장음표시 사용
61쪽
Διωλυγιον. ' ἐπὶ πολυ διηκον ἐπὶ φαυλο δ αυτω κεχρηται
et ibi Piersonus. Eadem manus inepta, qtuo διωκάθω ex Platone Oxpulerat, πεικάθω ctialia in ύπείκω minuit APOlog. P. 365. H. Sed ex scripti, libris evocarunt II. Susphanus ad h. l. et A. M. Salvinius Misc. Obs Vol ii. . it. p. 272. l .itonis imitator, Iulianus r. vii P. 229. ἐπείπερ ἡμας ἐκέλευσας μεικάθειν αὐταῖς. Δρυόχοι Tini P. 547. II. νέα μεν ob ξύστασις του παντο ζύου, καινα τατρίγωνα Γον ἐκ δρυόχων τι ἔχουσα των γερῶν, σχυραν μεν την ξύγκλεισιν α ῶν πρ0 ἄλληλα κέκτηται qui locus inani- to vitio laborat, cui Sic mederi tentabat II. Stephanus : ἐκ δρυόχων ἔτι ἔχουσα, των μερῶν ἰσχυραν με την ξύγκλει- σιν . . Sed recte hanc coiri iuraturo pudiat Dukerus Misc. Obs Vol ii T. iii p. 417. Nec nielior EX Sahua Siana de Ian. Climaci p. 763. Is ἐκ δρυόχωνευ ἔχουσα νεαρῶν. Odex metia tenet vulgatum των γερῶν' litis, Cujus variantes in iisdein Misc. l. c. roduntur, habet των γε ἄν' Parisinus et Tubing. των γενῶν ω de doctiores, quid Plato Scrip Serit, extundant. II is scriptis, inihi reddi uitur 3 iterabachii lite riv, ex uisis
quiesco in γενῶν, quod ut libroriam auctoritate, ita Sua ipsis in verisii ualitudine Ciam tuendatur. ἁ γένη si in D litii tuor illait Uenta, quibu cuna Cori u llumanum, tum alimenta ejus conStarit. Ita p. 548. B. τεττάρω γὰρ ἴντων γενῶν, ἐξῶν συμπέπηγε τὶ σῶμα, γης, πυρος, ἴδατος, καὶ Eoos. Haec genera, tanqualia ex partibus, On posita sunt ex triangulis, ἐκ τριγώνων P. 536. ubi haec in prinii Hrba novam lectionem confirmant: γίγνεται με γαρ ἐκ των τριγώνων ων προηρεμεθα γένη τετταρα et proxini ante Me verba, τὰ τέτταρα γενη. Satis hoc est ad tuenduin γενῶν Aliud superest, quod loci uia impeditum reddit. Quid enim sil, velit
δρυόχων in hac sede, non modo non in intelligitur, sed loci etialia uius ac ratio turbatur. Quare ita ut in a Platone
scriptum fuisse P νέα μὲν ου ξύστασιI
του παντο γου, καινα τα τρίγωνα τι
ἔχουσα των γενῶν, σχυραν μὲν Io ἐκ δρυόχων, την ξυγκλεισιν αυτῶν προὐάλληλα κέκτηται. De voce δρύοχο vide Graim naticos ceteros, pio laudant 1 Iro dariis ad Antii Ol. iii p. 35S ci Albertus
γα ἐπισκοπῶν καὶ ἐπιχειρῶν ἐλέγχειν τὰ ἁλλελων φαντασία τε καὶ δόξα ὁρ-
θα ἐκάστου ούσας, Ου μακρα μὲν καὶ διωλύγιος φλυαρία quod Julian Orat ii. 101. ei p. 18s . et Dama Scius apud Suidam in v liinc ut tui in Sinus uui Legg. X. p. 660. F. ἡκνα κέκτηται διωλλια ubi vide Scholia Platonis auctoritate Zenobius iii. 34. v. 55. Harpocration tSuidas in v. hoc vocabuluiu Oulis mant. Calli iuncti. r. iii Εἶτ' ανέμων με γάλων πνευμα διωλwγιον. IriCertii Autlii l. v. p. 520. ποστ εἱλη πνευμα διωλύγιον. Sed inprimi Platonis initiaiore linc voce delectati vidi titur Philo T. i. I . 17. τὰ τῶν ἐπιθυμιῶν μακρα καὶ διωλσγίουs ἐκτάσεις. . G, 0. ὁ δε βαθυ καὶ διωλύ-γtos πνOs. Cui li. Mangelus atrii eiu
his feliciter restituit T. i. p. 258. ei P. 295. Phrynichus apud Pi t. p. 326.
μεγάλω φωνουν. pio Hesychii i cti Oliri natur. 'lura, qui volet, petat a Dor- villio ad Cliariton. P. 278. Διωμοσία Vide Sup. v. Ἀντωμο
62쪽
P. II. , . . A τι γὰρ ἐν ἔξω δρόμω
των ἐν αυτοῖς τελουμενων - των νεων,
Δρόμοι καλούμενοι Crat Fl. P. 269. F. ου γὰρ επισκοπεῖ με σπερ ἐκτος δρόμου φερόμενον, πειδαν λείου ἐπιλάβωμαι titiosi
proverbii sortisun ahet, o simile est Do tissimo, extra oleas vaguri Phaedro p.
336. E. Κατα τὰς ὁδους ποιουμαι τους περιπάτους φησὶ γαρ κοπωτέρους των
tione ut li3 d. p. 215. D. εἰσελθόντε δεπεριεπατείτην ἐν si καταστέγω δρόμω καὶ μω τούτω δi ' τρει δρόμου περιεληλυθότε στην quo in loco ac Sir-m0ndus ad Apollin Sidon ii. P. 2. P.
28. καταστεγον δρόμον recte in 'rpretatur tectam porticum hypodromuin Vide Jo Toupium addend. ad Theocrit. Eidyll. xviii. 39. Δυσωπεισθαι Politic. p. 181 Ε μὴ
δυνατον εἶναι δυσωπούμενον παύεσθαι. Lega. i. P. 683. D. ταῖς δε ψυχαῖς των ανθρώπων δυσωπουμενους προ αλλελους περὶ τα τοιαυτα υκ ἄξιον επιχειρεῖν πείθειν ubi vide Scholiasten. Pliaedr. p. 343. H. καὶ πῶς εδυσωπούμην, κατ' Iβυκον με τι παρα θεήι αμπλακὼν τιμαν προ ανθρώπων αμείψω quem locum laudant Moeris et Thom Mag. in v. Aureolam Ibyci sententiam rationi sum sic accommodavit Xenophori Memorab i. 3. καιτων ἄλλων δε μωρίαν κατηγόρει, οῖ τινε&παρα τα παρα των θεῶν σημαινόμενα ποι- ουσί τι, φυλαττόμενοι την παρα τοῖς αν-
θρώποι αδοξίαν Eandem e Platone re- potierunt Plutarchus Sympos. X. I S. P. 748. C. Synesius Ep. 105 P. 247. Marinus in Vita Procli cap. I. et DamRS-cius apud Suid. v. βύκειον, ubi vide Κusterum Hermias Scholiis in Phaedruni ss. Platonis locum ita interpretatur: δ δε δυσωπούμην κατ βυκον,
τοιουτόν στι' ου βούλομαι προσκροῖσαι τοῖς θεοῖ καὶ αμαρτειν παρ' υτυλ, διατην παρα τοῖ ανθρώποις τιμην καὶ εὐδοκίμησιν. δυσωπούμην οὐν αντὶ του, b-
nara I lxico Us. Δυσωπουμαι, αντὶ τοῖ, φοβουμαι οἴτως Δημοσθέν ς ἐν Φιλιππι - κάις, καὶ Ξενοφῶν ἐν Ἀπομνημονεύμασιν. καὶ Δυσωπεῖσθαι, αντὶ του, φορασθαι καὶ φοβεῖσθαι, καὶ μετ πονοια σκυθρωπά -
ζειν οἱ γαρ παλαιοὶ ἐπὶ το κρίνειν κώἐλ χειν τον λεξιν λαμβάνουσιν. Δυσω -
κῶν η δὲ συνηθεια καὶ επὶ του ἱκετεύειν. ex quo corrigo binoi M. P. 292 5 l. cadem sere habentem. De hoc verberudita disputati unci clamemstertiusti ad finem T. ii Raphelii iii N. . inuet glossam Suidas descripsit. Δωροδόκοι Alcibiad. i. p. 43. C.
νοῖσι πάντων τούτων, ubi id Schosia. Polit iii. 3. 434. A. o με δη δωροδόκου γε ἐατεον εἰναι του ενδρας, Ουδε φιλοχρημάτους. ix. p. 503. G. εστ δ οτε συκοφαντουσιν εα δυνατοὶ σι λε γειν, καὶ ψευδομαρτυρουσι, καὶ δωροδοκουσι.
Ibid. p. 509. F. καὶ πολυ επὶ δεινοτε ολεθρω χρυσον δωροδοκεῖ, η Ἐριφύλη, επὶτ του ανδρο ψυχῆ τον ορμον δεξαμενη. Plerique nanes Grammatici in eo On- sentiunt, δωροδόκον etiana pro turmori', δωροδοκειν pro dona, tre, dici. Cujus nolionis non nisi dii exenipla reperi, alterum apud Demosthenoni Plii l. iii p. 30. quod etiana Scholiastes Platonis l. c. laudat, alteria in apud Aretaeum Cappad de
δωροδόκοι, καὶ ἐντὶ : δίαιταν ἁβροί Sintili ratione Grammatici vociἀδωρότατος apud Thucydid. i. 5. duplicem vim tribuerunt. H FGH Ἀδωρότατos. ὁ μηδ' ἔλω μεταδιδους τὶ η δωρ0δόκητο .ubi vide Hem Sterhusium.
63쪽
Ἐαυτῶ Erast. P. G. F. ποτέρω νμὼλλον ἐπιτρέπει αὐτόν τε καὶ τὰ σεαυ- τοῖς Lysid. p. 10S. . αλλ' p αν μέρα nγησεταί σε βέλτιον αυτου φρονεῖν, ταύτΠεπιτρέψει σοι καὶ αὐτον καὶ τα αὐτοῖ.l 'in diali P. 377. I . καὶ ου δεῖ δη ἐαυτδν ἐκ ταύτης λύειν, οὐδ' πυδ ιδυάσκειν.
Ibid. p. 38 l. F. Οὐκοῖν τοιδνδέ τι cius as ἁνερέσθαι εαυτούς p. 390. F. 3πως μη ἐγώ ὰπ προθυμίας ἄμα ἐαυτόν τε καὶ υμὰς ἐξαπατησας ἰχησομαι. Sed pleni Sunt exemplorum Attici Scriptores; t ope hunc usum attigerunt viri eruditi, ut Salinas ad Inscrip l. li. 4. I or xii l. ad Chariton. p. I 59 et 32S. Suidas hanc glossam νω ο scripsit. it ιμαίφ Pag. iii. F. πλέγμα ἐξὰζους καὶ πυρος, οἱοι κυρτοι ξυνυφννάμε vos, διπλα κατὰ την εἴσοδον ἐγκύρτια εχυντες. ων θάτερον πάλιν διέπλεξε δίκρουν, καὶ ὰπ των ἐγκυρτίων δη διετείνατο οἱον σχοίνου κύκλω δια παντο πρOs τὰ ἔσχατα του πλέγματος, etc. Suntonini luscula Glossam cum reperies apud uillani sine ulla varietate. Ἐδήωσαν την γην Ex derodoto, ut opinor, . t . Αἰγινηται δη δήουν της
Ἀττικης τα παραθαλάσσια. vi. 135. ti. I 3. viii. 2. Grbuit trit uni tilia b
allis, tum a Thucydide, cujus vide Indi-
CC ni Corruptu in hoc vi ri, est Athe m i. p. 234. A. ληῖζόμενοι την ὰλλοτρίαν καὶ δικουντες. ubi Scriliendum Putii καὶ δνΟὐντες, quod ei in in VulcLetini in in Diente in venit ues litus Ἐπόρθουν κατέσκαπτον, ἐδίωκον. 'ro
Εδυς Dubito, an si in nostris Platonis exoluptaribus extet uoti reperi certo. Eschrius Pers. 404. Λευθευουτεδε Παῖδας γυνῶκας, θεῶν τε πατρωωι ἔδη Sophocles E l. Tyr. 6. οὐδε δαιμόνων ἔδη σέβων Lycurg inico ni P. I 57. κρίνω προδύντα αυτὶ ν καὶ του νεως, καὶ τα δη, καὶ τα τεμένη. iiii a T. i. D. 3Il. ἐπιφοιταν καὶ ἐνδιατρίβειν τοῖς ἔδεσιν ubi noli imitor Hangelum. ροῖs addente in II erode Atticus Inscript i. vs I9. Oσκε θεων ἐδέεσσιν λιτροσύνηναναθείη Vide Pliotiti in Bibl. p. I 069. Latino etiam sedes pro Domin Pimplis dicere, exemplis ostendunt Drat. borch. ad Sil. Ita l. xii 48 c um malin au i , id. AI et x. 22 l . Non minus frequenter δος pro stultiti, simu lucro ponitur. Custi-In Acti. r. I 05. καὶ γαρ Αθηνης , Λίνδω Δαναδ λιτδν ἔθηκεν .dos Dionys. IIal. A. t. i. p. 3Ν. παραλαβων καὶ τον πατέρα, καὶ τα ἴδη των θεῶν in Dilli' Atticus suscript ii . . 'Pηγίλλης δος ὼμφω θυοσκόον α φέρουσαι. Appianus Mithridat. I, 7I7. o δὲ της Αθηνας ἐδος, Παλλάδων καλουσι Erotinia et Thom. M. in v. Jungcriti ad Polluc. i. . t TOupius Cur novi . in Suid. p. l. Apud Vesuchi uni legitur: δυξιποίει. ἁγαλματυπο αι Sed cene emendatione scribenduna es Ἐδοξοεῖ. ὰγαλματοποιεῖ. Pro τρόπος, quod Glosso aphi nostri de habebat, ex Suid τόπος recepi. Ἐνθράττειν Tini. p. 47. I . υκ Ελλην επεμβάλλοντες ἐνετάραξαν κίwὶσιν. ulli Timaeum ἐνέθραξαν iugisse, manifestum St. Contracta eniim forma Alli is Placuit, ni Onolite et talia Moeri se M. i86. Phrynichus II S. Θράττει - ον ταράττει,
64쪽
Phaedr. p. 343. B. ἐμε γαρ θραξε μέν τι ipsam illi interest id notata a v. καὶ πάλαι λέγοντα τον λόγον ulli vide Γην ιλλομένην.
τυ σε α θράττον, ἀπιστίαν παρέχει ita os ταύτην την ἐλπιδα εχεις, εο οἶδα, καὶ tonis exeniplo, Sophistae dianes sormani ου εικάζω Phileb. p. 90. F. ό γε με Celebrarunt, tanquam Aristides T. i. l. τὰ ταυ εἰκάζειν λείποιτ' Ἐν IOm p. 544 Themist. r. H. p. 33. D. Liban. 44. Οὐ χαλεπον τομο γε εἰκάσας. Ep. I 285. Iulian r. i. p. 192. A. Craiyl. p. 270 C. μι υδὲν εἰδότε τη sSynes Ep. I 2I. p. 257. Marii rus in Pro αληθείας τα των ανθρώπων λματα περὶ clo p. 84 Basil de Vita Thecipe i. p. αυτων εικάζομεν. Phaedon. P. 394. D. G1. I exicon angerm. Us. Ἀθρακτος ἴσω με ooν, ω εικάζω τρόπον τινὰ Ουκατάραχos καὶ συνεχύθη ἐθράχθη Οικεν et sic aliis locis Nec ni inus re- ξοφοκλη λεγει Vide Henastertius ad quentatur assimul indi et comparandi Hesych. ' μιστον. Semel etiam signi sicatio Politic. p. 171 C. νβούλει, hac forma usus est Pindarus Silam. vii καθάπερ εἰκάζομεν νυν δη, και οἴνομα 55. παρεικάσωμεν. CratJl. p. 277. A. iboε Εἶεν Alcibiad. i. p. 26. B. Jεν' εἰ τὶ παράπαν δέη πάντα ἀποδοῖναι, ἶόν ἐσ- δὲ δη ὁτιμάλιστα ταλα διανενόημαι. 3 Ilanoe τι ὁ εικάζει, εἰ μέλλει εἴκων εἶναι P. P. 45. F. Ἐπίστανται γάρ. Εἶεν. τίνων 279. G. Synapos . p. 333. Ε αλλὰ δεδε Τη τὰ περὶ πόλεωH διοικησεω etc. . μου κούσατε ν δμcιό τε Ἀστω OTOS
Euti yphron. p. 52. G. kν ὰλλα τι δη εγὼ εἴκασα αiπόν. Phaedr. p. 345. D. hθεων θεραπεία εχ αν η ὁσιότης Parme μεν ψυχh εριστα θεῶν πομένη καὶ εἰ- nid. p. 59. A. 9. B. Phileb. p. 74. B. κωμωη. p. 346. C. Olit. i. p. 429. G. P. S. B. 79. B. Hipp. H. p. 98. D. i. p. 470. F. ubi vide Scholia. Hoc E. Sed haec concedendi et ad alia verbum Davisius bene restituit pximo transeundi formula singulis paginis c Tyrio Diss. vii. p. 18 At angelus currit idemcoridem p. 13S Lanibi a Plii lon. . it. p. 35. idem a Ss. OblR- nutu ad morat L p. 6. 56. Inter tum temere sprevit Formiam iκασα, pretes ad Maxini Tyri Diss. i. p. 50 I. quam Moeris p. I 82. Atticis tribuit, xxvii. l. 701. Suidas Timaei glossam Platonis librarii in notiorem εἴκασα vi
duabus vocibus auctiorem exhibet Εἶεν. dentur mutasse. Uix Operae Stilonere, ἄγε δη συγκατάθεσις etc. Et Sic Scho glossa tu a Suida esse descriptam.
liastes ad Platonis Politi c. p. 169. E. x Ε Haec illossa sic reficienda et, Εἰλομένων LNihil a Timaeo discrepat Suida L Εἴλη. ηλίου λέα, να, i. ni
Suidas Forte tamen scribendum : ιλό- ελη, ab antiquo λω, Splendeo, retinere μενον συνεσταλμένον, συγκεκλεισμένον. malis Nam austath ad Od. m. l. Certe respicitur Tim. p. 545. G. διὰ δε 157 3 e Lexicis Llietoricis docet, ut ruiti- βραδυτητα ἀπωθούμενον - του περιε que, εἴλη et ἔλη, veteribus usitatum suis-
στῶτος Ἀξωθεν πνεύματος πάλιν V os se Alciphron. iii. 42. καὶ τω ες της ὐπο δ δέρμα εἱλλύμενον κατερρ Dino. ἔλης θέρεσθαι. Sic in Codice Regio re- ubi eadem lectionis varietas quae supra peri, non ἴλης, ut Bergiem corrigit exv. Γην ἰλλομένην. Proclus in Tim. v. i. 12 Hesuchius, 'Ελα χλίου inish, P. St. Sequitur Scripturam ιλλόμενον καυμα Nec dubium est, quin vetusta At Galem is ad Hippocrat. Epidem iii lingua λη pro ἔλη Surparit, unde λιος,
65쪽
telligimus. Vide salinasium Exercit.
I 'lin. p. 224. αα Lacedaei noniorum est, dein uesychio auctore. Quae obse vatio proderit emendandae nitori glossa , in imiter deprava Kιελλη φέγ OS. αυγὴ φῶς πάχνη, ὁμίχλη illi irin nim ex inlecto nolixum, solemn Orrore in Wabiit. Tui D, i lit, inuispositae sunt litem e et . Vera igitur lectio est: Βείλη φέγγος, αὐγη, etc. Explici tionem πάχνη ad Siculum γελα vel βελα, Lalimian esu pertinere, ostendit ei nep. ad Phalaria. Ep. I 06. p. 208. D Dique, quoniam de vocis origine disputat lHis nudendunt est, pro ἔλη ex dialecto dictimi os σελη, unde σεληνη, ωψ. In libris tamen nostris requentior Sti Orma 1λη, lua in ἐλη. Aristophanes apud Ebmol M. p. f S. 54. Και των προς εἴλην ἰχθύων πτημενων. diain. II. A. Lib. iv. cap. 16. Καὶ ο πτῶσιν υπυρὶ ἀλλα προ την εἴλην την του λίου. Lib. v. cap. a. θηραθεντα δε ἁποκτείνουσι, καὶ προ την εἴλην κρεμῶσι τριάκοντα ημερῶν. xiv. 26 et xv. 2. τα ρόδα προς την εἴλην παλεασθεντα καὶ κκύψαντα των καλύκων. xvii. 3I. Philostrat Lib. ii Icon cap. za. p. 558. Καὶ φοινίττει τη κδρην μετρία τ' tap. Sic egant tremendavit Adr Heringa obsorvat. CRI . XXX i. P. 2, 5. Glosse ii OStri Sedem qua
αλλοιουταί τε καὶ κινεῖται. IOν σωμα- σιτίων τε και ποτῶν, καὶ πόνων, καὶ παν φυτον, - εἰλησεών τε και ανεμων,
καὶ των τοιούτων παθημάτων ubi vide Scholia iii. p. 439. E. καὶ πολλὰς μεταβολὰ ἐν ταῖ στρατιαῖς μεταβάλλοντες υδάτων τε κα των ἄλλων σίτων, καὶ εἰλη- σεων, καὶ χειμώνων. Sed non est 'Detereundus insignia locus Leseg. v. p. 613. A. o μεν γέ που διὰ πνεύματα παντοῖα και διειλεσεις αλλόκοτοί τε εἰσὶ καὶ ἁναίσιοι αὐτῶν, o δε, δι ἴδατα. Ficinus διειλεσεις iro turbine accepit, quem Se i litur II. Stephan Thes. Lir. L. Toni. I. P. II 26. Nos primum scripturae varietatem excutiamus oum, quid nobis videatur, Pauci exponamus Phrynichus I Is cujus glossam deditariis Sun. ad .
Ἀλλόκοτον ita legi : ι μέν γε διὰ πνεύματά γε καὶ διει ρσεις αλλόκοτο ει ι καὶ Plat Tim Lex. ἐναίσιοι αυτῶν. δ γαρ ἐναίσιοι αὐτῶν, δηλοῖ Iuν, o γενόμενοι ἐν αἴση καὶ μοίρατινι Aliquanis deterior est lectio sω- οἱ μὲν γε που διαπνεύματα παντυῖα καὶ διαλησεις ἁλλο -κoro τέ εἰσι καὶ ἐναίσιοι αυτῶν. Alita
de iiii ie , o locum exhibes Galenusa m. i. p. xl l . ita nasil. - γε
locus in edit Charieti l . v. p. 456.
F. misere corruptus est. Nain Pro καὶειλήσει editur και ει λίασις, et mo Pro ειλησεις, λιάσεις. Cujusmodi et ror qprope insulti, Chari ius, emendandi specie, in balenia in ii, exit. Nobis autem in Platone legendum videtur: οἱ μέν
γε που δια πνεύματα παντοῖα καὶ δι' ἰλη- σει ἁλλόκοτοί τε εἰσὶ καὶἀπαίσιοι αυτῶν.
Ειλησει hic quoque intellige solis calo in astum, τὰ εὐηλίου θερμότητας, ut bene explanat Galenus . . Nec de emendarum nos dubitare sinit imitatio Plotini Ennod. i. Iab viii. p. 8 I. α βα-
δίω εχει - τε πνευμάτων, πό τε εἰλη- σεων την φθοράν Plutarch. Flu PO S. L. Vi 2. P. 6SS. A. ευχύμεθα τον θεον διδόναι δρόσους μαλακὰς καὶ εἰλησεις ἐν πνεύμασι μετρίως. Eu Stath ad Ud. H. p. 573. εἰλεῖν τὶ ἐν λίω ξηραίνειν. Pro voce ναίσιοι, vel ἐναίσιοι, quam
Phrynichus i. c. nimis argute cxliii c. t. olim παίmo scripsimus. Nunc magis placet ἀνάρσιοι. Ac sorte huc Ertinet gloSsa iuves, Ἀνάρσια, p. 20. Glossam liaud praestorii Suidas. Κιλυφόωσιν Ictisteriana Suida Editi latitu in habet: ἰλυφ. συνάγουσι. Edεἰλοῖσι ex Coclice Loidensi revocavit Jac. Gron Ov. Mutilat. Suid. p. 7. M. Eustath ad Il. . p. 2IS. Nullum glossvi in Pinione vestigiuna SHI ero , l. ' χασι καὶ Εἴκασι SOphi St. i. I 53.
κενταύροιs ibid. p. 90. Q Euripid. Iplii g. Aul. v. 4Ν. Ali 3l Oph. Nub. v. 342. v. v. si et Schol. Eubulus apud Allien L. xiii. p. 558. I. Plato i ii nil Cus P. Eu Slath ad I l. i. st risi. Numenii, apud Eus h. P. E. xiv. P. T
ubi Fr. Vigem dubitatione sum ostendit, formam Atticani filii ininus cognitam
66쪽
Est βραχυ .r συντομως, καὶ οιον εν λαγ K.
fuisse Notior sitit an Cornario in
mutare solitorum, inlecto, hanc Ormaluat, Atticis receptam esse, tradit Eumol.
Suidas praeterni iSit. λ παγγελιαι Suidas hanc glossanicum ipso errore in Lexicon suum recepit. Κusterus suppleri vult: λεγεται πρ δημοσίων δικημάτων quod tam ei facile ex re ipsa intelligitur. Rectius probat A n. Pori emendatione in Δρισμέναι Pro ρμώμεναι Glossa pertinet ad Polit viii. p. 500. C. ισαγγελίαι δ κα κρίσει καὶαγῶνες περ αλληλων γίγνονται ubi vide Scholiasten Putares, Timaeum hic legi SSe παγγελἱαι. Ego vero culpam Potius in Tinia3i librarium conseram, tui επαγγελίαι Scripserit, ubi εισαγγελίαι scribere dehebat. Neque enim tam doctus Grammaticus discrime Ia, quod intertia de ationes St, ignorare poterat. Err- αγγελία est delatio cri iniuis publici cujuscunque, cujus lege esset judicium εισαγγελία delatio criminis innominati. Vide Pollucem viii. l. et Harpocrat. V. Εισαγγελία cum nota Valesii, et v. Ἐπ- αγγελία Petitus amen ad Legg. Attic. P. 347 utramque confudit.' μαλακίI J Alcibiad. i. p. 33.
νεταῖρε. Pliileb. p. 76. F. ἡπω τοίνυν μαλθακιζώμεθα. Ophi St. p. I 5 S. D.
Ibi d. p. 69. A. Sympos P. IS. A. δτι μαλθακίζεσθαι δόκει, τε,ν κιθαρω- δός. Olit. v. p. 450. G. Epist. iii p. 702. A. Epist. vii p. I 3. G. εἴ τι κα-
εμα, οἱόν τε οἰκειότατα παρεχειν, μου
cupiens, dic Et τ ὰπλω εμβραχυ.
GOrg. l. c. Totidem vel his glos,am eis
ι Ἐμπcιρία Phileb. p. 90. F. καὶ τα s
αισθησεις καταμελετα εμπειρία και τινι
στρατευσαντας κάπτους, χωρι ὁπλίτας τε καὶ ιππεας, καὶ ταλλα εμπολεμια εκ σ-
τα σαύτωs. Sic ille locus eo In vulgatis libris male lcgitur, εν ποῖ hPollux iv. 5. Hesychius Ἐμπολεμια. Sic recte mendatur τὰ εἰ πόλεμονευθετα. Glo Sesam etiam habet Suidas. ηΣναγχos Hipp. Maj. p. 96. B. ατα τὰ τελευταῖα ναγχος θικJμενοῖ δημοσία εκ εω. Ibi d. p. 97. . . Theae t. p. Ilii. E. Io καὶ αὐτοὶς μ ινεναγχο εἰσηλθε διαλεγομένοις Charia. id. p. 236. C. Κναγχό τι φη βαρύνεσθαι τιτ ν κεφαλην. Lachet. p. 246. E. καὶ γαρ αἱτω μοι ναγχ0 ενῖρα προὐξεγησετ υἱεῖ διδάσκαλον μουσικη s. Clito Ph. p. 255 init Gorg. p. 289. C. Sini S. P. IS. B. Phaedr. p. 340. C. Videi ala nariun ad Euripid Phoeniss. 204. Suidas habet paullo auctius, ex alio sortasse Glossari O Ἐναγχos, προ λ Λου,
67쪽
57. Plato Menex. i. 403. C. Oύτως ἔναυλο ὁ λόγος το καὶ ὁ φθόγγος παρα
μόγις τετάρτη δε πέμπτη μέρα ὀναμιμνη
sit disertissimus Sophista, qui in totuin
ud Platonis imitation Olii Colla Parn VC li, Themisthi, Ornt. i. p. I. A. καὶ ταυτα ναυλον εις τα τα ενδεδυκότα περιφέρωνετι τὼ λόγον. Rursus 'lato Legi: iii. P. 4ΝS. J. Ἐκ γὰρ των ψηλων ει τὰ πεδία καταβαίνειν, οἶμαι πῖσι φόβος ναυλος ἐγεγ0.M. Eschines in Ctesiphoni.
P. 439. C. ἔναυλον ὰρ ν τι τότε πῖ- σιν, τι τηνικαυτα ὁ δημος κατελύθη.Dioivs Italicare. A. t. ix. p. a. ετιγαρ αὐτοῖς ναυλα καὶ ρ ομμάτων ν.1' illo T. i. p. 25 S. τι τέρψεις ναυλοί τε ησαν, καὶ σφόδρα ἐκηλουν πηχουσαι.
Hermogenes de tav. iii p. i29. τι τῆς
καὶ τα τα ναυλος ων διαμέμνηται του μέλους, και μινυρίζει προ αυτόν. Plu
'Eναγίδειν Ex Herodoto, ut opinor, Lib. i. I 67. καὶ εναγίζουσί σφι με
Aristophanes itum 488. ubi erudita
Δομνῖνος ota δε νεο ων, οὐδε ἐνδιδόναι τι μαλθακόν.
depravatum e uiuo nisi quid praesidii sit in inde Callimn ia νενίηλος Pollux
68쪽
ἄλλον λαλῶν. vide ii Alberium ad Glossar. . r. p. 70 Ab νε δ duplex
verbi nil soriaci liiiii cst, νεάζω et ἐνείω.
τας. quam glOSSam, ut alias ni ultas, rex
hoc Lexico descripsit Et3m Ol. M. P. 340.48. Ἀπενεδω, Alexandrinis Propitum, Suidas o Daniele iv. 16. laudat: πηνεώθη. -os γε γόνει. Oupius Emend. in Suid. i. p. 50 ridet inscitiam hominis, qui hoc verbuni ab απηνη derivarit. At ego Suidam scripsisSe suspicor: πηνεώθη νωδbs ἐγεγδνει. Si enim νωδbsident, qui ἐνεδs, attonitus, obstupefactus. Ipse Suidas et Scholiastes Platonis l. c.
Ἐνεός νωδος νωχελης, etc. HesIchius :Nωδός. ἐνεδs, κωφbs, μη λαλῶν. In transitu moneo, in Suida l. c. post δέοι ποιεῖν excidisse νέπεσε, quod Si caput glossae, ad quod subjectum exemplum resertur. I erba autem, σημαίνει δε καιωνομα κύριον, POS μετέωρο ponenda videntur. Eγκοτον Non Platonica vox est, sed Herodotea. iii 59. ταυτα δε ποίησανεγκοτον χοντε Σαμίοισι Αἰγινγηται ubi
vide esse lingium. Glossa quoque est apud Suidam. πνη καὶ νέα Cod ex s. η τριαS
tore Suida, in cujus vulgatis exemplaribus sic legitur : ενον γαντ παλαιόν. εκ ουενον δε καὶ νέον, Ἀνη και νέα At Optimus ille Codex Leidensis ne tantulum quidem diseres t a Timaeo Nescio vero, an Timaeus νέον per νέον explicans, intelligi voluerit, A llic vulgari Sensu novum significare. Sic Solent Grammatici. Hesychius: Ηρκεσεν. βοεθησε, καὶ ρκε - σεν. Idem 'Υγίεια ελφιτα Οἴνω καὶελαίω πεφυραμένα si γίεια. Utroque loco vide Albertum. Sed melius est legere και όον τ νυν Scholiastes ad Leges loco mox laudarido πνον δ παλαιόν φασι ' δεν δε τ νυν επιλαβD του εἰσεληλυθότos Cratyl. p. 267. F. έον δέ που καὶ ενον αε εστ περὶ τὴν σελενην τουτ τὶ φωs, εἴπερ αληθη 'Aναξαγό
τελει κάστου ἐόντα των ἁστῶν. Lib. ix. 106. πρυ ταυτα Πελοπον σίων μεν τοῖσι εν τελει δόκεε ubi vide Interpretes. OlJan. Strat L. V. a P. 3. P. 466. ' γαθοκλη πυθόμενο του εν τέλει Συρακουσιων νεωτερίζειν ubi quidam Mss teste a vicio του εντελε S. Qitae forma cum sola Grammaticorunt,
aut librariorum auctoritate nitatur, possit aliquis suspicari, ubique εν τέλει scribendum esse, ut apud Hesychium Ἐν τέλει. αρχονταs. Alia tamen Hesychii glossa
μότατοι Vide Dukerum ad Thucyd. i. 58.
χραίνω, χρίω, χρίπτω, χρίμπτω, χρόω, χρ ζω, χρωννύω, ne origine inter se dinferunt, nec primaria signiscandi potestate. Prima haud dubie vis est cutem et quamlibet superseiem radendi stringendique unde propagata sunt reliquae notiones punoe icii, stimulandi, tangendi, leviter ulnerandi item ungendi et illinendi Praeter quas si occurrant aliae, ad harum aliquam facile revoc3ntur. Publica autem loquendi consuetudo his
Verbis, quamvis artissima cognatione inter se junetis, non aeque eandem poteStatem
subjecit. Nam in χραίνω, χρόω χρώζω, χρωννύω sola illinendi vis resedit in
χράω, χραυω et χρίω non illa tantum, sed et reliquae, quas dixi naus, ungendi, Stimulandi. Sed quoniam et nimis longum est, et ab instituto nostr alienum, ingula verba persequi, de uno χρίω, miSsa tamen ungendi notione, quam fieri poterit
dili uentissi ille disseramus Nativa illa
69쪽
stimui in ti, vel potius nudendi 1 irtus huic vi rho tribuitur ab Eschylo mineo.
bus ejusdem rurici exemplis planum secti, Stephan Thes. . r. Tom. iv. p. 23. Plato Phaedro p. 346. . quo
Timaeus respexit: γ δ' ob μετὰ του ἱμερου ἁποκεκλεισμένη, πηδῶσα Io τὰ σφύζοντα, γῆ διεξόδω ἐγχρίει ἐκάσπι τῆκαθ' αὐτὴν ubi Herinius Scholus M.
εγχρίει, αντι του, κεντεῖ καὶ ἐμπίπτει, s των φαλαγγίων, κα των μυώπων, κάὶ
των μελισσῶν Ide in illi Graimia ilici magno consensu docent. Hesychius Ἐνεχρισεν ἐνεκεντρισεν. hi videante pretes Suidas: ρείειν τύπτειν. Ἐ-
Hippocr. v. 'Dγχρίμπτειν Plerique hunc tibi usum seorpii et rispin ictu des-niunt, ut I lius Dii γMus apud Eusiath.
declaratur, hanc contractiorem verbi vim prae niter latio re queniatam. Nicando Theriac. v. 336. Olmi ενιχρίμψη βλοσυρον δάκος Sic in nonnullis exemplaribus reperit Scholiastes. Nunc nonni in iis recte legitur OIσιν ἐνισκηψp est.
χρώς. orpheu, dei pid. v. 79. p. 328.
Gaiaher Ad vers. Post cap. ix. p. 490. si verbi indolem cognitam Perspectamque habuisset Idem Lib. iii. cap. 22. της τε ινδ τ ἄκρον απαλον ἴν, καὶ ἐγχρίσει ri της ἁσπίδος τ πον τινα ἐκκείμενον. Lib. i. cap. 20. 'Εγχρισα. δε
τρα Philostrat. V. A. Lib. viii. cap.
I9. p. 363. μειλίγματα ερπετῶν, α τοὶς
κατιουσιν χρίπτει Philostratus Jutiis Icon. xvii. p. m. alieni istius Or. v. p. I92. A. σπερ του δράκοντά φασινε ταῖ χειαῖς κακὰ φάρμακα βεβρωκότας, ζητεῖ δτ 2 ἐγχρίψαιντο την του λε- θρου παρασκευεν Nil ut ciuitum virtus
emendatione usteri ad Hesych. T. i. p. I 2I5. qua in Philostrat Seniore Lib. i.
Icon. 12. P. 830. Pro τὰ κέντρα ἀνελκου-
Parisinus habet, δε ει του ἐγχειρησαι, sc , δέει του ἐγχρίσαι Pollii vi I 25. σκορ-πios ζητῶν. ἔτὸ 'χρίψει τω κεντρον. Si emulinius correxit vulgatam lectionem,
Ep. I. επιτοξεύειν ταῖς τῶν ομμάτων βολαῖς. Pollii l. II 0 τῆ ἀθω- ,πω ἐμβαλεῖν w μύωπι. ubi nihil varietatis ex codd. motatur Hinc aetiam T. I. defendi videtur posse lectio, quam Suidas v. 'Mάμα os Sophocli tribuit j. v. 452. ἐμβαλουσα λυσσώδει νόσφ est ui- luuiu est, ut Paucula de verbi χρίω sor- in addaimis Antiqui in scribendi ratio St χρίω et χρίπτω, cui P0simorae in Si cuphoniae gratia inseresi, ut esset χρίμπτω. Neque clam eii uia in iam latio ullum significandi discrimen induxit, nisi quod in solo χρίω ungenda illam notio remanserit. Ab hujus autem rei ignora
νummili potestate tam raro in veterii
in Diritalioniis, qua superSunt, reperiatur.
Scilicet ne ni raescit, librarios, quicquidi nos equerentur, pro capti suo mutasse. librarios alite in ' Ipsi recentiores Editores hanc formatu reliquando obliterarunt is, tui plura Philostraio vulneri inllixit quam inuavit. GOtsr.
Olearius. Etenim ud Philostr. Iunioris
Icon. xiii. i. Ν4. Pr τὶ κεντρον ἁφυλάκτως ἐγχρίσασα, quasi verius, in textulit invexit, ' κ. 4. ἐγχρίμψασα. In Platonis etiam O CD, quem supra attuli in iis, Timaeus ἐγχρίμπτει Scripti rata Operit pro vetustiore ei rariore bruta ἐγχρtret, illi alia jure Servant Ii Tinias ct vulgata
emplaria. Pliri sere uulo in Apollon. Rhod. iv lG79. vhi manes logitur πετραίου στόνυχι χρίμψε σφυρον, Olim Xutisse credibile est π στ χρίψεσφυρόν. Quo acilius intelligitur lapsus Ityni Ol. M. p. 72, 32. Suppresso Poetae nomine, legentis : τερεν στόνυχι τρίψεσφυρδν Apollonii locul latuit 3lbur-
70쪽
εχυντα, νωμοτία S, καὶ τριηκάδας, καὶ συσσίτια ubi Scholiasi CS 'ΕνωμοτTα, vel, ut in aliis libris est, Συνωμοσία τάξιs παρα τοῖ Ἀττικοῖς Ex eo Suidas . Συνωμοσία παρα δε Ἀττικοῖ Συνωμυσία, τάξι τις Verum cum nullo modo nil
ducar, ut Lacedetemonios et Atheni
a Graminatici confusos credam, alius erit, in utroque corrigere παρὰ τοῖς ας-τικυῖs. Praeter eos, qui ad Hesycli in v. laudantur, vide Maxim. Fr Uiss. X xxiii. p. 390. o ibi Davis., Ἐξαμβλοῖν Theaet. p. II7. C. καὶ
τίκτειν τε δ τα δυστοκούσαs, καὶ ἁννέον ν δόξη μβλίσκειν, ἁμβλίσκουσιν. quae laudat Pollux . . iv. 208. Paulo post Philosophus : πελθόντε δε τά τε
PUCr. V. Ἀμβλῶσαι Ceteruiu labent, quam Glossae interpretatio subcepit, hoc Diodo eluebat eius teri Histia naeus Forte E. . o . . και φθορίοιSὰποκτείνειν αυτό. Παιδοκτονία πολλαὶεθελουσίων μβλύσεων Procop. His t. Arc. p. 46. Nisi pra stet, ὰποσείειν hoc enim aliquando abigere partum, Ut ὰπωθεῖν ἐξωθεῖν Φθόρια sunt medicamenta
abortiva quibus ἐκβόλια unxit Plutarch. T. i. p. 134. F. Vide Clem. Al. p. 227. v. 36. V Haec ille. Mihi tamen si nil licior videtur emendatio Lenne pii ad Pha
SRm repetens, addit, s καθ' κάτερον ελεγχεσθαι, ex Timaei locupletiore exen)Plari, incertum, an ex alio Glossographo. Plato Euthyd. p. 22G. . quo glOSSaler
εοικε, καὶ τ τῶν παίδων αινίγματι τω
Coitim L. r. p. 603 ad Plut b. παίς ων γαρ ἐπαμφοτε - ριζούσας λέξειν θηκεν, i. o. in . i. quia in Luci an Deor. Dial. xvi. p. 241. λυξα καὶ ἐπαμφοτερίζοντα προ ἐκάτερον της ερωτησεω αποκρινόμενος. O v. Confiat. p. 36. λοξα καὶ π Φοτερίζοντα τοῖr
πολλοῖς χραν εἰώθατε ti quo pie dicitur επαμφοτερίζειν, qui modo huic, modo illi parti furet, m-m ueluti ora tranSit Photari p. 349. C. , καὶ O εραστος ἴδε αὐτολμηκέτι ἐπαμφοτερίζη, καθάπερ νυν, αλλὰ πλω προ Ερωτα μετὰ φιλοσόφων λόγων τον βίον ποιηταί. quod Hermia Selioliis Ss et Vetu SchOlia Stes sic explicant : ἔ, μηκέτι φουσία προσχωρῆ καὶ επηται καὶ μῖν, αλλὰ μίαν γνώμτὶν χη. hucydid. Lib. viii. 85. φθείροντα τῶν Πελοποννησίων τὰ πράγματα μετὰ Ἀλκιβιάδου, καὶ ἐπαμφοτερίζοντα Pherecrates apud Schol. Comici ad Pac. v. 476. 'Eπαμφοτερίζουσ' ἐμποδὼν καθ ημενοι. hil T. i. p. 100. Aristaenet. Lib. ii Epist. I l. Phrynichus s. Ἐπαμφοτερίζειν τήμη παγίωsεν τι βουλεύεσθαι καὶ πράττειν, αλλὰ καὶ τόδε καὶ τόδε διανοεῖσθαι.
Ἐξάντη Phaedr. p. 344. A. θεν δηκαθαρμῶν τε καὶ τελετῶν τυχουσα εξάιτηεποίησε τον αυτὸν χοντα πρό τε τον παρόροα καὶ τον επειτα χρόνον ubi cuiuTiniaeo, ut Suidam taceam, congruit Hermias Seholiis IIss. 'Εξάντη δε λεγει, αντὶ τοῖ καθαρδν καὶ ξ εναντίας ' διέκειτοπάλαι ποινηλατούμενOs αντὶ του, σγιῆ καὶ εἰ ἄτης. o δε ν εγκειται δι' εὐστομίαν. Eundem Platonis locum laudant Zenobius iii. 96. et Suidas in v. atque imitatur Dio Clarusos t. Ora . t . . 73.