Ibyci Rhegini carminum reliquiae

81쪽

priscas tradendas composita, sed usui praesenti de stinata non ab uno eoιδω Vel θαφωδω decantabantatur, sed choro agebantur altanli, unde in Stroplias, antistrophas et epodos divisa erant Dieira licet ori ginem poesis haud dubie prodant, lyrica sernio denique ipse et verboriani unctura ad indari naagnificentiam paullatim surgebat.

Sed perdis licitis se steri quaestio, quibus

tandem rebus incitantibus consecta in quem stimconsignata illa carmina fuerint. Victoribus bido rum celebrandis non Olerant esse Scripta: suae carmina licet mylliorum usum sagitarent, delectutanten opus fuit neque ea duorum librorum mensuram recipiebant. Quare qui Pindari carmen Pyth. IV. pro exemplo Stesichoriorum carminum voluerunt haberi, recte illi quidem, si sabularum ex positionem spectarunt diductiorem; sin Stesichoro idem consilium fuisse sibi persuaserunt, in maximo errore versantur. Et tamen lyricus poeta opus habebat et occasione, qua ad scribendum compelleretur et sine, ad quem omnem operam Suam CDns erret. Eamque et occasionem et sutem non privatum quendam fuisse sed publicum, in re ipsius

82쪽

num quid in carminum reliquiis insit, quod ad

veritatem indagandam perducat. Servavit liae ex Orestea Stesichori Scholiast Arist. ae 797. εστιδε παρα α πινησιχορου ἐκ λῆς ορεστεως Tomδεαρλλ ραων δ ιι αατα καλλικοιέων et μνεῖν, Φρυγιον μελος ἐξευρυνταμβρῶς, ηρος επερχομἐνου Vῖ Videtur haec versuum complexio ita comparata suisse, ut certis intervallis recurreret. Docent autem Verba, publice carmen suisse cantatum teste enim Schol. δαμ ωι ατα Sunt τὰ Vsu OGM α μενα. Vii Pindar. Isthm VII, 8. παυσὰμενοι δ' πρ ληκτων

Carmen δηιiosi αδεται, quum juvenes in vestibulo

17 Ita hos versus Phrygio modo cantalos a ieini segm. XXXIX non rectes descriptos. dispescendo esse, me docuit C. M. uellertis Schema hoc est:

'Eξευρονω emendavit vir illustriss. , quum ἐξενθονθ' αβρ. legeretur; le inius quo peniri metro su Curreret, ἐξευ- Joarta ConjectaVerat; ονm est trochaeus emauius άβρως orthius.

83쪽

flantes Cleandri civis sui, sodales victoris, cantum ordiantur . Ut nesciam, qualem sibi Stesicliorioriana indolem carminum animo informaverit Herm. KOester qui de cantilen veli. Gr. popularibus p. 6. ταχλημ0sis δόμενα nihil velit significare aliud, quam ludicra, παθνια, coli Schol. r. Lysistr. 700. Praeterea docemur, Phrygia melodia compositam fuisse Oresteam Phrygia autem melodia quum esset religiosa aptaque, ut ait Proclus ει ιερα Gi ἐνθεασμους, λεκστατικλη, v. Boech h. eir. ind. p. 239., indarum in epiniciis ea uti non potuisse apparet, V. Thiersch. indar. I, praes. p. 44. Convenit autem, ubi festum aliquod celebrabatur sub dio redeunte Vere, quum in summam laetitiam animi hominum essunderentur. Iabebantque sata restis et facinus Γιλητροκτονον, quod hominum animos

gravius permoVeret.

Sed digitum intendere videntur verba ultima' P0 επερχο/uiso eo, quo volumus. Cur enim Vere appropinquante Oresteam cantatam dicamus pIn Sicilia magnaque Graecia coloni Graeci eximio

cultu prosequebantur multos heroes, qui in πο-ribus eo perlati serebantur, veluti heroes Troiani, Hercules, Argonautae aliique non pauci. Quibus ναὶ iσματα os ferri solita docet seu d. 'ri- Slot mirabi, auscultall. 114. Ἐν Ταραντι ἐναγiζειν κατὰ τινας χρονους φασis Ἀτρείδαις κα Τυδεiδαις και Aiακiδαις κα Aαερτιὰδαις κα Ἐγαμεμνονi-δαι δἐ odi θυσίαν ἐπιτελεῖν ἐν ἄλλη livido ιδμ,

84쪽

ἐν η υιαι cu elim ταῖς γυναιξἰ γευσασθοατων κεisol θυοιιόνων ἐστὶ de καὶ Ἀχιλλίω νεως παρ' αυτοῖς ualia ἐναγiσματα, de quibus IJerat tunc ad Arnob. VI p. 278 disseruisse annotavit Beckmann in Arist. l. c., non unum arentum habuisse, certissimum est eluti Metapotili ἐναγισμος Nelidarum fuit, Strab. VI, p. 263 Cas.; Philoctetam cohaerunt Sybaritae, Arist. mirabb. ausce. 115. I Zel Z Lycophr. 27. Justin. XX, 1. Ηeroes autem quoniana cum iis inseris arto exii ligatos esse communi Graecorum religione receptum erat, redeunte verae celebrabantur quo tempore Dii inseri et heroes flores et divitias generi humano remittere credebantur. Iunc circa tumulos heroum juvenes virginesque certabant neque cantus chori

defuisse videri debent elut Theocr. XII, 30 de Diocle Atheniensi, Megaris Seputio:

de quibus ludis dixit Boechii. Expli Pind. l. VII,

157. p. 176. Iam si reputamus, sere omne Urbes magnae Graeciae, multas Siciliae, origines ad heroes Solitas esse referre, si in ludis illis urbium conditoribus celebratis haec carmina choro cantata ponimus, intelligitur cur heroe potis Simum eos, quo expeditio Trojanx nobisitavit. li poetae r tiandos susceperint. Asa ortasse locum habebant in diebus estis των ρχλὶγετων in honorem insit tulis, quibus in censum heroum re eptis celebrari

85쪽

solebant ludi uti Tlepolem, Rhodio, liud. Ol. VII, 77. ΙIdrod. VI, 38. , huc V, 11.

IIis igitur, ut in re dubia, . non tam explica tis quam breviter perstrictis videamus, . quid ex Ibyciis carminibus huc pertineat Stesichorum enini in praesens millimus ad res roicas, quas Ibycum, ut Stesichorus fecit in 'raio περσιδι aliisque

carminibus, singulatim ceciniSSe OnSentaneum est,

haec reserenda putavimus I dei filium Diomederea, , quem Troicis potius accensendum duximus, quam Aetolicis celebravit si gui XIX qui cum Tydidis colebatur arenti, heros divinus per Onane Italiaes inserioris clitus summis rassectus Jonoribus ΙIermiones ducta tum lios curis Deorum inseritur numero, si gua. XX; Achilles in Elysio Medeam ducit, si gna XVII. uasa autem poeia de Diomede et Achille praedicavit. in sacris illis hemibus factis aptissima videntur fuisse, quo intelligerent homines, heroes illos divinos dignos esse tantis honoribus Ulixe autem, v. rgin XVII, et in Sidilia et in Italia multum vagatus serebatur; Tarenti cultum vidimus Menelaus si gna XVI comparet Agamemnonidis autem atque Atridis solemni ritu sacrificia oblata Tarenti docuit Iseudo aristoteles De Hectore rojano v si gna. XIV. de Cassandra 1 rgna XV. In relicuis heroibus Ibye celebralis illud certe non indignum videtur observare, quod fabulae veteres, hominibus illis sancte creditae, illos Italiam

86쪽

attigisse serebant. eluti Herculem et Stesichorus et Ibyeus magna cura praedicarunt, quem Italiam adisse ibique multa acinora persecisse perhibebant, v. seud. arist. mir ause 100. λίγουσι δε πολ- λαχ νυ τῆς Ιταλiας Ηρακλεους iναι κνημόσυνα ἐν ταῖς οδοῖς, ας ἐκεῖνος ἐπορευθαὶ cli. c. 101. De cultu Herculis apud arentinos et Crotoniatas csse Mileti. Dorr. I, p. 448 sq. Quum boves abegisset Geryonis in Italiamque inseriorem pervenisset, oc TO 'Pλη

νιλθεν ei πεδον 'Eρυκος et quae sqq. Apollod V, 5, 10 cit Hellanic. p. Dionys Hai. I, 35. Quam expeditionem uti Stesichorus exornavit in Geryoneide, ita Ibycum Herculea tentantem hoc vix praetermisisse videtur probabile, quum circa ipsam p triam poetae res accidisse diceretur Biellulimus hue segni XXIX de Augia si quis dictum censuerit, non astipulamur, quoniam ejus non Solum armenta abegit v. ind. l. XI, 3.

δ' oc ἐν Πλα ελσαις ολον τε στρατον iαν τε πασαν Λιο αλκιμιος io sqq. Sed nolumus cumulare plura, quibus suspicionem nostram non Vanam atque inanem esse demonstremus. Modo illud obtineamus, publice haec ea mina cantata fuisse chor saltanti in estis vel Deo

rum vel heroum.

Quo autem nomine appellentur haec Stesichori et Ibyci carmina, ambigitur Nobis quidem tutis-

87쪽

simum visum est, heroico lyrica vocare sive epico- lyrica Nam quominus elcher Append. I rilog. Aesch. p. 45, cens Stesich. lein. p. 166. assentiamur, qui tragoedias lyricas appellandas censuit,

multa sunt in mora. Cavendum enim est, ne commiSceantur ea, quae argumeul similia, discrepabant et tractatione et me. Illae tragoediae lyricae, de quibus denuo dixit Boechii Corp. In- Serr. I. p. 765, Orchomeni singulis tragoedis recitabantur, haec carmina choro apta illa ad DionySum pertinebant, haec non item : illae in ipsa Graecia alae et excultae, haec carmina in una Italia et Sicilia apud Chalcidenses et Locrenses ensoruerunt. Nam de Sacada Argivo res incerta est. Quare qui dithyrambos vocarant carmina XenOcriti Locrensis, cujus ῆσματα Stesichoriis simillima

υποθόσεις illa igitur carmina qui dithyrambos ο- earunt, diversa genera poesis lyricae confundebant. Veteres communi σμὰτων, μελων nomine Stesichori et Ibyci carmina comprehendere Solebant. Ceterum quod elcher. l. c., tein Stes. p. 7. mirabile dixerunt, nihil omnino de sectatoribus Stesichori tradita legi, forsitan nunc aliter judicabunt. Ut perspiciatur, quomodo in mythis usurpandis versatus sit Ibycus, paucis comprehendemus,

88쪽

quae in si gnam explicandis eo potissimum institulo ascripsimus, ut de Ibyci ratione tractandi sabulas recte liceret judicare. Biem in universum aesti manti poeta permulta arripuisse videbitur a vulgari fama ab hortientia et nova. Exponemus haec eo Ordine pri tum ut loquamur de iis, a quorum narratione pependit altero ponamus loco, quae novavit denique qui Ibyci auctoritatem seculi sint

scriptore enumerem IS.

Ηymnus omericus in Venerem in consociandis Ganymede et Tithono ansam videtur dedisse, v. rgui . . lesiodum sequitur frgin X in Mollonidarum sigura et matre, si gna XXVII. Cyclicorum Vestigia poetarum pressisse saepius videtur; Leschem probat rgin X I. Ex Cypriis lasinis orsitan hausta erant, quae tradiderat de Cassandra, . rocl. p. VIII., cujus nomen Homero ignο- tum fuisse annotant Scholi Victor ad Il. XXIV, 699. Neque Ibycum debebat praetermittere Lo-bech Agla0ph. I, p. 269. neque Stesichorum, quem facinus jacis Oilei commemorasse in Inio περ- si δι, idem facit tabula Iliaca Praeterea v. adfrem. XX. A Stesichori narrationibus sabularum

saepe numero stetisse consentaneum est, veluti inme

clore, silio Apollinis, si gua. XIV cll. rgm. XXIII.

Plura Sunt, quae novasse poeta Iheginus vel disertis testimoniis traditur, vel ignotos nobis sonte Secutus repraesentavit. Illuc spectat 1 gm. XVIII

de Medea et Achille in lysio conjugalis D ad al-

89쪽

leram partem spectant si gm V de habitaculo Deo rium flagm. XX Diomedes et Hermiona si gna. XXVII de ovo argente Molionidarum si m. XXII de Orpheo socio Argonautarum. In ejusmodi rebus, quales flagiti. XXI, XXVIII habet, dissidite

est dictu, utrum vetustiores poetas famamque Opularem adoptaverit, an singendi licentiae se commiserit. Sunt autem, quae primu e rumore populi et sabulis doni esticis in carmina Sua transtulerit, vetuli si gui. XXXIII fabul in de dipsade; si gna XXXI de phiala Olympia atque Arethusa;

si gna XXX de ulcano, auctore calidorum lavacrorum, Herculi ministratorum; si gna XV de Sicyone Sicyoniique Originibus sopi . IIaec in tam tenellis rustulis satis multa insunt Singularia, quae desiderium poetae non tam explent, quam

suscitant. Pronum est suspicari, seculos Ibycum eos Otissimum esse poetas, qui in Sicilia Italiaque vixerunt. De Dinolocho comico . si gna XXXVIII,

de Simonide frgin XVIII, de Aeschylo frgm. XXIII. Nam hespis, qui et ipse in fabula, quae

αθλα γῆ φορβας inscripta suit est Suid. S. V. Θεσπις, Glauci Potniensis salum persecutu er3t, neque Stesichorum videtur cognitum habuisse neque Ibycum Pindarum requentius poetae OSiri a ratione Seculum ostendunt fragmin. II, MI,

XXVII, XXXI. Millo Sophoclem, uripidem, Aristophanem, de quibus minus testata res est Quum

90쪽

autem multa singulariter narraSSet, cupide ea venali sunt ii poetae, qui rara et minus vulgariaiuidique constipasse in maxima felicitatis parte ponerent, Lycophronem dico, rgnam. XIV XVIII; Euphorionem et Alexandrum Aetolum rgm. XIV: Apollonium Rhodium, flagm. V XVIII, csr. ei-cheri de vit et Serr Ap. Rhod. p. 222 Eaque res in caussa videtur suisse, cur scriptores historiarum mythicarum, adhaerentes illi mythorum nam rationi ei, quasi communi persuasione probata erat, pauca poetae Rhegini in rem Suam conve tere potuerint. Neque certum est, num imaeus

sua excibyco hauserit in frgin XXXI. Artificibus rarius exemplar videtur fuisse, quam Stesichorus vestigium flagm. XVI. De Stesichoro,

cujus Hercules, qualem monumenta artis vetustis sim jam exhibebant, postea vulgo receptu eSt, quaedam enumeravit euius cens Stes. lein. l. c. Nunc addere licet novum exemplum Actaeon enima Diana ex mente Stesichori esse cervina circumdatus, ut morsibus canum dilaceraretur, v Paus. IX, 2, 3., lein frgm. XVII, eodem habitu nuper repertus est Selinunte, ornamentum templi, V. Schorn. schedae arti 1832, r. 34. Stesichorus atque Ibycus quum ea argumenta

tractassent, in quibus illi poetae epici, qui post

Homerum Oruerunt, maxime versati erant, multa

eos ab his poetis suscepisse, in natura ipsius rei positum ist Quorum lars , quum re 0 tam