장음표시 사용
11쪽
Ioel pro Planc. XVII, 41 . An vero nuper clarissimi eis es nomen editicii iudicis non tulerunt - , nos neque ex delectis iudicibus, sed ex omni Populo, neque editos ad reiiciendum, sed ab accusatore constitutos iudices ita feremus, ut neminem reiiciamus p in quo omissum nunc quis tandem desidera ly At enim tu erroris causam et originem prae se fert, siquidem littera m lacillime ante praepositionem in intercidere potuit. Quod quanquam non negem quodammodo esse ad persuadendum accommodatum, nunc quidem ut aliud existimem ac Pro vero habeam, ad dueit Die illud, quod in omnibus libris praeler Ambrosianum et quein salso tradis eodem modo dices me
exhibere Parcensem abesse dieitur pronomen me, ut mihi rectius coniicere hoe videar, tum illud ortum esse ex contractione verborum tu me, Postquam me illud moveri loco coeptum sit. Vellem praeterea de temporum ratione mulata dices - Heis , quam unam omnium elegantissimam unus SerVavit Alubrosianus, paucis absolvisses
quam in rem adhibere poteras quae sunt subtili iudicio dispulata a Κlollio de Seneci. IX, 29 et a Si uerenburg. Pro Areli. P. 122. ed. pr. - Pergo ad huius orationis j. 2S, in qua quod ab Ambrosiano traditum est in qua ei itate rem tantam gesserim
ceterorum scripturae res tantas Vix Pulas praeserendum esse propterea quod modo Cicero dixerit : quibus do nebua tam Haris etc., quae verba h. I. respiciat. Sed vide mihi universum locum. Res enim gestae, inquit Cicero, meae me nimis extuleruntae mihi nescio quos viritus attulerunt. Quibus de rebus tam claris, tam immo talibus, iudices, hoc possum dicere, me, qui e summis eripuerim periculis urbem hane et vitam omnium cisium, satis ad tum fore, si ex hoc tanto in omnes mortales beneficio nullum in me Periculum redundarit. Iam sequuntur controversa illa: Etenim in qua cisitato rem tantam gesserim memini, in qua urbe verser intelligo.
Quid igiturῖ diem pe tu rem ita gessisti, ut mihi extorto do manibus gladio te tuo
iugulare liceret atque hoc opponere, rem trantiam praeserendum esse Propterea. quod proxime Cicero dixerit: hoc tanto in omnes mortales hctnescio. Quod quidem vel maxime faciendum existimo, qui, cur primum universe ille et infinite diceret res meae, causam fuisse certam intelligam, nihil videam eur, postquam eas ad unam summam retulit, infinite loqui aut iaciatilius pergere voluerit. - Extremo loco dicendum est de g. 36, in qua nescio quibus te disputationis laqueis irretivisti, quominus verum nullis obstructum difficultatibus stativi arriperes. Si Allobrogibus nominatus erat Sulla a Cassio, ut erat Sane, hoc ipsum non poterat Pro argumento asserre Torquatius, nisi ab illis in indicio faciendo commemoratum esset; ad hos igitur, a quibus tota coniuratio pactolacia est, nou ad alium auctorem quamvis gravem provocare debebat accusator: qui si nihil dixissent in iudicio, quam laudem istud crimen vim haberet y Reprosecto, levissimus accusator esset, qui tam infirmo niteretur argumeuto, quod quam vanum esset ipsa ambiguilate sua Satis Proderet. An tu pulas quidquam Posse incertius aut ex accusatoris persona ineptius esse illo Allobnogibus nominatum Sullam esse dieis 2 quod profecto eiusmodi est, ut, nisi Ambrosiani memoria obstaret, Cice-
12쪽
ronem Pularem potius obscure Allobrogibus pro ab Allobrogibus dixisse, quam illo modo illaque sententia dixisse. Quae autem sequuntur verba. quo latam premere ea atque in rem tuam conserre potissimum videris, tantum abest, ut ab Allobrogibus in indicio nominatum Sullam negent, ut ita eum ab illis ipsis nominatum vel maxime demonstrent, quomodo ipsi de eo ex Cassio eum quaesivissent audiverant. Quod cum ita sit, Ambrosianio etiam in hac re oblemperandum scribendumque censeo: Ab ALlobrogibus eic.: Ab autem praepositionem ante syllabam Al sacillime potuisse intercidere non est quod moneam. - Ηaec sere habui de hae parte eriticae luae quac dicerem: quibus si videar vehementius deditus palimpsesti auctoritati ac paene audietus fuisse, hoc lamen quantum in me fuerit essecisse me puto, ne quis mihi aut temeritatem assentiendi aut iudicandi inertiam iure posset crimini dare. Neque illud lacuero, si quis sorte in me iactare voluerit, in plerisque rebus meum iudicium a Κlol Eio non discrepare, sed tamen hoc interesse inter uti unque nostrum, quod ille quid quoque loco sentiret securo animo aliis divinandum reliquerit, ego quibus do causis
singuin statuerim meo periculo edisseruerim.
Dicendum deinceps est de libris limS., in quibus nescio quo quasi sal ali casu accidit, ut nullum ex iis, qui optimi et sunt et habentur, aut olim, cum liceret, accurate collatum aut nunc ad conserendum integrum lini, cremus. Nam ex mortensi sive quod olim nominabatur Thurinoco Petri Sufidi pro more illorum temporum singula excerpserat Gulielmius, quae eum post mortem viri redemptionis iure per enissent nil Gruterum, suo illo iudicio quae sibi digna iderentur elegit, paucissima ex Zinzertingi Promulside, qui librum propius inspexisse dicitur v, Gruler. ad c op. xxiv.
correxit atque emendavit. Uuae quidem ipsa eiusmodi visa omniumque sententiis com prohata sunt, ut nequo lum dubium esset, quin eius libri nuctoritas celeris longe esset anteponenda, et vero hodie, cum naufragia eius collegerunt Ed. Wunderiis et Fremidius. non inodo illud iudicium egregie construantum sit, SDd etiam eorum, quae interierunt, desiderium emerserit maximum. Nam ex vetere collatione Gulielmii, ut propriam illius laudem singulari commemoratione prosequar, duodeviginti locis oratio Ciceronis suppleta est et ita suppleta est, ut nemo unquam ne minimam quidem de
ullius rei veritale dubitalionem susceperit; sunt autem hi: g. 20 his pro huius periculis lacrimiantra admisere et nulla stivisse; g. 26 a me . g. 28 merser idque contestatum a scholiasta Ambrosiano: g. 36 suvicari viderentur ex testimonio Zinzerlingi; g. ia ad mores referendum; g. 45 constitutas; g. 46 Prae era orim ac Perfregerim; g. 48bis unquam et istud; g. 50 tua oscio; g. 69 animos montesque coni enere; g. 70cogitasso: g. 72 quis ruisericordior inuentus est; g. 74 vitam; g. 80 grais est hoc dicitim fortiasse, iudices; g. 88 ne denique . . . carior, metuit; g. S9 campi ei; quibus locis ex nova eollatione Wituderi duo necesserunt g. 85 utilitas nuntio ct g. 88 ρ Lstinam : ipsa autem nova collatio tot iam quo singulares scripturas ex minima illius parte in lucem protulit, ut et maxima hinc ad emendandum subsidia asserrentur ei
13쪽
lum denique quantam illus libri praestantiam suisse putaremus certe conflaret. Ita enim in hac parte orationis a ceteris libris, qui quidem collati sunt, non solum singulis rebus, sed tolo prope genere distat, ut quoniam alii, qui ipsi non minimis laudibus seruntur, aut non talia relicti aut leviter et quasi per transennam inspecti sunt, ille in suo genere praestatilissinus habendus sit. Quod ita dico, ut suam Palatino
nono, quein Grulerus usurpavit, laudem non detraham. qui quin ex eodem lanie du- elus fuerit, quo Erluriensis, cum alia dubium non faciunt, tum illud maxime confirmat, quod quae ex illo ad integritalem orationis nova accesserunt, ea ab ipso quoque Palatino servata sunt; virum is aut nunquam, aut Gruieri certe aetate non iam integer fuit: desiil in seclionem alteram et quadragesimam. Quae vero propria in hac parte et ab Ersuriensi discrepantia habet . ea et ipsa pleraque sua virtute ac probi. tale commendantur nee laui en lautiam valere putanda sunt, ut ab diversa origine ac stirpe repetenda videantur: adeo nec multa numero' sunt nec de Gulielmii fide aut diligentia omnino praestare possumus. Ut enim hoc unum asseram, quem Iocumg. 34 unius Palatini noni remediis sanavit Gruterus, eum persuasum mihi est etiam in Ersuriensi in eorruptum exstitisse; Gulielmio quidem aut per se aut propter marginis augustias longum videtur suisse tot verbis continuatam orationem transcribere.
Itaque de duobus his libris in hac oratione aliter erit existimandum, quam in Sesti-nna Vatiniana Caeli aliaque iudicanduiti esse demonstravit Madvig. opp. Acad. I. p. 423sq.: nullus neque ex Oli in collulis. quantum quidem ex singulis notatis colligere licet, neque ex vulgaribus, qui dicuntur, et recentiore aetate adhibilis integritate illos aequare visus est; mendis quidem et interpolationibus ipsos quoque non plane liberos esse non tam aliorum librorum praestantia edocti, qDam ipsa re nil in ciuili scimus. Quam autem prope ab illorum laude abieruit vel Maricus sive Togornrecensis, ex quo duas seripturas non conleuiuendas protulit Garalonius g*. 65 et 67, vel eodiees Rubenit, qui cum saepius cum Ersuriensi consentiani, ut , 16 in tuto, g. 48 tu addito v. istud, g. 50 in extis iis, lamen sua quoque ac propria habeut, ut ῆ. 46 Dortu lenim ac yes gerim pro eo, quod in Ersuriensi inventum est pniae Menorim ae per fregerim, vel denique cod. S. Victoris, qui ne in hac quidem Oratione spernendus videtur, id propter paucitatem eorum, quae enotata sunt, in medio est relinquendum: tantum dieo de Memmiano Lambini, quod mihi saepius deprehendisse videor, suspectiorem esse eius fidem, quam quae cum celeris testimoniis possit comparari. Quamquam quid haec euarro aut libi dico, cui notissima et debent esse et sunt' dii mirum non veritus sum, ne tu moleste serres eiusmodi studium, quod tibi non quae optime scires inculcaret, sed meae qualiscunque diligentiae fidem saceret, qui cum viderem a le laniam rein silentio plane praeteriri, ab Orellio autem perquam breviter perstringi. haec duo mihi providenda intellexerim, tit et suspicionem vitarem tanquam lomere aliis credidissem et lanium nil ipsam di putationem nuciori talis a Llarrem, quatilum accurata rerum cognitio facile posset conciliare. Ut igitur de Em
14쪽
furtensi prius dicamus, tres loci ex vetere eOllatione Gulielinii relicti erant controversi: XXIII. 64 ρivulisset et XXV, 70 grassatum et XVI, 46 Prae, creterim ac praefregerim; nam quartum quiddam XIV, 55 Balbum pro Bellum patronum invenit neminem. Λe ne duo quidem priora illa comemorarem, quoniam a te et orellio nihil dissideo, nisi hoc dandum putarem dissentienti iudicio et auctoritali ReinhoIdi Κlolrii, quem tu quidem videris prorsus eontempsisse, ut rem diligentius dispulatam, si possem, prolligarem atque ad exitum adducorem. Prior loeus XXIII. 64 sic se hahel: Si paulo etiam longius, quiam sinis quotidiani osscii postulae, Pietas et fraternus amor
L. Caecilium Protulisset, in loranem sensus vesinos etc. Protulisset, inquis, idem est
quod i nos exisset, assersque ex or. pr. Mur. XXXI, 65 hoc: Stoici mihi et identur sinesosiciorum Paulo longius, quam natura vellet, ymotulisse. Vix me hercule tenere potui, quin tibi non tam meo quam KIolZii nomine subirascerer; quid est enim aliud reiecto sculo sugero obiicere, quod sit cavillatione magis elevandum, quam contentione frangendum ' Nam nec idem esse Pintulisset quod pro exisset et loci, quem laudasti, diversissinam rationem translationemque esse quis tandem non viderit' Ut igitur quid sentiam si minus exemplorum similitudine, quae non suppetunt, at brevi argumentatione demonstrem, ossicii intelligo certum cursum finesque circumscriptos esse, sicut sunt in spatio et eurriculo, non in cursu maritimo: quemadmodum in spatio qui vel deflectunt do eurriculo vel prolabuntur vel haerent ad metam vel cursu
longius esseniantur Liv. III, 5, 8 vitiosi sunt, item res se habet in ossieto, in quo
qui quid extra modum secerunt, secisse cupiditate aut aliquo vehementior motu atque impetu elati videntur. Aci de inemendi quidem verbo res Dolissima est, ut ne opus quidem sit aut alia aut nostro asserre ad Lael. p. 352; proferendi autem verbum eum ex eodem genere translationis ductum sit, tum hoc loco praestare nimirum
visum est iccirco, quia melius conveniret congrueretque Cum v. longius. Lucanus
quidem Pharsal. II, 493 nulla eiusmodi causa, sed plane eadem ratione dixit calida prolatus ab irra, quo loco quae Cortius de verbi vi et usu disputasse dicitur, doleo
mihi ad manus non esse. Longe alia ratio est verbi Propellers r quae enim non sponte moventur aut lentius progrediuntur, ea propelluntur vi quadam extri usecus allata, ut navis remis Tusc. Disp. IV, 5, 9 quacrebam igitur, utrum yanderem vela Orationis statim an eam anto Paululum dialecticorum remis propcllerem. Itaque non nego recte dici aliquem ad impietatem aut aliquod lacinus, quod invitus ac recusans suscipiat, propelli προάγεσθαι : sed qui suo motu inci latus iustinctusqus longius quam par est sertur, is sertur aut Profertur, non Proρellitur. Ac ne P moexisset quidem ad talem motum, qualis L. Caecilii suit, accommodatum erat, quod si translato dicitur, vel de iis rebus ponitur, quae cum aura, ut favor populi, spes, alia, similitudinem habent, vel ad flumen cursumque verborum traducitur, vel denique in cupiditatibus adhibitum repentinum quendam impetum lan quam ventum intemperantiamque
Iibidinum potius quam vim leniorum aut mi motuum significat. Accedit, quod quo
15쪽
quis provehatur accurate definiendum est, cum Proserendi aut essenendi verbi absoluta sententia sit. Ut recte dixeris - Iibet enim exemplo uli ex his ipsis rebus petito eo provectum esse grussandi studio R. ΚlOlZium, ut id verbum non modo in hane Orationem inferret XXV, 70 pro communi scriptura mensatum in omni fagilio, stu-Pm, cacde , cum quidem videretur suo quodam iure in optimi libri Εrsurtensis au .etoritate acquiescere, sed etiam neglectis contra ac solet librorum testimoniis ex coniectura, ut videtur, Iannoctii reciperet pro Rosci Amer. LII, 150 ea e dolitas, qurae hoc tempore in re publica grassata est. Erat tanti, credo, admirabilem consensum Ciceronis et Curiti commemorare: nam eodem modo ille V, 6, 6. Neque a aritia solum, sed etiam criadelitas in cuta urbe grassata est. Sed praestat rem seriam agere et illud grassari. quod nemo velorum se in Ciceronis seriplis invenisse testatur, in librariorum potius errorem quam in ipsius Ciceronis iudicium conferre. Quod ut ita faciendum flatuerem, ut ne Ersuriensis quidem auctoritate adducerer ad ampleetendum, quod vocant, απαξ a ημενον, his maxime rationibus commotus sum. Primum res docet, Ciceronem illo verbo, quod antiquum ac priscum esse constat, plerumque nbstinuisse maluisseque vel simpliciter dicere mersari in , vel si res gravius esserenda aut exaggeranda allius esset, bacchari, ut Cali L IV, 6, i s mersatur mihi ante octilos adFecitis Cethegi et furor in vostra caede bacchantis. Ipsum autem grassandi verbum, quamvis ornatu quodam suo insigne sit, lamen ab iis scriptoribus, qui de reela dicendi eonsuetudine deflexerunt, ita adamatum frequenlatuinque esse videmus, ut paene pulandum sit ab librariorum cognitione remotius suisse simplex illud ae nudum mersari, quam hoc vehementius illuminatum mssari: Di non iniuria hoc statuere videar, librarium Ersuriensem gratissatum scripsisse non litterarum errore inductum, sed, quod Saepenu nero lactuin videmus in iranscribendo, cum res magis quam verba tenentur, sFnouymorum Permutatione. Qua de re nonnulla diximus ad Lael. p. 497, cum illud adderemus, non paucas res, quae vulgo pro interpretationibus ne- seio cuius haberi solerent, ad hoc genus erroris reserendas videri. An tu putas id. quod in celeris omnibus libris invenitur de imp. Cn. Pomp. I, 2 tribuendum esse censuerunt, ortum eme ex interpretatione verbi, quod in uno Ersuriensi exstare dicitur, duorunii Quod profecto nec per se credibile est nec in illo loco mundo rus Var. Lecit. p. Lxiv persuasit orellio. Quid ' quod ne Ellendito quidem assentior, quae de permutatione verborum redundat et madet dixit de Orat. III, 56, 215. P. I.
p. 570. Eius nodi exempla innumerabilia asserri Possunt, in quibus sappe maxima cau-lio sit, ne vulgari illa ac trita erilicorum cantilena decepti quod exquisitius videaturae longius repelitum, id pro vero habeamus atque defendamus. - I e tertio Ioeo. quem supra nominavimus, XVI, 16. Nemo unquam me tonuissima stimicione Perstrinxit, qucm non Prae Micrim ac mi egerim, quoniam ita probasti Ersuriensis seri pluram, ut ea in lacili coniectura emcndatam velles, liceat mihi lum dicere, cum quid omnino de eoniecturis luis existimandum videatur explicabimus. Pergo igitur nune
16쪽
ad novam eollationem Ed. Wunderi et Freundii ac primum ea recenseo, tu quibus tuum iudicium a K lot Zio recte videtur dissentire. Velut XXXIII. 92 in uv. mos iudices consedistis ab accusatonibus delecti ad spem acerbitatis, a fortuna nobis ad praesidium constituti, quid secutus ille quod est in Ersuri. destituti pro constituti receperit, prorsus lateor me ignorare. Gracchos quidem ac Νaevios, ne dicam Fau.
uos ac vales, in hunc modum loculos PsSe video, quorum ex tenebris ac Situ crulum iterum est a b.iis, quibus communis dicendi mos lastidio esse coepit; Cicero vero et optimus quisque scriptor nunquam, quod sciam, ea vi destituendi verbo usus est, qua vulgo constituendi, scd hane ei addiderunt vim, quam sponte asserret praepositio do, ut esset statuere aliquem ita, ut solus ab aliis relictus aut desertus sit, ac sive proprie sive translate dicendum esset, adiicerent sere, quo rem dilucidiorem facerent, coniuncta nomina solum, nudum, inermem, alia. itaque Cicero Verr. V, 2,li 0, quod antea IV, 40, 86 simpli eius dixerat ut Sopatriam - nudum constituant, idem illo loco expressius sic: qui mulus Paenc est destitutus; quippe maius, ut
ait Zumplius, destitueno tanquam desertum. Adde Verr. II, 30, 74 solus destititis; Caes. Beli. Civ. III, 93, 5. Omnes sagitta/ii funditoresqua destituti inermes, sine Praesidio, interfecti sunt; pro Caecili. XXXII, 93 hunc vero, qui ab iure, silicio, bonis moribus ad ferrum, ad arma, ad caedem cou gerit, nudum in caussa destitiatum miritis, ubi vid. Iordan p. 279. Semel, quod sciam, simplex verbum adhibuit Cicero ad quoddam contumeliae genus significandum Verr. III, 26, 66. Videtis pendere alios ex arbone, Ptitiari autCm alios et verberari: pomo alios in ρublico custodiri, destitui alios in contario, quod explicant seorsum constitui, ut aliis ludibrio sint, appellantque Livium X, 40 cohortes extra mallum sine tentoriis destitutae; qua de re mihi quidem subdubitandum videtur, qui et Livium sciam nullo eiusinodi discrimine destituendi verbo lanquam constituendi saepius usum et Ciceronem cum Duu- quam ita dixisse, tum illo loco minus dixisse quam par erat intelligain: quid moris suerit Verri, illa exempla docent, quae duo ox Λeeusatione prima collocavi. Sed iam
audio aliquem ita interrogantem: Quid tu igitur facies de loco Sullanae XXXII, 90
hoc: Sed cum huic omnia eum honore detracta sint, cum in Arac fortiana miserrima ac luctuosissima destitiatus sit, quid est, quod e etas amplius λ Ad quae primum hoc respondeo, non milii satissa aere eam explicationem, quam tu ab Ernestio accepisti: quid enim, quaeso, sibi vult istud constituere in deteriorem partem p an qui in convivio desii luitur, in ipsa mensa, sed in deleriorem pariem constituiturῖ Ego vero eum, qui in sortuna aliqua destitulus sit, nego ita esse destitutum, ut qui constitutus sit quamcunque in partem, sed destituendi verbi, quod quidevi ad Ciceronisugum allinent, plenam et absolutam sententiam ita esse, ut loci cogitalio eum ipsa verbi vi non cohaereat, idque de iis quoque exemplis esse existimandum, quae ex
Curtio VII, 13, i 2 et VI, 37, 1 attulisti, in quibus ipsis destitutus eum significat, qui
sine auxilio aut praesidio est, cui nec res nee spes est relicta, qua vi a posterioris
17쪽
aetatis scriptoribus celebrari eoeptum est v. I rem. Sueton. Ner. XXXII. 540). Cicero quidem, qui solent diligenter definire vel a quo vel qua re quis des lilialus id est desertus vel orbatus sit, ab illo usu simplicis verbi videtur abhorruisse, nisi ex additis nominibus, quae supra nominavimus, in quam Partem accipiendum esset salis appareret. Qua de causa in illo quoque Sullanae loco, ad quod praesertim instituta ratio imaginis invitet v. Brul. LXXV, 262 nudi enim sunt omni Ornatu oriationis tanquam mole detracta scribendum censeo: cum in hiac fortuna - luctuosissima nudus destitutus sit: nudias enim quomodo inter ma et des sullabas intercidere potuerit Deile cognoscitur. - De altero loco, qui est XXXIII, 93. In quo ego et os, iudicos, quantum meus in vos amor Postulat, tantum hortor, ut communi studio, quoniam in re Publica coniuncti stimus, mansuetudine et misericordia nostria falsum a nobis crudelitatis famam rePellamus agam quam brevissime potero. Nec mentem dicentis nec artificium perspexerunt, quicunque misericoralia vestria scripserunt. Triplex, si quid video, causa fuit, quare iudices ille ad lenitalem et misericordiam adhortaretur, quarum prima ab ipsa causa ac rei fortuna ducla est, altera in iudicia ui ut ex reiectione sedentium fama et opinione posita; tertiam vero, quae quidem quantum ei curae fuerit vel ex PO cognoscas, quod inde lolius Orationis in ilium secerit, eam non potuit non coniungere cum suis rebus itaque redire illo, unde exordium duxerat: quae cum hoc Spectaret, ut ab ordine, cuius et ipse ei iudices essent, invidiam repelleret illam erudelitatis opinione contra clam, profecto ut studium, ita rationem eius quod vellent consequendi utrique communem habebant mansuetudinis et misericordiae. Ac ne sic quidem recte defenderis misericordia mestra, ut dicas esse ablativos, quos vocant, absolutos hac sententia: cum vos sitis misericontis; quod nec per se erat cur inculcaretur, eum in ea adhortatione Omnis illa versaretur oratio, et ita modo recte additum esset post communi studio, si secum haberet quoquo vel etiam. Sed ut tu his, quae modo diximus, causam sere agnovi iustissimam, quae te ut a Klοletii iudicio dissentires impulerit, ita in aliis cur ab ipso sive ab Ersu tonsi discesseris, qui soleas in minimis eius rebus luendis, modo ne aliquo genere vitiosae sint, esse religiosissimus, lateor me non intelligere. Quo in genero primum id repudiasti j. 8l, quod cum ipsa orationis varietate tum etiam gravitate praestaret sua: num in ter citra quam recens debuit esse graMBrp In talibua rebus quid tandem sequendum putas nisi optimos librost aut quo iure appellas optimos, quos non sequendos ducasy Gravius etiam errasse mihi videris de verbis eiusdem sectionis his Sed si tuus parens etiam in ilici suspicione Periculi sui tamcn humanitiato ad eiusia oeationem hominis improbissimi sella curuli-honestat is, quid est, quam ob rem consulares, qui Catilinati ad emini, myrehendantur λ Quod enim Ersuriensis praehet in ipsa sumisione Periculi sui, non ita dictum esse apparet, ut eulpam parentis augeat, sed ut minuat quodammodo atque mitiget rem non ex alia causa aut ex eerta scientia, sed ex ipsa suspicione prosectam bei dem, quas nurem Verdache wan:
18쪽
id enim nasi labat cum ipsius viri, L. Torquali, gravitas et fides tum omnium consularium, quorum nune causam agit Cicero, constantia et auctoritas. Neque pluribus opus est ad de laudendam eiusdem libri memoriam g. 88. Nam ipse quidem, si erit et estro iudicio liburiatus, quae habet ornamenta, quae solatia reliqua Mitiae, quibus laetari Possit 2 quo et recta argumentationis via deducit: nam cum ita ad iudicum misericordiam confugisse dixisset Sullam, ut lantum nominis sui nefariam nolam ac turpitudinem vitari, non calamitatem suam propulsari cuperet, hoc cur nollet non aliter potuit demonstrare, quam negando, quod secit, praeter illius labis liberationem quidquam ei ad solatium vitae, quae quid ein superioris iudicii calami tale omnibus ornamentis privata effiet, iam esse reliquum. Huius igitur verbi vim ipsa illa colloeatione insigniorem fecit, de qua repetere nolo quae dixi ad Lael. p. 157. Restant ex hoc genere duo Ioci, quorum de altero I. 92 ex reiectione inter Ositia iam supra diximus, cum in disputatione versaremur scholiastae Ambrosia ui, alterum autem g. 86 qui hiarac libertatem, qui Poρulum Romaniam- seroastis vindicabimus lum, cum erit
delapsa oratio ad librum Parcensem. De utio loco, qui est XXX, 84. Quid ergo hoc tibi sumis, diset fortasse quimiam, ut, quia tu defendis, innocens iudicetur neque tibi neque Κlol Eio assculior. Novi equidem exempla qualia sunt de Fin. V, 4,
11. Vitae autem degendiae natio maxime quidem illis ylacuit quieta, in contemPlatione et cognitione Posita rerum, quiae quia deorum erat vitae simillima, sapiente visa est dignissima: Lael. II, 6. Tribuebatur hoc modo M. Catoni, scimus L. At lium via patres nostros amellatum cras svientem, sed utcnquo alio modor Atilius, quia Prudens in iuro cisai Putabatur, Cato, quia multarum rerum usum habebat; de orat. I, 4l, 186. Quod quidoni certis do causis a plerisque aliter existimatur, primum quia veteres illi - m/vulgari artem suam noluerunt, alia; verum hoc Ioco cum causae commemoratio cum ipsa ObIi qua oratione, non cum eo verbo, unde illa suspensa est, convexa sii nique cohaereat, indicativum illum defendis, qui ne temporis qui dein ratione satis suspicione liber sit, merum soloecismum esse existimo. Postremo hoc mihi addendum esse video, quod perlinet ad duos illos locoseollationis Freundi auae XXX, 84 meum ea ut obtuli Pro Patriae Periculis et XXXII, 91 uno malo Ulietum, de iis nihil me habere, quod sententiae tuae et iudicio opponam. - Licet igitur ab Thuringis ad Palatinos progredi levique excursione, dum tua vestigia persequor, nuin quae iugerint perlustrantis aciem aut eliam ossenderint, quae
fortasse non recte adspexisses, recognoscere. Ilaquo in ipso introitu, eum libi duorum locorum lumina valde arrisissent g. 2 sed ut illo midit et g 6 deserendos esse
non Putant, non multum progressus Destio quo pacto caecus factus es ad id, cuius
Don magis lateret species nullo suco adullerata I. 1l quod me ambitio et forensis labor ab omni illa cogitatione abstrahobiat. Quid enim laudem sibi vult istud mea ambitio p an quid quani obscurius aut impliealius potest esse illa interpretatione: die
Barin des Misectes, die ita mir Minctast halte 2 Ista quidem cupiditas, cum tota
19쪽
sit in honores conversa, unam habet ae simplicem rationem in ipsis honoribus posilam, nisi sorte civilium rerum ac bellicarum generibus divisam putas. Quod ut ita esse possit, tum vero quid Ciceronis intersuit, ut sibi togam ei sorum placuisse potius, quam Omnino hominum gratiae studuisse id est in ambitione versalum se esse siguis earet' Αe si dixisset mea ambitio ea vi, qua vis, ut esset Propria illa quiae me tenebat, quo iure id suum dixisset, quod ipsi cum multis commune esset y ieres enim Romani, qui quidem non humili loco nati essent, cum omne tempus ac studium rei publieae transmiliendum putarent in eaque versari libero ac sorti viro dignissimum ducerent, non id quaerebant, quid Sibi proponerent, ad quod vitae eursum dirigerent - is enim erat honor a populo mandalus, ex quo non modo laboris frueliam amplissimum perciperent, sed etiam bene de eivibus merendi Occasionem praeclarissimam ducerent - , sed hoc tantum constituebant, quam viam ingrederentur, qua ad laudem et honorem aditum sibi pararent. Erant autem duae viae, qMibus vel maiorum imitatione ducti vel suam quisque naturam secuti eo, quod sibi Proposuissent, contenderent: aut enim stipendiis faciendis rei militari Operam dabant, aut in iure civili versantes amicorum periculis ac temporibus opem serebant. Ad omnes autem aeque perlinebat ambitio in his ipsis rebus integerrime occupata, ut non ipsa ambitio. sed ambitionis Occupatio id demum sit, quod quis proprium habero eoque ante ceteros exeellere Possit. Quare nunquam Cicero, quod scia in , suam ambitionem, sed suam industriam iactavili vide sis praeter eum locum, quem ipse laudasti, linius orationis IX, 26 illo labor meus pristinus; Phil. VII, 3, 7 omne enim curriculum λα-
striae nostrae in Io/υ, in curia, in amicorum Periculis pnOPulsandis elaboratiam est ibid. VIII, 4, 11 quem enim cursum industria mea tenere Potuisset sine frensibus causis p Propriam alicuius ambitionem dumtaxat eam dici posse existimo, quae non eonsueta ac legitima via ad honores pervenire, sed malis artibus aliorum gratiam captare studet. Alia res est, cum cuius sit ambitio Pronomina Est definiendum. velut ad Allie. I, 4. Domitii, in quo uno maximo ambitio nostra nititur; ad Famil. V, 20, 7. Sane moleste tuli non illa benescia turae Potius ambitioni nesc/mata esse quam meae, qui ambitione nihil uteron aliis locis ap. Eru. Clav. Cic. S. V. Haec autem, quae dixi, te ipsum praeteriisse eo magis miratus sum, quod tibi in promptu fuisse videbam ea exempla, quae pro re satis loquerentur, ad Allic. l. 17, 2 An in forensi in bore γ quem antea Pro tor ambitionem sustinebam, nunc ut dignitatem tueri gratia possim; de orat. I, 4, 1 si in itus forensium rerum liabor et ambitionis occvatio deeursu honorum, etiam actiatis scis constitissct . - Νon magis mihi probantur, quae commentalus es de Sull. V, 47 Verbis his: Postremo, eiecto Muc emisso iam ex urbe Catilina, illo arma misit, cornua, tubas, falces, signa, ligonos; ille relictus intus, exmectratus foris, Gutuli Poena con ressus con ortu se aliquando ad timorem,
nunquam ad sauitatem, quo loco cum orellio et Κloletio optimi libri Palatini noui repudiasti auctoritatem fasces , idem unius delerioris testimonium Geneven sis ligones
20쪽
amplexus es. Atque ut laceam vix esse credibile, ut res illae ab Autronio missae tam confuse a Cicerone tamque praepostero Ordine enumerarentur, ut quae genere coniuncta essent, ea nescio quo pacto segregarentur alienissimis immiscendis: nisi sorte ingeniosior quis hac ipsa in re nescio quid praeclari consilii veritatis imitandae deprehendisse sibi videtur; quem quidem errorem dum vitas, tu alium incidis do Calii. II. 6, 13, quo ipso mirum ais videri, fascium esse inter securos et iubas locum, quasi secures instrumenti bellici sint genus ac tion cum ipsis fascibus arctissime eoniunctae: verum lamen ut rerum istam laceam perturbationem, quam tandem ob rem missos putamus ligones' Scilicet quibus castra munirentur, ut ait Orellius. At eranteollocata Manliana castra neque tam id agendum illo tempore, ut ea quam firmissimo essent opere, sed ut quam celerrime inde ad ipsam urbem seret accessio v. Calii. III, 4, 8 . At ne legiones quidem habent, quo sese recte lueaulur. Quod
ego non modo non nego, sed argumentis etiam certissimis confirmare me Posse confido. Nullas Autronii partes neque in concitandis sollicitandisque serviliis susceptas neque in urbanis saetitoribus patrandis descriptas proprie suisse, videre licet ex Sala Iust. Catil. XLIII, 1. 2. XLVI, 3. Cic. Catil. III, 6, 14; in urbe eum relictum esse ipse dicit Cicero h. l. An ex urhe misit legiones 3 Id quidem imperatum Lentulo erat v. Sall. Catil. XXXIX, 6. XLIII, 1 , ut quoscunque moribus nut fortuna novis rebus idoneos crederet, aut per se aut per alios sollicitaret. Quodetsi omnia illi eum Autronio coniunctissima fuisse ficimus ex huius Orat. I. 16, istae tamen copiae non erat cur in castra Manliana millerentur: in urbe remanserunt, ut incendio tacto ad Catilinam erumperent. Sall. Catil. XLIII, 2. Cic. Calii. III, 4, 8. Neque vero requirebat eas Catilina, quem ex ea copia, quam et ipse adduxerat - adduxerat autem parti in ex urbe, qui quidem nuinero pauci suerant v. Cie. Calii. II, 2, 4. Sall. Catil. XXXII. l. 2), partim ex agro Arretino Sall. l. I. XXXVI, et quam Manlius habuerat, duas legiones instituisse docemur testimonio Sallustii Catil. LVI, l. Quid Cieeror nonne et in Catilinariis Orationibus et aliis saepe locis, velut pro Mur. XXXVI, 78, non tam limendum esse exercitum L. Catilinae dicit quam copias illius in urbe relictas' Non misit igitur legiones Autronius id est instructos militum exercitus, sed, quae est coniectura, si modo coniectura nominanda est, A. Augustini et Huldriei signa logionis. In quo legionum signa aut infinitius militaria, ut Calii. II. 6, 13, noexspeetes, hoe quidem loco putandus ost Cicero illum in moduin locutus esse, ut iustum illud bellum fuisse, non latrocinio comparatum, planius aliquanto significaret indeque maiorem rei invidiam et indignitalem asserret: quam sententiam vix potuisse aliter verbis exprimi nisi singulari numero, certe qui eius viva cognitam habebit non repugnabit. Cis. quae diximus ad L ael. p. 324. 526. De scriptura autem Palat. fasces plane assentior iis, quae disputavit Iordanus addoque non parvam videri eius rationi veritatis speciem accedere inde, quod ipse Cicero in prima oratione Catilinaria IX. 24. qua in praesentem illum invectus eεt, nihil commemorat esse praemissum praeter ar-