De jure naturæ et gentium in genere; et de jure belli et pacis in specie. Authore r.p. Constantino Swiecicki ..

21쪽

item de moribus Judaeorum.

Caput VIII. Quid Lex Evangelica splendoris attullerit juri Naturae, quid sus Civile, re Canonicum. 3 Caput IX id conferant ad disciplinam suris Naturae , - Gentium Icrrpta suorundam Protestantium . qui sunt celebriores, hoc es

De Iure NaLurae, & Gentium in Genere.

DISPUTATIO PRIMA.

De moralitate actuum humanorum. Caput 1. De prima Moralitatis origine. 3Caput II. De libertate , re .proximis constitutivis Morali tatis. si Caput III. De intrinseco principio Moralitatis. Caput Iv. De honestate actuum humanorum. 63 Caput v. Veterum Philosophorum de interna actuum honestate sententia.. Caput VI. Putandorfit sententia de lege honestatia

regula. , psi

Caput VII. Impia Spinosa , dc Hobbesii Systemata de regula honestatis . o

DISPUTATIO SECUNDA .

Quaenam sint principia intrinseca effectiva, dc impulsiva ac ionum moralium. Caput I. De principiis intrinsecis effectivis. ygCaput II. De principiis intrinsecis impulsivis acti

22쪽

XvII DISPUTATIO TERTIA.

De proprietate, quae necessario consequitur moralitatem actus humani, diciturque imputabilitas. Caput Unicum. 86

DISPUTATIO QUARTA.

De Lege Naturae, & Gentium. Caput I. De statu hominis naturali , ct eius proprietate . 8s Caput II. De essentia , ct proprietatibus Iuris Na

turae . s

DISPUTATIO EUINTA.

De principio cognoscendi Iuris Naturalis , hoc est, quid praeceptum, quid vetitum sit Iure Naturae. ys Caput I. De aliis sententiis recentiorum circa principia Iuris Naturae. ios Caput II. Quodnam sit principium fundamentale Iuris Naturae ex communi sententia. Ios put III. Solvuntur objectiones contra principium amoris debiti. Ioci

DISPUTATIO SEXTA.

De existentia Iuris Gentium, an, & quomodo differata Iure Naturae, ejusque definitio. ios Caput Unicum. De divisione Iuris Gentium; tum quale, di quotuplex ejus objectum. rasDIS-

23쪽

XVIII DISPUTATIO SEPTIMA.

De officiis hominis erga Deum, seipsum, & proximum; Iure Naturae praescriptis. II 8

Caput I. De ossiciis hominis erga Deum. II sCaput II An Protestantes recte ducant argumentum ex religione naturali ad religionem Christianam, sic ut divisionem potestatis Sacrae, ac profanae Iuris Divini minime esse evincere queant. Do Caput III. De Habitudine Religionis Iudaicae ast Christianam. - IJS Caput Iv. De Habitudine Religionis Christianae affvitam civilem . . I PCaput v. De ossiciis erga seipsum. X a Caput VI. De ossiciis erga proximum. Id Caput VII De hominum dominio in homines. I

DISPUTATIO OCTAUA.

De lege, eiusque vi obligandi. -

Caput I De lage in Genere. X BCaput II. De lege aeterna. XIX

DISPUTATIO NONA.

De proxima regula bonitatis, ct malitiae humanorum actuum, quae est recta ratio, seu conscientia. Et Caput I. De conscientia erronea, dubia, tuta, certa, scrupulosa. 13 sCaput II. De conscientia probabili. IIS

PARS

24쪽

XIT PARS SECUNDA . De Iure Belli , & Pacis in Specie. DISPUTATIO PRIMA.

De Bello, ejusque eausis , ac de officiis,

inde nascuntur,

Caput I. De origine, natura, licentia, di conditionibus Belli. 16sCaput II. De iustitia Belli ratione Religionis. a pCaput III. Quid sentiendum in specie de causa ju-cta Belli adversus infideles. EBo Caput Iv. De Bello causa Religionis contra Paga

Caput U. De iustitia Belli contra subditos haereti

cos causa Religionis. IPT

Caput VI. De justitia, ac injustitia Belli ratione Regionis. Is Caput VII. An negatus transitus militaris Et iusta

Belli causa. . t ao

DISPUTATIO SECUNDA .

De effectibus Belli . tos Caput I. De effectibus Belli primario, dc secunda- o respectu hostium. aos Caput II. De effectibus Belli relate ad victores, ci

victos. 2IT

Caput III. De effectibus Belli quoad subditos. a id Caput IU. De obligationibus in Bello. ars Caput v. De Represaliis. 2ISDIS.

25쪽

XX DISPUTATIO TERTIA.

De Foederibus. Caput I. De origine foederum, eorumque materia, forma , ritu , obligatione , executione , ditatutione , cautionibus adhiberi solitis. , Caput II. An, di quatenus foedus licitum sit. et as

DISPUTATIO QUARTA.

De Iure Pacis, eiusque natura, & proprietatibus. Caput I. De natura, subjecto, & obiecto Pacis. 23r Caput II. De effectibus Pacis, & ei contrariis. 23 Caput III. De accessoriis Pacis . , 23s

DISPUTATIO QUINTA.

De mutua hominum Caritate. Caput Unicum. ago

DISPUTATIO ULTIMA.

De mutuo ossiciorum concursu.Caput Ultimum. 2 a R. P.

Disit ipso D, Coos e

26쪽

DE IURE NATURAE:

ET GENTIUM

IN GENERE.

DISSERTATIO PRAELIMINARIS.

Hilosophiae nobilissima pars est il

la . quae morum Doctrinam com

tinet , , ad cognitionem animi pulcherrima , & ad mores insti aprime utilis . Quae vero Ius Na..turae , t Gentium investigat , ea est fumdamentum Philosophiae Moralis universae. Nemo sane vel mediocriter eruditus ignorat , quanti semper hanc morum disciplinam sapientes fecerint viri cujusvis aetatis,

quorum longum esset vel nomina recens re. Nonnullos tamen commemorabo,

27쪽

χ De jure Natur. O Gent in Gen. CAPUT I.

De riuos bis Gracis.

UT A gyptios, Chalileos, ct Persas praeteream,

quorum Ethiceae Gudlingius persecutus est in Historia Philosophia, Moralis Cap. i. neminem latet omnem Pythagorae Philotamiam ad studium virtutis comparatam fuisse . Unicum enim sibi ille sinem proposuerat , ut homines informaret ad similitudinem Dei , quoad fieri posset consequendam . Eminere deinde inter Graecos visi sunt complures eX-cellentia moralis Philosophiae ; sic illorum septem , qui sunt Graeciae consensu dieii Sapientes , praeclare sententiae ad mores pertinent . Socratem , ait Cicero Libro primo de Oratore , omnium sapientissimum , se SanStissimum , ad mores formandos , vitamque hominum rite infli tuendam Philosophia sudium omne transtulisse , accepiamus. Eius doctrina morum, vel hominem solum spectandum docet , vel ut est pater familias , vel ut est Civis. Ad primum pertinet Ethica eius, ad secundum Economica. Politica ad tertium. Plato quamquam placitis suis moralem. corrupisse Philosophiam cenaseatur .( absurda. Mini de animi substantia docvla dide virtutibus camen , ac summo bono ita solide, ac prudenter disseruit , ut nemo fuerit ex Ethnicorum

numero, qui propius, quam Plato, ad Christianae de moribus Philosophiae praecepta accederet . Aristotelis Ethicorum ad Nicomachum libri decem , Magnorum moralium libri duo , & moralium ad Eudemum libri septem, totam exhibent Philosophi huius morum disciplinam. De viri huius Ethica idem dici potest, ac de ipsius fortuna. Ab aliquibus enim summum attigisse

28쪽

D sertatis Praeliminaris. 3

gisse humanae sapientiae fastigium creditus est: aliis vi cissim eius morum Philolaphia nugacissima visa est . Buddeus in Isagoge Historiae Theologicae Lib. I. cap. q. ita opinatur: Cum Plato ad animi purgationem interiorem respiceret, Aristotelem contra vitae tantum civilis sibi ,habendam rationem putasse , eoque Philosophiam suam Moralem comparatam esse voluisse. hanculi fuita opimonem eorum , qui accuratius mentem Aristotelis introspexeriint ; eum nempe civilem potius, quam Moralem Philosophiam tradidisse, hoc est , institutionem viri politici, re ad honores Reipublicae adspirantis . Sed profecto fallitur Buddeus . MeIior mihi videtur Stanteii sententia, quis Hist. Philosophiae

Tomoi I. Cap Z. ait: tari telis felicitatem in bonis exterioribus constare, scut Tobenus au ; nec in mimo solum , scuti Plato docebat : sed habere quidem formam in anima , coinquinari autem , conspurcari solum ipsam ab exterioribus non bene se habentibus . Teculiaria morum pracepta ra eri tela Stobleus congessit. Stanteius loco citato Ariae telis Ethicen accurate describit et quem qui legat, intelliget , quam vana sint , quae Iste ac Buddeus loco

citato , scilicet et ejusmodi virtutes cimiles eum 8n quemli fet hominem , quantumvis solis natura viribus infructum ea- dant , ratio intelligitur, cur Et bica im Fotelica eum dogmatibus Telagianorum egregie consentiat , utpote qui itidem non assias virtutes , quam ad quas nature vires sincerent, a

mittebat .

Ante Christum natum Philosophi Ethnici nihil seie ibant de gratia Christi , di in hoc fortasse Pelagianies

praeluserunt, quod se recte, ac sapienter vivere naturae viribus posse arbitrarentur : In qua opinione non

Aristoteles modo, sed Plato, ac Stoici versati sunt. Deinde falsum est , non alias ab Aristotele nisi civiles agnosci virtutes. Quo circa Butaeus illa conscri- A a hens

29쪽

bens Martino suo blandiri voluit, cuius apud ipsum nota erat vox: Tota fere Aristotelis Ethica pessima est, gratia inimica , error est, ri telis sententiam de selicitate

non repugnare Doctrina Catholica .

Graecorum alii hos consecuti morum Philosophiam non omiserunt. Ipsi etiam Cyrenaici , atque Epicuri sectatores , corporis voluptatibus omnia tribuentes magis videri, quam esse Morales Philosophi cupiebant. De Cynicis vero, ac Pirrhonicis rerum omnium adia- moriam , seu indifferentiam propugnantibus illud con stat, moralitatis modos ab ipsis admissos, eos tamen , uos Civiles leges tantum statuerent . Pestifera sane ogmata , quae tamen Hobbesius, Spinosa, Tollandus, Iurieus, aliique ex Batavia, Angliaque Scriptores renovarunt , honestatis principia , ct Religionis funda.menta ad statum mere civilem referentes. Quo circa prudentiam , mes potius Imulationem exigunt , qua se se ad cultum civilis societatis accommodent . Id patet ex Libror

. c. I De Romanis. l

Romani in morum doctrina , ct iure Naturae

praestantiores, quam in reliqua Philosophia fuere, unum, aut alterum proferre lassiciat. Marci Tullii Ciceronis de hoc argumento commentarii omnium manibus teruntur . In Libris de finibus binorum , ct malorum expendit Epicuri , Stoicorum , ac Peripateticorum de summo bono, summoque malo sententias. Tusculanarum quaestionum Liber PrimuIde contemnenda morte, Secundus de dolore tolerando.

Tertim de aegritudine lenienda, suartus de reliquis animi

30쪽

Dissertatio Praelimitur ris. s

ini perturbationibus, sivimus, quod virtus ad beate vivendum se ipsa sit contenta, agit . De Legibus libri tres ad civilem prudentiam referri possunt . De ossiciis item tres ad Iurisprudentiam naturalem . Quot vero pulcherrima ad omne honestatis genus continent, Cato Maior, seu de senectute, Laelius seu de amiciatia , & Stoicorum Paradoxa: nec ille omittendus est cui titulus Hortensus , sive de Philosophis , teste D. Augustino , qui se illi debere fatebatur primasmentis melioris semina . Plutarchus inter Romanos Philos phos, quamquam Graece scripserit, numeratur: cuius Ethice continetur in Moralibus , in ratione vitae

Qtiae de Morali Philosophia in universum spectata retulimus . de iuris prudentia naturali dicta potissimum intelligimus. Cum vero iuris naturalis principia facile cuivis ratione praedito innotescant , immo , ut loquitur D. Paulus , omnium cordibus inscripta sint, potuerunt homines aliqui ingenio excellenti ea diligenter observare, & alios docere Nonnulli igitur ex

titerunt eorum , quos nominavimus, qui iuris naturalis praecepta, di sedulo examinarunt, di auditoribus tradiderunt . Sed ipsi tamen tumore animi errarunt in multis , ut Lactantius ait in libris Divinarum institui. Commune apud hos scriptores iurit naturae vocabulum ossiciorum titulo arsea L exprimebatur . At vero in Rad xo,nc nomen aliquando apud ipsos solas actiones honestas , aliquando etiam deco ras , immo etiam utiles , ac nostrae conservationi inservientes indicabat . Hoc autem ex singulorum peculiari systemate est dignoscendum , ut certum ferri iudicium possit. Sic apud Theodorum illum Atheum non aliud ossicii nomen significabat , quam corporis

voluptatem . idem apud Pirrhonios , seu Scepticos ,