장음표시 사용
261쪽
reiicis victoriam dicitur reportasse, Ut liquet e postremis sectionis quintae verbis se Sed, inquit cistentus, vix liae asserti subsistit, cum expresse illius disputationis mentionem faciant Philocaliae auctores Basilius magnus,
certum Videtur. Observandum enim est istud Philocaliae capti XXIII. alias XXIV. in titulo, quem prae se seri,
non sicut cetera omnia, quae Prae Cedunt Et sequuntur,
ex Origene excerptum dici, sed ex Eusebi Evangelicae Praeparationis libro septimo. Hinc iure colligitur Basilio
et Gregorio aut ignotuna fuisse Dialogum contra MarciOnitas, aut iis spurinna visum esse. Si enim noverant, aut pro genuino Origenis foetu habuerunt, cur ex usebio potius, quam ex ipsom et Origene fragmentum ejusmodi desumserunt Cur Origenis nomen capitis istius ut cote rorum fronti non praefixerunt Nulla certe, cur ita egerint,
probabilis ratio excogitari potest. Quamobrem nullus dubito, quin ea, quae ad calcem istius capitis iacet adnotatio, non sit Basilii et Gregorii, sed alterius cuiuspiam
recentioris. Praeterea inferior haec adnotatio novum suΡ-
peditat argumentum, quo Dialogus iste Origeni nostro abiudicetur. Neque enim dubitandi locus est, qui Maximus capitis istius auctor idem sit ac ille, quem Eusebius Hist. Eccl. lib. V. cap. 27. inter eos recenset Scriptores, qui sub Commodo et Severo floruerunt, et cujus laudat ovolumina de vulgatissima illa apud hae1 eticos quaestione, unde sit malunt et de eo, quod materia facta sit. Quis
262쪽
ver in animum inducat suum, aut Origenem foecundis sirui ingenii virum, alterius scriptoris fere coaevi verba et sensa mutuatum fuisse aut Eusebium, qui nullam celebrandi Origenis Occasionem praeterit, quique Praeparationis Evangelicae lib. VII. cap. 20. ag. 334. et pag. 336. duo citaverat illius loca, mox cap. XXI pag. 37. insigne fragmentum, quod in Origeniano hocce Dialogo
exstare novisset, non sub Origenis, sed sub Maximi nomine scriptoris minus noti, et de cujus fama non perinde erat sollicitus, proferre maluisse Mihi sane nec cuiquaruallexi alterutiun fiet, opinor, verisiimile. 4 His omnibus
addi potest in iocce Dialogo persaepe Adamantii, nullibi
vero Origenis nomen comparere, si modo exceperis raefationem, quam non esse illius, qui Dialogum scripsit, supra dixi. Quamobrem rationi magis consentaneum fuerit duos distinguere Adamantios, Adamantium Origenem Leonidae martyris filium, et alterum simpliciter dictum Adamantium, hujus Dialogi contra Marcionitas auctorem, qui imperante Constantino Magno vixerit, quique huic ceDialogo partem inseruerit peris, quod Maximus On- scripserat de famosa quaestione: Unde sit malum, et de eo, quod materia facta sit. Ad hanc duplicis Adamanti suscipiendam distinctionem cogere videtur Theodoretus, quippe qui libro primo Haereticarum fabularum cap. XXV. enumerans Plurimos, qui contra Marcionis impietatem scripsere, aperte rigenem ab alter Adamantio distinguit
his verbis: LIλεῖστοι μένro κατὰ τῆσδε et ης ἀσεβείας συνθραψαν Καὶ γαρ 0υστῖνος ὁ φιλόσ0φ0ς και μάρτυς, καὶ Θεόφιλος ὁ της Ἀντιοχέων Πίσκοπος, και Φίλιππος ὁ Γορτύνης ἐπίσκ0πος, καὶ Εἰρηναῖ0ς, Ουκαὶ πρόσθεν ἐμνησθημεν, ἐπίσκοπος ουγδούνου, μιμόδεσ1oς, καὶ 'L.ριγένης, καὶ Ῥόδων και δαμέντι0ς, καὶ Ἱππόλυτος, καὶ ὀ 'Eμεσηνὰς Εὐσέβιος, καὶ παντες οριστα καὶ σοφώτατα της βλασφημίας ταύτης λύιτανήιη λεγξαν. Idem in compendio seu praelatione ad librum
263쪽
Ἱδαμαντίου, καὶ Ῥόδων0ς, καὶ τα ξῆς. idem di stinctioni sorsitan avet, quod Codice 231. observat ho-tius Sophronium ierosolymitum in Epistola Synodica asseruisse , ὼς αλλος is ἐστιν Stριγενης ὁ παλαιὰς, ετερος δε ὀ με ἐκεῖνον ὁ ἐπικληθεὶς Λύαμάντιος.
Supinus adeo foret error, si diceret veterem Origenem Donvocatum fuisse damantium, ut nemo facile sibi persuadere queat hunc fuisse Sophronii sensum. Probabilius ergo est id solum voluisse Sophronium, veterem Adamantium Origenem, ab altero recentiore Adamantio longe esse
264쪽
Ideni R. Ichsten praeeunte in Otis: Observandum insuper Praefatuincialam sequentem Ora ab lictore nitus
dialogi, sed ab alio receDtiore Graeco additum videri. inc deos in ici Codice, in aliis variat. Nam Cardinalis Ba ronius ad ann Christi CCXX. . . aliam nobis legendarii exhibet iis verbis: Non mDiqvan multi Philosophi quia nostra disciplina abhorreb t, interdum et haere iis ad eum disputaturi veniebant. Cumque requenSinstituta esset disputatio, multo gent/DS, quibu cum, ut idolorum insanum cultum deteStarentur, peraua sisset, ita comparavit, ut martyrii coronam sint
adepti. In his etiam fuit Ambrosius, qui Origenis
aemulus factuS, et ab eo nostris decretis institistus, se a Valentini Marcionisque haeresi secrevit et removit. Quod cum haeretici qui M tunc intellexissent, malo animo consilioque impitini, disputandi causa renerant ad Adamantium delectoque sermonis vi Iudice philosopho, qui a Christiana religione abhorrebat, initium iecerunt Hsputandi. Ad extremitu penes uniseramn ecclesian catholicum fuit victoria: ιι mutactum est, ut multi gentiles et haeretici etiam, cum Eutropio judice religiortem christianam approbarent et crederent. Haeretici quidem sunt Megethius, Maria
265쪽
Porionius et umlaedus. Quia vero noster Codex et Oxoniensis ut ex literis clariss protobibliothecarii,
Thomae Hyde, didici , dialogum contra Marcionitas
inscribit, et Philocat collectores hoc titulo eum allegant, sub sinem cap. XXIV. ideo, ne alterutri vim facerem, utrumque apponere placuit.
Post συνελiλόντων Codd. Vatican. Thomae Gaio et Regius 2 addunt δολονόr περὶ εὐσεβείας ουζητῆσαι, sed scholion istud esse videtur, quod e marg. in textum irrepserit. R. Recto in Cod. Vatic scriptum reperitur 928TG
266쪽
Τ m etsi enitis: in qua disserentes introducuntUr CtC. y R. in calce texius Collatus est iste dialogias iam quatuor ss. Dia Vaticano num 10S9. duobus Christianissimi Galliarunt regis, et altero Thomae Gale.
267쪽
μετὰ ληθείας λεγομένοις. MEI'. Βούλει, πρῶτον με ἐξετάσαι ἐκ των γρα-
268쪽
σι νηὶ ὁ ἀγαθος, και ὁ πονηρὸς τῶν ἀνθρώπων Λείκνυται γὰρ ἐξ ἀμφοτερων ὁ δημιουργὸς ἀγαθός. ἰμεν κῶν συνεχώρησεν αὐτοῖς το ου τῶν ἰδίων σειν,εσται ἐξ ανάγκης ὁ δημιουργὸς ἀγαθὰς ὁ τα ἴδια ἀλλοτρίοις χαρισάμενος ε δε κατὰ ἀδυναμίαν του δημιουγο ὁ ἀγαθὸς καὶ ὀ πονηρὸς ἀφήρπασαν, σονται Ουἔ0 πονη20ι, ι τῶν ἀλλοτρίων ἐφιέμενοι. EVI P. γαθὸν λέγεις τὸν Ἀρπάσαντα τὰ του
269쪽
MEL . αὐτα σοφίσματά ἐστι μ' ἐγὼ γα δεικνύω
y Sic recte habet Cod. Vatican. vitiose autem Basi
270쪽
ΜΕΓ. Ἐγὼ δύναμαι δεῖξαι, τι φάλσα ε ἐστὶ ταευαγγέλια. ABAM. πωποίων αποδείξεων εχει δεῖξαι, ταῖσ
AIET 'AU υἔῶν ων ευαγγελίων δεικνύω, τι τίλσα ἐστίν. A M. Λέχη οὐ κἀμε, ἐκ τῶν ευαγγελίων δεικνύοντα, μη εἶναι πλασ1 ; Cod. Vatican in textu habet: ττότεραι, et in