Alciphronis rhetoris Epistolae

341쪽

EPISTOLAE. LIB. II. ΕΡ. III. 3 a I

eύκα του τῆς μυστηριωνιδος, subaudi vel τελντῆς, vel σάξεως, vel, ut Casaubonus εὐημερίας eX S. Luea i, S. 8.qui et μερίδος censet, et ex Polluce Lib. I Segna. 36. p. as. τονδης. Bergier. - De τελεταῖς Athenaeus Lib II. p. 4o. Casaub. ita: Τελετῶ τε καλουμεν τας επι μείζους, καί μετά τινος μυστικης παραδύσεως Ἀρ-s , των εἰς αυτάς δαπανημάτων ενεκα. Tελειν γάρ το δαπανῶν' κάπολυτελεῖς eἱ πολλα ἀναλίσκοντες, και θυτελεῖς οι ρλίγα. 9 T. ετησίαις Θυμέλαις. Bergierus vertit: anxuqersariis ludis feenitis, in nota vero addit, per Synonyiniam Idem esse, quod praecedens εχ ' εσχαράς υμνῆσαι κατ ἔτος Διόνυσον. ' 98. γελωντα και χαροντα - καὶ νικωντα. Simile votum Aristoplianis in Rania v. 38 s. iub persona Chori ad Cererem:

Δημητερ ἀγνων ὀργίων,

Ἀνασσα συμπαραστάτει, Και σωζε τον ταυτῆ, χορόν. Και μ' ἀσφαλ ως πανήμερον Παῖσαί τε καὶ χοροῖσαι. Καὶ πολλα μεν γελοῖα μ εἰ

Πεῖν πολλῶ δῖ σπονδαῖα και Τῆς σης εορτῆς ἀξίως

Παίσαντα και σκώψαντα , νι' Εὐαντα ταινιοῖσθαι. O Cerer, easorum moeriorum domina, ades et ferunitium chorum: et da ut secure toto die ludam et tripudiem utque multa totosa dieam, multa feria: ac tuo festo condigne iocatus et eauillatus et vincens toroner. Bergbr. 98. ἀγωνιωντα καὶ φοβούμενον. Non sei er verum est Horatianum illud l. o. a. v. s s. nocet emta dolora UO-luptas. Plerumque verius Ouidianum Artis liI. v. 687.

Quar datur scio, non es mihi grata voluptas, Bergier.

342쪽

3at . ALCIPHRONIS RHETORIS

, . Ioa. συ δε -- εο . Habuit lisee ante oculos Arissiaenetus Lib. I. Ep. 24. p. 39. Abrelah. σὐ δ' ουν - ευ'Θυς, συΘ . obseruante Wyttenbachio EP. Oit. p. 32. I 3. πετὸμενη. Aristophanes in Lysistrata v. ys. Ae ού παρεῖναι τάς γυναῖκαπόδητ εχ η , altera Persona: ου γάρ μα Διάλλα πετομένας ηκειν πάλαι.

τρίους ἴππους ανέβαινον. Demosthenes contra Midiam: επ' ἀστράβης ΟχρύμRος. Nachon apud Athenaeum Lib. XlII. p 53ά. η Γναθαίνιον εἰς Πειραια κατέβαινε προς-

γον. ενίοτε δὴ πάντα ἁπλως τά σωματηγουντα ὐποζυ- γουντα. Vide Iul. Poll. Lib. VII. Segna. I 86. Hellad. Chresto m. p. I 6. Vost . Etymol. v. Astraba. Ad vocem σω- ματηγόν Horat. Liba I. Sat. VI. v. Io 4. mulam curtum vocat. Sehol. Aeselisi in Suppl. v. a 93. ἀστράβη λέγεται η νωτοφορος ημίονος. Sic et Moeris. Alberii ad Hesychium. I. . μακροτέραν οὐδέποτε εγνων. Aristaenetus Lib. I. Ep. lo. de Aeontio Cydippen dueente: ουτε ημερωνεκε νης ε νόμισε μακροτέραν εἴρηκέναι, ουτε νύκτα βραχυ τεραντης νυκτος εκε νης Admodum infirmo argumentu colligit Meursius in Graecia feriata ex hoe loco Alciphronis, sestum Aloorum plurium dieruin fuisse. Solet cupide cx- speetantibus etiam breuissimum tempus longissimum videri. Heliodorus Lib. I. p. 77. de Thyami Charicleae nuptias dbatas impatienter ferente: ὐπο της.περὶ την λαρίκλειαν ἐπι-

343쪽

ΕPISTOLAE. LIB. II. EP. III. 323

Θυμ ας, καὶ την παρουσαν ωραν ἀπεραντον χρόνου μη κος εἰςύπέρθεσιν ηγουμενος. horam illum sns tuum te h-pus dilarionis rutan=.9 Sie apud Virgilium Eel. VII. v. 44.

cum alter amicam inuoeasset, alter ut ostendat, se etiam desiis derio amicae cruciari, dicit:

Immo ego Sardois videar tibi amarior herbis, Horridior rusco, proieeta Disior ala, Si mihi non haec lux toto iam longior anno s. se Notum est et Theocriteum illud initio Attae, de amasio lat.

dius veniente ' x :

Venisi, care puer pos tertiam iam noctem et auroram; venisi, at cupidi in diem senescunt. Vnde Iulianus Ep. 3. ad Libanium: 'Eπειδη της ὐποσχέσεως επελάθου, τρίτη γουν ἔστι σημερον - υπομιμνησκω σε, το χρέος ἀπαι-των. πέμπε δη τον λόγον - άλλα ταχέως. ἀλλὰ καιτουτων με των τριων ημερων ἴσθι συντρίψας, εἴπερ αληΘηQησιν ὀ Σικελιώτης ποιητης, εν ηματι φασκων τους πο Θουντας γηρασκειν. εἰ D ταυτα εστιν, ωςπερ ουν ἐστι, τὰ γηρας η ν ετριπλασίασας, ω γενναῖε. Et Procopius Ep. 13. ει υς πcΘουντας και μια γηρασκειν ημέρα ποιεῖ, ρε οσου με χρόνου γεγηρακέναι δοκεῖς; ουτω μέν σου βλη'Θέντα τω πόΘω - τοσουτον θε χρόνον ἐστερημένν της

345쪽

EPISTOLAE. LIB. II. EP. IV. 3M

τας προς αυτὸν διαβηναι. Τί γἀρ ABηναι χωρὶς νενανδρο ς, τί δε Μενανδρος χωρὶς Γλυκέρας; vi τις αὐτῶ καὶ τὰ προςωπεῖα διασκευάζω, καὶ τὰς

ἐσΘῆτας ενδύω, καν τοῖς προσκηνίοις εστηκα, τοὐς οδακτύλους ἐμαυτῆς πιέζουσα, ἡ Δ κροταλίση τὰ Bέατρον καὶ τρέμουσα τότε vἡ την 'Ἀρτεμιν αναψύχω, καὶ περιβάλλουσα σε την ἱερὰν των δραμάτωv εκείνην κεῖαλ- ἐναγκαλίζομαι. Ἀλλ' οτι ταῖς φίλαις τότε χαίρειν εῖ , τουτ m, Mε δ' v δρή, οτι οὐκ ἄρα Γλυκερα μόνον, αλλὰ καὶ βωσιλεῖς ὐπερ Θάλασσαν ἐρωσί σου ' καὶ διαπόυτιοι φημαι τὰς σὰς ἀρετὰς κατηγγελκασι. καὶ Αἴγυπτος καὶ Nεῖλος καὶ Πρωτέως τὰ α ωτήβα, καὶαὶ Φάριαι σκοπιαὶ, πάντα μετέωρα νυν ἐστι βου- Ο - λόμενα ἰδεῖν Μένανδροv, καὶ Δοὐσαι φιλαργυρων, καὶ ἐρχντων, καὶ δεισιδαιμόνων καὶ α πίστων, καὶ πατέρων, καὶ υἱων καὶ Θεραπόντων, καὶ παντὸς ἐυσκηνοβατουμένου ' ων ἀκούσονται μει, οὐκ διοδε

346쪽

6 ποιήση με προφασιv μὴ δε με Ἀθηναῖοι διὰ ταὐτα μισησάτωσαv, ηδη τάς μεδίμνους ἀρι, μολτες, ους ἡ βασιλεὐς αὐτοῖς πέμwει διὰ σε ἀλλ' απιθι πῆσι θεοῖς, αγαθη τύχη, δεξιοῖς πνεύμασι, Διι οὐρίω ' ἐγω γάρ σε οὐκ ἀπολείψω ' μηγοτούτο δόξης με λέγε v, οὐδ' αὐτη δύναμαι, καν Θέλω ' ἀλλα παρεῖσα την μητέρα και τὰς ἀδελφὰς αυτὰς εσομαι συμπλέουσά σοι, καὶ σφοδρα

μίκης κωπης ναυτίας ἐγω θεραπεύσω. Βαλιωγ S σου τὸ ασθμούν των πελαγισμων. ἄξω δέ σε ἄτερμίτων 'Αριάδνης εις Αἴγυπτου, οὐ Διόνυσον ἀλλα Διονύσου θεράποντα καὶ προφητην. ουδὲ GNάξω καὶ ἐρημίαις ναυτικαῖς ἀπολειφθησομαι, τὰς σὰς

ἀπιστίας κλαίουσα και ποτνιωμένη. Xαιρέτωσαν 8oοἱ Θησεῖς εκεῖνοι και τὰ ἄπιστα των πρεσβυτέρωvἀμπλακήματα ' ημῖν δὲ βέβαια πάντα, και τὰ ἄστυ, και ὀ Πειραιεῖς, και η Αἴγυπτος. ουδὲν

347쪽

' ημῶ τους ερωτας οὐχὶ δέξεται πληρεις

καν πἐτραν οἰκῶμεν, εὐ οἶδα αφροδίσιον αυτὴν τοεωουν ποιήσει. Πέπεισμαι μήτε χρημάτων σε35 μήτε περιουσίας μήτε πλούτου το καθάπαξ επι-Bυμεῖν, εν ἐμοὶ και τοῖς δράμασι τήν ευδαιμονίαν , κατατιθέμενον ζ ἀλλ' οἱ συγγενεῖς, ἀλλ' ἡ πατρὶς αλλ' οἱ φίλοι, σχεδον οισθα πάντη πάντες πολ- λων δέονται, πλουτεῖν θέλουσι και χρηματίζε 9O 'σθαι. Συ μεν ουδεποτε περι οὐδενὸς αἰτιάση μεούτε. μικρού οὐτε μεγάλου, τοὐτο εὐ οἶδα, πάλαι μεν ἡττημένος εμού πάθεσι και ερωτι ' ιυν δε ἡδη και .κρίσιν προςτεθεικὼς αὐτοῖς ' οις μαλλον πε

ριέχομαι, Μενανδρε, φοβουμενη τῆς ἐμπαθοῖς93 φιλίας τὸ ὀλιγοχρόνιον ' εστι γὰρ sς βίαιος ἡ ἐν

παθῆς φιλία, ούτω και ευδιάλυτος ' οις δε παραβεβληνται και βουλαι, αρραγεστερον εν τούτοις ἄδη τὸ ἔργον οὐτε αμιγες ἡδοναῖς τε και διὰ τὸ πλῆθος, οὐτε περιδεές λύσεις δὲ τ v γνωμηu, ως ioci πολλάκις περὶ τούτων αὐτὸς νουθετῶν διδάσκεις. Ἀλλ' εἰ και συ μήτε μἐπ4η, μήτε αιτιαση, δέδοικα τοὐς 'Aττικοῖς σῖῆκας, οἴτινες ἄρξονται πάντη με περιβομβεῖν εξιούσαν, ώς αυ- τον αφημημέvης τῆς Ἐθηναίων πόλεὼς τον πλού- ios τει. 'Gπε δέομαι σου, Μέvανδρε, ἐπίσχες, μηδέπω τψ βασιλεῖ μηδὲν ἀντεπιστείλης ' ἔτι βού- iλευσαι, περίμεινα εως κοινῆ γενώμεθα και μετὰ τωu φίλων και Θεοφράστου και Eπικούρου τάχα χὰρ ἀλλοιότερα κἀκείνοις και .σοὶ γειται ταλα. I

348쪽

Mἀλλου δὲ και Θυσώμεθα καὶ ἴδωμεν, τι λέγει

δεῖ προτελέσαι την γυναῖκα και παρασκευάσαι τινα ζῶα ἱερευσαι, και λιβανωτοv αρρενα και στυ-I 23ρακα μακρον και πέμματα σεληνης, και ἄγρια, φύλλα ὰ θωv. οἶμαι δε και σὲ φθήσεται Πειραιόθευ ἐλθέῖν' ἡ δηλῶσαί μοι σαφῶς, μέχρι τίνος οὐ δύνασαι Γλυκέραυ ἰδεῖν ' L εγὼ μὲν κατα- 'δράμω προς σε, την δε Φρυγί ταύτην ἐτοιμοὶ I3οσωμαι. ηδιη και α μελετῆν πειράζεις απο σαυτούμα του Πειραια και το αγρίδιον καὶ τὴν Μουνυχίαν, και κατ ολίνον οπως εκπέσωσι της 4υχῆς. os, δύναμαι πάντα ποιεῖv μα τοὐς θεούς ' συ δε ου δυνασαι διαπεπλεγμενος ολως ηδη μοι. Κάν οἱ βασι-i3 3 λεῖς ἐπιστείλωσι πάvτες, εγώ πάντων εἰμι παρὰ σοι βασιλικωτέρα, και εὐσεβεῖ σοι κέχρημαι ἐρα- στῆ και ορκων ιερομνημονι. 'Dςτε πειρῶ μῆλλον,

ἐμὴ φιλότης, θασσον εἰς ἄστυ παραγενέσθαι,

349쪽

EPISTOLAE. LIB. II. EP. IV. 329oπως', εἴγε μεταβουλεύσαο της προς βασιλεα ἀφίξεως, εχής ευτρεπισμένα τα δράματα ri αὐ-i4oτων, ἁ μάλιστα ονησαι δύναται Πτολεμαrον καὶ τοv αὐτού Διόνυσον, ου δημοκρατικον ως οἰσ2α εἴτε Θώδας, εἴτε Μισούμενον, εἴτε Θρασυλέοντα, ελε 'Eπιτρέποντας, εἴτε Ῥαπιζομένην, εἴτε Σικυωυ ' η' ἀλλ' οτι και εγώ θρασεῖα και τολμηρά 4 τις ειμι τα Μενάνδρου διακρίνειν ἰδιῶτις ουσα ἀλλα σοφὸν ἔχω σου τον ερωτα και ταὐτ εἰδέναι

ταχέως παρ' ἐρώπων μανθάνειν, ἀλλ' οικονομου-- ἔρωτες σπεύδοντες - αἰδουμεθα την Ἀρτεμιν Oαυάξιοι υμῶν εHαι μη θἀττον μανθάνουσαι. Παν- τως δέομαι Μένανδρε, κακεῖνο παρασκευάσασθαι τὰ δρῆμα, ἐν έ με γέγραφας, ωα καv μη παραγ νωμαι συν σοι, δἰ άλλου πλεύσω προς Πτολεμαῖον, καv μἀλλει αἴσηται ἡ βασιλεὐς, οσοv s. Iσχύει και παρὰ σοι γεγραμμλους φέρειν εαυτ τοὐς ερωτας, ἀφεὶς ἐν ἄστει τοὐς αληθινούς. Ἀλλ' ουδὲ τούτους ἀφήσεις εὐ IHι κυβερναν ηπρωρατεύειν ἐως δεῆρο παραγίνη προς ημῆς Πειραιόθεν μυη,1σομα, ζωα σε ταῖς ἐμαῖς χερσὶν 6 ἀκύμονα ναυστολησω, πλέουσα, εἰ τούτο ἄμεινον εἶναι φαίνοιτο φανείη δε, ω θεοὶ πάντες, ὁ κανηλυσιτελὲς η, και μαντεύσαιτο η Φρυγία τὰ συμ- φέροντα κρεῖσσον της θεοφορητου σου κόρης.

350쪽

33o ALCIPHRONIS RHETORIS ADNOTATIO CRITICA.

posui pro ἐν id, uti iam voluerat Bergierus, et in versione expresserat: in tuιus aede nune sum. Addit idem, Budaeum et Henr. Stephanum

in ἐκπαθής loeum hune citantes omitisse ἐν si, quia

suspeetum fortasse putarent.. q. εκπαθης. Cad. Dommilianus vitiose in παλης. V.

ad Charit. P. q93., 6. φ λων. Mutare in φιλῶν vetat Thom. Magistri

auctoritas, qui non circumisse eti monet Genitivum Plur.

- pius ad Phalar. Epp- P. 286. mauult πάθεσι, quod, uti non incommodum, ita tanaen vulgata maiorem vim habere videtur: omnino vel, uti Bergierus vertit, tota mutata nobis adpares. IS. αλλοιοτζρα. Sic reseripsi per o, quum habeat vulgata bis hae nostra Ep. pervi, quod aduersatur praecepistis Grammaticorum, quaS ta mere saepe migrarunt librarii. v. Fisther ad Welier. P. I 41.

Charit. p. 6I6. επιχαριτον, quae vox familiaris sit Xeno-pbonii. Eπίχαρτος tamen

est spud Thucydidem III, 6 T.

ubi vide Interpretes. 2 a. συν - τῆ τν βασιλικν σφραγίδι. Vulgata τοαυτν ignorat, Pro quo Cod. Doruit. ad Charit. p. 6I6. habet ἔαυτο, quod si mutes in αυτη, habebis idionia Grae- eum, dictionemque Alciphroneam, praesertim si deleas συν, Ut sit; αυτν τῖ. v. supra Ad Lib. I. Ep. 2. 23. χαιροις. Idem Codex ibidem χαίρεις, quod et Doruilio magis illo placet. 23. εὐρασαν. Lego Potius εφασαν. Aersifer, cui adstipulatur Gloss. Eielist. Lbher Doruit. εὐρασεν vitiose. 33 - - ο βασιλευς - πε πυσμενος. . Vulgatus δηλος ἔν ο β. quod cum Glossi Eich- stad. delere malui, ideo quod statim praecedit, nec in reis petitione h. l. emphasis est. 33. 'Aστεῖσμοῖς. Pro vulgato Ἀττικισμοῖς reposui, cuius audaciae, si tamen est,