장음표시 사용
201쪽
Igg M. FAB. Q VINTI L. INSTIT. Inuentio. de &dissidenter attingere rationem veneficii Criminum, qua ,- - de re lege est haec quaestio constatuta. Id tamen totum resp6denti facilius est . quam oro ponenti: quia hic admonendus iu-.dex, illic docendus est. Nec me quanquam magni autores in hoc duxerint, ut non semper facere attentum ac docilem iudicem velim: non quia nesciam id quod ab illis dicitur, esse pro mala caussi; qualis ea sit, non intelligit'. verum quia istud non negligentia i 1 dici S contingit, sed errore. Dixit enim aduersarius,& sociisse persuas recto bis opus est eius diuersa opinione: quae mutari non potest. nisi illum fecerimus ad ea quae dicemus. docilem & attentu. Quid ergo ZImminuenda quaedam & eleuanda,&quasi contemnenda esta consenti O,ad Ie- mittendam intention mindicis, quam aduersario praestat: ut
se it pro L)gario Cicero. Quid enim agebat aliud ironia illa,
quam ut Caesar milaus te in rem tanquam non nouam intenderetὶ Quid pro Caelio, quam ut res expectatione minor videret ut velum ex iis suae proposui, aliud in alio genere caussae desiderari palam est Genera porto caussarum plurinii quinque secetunt, honestum, humile, dubium vel anceps, admirabile. obseurum : ilest. ἁδοξον, άμφιδοξον, δυσροχωροκολουθητην. S acit quibus recte videatii radiici turpe, quod alii humili, alii admirabili subi ciunt. Admirabile autem vocant, quod est praeter Opinionem hominum conssitu tum In ancipiti maxime beneuolum iudicem, in obscuro docilem, in humili attea tum parare debemus. Nam honestum quidem ad conciliationem sati, per se valet: in admirabili&turpi, remediis opus est. Et eo quide' exordium in duas diuidunt partes, principium,&insinuationem:visit in principiis recta beneuolentiae & attentionis postulatio: quae quia esse in turpi caussae genere non pollit, insinuario surrepat animis maxime v bi frons cauilla nos alis honesta est,uel quia rc s sit improba, vel quia hominibus parum probetur. aut si facie quoq; ipsa premitur, vel inuidia consistentis ex diu ei patios, i, aut pariis, vel miserabilis senis caeci, infantis. Et quidem quibus aduei sus haec modis sit medendum, verbosiusti adunt, materiasque ipsi sibi fingunt,&ad morem actionum prol. quuntur: sed hae cum oriantur ex ea ussis, quarum species consequi omnes non possumus, nisi generaliter comprehendantur, in infinitum sunt extrahendet. in are singulis consilium e ropria latione nascetur. Illud invaluersum praeceptum sit, ut ab iis quae laedunt, ad ea quae pro- , sunt,
202쪽
ORATOR 1AR. LIB. IV. CAP. I. sent, refugiamus.Si caussa laborabimus peisona subueniat; si De Exor persona, caussi. si n hil quod nos adiuuet,etir, quaeramus quid olo. aduersarium laedat. Na v T optabile est, plus fauo iis mereti: sic proximum, odii minus. In iis quae netari non poterunt, elaborandum ut aut minora quam dieium est, aut alia mente facta, aut nihil ad praesentem quaestionem pertinere, aut emendari possi poenitenna, aut satis iam punita videantur. Ideoq; agere aduocato quam litigatori, facilius: quia & laudat sine arrogantiae crimine, & aliquando utiliter etia reprehendere potest. Nase quoq; moueri interim finget, ut pri Rabirio Post humo Cicero, dum aditum sibi ad an res faciat & autoritatem induat vera sentientis, quo magis credatur vel defendenti eadem, vel negant . ideoq; hoc primum intuemur litigatoiis an aduocati persona sit v tendum, quoties v trianque fieri potest. Nam id in schola libet u est,in foro raru, ut sit idoneus rei suae quisq; dese sor. Declamaturus aut maxime positas in affectibus caussas propriis pei sonis debet induere. Hi sunt enim qui mandari non possunt mec eadem vi perferuntur alieni animi, qua sui motus. His et de caustis insinuatione videtur opus esse, si aduersarii actio iudicum animo ς occupauerit, Vel ἰ dicendunt apud fatigatos est. quorum alterum promittendo nostras probationes , Sc aduersas eludendo vitabimus: alterum 3c spe nreuitatis,& Hs quibus attentum fieri iudicem do-Cuia us. Et vibanitaS opportuna reficit animos, &Vnde cuα-que petita iudicis voluptas leuati aedium. Non inutilis etiam est ratio occupand: quae videntur onstare: ut Cicero dicit scire se mirari quosdam , quoὀ is qui per tot annos defenderit
multos, laeserit neminem, ad accusandum Verrem descenderit. deinde ostendit hanc ipsam sociorum defen sionem, quod schema στιληψ/ιs dicitur. Id cum sit utile aliqua do, niinc a declamatoribus quibusdam pene semper assumitur, qui fas non putant nisi a contratio incipere.Negant Apollodorum secutit reis esse lde quibus diximus in praeparandi iudicis partes: ted
multas species enumerant, ut ex moribus iudicis, ex opinionibus ad caussam extra pertinetibus, ex opinione de ipsa cauosa, quae sunt prope infinitae: tu iis, ex quibus omnes controuersiae constant, personis, factis, dictis, caussis, temporibus, Iocis,occasionibus caeteris Quas veras esse fateor,sed in haec tria genera recidere.Nam si tuaicem beneuolum, attentum,
docilem habeo; quid amplius debeam optare. non reperio, cumetus ipse, qui maxime videtur esse extra haec, & attentum
203쪽
In dicendo obseruanda. at aeque.
ah absoleta. Irci M. FAB. QVINTI L. INSTIT. iudicε saeiat, & ab aduerso fauore deterreat. Veru quoniam non est satis demonstrare discenti b. quae sint In ratione prooemii , sed dicendum et,quo modo pei fici facillime possint. hoc adiicio, ut dictu ius intueatur, quid, apud que, pro quo, couraque, quo tempote, quo loco, quo rerustatu, qua vulgi fama dicendusit : quid iudicem sentire e redibile sit ante qua incipiamus. tu, qui dant desideremus, aut deprecemur: ipsa illum natura eo ducet, ut sciat quid primu dicendu sit Ac nunc om ne quod coeperim, pio oe in tu putant, & ut quicq; succurrerit, utiq; si aliqua sententia blandiatur, exordiu Multa aut e sine dubio ex altis partibus sunt, aut aliis partib. caustae comunia
nihil tamen in ovo quam melius dicitur, qua quod aeq; benedici alibi no possit Multum gratiqexo idio est, quod ab actio. ne diuersae partis materia trahit, hoc ipso, quod non eo posita domi, sed ibi atq; e renatu,& facilitate fama ingenii auget,&facie limplicis sumptiq; clroximo sermonis fidem quoq; acquirit. a deo ut et si ieliqua scripta atq; ' elaborata sint, tam ea plerunq; videatur tota extemporalis oratio, cuius initium nihil praeparatu habuisse manifestum est Fiequentissime velopio oemnim docebit & sentcntiarum,& compostronis,&vocis,&vultus modestia adeo ut in genere caussae et indubitabili, fiducia se ipsa nimium exercere . non debeat. Odit enim iudex sere litigantis securita et n.'cumq; ius suum intelligat, tacitus reuerentia postulat. Nec minus diligenter, ne suspectis mus vlla parte, vitandum: propter quod minime ostentari debet in principiis cura, quia videtur ars omnis dicentis contra iudice adhiberi. Sed ipsum istud euitare, summae artis est. Nam id sine dubio ab omnibus, & quidem optime praecepta
est, verum aliquatenus temporum conditione mutatur: quia quibusda in iudiciis, maxit r.eq; capitalibus, ut apud centumuiros, ipsi iudices exigunt solicitas& accuratas actiones: contemniq; se, nisi in dicendo et diligentia appareat, credunt: nec
doceri tantum, sed et delectari volun r. Et est dissicilis huius
rei moder Hio quae tamen ita temperari potest, ut videamur accurate, non callide dicere . illud ex praeceptis veteribus manet. ne quo A in lens verbum, ne audacius translatum, ne aut ab obsoleta' vetustate, aut a poetica licentia sumptu. in principio deprehendatur. Nondum cnim recepti sumus,& custodit nos recens audientiu intentio magis conciliatis animis,&iam calentibus, haec libertas feretur, maximeq; cum in locos
fuerimus inare si, quoru da alio ubertas licentia verbi n
204쪽
ORATOR 1AR. LI P. IV. CAP. I. I7rtari circunfuso nitore non patitur. Nec argumentis aute, nee De Exod locis, nec narrationi similis esse in prooemio debet oratio; ne- dio. que tamen de ueta semper,atq; circumlata; sed stpesina plici--- atque illaboratae similis, nec vero is vultuque nimia promittens. Dissimulata enim Ac ut G Iaeci dicunt, αν στι φατος actio, meislius saepe surrepit.Sed liqc prout formari an italos iudicu expediet.Turbari memoria, vel conti nuadrii verba facultate destitui, nusquam turpius: cu vitiosum pro omitu possit videri ci-Cat Iicosa facies.& pessim iis cet regubernator, qui nauem, dia
portum egreditur, impegit Modus autem principii pro caus. ia. Nam breuius simplices. longius perplexae suspectaeq; & in ,
fames desiderant Ridendi vero, qui velut leges prooemiis omnibus dederant, ut intra quatuor sensiis terminarentur Nec minus euitanda est immodica eius longitudo, ne in caput excreuisse videatur,& quo praepararcidebet, fatiget. Sermonem a persona iudicis a iei sum, quae dicitor, quidam in totum a prooemio summouent, nonnulla quidem in hanc persuasionem ratione ducti.Nam prorsus esse hoc magis secundum naturam confitendum est, ut eos alloquamur potissimum, quos conciliare nobis stu semus. Interi in tamen & est hic ' prooemio necessarius sensus aliquis:& is acrior fit atq; athoe vehementior ad personam directus alterius. Quod si accidat, prooemiu. quo iure , aut qua tanta superstitione prohibemur dare per hanc figuram sententiae vires ' Nec enim istud scripto es artium, quia non liceat; sed quia non putent utile, vetant ita si Vincet utilitas, propter.eandena caussam facere debebimus, propter quam vetatitur. Et Demosthenes' ad PE schinem o. 'ail. De Tationem in prooemio conuertit,& Muciis Tullius cum pro imosthe-
aliis quibusdam ad quos ei visum est,tuin pro Ligario ad Tu nes aut εberonem. Nam erat multo futura languidior, si ei set aliter fi 'ad gurata. quod facilius cognoscet, siquis illam totam partem vehemeutissimam, cuius baec forma est, Tube-νo, quod es/ccusato in axime optandum, Oc. gonuersata dila- .dicem: tum enim vere aversa videatur oratio, &languescat
vis omnis, dicentibus nobis, Habet igitur Tubero, quod est: accusatori maxime optandum. Illo enim modo pressit atquq . institit, hoc tantum lcidicasset. Quod idem in D cmosthene si flexum illi mutaueris, accidet. Quid ' non fallustius di . recto ad Ciceronem, in quem ipsum dicebat , VAS estprin cipio,& quidem protinus Z Grauiter & iniquo animo male
205쪽
et x M. FAB. QVINTI L. INSTIT. tilinam, meusque tandem abutere patientia nostra Ac ne quis apostrophen mitetur, idem Cicero pro S auro ambitus reo, quae lauisa est in comorentariis; inam bis eundem defendit )prosopopoeia loquentis pro reo utitur: pro Rabirio
vero Post humo, eodemque Scauro reo repetundarum : etiam exemplis: pro Cluentio i ut modo ostendi j partitione. Non ramen haec, quia possunt bene aliquando fieri, passimis cienda sunt; sed quoties praeceptum vicerit ratio, quo modo di similitudine, cum breui,& translatione, atque aliis tropis sq. ae onima cauti illi ac diligentes pio hibent utemur interim: nisi si cui diuina illa pio Ligario ironia,de qua paulo ante dixeram,displicet. Alia exordiorum vitia verius tradiderunt. Quod in plu-Ies e ussas accommodari potest, vulgare dicitur. Id minus fauorabile. aliquando tamen non Inutiliter assumimus magnis saepe Orato libu: non euitatum Quo& aduersarius xii pia est, commune appellatur. Quod a ciuersarius in suam V tilitatem deflectere potest. commutabile. Quod causae non cohaeret, separatum. Quod aliunde trahitur, translatum. Praeterea quod longuna, quod contra praecepta est. Quorum pleraque non prinei pii modo sunt vitia, sed totius orationis. Haec de prooemio, quoties erit eius usus. Non semper autem est. Nam & superuacuum aliquando est, ut si sit praeparatus satis etiam sine hoc iudex , aut si res praeparatione non egea . Artitoteles quidem in totum id necessarium apud bonos iudices negat:aliquando tamen uti, nec si velimus, eo licet, cum iudex ocεupatus,cum angusta sunt tempora, cum maior potestas ab ipsa recogit incipere. Cofitraque est interim prooemii vise iam non inexordio. Nam iudices& in narratione nonnunquam, & in argumentis, ut attendant, & ve faueatu rogamus: quo Prodicus velut dormitantes eos excitari putabat: qualeoli Ciceronis, Τum C. Varenus , is qui a familia A ne hatiana occisus est, Hoc, quasio, turices, diligenter attendite: Utique si multiplex caussa est; sua quibusque partibus danda praefatio est, ut, Audite nunc reliqua. 3c , Transeo. Sed in ipsis etiam probationibus multa funguntur prooemii vice, ut facit Cicet O pro Cluentio: dicturus contra Censbre e pro Muraena, cum Seruio sic excusat. Verum id frequentius est, quam ur exemplis confirmandum sit. Quo ties autem pi ooemio fuerimus,us, tum siue ad expositionem
transibimus, ueprotinus adprobationem,id de itin prin- .cipio
206쪽
ORAT ORIAR. LI s. IV. dAP. I. 17 3cipio postremum esse, cui commodissime iungi initium po- De Exorteiit. Illa vero fiigida & puellis, est in scholiis affectatio, ut i- dio.
pse transitus efficiat aliquam utique sententiam,& huius velut praestigiae plausum petat: ut Ouid. lasciuire in Metamor- 'al. iungiphosi soler, que in tamen excusare necessitas potest, res di- initium uerisissimas in speciem unius eorpolis colligentem. Oratori sequentiu ero quid eit necesse surripere hanc transgressionem,& iud - poterit. cem fallere, qui ut ordini rerum animum intendat , etiam Metamorincommonendus est 3 Peribit enim prima pars expositi ovis,
Iudex narrari nondum sciet. Ouapropter ut non abrupte ca- sit .dere in narrati 'netra. ita non Oricure Uanscendere, est Ohtimum. Si veto longior sequitur ac perplexa magis expositio, ad eam ipsam praepalandus erit iudex: ut Cicero saepius, sed clunhoc praecipue loco fecit , Paulo ungim exordium rei demonstranda repetam, quodqtias iussices ne moleste patiaminio priu- cviis enim cogntiti, muliosaeillio extrema intelligetis. Haec fere sunt mihi de excidio comperta. '
Constituto ad aurandum per exordium turio, Deum habet Narrauio, per quam quid in controuesam veniat,cognoscis Ciν- ea quam hacpracsua ragii: aeuia serratio, qua elisi proprι , qua paνres: in exordio sem perIubiungatur: ansemper necessaria: qui sit narrationis orao: quomodo in fictis narrationibm color urri ratis tuendu bitris quot insint: qua virtutes narνMionis , aut qua vitia, is qua elocutio: quale initium, se M. Narration/m esse νιi facta,vel nonsacta utilem ad peUuauendum expositionem desiuit. Narrationis tria essepropri aut dilucida, breuω,-ωε-
risimilis. Dilucidam fore si verbis promis is significantibu
ponatur: non1Orssidui non nimis exqui*M: si locis, temporibu personu, is causis distinguatu esiνebm contentiae pνonuntiatio. Breuem , si iude coeperimus, unde at iudicem pertinet Avιν -- eua νeciderimu spartitione utamur nimiam breuit rem,qua obscuritatemparit, vitaverimm sin longis breui intινfatione commonitione υtamur. Credibitim se omnia eonuenienetia ρε nu, locμ, tempori, is, natura, eonsuetudini, hominum opinion
207쪽
nafuerimos Narrationem in iudieiis duplicem esse tradi dvnam ipsim causa, alteram rerum adcaussam pertinentium. hae Deum habere ubifactum negatur,ctoriam aetiam esse circa argumenta criminω, de auteacta vita, de cau propter quMinnocens in periculum deduca ur, alii Iue, quibm quoa obiicitur, in-eνedibile fiat. Id in os a Teucro accusati exemplo aperture reddit. Hine repetundarum is ambit caussis ,rot narrationes quot οἴ--ciatur crimina, habere, ps Sub ungitis alias, non ipsimcaus,sed ad caussamperimentes: quarum alia exempli eaussa fante aba exemiendialicuiud extrinsecm criminis: alia augendi. Fιctas Giam introducι monet, vel ad concitandos iudices , τ l ad νecreandos aliqua urbanitat te interdum etiam per digressionem, Mecoris pratia obibm duabud formis contentus . aliarum plura generaIacientium, viperisIL, loci, temporis,cauorum, oec Ni- , mu subtiles diuisiones non recipit. Narrationem ordine naturali exordio subiungendam asserit. IIta men interda conditione caussarum mutari. vrsipta iudicita grauemur, τι in cogsa Milonu aut mulsis ante acta visa criminibus oners mur, ut in causa Catii: qua priu3 amolienda sunt, quam aή causam aeeedamus. Non essemper narrandum coutendit,cum caussa tam breuessuut, ut propositionem portu hab ant, quam narrationem: aut cum iudiei. mnia-nt cognita, maxime ut nobis expedit. Adfert εω - ilia actoria velpatron propria tempora. Si narratis contra nos eriI, nonpratermittιnda ut quidam voleban i sed extenuanda, melim interpretania, alijs caussis pra munienda, qua contra Nos faciant, eontendit: quod quo pacto in tribuis saribu3 fariendum sit, xoniectura,sinitione. is qualitate,'si madocet Suadsimixta erat, partem qua pro nobis facit, pri- ese tractandam, deinde a uersus aliqua remedes utendum. si plura erunt qua prosunt, in mediu tanquam auxiliis ponenda, qua obstant, minus virium Rhabitura. Narrataonis ordinem esse, ut quo pacto qui gestum est,
sic a nobω commemoretur enisi, ut ordinem in uerramm, magis exinpediet: nam pro re. , tempore intuenda varia qua prosint: quod pluribuου figuris fers potest simulando exeidisse, quod utiliore loconducatur:aut exposita re, caussis qua antecesserunt, subiungendo. Circa narrarianes fictas quorum genuου unum instrumentundiuuetur, alterum arcentu ingenio ruendum siti curandum primum, ut quod gitur,fri post: ut loco,persona,tempori conueniae: is rationem credibilem, ordinemque habeat . ne quα ime
208쪽
ORATORIAR. Lin. IV. CAy. I 1. I su defunctu, vel ab ea cui expediet. vel ab aduersario, eui ne- De Natiaganti nemo lubens eredet s Vitiosa esse in narratra , excurμm, ratione.
Nostrophen, prosopopoeiam, argumentariones , qua tamen riatione εi-., ω-, cotente,in eadem Dirtutum obtinent locum i, prater arg timentariones, qua ab hoc lo Uunt aliena. Elocutionem quantum resp*titrer, debere excult. m esse, omnique venera exornatam , ct verbu quasis utrinctu , id essententia cuiusdam aut argumDindmonem in distinctam, ad rem tamen accem modatam, ut parua presse,grauia atrociter, tristia miserabpliter dicamus: ad quod plurimum conflacci, qua res quasianto oculospouii 0pot si, sen rrantis aiatoritas, qua is bona vita Iancto orationis genere paretur Narrari nis initium esse a persona, vela re: isperso-- nam poni interdum et esuis accidentibus, interdum sine hμ. Finem eius perduci eo posse,unde quastio oritur, maxima a petitore: nam is defensore nonsemperitem.
MAxime naturale est,&fieri frequentissime solet, aede. Pω Claudi
bet, ut praeparato per haec quae supra dicta sunt, iudice, In Verr. res de qua pronuntiaturus est, indicetur. Ea est narratio. In act3. qua sciens trant curram subtiles nimium diuisiones quorun- Huiuε Pa. Mam plura eius geneta facientium. Non enim solam volunt me-
esse illam n gotii de quo apud iudices quaeritur, expositio- minit sic. meim, sed Personae: vi, Marcus Acilius Pali canus, humili loco de Har. o. Picens,loquax magis quam lacundus. Loci, ut, oppidum est ruto. Fuit in Hellesponto Lampsacum, iudices. Temporis ut ille Picen-
Vere novo, gelidus eanω quum montibus humor rinm Ita-Liquitur. Caussarum quibus historici frequetissime utuntur, λη satis cum exponunt unde bellum,seditio. pestilentia. Praeter haec, malismo . a lias persectas, alias imperfectas vocante quod quis ignorat' ribu . Adiiciunt expositionem& praeteritorum esse temporum,quq est frequentissima &praesentium , qualis est Ciceronia de Pro sexto discuis uamicorum, Chrysogonus poliquam est nominatus. Rof Amor.& faturorum, quae solis dati vaticinantibus potest.Nar λι- τυ πωσις no est habeda narratio. Sed nos potioribus Vacemus. Plerique semper narrandum putauerunt e quod falsum esse pluribus coarguitur. Sunt enim ante omnia quaedam tam braues caussae, ut propositionem potius habeant, q uam narrationem. Id accidit aliquando utrique parti, cum vel nulla ex. positio est, vel de re constat, de ' iure quaeritur: ut apud Cen. tumuiros, Filius au frater debeat esse intestato haeres r Pubexa iure. tas, anuis, au habitu corporis aestimetur. Aut cu in quidem
209쪽
ctore. al. expositio. Viae Liu. lib. 2-c. I
t 6 M.'FAB. INsTIT. narrationis locus , sed aut ante iudici nota sunt omnia , aue priore loco recte exposita. Accidit aliquando alteri, Ic saepius actori, vel quia satis est proponere, vel quia sic magis expedit. Satis est dixisse, Certam creditam pecuniam peto exf
pulatione legatum peto ex testamento. Diue sae partis compositio 'est, cur ea non debeantur. Et satis ei actori, & magis expedit sic indicate, Dico ab Horatio sororem suam interfecta ian. Nanque&propositione iudax crimen omne cognoscit,& Ordo & caussa facti pro adueis ario magis est. Reus contra tunc narrationem iubtrahit, cum id quod obiicitur, nec negari, nec excusari potest , sed in sola iuris quaestione consistit: ut in eo. qui cum pecuniam priuatam ex aede sacra surripuerit, sacrilegii reus est, cons ilio verecundior quam expolitio, Non negamus pecuniam de templo esse sublatam, calumniatur a a mea accusator actione tactilegii, cum priuata fuerit, non sacra: vos autem de hoc cognoscitis, an sacrileg usit admissum. sed ut has aliquando non narrandi cauillas puto, sic ab illis dissentio, qui non esse narrationem exist: ment; cum reus, quod obiicitur, tantum negat. in qua est: opinione Cornelins Celsus. qui conditionis huius esse arbitratur plerasque caedis caussas , & omnes ambitus ac repetundarum. Non en'mputat esse narrationem, nisi quae summam er minis, de quo iudicium est continet . an deinde fatetur ipse pro Rabirio Post humo. narratu e Ciceronem. atqui ille& negauit peruenisse ad Rabirium pecuniam.quadere erat quaestro costituta:& in hac narratione nihil crimine exposuit Ego auεc, magnos alioqui secutus autores, duas esse in iudiciis narrationum species existimo: alteram ipsius caussae, alteram reruad caussam pertinentium expositionem. Non occidi hominem, nulla narratio est : conuenit: sed erit aliqua & interim etiam longa, circa argumenta eius criminis de anteacta vita, Iecauuii propter quas innocens in periculum deducatur, aliisque, quibus incredibile id quod obiicitur fiat. Nec enim accusator hoc tantum dicit, oecidistri sed quibus id probet,
narrat: ut in tragoedus, cum Teucer Vlyssem reum facit Aia-ici ς oecisi; dicens inuentum eum in solitudine iuxta exanime corpus inimici cum gladio cruento: non id modo Vlrsses respondet. non esse a se id facinus admissum, sed sibi nullas cum Aiace inimicitias fuisse: de laude inter ipsos certatum. deinde subiungit quomodo in eam lolitudinem venerit, iacentem xanimem sit conspicatus, gladium e vulnere extraxerit. his sub-
210쪽
CRATORIAR. L B. IV. CAP. II. I 'subtexitur argumentatio. Sed ne illud quidem sine narratio-DeNarr
ne est, dicente accusatore, in loco,in quo ruud inimic-tione. .
oeci serioluonfur. dicendum enim ubi fuerit. Quare-tus quoque caussae&repetundarum , hoc etiam plures es, modi narrationes habere poterunt , quo plura crimina.
quibus ipsa quidem neganct sunt, sed argumentis expositione contraria resistendum, interdum singulis, interdum Vul- . iuersis. Aureus ainbitus male narrabit quos parentes habuerit,quemadmodum ipse vixerit, quibus meritis fretus ad petitionem descenderit 'Aut qui repetundarum insimulabitur; num & anteactam vitam , & quibus caussis. vel prouinciam uniuersam, vel accusatorem aut testem offenderit, non utiliter exponet Quae si narratio non est, ne illa quidem Ciceronis pro Cluentio prima,cuius est initium, A. Cluentius habGrm. Nihil enimhic de veneficio,sed de caussis quibus ei mater inimica sit, dicit.
I llae quoqae sunt pertinentes ad caussam , sed non ipsius
cauisae na. rationes, vel exempligratia, ut in Verrem de L. Domitio, qui pastorem, quod is aprum quem ipsi muneri obtu-7 Ierat, exceptum esse a se venabulo confessus esset, in crucem sushulit. Vel excutiendi alicuius extrinsecus criminis: vi pro
Rabitio P csthumo. Nam ut vontum Alexandriam est, Iud1-Idem Cis ces , haec una ratio a rege proposita Posthumo est seruandae pecuniae, si curationem α quasi dispensationem regiam suscepisset. Vel augendi, ut describitur iter Verris. Ficta interim AGR3. narratio introduci soler, vel ad concitandos iudices, ut pro Roscio contra Chrysogonum , cuius paulo ante habui mentio ciem. Vel ad soluendos aliqua urbanitate, ut pro Cluentio contra fratres Cetasios. Interdum per digressi .mem decoris gratia,qualis rursus in Verrem de Proserpina, Iahis quondalocis mater filiam quaesisse dicitur. Quae omnia eo pertinen , tve appareat non Utique non narrare eum qui negat , sedili dipsum narrare quod negat. Ne hoc quidem simplicitet accipiendum,quod est a me positum, superuacuam esse narratic nem rei,quam iudex nouerit. Quod sic intelligi volo,si non imodo factum quid sit,seiet: sed ita factum etiam , ut nobis expedit, opinabitur. Neque enim narratio in hoc reperta est, ut tantum cognoscat iudex,sed aliquanto magis ut co sentia Quare etiam sinon erit docendus, sed aliquo modo assicien dia, . narrabimus cum praeparatione quadam. Scire quidem
cum in summa quid actum sic, tamen rationem quoque facti M cuiuia ,