Ibyci Rhegini carminum reliquiae

111쪽

cujus editione lyricorum nov. Oeli usi Sumus quarta, Lutet Paris. 1600 12. Oratione pedestri excusa fragmenta, hic illic emendatiora, quam antea prostiterunt. Longe plenior est collectio I D. Ursini, Diverp. 568. . Meli a pessime descri pla. Usus Si codd. Scrr. V. si gna II, pluraque bona ministravit Slephani exemplar ad verbum repetiit nec translationem Latinam misit emit Portus, eideli, ap. Conmiel in. 1598. . Ibyeia sunt . 3, 39. Nullam ejus habui rationem. Annolatiunculae in sine adjectae nullius sere ii otii. Novem si gnam. Ibyci leguntur in Poetariam Graecor. XIIoge edid OASOnad Tom. XV, aris.1825. 16. v. p. 39 - 41. Metra Omnium perversissime dimensus est neque quicquam sere attulit, quod alicujus pretii esset. An notationes brevissimae. Quattuor rgnam. nobis I, II, IV LL, in Anthologiam Lyricam, Lips apud eubner. 1827 12. editam r. Mehthornis recepit, V. dg. 56. 57. Ut bona quaedam insint, non deSunt se-stinationis vestigia in annoti. p. 111. 112. - De iis, qui singula quaeque vel emendarint vel explicuerint, dictum infra est singillatini. Quod autem hie illic quaedam ex libris manu scriptis proferre licuit, id factum est summa humanitate praesectorum bibliothecae olfenbulleianae atque Goltingensis, quibus viris gratiae maximae ex animo actae

sunto.

De vita poetae ejusque indole carminum nemo-

112쪽

dum quod quidem compertum labeam. des industria egit Qui iniversam historiam cliterarum

Graecarum enarrandam Susceperunt, in Suidae tenuitate fere acquieverunt, ut Lil. Gyraldus, Vossius, Groddechius, Schoellius. Ilura Fabricius dedit, auctus is ab artesio, non emendatus Si qui autem ultra Suidam progressi sunt non raro in oculares errores delabuntur. Id consulto notare supersedi. sed ne quid invidiosius me dictum existimetur, haec habebis exempla. Balth. Bonifacius hist ludicr. I, 6 ab ii,3 cibus avibus enutritum mensis adeo meorum admotum iocatur ex rgm. XII procul dubio. Narrat IIarlesius ex Crasso de poeti Grr. p. 292. ScripSisse eum Raptum Ganymedis et Pithonem. Nolinthius hist. lit Grr. p. 303.

metrum ab eo inventum et denominatum βυκινον novit. Immo vero omnium primus Ibycii VarIantia quinque planetarum nomina excogitavit, ut placet ossi de Idololair. II, 33 Vereor, ne segm. XLVII lepidae fabellae parens sit. Iasia melioribus repertis Porcis comedenda relinques.

113쪽

1I. Ibyci carminum quae Super SUnt.

115쪽

Ι Carmina iam a foria et ludicra Fim g m. I.

Athen. XIII, p. 601. B.

116쪽

gemmae crescente umbrosis sub germinibus ani

pineis pullulant mihi ero Amor nullam cytiis fias horam. Sed sicut inter fulmina exardescens Thracius Boreas, ruens a Venere Siccis furor hus horridus, fiducia uehemens a uero custodu

ΕXpositurus poeta se nunquam non soliditari ab Amore, praeparat lianc sententiam et illustrat per oppositionem, Dod est usitatum admodum poetis genus dicendi, ad vim sententiarum extollendam unice comparatum. Id ut saepe usurpatur a in daro initio polissimum carminum, V DiSSen. l. Ι,1 multisque l. loc. ita non raro chorosoragicorum orditur, ut Aesch. Choeph. 578, cli Soph. Antig. 332. Tum animum adverte, cur Vere pullulantes nomine malo Cydonias et viles Malorum enim requens usus inter amantes, v. heocr. II,

120 m 10 XI, 10. Coraes ad Heliod. m. p. 118. Cydonia puellis dono missa docet Virg. Ecl. II, 1 III, 70, ubi v. Voss. cli Boelliger Sabin II, p. 76. Vites autem nominat poeta ut amore sagrantissimus, ita, opinor, nec Vini abstemius; nam, ut est in proverbiis Αφροδur καὶ Λιονυσος

μετ ὰλλγηλων isi Apostol. V, 18. se WalZ ad Arsen. Violet. p. 87. 10. V. 1. λὶρt. Secutus Ibycus Stesichorum est, qui primus hac exura usus videtur, rgm. XXXIX, LXXV lein. v. Bulim Lexii Ι. p. 121. Ot. 5. Nam quod Voss. ad hymn. Cer. p. 134. Mimnermum

117쪽

suppleta lac praepositione. Neutrum Terendum: allei uni rejiciendum est ob perversam collocationem praepositionis ἐκ alterum quia non dicitur αρδε- σθαι πο τινος. Verum est, ubi αρδειν, αρδεσθαι loco vulgaris dativi sciscat secundum eaSum, Veluti hymn. Hom. IX, 3 in Dianam ἱππους αρσασα βαθυσχ0noto αλητος, in quem locum . Ruhnh. Εp. r. I. p. 61. Chaerem apud Ath. V, p. 43. C. χημῶν δε πασα δυναιιις δατων ἄρδεται. Euphor. si gna LXXV. oεντος χαiδας αρσαμεν ιππους, ubi Mein. p. 143. non immemor suis hujus doci: quod Alcmani assignat, errat. Ila Eur Phoen. 684. αἱματος εδευσε γαιαν i Bacchul si gna XXVI, 2.θὰλπησι θυι ὀ Κυπριδος, ubi v. Neve p. 43. Apertum autem est, quid intercedat discriminis inter ter-

118쪽

Sappia flagm. XIX. οδων των ε Πιερioc et quae alia sunt ap. Nevium p. 52 loc tamen interest, quod ροα ἐκ ποτ vivide pingunt rivulos ex suviis deductos ad irrigationem agrorum Quae quum ita sint, Jam memin astipulabitur Florili. Obss in Ath. p. 64 conjicienti io αῖς , SenSu postulante, κυt assirmat uaes idem inscripsit de formis αρδειν αρδευειν non minui salsa sunt Biectius Elchst de dram. Om. - Sat. p. 144. Lobech Phryn. p. 763. - IΠαρθενων. Recte Boisson. Pueli euk παρο Intellige Mesperides, quarum aurea mala, quae citrea suisse disputatione efficiunt con vivae Allien. III. p. 83 nobilitavit expeditio e culea. quae res in caussa videtur fuisse, ut haec

Unus Naeh. l. c. καπος. doci ρατοι fere dicuntur agri, horti, irata Deorum, ut hymn. Hom. Merc.

turbatus calamitatibus vere is florescit seu ut loquar cum Eur. l. c.

120쪽

Grammaticorum Veli consensu Aeolensibus vindicata, oen. Greg. Or. p. 608, antiquioribus poetis omnino communi v. uti m. r. maX. I, p. 212. Neque ragici plane contempserunt, . alch Εur. Hipp. 449. Deus ipse, ut p. Ibycum, ita Hes. Theog. 120. 'Eρος - σκατακοιτος. ta post Aldum edunt codd. A. B. . κατὰ: λητος. - . bis δ' no Libri Omnes τε πω, quod Steph. rati Statio alina expressit: incendens. Date eamp. vertens ut Borea q/lidam legit vel ως τις vel ατε tις. Intolerabili hiatu locum foedans ior obSS. p. 65. ωστε πω, quem ita removit Ois s. ut ederet cois ' υπ0. Jacobs in Anth. r. III, 2, p. 155. ατ' Irό. Debebat certe Ao', ut scripsit Hermanti.

comparationem moris atque Boreae incipial. Ut ab hac quidem pari Melit horni medela probabilitatem habeat, qui conjicit scribendum αλλ ασυπο τ , remolius tamen illud a vestigiis codicum. Qui quum suppeditent e , recte tortilonem DGreeruisse Cen SemuS: ut persatietur locus 1 particula inserta opu est, quae sacile excidere poterat ante 'GIO. Quo acto optimus enascitur sensus: Ied