Alciphronis rhetoris Epistolae

331쪽

num, uti quidem verseulos eius reete digessit Phileleutherus ille Lipsiensia: . '

, - τί κλαυις; ομνύω σοι τον Δίοι Τον 'Oλύμπιον, καὶ τῆν 'AΘηναν, φιλτάτη, ωμοκως καὶ πρότερον πολλακός. di Hie si addas Γλυκψα, versus est integer. Bergieris. τροπους και ἔθη. Vide de his copiose, ut solet

disputantem Irmiscum ad Herodian. T. I. p. 793 . II. συναποθανωμεν. Horat. Od. III, 9. Tecum min rere amem, tuum obeam libens, non infrequens votum amantium. Sie apud Heliodorum Lib. VIII. p. 427. Thea genes ad Charicleam: εBε γε ἄμα κατ' αμφοτεραρο καὶ Θανατον ενα καὶ εν ωρα μια καταδικασειεν, utinam frimul ambos et uno genere mortis et eadem hora condemnaret. Bergbr. I 4. πειραθηναι. In hoe et aliis serbis modo addunt, modo omittunt το σ. v. Lei erum et Irmistum ad Herodian. 'Lib. I. c. 6. p. I 39. Sic et infra apud Nostrum Lib. III. Ep. γ πειραθεῖσα. et πειραΘεν ex emendatione tamen Cod.

Vind. A. supra I, 3T. I . τί γαρ αν επι καταλείποιτο αγαΘΩ; Lysias in Epitaphio: τίς νάρ αυτοῖς εm ηδονὴ καταλειπε α

τουτων των ανδρων Θαπτομένων; Bergier. I 8. σαλακωνίας. Hesychius: Σαλακωνία ' η εν π έα αλα νεία. Σαλακωνίσαι, σαλακωνεύσαι ελεγον τους διαθρυπτομενους Σαλάκωνας, απο τοῖ αβρως κω

μετά Θρυψεως βαδίζειν. ο δε Θεόφραστος Σαλακωνα

φησιν εἶναι τον δαπανωντα, οπου μη δεῖ tW. I9. λα τα 'Λλω- ῆς Θεοζ. Nempe Cereris: Bω- μω παρ Δάματρος αλωαδος, ut supra ad Lib. I. Ep. 33 Meminit Festi Lueianus in Dial. I. Glyeerae et Thaidis T. VII l. Bip. p. 399. αψ' οῖόα ω Γλυκέριον, καὶ συνεπιε μεθ' υμων πέρυσιν εν τοῖς ἀλωοις. Fuit eoniun- ρει et alioru Deorum. Scholiastes Lueiani ad Dial. meretr.

332쪽

Masarii et mat is T. G. VIII. Bip. p. 228. ubi, μερσάλωα ἐστὶ, adnotat: 'Λλωα εορτή εστιν 'ΛΘσησι μυστηρια περιέχουσα Δημητρος καὶ κόρης καὶ Διονύσω, ἐπὶ τῆ τομῆ της αμπέλου καὶ νύ γευσει του creeυ, καὶ των ἄλλων καρπων. Φιλίχορος δε φησιν ον-ασΘηναι απὸ του τότε τους ἀνΘρωπους τρις διατριβάς περὶ τάς αλως ποιῶσΘm vei πεποιησθα Alia iam praeceperunt viri eruditi. Bergier. es. et Commentar. ad Lib. L Ep. 33. ao. ἐδεξάμην απὸ Πτολεμαίου -- γράμματα. Valde liberalis here Plinius H. N. VII, 3O. Magnum est

Menandro, in Comieo foeto testimonium regum Aegypti et Macedoniae contigit, classe et per legatos petito; maius ex ipse regiae sortunae praeclara literarum conscientia. Bergier.

2I. δεῖται πάσας δεντεις. Retreius ad Lueiani amores F. 19. ubi πῆσαι τιμαὶ T. U. p. s7 a. et Nostia πα- σας δεησεις illustrandi caussa adfert, explicandasque in his et similibus per summar, perfectas recte animaduertit. W.12. το δὴ λεγόμενον τουτο. subintell. κατά. Solentita Graeei, quando prouerbium volunt significare. Sie et infra Ep. 4. sine τούτο tamen. est et Lib. L Ep. 2. Aelianum Vari Hist. III, IT. et Lueianum in Iud. V al. g. 9. T. I. Bip. p. 67. iti Herinot. S. 28. T. IV. P. 36. Ma 3. τἀ της γης λαθά. Erasinus Chil. IIL Centis. Prou. 24. τοι της γης ἀγαθά, i. e. Terrae bona. δε donis immensa et omnigenis, quas ditas, quidquid terra

progignis, omnium rerum parens. Menander in D. ad Glyceram: βασιλικως ὐπισχνουμενος κ. τ. λ. Finitimum illi: montes auri polluent. Haee ille; perquam autem adposite ad dueit alterum illud, quod est ex Phormione Terentii Aet. I. Se. a. v. II. et plenius ita habet: is senem per σι solas Pellexit, modo non montes auri politiens. Bergier. o. 'Hλιαει. Forum Atheniense, ubi iudicia exerrebant sub sole, sub dio. Res nota. Bergier. v. et infra

a. ἐπιστολάς. Non est, quod in επιστολην mutes. Plutatis enim apud Graeeos de una etiam epistola vladi

333쪽

. patur. v. Reitetium ad Luesani Amores T. v. p. 399. et 6 2 cc . Nostri sequentem ubi initio ἐπιστολάὶ, paullo post

-3 8. εν AIγων ταύτη γε τῆ πλησίον. Distat non

totis dueentis stadiis, unde oreulte perstrinxit Plato Aristippum, quasi non valde sollieitus fuerit de Soerate ad mortem condemnato, quia morienti non adsuerit, vi eeteri Socratici, eo quod in Aegina tune eommoraretur: quasi inde non eito se Athenas conferre potuisset, si eum cura magistri tangebat. Vide Platonem in Phaedone sub initium, et Demetrium Phalereum p. 249. ed. Victor. Bergori, 4 - την ἐμην βασιλεIαν τῆς σης φιλίας. Quam hiandet et quam venusta, quae statim sequitur ερημὶ πολυώλωπος l 'Φ3. μαλλον. Quum praeeesserit eomparativus η v, in quo μαλλον latet, tamen et μαλλεν adsumtum ad maiorem emphasin. Apollonius Alexandrinus in Synt. Lib. I. e. I 8. de hae re: αλλα καὶ εν τοῖς συγκριτικοῖς εγκει

ται eo μαλλον ' καὶ πολλακις συμπαραλαμβάνεται ἡ του μαλλον σύνταξις 'P6τεροι γὰρ μαλλον Ἀχαιῶσιν δη ε σΘ

quae sunt Homeri Il. D. v. a 43. Idem Lib. III. e. 22. πολλακις τοι ἰσοδυναμουντα παραλληλως τBενται εἰς εἱονα εμφασιν, ως το Ταχιον περιπατεῖ, καὶ μαλ- λον τάχιον περιπατεῖ. Exempla congesserunt Budaeus Commentar. Gr. L. et inde Henr. Stephanua, alia etiam Hoesthelius ad Phrynichum. Bergier. v. et mistentuin ad N. T. Tom. II. p. 26 s. et Vigerum P. m. 4 4. 47. Καρχήσια. Loeus elassieus est apud Maerobium in Saturnal. Lib. V. e. a I. et saepius apud poetas oecurrit Latinos. N.

48. χρυσIδας. Hesychius: Mυσ ις' ποτηριον. οἱ δὲ φιάλη χρυση. V. et Harpocrationem P. 239. 49. των κατ' eos χοων, καὶ των ἐν τοῖς Θεάτροις ληναίων. Saepe apud Aristophanem. Abunde de his, qui

334쪽

da sestia Graeeorum et Graecia seriata seripsere Castellanus. e Meuisius. Sic paucis desungitur Ber erus, et, ad quos a Ieg t seriptores, utinam uti abunde, ita et diligentet essent

i Longe meliora de Dionysua edoeti sumus a Cel. Ria henio in Auerario Emendati. Hesych. T. II. ad vocem Διωνύσια. Exstitit quidem postea temporis Osritus Italus. qui in Addendis ad Epistolas de marmorea Didastalia in Urbe r peris. Romae I et 72. Euhnkenii rationes conaretue reseselere. Quo lucrati sumus hoc, ut eruditissimus Wyttenbae hi in Bibl. C it. Vol. II. P. 3. p. 3I. T ubi oderiei libellum sub examen vocavi utriusqRe rationes denuo excutere et secundum Rulinhenium quidem pronuntiaret, nee tamen oderici laudiis hus detraheret. Ηρsi induet triumviros adeat, si quis de hoe diiueillimo argumento instrui velit: sussietat nobis, quae propius ad Alciphronem nostrum spectant, enotare. Ruhrike4nius sumserat, Lenaea, tamquam genus, complexa suisse tressormas, LIBοίγια -Xυτρους. Cui sententiae quum Praeter alios aduersaretur Noster eo, quod particula καὶ Choas a Lenaeis diserim et, quartam sortasse adeo formam fuisse opinatur Ruhnyenius per eminentiam' dictam Lenaea,veL FIBο ια. alio. nomine Lenaea adpellari potuisse, prop. terra quod primo Lenaeorum die agerentur. Aliam ex ipsa linguae Graeeae usu petitam, qua dissicultas remoueretur, ra. tiqnem attulit Wytten bachius p. 36. Vbi plura, inquit. nomina Particula καὶ connexa ponuntur, non continuo Pet a diuersas res signifieari putandum est. sie apud Aelianum Hist. Anim. Lib. IV. e. 43. iungi Δωδεκε. και Ληναῖ

σωοι Xύτροι, καὶ Γεῖυρισμοὶ ubi si quis Γεφυρισμους ad

Ia talia velit etiam reserre, dicat, quod antiquitati Graecae repugnet. Nec Graecos tantum ita particula illa usos essi sed Latinos etiam, uti Petronius c. 2. Pindarug, nouemque Lyrici. quum tamen Pindarus unus ae nouem esset, 4- nihil ergo το καὶ apud Nostrum facere ad Ruhnkenii sententiam

conuellendam.

Diuili se by Cooste

335쪽

EPISTOLAE. LIB. IL EP In ars

των του, δευκέου γυμνασίων καὶ8της ἱερας Ἀκάδημίας. Meus perquam similis Plutaret,i de Exsilio p. 6os. τάς σοφάς 'AΘηνμι σχολάς καὶ διατριβὰς ἀναπεμπασαι recum reputa) τάς ἐν Λυκε ἡ τάς ει Λκαδημα, την στοῶν, το παλλαδον, το άδεῖον. Similiter et Alexis apud Athenaeum Lib. UIIl. p. 336. sed in contraρriam sementiam: ΤΙ ταυτα ληρεῖς φληναφων ἀνω κατω, Λυκειον, 'AκαδημIαν, ωδεῖον - λήρους σοφιστων ἱ Quid nugaris sursum deorsum haee blaterans, Lyceum, Acad

mlom, Odeum, nugas Sophistarum p nihil sorum es laudastile. Bergieri '

et in Soeraticis Epistolis l. p. 9. Allati vhi Socrates ab Archedilao Maeedonum rege areessitus negat se iturum: ουκαλλαττομαι των εκεῖ τάν δε αμείνω δοκων. Aris netus Lib. I. Ep. . Ἀκόντιος συκ αν ηλλαξατο τον MIδου χρυσον, Ουδε τον πάντα πλουτον ιυστάσιον ηγεῖτο τν κορύνVtraque autem constructio satis obuia cum nuda Genitia' et miti praepositione. Bergier. .

s7. ψηφον ἀναδιδομενην. Budaeus Comm. Gr. L. P. za7. προτιθέναι ψηφον et ἀναδιδόναι es permittere,

ut sententam dicant, nullum tamen adfert exemplum. Lucia. nus in Phalaride II. g. v. T. V. Bip. p. 6 o. ubi dieit, omnibus omnino lieitum semper suisse Delphis dona dedieare, neque sententias ea de re rogatas umquam fuisse, aut delibe

rationem institutam: μέμνηται δε οὐδε ς πωποτε ψηφον υπὲρ ἀναΘήματος παρ' ημῖν ἀναλειῶσαν, ουδε κωλυ Θέντα τινώ Θύειν, η ἀνατιθεται. Bergiar.

39. Θεσμοθετας - κεκισσωμένουsi Myrto etiam toronabantur Thesmollietae. Inlius Pollux Lib. VIII. Segm. 86. de iis agens: μυρρων δε εστεφανουντο. Bergier. V. supra adnot. erit. De Thesmothetis vide omnino Potterum Archaeol. T. II. P. II 6. et 26 o. ed. Rambach.

336쪽

Aristopla. in Equitibus v. Io 34. Bergier. 6o. ποῖον περισχοίνισμα Ιvi, Pollux Lib. VIII. Segm. Ia 3. P. 9 7. το δε δικαστήριον περιεσχοι νίζετο, mox, το δε περισχοίνισμα ἀπὸ ποτηκοντα ποδων ἐγώνγνετο. , Tribunal fune circumdabatur; hic ambitus funa cinctus quinquaginta pedum erat. Pessime in Aleiphronis loeo vertit Meursius: quale ex iuncis amiculum, eum ad dueens in Graecia seriata, ubi 'RνΘεστήρια. Sed meliora postea edoetus fuit in Lectionibus Attieis, ubi vertit: quata sepimentum p Lib. VI. e. 34. Solebant non tantum curiae, sed et templa περισχοινδεσθαι ad areendos strestus et turbas: ut hodienum in quibusdam lotia fit, ubi durantibus

sacrisi et senatu sedente, plateae eateni clauduntur. Erat et aliud περισχοωισμα, cum populus in conelonem coactus, cireum. dabatur lane miniato, ne ante tempus dilaberentur. Quae res saepe risum excitabat, nam qui vellent se subducere, maeulabantur. Sed de hae re ad Aristophanem. Bergier. Vide Acharnenses V. 22. ubi σχοινίον μεμιλτωμενον. et Eccle-saz. v. 379. καὶ δῆτα πολυν η μίλτος, ω Ζεοῦ φίλτατε,

γέλων παρεσχεν, ἡν προς-αινον κύκλω.6 I. ποίους Xύτρους. Festum intelligo, non ollas, ut Meursius loeum alimbi citans. Sed video illum valde supinum fuisse in vertendis locis, quae citat. et ineonstantem: seut anteeedens αἴρεσn modo fretam reddit, modo habitum, quod 'ego aeeipio de eleetione magistratuum. Bergier. Xυ- τροι erant pars Lenaeorum, deeimus tertius.inensia Antheo sterionis, teste Philoehoro apud Harpocrationem v. Xύπροι et apud Sehesiasten Aristophania ad Aetarn. v. I T s. v. Rulin venium Ioeo supra laudato. Ceterum Chytros nomen sonutos a χύτρα, olla, seminibus oppleta, quam eo die eireumferre solebant, vel ex compendiis Antiquit. Graecarum notum est. 64. Ψυνταλίαν Insula parua iuxta Salaminem, alias obscurae famae, sed saeto quodam Aristidis illius eognomento

Iusti nobilitata, de qua re vide Herodotum. Lib. VI ll. 9s. es et 76.J Debent autem haee inde a την Σαλαμῖνα iungi

337쪽

EPISTOLAE. LIB. II. EP. III. 3LZ

non eum verbo oψομαι in anteeedentibus, sed in sequenti. bus eum ἀφείς. Bergier. V. et Meurtium de pop. At

6ς. ἔν ταῖς 'AΘώαις την 'Ελλάδα. Hoe sensu Athentie'Eλλαδος Ἐλλάς in Epigrammate Thucydidis de Euripide ι ΓΙατρις δ Eλλάοος Ελλας Αθῆναι. Eusta. thius ad Iliados B. v. s 6. οτι δε καὶ α λλως πολυ τοσεμνον αι 'AΘῆναι πάλαι ποτε εἶχον, δηλοῖ καὶ ο ει rωντας 'Α-αe 'Eλλάδος Mουσεῖον ' ενι δε καὶ Πίνδαρος,

Ἐλλαδος αυτας ερεισμα καλέσας' καὶ Θουκυδίδης, Σ, - λάδοι λλωδα' καὶ ο Πύθιος, εστίαν καὶ πρυτανειον των 'Eλληνων. εε ων ωρμημενος τις εἰς εννοιαν σεμνην, Κόσμου κόσμον εκαλεσε τὸν εν vσταντινουπόλει ασύγκριτον ναόν. incomparabile illud templum Constantinopoli. tanum. Priora illa habet ex Athenaeo suo. Lib. IV. p. I 87. Liceat autem nobis etiam simile quid ex nostra aetate hie adiuotare. Illustre est Epigramma in Palatium Magni regis :Par Vrbi Domus est, Vrha Othi: neutra triumphis Et belli et paei par, I.udovice, tuis.

Bergier. cf. et Casaubonum ad Theophrastum Praes. p. 23. Constantinopolin tamen.suo more praesert Himerius Or. VII. qua laudes urbis Constantinopolis et Iuliani Augusti celebrantur.

7 a. ου σποδός μοι πάντες οἱ Θησαυροὶ γενησονται. Alias ανλακὰς ό Θησαυρος, quod saepe apud Lucianum. v. e. Zeuxi 9. 2. T. IV. Bip. p.: ta6.ὶ Philopsevd. S. 32. T. VII. Bip. p. 234. Hermol. 6. 7I. T. IV. p. 94- Na-'vig. f. 26. T. VIII. p. 177. J Vide Erasmum in Chiliad.

quem nec Aleiphronis loeus fugit. Prouerbii meminerunt et Graeci Paroemiographi. Bergier. Adde Phaedrum Lib. V. Fab. 7. 6. Carbonem, ut aiunt, pro thesauro inuenimus. 4. τοῖς ἰχνεύουσιν. Metaphora a renatoribus, pro τοῖς ζητουσι, qui quaerunt, tis udrat, ut ete. Ectat r.

338쪽

sit ALCIPHRONIS RHETORI s

s. ἐν μέσω κεῖσεται. Quasi prouerbiale, de iis r hus, quae omnibus expositae sunt. Apud Aristophanem in Pace v. II T. Ουτοι μα τήν γῆν ταυrα κατεδεσειν μό-

- , Ἀλλ' ἁρπάσομαί σφων αυτά ' κεῖται δ εν μέσω.

Haud terte. per Terram iuro, haec comedetis Din. sed erispiam vobis ea; posita enim funt in medio. Heliodorus Lib. IV. p. 226. οὐ γὼρ αρπαγμα, ρυδε ei vis και των εν μέσω τω βουλομένω προκειμένων' αλλα πολλης μεν βουλης ωςτε πρεπόντως ἁνυσΘ αι ' πολλης δε διασκευρὴς ωςτε ασφαλως πραχθηναι δεόμενον. Non enim De ut praeda es haec res, nec paruo redimenda, aut ex illis, quae in medio exposta funt ei, qui tantum uoluerit ; sed magno conflio ut decenter perficiatur, multo a aratu, ut tuto agatur, indigens. Demosthenes de Haloneso fVol. I.

καὶ υπὸ των κρειττονων ἀπολλυσθαι. Xenophon in oeconom. Lib. V. e. p. p. 26. si παρορμα δε τι και εἰς το ἀρηγειν συν πῶς οπλοις τν χωρα ἡ γῆ τους γεωργους εν μέσω τους καρπους τρέφουσα, τω ' κρατουντι λαμβάνειν. Iucitat etiam nonnihil ad defendendam armis regionem, agricolas i a terra fruetus in medio expostor, alens a potiore auferendos. Saepe oecurrit εἰς μέσον κατασιωναι. Bergier. 75. τοιούτοις ψόφοις. inanibus nominibvr. Lucianus Dial. meretrie. vltimo in fine: οἱ δε τους λοφους, ἐπισείον-

τες ρυτοι, καὶ μάχας διηγούμενοι, ψόφοι ω ΠαρΘενί si autem, qui eri r galearum quatiunt, et Praelia nam rant, inanes sunt frepitus, mea Partheni. svide ibi Rei, hium T. VIII. Bip. p. 33S.J Alexis in Asotodidascalo apud Athenaeum Lib. viii. p. 33 6. Ἀρνταὶ δε, πρεσβεῖαί το καὶ στρατη AM, Κωποι κενοι, ψοφουσιν αντ ὀνειράτων. Virtutes autem et legationes et exercituum imperia. ilhristones vanae inanirer Mepunt, et sunt insor somniorum.

Diuili sed by Cooste

339쪽

Bergier. In illo Athenaei Ioeo Vallienatius ud Euripidis Phomnissaa p. I 44. Pro ονειράτων eorrigit μιατα,6 quem vide.

83. ἐγω γὰρ αυτης εἰμὶ Φάντα. Heliodorus Lib. VII. p. 373- ειμἰ γάρ τῆ δεσποπν τα πάντα. Ludi anxia in Tyrannicida g. 4. . IV. Bi p. p. ais s. φιλότεκνος γάρ

erat stii, ut re declarauit: omniaque illi erat Aius, et illi

in omnibus morem gerebat. Demosthenes pro Corona p. 142.

ed. Hartes οἱ μεν κατάπτυστοι Θετταλοὶ, και ἀναίσθητοι Θηβαῖοι, φίλον, ευεργέτην, σωτῆρα τον Φίλιππονηγουντο, et contra Aristoeta EeηΘrio δε αυτῶ, καὶ πάν- - ην Ἀλύζανδρος. Herodotus in Polymnia Lib. VII. segm. I 56. ο δε Γελων) τάς Συρακουσας εκράτυνε, καὶ ἔσαν ἄπαντα αἱ Συράκουσαι. et in Cilone sLib. I. segm. Iaa. de Cyro: τραφηναι δε ελεγεν υπὸ της του βουκόλου γυναικός. me τε ταύτην αινεων διἁ παντός' ην τε οἱ ἐν τῶ λόγω τα πάντα η Κυνω. Educatum autem se erurebat a bubulei uxore, ibatque hane laudatam semper, eratque ei in sermone omnia Cyno. Bergier. 89. ό δε Nεῖλος ουτος καIπερ ων καλός. Aristides in Aegyptiaca T. III. p. 6I6. edit. Canteri. Nῶλος ποταμων Ουχ ηττον κάλλιστος; η μεγιστος καὶ χρεἰοι, καὶ Θέας ηδονῆ, καὶ τοῖe πῶσι πολυ νικῶν. Bergisn. 9O. αποτεθηρ ται. Theocrit. Idyll. XVII. v. 98.ου γάρ τις δηίων πολυκητεα Nειλον επεμβῶς etc. Nemo enim hosium multa tete alentem Nilum ingressus ete. Praeteipue Croeodili intelligendi. sunt ibi et Equi fluuiales. 'Berglir. '9l. ουκ εστι ρυτε προπλΘεῖν Φαις δἰναις. Itaquo fit eanes ibi, ne a Crocodilis rapiantur, fugiendo bibunt, unde Erasmo prouerbium : ut eanis e Nilo. Bergier. 92. ελλοχωμένου τοσουτοις κακοῖς. Id s. in quo tot monsra insui a latens, inquit sudaeus Commentar. Gr. L. p. 2236. Alciphronis locum citans. Bergier. Phalaris Ep. 5. p. 22. de tauro illo artificiose quidem, sed

340쪽

erudelissimum in usum facto: ρυ ναρ πω τον ἐν αυτω λελοχημένον delitescentem hτεθεδεικτο μόρον. mortem

ubi en neptus: Verbi λοχαν translati usum, qui hie est, apud antiquiores Graeeos obseruasse me non memini. Quod habet in Conuiu. p. Ia Ooia E. Plato: Σωκράτης οἶτος ἔλλο - χων αυ με ενταυΘω κατεκεισο ete. in eo proprietatem

verbi respexit. Nee multum abit AIeiphron loeo nostro. Ad Phalaridem propius Meedit illud Plutarchi Sympos. VII. p. 7o5. D. ρισαι δε των μονων - λανΘαν σιν ἐνωκισμέναι και λοχωσαι, et Philo de Mundo p. II 6 s. D. αν αεμεν ουν εστι πῖρ εν γεώδει, ο, τρόπω εξεως πνευματγκης πεφούλευκε, καὶ eλλοχα λ' ο ς ἄχρι κερατων

σίν. Horat. Od. L I. Me dotimum hederae praemia frontium Dis miseent superis. Videtur autem Noster ποιητικωτερως dixisse κισσον συφεσMA Pro κισσω στέφεσθαι. Dum Datiuo est supra hae nostra epistola: τους κους κισσους, ΟΙΣ στεφανωΘηναι μαλλον ete. J Homerus Il. VI. v. 48 S. D δε τὼ τείρεα παντα τα τ' Ου- ρανος εστεφανωται. Inibi posuit) et Mera omnia, qtii. hus caelum coronatur. Hesiodus in Theog. 38 a. ' στρατε λαμπετόωντα τά τ' Ουρανος εστεφανωται, Uraqvι fulgentia, quibus caelum cinctum es. Bergier. 96. τοῖς μυστηριωτιδας αγειν τελετάς. Sie μυ. στηριώτιδας τονδας dixit Aeschinea de sus. Ieg. semel iterumque, de legatis Atheniensium loquens, qui mystieasaei a indieerent et aeras inducias offerrent, quas Phoeenses impii repudiarint: τοῖς σπονδοφόροιe τοῖς τας μυστηριώτιδας σπονδας ἀπαγγέλλουσι μόνοι των 'Eλλήνων οὐκ ἐσπείσαντο. Mox et οἱ τα μυστηρια ἀπαγγέλλοντες μόνους των ἄλλων ' ληνων ἀπεφρναν Φωκεῖς ου δεδιγμένους τας σπονδας. moX: τας σπονδας τας μυστηριωλτας ουκ εδέχοντο. De talibus, ut videtur, siue Iegalia sacris, siue eaduceatoribus, siue praeeonibus, siue Metalibur Athenaeua Lib. VI. καὶ τὼ κήρυκε εκ ποῖ γένους των κη'

라틴어 텍스트