장음표시 사용
211쪽
citus est, ipsa querelae verba satis clare quuntur, da quibus Christus Deum sese deserentem vocat DELIAMikum, pronomine utensio isemivo fiduciae citaracteristico.Qvs Scholastici Pontificii obstare nobis volunt, revera non obstant. Puta tu illi, desertionem hanc non posse de luitione poenarum in sernalium accipi, eo quod beatitudo, qua Christus semper beatiis fuit, non consistat cum istiusmodi doloribus. At sciatu Christum, licet secundum carnem fuerit afflictissimus ratione divinitatis tamen semper mansisse beatum, media etiam in
morte, quam secundum humanam naturam sustinuit. Lombardus allegat dictum Augustini CL sum non ver LM timxi mortem, quia non sitfortior milas, quam imperator. I arures mortem expetiser t. Sed multum differentiae
est inter Christi martyrum dolores. iam martyres
sustinuerunt mortem tantum corpora lena, at Christus non cum terroribus corporalis tantum mortis, verunta
cum ipso Deo irato, cumque horribili ejus judicio&condemnatione aeternam mortem infligente luctatus
est Martyres Spiritus S advocatione&consolation leniri ibi dolores corporis senserunt; at Christus omni plane solatio sui destitutus Martyres neque sua, multo minus aliorum portarunt peccata, at Christi humeris omnia Omnium hominum peccata expianda Deus imposuerant. Si unum peccatum adigere hominem potest ad tantos a Vores, ut quo se vertat, nesciat quid mirum, si Christo omnium peccatorum pondus lamen-bilena halacce vocem expressit, ut quid me deseruistis Bel IMAR Iarminus objicit duo sibi visa absurda, quibus nostram , amm,C,' de poenis in sernalibus a Christo sustentis sententiam in-
fritigere allaborat, cruo Chrsus non staternum pasius,
212쪽
e Utara euparmae lasernalessini aeternae. Sed disting. interluitionem poenarum temporalium intens ly .extensiud
spectatam, seu ita ter earum Genitan .circumstantiam .
Essentia conssistitit infinitae irae divinatiuitione, quam a Christo fuisse suscepta supra probatu est Circumstantia autem est aeternitas seu continua duratio, quae poenis it lis accidit saltem, quia nulla virtus eluctandi in damna-.tis. At Christus infinita sua virtute eluctatus est&ex judicio sublatus E LIII, r. . quo κοnto mortessustinuerit,
g tfuerunt,seunt. erunt omines. Verum rursus confundit Cardiniadis subje Porum mulsirudinem accidentatim cum poenae ipsitus e se Christius semel mortuus est, veruntamenisi a mors pro omnibus omnium hominum peccatis λυκον sui persectissimum, quo ad' partium&graduum persectionem. Non enim tantum corporalem mortem sustinuit, eamque est usione non unius vel alterius guttae, sed totius sanguinis sui; verum etiana aeternam, quae consistit in abjectione a Deo, luitione
irae divinae secundum sententiam stricti judicii Dei. LXXII.
bjoctum desertionis innuitur voce M E est persona CGristi. Multi quidem Patre alienam litera explicationem quaestiverunt, indignum rati, quod filius Dei in propria persona deberet deseri a Deo. iide Theophylactus desertionem hanc exponit de abjectione Iudaeorum, qui adeo uerint a Deo deserti, ut filium Dei crucifigere non erubi erint. Me inquit hoc e I, meam cognamnem, meumquepoplitum deseruisti, ut tale malum fa
213쪽
ceret. Sed quis non videt, contextum ' XXII. glossae huic reclamare, cum ea cruciatuum genera, qua de de serio ibi numerantur, soli Christo fuerint propria cori genes exponit de Christo ratione ostici Prophetici, Homu qui tantam iit expertus homin una ingratitudinem, ut XXVil. i desertus quasi reliquias in messe collegerit, paucos ali M tisi quos credentes. Sed S hic dolor de ingratitudine hominum non exhaurit abylsum cruciatu una Christi Augu in P stinus de corpore Christi mystico desertione hanc intelligit quemadmodum Ieriali ardus disserit, quod per de Pas . sonam membrorum suorum gesserit Christus, quor uir , DON. xit naulta in tanta sera iri ventura angustias, ut derelicta penitus sibi viderentur a Deo. Sed rectius alibi se explicat in V Acili Augustinus, cum de Christo ipso haec verba loqui testatur. Nolite, ita quit, putare, non fui e tristem Dominum, tria sis fuit prorsus tristis sed voluntatese mens risitiam, quomodo volu)itates cepit carne . Quamvis autem Persona Christi sit deserta, non tamen haec desertio de utraque ejus natura explicanda est, sed vindicalida illi naturae, cui competit a Deo deseri. Subjectum aio , ut loquuntur Scholastici, desertionis est quiden tota persona Subjectum tau autem est sola humana natura Christi idque ex ipsis querela verbis satis constat. Nam secundum quam naturam ctarisu habuisDeum quem Pθcavis secundum Eam etiam en dese/ius a Deo. At e cundum fumanam Sec. f. c. Distinguenduinis hic riter totum Coristum,&orum Gristi. Totus Christus quidem est desertus, sed non secundum totum sui seu
Invenias tamen apud Patres ἀκυρολόγους quas dare C PI.M: filocu tonet. Ita enim Augustinus, cita , ita meam in o
214쪽
CC. I duit naturam, crucis ad enditpalibust stina mota: bruti ne tris tulit supplicium. Vigilius; incaria scit .ssibi unita clavo o xaeti, sed ipsa penetrari non pρ
ruit, siquidem υulneri locum caro patefacta aperuit. Nam Deus invisi bili, ct impenetrabilis mansit tubi pro abltra' et concretum debere accipi nemo sanus non intelligit. Improprius est loquendi modus, indicans, non nudum hominem, nec Λο- sola relatione pro nobis este pallum, sed in propria carne vere passum, vere carnis suae passionem sibi vendicasse propriam Deum enim dicimus passe sum, non quia in sua natura passus sit, sed quia corpus illud, quod per unionen ipsistis fictum est, hoc sustinuit. Orpiu ipsius proprium pro omnibtu mortemgustavir non quod ipse mortem esset experius, quantum ad ipsius naturam attinet: in ania enim e Isocve pntire, vel dicere, sunt verba
... Concilii Ephesini tauo si quis dicit,in asone erucis δε- Iorem Iustinui e Deipuum diviniture, ct non earneo anima rationali, quam fimsit in servi forma ut dixitDcra Scriptura, anathema sitfhabet Prosessio fidei Catholicae, quam lib. 2I. Bill Damasus misit ad Paulinum,
Sitim Spiritualem hic ivelligi vult Beriali ardus quando, Non fatis, inquit, credibile eLI, Dominum desiti corporali dixis, ut potum peteret carnalem, qui minstantior, rasis, sic μις- Noot siritμrμm,sed potius de siderium ardentis obis..itifim molotis vostrae ipsis sitivisse credimus. Ibidem tauem potum sitiebat fons aqua aliemis salutaris, vena iura,torrens et oluptatis uvius irrigήη celestem Parudi um Profecto
215쪽
CCI. DeSat nostram salutem, fram, idelicet sitim stiendo deside-
doquidem pia sunt, rejici minime merentur. Sed dosstinaturali hic sermo est, quippe quam cruciatu,
sanguinis fluxu coturaxerat Dominus Multum enim possunt dolores ad commovendam sitim, quia in iratum caltarem exagitatu es, quod in profunditate humidini est consumunt, igneis ardoribus dolentis viscera urunt, ut loquitur Cyrillus. Facit huc, quod est in Ps. XXII Aruit, ut testa, Virtus , id est, omnis vigor corporis absumtus est, ita ut desectu humidi radicalis corpus sit aridius te ita, quae calore ignis vel solis siccatur. Ipse R. Aben Ira docet, pern 2 intelligi hirmidum radicate, idque quia corporis robur est, Vi tutem appellaria Notum certe est ex disciplina Anatomicorum, tui mi ditatem quandam contineri ita membrana A MiHaec humiditas est ador ori similis, irrigans delus meactans cor ex perpetuo motu aestuans, hac litimiditate, exhausta cor tabescere necesse est, sicut fieri solet inma rasino vehementioribus affectibus: Moerore vero exhauriri ab imi succrim vitalem satis constat ex Prov. XVII or quam ex liccationem consequitur sitis Hinc Salvator protenus adjicit Lingua mea adhaesit aucibi meis, sic ut siti vehementi Tima corripiatur, irae nimia sicci tale vix o ita Queat. Is dicat an autem hanc sitim voluit Christus, nori ut solamen potus obtineret quod ibi negirium iri praesciebat, sed partim ut humanae naturae, suppliciique veritatem patefaceret, cujus natiirales c. ectus patiebatur; partitia ut etiam istud, quod Pater ex praevis Iudaeorum malitiae patiendum decreverat pateretur, cujus occa- Cc sionem
216쪽
comman sionem eis iusta de causa offerre voluit, ut loquitur Us' a balae, a Ianseia jus. LXXIV.
Qui de Redemptione generis humani consumma tionem hanc liuelligunt, si inter redemptionis meritum&meriti applicationem disti tigvunt, nihil incongruidi eunt. Cons. Hebr. X, ψ inhia decretum divinum, prae dictiones Propheticas,&typos legales consummationem hanc restringulat, noli absolute, sed cum addito explicem necesse est, scilicet dens, quae ante mortem in plenda decreverat Pater, praedixerant Prophetae Madumbraratu figurae. Alias enim multa adhuc post mortem restabaiat perficienda, quae decreta, praedicta irae figurat aerata V iii mirusia sepultara , descensus ad inferos, resurrectio post triduum, adscensio in Celum, missio Spiritus S in Apostolos in plicissime explicatur a nisadent passionum. Certe apud tu id proverbiale est
Philoxenus moriturus apud Comicum Τέλγ ἔχει-ντα μοι Coia II. Tim. IV, 7. In Latio appolite dixeris Per-In Πια actum est. Ita enim in imili loquitur Seir eca Habet. Oetaeo. peractum eH. ercus hoc fortem misi ratidica quondam dederat. At dixeris 3 necdum Salvator mortuus
erat, cum tamen mors tanquam malorum omnium ul
timum non possit e passionum numero excludi. Sed quis ignorat saepe ea quae in proximo subeunda sunt, cum iis quae Da facta erant computari, id quod jam in eo est, ut
217쪽
CCIII. est, ut pene esse tum sit, factum dici Praeteritum poni
pro proxime futuro frequenti Timum est iii N. Testamento. Sic Matth. V, 3 ανῶν προσψ ρης, si jam ammcumjamjam intraturu est. p. XXIII, Υψ Σάββαπν να- φωσκε, in eo erat, ut brevi ducesceret XXIV, δ. μεις γε μαρ- ες, id est, ε ργε, ut id, in ipse Llicas interpretatur Λ t. I, I. cons Ioh. IV, a Fort assis etiam ideo mors Christi pamionibus ejus non accensetur, quia placida sui t&sine ullo doloris sensu. LXXV.
Ultimum Christi viventis Verbum hoc erat ue Παrat, o Dῖυς πν - μου. Qui Patrem Deum vocat in ultimo tu spirio, fiduciam filialem se nunquam deposuissestigiaificat Aranus DG notat id, quod nostra manu quali figuratur, fidelitatem. Exod. I, quod
nos, manu porrecta dicimus AEn dextra, fidesque a Benignitatem Ps XXXVII, et . quam nos miseris opem laturi manu exhibemus.ῖ. Potentiam seu robur. De ut. In yψ. quod nos exserto brachio demonstranius. q. Tuteiam Deut XXXII 3 quam nos extensa manu praestamus. Manus eroo DEI hoc loco desii gnat tutelam fideli mimi, benigni imi potentissimi Patris Per Spiritum, quem Patri commendat Dominus animam suam rationaler intelligit, quae ob spiritualena suam essentiana,&quia ultima ejus in corpore adhuc vivente actio est suspiratio, Verbum Παν, πA Memphaticum est. Qui vertunt, C a deponam,
218쪽
xesurril patiam, me judicio haut errant. D situm vorata:
quod custodiendum alicui datum est, dictuna ex eo VoclpoMitur. Praepositio de auget positum, di os en d i ,totum si dei ejus eis commissum, quod ad cu lodiam rei peltinet icti ad Edepos ruri uis est, apud quem aliq id deponitur Deus certe depositarius optimus est ac Idellissimus, qui quae sibi concredita sunt suo tempore reda est Sl- mili modosemen depositum dixit Lactatu ius vel quisqvis auctor est. Est figura, qua ea, quae duriora videntur, molliora fiunt,' va Themistocles Atheniensibus persu sit, ut urbem apud Deo deponerent, vel ut Plutarc biverbi utar, ν άλιν m L τῆ , νὴ T AD νιώω ν με - ίσν. Ceterum significat hoc verbum ita genere patrocinio, curae ac tutelae alterius aliquid commendare. Aet. XII a3. XX, 2. in specie committere aliquid alterius custodiae, quod Jc deponere dici naus. Ita S ῖν sumitur de pecunia depositi loco alicui concredit Tob. IV. V. de . i μενα de iis, quae sub fide ite irii alteri sunt commissa Prov. III, . β. reponere iras a thesauri II. Reg. V, 2 . Indicat hoc Verbo Dominus ultro se, vinulla adactum, mortem subire, spe resurrectionis mox secuturae; Nam deponere ejus est prbprie, qui Dominium rei habet Chiistus autem ἐξους - χείρειν υχυ--πάλ.sλαίων ἀήν, ut ipse apud Johaianem loquitur. Deponimus etiam ea, quae servari, non deperditot Elimus. Ver-19Maith. io ergo deponendi iij n ars tam Spiritum reperi rurum, Depossum enim tur umitur, inquit Theophy
Nec tamen reprehensionem meretur uuam ulgatus , qui vertit orater in manus tuas commendo Spiritu.
219쪽
Hanc descripturus Iohannes, Καὶ λήμας ἐν κεφαλληπα Γωκε inquit, c. XIX, so. Cur inclita at capite tu volentem se . temque testetur Nos in cap. XIC
arbitri suo fac tum ruta, in q,rit Theoplaylactus Athanaiius iv. XL ex iis quae in Scripturam, si tamen genuinae sunt, vultqva: trepida e mortem ad conspectum Servatoris .ita stitiis e tanquan accede e veritam , inclinatione vero ac ii maturi Udam a Domino invitatam ac- .esiisse secisseque u Sasa creerat usa , . Idem innuere videtur verbum: . εἰ QM. - lib. I. in benJ inuidis, ait Ambrasius, et o enim emitritur et omniu-γiament. En qui ita cruce moritur, mortis di minuit L latiis ita dormit , quando volucri , cur e ci uortum A Trass.cIta ruando,olutiri verba sunt Augustii. i. Quid per piritum, quem moriturus tradidisse dicit Dominus, Atelligatur, dictum supra est. Athanasius
220쪽
deles quosque intelligit eo, inquiens, spiritu γραν muti homines apud Pa rem deponita commendat, per si V m et ipse tibi dandui. Eadem lan ratione exponit Anses- mus, quando in sae, est, commendatione cum si aran
reuinis commendabat Christus Deo a rimatrem dulci Timam, Guae crinium eni Spurissimum abitisculam Spiritus Munaeum hominibus, qui de Spiritu S. victuri sunt, usque a nem libr. . secuti. Videaiat, inquit Franciscus de Mendo Za, usi, quo loco a Deo cogocentur, quanto inpretio habeantur I Anima Dei sunt, qua Deus prinnu sibi inere ue qua recedente sibi mori videatur. uoti peccando se Deosubtrabum, toties fuam Deo animam eripiunt, ct animam eripere necare esse via ant, ne, ustis peccando se Deosubtrahunt, toties Deum necare aggrediamur Pia haec, sed alitera prorsuSaliena . LXXVII.
Deo interris patietate σκοτρο μνετο. Nimirum
Deformes Titani ultus caligine texit Ei lucem celerisῖbduxi Conssideranda in Eclipsi hac veniunt Tempus, Locus, Modus, Causa effciens, Finis. In adsignando Tempomaon satis convenire videntur Evangelistae. Nam Johannes e. XIX, v. i . scribit, Christum fere hora sexta a Pilato productum, Iudaeis ostensum his verbis Ecce Rex vester postea demum colladem natum, traditum, ad locum supplicii deda tunia, irrisum crucifixum, ut patet ex Matth. XXVII. l. quiah actibus sane tempus praeterfluxit non modicum; Et tamen