장음표시 사용
461쪽
nd. p. 927 Ε: νυν δε εἰς μὲν τὰ τοιαυτα ξυμανταου πολυ διαφερον ἡ παρ' ἡ/ιiν ορφανία κεκτηται τῆς πατρονοπικῆς. Nullo exempl0 nulla analogia η πατρονο- ιιικη pro substantivo ponitiau de eorum statu, qui parentes habent. Excidit post mκης. Ιbd. p. 930 A: βαθυτερα δήν τουτοις καὶ πραοτερα τροπων ἡ θη ξtννο/ια πειρύοθαι προσαρμοττειν. Inmnitivus πειράσθαι neque pr0 imperativo esse potest neque.
unde pendeat, habet. Scrib.: βαθυτερα δή δε i τουτοις. . . πειράσθαι. Ch. ad Thucyd. VI, 21, 2 et proximεmis ad p. 908 A. Ιbd. p. 930 D. Adeo subito a liberis et ingenuis transilitur sine ulla transitus significatione ad media praecepta de servarum liberis, ut suspicer aliquid inter haec excidisse sante ἄταν δὲ ομολογῆται). Similis mihi suspicio oborta est supra in hoo libro p. 914 Ε anto verba ἡλωτον ἐαυτου δουλον.
Ibd. p. 931 B: καὶ 'ono λυτεν Θησέα και ἐτέρους ἄλλοις /ιυρίους ιιυρίοις, ων γέγονε σaφὲς ἐπηκοους εἶναι γονευοι προς τεκνα θεους. Scrib.: ω γέγονε sa pia. Genetivum explicari posse Stailbalamius assirmat; quomodo, non dicit. Ibd. p. 933 C: ως πρωτον με ἐν τὰν επεχειρουνταφαρμιαττειν Ουκ εἰατα, τί δρα. Nihil usquam est, quod huic primo partitionis membro respondeat. Tollendum πρωτον μὲν, huc delatum ex loco paulo superiore B): φαρματτειν, πρῶτον μὲν δεIσθαι. Lib. XII p. 944 Α: ετι δὲ οποσοι κατα κρημνων ριφέντες ἀπωλεσαν ὁπλα ἡ κατά θάλατταν - χειμωνων ἐν τοπορς υποδεξαμενης αυetoet ς ἐξαίφνης πολλῆς ρασεως υδατος. Non in zoποις mendum est, ut putarunt, sed in χειρειώνων. Scribendum sine dubio: χει/ιάρρων εντοποις. Ibi subita aquarum ρυσις supervenire solet. Ibd. p. 946 C. Apertissime aetatis terminus, qui inepte interponitur inter numerum των ευθυνων, qui
462쪽
primo ann0 creandi sint, et eorum, qui p08t singulis annis, pertinet ad tres viros creationi eorum praepositos. Scribendum igitur transpositione facta: οσονπερ αν επωπιαε
λοιπον δε τρεῖς άεὶ προσγιγνέσθων. Vulgo verba notata inter ύnoMiξαι et τὰ λοιnον leguntur. γΙbd. p. 949 C: δικῶν τε περι ληξεως τον αυgὀντροπον εἶναι προς ἀλληλους πίσι την κρίσιν. Nulla videtur esse p08Se apud Graec0s κρίσις περὶ ληξεως δικων, scribendumque: δικων τε περ ι ληοεως ἔον αυTOντροπον εἶναι Προς άλλήλους recisι, sublatis verbis την κρίσιν, quae addita esse p0SSunt, cum Toν αυτον τροπον pro adverbio acciperetur. Deinde autem quae sequuntur, non de δίκαιe, sed de publicis delictis minoribus: δοα τις ἐλευθερος ἀπειθεi ἐν noλει κ. v. a prioribus separanda et sequentibus adiungenda h0c m0do: ὁσα τέ τις
εἶναι της ζημίας. Haec extrema iniuria tentantes; recte in his minoribus rebus prima multae coercitio sanabilis esse debere dicitur, id est, adhibendam esse multam, sed tamen primum sanabilem. Ibd. p. 951 D: ἔτι δε των ευδοκiμων εοτω γεγενη ιμνος, εἰ μελλει et ὀ των νομοφυλ&κων mir/ια εἰς et sic ἄλλας μεθ' voειν πολεις. Nihil eSt zo των νομ. λὲγμια neque ullo modo haec sie intellegi possunt, quasi scriptum sit: εἰ μελλουσι αυτον οἱ νο/to φυλακες μιεθήσειν δε μια, neque, cui proficiscendi venia dabatur, specimen virtutis
P. 946 Ε idem annotaveram, in quod Schrammius incidit: τας
463쪽
Νειλου. Nugae sunt de peregrinis caenis, id est, coenarum interdictione expellendis et arcendis. Scrib. βω- ιοισι. Significatur peregrinorum immolatio. Nota sunt sabulae de Busiride; apud Athenaeum IV p. I72 DSeleucus dicitur Περι της παρ' Αἰγυπτίοις άνθρomo- θυσίας narrasse. Nec in his libris squ0rum sermo nullum habet definitum tempusὶ in νυν haerere debemus. Ibd. p. 959 B scribendum: τον di orita et /ιων i κα-
νιαρα τε θεους αλλους ἄνιιέναι δωσοντα λόγον. Vulgo abest τε, quapropter Hermannus εἶναι deleri volebat. Ibd. p. 959 C: κωνει γὰρ εδει βοηθεὲν πάντας
α εαρτ' tu των ἐγίγνετο τον /tεeto τον ἐνθάδε βίον. Et ineptum est cistαρτ 1 ατα de gravissimis sceleribus neque ατιμιωθητος genetivum habere potest maleficii, sed tantumm0do eum genetivum cognatae n0tionis, qui adiungitur adiectivis cum negativa particula compositis, neque omnino, si maleficia significarentur, adiectivum iκακων aut aliud) adderetur, quasi cerrarum tantum malefici0rum poenavitanda esset. Itaque, simul ex αν, quod Solsece ponitur, et κακων, quod ignavissimum est, essecto ἄνιατων, qu0da. 1826 a me annotatum Winckelmannus occupavit, scribendum est: ατιιιωρητος άνια των τ ι /ιωρη t GTων. Ιbd. p. 960 C: Iri Λαχεσιν ι ν την πρωτην εἶναι, Κλωθω δὲ την δευτεραν, την 'Arροπον δὲ τρδην,
464쪽
σθεντων τω πυρὶ τὴν Qtεταστροφον ἀπεργαζομἐνων δυνα/ών. Primum iam alii senserunt non verba nec or tionem habitam ab Atropo servari, corruptumque MSe λεχθέντων, sed corrigendo aberrarunt; scribendum est enim πλεχθέν κων. Deinde in proximis valde aberrant longissime Hermannus, omnia veri vestigia tollens, dum ignorant, igni et coquendo in aqua) etiam apud nos fila olino ducta ad usum parari et firmari. Scribendum igitur cellissima emendatione: απε ιασμένην ny gων κλωσθέντων τω nυρὶ τὴν ἀμετάστροφον ἀπεργαζομένω δυνα/Mν: Similem quodamm0do igni, qui filis vim eam dat, ut resolvi nequeant. Cap. IV.
Oratores Atticos omnes perlegi a. 1842 et l843, non minute singula expendens. Postea Is ratis, Lysiae, Do-mosthenis aliquot orationes etiam cum adolescentibus tractavi, verborum quoque Armam diligentius exigens, nec tamen multa annotavi. In aliis, ut Isocrate et Demosthene non ita magnus est coniecturae usus, in aliis, ut Lysia, parum tutum habet fundamentum; etsi egregie ibi ea, quae erat, materia usi sunt Canterus, Marklandus, Testores Relarius, Dobreus, Emperius, alii nuper. Apud Antiphontem de caede Herod. g 50 scribendum
465쪽
453 Apud Lysiam IV, 13 sublato additamento scribendum:
N δεινον γε, εἰ εἰς μὲν λυσιν του σωματος ἐκ των πολεμίων ἐξῆν αν ιιοι χρῆσθαι αεπῆ ὁ τι ἐβουλομην, κινδυνευοντι δε ριοι περὶ τῆς πατρίδος ουδὲ πυθιοθαρ παρ' αυτης ταληθῆ ἐκγενησεται περι ων εἰς την κρίσιν καθεοτηκα. Nota orationis forma componuntur duo repugnantia, alterum hypotheticum, et ex ea comparatione concluditur synt. Gr. g 189 a; est. Plat. Men0n. p. 91 D, E). In codicibus et editionibus scribitur: ἡ δεινον γε ' εἰ εἰς ιιὲν
ἐξῆν αν ιιοι κ. v. i. illo ἡ δεινον γε contra usum a solute posito, pravissime ει εδωκα pro εἰ ε/tελλον δώσειν, perverse etiam illis: εἰς μὲν λυσιν του oωματος et: ἐκεων πολεριίων distractis interpretamento, ut fit, inremmodo l0co interposito.
Ibd. IX, 2I παραχθεὶς, quod pro πραχθείς sic enim in codicibus est) substituitur, ne ipsum quidem aptum ad victoriam inimicorum significandam. Fortasse fuito Παραχθείς, vexatus et distractus. Ibd. X, 4: o τ εἰ εστιν ολιγαρχία, ηπι Tu tην. Scrib.: ουτε τι ἐστιν ὀλιγαρχία, ηπ. XI, 2: ωστ' ot1δ'
Ibd. XII. 81 tollendum 'Eρατοσθενους, ut haec appendix sit superiorum: Κατηγορε'ε δε καὶ των το που φίλων κ . τ. λ. Erratum ut saepe in καί, etiam. Ibd. XIII, 86. Priorem partem huius loci Savppius recte emendavit σφοδρα ορθως ποιῆσαι Λιονυοιον τη απαγωγy, ἐν άπάγει, άναγκάζοντες προσγρα imo θαιτο γε επ αυτοφώρω , in posteriore omissa quaedam videntur ob similitudinem, quae sic supplenda puto: ῆ που Gν ειη, εἰ μη ἀπου Πρωτον suν . . . αἴτιος γενοιτο θαναTON Ibd. XIX, M scrib.: ουκ αν εἰκοτως ρμάς αἰ
466쪽
Lib. m. Ibd. XX, 9 scrib.: ωοτε οι πολλοι παντ άπεγεγ νυισκον αυτων pro παντα ἐγίγνωσκον.
XXX. 34. Apud Isocratem XV περὶ άντιδ.ὶ, 22 scrib.: άρο
Ibd. 207 scribendum: ἄνδρες γενομενοι τουτω pro τουτωνὶ διηνεγκαν καὶ ριε ηλλαξαν et ν φρονησιν, τῶ τουe μιν ἐκκεχυι ἐνωρ ζην Nihil est, quo τουτων reseratur: poterat scribi αλλήλων.
Apud Lyeurgum in Leocr. g 86, ubi editur: κατὰ
Apud s8schinem ΙΙ. 138 scrib. videtur: πότερον ηνάσφαλεστερα . . . 'Aθηναίοις ἡ ἔξοδος, ἡνίκα ηκ/ραζον εν τηριανία Φωκεie, ἐπολε/ιουν δὲ Φιλίππω, ἔχοντι 'Aλπωνόν κα ὶ Νῖκαιαν. Παραδοντος Φαλαίκου Μακεδόσι, τὰς σqrονα eδὲ . . . ουκ ἐδεχοντο, Θηβαίους δ' omnθεν κατελεί- ποριεν, ἡ ριεταπυιπομ ενου /ιἐν Φιλίππου . . . GTραΤευόντων; Comparatio duorum temporum aperta est nec dubium, ubi membra separentur. Editur: ε χον M '--
abest ab omnibus codicibus praeter unum et εἶχον repugnat consilio oratoris, res Phocensibus adversas, Philippo secundas significantis. Diuitiam by Cooste
467쪽
Ibd. 154 scribendum: καν παρελθων ἐθεληοηοχετλιασαι καὶ λέγειν, ως εις οἰκειαν αυτου γυναῖκα,
Ibd. III. 20l: ου γάρ τῶν φευγοντων τάς ου δικαίας ἀπολογίας εἰσεληλυθατε ἀκροασο/tενοι, ἀλλὰ τῶν ἐθελοντων δικαίωe ἀπολογεIσθαι. Manifesto contrarii ponuntur οἱ ἐθέλ. δικαίως ἀπολογεioθαι et alteri illi. Itaqus omissa negatione scribendum: των φευγόντων εας δικαίας ἀπολογίας hoc est τῶν ἐθελοντων δικ. απολογεisθαι). Qui alterum essecerunt et tulerunt, ubdentur τας ου δικαίας τῶν φευγοντων ἀπολογίας hoc ordine) intel lexisse reorum ἀπολογίας, quod pluribus modis pravum estnd. 252: 'Eγίνετό τις υχθοριαε δε πολλάκις ρ ει η3ιενος τάς ἀτυχίας τῆς πολεως ἐνταυθ' ἀνὴρ ἰδιω- ὰς ἐκπλεῖν εἰς Σάριον κ. r. λ. Quae urbis calamitas in eo est, quod homo aliquis privatus Samum navigare conatus est 3 Scribendum est e quattuor Bekkeri codicibus adhibita recta interpuncti0ne: 'Eγενετο τις αχθομαι δὲ Πολλακις ιι ε/ενεγιμος ἀτυχία τη πολε ἐνταυθ' μηρέλωτης ἐκπλεIν κ. τ. λ. Sic tollitur inusitatus in commemorandi et in memoriam revocandi significatione accusativus apud 3 3ιν 7 liat. Apud Dinarchum I, 25 sic scribitur: eto πολλάκιeάνεγνοπιμενον παρ υμιῆν ἐwηφίσαντο Θηβαῖοι φιορια, ριη περιοραν, ἐάν τις οπλα διὰ τῆς χωρας τῆe 'Aθηναίων εχων πορευεῖται. Quid pravi sit, alii iam animadverterunt. Neque enim Thebani prohibendum censuerant, ne quis per Atheniensium terram armatus iret, sed. ut e Plutarchi Pelop. c. 6 et Lysand. c. 27 constat, Lac daemoniorum superbo edicto obviam euntes, si per suam
Theban0rum terram Atheniensis armatus iret ad patriam liberandam . id impediri vetuerant et pro non viso haberi iusserant. Ea sententia apud Dinarchum ea ipsa sorma
468쪽
qua apud Plutarchum tradita est, facillime effieitur: οραν, ἐάν τις οπλα διὰ τηρ-'- σνναίων ἐχων πορεtis; ται. Apud Plutarchum additur ἀκουειν. Qui acumen non intellexit, decretum putavit μη περιορῶν. Articulum altero loco induci iam Sauppius voluit 33 Apud Demosthenem Olynth. I. 19 delendum puto
priore loco oτρατιωτικά, ut scribatur tantum: εσυν, ωανδρες 'Aθηναιοι, χρημτα υ/ιὶν, ἔστιν οσα Ουδέσι των ἄλλων άνθρωπων. Nondum enim orator στρατιωτικά
haec esse dicit, sed tantum amrmat universe pecuniae copiam esse sedi. XIV, 2b); ea nunc populum alio modo ' uti huique. Olynth. II, 14 interpung.: πάλιν αυ πρός Ποτίδαιαν 'Oλυνθίοις' ἐφανη τι τοίτο συναμφοτερον. H d. Olynth. ΙΙ. 28 scribendum est: ἐνταυθα μέν ἐστι τά δθλα . . . υμετερα, κἀν παραχρῆμα Ut εἷς κομεῖσθε, Sublato, qu0d rei declarandae causa adscriptum est, 'Ampίπολις, pro quo etiamsi cum Dindoino 'θοεφίπολιν scribatur, non minus pravum sit κἀν. Sed neque unum praemium certum Demostheni nominandum
erat, neque nunc de Amphip0li ante annos non paucos in Philippi dicionem redacta recuperanda agebatur. Eiusd. Philipp. II 2: ἀλλ' εle τουτο - δη Προηγ-
in codico omnium praestantissimo Σὶ ab Hiera demum manu addita est. Scribendum est igitur: εἰς τουτο ἡ δη
ὶ Quod ε 103 scribendum videram: ως ἐπιλησομένους spro ἐπιμελησομένους τούτους τῆς σῆς πονηρίας καὶ Ου δωσων δέκν' κ. T. 1., Video occupatum a Mishio, et tamen non neglegitur solum, sed est, qui inutiliter mutari putet. Neque dicitur τῆς τινὸς πονηρίας neque id Dinarctus Demosthenem sperasse futurum dicit, sed ni obliviscerentur Athe
469쪽
προηγμένα παντα τα πράγματα όδ τε . . . 'λαλεπωτερον
ὁ ω rariore, sed non ignoto loquendi genere, quo particulae ωοτε post participium subiicitur alterum participium, quod post Molatum ad Devarium de parti . H p. 774 , Balterum ad Is r. IV, 64 et 6bin aliosque brevissime significavi synt. Gr. g 166 a not. in imo marg., posito Demosthenis
exemplo ex or. III, 1: τά πράγματα εἰς τολο προηκοντα ωGτε . . . σκε νασθαι δέον. Alia sunt apud Demosthenem XLV, 83 ωστε . . . υβρισθείς), in orati0nibus incertis X, 40, LXI, 3. Plat. de rep. VII p. b19 Α, Xenoph. Cyrop. VII, 5, 46, Andoeid. IV, 20, Isocr. l. c., Isae. IX, 16. i d.J περὶ συνταξεως 16 scribendum videtur: ὁτιταυτα ιι ἐν πιιιν τὰ δικαστήρια των προς ἀλληλους δικαίων ἐστι κυρια pro κοινά . Paulo etiam ante pro Oios ἐν τοὶς δικαστηρίοις υμὶν ἐστιν ἡ σωτηρία) scriptor orationis posuisse videtur οἷον ὁτι. Eiusd. do Rhodiorum liberi. 26: Σηλπιιβρίαν. . . ως αυτους Ουντελῆ ποιεὶν καὶ Βυζάντιον ορίζειν την τουτων χωραν. Quod Βυζάντιον Reistius adiectivum seminini generis accipit, nullum usquam huiusmodi adiectivum ἐθνικόν) communem utriusque generis termin tionem habst. In codicibus autem scribitur Βυζαντίους, ex quo faciendum Βυζαντίου ορίζειν, hoc est, finibus Byzantii comprehendere. Eiusd. do Megalopolitanis 11 in sic scribitur: ως κομiσασθαι τον 'SZρωπον ο μαρ εγχειρειν δεὶ, εἰ δετους βοηθησαντας ηι ἐν νους ἐπ' αυτους ἐχθρους κτ ηοόμιεθα, ουχ εξομεν ov/ιμάχους. In his βοηθησαντας, sins ἄν serri nequit; neque enim unquam Lacedaemonii Athenienses in ea re iuverant; ἐπ αυτους violenter in ἐπ αυτόν mutatur, deleto illo νους. Vereor ne σαντας additum sit, cum alia vox idem fere significans in νους transisset, suspicorque sic scribendum: εἰ δὲ τους
470쪽
Lib. In ευνους ἐπακτους ἐχθρους κτησο ιεθα, ο 0 R. o.
politani. et ips6 Demosthenes statim eas esse confitetur 6φυ ι λῆν τουτους ἀξιουν καθαιρεyν τὰς oet λας . Neque recte hoc cum e0. quod sequitur. cohaeret eive contrarium ponitur; ibi enim. quid amicitiam faciat, sic dicitur. ut significetur, columnas ipsumque Redus nihil ad rem pertinere. Sublato εἶναι, cui additamento simillimum alterum in huius orati0nis k 4 ιγενεσθαι) supra p. 17b n. coargui.
τερον /t ηδε δικαιοτερον. Nihil dicam de inepta magniloquentia. quae est in βελτιον. Nam ipsa orationis forma ostendit aut tribus verbis γραηναι. πραξαι, πρεσβευσαι tria adverbia addenda fuisse n0n generalis significationis quale est βελτιον, sed propriae et suo qu0dque ver accommodatum), non alteri nullum, tertio duo, aut omnibus commune unum aut communia plura. Itaque βελτιον tollendum est. ni ad omnia pertineat Προθυμοτερον 31ηδεδικαιοτερον. Festinans aliquis in primo statim vorbo adverbium inepte addidiu Notari velim in hoc loco et do Megalopol. II duo exempla additamentorum ex perspicua
causa ortorum, certo rhetoricae sormae ammento convictorum. Nam etiam in illo altero loco εἶναι additum est. cum, qu0dctim sequentibus εἶναι το ποιουν τ. φ. coniungendum erat. prave per se acceptum mancum rideretur. Eiusd. de salsa togati 1 3 de Aschine): πιιας Duilirco by Cooste