Hipparchus, de religioso negotiatore, disceptatio mediastinum inter ac Timotheum quæ negotiatio a religioso statu abhorreat. Lucubratio Renati a Valle magistri in theologia

201쪽

in auditu li reat vestra societas. Giezi poena, dc Simonis vos terreat prauitas. Vox Petri Clitisti Vi- vcaxij ad Simonem , nunquam de vestris exeat auri

bus, Pecunia tua tecum sit in perditionem. Existimasti Aenim donum Dei haberi pecunia3 Donum Dei est Spi-

xitus Sanctus. Communis mercatorum habet usus, M Vt venditio commutetur in melius. Asserit quippe p Simoniacus , pec iam cile praestantiorem dono ni Dei, cam id in ipsam commutat. Ad vos venientes n.

sorores , ad sandas Claristi suscipite nuptias gratis: si

praeponatur lanctitas pecuniae , exquiratur bonitas Di Vitae, non generositas carnis, non utilitas mundi. ViNulla omnliab paistio , nulla opinio mentis purita' ' rem perturber,aut praeueniat. Beatum sapientia cla- rimat , qui excutit manum ab omni ruunere, de qui stipost aurum non abiit, nec sperat in pecunia, quos cauibuertit Iudici vir. J ti: i36. Non cidetur praetermittenda narratio quae ex , eodem Tomo '. Hieronymi refertur, sub medium stprolixissimit Epistolae C rillo Hierosolymitano ad- ni scriptae de miraculis S. Hieronymi. Tametsi enim liceips Epistolae titulus Cyrillum scriptorem ementitur, aliaque habet iussi ione digna, ut videre est a- tepud Bellai minum 4. De scriptor. in Himo Vmo, & buapud Baronium 3o. Septembris , ac Lovanienses in rei censura Tomi 1. Diui Augustini. Tamen quoad rem stide qua agimus, nulla unquam suspicione laborauit; vi

& quicquid sit, sensum faItem Autoris habebimus, hoin re de qua agimus. sic igitur eo loco Autor Epi- sat stolae, agens de Monasterio Ducentatura Domina- t irum apud superiorem Thebaidem. f Multis pollens co praedictum Monasterium virtutibus , unum pessi- pe' mum quod ruit Simoniae vitium retinebat. Nam ad

202쪽

instigante Diabolo ire eisdem Dominabus haec obseruabatur abusio, ut si quam vellent in Monialeni

recipere , non tantum intuitu charitatis &miser cordiae, recipiendaeque Monialis bonitate , qua tum recipiebant respectu pecuniae. Nulla enim M nasterium intrare mansura poterat , nisi certa pec

nice quantitas secum iret. In hoc siquidem erat Monasterio sunctimonialis quaedam Domina , aetate frandaeva, quae ab infantia sua ieiuniis de orationi

us, omni terreno resoluta coelio, Deo vixerat, qui

vitium illud quamplurimum abhorrebat. Cui nocte quadam, si erat solita, in oratione positae,gloriosus Hieronymus apparens, locum illum immenso illustrans lumine, eidem praecepit, ut ad Abbati , caeterasque coenobii Moniales manὰ pergeret,nun tians quod nisi a peccato iam inueterato manuni extraherent, ultionem subitb expectarent. His dictis di sparuit. Perterrita visione insueta Sanctim nialis Domina, quis hic fuerit, iubens talia nuntiari , in seipsa avide pertractans, totam illam n diem peregit insomnem. Crepuscuro diei adueniet te, omnes in capitulo Moniales pulsato tintinia bulo congregauit, quibus admirantibus ad quae s

rent tanta festin tione in capitulo conuocatae, sanctimonialis Domina ex carum assurgens messio,quet

viderat & audierat, omnibus patefecit. Fit illico ex hoc Nionialibus cunctis irrisio: hanc exclamant fatuam, multisque garriunt derisionibus, hanc set te illa nimia ebrietate somniasse. Illa verb accepta contumelia, patientiae se scuto muniens, de earum pertinacia nimium,sed de sua despectione gavdens, ad solitas rediit orationes, supplicans conticish, ne

is Monialibus quod audierat eveniret. Transactis

203쪽

a 9 igitur diebus decem, nocte media praedictae san ii imoniali Dominae hac de re deuotis orationibus ii Umbenti, gloriosus iterum apparuit Hieronymus,

eidem ut quae prius nuntiauerat Monialibus, denubintrepide nuntiaret,allocutione mandauit benigna.

Ad quem illa. Quis, inquit,) es Domine talia mihi mandansὶ Hieronimus sinquit sum. Et ab eiu

dem euanuit oculis. Illa vero sciens illarum duritiem,quid ageret, quidve diceret, nesciebat. Tamen maleps a Monialibus insana & ebria reputari,quim diuinis contraire praeceptis , congregatis iterum Nonialibus , quae viderat & audierat, voluit intimare. Ast ut eam assurgere Moniales pestiferae conr0exerunt, diuini nesciae iudicij sibi de proximo

Lituri, antequam verba inciperet, e capitulo cum magnis cachinnationib us exierunt. Q in trans ehis insuper diebus tribus dormienti praediet e sat Almoniali Dominae, gloriosus Hieronymus inest bili quadam societate vallatus An elorum , nocte apparens media, eam cxcitauit, eique iussit protinus , ut de illo exiret Monasterio, hec subitb suti ram sententia in expectaret. Cum illa verb multis i

chrymis suppli caret ne hoc fieret; gloriosus inqui Hieronymus ; ad Abbatissam & caeteras pergito,

omni mora postposita, eisdem nuntians, quodnis1 poeniteant, hac nocte diuinam sentient ultionem. Si autem in sua permanebunt duritia, statim exiens, at lius in Mon sterio ne moreris. His finitis abG cenit. Haec igitur sanctimonialis anxia, plenaque tristitiis , Capitulum adiit ,& campanam cCepit V hementer ut ad capitulum accederent Moniales,re-λnaxe. Quo Abbatissa de somno euigilans, cognos axnslie hac suisse campanam pulsatam, critii ira

204쪽

ndia properauit. At ubi illam vidit, diris eam mi

nis increpans , nullum voluit audire verbutia , pro mittens quod nisi cessaret hoc agere, secum amplius in Monasterio non maneret. Cui sanistimonialis Domina,ne tardes quaeso agere quae promittis.Pr me noscas hoc in loco amplius non mansu ram. Gloriosus equidem Hieronymus apparens mihi tantummodo, de hoc statim monasterio situr iiudicium patefecit. Haec audiens Abbatissa deridere coepit, hanc existimans vesano capite ista fari. Et iostiariam conuocans iussit, ut hanc de Moninctio prc tinus effligaret, mandans eidem, ut aliqua hora Iic extra dimissam, postmodum saceret introire, vessic ab incoeptis operibus iam cessaret. Hae de re laeta sanctimonialis Domina, quam citius potuit ἡMonasterio est egressa, lachrymis transfusa dolor busque repleta , pro his quae Monasterio nouerat euenire. Terribilis siquidem Deus fortis ac potenc& quis resisteret ei λ heu cur homines eum notae formidant, sciente, se nullatenus posse ab eius e Fere manibus, ut eius eos magnum & inenarrabiles iudicium non comprehendatξ Saltem his miseri te reantur exemplis. Audiant qui in suis confidunt diuitiis, quique in iram excitant excelsum Domi- suae auaritiae siccitate, quale huic Monasterio a Deo propter pecunias faciem auertenti, de chelo 'est iudicium iaculatum. P Himen osth, sanctim nialis excesserat Domina , 3c subitb totum corruit

Monasterium, omnes opprimens Moniales, ita ut remanserit. Sanctimonialis

vero illa, in quodam venerabili Dominarum Monsesterio, quod est apudinferiorem Thebaidem,bacte hus Lanctitate praecipua, viva mance.

205쪽

ta vitionem diuinam, quae conuincit intervo inisse Maiae peccatum in proposita pactione & n naeratione pecvniae. Quid autem nin Simoniai Nec aliter perageretur negotiatio , ii aperte & clare

effet Simoniaca, quam nunc peragatur, quantum-

eumque pallietur , & tituli colorati obtendantur, quibus honesta, & tibis expers appareat. praecedit enim pactio de pecunia in ea quantitate annum randa, quae posset esse iustum pretium ; subsequiis

turque numeratio pecuniae;& tandem perficitur a mimo Monialis suo ea conditione. Quid verb aliud interueniret, si admitteretur liquida de patens simo nia Z Nec minus primogeniti Satanx, veternosi SNmonis mangoniam redolet corollarium,& supe pondium pretii, nomine praemij ac strenarum ob- ductum : cum. re vera sit pretii complementum: quod in simili, hoc est in propinis,damnatum vid

tuc ut simoniacum cap. auriuimus de Simon.

. Resiautio huius dissicultatis bipartita est a b bibenda. . Ac primum non est dubium, quin si an mus vel recipientium , vel promittentium aliquid pro admissione Monialis , collimet in dotem vevocant,) tanquam in pretium admissioni veluti

merci aequi ualens, germanissima simonia talem negotiationem contaminet. Nam solus ille animus,

etiariis verba aliud praeserrent, satis ςffet ad ment lam simoniam contrahendam. Nec est invexi simile, impingi hac in parte aliquado, etiam hoc ecmPore, quo videmus passim per abusionem non serendam, de benefictis Ecclesiasticis iniri conuention CS P .cta, non fecus ac fieret de ossicio seculari venali,aut de prato, ut vinea. Quinetiam quamuis subtilitarc de industria Theologiae accommodacitiae , nota es C

206쪽

sint viae quibus idipsum absque smonia per amba- ο perfici posset, tamen non pauci fastidientes ata' caehus & tortuosas vias 4 reita in simoniae bar

thrum volentes ruunt, ementes constituto pretio,

beneficia Eccusiastica Christi sanMine perfusa, a que adeb quouis humano pretio luperiora. Quidiuergo similiter inueniri etiamnum possint qui talia cogitent, praesertim ex parte parentum puella ii ter Moniales cooptandae 3 De illis intelligo quos Hieronymus Epistola 8. miseros parentes; ct nρ' pisereas ei Christianos nominat, quibus sunt deformes filiae & aliquo membro debiles , quas quia dign*s

generos non inueniunt, aut ad leuandam familiatri, virginitati tradunt, pacti de paruo sumptu , , qui vix ad alimenta si satis. His quoid secundum c uenta exhibent Monasterio , perinde est , siue protium dicatur, siue quomodocunque aliter nomino tur. Ipsis certe, aestimatione pretium est: aς prori' de indubie simonia inquinatur. Vtinam praeterea ex parte accipientium, semper pura & nitentia sint

omnia.

Posse nihilomini,s lucrum de quo agimus

accedere coenobio absque simonia, etiamsi pactio de eo intercedat, nimirum sit coenobium veta sit egenum, & quod datur non sit pretiam, sed conseratur ad puellae sustentationem, recepta dc vera doctrina est, quana tradit D. omas 2.2. q. ioo. art.3. ad . Et ibi Caietanus, ac in semina V. & V. Excommunicatio c. s. s. Bonau. in Reg. S.Francisci i8. Angelus V. Simonia . Sylvester eodem q. is. Tabienna 1 n.63. Nauarrus q. i. De Redd. Eccles.

207쪽

imunissima sententia generali usu firmata, quam , Clemente T. innoxiam & labis puram esse declara ram, resertur in compendio Priuileg.Mend. V.Mo'ni DL .vltimo. Ratio est,quia neque iure positivo ea pecuniae receptio in admissione puellae ad Mon sterium & simoniaca, quas Ecclclia intuitu Relis gionis interdixerit ea receptione: Nulla quippe t iis prohibitio lata reperitur, ut Suares c.illo 17. I n. 13. late prosequitur; vel ii aliquando est lata, exole- .uit per contrariam consuetudin in silentibus aut i Mimientibus Pontificibus inductam. Ncque etiam' ea receptio simoniaca est iure naturali. Aliud siquidem est , in ingressis Monasterii dare aliquid tanquam pretium, quod sine dubio sorderet simonia: aliud veri, conserre per eam occasionern aliquid in eleemosynam , vel ad testandam beneuolentiam e inga puellam,vel titulo sustentati0ni . Sicut Sacerdqscui ob sacri celebrationem numeratur stipendiuiti, non accipit illud in pretium sacri , qua ratione immanem simoniam admitteret: sed accipit titulo si stentationis, ut vivat de altari qui altari deseruit, quod dignum &iustum est. Item maritus qui ducendo uxorem accipit dotem, non accipit dotem in pretium sacramenti matrimonij quod cum ea invallere init ; sed accipit ad sexenda matrimonii onera, dc ad sustentationem uxoris & familiae quam 'onuchit. Idem igitur cernitur in re praesenti. Nec. pa-- ctum piod superadditur, vitiat receptionem nullo

iure vetitam : quia Vt bene ratiocinatur Caietanus ' 2.2. l. oo.art.s.cum pactio illa praecise cadat in rem,

ut est subsia ium necessariae sustentationis, noli caὸit

208쪽

in materiam timoniae. Vnde ergo hauriret labent moniae Z Nec male pactum illud in ingressu ad probationem, vel saltem nte professionem initur,quia alioqui parentes & cosnati, puella iam exonerati, eam Vcillime obliuiscerentur. Nam ut obseruat Philiarcus supra g. est autem, seculares,ex quo puc, Ias coenobio intruserunt, vix solent de eis iuuandis

esse solliciti, nisi si agatur de confusione aut seditione excitanda in Monasterio, cum ob procacit tem aut irreligiositatem sitiat castigandae ; vel si e rum ambitus sit confirmandus. Itaque negotiatio hodierna Monasteriorum in Monialium admissione , liberatur graui illa accusatione, quae ei initio impingebatur a Cartuliano, & aliis allegatis. is9. Quin etiam contra D Bonaventuram in pologetico pro Rogula S Francisci q.i8. ca negotiinxio pronuncianda est pura labis simoniacae, qua in terdum puellae ob coenobij paupertatem reci eiusa tur ob dotem. Hoc D. Bonauciatura damnat limo

niae. Distinguit enim quadruplicem modum quo persona cooptari potest in Leligiosum coetum. Pri- mum valde sanctum,quo persona nihil prorsus afferens, admittitur pro Deo. Secundum b'nu, quo persona admittitur cum pecunia, sed non pro ea, quia aeque reciperetur. Tertium item bonum, qu persona ob domus egestatem non reciperetur sine pe- cunia, sed tamen non recipitur pro pecunia: quia si eius si istentatio aliunde domui itis peteret, aeque re- ciperetur. Quarium quem ait elle simoniacom, &. a pici isque egenis Monasteriis contrahi dicit, iunca . . illud Siracid. x propter inopiam multi detinuerurat;quo persona recipitur pro pccunia, quia absqua ςa non icciperetur ullo modo, etiamsi aliunde sup-

209쪽

peterent coenobio necessaria ad puellae susteritatio

em. Hanc S. Bonaventura, ait esse apertam ven

ditionem consor ij spiritualis societatis pro peconia , 'uod est simoniacum. Et hoc pleriqae ait.

S. Doctor) faciunt tiam ex mera inopia, optante aliquem venire cum pecunia, quem reciperent ureorum inopia repareretur, vel debita conicacta soluerentur, vel bona concupita emerentur, vel aedificia construerentur. J Idem censuit Innocontius 8.

in quodam response dato Monialibus S.Clarae,quod

refert Rodericus Tomo a. qq. Regula q. 9. art. ι sed fuit responsum eius,ut Doctoris priuati. Nam si ei standum csset, mirum quantum simonia, non per Parthenones modb, sed etiam per virorum coe nobia grassaretur soc tempore.Quotidianum quippe est, ut personae alioqui inidoneae, & quae nusto modo admitterentur si venirent absque pecunia, admittantur tamen , si pinguem aliquam summam deserant. In quo tametsi potest aliter peccari, nihil tamen necessse est cerni simoniam , si ea summa nec detur, nec petatur ut pretium, sed tantum interueniat ut motivum sueexandi dissiculi tes ex admissione talis personae interendas. Sicut Maritus qui mulierem deformem, quam alioqui nullo modo duceret , constituta dote pinguissima lubens ducit, non est simoniacus vendendo sacramentum matrimonij, licti ineat coniugium ob pecuniam, tae qua non biniret illud; quia illud ob pecuniam , non designat i . pretium contractus sacramentalis ' sed mortuum ruperandi dissicultates , ab eo meundo retracturas. . De notione illius modi loci uendi, propter ρecuniam, et ob pecuniam, nunc sonante pretium simoniaci im, hunc indicante duntaxat finem absque sinionia,

210쪽

plenilis agunt qui simoniae crimen excutiunt.Itaque quamuis monasterium locuples , recipiendo puel- Iam ob pecuniam,possit turpitudine simoniaca contaminari ; iuxta ea quae mox subjiciam ; tamen praecise quia ob pecuniani recipit, non contaminatur ea labe: quandoquidem Monasterium egenum,etiamsi

ob pecuniam recipiat, purum manet. Potest igitur ut dicebam,) admitti puella, constituta ei certa dote ex pacto absque simonia. Et ita iam olim suisse non receptum habetur in vita S.Ioannis Eleemosynarij c. 23. cum de Monacho colligente elecisosynas , ut posset puellam collocare in Monasterio. . 1 o. Attendendae tamen & exactὸ seruanda sutit conditiones quas proponebam. Nempe ut Monν sterium sit egenum, nec plus accipiatur, quam prae cise serat sustentatio unius puellae, alioqui acceptio erit simoniaca, sin minus nudo iure diuino & nati rati, at saltem stipposito iure Ecclesiastico ex. cap. quoniamMe sinionia. scio Sotum 1 9. de Iustit. q. 6 art. r. & Philiarcum a. r. l. 6. c.7. subfinem, contrarium sentire, existimantes Monasterium locuples

posse accipere quod necessarium est ad puellae

sustentationem. Sicut Sacerdos 'aliunde copiosus, potest ex altaris ministerio accipere sustentationem. 1uaria, absque simonia. Sed quod dixi multis cons , matur a Si re tit. .s p. d.aa. f. s. a num. io. & lib. de Simon. cap. I7. num. 9. Et ratio est , quia Ecclesia intuitu Religionis, & ne consortium spirituale, ac status persectionis acquiredae videretur subjici pi tio , edixit, ut bona Monasterij gratis conferrentur in sustentationem personae, quae in illud cooptatur. Si igitur collocatio talium bonorum vendatur ; ut

sane fit , si persona non admittat fruenduim