingenium postulabat tam hercule , quam Brutum philosophiae suae relinquamus. Nam in orationibus minorem esse fama sua, etiam admiratores ejus fatentur: nisi forte quis- quar aut Caesaris pro Decio Samnite aut Bruti
ao Otaro rege , ceterosque ejusdem lentitudinis ac teporis libros
Rufi Vide Nota Emendationes ad
Cns Anici Dictatori Pariter Quintilianus . Insi
In tui. Orat. X, M. C. Gar , si foro tantium acalbet , non alius ex nostis contra Ciceronem nominaretur tanta in eo is est, id acumen, ea concitatio, ut illum eodem animo dixi Oe , quo bel-
takit, appareat. Exornat tamen hae omnia
mira sermonis , cujus proprie studiosus fuit,
elegantia.' MAGNITUDINEM COGITAT 1ONUM Sic
Velleius Paterculus HI, I Caius Caesar animo super humanam , naturam b dem exectus, magnitudine cogitationum
celaritate bellandi, patienti rei laurorum, Magno illi Alexandro , sed sobri , eius
iracundo simi irinus. TAM A RcUL J Tam hercule Caium Caesarem suis occupationibus quam Brutum Philosoplatae suae relinquamus. Stoicam lailosopla iam sedia tus est Brutus, multosque de ea libros scripsit inde de Quintilianus, Injsit ut, Ora . in philosophia egregius multoque , vim in orationibus , pro antior Brutus, si ecit ponderi rerum e sciaseumsentire , quae dicit. si Nisi poRT Quis QUAM Emendandum Videtur , nec ere qui quam , ut Gro novi placuit. PRO DE io ΑMNi TELOratio haec, ut de alia multa Caesaris scripta , periit. PRO DE JOTARO REGE J Causim a
me Dejotari , fidelissimi atque optimi regis , ornati sit me , copio blime a Bruto defensam ait Cicero , de claris Oratori' bus, cap. 1. Immo in Epistolis ad At-
156쪽
legit, nisi qui, carmina eorumdem miratur fecerunt en sin carmina. in bibliothecas ' retulerunt, non melius quam Cicero , a felicius , quia illos fecisse pauciores sciunt Assinius quoque , quamquam propioribus temporibus natus sit, videtur mihi inter Menenios o Appio ' studuisse . Pacuvium certe, Accium , non solum tragoediis, sed etiam orationibus suis expressit adeo durus siccus est. Oratio autem , sicut corpus hominis , ea demum pulchra est, in qua non
eminent Venae, ne ossa numerantur, sed temperatus ac bonus
sanguis implet membra , c exsurgit toris ' ipsosque nervos rubor tegit o decor commendat. olo Corvinum i insequi, quia non per ipsum stetit, quominus laetitiam nitoremque nostrorum temporum Xprimeret: viderimus, inquam si judicio ejus vis aut animi, aut ingenii suste cerit. XXII AD Ciceronem venio, cui eadem pugna iam aeqUalibus suis fuit, quae mihi vobiscum est. Id enim antiquos mirabantur, ipse suorum temporum eloquentiam anteponebat: nec ulla re magis ejusdem aetatis oratores praecurrit, quam jum dicio. Primus enim excoluit orationem, primus verbis delectum adhibuit,4 compositioni artem locos quoque laetiore attentavit, inuasdam sententias invenit utique in his
ticum , XIV, , tradit Iulium Caesarem animadνertisse , clim Brutus 'ro Ue-jotaro ictae dixerit , Palde ehemeΠter eum sum , libere dicere. Sed cium haberetur hic dialogus, aliae erant Roma norum aures ingeniosiores , ac proinde dissiciliores. BIBLioTu cΑs Memorantur adhuc infra cap. 7. MENEN tos ΕΤ Appio J Menenium
Agrippam Appium Caecum de qui bus dictum supra cap. 17- 8. Srunt11ss J Sic Quintilianus Institui. Orat. X , 1. Multa in sinio Pollione indientio summa diligentia r adeo ut quibusdam etiam nimia ideatur consilii , animi satis j a nitore O jucunditate Ciceronis ita longe abelli, ut ideri possit saeculo Priser. ExsURGI To 1 J Sic Plinius, . Ep. 8 , de orationera histori hane saepius obsa , musculi, nervi ; illam tori quidam , qua si juba decent. ConviNUM J M. Corvinum es salam de quo Quintilianus , Institui. Orat. X, I. At Messala nitidus , an didus , , quodammodo proe se feren in di
cendo nobilitatem suam , viribus minor.
VIDERIMUs, 1NQUAM J ro Inquam , Vel emendandum in quantum Deo sensu licet Corvinum non insequar, ideri mus tamen in quantum judicio ejus Vis aut animi, aut ingenii, suffecerit vel forte legendum , utinam judicio ejus νis aut animi, aut ingenii sus ceret. Vide Notas de Emendationes ad cap. I. SENTENTIA J Sententiarum sensuumque discrimen docet Quintilia nus, In sit ut orat VIII Q. Consuetudo
157쪽
DIALOGUS DE ORATORIBUS. I sorationibus, quas senior ani uXta sinen vitae composuit, id est, postquam magis profecerat, usuque Xperimentis didicerat, quod optimum dicendi genus est. Nam priores eius
Orationes non carent vitiis antiquitatis Gentus est in princis piis, longus in narrationibus , otiosus Circa XCestus , tarde commovetur, raro incalescit pauci sensus apte, Cum quo dam lumine terminantur nihil excerpere, nihil referre possis velut in rudi aedificio , firmus sane partes duraturus , sed non satis expolitus, splendens. Ego autem orato 1 rem , sicut locupletem ac laudatum patrem familiae, non eo tantum Volo tecto tegi, quod imbrem ac ventum arceat, sed
etiam quod visum Moculos delectet non ea sol iam instrui supellectile, quae necessariis usibus sum ciat, sed sit in appa
ratu ejus, aurum gemmae , ut sumere in manus, Is aspicere saepius liceat ' quaedam vero procul arceantur , ut jam obliterata Molentia nullum sit verbum velut rubigine insectum, nulli sensus tarda 6 inerti structura , in morem Annalium , componantur fugiat foedam, insulsam scurrilitatem, variet compositionem, nec omnes clausula uno ca eodem modo terminet ε.
XXIII. No Lo irridere rotam fortunae us Verri num ' , 5 illud tertio quoque sensu Z in omnibus orationibus
jam tenuit, ut mente concepta sensu vocaremus e lumin et autem , praecipuόque in
elausulis posita , sententi II. AURUM ET GEMMAE J Insignis locus , quo privatam horum temporum elegantiam de opulentiam docemur. S ppius Lic EAT J Forte libeat, ut Rodolpho Agricolae&Lipsi placebat. MOREM ANNALIUM JHaec cum essent Veterum Annalium vitia , ab iis ita se vindicavit Tacitus , ut ejus Annalibus
nihil sit acrius, vividius, 3c splendidius. TpκMiN Id quoque sapienter monet Quintilianus, In isti tui. Orat. IV,
4. Verbo sensum cludere , multo sit Omp9 tio patiatur , optimum est. In ei bis enim sermonis is ines. At si id as erum erit, e dat haec ratio numeris , ut si apud summos
Graecos Latinosque oratores frequentillime.
F ROTAM PORTUN Haec aliaque frigidiora habet Cicero in Pisonem cap. o. Quis te illis diebus sobrium , quis agentem aliquid , quod esset libero dignum, quis denique in publico idit ' cium collegae
tui domus cantu b cymbalis pers0Πaret cum ipse nudus in conri 'io saltaret in quo ne tum quidem , cum illum suum s Atatorium ei saret orbem , fortunae rotam. periimescebat. Jus Us RiNUM Ea quoque, a Verris nomine ad jus e Verrina . seu porcina , carne X prelsum alludens, crepat Cicero in Verrem 1, 46. Hinc illi homines erant, qui etiam ridiculi in Peniebantur ex dolore di quorum alii , ut audistis, negabunt mirandum est jus tam nequam se Verrinum. TERTIO QUOQUE raptisu Sensuim
158쪽
pro sententia positu na, se videattir. Nam e hoc invitus retuli, plura omisi, quae tamen sola mirantur atque Xprimunt hi, qui se antiquos oratores Vocant neminem O mi nabo, genus hominum signasse contentus sed vobis utique Versantur ante oculos, qui Lucilium promoratio , de Lu- Cretium pro Virgilio Gegunt quibus eloquentia tui Ausidii Bassi, aut Servilii oniani , ex comparatione Sisennae aut Varronis ' sordet qui rhetorum nostrorum Commentarios fastidiunt, oderunt, Calvi mirantur quos more prisco apud judicem sabulantes , non auditores sequuntur, non populUS
audit, vix denique litigator perpetitur: adeo maesti Minculti, illam ipsam quam aetant sanitatem , non firmitate ' sed jejunio, consequuntur. Porro ne in corpore quidem Valetudinem medici probant, quae animi anxietate Contingit, parum est aegrum non es e fortem, ortuna, alacrem volo :
prope abest ab infirmitate, in quo sola sanitas laudatur. Vos Vero, disertissmi, ut potestis, ut facitis, illustrate saeculum nostrum pulcherrimo genere dicendi. Nam te , esiala II
hicin apud Quintilianum, Institu Ola . IX, 4, Gallice dicimus nephrase. LUCILIUM Romo RATio Quintilianus , Insilui. Orat. X , . Lucilius quosdam ita deditos sibi adhuc habet ama
tores , ut eum non ejusdem modo operis sed omnibus ioetis raserre non dubitent.' quantum ab illis , tantum ab Horatio
dilentio , qui Lucilium fuere lutulen tum , esse aliquid, quod tollere possis, putat. Namq; eruditio in eo mira libertas , atque inde acerbitas, , abunde salis Multo est testor ac purus magis Ho
LUCRETIUM PRO VIRGILIO J Neque adhuc Lucretianus ille favor penitus intercidit. In plurimis quidem eminet Lucretius , at in omnibus ferme Virgilius. AUpinii Assi , AUT SERvILII NO- Ni Ni J De his duobus historiae scriptoribus Quintilianus , Institit. Orat. , . Seri illus Aonianus . . . ipse a nobiIcuditus es, clari Mir ingenii, , sententiis creber, sed minus refus , qui hisoriae auctoritas posulat. Quam , paullum aetate praecedens eum a ius Aufidius , egregi , utique in libris belli Germanici, prosilit genere ipso probabilis in omnibus , sed in quibusdam suis ipse tribus minor. De Servilio Noniano plura vide supra Annal. VI, si MXIV , 9.
Is ENNAE AU VARRONI J Varronem , Romanorum eruditissimum , nemo non novit Sisenna, idem est , de
quo Quintilianus , Insit. Orat. I, . Sisenna dixit, assentio. VIII, 3. Coe ilius a Sisenna primi dixere , albenti coelo paucis vero Sisennae indolem expressit Cicero, de claris Oratoribus cap. 6 . . Sisenna , doctus ir, , sudiis optimis deditus, bene latine loquenS, Enarus reipublicae , non sine facetiis e segne que laboris multi , nec satis ersatus in
causis. FApULANTEL Bene. Nam non ora
bant, sed fabulabantur. NON IRM1TAT J Vide NotasacEmendationes ad cap. 3.
159쪽
video laetissima quaeque antiquorum imitantem vos, Materne ac Secunde ' , ita gravitati sensuum nitorem cultum verborum miscelix ea electio in Ventionis , is ordo rerum , quotiens causa poscit, ubertaM ea, quotien permittitur , brevitas, is compossitionis decor , ea sententiarum planitas est, sic exprimitis affectus, sic libertatem temperatiS, ut etiamsi nostra judicia malignitas o invidia tardaverit, verum de vobis dicturi sunt posteri nostri. XXIV. QUAE cum Aper dixisset . Agnoscitis ne . in-I O quit MaternuS, vim de ardorem Apri nostri quo impetu
saeculum nostrum defendit quam copiose ac varie e XaVitantiquos i quanto non solum ingenio ac spiritu, sed etiana eruditione de arte, ab ipsit mutuatus est , per quae mox ipsos incesseret Tuum tamen , Messala , promissum immutas e non Is debes: neque enim defensores antiquorum exigimus, ne Cquemquam nostrorum, quam quam modo laudati sumus, his, quos insectatus est Aper, comparamus ac ne ipse quidem ita sentit, sed more veteri, de a vestris philosophis saepe celebrato , sumpsit sibi contradicendi partes. X prome mo-a bis , non laudationem antiquorum , satis enim illos fama sua laudat, sed causas , cur in tantum ab eloquentia eorum reces erimus cum praesertim centum d viginti annos ab interitu Ciceronis in hunc diem estici ratio temporum ' collegerit. XXV. TUM Messala Sequar a te praescriptam formam , I; Materne : neque enim diu contradicendum est Apro , qui pri'mum, ut Opinor, nominis controversiam OVit, tamquam
Sic UNon Quem valde claudat lene, , speciosum dicendi genus e tanQuintilianus , Ins tui. Orat. I. Iulio Secundo si longior contigisset retas clarisimum profecto nomen oratoris apud p eros foret. Adjecise enim , atque adjiciet a ceteris virtutibus suis , quod de sit derari potest. Id es autem , ut esset multo magis pugnax , , saepius ad curam rerum ab elocutione respiceret. Ceterum interceptus quoque magnum sibi vindicat locum Ea es facundia , tanta in explicando, quod teli , ratia r tam candidum, crverborum , etiam quae sumpta sulit, proprietas inta in quibusdam ex periculo
petitissent i antia. DicTυRi sis J Recte enim Quin tilianus, 1 D. Orat. III, i. Ad oseros enim irtus durabit , non eryeniet
160쪽
parum proprie antiqui vocarentur, quos satis constat ante centurn annos fuisse Mihi autem de vocabulo pugna non est, sive illos antiquos, sive majores , sive quo alio mavult nomine , appellet dummodo in confesso it, eminentiorem iliorum temporum eloquentiam fuisse. Ne illi quidem parti ser smonis ejus repugno, si quominus fatetur , plures formas dicendi etiam iisdem saeculis, nedum diversis, exstitisse. Sed quomodo inter Atticos oratores prima Demostheni tribuuntur , proXimum autem locum schines, myperides, Lysias, Lycurgus Τ obtinent, omnium autem consensu haec OOratorum aetas maXime probatur: sic apud nos Cicero quidem Ceteros eorumdem temporum disertos antecessit Calvus au
tem dc Asinius, Caesar, id Coelius, Brutus, suo u
re, prioribus, sequentibus anteponuntur nec refert, quod inter se specie differant, cum genere consentiant. Ad Isstrictio Calvus, numerositor Asimius, splendidior Caesar, amorior Coelius , gravior Brutus, vehementior, c plenior , cvalentior Cicero omnes tamen eamdem sanitatem eloquentiae ferunt ' ut si omnium pariter libros in manus sumpseris, scias, quamvis in diversis ingeniis , esse quamdam iudicii acia voluntatis similitudinem, cognationem. am tib invicem se obtrectaverunt, sunt aliqua epistolis eorum inserta, ex quibus mutua malignitas detegitur, non est orato- Tum vitium, sed hominum .mam malvum, d Asinium, d ipsum Ciceronem credo solitos c invidere, de livere asCeteris humanae infirmitatis vitiis adfici solum inter hos arbitror Brutum, non malignitate , nec invidia , sed simpliciter, o ingenue judicium animi sui detexisse : an invideret
Ciceroni qui naihi videtur ne Caesari quidem invidisse
R PART1 ERMONI EIUsJSupra cap. I 8. SI QUOMiNU FATETUR J Ita Vetereseditiones Bene emendabat Illuri Huellus , immo nos fatemur , vel quominus fateamur ut postulat orationis series.
LvcURGus Lysiae, Lycurgi , Demosthenisic Hyperidis, celeberrimo
rum Graeciae oratorum , vita scripsit Plutarchus , Tom. II pag. 3 sic seqq. FERUNT rae se ferunt, vel bris suis ferunt. Sic ferme supra Hist. II, laetitiam ' gratulationem ultu