Ibyci Rhegini carminum reliquiae

71쪽

litae hereditario jure artem poeticam ad sestos dies concelebrandos compositam e professo factitarent. Saepe autem sepulcra poetarum diversis locis viti- dicata indicant, poesin ipsorum iis locis esse cultam esse. elcher. Jalin Annali philoll. 1829 I. 2. p. 137. bycus igitur quod has potissimum urbes invisisse traditur cum lyra, arce umento St, idem genus poesis choricum coluisse et ipsuna,

quod in illis urbibus floreret. Omnino Chalcidentases poetica saeuitale studioque poetico ex vetus late tena porum insignes, v. Om et II S. cel lamen p.

243. Goelii. Neque vero repugnat huic Chalcidensi poesis origini, quod gens Ibycia Messenia videtur

suisse. Jam minus errabimus in diiudicanda utriusque poetae conjunctione, quae quam aria obtinuerit, hinc licet colligere. si eruntur primum ex utroque poeta Vocabula quaedam novo plane et inaudito usurpata significatu, vel omnino rarissima, csse. rgmin. XIII, L LIII, quae res facilem explicatum habet ex cognatione poesis utriusque viri et ex patriarum urbium communione. Aliter Se res

habere videtur rgm. IX, ubi Elym M. Rhegi nos ατερπνος dixisse loco voc. τερυπνος vult; tym . autem Gud fidem subjungit Ibyci et Stesichori. Et id quidem consentaneum est, Ibycum Rheginum civium suorum formae singularis leSlem citari gravior Musa Stesichori vix formis populari bus docum in carminibus concessit, quod contra

72쪽

Ibycum sibi indulsisse saepius videbimus. Stesichori mena Oriam e repetendani duco, quod aliis locis Grammaticus eosdem consociato viderat. Est praeterea, ubi alii Stesichori idem ante stantur, 'ad Ibyci auctoritatem confugiunt alii. v.

si gna XIV, ubi pro Ibyco Alexandro Euphorione, Lycophrone, gelges posuit Stesichorum, Alexandrum, uphorionem. Sed hoc quivis videt, Schol. Homerici longe majorem esse auctoritatem, quam TZeletae cui homini quum Ibycus ignotior esset, ex Schol. Hom. Il. XXIV, 259., qui ad Stesicho

rum unum in eadem , caussa provocat, moliorem

sibi Stesichorum videtur substituisse. Ut uterque poeta ita decrevisse videatur Similis error commissus est in Scholl. p. h. IV, 1213, ubi Corinthum Ephyram vocatam iss a silia Oceani et Tethyos . Epimethei uxore. Iumel auctore docet Schol. vulg., isse Paus. II, 1, 1. tro Eumel in Seholl. Iaris. Simonidis nomen comparet, quod quivis intelligit non pro mira varietate habendum esse cum ellauero. Sed uterque poeta ita statuerat, inde unctim scribendum: iυμηλος καi Σιμωνιδης. Spectant antem haec, opinor, ad idem carmen, unde suxit, quod Scholl. ur Med. 20. habent: τι δε κα ἐβασiλευse sc a Mi JΩα Ko-

sis Scholi ad . 1318. Simonidem auleni intellige

Lyriciana, non Genealogum. Tertio loco consideremus eum locum, quem

73쪽

in declarando poesis Ibyciae et Stesichoriae nexu summi momenti esses diximus Ita inimo scribit Athen. IV. p. 172. D. Q Πεμμάτων δε πρωτον φησι

14 Panyasidis versum redintegramus in hanc speciem: Πέμματα πολλ' ἐπέθ γηκε φερων καὶ OGGάδας ορτις. ορνις scripsi cum Steph. cod. C., Eust. p. 28, 24., cli Schaes. Greg. Cor. p. 476 Vulgo οργεις. 15 Ila saepe poetae recentiores ad vetustiores provocant, ut Pindarus ad Polymnesium, Sacadam; Iippona ad Mimnermum, Plut Mus 6 8. , ratinas ad cnodamum, Plut Mus. ., quod argutilentum a Curalissime persequitur elcher de Thebaid. cycl. iii lig. Schul Leilg. 1832. mens. Febr.

74쪽

prina verSi emendationem SuscepimUS, quum antea

παρθiνων δωρα legeretur, metri sina plici latem perturbatis. Fuerit autem Sane illud carmen Stesichori; hoc neminem fugit, dubitalionem omnino non potuisse locum habere, Dis Ibyci carmina lesichoriis simillima fuissent vel argumenti delectu

vel conformalionis ratione. In nostro autem Carmine dubitationem silam censemus non in ignora

tione, carmen illud utrum ab Ibyco prosectum sis erit an ab Stesichoro, sed ita potius res dijudi

canda Videtur. Quum uterque poeta consecisset carmen eodem titulo ornatum, qui in Ordinem redegerunt utriusque carmina, non salis poterant di-

16 Post θ ρωσκ Da vulgo inseritur ID ήρ; te in αρ On-jecit. Praestabilius videbatur istas voculas ut Athenaei additamentum poeta indignum secludere, quod suasit v. d. in Annali class. Britania. 1823, 2, p. 216. Nίκασεν μελεαγρος Stephanus se emendasse ait quum antea vulgatum esset, quod codd. . . sistunt, ιοκας Ερι- μελέπρος, h. e. τίκασε ι ιεχέαγρος, ut olim scribi solebat. Qua ratione diligenter observata constat quot locis Pindarum emendarit A. Boec hius; mullis locis eschylus poterit restitui. Sed quod ei nov. Euphor. p. 187. Dp Aesch. Agam. 377. I rctior scriptum conjicit Pro παμ mr. nervos dictionis Aeschyliae incidit. Nos ex hujus ἀρχαιας ηιιασίας, ut Aristarchus OCat, Crulatione hos loco. Ibyci nobis correxisse videmur, argm.

VII, XV XXXIX, XLV al.

75쪽

stinguere, utrius tandem msset id, quod in manitabus haberent, ipsa tractationis similitudine salienie. Quam nostram sententiam ut stabiliamus, videndum est, num ex vestigiis quibusdam Ibycum quoque ludos Peliae scripsisse eruam US.

'U Ου. Quae praeterea si gna. XXIII adscripsimus, celebratissimum fuisse proverbium docent. Scholiasta autem latonis p. 370 Behh. γων προ-

Polniensis autem Glaucus fuerat inter ipsos certatores horum ludorum in Peliae institutorum honorem is que ab equabus in furorem exstimulatis discerptus, v. ΙIermanu de Aesch. Glaucis, opuscc. II p. 62. Quum aulem istud bycium e aliam vulgo tritum esset, certum puto, Aeschylum hanc sententiam ex carmine Ibycio easdem res complexo

in suam sabulam derivasse, qui bycia carmina procul dubio in Sicilia cognosset. Forsitan de industria hominibus Siculis, inter quos Ibycum Versatum vidimus, gratisicaturus ita scripsit, quibus fabulam transmitteret. Ut similis sit res ind. l. M 15, ubi Locrenses Epizephyrios poetica sacvl- tale excellentes laudaturus poeta suavissime alludit ad Cycnum, carmen Stesichori, cum Locrensibus conjuncti, quod egregie docuit elcher. Jahu An-

76쪽

nall. l. c. p. 136. - Huc accedit, quod Argonauticas res Ibyco tractatas intelligimus ex flagm. XXI ad quas pertinere etiam flagita XXII conjecimus.

Nisi sorte et haec rgium et XXIII in ludis eliae

insuerunt. Quantum praeterea ex reliquiis utriusque poetae iudicare licet, et metra carminum simillima fuerunt, quae maximam partem dactylico tenore labuntur, et eadem sere argumenta utrique tractata; dialectus Dorica sapienter temperata trique communis. Quibus rebus Omnibus essectum est, ut scriptores vetere frequenter utrumque Componerent. Ρosteriore tempore credibile est, utriusque poetae opera in Unum Volumen esse conscripta, quod de

Atiani et ΙΙipponactis carminibus, de quibus similes dubitationes agitatae videntur, non Sine cauSSasuspicatus est elcher Hipp. et Anan. p. 109. Similis sors Simonidis et Bacchylidis carminibus obligisse videtur, v. c. rgm LM. Neue Movit hanc quaestionem primus euius, incensura Stesich. Κlein. Annali literar Berotinenss.1829, r. 91, 2. p. 731. Stesichori enim editor plane non attigit hanc rem, nisi quod pag. 6. ad desiniendam Stesichori aetatem adhibet crebram

cuni Ibyco compositionem. At eam caussam exaequalitate aetatis petitam, et ne fuerunt quidem aequales, Si quidem quum Senex esset lesichorus, in ipso flore aetatis constitiatus erat Ibycus, non susticere in explicandis Omnibus locis verissime no-

77쪽

tavit euius, etiamsi ita expedire possis si gin. VI, ut Scholiasta similes scriptores sociaverit. Sed --rum esse addit, utrumque referri SurpaSSe χαρμη novo significatu, utrumque πληνελοῖν, βρυαλλικται; mirum, neminem rgin XIV Ibycum et Stesiclio

rum Onjunctos asserre nec leve esse, dubitatum de auctore των Ἀθλων Ex quibus non relicet natam ibi suspicionem, Grammaticos carmina sine notitia auctoris transmissa certis auctoribus assignasse de Suo, non discernente acute inter utrumque poetam. Id si Verum esse reperiretur, nec nostrae aetatis critico nescis SSe, carmina nonyma ad certos adscribere auctores, ut haec quaestio ventilanda et in omnes partes accurate excutienda videretur. Instituimus quaestionem, ut erat ossicii nostri: quo Neuius tendit, nobis non progrediendum esserati sumus. Rariora vocabula VSurpaSS Utrumque, nitrum nobis non accidit, qui cognationem poetarum respiceremus: Stesichori mentionem perperam

illatam judicavinius in eo fragmento, quod neque Κlein ius tetigit neque euius cur si gna XIV Stesichorum et Obycum conjunctos non deprehenderemuS, ejus rei explicare studuimus rationem insrgin XXIII denique dubitationem illam Grammaticomam probabiliter pulo diremimus. Alii aliter

judicabant nos nostra certe a probabilitate commendari existimamuS.

Quae caretina Ibyci ad Stesichoriorum normam

78쪽

accedere videbantur, eorum quae Supersunt frag- naenia disposuimus ita, ut ad argumenta sabulatamam ordinem eorum et complexum dirigeremus. Sed quum, quod sciamus, nemo naturam et usum liorum carminum singularium pauli curiosius ex

cusserit, non defugiendus hic nobis labor videtur, quem ipsum hoc nostrum institutum iniunxit. Quo tempore in Graecia ipsa largus ille epicorum Oetarum fons exarescebat et si qui audio generi poesi operam naVabant, a prisca illa simplicitale et ingenio vatis Homeri in dies doge norabant magis in Graeca Sicilia exstitit Stesiclio

rus Himerensis nam de iiS, qui hunc anteces Sere, incerta Omnia Sunt, qui et labanti jam opici carminis honori substrueret cum eodemque

coniungeret id, quod indoles aetatis sagitabal, hoe

est, ut argumenta pica lyrici modis exsequere tur, quo usui praeSenti convenirent, V. Plut Mus. 3. ΣυὶMχορος κα ο αρχαῖοι tu ελοποιο , groto υντες ἔπλὶ τουτοις μελλὶ περιετίθεσαν Sed quum ejus modi carminum ne unum quidem e communi Graecarum iterarum naufragio SerValum supersit, Null-lae res non sacile dispellenda obscuritate obleguntur. Quantum lamen vel ex nutu elerum extricari possit vel ex reliquiis carminum probabiliter exlundi, experiemur. Sed quum non tam de Stesichoro mens sit scribere, quam ad Ibycum reserre omnia, lianc veniam expellianas, ut quae de Stesichori carminibus, quibus Ibycia Tuisse consimilia demon-

79쪽

strare connisi Sumus, narrantur, ad Ibycum liceat

accommodare.

De Stesichor ita Quintilian. Insit. Orr. X, 1. 62. , Stesichorum quam Sit ingenio validus materiae quoque ostendunt, maxima bella et clarissimos a nentem duces et epici carmini Onera lyra susii nentem si eddit enim personis in agendo simul loquendoque debitam dignitalem, ac si tenuisset modum, videtur aemulari proximus Omerum pol uisse sed redundat atque effunditur: quod ut est reprehendendum, ita copiae Vitium est. v ninna bella cecinit et clarissimo duces, non aequalium sed heroum, veluti labores Herculis, vastationem Trojae, Eriphylam, Cycnum, alia Lyra Sus Anuisse onera Pici carminis scribit Quintil. luandoquidem magnum quid erat, ea lyrae modis ad apiari, quae ab epicis poetis heroici carminis aequabili tenore tradita essent. Nam quum relicui Oetae Lyrici modice mythis uterentur ad extollendum

splendorem rerum praesentium, Stesicliorus eos profundament carminum posuit. Unde actum est, ut Stesichoria carmina proxime ad naturam ων επων accederent; quae quo ambitu fuerint, resteae docet memoria, in duos divisae libros V.

Klein flagm. XXXVIII, quam amplitudinem alia

quoque carmina aequasse videtur consentaneum, Ut 'Duo περσιδα Quum autem haec poesis ex epici carminis stirpe pullulasset tanquam germen, non mirandum est, in aliis quoque rebus non magnum

80쪽

discrimen inter utramque intercessisse loquentes inducuntur personae, ut ab epicis poetis, ita ab

Ibyco v. 1 gmin. XXVII, LIV de Stesich. v. Quintil. Dumeri sere dactylici, supra heroici carminis

menSuram non raro exuberantes dialectus servata

epicorum, admixtis Ormis Doriis, ut par erat, a choricis poetis oriensibus vel ipsi tituli carminibus praefixi similitudinem heroici carminis evincunt, ut Inio περσις, Γλὶρυονλsις κυκνος, is λαεπ Πελία css. om si inscriptione libri XXIII. - π Πατροκ' ). Unde Xplicatur, cur veteribos Iloni eri simillimus Visus sit, v Klein p. 32 sq. Illiud per accidit mirum, quod Ibyciorum carminum

ne unus quidem titulus, quod quidem compertum habeam, proditus est a VeteribuS: quum ju carmina septem libris comprehensa tradantur suisse, Stesichoria autem viginti se compleverint, latuen dum videtur, neque tam multa neque tam ampli ambilus carmina Rheginum pepigisse, modo in dispescendis carminibus Operam suam eodem me Oderati sunt Gramniatici. Licet tamen his praedita virtutibus carminalbydi et Stesichori ad heroicorum naturam carmi- Dum Spirarent, tamen erat, quibus ab illis recede

rent non leviter Ut mirisce salsi sint, si qui de Stesichor epico cogitant, ut Molini ius socii, in