장음표시 사용
361쪽
tr . Non possum omnia relinquere, Deos tesor, tu au
Arnaldus uero Mise. Oh. seruati. T. V. p. a 84. ita men tem explieat suam: Quum Bergierus hariolationem,quam ipse vix probat, nobis obtrudere non reueritus fuerit,
quidni et mihi idem iuris adsumam Τ Την δε Φρυγίαν
σαυτην ερωτήσομαι, εἰ δει και εμε τα νυν
κ. πι λ. Phrygiam vero illam rogabo, eone vires meat te- sum intendera debeam, ut a me repellam Piraeeum, agesItim et Munythiam, ita ut Bretui animo no o excidant,
quae ultima Interpretationis ut . raseulperet, καὶ ante κατ' λιγον deleuit, et in sequentibus pro ποιεῖ, substituit λεως teis. In quibus, si quaedam salieni nimis violenta atque contorta harum rerum peritis videantur, idem et mihi ae-eidisse haud negauetim. Hos igitur Duumviros ego perieulum faciam, an hariolando possim superare. Rem vero se institui: textum Grae--m inseripsi seidulae tali tem- p.ro, quae nee Bergieri nee
Arnaldi eo nieeturae animo Ohuersarentur, experturus nimirum, an sie fortasse aliquid profieerem. Subiit igitur animum, se refingere: εή,1 ΔΕ ΚΑΤΑμελεταν πειράζεις
αυτόματος , ςuius glossema sit απὸ σαυτου, illud tamen
dit τον Πειραιῶ, καὶ τὸ ἀγρίδιον, και προ Moυνη χίαν κατ' ολίγον σπως ἐπιπεσωσι τῆς ψυχης ΣΟΥ.
Δυναμαι πάντα ποιεῖν κ.τ. λ. Vtinam ante δυναμαι Ileuisset inserere κάγω μεν, ut responderet sequenti συ n Vides, B. L. paucula tantum, quae maioribus literis exprimere operas iussi, mutata. Ut vero mentem meam uberius exponam, coniecturam lieeat interpretatione fuleire. Sie igitur totum laeum verterim:
Scribas mihi acturate, quouraque ad Glyceram tuam visere non possis, ut ego ad te adis volem, Phrygiam vero meam habeam in promtu. Sed CD
confulta et me et Hrygia9 tecum perpendisi, feri tamen posse, ut Piraeeus, De agellus, ut Munychia praedelieita Aegypti paullatim
362쪽
animo meidant tuo. Quid quid vero consilii ceperis σο quidem, per Deos, Omonia socers atque tolerarθ psyssum, tu Vera non aeque ae ego tui iuris es, aret me
Enallagen Aeeusativi pro Nominatiuo in Πειραια 'Mουνυχίαν αγρίδιον in
subsidium me vocasse, ut sensum, quem posui essicerem, neminem, spero, offendet, qui vel Terentiani illius memi
verit: Populo ut placerent quai fesset fabulas. Cete
rum non ita mihi suffenus sum, ut loco luxato integri. talem omnem restituisse credam I n nulla etiam nune et udies re ipse probe sentio feci tamen, quod potui, et hoc - saltem effecisse existimo, ut quam minima mutatione se satis tolerabilem sensum eΣpedirem. 4o. αυτων. Suspe. cium videtur. I Q. την 'Ἀρτεμιν. C r ne ira olim ex me quae. rebam. Idem dubium obor. tum esse etiam Cel. Herella,eκ Animaduersionibus eriticia miscellis intellexi, quo indiee programma seademicum Er.
mouit solum, sed felieissima etiam soluit. Audiamus ipsum: Caussam vix adparere arbitror, quare Dianum msntium tu dem nemorumque virginem, pu Eae propter inisgenii tarditatem vereri dae. beant. Veneri iIIud euras
virgines ulcisci indoeiles, minime Diuae eaede ferarum unice gaudenti, nee blandor amores literasve respicienti. Deinde etiam claudicare Ue-hewθnter verborum feriem quidem ita legatur, atqus illa: αναξια υμῖν ἀιαι,
nemo non λιεlligit. Quin nos reducimus notissimam
iurandi opud Graetor for mulam, scribenda: αἰδουμ λι MA την Aeoμιν. Noui equidem, hanc particulamvstate negantium esse, sed nequν deesse exempla. inum
nonnumquam contrarium docentia pluribus demonstat Berelerus initio huius epi. solor: μα τηνΚαλλιγεώιανε eui adriss Mitruum ad Lu.ciani Somnium T. I l. opp. p. 7 18. Bip. T. VI. p. STI.)ti ad Icaromeninum ib. P.
363쪽
Πn Retthii loeuin tamen C l. rumque inest neuminis. sed Ruhnkenius in literis illo tem- vulgata defendi potest. W.Jpore ad Herelium datis Lamb. I 6 I. ακύμονα. Nullus Bos potius et Hem stertiustum gubernator praestare potest ad Thomain Mag. p. 69o. nauigationem fluetuum et mauult substitui, quilius ego iactationis expertem, quare addiderim Arnaldum Misc. omnino hie lego απήμα- obseruati. T. V. P. 23 I. et να. Hoc epitheto Homerua γCel. Hindenhurgium ad Xe- denotat eum, qui incolumis Noph. Memor. P. 3I. cf. in- nauigat, ex quo loca adnota.
κιας, υbi, quod obiter ani- Dibus illaesae et inconcussae. maduerto, nee ipsum uerbum et Lib. V. in fine: συ ir αἰεὶ Hδεῖσθαι procul abes. Ari- νῆες μεν ἀπημονες Βύνοιν- saeratus I, IO. p. 24. ed. το. tibi vero femper naues Abresch. μα την '' τεμιν, incolumes diri antur. Helio-
Ἀκοντίω γαμρῖμαι. - Re' dorus Lib. V. p. 29s. ευ AAerpi igitur particulam istam τε καὶ α πήμεια πλουν. Bu iurandi in contexta, non sine das .is tamen in Coin m. Gr. L. plausu Criticorum, uti non ad ναυστολω Aleiphronis lotam spero, quam eonfido. cum citans retinuit ακυμοια, Is 4. λ' αλλου. Berg- nimis secure. Sie Bergis- Ierus: potius Δι αὐτου. Sed rus, cui tamen obtemperare caussa erroris non adparet, Pa- nolui.
a. μα. Alias usitate negantis partieula iurandi: hie in adfirmatione, quod raro fit; non desunt tamen exempla. Apud Aristaenetum I. Ep. IO. inscriptio pomi, quo Aeontius Cy
364쪽
evindem Lib. II. Ep. sq. μα τον Φίλον ἔρωτα τον ἐμόν ποκαι σον, χθες ἐπὶ τε σον δωματιον νυιουσα λαττον ηβάοὴν, ἔκλαον ὐφ' ἡδονης. testor amabilem meum ac tuum amorem, hesterno die ingressa aedes tuas concitatiore grado Iaerimas fudi prae gaudio, eui simile iusiurandum negativum est apud Platonem in Aleibado ptiore, ubi quum Socrates quaesiuisset ex Aleibiade, quisnam is esset, a quo tamquam praeceptore cognitionem Iusti et Iniusti didieisset; Aleibiades, qui eiusmodi praeceptoris non meminisset, seque irrideri putaret, dicit: σκώπτεις, ω Σώκρατες. Cui Soerates: ματον φ ιον τον ἐμόν τε καὶ σον, ον ἐγὼ ηκιστ' αν ἐπιορκησαιμι, quae Synefius, selix Platonis imitatoti usurpans, Praemisit Ep. Io 3. ου μα τον φαιον τον ἐμον καὶ σον o εγωγε ω Παλαίμενες, ἀπέσκαψά σου την εἰς την εν κῶσαν ευνοιαν. Non eerte, Deum tesor amicitiae nostraa praesidem, ego, mi Palaemenes, irris tuam in patriam beneuolentiam. Sed, ut ad μά sine negatione redeam, ita et Plutarehus in Alcibiade P. 2 6. ανάγκην ουσαν αυτοις καὶ ναυμαχειν, καὶ πεζομαχῶν, νωιὶ, μώ ΔΙαι, τειχo' μαχεῖν, ubi alius posuisset in pro μώ, ut Nostere epistola superiore, καὶ συννεάσαιμεν ἀλληλοις και συγγηράσαι
μεν, και νη τους Θεους συνΘάνοιμεν. Bergier. quem eteonser ad Aristoph. Lysistr. F. 466. v. et paullo ante Adn t t. oti t. ad. l. I O. P. 34a. a. την Καλλι γένειαν. Calligeniam Inuoeabant in Cereris , saeris. Vide Aristophanein in Thesmophor. v. 3o6.
Cererem ipsam ita dietam adparet ex Hesyehio subi vida Α, et J Sed de his Meursiua in Graeeia seriata, ubi Θεσμοφόρια. Bergier 3. κατέχαιρον. Alias καταχαίρειν malis alimius gaudere, illudere, quemadmodum et ἐπιχάρειν. Sed potest aliter etiam usurpari , siquidem et ἐπιχαίρειν, unde isιχαρηναι apud Aristophanem loco paullo ante indicato, ubi Καλλιγένεια. Bergier. eum quo tamen eonser Ahresth dAristaenet. P. 279.
365쪽
EPISTOLAE. LIB. II. EP. IV. 34
2. ές φοβούμενος αύτην Drαινεῖν. Quasi dixisset: Integer laudo, fuge fuisicari, ut Horatius. Magnum inductum, quanti Glyceram secerit Menander. Contra, ubit amor minus firmus, ad talia deuenitur
Vbi nominabit Phaedriam, tu Pamphilam Continuo: si quando illa dieet, Phaedriam
Intromittamus eoinissatum, tu Pamphilam iCantatum prouoeemus: si laudabit haee Illius formam , tu huius eontra: deniqu. Par pari reserto, quod eam mordeat.
ut in Eunueho Terentii Aet. III. se. I. v. o. r. Bergier. 9. Θερμότερόν σε κατεφIλησα. Heliodorus Lib. I. p. 79. η Xαρίκλεια πτιβαλούσω τον Θεαγενην καὶ μυρta φιλησασα - ως ηδιστα εφη δέχομαἱ σου τους ἐά εμοι φόβους. Ibidem p. 3s. Θερμότερα ην τοι φιληματα του πρέποντος. Bergier. Sic Aristaenetus l. 19. πεφίληκα Θερμως ως καλόν. Pro quo μέγα φιλῶν Noster supra Ep. I. I . γεγάνωσαι καὶ διαλάμπεις. Thomas Mag. p. 378. γεγανωμένα πρόσωπα, τα χάριτος γέμοντα. γα'νουμαι τὸ ἡδονῆς και χάριτος πληροῖμαι. Virgilius Mn. I, Sys.
- Inmenque iuuentae Purpureum, at laetos oeulis adflarat honores.
Bergler. v. inprimis Sehneiderum ad Anaereontis Od. VIII. v. 3. P. 3Q8- , . 38. μεἰζονι τῆ φωνο φΘεγξαμένη. Plato in Amatoribus non Ionge ab initio: αἰνιττόμενος νυλτον ἀντερωστην, καὶ λέγων μέγα τῆ φωνῆ, ω αύτου κατακούοισαἰ παιδικά. rivalem subindicans, et magna voce loquent,m amasus fuυι auiret. Bergier. 22. βασιλικῆ σφραγίδι. Fl. Iosephus: υπὸ βασιλDκοῖ σω τηρας ηπαλοσμένας ἐπιστολάς. Bergisn
366쪽
23. χαίροις οἶν απολειπομενη ἔφρασαν. Simile quid finxit Lihanius eirea epistolain quamdam si asilii, sed profecto eoaete admodum, et ita, ut imitatio se saeile prodat; totus loeus eum superioribus etiam eongruit, quem hic adseribam, ut adpareat, quam et areassita et frigida et άπίθανα illa sint: αλλ' o, G ἐγενετο περὶ την επιστολήν σου τήν καλπν, ου καλον σιωπῆσαι. παρεκάθηντό μοι των εν ἀσχῆ γεγενημένων αλλοι τε οὐκ ολίγοι καὶ - 'Aλυπιος. - ως ουν εδοσαν οἱ Φήροντες τήν επιστολῆν, σιγῆ διά πάσης ελΘων, Nενικήμεθα, εφην, μειδιων τε αμα καὶ χαίρων. καὶ τίνα συ νεν&ησαι ν κην; ἔροντο. καὶ πως συκ αλγῶς νενικημενος; εν κάλλει μεν εφην επιστολων
νενίκημαι, Βασίλειος δε κεκράτηκε ' φίλος δε δηρ, καὶ
δια τουτο ευφραίνομαι. Quis hoc illi eredati quem inuidisse Basilio dotes illas faeilius eredas 3 Bergier. as. ου δ' εἰ βους μοι φΘήγξαιτο. Meminit ex Aliseiphrone Erasmus Chil. III. Cent. I. Adag. 46. ne I bor quidem votam edat. Bergier. 29. μετὰ πάντων των ἀγαθων. Andocides de reditu: ἄλλοθι γάρ ων, πάντα - ἀγαθά σειν, στερόμμενος τῆς πατρIθος, οὐκ ἁν δεξαίμην. Si alibi . omnia hona habere, patria carens, nolim. Bergier. 32. λ' υπονοιων. Hoe loco non suspiciones, uti Berg-lerus vertit, locum habent, sed significatio ea, quam Timaeus attulit: ρυκ εν ὐπονοta. οὐκ re αἰνιγμῶ, οὐκ εν άλλη γορία. Vide ibi Cel. Ruhnkenium p. a o. s. ed. secundae, qui nee Aleiphtonis nostri fuit immemor. Est igitur h. l. Iubobscure, per ambages.
33. διατωθάζειν. Plato in Hippia mai. I. XI. Bip. p. 23.) και μεν δή ταύτην γε την ἀπόκρισιν, ω δειστε, ου μόνον οὐκ ἀποδεξεται, δελα πάνυ με καὶ τωΘάσεται, καὶ ἐρεῖ' ω τετυφωμένν. atqui hane responsonem non modo non admittet, sed omnino etiam me irridebit, diaretque: ο futue Idem fvel potius Aeschines SoeraticusJ ih Axiocho circa initium: ἀνιαρως τήρει την τελευτήν. καἰ- τοιγε τον MAΘεν χρόνον διαχλευάζων τονs μορμολυτ
367쪽
π.elaeveυς τον Θάνατον , και πράως ἐπι Θαίζων. aegre fert obitum, quamuis prius derideret eos, qui terribilem Ueddunt mortem, et comiter illuderet. Athenaeus Lib. IV. P. I 82. το δε ΙΠλατωνec συμπόσιον ' πληρές εστι μυκτη ριστων και τμαζόντων. Platonis conuiuium . plenum aut subsannatoribus et eo uillantibus. B reter. - Hesy, ehius: TωΘάζει. χλνυάζει δε μετα κενοδοξίας σκώπτει, κατακαυχῶται, λοιδορεῖ, κακολογεῖ Timaei Lex. Platon. Tω ζο . χλευαζων, σκωπτων, διασύρων, ubi vide Rulin kenium p. 26 i. ed. see. et si otium est, Spanhemiuin ad Iuliani Caesares p. 43 I. De compositis δια επι - κατατωθάζειν. v. Cel. Fistherum in Indice Aesellinis, et Piersonum ad Moerin p. 366. qui plura etiam exempla
χωρὶς Γλυκέρας, Egregie seroi laudes praedipat Menandri, qui Athenis omnia sit - at quantum pretium mihi statuen-.dum est. sine qua idem vir, quo Athenae carere non possunt, vivere non potesti Quod placeat, meum est: ego enim ea sum, quae aptissimas cuique dramati personas, vestesque ei deligam ete. Leisnerua in Prolus de Hsrodiano, P. XXXVI. edit. Irmisti xomparat vocem Pompeiani Herod. I, 6. I .
ἐκεῖ τε 'Pωμη, οπου βασιλεύς. nee inter alia similia Nostri
oblitus est. 39. τα προςωπεῖα παρασκευάζω, καὶ τας εσθη- τας ἐνδύω. Eruditis r. Boetiigerus Prolui . altera, qua, quid sit docere fahulam e monumentis antiquae artis docet, P. 6. episturis Herculanensibus Tom. IU. laudat Tabulam 39. cuius argumentum ipsius Boetii geri verbis describere prae stat: . Adsidet ibi in solio veste stragula conchyliata exomato opoeta, vultu meditabundo, manu sinistra ad mentum sublata, is qui gestus esse solet deliberantium et rem mature Ponderan--tium. - E regione sedet mulier personam senis comici, is aut paedagogi tragiei gremio sustinens, volumen exigui moduli dextra protendens, sinistm pede stabilium concre--Psti β. Quom quidem mulierem operam suam locare poetae
368쪽
- sabulam eum maxime doeenti adparet ex alia figura mulle istulae inter utrumque adstantis et emgiem armariolo inelu is sim, qua histrionis imago expressi videtur, ostendentis. Haea. quo diutius condimplor, eo penitiva mihi persuadeo, in- .dicari hae tabella poetae dra natiei tum in modis eliori eonia. stituendis, eui inseruit mulier seabillo κρουπε me is suram seu numeros suppeditans, tum in choragio, personis elluet et Desimentit, exornando elaborantis, quorsum minis ferenda est persona seu larua in gremio mulieris eoinposita. . et effgies aetoris, quam ostentat tabella armariolo inelusa. -- Nee valdσ repugnem, si quis amicam poetae in muliere eon. . tra adsidente sibi deprehendere videatur. Mihi quidem, quo . tieseumque in hane imaginem pieturae Herculanensis incidi,
.semper subiit Glycera, quam Menandro in deliciis suisisisnouimus. Legitur illius epistola in iis, quae Altinronis.,nomine circumferuntur. Venditat ibi Glyeera omela sua iset poetae amato saepenumero sese in adparatu seenteo ornandoisopellam contulisse lepidissime exponit: τι Mέν his ἄλυκέφας; ητις αυτω και τα προς-εῖα παρασκευαίολω καὶ τοις ἐσΘητας eisυω. .
4O. του. δακτυλους ἐμαυτης πιέζουσα. occurrit δακτυλου πιασματι in Eubuli fragmento apud Athenaeum Lib. III. p. Io 8. ubi vertitur adpressu digiti. Sed hoe parum immo vero nihil W.J hue saeit. Notum est prouerbium, Pollitem premere, quo a. batio significatur, de quo Erannius in Chiliadibus. Bergierior. κροταλ σύ. Citant ad hoe vectum Aleiphronem Budaeus et H. Stephanus. Hippoloelius in EpistoIs apud Athenaeum Lib. IV. p. I 29. ἐφ' οἶς ησθους ανεκροτα-
λἰσαμεν τον νυμφίον, quibus deleuati plausum dedimur sponso. Gestum plaudentis deseribit Aristaenetva Lib. I. . Io. ἔτερος δε τοῖς ασμασιν επεκρότει, καὶ η δεθὼ τοῖς δακτυλοις ὐπεσταλμενοις ὐποκειμένην τῆν αριστρο
ραν επληττεν εἰς το κοιλον, aliis aurem eantilenis adpla
debat, digitis compositi subiectam laevam percutiebat in
369쪽
EPISTOLAE. LIB. II. EP. IV. 349 .
eauitatem. Horatius Epp. II, I. a s. concurrit dextera laeuae. Bergier. 43. σε τη- ιεραν των δραμάτων εκείνην κεφαλήν. Phalaris Ep. 7 6. 19. Lennep. ad Stesichorum: καί σου προ ιεραν καὶ υμνοπολον κεφαλην η μουσων συγγένεια ' κοσμήσειεν. atque Iacrum tuum hymnisque foecundum ea put Minae sorores ornent. Plato in Phaedro T. X. Bip. P. 30S.ὶ συνεβάκχευσα μετα σοῖ τῆς Θείας κεφαλῆ.fad hune Platonia loeum vide Cl. Lemium in Actis societiliter. Traieet. Vol. II p. 3o8 J Synesius Ep. 56. αδικεῖς H ω Θεία και ἱερα κεφαλή. Multa talia apud illum. Athenaeus Lib. II. p. 66. οτι δ' ιερον ενόμιζον το κεφνλην, δηλον ete. Contra ω κακὴ κεφαλὴ συ, Demosthenes
de seis Leg. et g μιαρα κεφαλὴ συ in Midiana, et Aristoph. in Ae harn. v. 284. σε - ω μιαρα κεφαλή. Demo sthenea in Midiana: ταύτ ελεγεν ἡ μιαρα και αναιδὸς αυτη κεφαλή. Bergier, cuius exempla auget Lennepius ad Phalar. p. 98. loeo Plutarchi Sympos VI. p. 692. D. ω' e ιυχρο και κεφαλην τον ανΘρωπον ειω μεν απὸ τωa
qq. εναγκαλίζομαι. Citat Aleiphronem ad Me verishum Henri Stephanus in lud. Thes ex Budaeo. Bergier.
P. πάντα μετέωρα νυν βουλόμενα ιδεῖν Mένανδρον. Similiter in re simili Lueianus in Demosthenis Eneomia . 28. T. IX. Bip. p. Issia και δη κω μετέωρος o 'Λντίπατρος επὶ ταύτης ην της ελπίδος τον Δημοσεινο αεὶ προςδοκων, utque sane Antipater in eam spem erigebaturete. Idem in Ioua Tragoedo T. VI. Bip. P. 227. και νυηροτέωροι πάντες εἰσὶ πρὸς τρο ακρόασιν, quod in Iearo menippo S. 3. T. VII. Bip. p. 6. sic: εγώ σοι μετέωρος εἰμι υπὸ των λόγων, και πρὸς τῶ τέλος εδε κόχροα τησἀκροάσεως. Per verbum inde deductum Posidonius apud Athenaeum Lib. V. p. a I a. ωστεωριζε τως 'ΛΘηναίους διεπιστολων. Uerbo synonymo Uemoithenes de salsa Leg. αναρτωμενος ελπίσιν πιελπίδων και υποσχέσεων. Alio. Aesthinea eontra Ctesiphontem: ανακρεμασας απὸ των
370쪽
ἰλπειν. Alio, Isoerates de pace: εξηρτημβα των ἐλπιαν. Bergier. cf. Dorullium ad Charitonem p. qor. si. φιλαργύρων καὶ ἐρωντων - Θεραπόντων. Ma
teria Comoediae nouae, ut ex Plauto etiam et Terentio videre est. Bergier. . - .
s . τον πάντη λαι το κλεος αυτοῖ Mενανδρον. SPnesius Ep. I o. ἀνδρος απανταχου λαβαντος μετα δο- ξης. Plutarchus initio Romuli: το μέγα της 'Pωμης ρνομα,
-ι δοξο λα πάν-ν ἁνΘρώπων κουχωρηκός. Bergier. 7. καὶ νύκτωρ καὶ μεθ' ημέραν. Demosthenes Lin Stephanuin: μερο ημέραν εἶ συ σώμων, την δε νύκτα M' ου Θανατος ἡ ζημία, ποιῶς. Idem contra Timocr tem : εἰ μεν τις μεΘ ημέραν ὐπὸρ πεντηκοντα δραχμῶς κλέπτοι, απαγωγην πρὸς τους Ἐνδεκα εἶναι' εἰ δή τι νύκτωρ οπουν κλέπι οι, ἐξεῖναι ἀποκτεῖναι. Est autem Atticum μνF ημέραν. Aristophanes in Pluto v. 93 I. οἴμοι τάλας, αποδύομαι μο ημέραν. Heu miser, vestibus spolior interdius ubi Seholiastes: μερο ημέραν, άντι του, δε ημέρα. 'Λττικον το σχημα. μεθ' ημέραν γάρ φασικ
οὐκ εν ημέρα. Bergier. ef. et Hemsterhus ad Aristoplinylutum .p. 3 a T. Min' ημέραΣ post Dorullium ad Charit. p. 4o9. et 4s ta defendit Weinsdorfius ad Himeriuin p. 82. apud quem bis oceurrit. Quod vero iidem prouocant ad Polybium Lib. X. e. s. in eo salsi sunt, saltem Cel. Seli eighaeuser ibi habet μεΘ' ημέραN, nee aliter tribus aliis locis.
terim tamen. - . Herum tamen. Deinosthenes Olynth. II.
οὐ μην ἀλλ' εγωγε, εἴ τις αῖρεσίν μοι δοίη, την της ημε τέρας πόλεως τύχην ἀν έλοίμην. Idein Exord. 38. 2σωσμεν εἰδότας, οὐ μην ἀλλ' εἰ τυγχάνοιτε ἀγνοουντες, λ- δαλ. et alibi. Bergier. 6o. Αἰγύπτου, χήματος μεγάλου. Admirantis. De μέγα χρημα ad Aristophanem. Promissis stetit ad Nu. s v. a. J Sic μέγα πρῶγμα Demosthenes contra La. . clitum, non longe a principio: εὐτον; Ω Λακριτος Φασι