장음표시 사용
51쪽
Sed Teii certe amici Antiochi regis, - nam eius legatus Romae Teiorum quoque res egit - , eius partibus savebant adverso in Romanos animo (Liv. 3T, 22 et 283; itaque recte Schemor (l. I. p. 36, 31; 333 conclusit Teum tum Eumeni traditam atque hoe modo Romanorum factam esse. Marquatatu igitur sententia(St. V. I', p ddi, a. 133, qui Teum liberam civitatem vocat, mihi non probatur. Postea Teum libertatem accepisse traditum non est; nam quae testimonia Schesiler (l. l. p. 3 3 affert, App.(Mithr. 613 et D. Cass. (di, 2o , nil omnino demonStrant.JIT. Chius. Chiis libertas, qua utebantur anno 566II 88 (Pol. 21, 8 Liv. 38, 3st, a Romanis finito bello primo Mithradatico restituta est (App. Mithr. 61 ; venerant enim in Mithradatis potestatem(App. Mithr. 6: Plui. Luc. 3j. Redditae libertatis documentum extat in senatusconsulto, anno Gidl8o facto (Ηitas, a man. os . h. inscr. n. 2o63. Liberam Chium vocat Plinius (n. h. V, 1363.18. Colophon.' Notium'. Colophonios primo bello Mithradatico a L. Lucullo expulso tyranno liberatos esse tradit Plutarchus (Luc. 33; sed quae sit Vis Verbi: h1lostepiueta, recte explicavit rene (R. O. V, 223; videtur hic tyrannus Mithradatis partibus studuisse; quo deiecto certe urbs in dicionem Romanam pemenit. Colophonii, qui Notium inhabitabant, anno b66II 88 liberi fuerunt (Pol. 21, 8 m Liv. 38, 3s). De eorum libertate nil praeterea seimuS. pheSUS. Ephesus iam Pergamenis regibus paruit Tol. 21, 8, 163; libertas Ephesiorum praedicatur in titulo (CIL. I, 688 : de hae libertate quid sit iudicandum, videas p. 2.JIs. Magnesia ad Maeandrum sita. Extat titulus Antonini Pii imperatoris temporibus poSitus a Panhellenibus (CIA. m. 163, in quo pauciS Magnetum res
συμμαχιαι, quaS MagneteS fecerunt cum populo Romano, laetae esse videntur eis bellis, quae Romani in Asia gerebant, Anti- cheno et Mithradatico; his enim bellis Magnetes a partibus po-Djsitired by Go le
52쪽
a Romanis Stetissent (uam euμμαχtuc. non Semel, cum Romanis
laeerant , libertas eis confirmata est pp. Mithr. 6i; sed cf. p. 2 n. 12). Hoc exprimitur huius tituli Verbis: minitariae aRomanis propter belli societates; de conservata libertate saepe eisdem verbis narratur, ut a Livio (38, 3s: in omni praecipuo honore habuerunt m Pol. 21 8) et a Strabone Π, 8, p. bis: Pui Milai δ' ripatet
61 Mago iudicium tulit senatus Romanus (Viere k, s. g. p. 21, n. 1 ). Tunc Samii et Prienenses liberi misso neque Attalo
paruisse videntur; huius enim, non Romanorum fuisset iudicare de discordiis earum urbium. De Prienensium libertate nil praeterea scimus.
Samii libertatem primo bello Mithradatico amisisse videntur; Augustus anno T3aI2o ibi moratus eam reddidit (D. Casa. 5a,s iliberam Samum vocat Plinius (n. h. V, 13b). Colonia vocatur Samus in inscriptione 'ischer, M. Schr.Π, p ibb , quae ad Augusti tempora referenda videtur ino sen
r. g. d. Aug ', p. 26, a. 13. Sed cum vox colonia graecis litteris scripta in graeca inscriptione occurrat, haud iniuria Mommsen (I. l. dubitavit, num revera colonia Romana eo deducta putanda esset. De exilii iure ab Augusto Samo insulae dato secundum probabilem Boissevainii coniecturam videas p. i et adn. 2.
Libertatem ademisse traditur Vespasianus (Suet. Vesp. 83; de dubia huius loci fide vide p. bs Sqq.22. Miletus. Libera erat Miletus urbs anno b66II 88 Tol. 2a, 8 - Liv. 38, 3s); atque cum libera esset, Romani ei componendas Messeniorum et Lacedaemoniorum discordias permiserunt; nam inscriptio Titi. syli. I, n. 2aim, post L. Mummi consulatum facta, eo tempore posita videtur, quo Miletus libertate utebatur. Ηuie quoque tempori attribuendus est Taeeiti locus (ann. IV, 33, qui fortasse ad eandem rem spectat, ad quam inscriptio (Diti. l. l. . Distita Cooste
53쪽
Iam Supra, quo loco de Olagomenis verba feci (p. ψ3lgo n. 153 probare studui Miletum anno 626IT8 iam non fuisse liberam civitatem. Ac ne posthac quidem libertatem recuperasse videtur Miletus; neque enim Ear anno (de exilio, p. 1o a. i), qui exulum et proscriptorum rationibus commixtis propter L. Aemilium Paulum, Virum proscriptum, ibi versantem libertatem vindicavit Mileto, me assentiri posse demonstravi p. et 8. 23. Ηeraclea ad Latmum montem sita. Antiocho devicto Romani Graecis oppidis, quae antea Antiocho tributa solverant, si ab eorum partibus steterant, immunitatem et libertatem concesserunt. Inter has versatur Beraclea iereck, S. g. p. 2, n. N. De Servata aut amissa libertate nil scimus. Thrygia maior. In vico quodam Phrygiae maioris inscriptio nuper in lucem prodiit 'terere, s. g. p. bi, n. 2si, qua doceri videmur Ph giam maiorem - quae a M.' Aquilio Pontico regno addita erat inommsen, R. G. Π', p. b63 - Mithradati V Euergetae usque
ad eius mortem (v. s: tk- pu 3 paruisse. 3 Statim post eius necem Phrygia Mithradati VI Eupatori, eius filio, adempta videtur pp. Mithr. bi); nam in titulo b. I.) solae reS, quae
usque ad Mithradatis V diem supremum factae erant, ratae eSSeiubentur, nil additur aut de Eupatoris aut de eius matris decretis. Neque tamen ante annum 638 Ii 6 Phrygiae statum ordinatum esse docet inscriptio. Itaque intra annos 63ali 2o et 638I116 Phrygia in incerto statu remansit; nam nec Pontici regni pars erat nec provinciae Romanae.
Atque de hoc statu Appianus init M. bi) Sullam loquentem
facit; ille enim a Romanis Phrygiam non propterea regi ademptam esse dicit, ut ipsis pecuniam solveret, sed ut libera esset.
Dubium est. quo spectent C. Gracchi verba. quae laudantur a Gellio n. a XI, IR: qui prodeunt diεsuasuri, ne hanc legem accipiatis, petunt non honorem a vobis, verum a Nicomede pecuniam. Qui suadent, ut accipiatis, hi quoque petunt non a vobis honam existimationem, verum a Mitri-dsite rei familiaris suae pretium et praemium' e. q. s. Neque tamen eius oratione effectum Mae videtur, ut Phrygia regi eriperetur Reinach. Mithr.Eup. p. dii; neque enim Ento eius mortem Phrygiam regibus ademptam esse docet inscriptio (s. l. . Fortasse non de danda aut adimenda Phrygia Mommsen. R. G. II , p. II 6, adn. , sed de alia re inter Mithradatem et Nicomedem reges intercedente agitur.
54쪽
Quod cum ita sit, Phrygia ob hunc statum liberum et immunem', qui omni publico iure carebat, inter liberas civitates, quae Vorantur, non recensenda est. )J2a. Antiochia prope Pisidiam sita. Antiochia ii xpoc nuneis anno b66l188, cum Romani Eumeni terram Antiocho ereptam attribuerent, iussu populi Romani exempta libera lacta est (Str. XII, 8, p. biij. Romani Attali heredes lacti, libertatem eis, ut aequum erat, conservasse videntur; et remansit Antiochia in hoc statu, donec AmyntaS reX, cui M. Antonius savebat (D. Cass. cs, 323, urbem expugnaret(Str. l. l. . Post Amyntae mortem totum eius regnum in provinciae formam redactum (Str. XII, 6, p. bos , Antiochia colonia Romana facta est (Plin. n. h. V, sat Str. XII, 8, p. bii; Dig.
In epistula Constantini anno 33i data (GIL. DI, S. T 63 verba fiunt de Oreistanorum libertatis privilegio (m, v. 1o sqq):
actum est indulgentiae nostrae munere ius vobis civitatis tributum non honore modo, verum libertatis etiam privilegium custodire'. Sed ex verbis sequentibus elucet libertatis' verbi vim esse:
redditum ius civitatis a Nacolensibus ereptum'; itaque de civitate libera hoc loco non agitur.J Cariae post Antiochum devictum ea pars, quae erat tranS Maeandrum, Eumenis Tol. 21, 2a m Liv. 3T, bb), postea Romanorum (Cie. p. Flaec. 663 facta est: altera, quae est eiS Maeandrum, Rhodiis data est, sed anno b8TII 6i eis adempta
' Ceterum qulle Reinach (Mithr. Eup. p. id, a. 33 Effert ad latetendam eam opinionem - ut videtur -, quam Mommsen in septima historiae R mstnae editione (p. 2653 protulerat, ut Phrygiae statum eum Graecia compararet, ea plane improbanda videntur. Nam Reinach Appiaenum (Mithr. II de Phrygiae statu narrare dicit 'aveo renuoi am Uellentea perdus'; sed quae Appianus de Uellenicis suis dicit, valde distant a verbis Reinsichii. Baee enim sunt Appiani verba: vic icti et et 'E XYivix et ipατ c δεδηλurtus'. quidnam et coeterum Appianus y Nempe Mithradatem ob ereptam Phrygiam Romanis iratum, non vero statum Phrygiae Graeciae similem fuisse.
55쪽
as App. Mithr. 233. Mithradatico bello primo confecto Sulla, cum
Asiam constitueret, Cariae quoque rebus consuluisse videtur; nec tamen constat. utrum eam tum Asiae provinciae adiecerit
an liberam reliquerit; nisi forte aliquid ex Plinii silentio (n. h. V, 163 sqq.) concludendum est; qui, si omnes Cariae urbes libertate usae essent, vidi aliquot earum ipsis verbis liberas praedicaviSset.
Sed iam cum Rhodii omnem sere Cariam tenerent, nonnullae civitates fuisse videntur, quae liberae Rhodiis non parerent, ut Alabanda, Mylasa Tol. 3o, b, 11-15 - Liv. db, 2b, Ii . 25. AlabandR. Alabanda, sicut supra dixi, Rhodiis non subiecta fuisse videtur et libertatem retinuit usque ad Augusti tempora, quem Plinius (n. h. V, Ios) sequi videtur. 3Sed extat inscriptio, quam Alabandenses civi bene merito posuerunt J. d. c. h. 1886, p. 22s sqq.). Hic enim Romam
Qui ediderunt inscriptionem, Dielit et Cousin, inde profecti sunt, quod Alabanda, urbs Cariae non ita magna, Sua sponte ad foedus faciendum populum Romanum provocavit: quod poSt Asiam in provinciae formam redactam fieri potuiSse negaverunt. Neque tamen haec causa ullius momenti est; nam et Mytilenaei anno i28l2b (p. dij de foedere legatos miserunt; foedus Thyrrhaeum anno 66olsa (p. 33), foedus Aphrodisiense post annum Tialao p. b ) factum est per legatos Romam missos. Itaque
haec missa faciamUS. Aliunde egrediendum videtur. v. 32l33 legitur de supremis eius viri in cives suos meritis: καὶ ζmutu,tic riphscJ etosvJ petrixea nept Div I l
56쪽
Leguntur post lacunam x. 32 litterae eius dei editores δὲ(cum accentu gravi) Scribendum censuere; sed haec res grammaticorum regulis obvereatur. Nam quaeritur, ad quod verbum sit referenda vox: δὲ . Neque enim pav extat in inscriptione; ut, si sine hi ' positum est: δὲ', inde a Verbo etti,v aut a lacuna incipiat necesso est novum enuntiatum. i). Aut si coordinata inter Se ponimus participia, certe haec non sunt coordinata Sensu. Nam: lmristaec ' continuat narrationem chronologicam
gessit iste vir. Itaque ne sic quidem Verbum: 'o ' explanari potest; sed id omnino hoc loco uSui esSe nequit.
Quod cum constet, da coniungendum eSSO Videtur cum Verbo: to,u', ut essiciatur: tilivet, Rique referendum ad c xepi et u O J, latino: de hisce rebus. De quibus Z Nempe de rebus modo commemoratis. De quo autem antea dictum est y Videmus: Eorrum cirrepi d popo1orvietiete et spopol. Ηoc loco, quo perpaueae solum desiderantur litterae, nil restat nisi ut suppleamuS: vopis, (Seu etcXAvseu similis argumenti rationisque Verbum . De his tributis, de quibus iudicaverat Senatus Romanus, ad regem missus eSSe poterat ille vir, Scilicet, ut ei indicaret se a RomaniS impetragge--R Hic sepopokorvi , quo illi iuberent Alabandenses regi tributum non solvere. Itaque rexerat is, cui ne tributum solverent, Alabandenses Romam miSerant legatos. Neque tamen ullus rex nisi qui haud tamquam cliens, sed fortasSo adversarius populi Romani erat, ab Alabandensibus, amicis' populi Romani, qui (v. ab) cum eo diop. maeo et Jfecerant, tributum exigere poterat. Ηoc constat; qui fuerit rex et quo tempore ille titulus positus sit, nisi ad quandam probabilitatis speciem evinci nequit. Nam recte demonstrarunt editores notum fuisse omnibustorum petetitiae putandum eSSe, quippo cuius nomen non additum esset. Nota quoque fuit, ut mihi videtur, res, de qua agebatur in legatione xept tisi, si opu,ri: quod conSentaneum est in titulo, quod cives civi posuerunt. Itaque quaerendum eSt, qualis fuerit is rex.
l Sed hoc suppleri nequire in tam parva lacuna. praeSertim cum requiratur genetivus pluralis coniunctus eum etapi et uv, facile intellegitur.
57쪽
Attalici reges non fuerunt: nam eum foeti et amici populi Romani essent, ab Alabandensibus, qui et ipsi partes Roman sequebantur. tributum exigere nequibant. De Mithradate vis cogitari licet: nam quo tempore is Cariae imminebat, ante annum 666I88 ineinaeli, Mithr. Eup. p. 1 a), ille infestissimo in populum Romanum animo nee solum expoStulavisset tributum neque expectavisset. donec legati Romam missi redirent, sed urbem ipsum adortus esset. Itaque nisi forte de rege plane ignoto hoc titulo agi putemus, reliqui sunt Philippus, Macedoniae, et Antiochus, Syriae rex; quorum uterque inhilippuS: Momnisen, R. O. I'. p. 6y8. Antiochus: Mommsen. R. G. Id, p. 22ai Cariae urbibus imminebat, Philippus ante annum sibil2m, Antiochus ante annum B62IIs2. De Philippo ideo non est cogitandum, quia legatus ille Romae docebat . adlla): τὰ: Ip. c. OscJ παρεσχηται - populus Alabandensis - alc ire ripetetonaeet diuitiiv deil. populi Romani iliaee 'petraxe8α WXercitus , qualia fuerint, si de Philippo agatur, vix explicari potest, si de Antiocho, Romanorum exercitus contra Philippum bellum gerentes, eSSe POSSunt. Cum hae temporis computatione optime congruunt ea. quae
Livius (38, 133 narrat. Alabandensibus enim, qui (v. 12li 33 riv- olae elo Jτητα καὶ φιλtetv rsinoVaVerant erga Romanos, anno b6bli 8seastellum, quod ab eis defecerat, ut sibi restitueretur petentibus, Romani morem VSSerunt. Quod si ponimus, hoc fere modo res explicanda eSt. Antiochus Philippo devicto Asiae partes, quae antea Philippi fuerant. oecupare Studuit (Monamsen, l. l. . p. 22 Ii2b), atque Alabandam quoque in earum urbium numero eSSe Voluit, quae a Polybio (21 8, 2; al. nominantur: dioetovoμot 'Avetto IP popou ortoTE-Hudisti. Quod ne facere cogerentur, Alabandenses quippe cum Romanis coniuncti legatos Romam miserunt; Romae per aegre perpetraVerunt, ut Sibi Uόψα -ept et et i opo,ortistuc daretur. Neque enim e Vestigio Romani, eum nollent se statim eum Antiocho bellum gerere cogi inommsen, P. G. I', p. 22 - 2χ. precibus eorum obserati esse videntur; nam ille legatus praedicatur lvασrpetvs Ola tu etouJetoet eu ec cloe, cJ καὶ πpoaxetprepabete vlioue. Nunc quae inde concludenda sint, Videamus.
58쪽
Alabandenses, quibus antea cum RomaniS vociet xα Remmi ciuerat - nam Romanorum exercitus adiuverant - legatos miserunt de foedere. Ex verbo: mi Fuχtet non certe concludendum
esse, Alabandam inter civitates foederataS receptam esSe, editores recte perspexerunt; et ea, quae drii pagina 6. Nam ea quoque esse potuit foederis lex, ut Romani suis copiis se adiuturos esSe pollicerentur, si forte ab Antiocho impetus fieret in Alabandenses. Sed cum ex inscriptione ipsa videamus legatum illum Romanis exposuisse, quae Nabandenses conSumpsissent pro Romanis exercitibus, eorumque erga populum Romanum merita enarravisse, foederis lex haec fuisse putanda est, ut Alabandensibus - qui fortasse veriti erant, ne ab Antiocho opprimerentur - foedere libertas concederetur a Romanis. Itaque siquidem recte iudicavimus de tempore inscriptionis, intra annos
sibili si et 562II 22 Alabanda civitas foederata facta est.
Sed, utut iudicatur de foedere, quod aeditu pb ueterum ille Vir, tributi seu immunitatis mentio in illo foedere inesse non putari debet; neque enim haec d popoλor siet ad Romanos, Sed ad regem pertinet; itaque hoc δό)μ x xcpi Dic ἀvopo1o pistoec coniungi nequit cum illo nummo, i) qui extat apud Mionnetum (deser. d. msid. ID, p. 366, n. IM: 'Aλαβα δc uv ἀte1etdic I hune enim nummum non ante annum b8allio cusum videri propter Verba: Θεα Tώμ, ,
monuit O. Ηirschfeld (Sitet. d. Beri. Ah., 1888, p. 83b, adn. Iai. 26. AphrodisiasIPlaraga. Aphrodisienses liberos vocat Plinius m. h. V, Ios); atque
huius libertatis datae documenta extant (Viereek, S. g., p. 5, n. 53. Nam Plarasensibus et Aphrodisiensibus, qui unam urbem effecisse videntur, M. Antonius intra annos II 5 3s et Tis 35
59쪽
Quod Si tenemus, prima pars litikpistat esse debet, C. CaeSaris epistula, cuius prima linea (v. bl) extat: Ppositietet ΚαΘαpoc Q-tera pars egi senatusconsultum (8ό nauet , cuius maior parS extat
C. Caesar dictator senatui misisse videtur, constitutum erat, ut Aphrodisienses Plarasenses liberi essent. Ηaec epistula aut a Caesare ipso scripta aut, id quod magis mihi probatur, ab Antonio ficta est. Plus in hac prima parte fuisse, ut cum Viereckio o l. p. b adn) et aliis credam, propter Verba ipάμ-
Itaque illud imxpi di triumvirorum, quod commemoratur(B, l. d), in Secunda parte ineSSe putandum est; atque cum initium senatusconsulti desit, res ita explananda videtur, ut triumvirorum litiaepti,ditoc mentio laeta sit in ipsorum verbis, quibus illi de rebus Aphrodisiensium rettulerunt in senatui quod si recto
Quo anno triumviri de ea re senatum consuluerint, dubium est: verisimillimum Videtur illud primo tempore, quo triumviri cum Senatu agere poterant, intra finem anni Tlit 3 snne, R. G. VIII, p. Ibi et ineuntem annum ii 2Ia2 hne, l. l. p. bd factum esse; nam libertas a Caesare iam decreta eo senatus
Impetrata hac senatus sententia Aphrodisienses aliquot annis post de foedere legatos misisse videntur, foedus (6pxto factum est et lex de foedere sanciendo ( issico:) lata est: nam sicut in inscriptione Mytilenaea m. lj senatusconsultum de foedere faciendo(eoiματα νepi opxiou) Sematur, ita hoc loco legis do eadem re ad populum latae mentio fit. Atque hoc foedus, cuius ne minimum quidem fragmentum extat, certe aut eodem tempore aut paulo ante id tempus, quo Antonius has litteras dedit, factum eSt sed illud probabilius est. Libertas igitur Aphrodisiensibus non anto annum Till 3 data est, sed antequam de foedere convenit; neque enim laedoris
60쪽
lia saeti. sed libertatis concessae documentum praebet prior pars inscriptionis servata. Foodus intra annos Tini3s et TisIdsi ictum esse videtur. id quod recte monuit Viereek (l. l. p. 5 adn.3 citato Mommsoni loco (St. R. I', p. b86 . Ηuc optime quadrat. quod (CIGr. 28ab) Iulia quaedam
De eo testimonio libertatis, quod Mommsen (St. R. III. p. TOT . a. 23 affert. videas quae dixi p. 12. Euromus, Iasus. PedaSus. Bargylia. Quattuor haec oppida. quae Philippus rex anno bbili sipradsidiis liberare iubetur (Pol. 18, ιι - Liv. 33, 3o: Pol. I 8, 8 , si non antea (Liv. 32. 33. 63, certo anno b8ili Gi Rhodiorum erant (Pol. 3o, b, is-ibi Liv. ab, 2b, Ii . Itaque si de libertate ( Itubaptu) eorum Polybius et Livius ad annum linili si verba faciunt, nisi de praesidiis Philippi inde deductis verba non fiunt. Anno b8Tlidi eum reliqua Caria haec oppida Rhodiis adempta
2T. MylaSa. Mylasensos, anno b66I188 liberi esse iussi, ne Rhodiis quidem paruerunt (Pol. 36, b, 11-lb; Liv. ob, 2b, 11 et retinuisse videntur libertatem usque ad Augusti tempora i , nam Plinius(n. h. V, Io83 liberam vocat Mylasam. 28. Stratoni est. Stratoniceae, senatusconsulto Rhodiorum potestati ademptast anno 58i 16T (Pol. 36, 22; di, ij, libertas post primum bellum Mithradaticum confirmata est ex senatusconsulto anno Gi3lgis acto: cuius documentum vide apud Viereckium (s. g. p. 2i,n. IB). Liberam eam vocat Plinius (n. h. V, 1os . De eo libertatis testimonio, quod Momnisen attulit Ot. R. III, p. tot. a. 2 vide quae dixi p. 12.2s. Chrysaorigum commune. Senatusconsultum, in ruinis Tabarum urbis nuper repertum(b. d. c. h. 188s, p. 5633, denuo edidit Vierock (Ηermes 18M p. 625). Ηic iam recte intellexit, non legatorum seu Romani