장음표시 사용
351쪽
. EPISTOLAE. LIB. II. EP. IV. 33r
eulpam in se suseipiant Hem-Rerhusius et Ruhnkenius, quem vide adi Dionys. Lomginum P. 269. 4O. κρον τοῖς προσκηνίοις. Bergierus suspicabatur lasse εχτὶ deesse, nam vulgata καὶ τοῖς προσκ. Quidni
Iiterula mutata κανῖ Sic igitur reposui. Idem placuit Glossatori Eiehstad. 49. Πρωτέως. Editiones Πρωλεως. Adnotatio Beryleti haec est in Cl. vir Iae. Perletonius in Epistola ad me:
σκοπιαὶ, quae sequuntur. Optima sine dubio coniectura. Intelliguntur autem Phari insulae promontoria, de quibus Strabo Lib. XVII. p. II Oed. nouis. De iisdem Virgilius
Aeneid. XI. v. 262. Atri sede, Protei Menelaus ad usque ealumnas Exfutit, ubi Ser. vius inter alia: Utque ad fines AEgypti,hoc est usque ad
Pharon. ante infulam, nunc partem Alexandriae. Lucanus : Tune elaustrum pelagi emit Pharon; infula quondam D medio setit illa mari sub tempore vatis Proteos, at nune Pellaeis es proxima
muris, i. e. Pellaei iuuenis, Alexandri magni, siue Alexandriae muris. Certε vix mihi temperare possum, quin in tex tum recipiam; et facerem, nisi obiici posset. sorte του πρω
ρεως scriptum fuisse, per quod eadem insula Pharos intelli
gatur, quia nempe Pharo, Menelai proretae, ibi sepulto sit cognominis, ut est apud Stephanum Byχantinum.Quod lieet ineptum sit, tamen tale est, ut illo adhue ineptiorest
stent. vltimis verbis Bergierus nescio an pungere voluerit Cronium, cuius statim addit coniecturam: πῶς
o λεως, qua sane nihil infelicius excogitari possit. Quid enim hic populus ageret, ubi
et quae antecedunt, et quae sequuntur, topographica sunt ZQueritur alieubi in epistolia Croetius, quod Bergierus non
omnes ad eum transmissas coniecturas memorauerit: at prosecto, nisi melioris hae fuerint notae, Bergierus tacite praetereundo fainae Croetii haud male consuluit. - A naidus Misc.' observ. T. V. P. I 82. laudat et Peritonii acumen et Bergieri, ipse tamen.
352쪽
ut symboIam addat, eontidit πρωνες, nam uti hie πρωνες et ακρωτήρια, sic πρωνες et ἔκραι eoAungi apud Sopho- elem Traehin. v. 798. Viri tamen eruditissimi paee dixe.rim, non adpellatiuum nomen, sed proprium hie loeum habere. Et quid multaὶ Cod. ruilianus ad Charit. p. go . confirmat Perletonii eon. ieeturam, ideoque postliminii
tu re Raudere passus sum. 3. και υιων και περα πόντων. His interserit Glol- sator Elchstad. και γραο ἰAcute. Nam uti, quae Prae-eedunt adiectiva φιλαργυροι- ερωντες - απαττοι rein seruntur ad sequentes πατέ ζας -- υἱους - Θεραπον
'ne sie solae restent, partes recte explere videntur ad superstitionem procliuiores matronae aetate prouectae.
λεγειν. Medebaehius Wakώverus Amoeniti litterar. p. 23. suspieatur reetius esse Θε- λειν, immo necessarium. Elegantior omnino sensus: ne
putes, me uelle, quod ne pos quidem, etiam si velim
II. τας ἀδελφας αυ- τας. Vulgata τας άδ. αυώτης. Cl. Perihonius in ea dem epistola: Ibidem mox lego καὶ την μητέρα καιτας αδελφας εαυτης fpro εμαυτηςJ matrem es sorores
initio e solae matrem Damat asteram fororum Iuarum.
Haee Bergierus. h- Magis ingeniosa, fateor, est emen iadatio Io. Steph. Bernari, quam in epistola ad Reis iumanno IT 49. data expromsit: τας αδελφάς. Nαυτ εσομαι συμπλεουσα. vide vi iam Reis kii p. 358. nec eam sibi eripi passus est. etsi diversitatem temporum εσομαι et sequentis γεγένημαι obstare reseripserat Reis kius, v. ibid. p. 366. Eamdem repetiit oeto annis post ad Thomam Nag. p. 142. - Glossi
Elchst. τας α δελφας αυτο sine dubio subinteli. συν σου εξομαι, et deinde, ut
tempora congruant, γπενη σομαι. - Mihi vero omnium Reillimum visum est αυτας. Matrem ades, sororesque, quas tantopere amo. 73. ευ οἶδα. Ηaee ad se. quentia, mutata interpunctione melius reserri existimauerat
353쪽
EPISTOLAE. LIB. II. EP. IV. 333
tamquam glossema suaserat.De rum, ut inde vertigo oriatur, posteriore coniectura consen- unde procliuitas ad vomitum.
tit D. Chrsoph, Mosus, quae est nausea. Mallem ta
eui admodum ineo in ne et men ἐλκομένης .vel ελαυνομinconuenienter elegantiae Al- μένης. Haec itaque Bergi ciphronis το απευσαν eX- rus, nimis tamen, nisi mecipere videtur Θαλψω, priori omnia fallunt, eoacte. non aecedit. vide Thesaurum 4 Ego vero in omnia alia epistolicum Laerotianum T.II. discedens labein loci nee in P. 8 . - Ego vero nec εκ κλωμμης, nec in Θεραμ priorem meam sacere ve- , πευσω inuenisse mihi video
lim. - Arna dur l. l. p. sed in ναυτίας, quod mihi a Sao eum Bergiero istud Θρ- eam Oh caussam non placet, ραπεύσω ad Menandri nau- quoniam, quod idem est, τοseam refert, mauultque scribi: ασΘενουν των πελαγισμο ναυτίας ΣΕ ἐγω Θερα- των statim sequitur. In eam πεύσω. Nee hoe dissieuit igitur cogitationem incidi, ut,
tem tollit omnem. Ante' quum Glyeera antea admo quam vero, quae inea sit de dum aptam mari sese laetasset, hoc loeo opinio, expromam, et haud longe a fine huius quae Bergierus voci ἐκκλ- epistolae gubernaeulo adeo μένης adseripsit, adseram. Non proraeque praeesse discere pro- satis adparet, inquit, in Al- mittat, erederem, si unam i, dina editione, sine una voX, terulam transponerem, et an duae; funa est, nec tan- ναυτIας in ναύταις muta- tum spatii adparet, quantum rem, orationis tenorem haud alias inter duas voces interem male proeessurum sie: Disdit. W.J altera editio tamquam fracto remo ipsa nauth min, unam exhibet. Ego verti, quasi fraho una eum iis manus adessent duae, et accipio, ut mouebo, nimirum ne nauis apud Ciceronem in Tuscula- te, Menandre, vehens perietinis de in flexo remo, qui ta- tetur turabo te atque fovebolis videtur aquae immersus, naufra laborantem, seque lieet integer et reetus. In e Ariadnes sto dedueam telligenduin autem erit de ad- in Aegyytum. Meliora qui siduo adspectu eiusmodi remo- icit, ne inuideat, quaeso.
354쪽
76. μίτων. Vulgata μυ- Θων. Adscripserat Bergierus, quae sequuntur: Sine dubio legendum μίτων. Contrario modo erratum supra Lib. I. Ep. 8. λBαν pro λυθρω. tuntur autem illa voce in ea re Eustathius p lin.
εἰςελΘόντα το σπηλαιον ἐκδησαι του της Θυροις ζυγου, καὶ ανελίσσοντα ἰέναι μέχρι καὶ εις τον του λαβυρίνθου μυχόν. καὶ εἰ περιέσται του κακου, οπίσω
θανελίσσοντα εξελθεῖν. Dat Atiadne Theseo amasio
glomerem storum, eo sne, xt speluncam ingressus adli
get ianuae elati ro, et mo Dens pergat etiam usque ad
Utima Labyrinthi: atque, smonstrum illud Minotau
rum superauerit, denuo re legens egrediatur. Basilius Epistolarum suarum penultima, in Collectione Aldina, ad Calli graphum, nomine non re talem; nam in scribendo euruas lineas dueebat, ut le-. gens sibi videretur in Labyrintho versari) εδει - τροσάειν ἐπιζητῶν - παρ πόμενον τω αυλακι, καΘα-
8O. απιστα. Vulgatam αμισθα, utcumque Potuit, interpretatus est Bergierus, ingratum animum indicantia. Arnaldus Misc. Obsem. T. V. P. ,282. απιστα coniecit, quod menti auctoris prorsus conueniat. Dixisse modo Glyx ceram ταω σάς απιστίας κλαίουσα, mox addere απνστα άμπλακήματα, fel, ut de meis aliquid addam, sequens βέβαια lege Opposii.
tionis rem videtur conficere. Praeterea Cod. Doruilianus v.
ad Charit. p. 444. addicit, recipere ergo nullus dubitam. W.J82. ουδεν χωρίον ουχιὼξεται. 1 Videtur Latinis. mus, et sie vertit Bergierus: nullus non laeus exeipiet ammres nostros integros. Sed saepius sie Graeci. Vide Hoogeueen Doctrinam particular. ed. Seliuetzii p. 6 IO. s. 93: πάθεσι. Vulgata πασι, Pro quo tuo iam tempore maluit πάλι Berglerus, quod et in versione expressit. Caussam erraris ait fuisse in similitudine pronuntiationis, nain inter σ et Θ parum, inter ι et Mnihil interesse. Idem, quod Bergierus, seruit Dor.
355쪽
vilius ad Chariton. P. 43T. quamquam refragante Codice, et Lennepius ad Phalaridis p. p. 2 8 λ. qui tamen mavult πάθεσι, quud quidem an παθει ponas, ad sensum perinde est. Omnino vero ipsa notio του πραθους vix mihi abesse posse videtur: ea vero adsumta, quae sequuntur omnia longe melius cohaerere inuenies. Sed plura habet
locus, quae muta tione egeant,
quae nec Bergieri. diligentiain effugerunt. Et primo quidem voci φοβουμενη sociam adis de re particulam negativam μη voluit, eamque in versione expressit. Nollem quidem
hendo. quum semel alium ae ego totius loci sensum animo. effinxisset Bergierus, Deinde vero verbis : αμιγες ηδοναῖς τε καὶ διοι το πληθος adseripserat haec: Hie primo τε puto eliciendum, deinde pro
versione expressi. Perpende to tam seriem orationis et sensum; non alienum, ut puto, videbitur. 'Aμιγες autem retinet constructionem verbi, unde est. Exempla iam protulit H. Stephanus in Thesauro. In aliis quibusdam ita obseruatur.
In his Bergiero facile g, stipulor, nee tamen vel sietina omnia videntur. Osse dit me inprimis vocula οῖς in οἶς μαλλον περιεχομm, quam ad nimis remota πα- εισι καὶ ερωτι in versione retulit Bergierus cui ineom. modo mederi me pota aut mabam, si praecedens ηδη in larem in HOH. Sic enim habes non soluin duo Substantius, quae praecedentibus duobus πάΘεσι καὶ ερωτι respondeant, sed habes etiam, ad quae το οῖς longe aptius referatur. Seruatis itaque, qi sin Bergiero placerent, totumloeum ita non tam conueIto,
quam interpretor: Tu quiadem, probe scio, plane nihilha ebis, quod in me vituplores, quem iam Olim amor , qui tamen pectoris magis uiis
igitur mei mores, tuumque de me iudicium magis mihi curae eordique funi, quae breuem amicitiae, quae foto animi motu continetur, d rationem timeam; es enim eiusmodi amititia uti vehementior, ita etiam facile dis-
356쪽
solubilis, in ea contra, cui iudieium aetedat, Ionge aliares es: mustas enim non finium habet voluptates persuam de morum probitate, sed
omnem etiam timorem emeludit. Ios. αφζρημενης. PONest legi et αφζρημων. Bergier. II q. πάτριος. Apollo πατριος rarius dicitur, sed πατρωος Aepissime. Berg. Ier. Pluta vide in Commen
II 8. γαστρομαντεύμ σθαι - Θεων σείξεώ. Hsee, utpote corrupta, εdmodum obseura sunt. Non video, quid ad ἔγγαστριμαν τείαν saeiat adparatus illa' σπαρτῶν, deinde cur νυκ- τωρ addatur, eum constet, illos στερνομαντεις tam de die quam noctu fortasse tamen saepius noete, quae eiusmodi praestigiis magis fauet W.J sutura praedixisse, tertio denique nouissima καὶ των Θεων δε; ει, illa ne pertinent etiam ad γαστρομαντευε σθαι , an vero illita verbum αττο του κοινου repetitum ibi idem denotat, quod sinplex
μαντεύεσθαι Τ Hoe vero ita fuisse, potest sortasse Pro bari. Vam quum apud Ar stophanem in Vespis p. lo I 4. την Κυρυκλέους μαντείαν
occurrat, Seholiastes adnotat:
οἶτος ως ἐγγαστρίμυΘος λεγεται Ἀθήνησι τ αληθῆ μαντευόμενος δια ἐνυπ- αρχοντος δαίμονος. W Jhaud existi inem .. Locum se dulo versanti in mentem --nit ita refingendum: γαστρὶ μαντεύεσΘαιλινην, τῆ τωνα σ τ ρ οὐ v δια Θεσει νυκ τωρ, καὶ τη etc. Notior est οἰστρομαντεία, quam ut ei
demonstrandae me hie inhaerere oporteat, et illi adprii ne eonuenit adiunctum νυκτωρ.
vinationes , . 'quae fiunt petr quaelibet signa, siue somniantibus, siue vigilantibus a Diis, ut Putabant, missa. Berglerus per σπαρτων διατασιν
quam hue non pertinere crediderim, quod barbaris solis frequentata, et Graeeis fere ignota suerit. Colligo id ex Ammiani Mareellini Lis XXXI. e. a. Hactenus in naidus in Mise. Obseruati. T. V. P. 283. Duo vero sunt, in quibus viro eruditissimo non possumaceedere. Et primo quidem
357쪽
ΕPISTOLAE. LIB. II. EP. IX. 337
gustis terminis eonclusa esse videtur. Nesselingius enim ad Herodoti Lib. Iv. Segin. 68. euius loeum attigit Sehol. Nieandri ad Theriae. v. 6 a,
. νω μαντευονται ξυλω, καὶ γαρ ἐμ πολλοις τόποις ράβδοις μαντευονται. haec habet: is Fuit plurimas peris Occidentis Orientisque pla- .gas similis diuinatio, de quo is vide Grotium ad Bhech. XXI.
is a I. Poeokium Spee. Hist.. Arab. P. 328. Casa bonum is ad Strabonem Lib. XV. P. ω Io 6 S. Lindenbrogium adis Ammiani l. l. Buten gerum is Diuinat. III, 26. Saltem dubium Arnaldi nil faeit ad Nostri loeum, ubi tamen sermoatiam est de barbara, Phry-- gia; et quamquam Graeei hane, aliasque istiusmodi artes non ipsi exercuerint, Thessalaatamen, Dardanas, Phrygiasque sutura sibi praedicturaseons uehant. - Quod vero ad emendationem : ἄστρων διαθήσει attinet, ingenii ae
minisque laudem non de nego, sateor tamen, eam a seriptura vulgata aliquantulum ree
dere. Mihi quidem videtur Glycera Phrygiae peritiam suae de industris velle augere:
plura haee mulier diuinati nuin genera callet, est γαστο-
Potest, nec, ut ipsa dicit, cmalim enim pro vulgnto Qασὶ reponere φησι) postulat ut dictia eius eredamus, sed factis.. Ia a. ως εφη. Erat via mallem - ἔφυ, Ut mos es. Sed nil opus.
ias, ἄγρια φύλλα α, ' Θων. Vulgata φύλλα ἀν-
Seri e Codicis obuersata foditasse sunt, quae apud Hornabruin saepe et Ritas occurrεnt
Cl. H Goza coniecit δεδραχνων : nota est, inquit,
beo, quod adseram, melius. De Andraeline agria vide mi. nium Hist. Nati as. 1 3. qui Graecas voces retinet. Videndum tamen, an ἄγρια
φύλλα των δρυῶν. The erit. Idyll. XXVI. v. 3. δρυός ἄγρια φύλλας agit autem ibi
etiam de re sacra saetenda. Sie Argierus. Neuter horum satis seest vialero Obseruati. Criticar. p. 1o7. Q Andraehnae, Inquit, sunt portulacae, quae
358쪽
ad Meum eulinarem potius pertinent, quam mεgicum, et ori gratiores sunt quam Orco,
Bergisti autem δρυων ait hoe vitii habere, quod a priscae
seripturae vestigiis nimis reis cedat, quamquam usus earum in re sacris et arcanis magicis
ex Theocriti ld. XXVI. probasi possit. Ipse deinde ἀν- Θνραων antherici s aspho.
deli) reponendum autumat, quem et ipsum sacris faciundis olim adhibitum fuisse ex eodem Theoctito L l. Stygiis porro sacris dedicatam hanellantam ex Homeri OdyssINIV. I 3. probat, ubi manes apud inseros vel alphod elovesci tradantur. Plura vide apud ipsum Trillerum, qui Iegi quidem etiain posse ανοιαν rων Putat, de qua Bo-daeus a Si spei ad Theophrasti histor. plantarum Lib. VII. e. 13. vel ανδειακιων. fv. Hesyehiuin h. v. et 'Euhυσκον. Elymol. M. in δενυυγκον Suid is inale Avδροισκα, nee me lius Phauorinus Ἀνδρησκα. Pollux Lib. VI. Segm. IO6.ανδρισκος. Salmac Hyle Ia trica c. I T. Alberti ad Hesy-ehium. J tamen ηανΘερικων sibi magis placere pronuntiat, euius ipse Alciphron Lib. III. . t a. mentionem fnee tamen in saetis saetundis l in ii. ciat. Quae omnia erudite, et uti a Medico Graeee doctissimo
Arnaldus in Misc. observati. T. V. p. 283. suspicatur
suspieiodem firmandam laudat Seholiasten Nieandri ad Therrae. v. 69 . et Hesychium h. V. usum vero in venifieia magicisque ineantationi huiprobat testimonio Theocriti Idyll. II. v. 39. et Lycophro nis v. .674. ubi Tetetetes 'Aα
In aliam tamen postea tem poris incidi, eamque omnium Deillimam simplicissimainque coniecturam Gerardi Horrei, qui Aniinaduersionuin Lib. II. c. 24. Aleiphronem reliquisse ἁν Θων opinatur, eui suae opinioni ex more librario ruistper eompendia haud raro fer,
hentiu in robur addere conatur. Notum enitia esse, homines
istos, uti saepissime gi Θρωπον, ut breuius desungerentur, efferre solere αὐοὐ, iis ivicissim aliquando, ubi in C dice, quem prae manibus haherent, istud inuenissent,
359쪽
EPIsTOLAE LIB. II. EP. IV. 339
imen aliam voeem sensus re quireret. Posteriorem hane rariorem priori commutatio. riem probat post Albertum ad Hesychium ν. Γελοῖος ex Lamb. Bos Aniinadu. ad LXX. Num. XXIV, I 7. et Monte-
falconio Palaeograph. Lib. V. P. 343. qui Codieem adfir mat se vidisse N. T. vhi ad Gal. IV. 26. pro ἄνω 'Iρρου- σαλημ seriptum sit ανΘρω- στω Ιερουσ.J addit deinde io, eum Aehillis Tatii Lib. II. p. 99. ubi, monente Salmasio, prior editio et Cod ex Angli, Canus pro των ἀνθέων συμ' πλοκη habeat αν ωπων συμπλ. Mallem addidisset
Horreus plura fictum in in. cantationibus adhibitorum exempla, nam quod solum ex Sophoclis Traehiniis v. 242. adfert, eorum usum in sum. inentis tantum probat. Flores igitur ad Iustrationes etiam ado libitos fuisse, exemplis con fit inarunt. ut alios taceam, Menesius in Eleusiniis p. I9. et Lomelerus de lustrationibus p. m. 228. Vsus florum omisnino in sacrificiis probari ex ipso Nostro potest. v. Lib. III.
Hane Igitur ieetionem, quum pro vulgata, quae ni hili est, alia neeessario repo.
nenda esset, respere optimum putaui, nee tamen secutus
Thomam Magistrum, qui αὐθέων reetius pronuntiauit esse, quam ανειν, de quo vide Dorullium ad Chariton. p. 399. nec oblitum Aleiphro. nis ipsius, qui Lib. III. Ep. 37. bis habet ανΘῶν. Ia 6. σε φθήσεται ΠειραιοΘεν ελ b. Nihil ad notant Clitici ad haee verba, quae tamen suspeeta videntur, non tam, quod φθάνειν usi latius Partieipiis, non Infini. tiuis iungitur, nam Infinit, vum Noster addit etiam Lib. III. Ep. 3. et 4 r. quam, quod forma media φΘανεσθαι,
stat. Quid i si legas φρόσασθαι Z Equidem puto; te iam consitu Te, ex Piraeeo in Urbem venire, quod f non es, tertiorem fallem facias, quousque ad Glyte. ram tuam non possis visere.
Nonne vero sie messua om nia cohaerent r
360쪽
δύναμαι. Loeus maxime alebrosus, cui vix sine Codieis subsidio integritatem reddere queas. Audiamus primo, quid Bergierus, et Arnaldus, nam apud alios Criti os, quos ligere memini, altum sile sum, athalerint. Et Bergiero quidem verba tη- κα α μελεταν πειρα ζεις ἀπο σαυτου τον Πειραια corrupta videntur, ideo. que, sic emendato a se contento: ηδη καὶ μελετῶν
π εἰρω μα ι ω ς α π αδσωμαι τον LIρκαια etc. versionein, quain infra totius Ioei dabo, adcommodauit, quae omnia tainen addit nemini obtrudere se velle, quia plusculum reredant a vulgatis, nee
alias ipsi placere. - Deinde ad αγρ διον non suam, sed
Meuisii adfert coniectur , qui Atti ear. Leetion. Lib. VI. c. 7. το 'Αγρι πειον maluerat, ut intelligeretur theatrum in Ceramico. de quo Phil stratu a in vitis Sophistarum semel iterumque. Sed recte monet Bergleius, docere debuisse Meursum, Menandri aetate fuisse theatrum Athenistri dierum, quod tamen nemo
possit. Sed si vel fuisset, unde sciebat, Glyceram da illo re, linquendo potius fuisse son,
citam, qua n de agello ULderi omnino tune nimia se-stinasse Meursium, quod vel inde adpareat, quod scribat,
quasi haee epistola ultima Is Menandri ad Gyeeram.
quae tamen si Glyeerae ad Menandrum.J - Porro in ου δύναμαι πάντα ποπινι vltimum Bergierus mutat in
oblitus huius του παρεῖναι signifieationis e emplis exei tare. Sie ipsiun Aleiphrona habere Ep. 3. παρεῖσα ον μητέρα. Sie Hesychium παρεῖναι oplicare per ἐάσαι ἔsie Aristophanem in Ravis v. T i . την μIαν ταύτην παρεῖναι ξυμφοραν, unam hanc
remittera noxam. Surieisset unus Aleiphronis locus. quum ex Hesychio et Aristophane latos aliter interpretari possis. W.J - Denique pro συ δε οὐ δύνασαι sorte legen. dum esse suspicatur σύ TE ου δύνασαι, vel συ δ' EME οὐ δύνασαι. Sic igitur lex
tis constitutis, versionem con. fuerat hanece: Iam etiam meditari eonor, ut abigam cramemoria) Piraeeum et Mel. Ium et Munychiam, atque paullatim N excidami ex ani.