장음표시 사용
451쪽
sιιιιήσει quam Cum imitatione illa exprimunt existunt imitamenta sm/ιη/ιαταὶ.Ιbd. p. 657 A scribendum: ὁτι δυνατον αρ' περι
ex inferiore loco Bὶ huc retractum est. Firmis legibus constitui /ιελη posse hic Atheniensis dicit; paulo post, oportere fidenter lege τὼ ριελεῖ comprehendere. Θαρρο ταμελη nihil est. JIbd. p. 663 C. Scribendum opinor: τα /Hν αδικα
Quid significet προς, non intellego scribendumque puto περί scirca e0s, quae ad e0s pertineant .
P. 659 B ante quadraginta quattuor annos annotaveram, quod Winchelmanni coniectura Hermannus POSuit, νόμω, ου καθαπερ ὁ Σικελικος . . . νομος νυν . . . διέφθαρκε. PerverSe Obloquitur Stalibaumius.') P. 666 D frustra Porsono pravum futurum ασουσιν in rectum ησουσιν mutanti opponitur e carmine Euripidis lyrico αείσ eo ipsum recte ab Elmsteio correctum. Frustra p. 669 Ε ἀπταισlας, quod manifestam laudem habet, inter τάχους et φωνῆς θηριωδους interpositum deseuditur. Mihi, quod Astio, in mentem venit ἀπνευστίας.
452쪽
sed duae primae v0ces superi0ribus adiungendae sunt, ut omnia sic decurrant: δευτερα τὰ του o os ατος, τρίτce τὰ τῆς νυχης ἀποτίνοντα δανείσ/tατα, ἐπι/ ελειας et 8 και ἐπερ-
γ Ρ. 712 Ε prope incredibile videtur, et tamen prorsus consentaneum multorum consuetudini est, eum Stalibaumio in mentem venisset ex αν ἐρωτηθεὶς seri posse ανερωτηθεὶς, tamen ab ipso pravissime positae particulae effugium quaesitum esse. Disit Od by Cooste
453쪽
φυχηρ σό/ ενα quod participium quo referatur, nemo dixeriti: sed λαβο/ιενα ab duobus c0dicibus omnium principibus AD) abest, adscriptum, ut alia interpolamenta, quae ceteri in textu habent, in margine. Adhibenda igitur
Ibd. p. 737 Ε oratio sic c0ntinuanda et interpungenda:
tione esse ἡe0rum, qui c0nstanti anim0 mali aliquid tolerare aut periculum subire decreverunt'; Eurip. Med. 798, 819, Heraclid. 454, Orest. 79l, Soph0el. Philoct. l 20).Rd. p. 743 B: scit δἐ ὀ /ι ἐν ἀγαθος τουτων, ο
editur e bonis codicibus; olim edebatur ὀ M o υκ ἀγαθος, ad sententiam manifesto recte; nam qui b0n0 contrarius ponitur, n0n p0test esse ου κακος, et qualis h0mo significetur, statim dicitur: ὀ ιιιν γὰρ δικαίως καὶ ἀδίκως λα/ιβύνων καὶ /ι τε δικαιως /ορτε ἀδίκως άναλίσκων supra διαν φειδωλος x) πλουσιος ὀ δὲ πάγκακος ὼς τά πολλά ων ασωτος ιιάλα πενν ς supra τοτε δέ ποτε καὶ
454쪽
παγκα, oe . Quid igitur fiet 8 Scribetur, utroque supplhmento sublato: ὀ ι ν άγαθος τουτο ν, ὀ δε ου, οταν ἐφειωος, et oeε κ. et . λ. Velim attendi, interpolationem laticiorem fuisse in deteri0ribus codicibus. Lib. VI p. 7b2 C: δῆλον νε τό γε τοσουτον, ω
δέξεσθαι contra c0dicum levem in huiusmodi forma auctoritat0m aut seribendum γ' Γ ν αυτους ratio vincit; deindo auram non legum sancti0 disserenda significatur, neque ipsorum, qui leges nunc dent et sanciant, permansi0 aliqua, sed legum impositarum conServati0, d0nec adoleverit nova civium aetas iis a pueritia adsuetorum. Scribendum igitur est μείνειαν. Relinquitur aliqua sententiae inconcinnitas,ssid in his libris ferenda; nam haec condicio εἰ di n0n apte adiungitur illi,sοοδέξεσθαι, sed ei. quod in eo continetur, prorsus c0nfirmatum iri leges, idque declaratur proximis
τηγων, ut p. 7b6 Α, 760 A in iisdem verbis scribitur. Ιbd. p. 755 Ε, 756 Α, Β quae sit dissicultas et pravitas,
Hermannus vidit; nam de ἱππαρχων creatione bis et contrario modo sancitur et inter etων ὀπλιτων τωνύοπίδα τιθεμένωνὶ et των ψιλων et τοξοτων duces adeo'ὶ Ρ. 753 B haec verba: ἐν ταις σφετεραις αυτῶν τῆς ηλικίας δυναμεσι vertenda sunt: in suis ipsorum aetatis copiis, hoc est, in iis exercitus partibus, ad quas quisque aetate pertinet προπολοι, ἔφηβοι, cet.).
455쪽
non recte interponuntur φυλαρχοι, ut, si verba sequimur, creentur ad hoplitas regendos; alio enim pron0men το 'oις φυλάρχους δ' αυ εολοις) referri nequit. Quae autem ipso et alibi et in praefatione voluminis hos libros continentis p. XI ad difficultatem tollendam proposuit admodum improbabilia sunt. Omnis error ex eo ortus eSt, qu0d, cum Plato primum de universi exercitus praefectis, dein de peditum, postrem0 de equitum dixiss0t, aliquis initio loei p. 7bb Ε χειροτονουντων δεὶ omnis generis praesectos c0niunctim nominari debere putavit. Itaque p0st praetorum των στρατ γηγων mentionem inseruit και Βιπαρχους, deinde de τοὶς cpet λυρχo e aliquot verba ex inferiore loco huc transtulit. Illis du0bus sublatis, his sua sede repositis,
Ibd. p. 770 Ε ad totam sententiae formam expediendam una particula σοῦ ante λείπειν tollenda est, ut haec
sic continuentur: τελευetῶν δὲ και Πολεως . . . λείπειν
456쪽
gi de civitate haec dicuntur, την πολιν ad γίγνεσθαι a ditur. Verum non agitur de urbis excidio, sed de uno creo patriam fugienti s λείπειν φυγὴ την πολιν , n0 deteriorum imperium subeat. Scribendum igitur υπο/ιεένας, ut re
οτατον coniungi v0luerunt, obliti sunt ostendere, quis Graecus sic locutus sit.)Lib. VII p. 795 B: Καθαπερ γαρ ὀ τελεως Παγκρατιον οκηκ 0ς ῆ πυγ/ι ν ῆ παλην ουκ απο 3ρεν των
ἐπὶ θάτερα ἄναγκαζy δια Πονεiν. Ridicula haec est tanquam c0ntrari0rum comp0siti0 - ab altera parte nihil vales sed ab altera parte elaudicat ridicula sententia, qui perfecte pancratium aut aliam artem exercuerit, non et ab altera parte et ab altera infirmum esse. Scribendum Me tissime: ουκ ἄπο /ιεν τῶν ἄριστερῶν δυνατος ἰοει/ιάχεσθαι, χωλαίνει δε . Non ab altera parte valet, ab altora infirmus est sed ab utraque seque bene pugna . Notissimam Graeci serm0nis larmam, ubi significatur non pars, sed totum: oti τὀ ριὰν, τὼ δ' ου άλχ' απαντα), ον
Ibd. p. 803 B: τισι ποτὲ τρόποις ξυνοντες τὀν βίον. ἄριneta δια του πλου τουτου τῆς ζωῆς διακο/M- σθηοδι εθα. Tollendum τόν βίον et casu vitiosum et
457쪽
εινι κατοφθείους. Neque ulla artificio excusari possunt nominativi i u/ιεναι et λαβουοαι post ωοτε accusativo eum infinitivo adiunctum neque ipsum δυνά/ιεναι mire additum infinitivo κοινωνῆοαι inam eodem modo huic annectitur, quo λαβουoαι alteri μιιιήσαο θαι . Nam si quis de raro illo usu c0gitet, de qu0 ad Demosth. Philipp. II, 2
m0datum putetur pro δυνασο ι, primum id fieri omnino nequit, qu0d κοινωνουσας non per se p0nitur sed infinitivo adiunctum, deinde vel magis flagitaretur δυνώμνος, et hoc artificium reliquaque excludit negationis Arma Ουδ' . . . ovTE . . . O πιε), quae ferri po8t ευσε ε infinitivo adiunctum non potest nisi vorbo finito accommodata. Itaque, etsi violenta videtur correctio, c0gor tamen Gribere: Ουτ' u ν
hac quidem orati0nis Arma, non magis accusativi ferri possunt quam in altera n0minativi. Et hic quidem exsequenti s αυρομ αυδας) 0rtum αακονθε istist traxit ἀντεστοι ς. Λυνάμεναι G λαβουοαι acc0mmodatum videtur, cum κοινωνῆοαι et 3M u scio λαι ad εὐοτε referrentur.
458쪽
Lib. III. ιιανθάνειν. Scribendum opin0r: μαθημxτων νο ιo-θετεὶν. Traxit scribentem proxima vox. J
Ibd. p. 838 O vereor, ne propter ακουειν τε p tscribendum sit: ἐν γελοίοις τε ἄμα ἐν πάση τε σπουδῆτραγικὴ λεγο/ιεν ζ sic codd. , n0n λεγομεναὶ πολλάκις οραν, οταν et, Θυέστας ἡ τινας Οἰδίποδας εἰσάγωσιν pro πολλα κις Ogαν). Ibd. p. 841 B: τὀ 3ιη λανθάνειν αἰσχρον, ἀλλ' ου eto 3 ὴ πάντως δραν. Scr. : ἀλλ' ου τό πάντως δρῶν. Ipsa res n0n omnino interdicitur, modo occulte fiat. Lib. IX p. 855 D: εἰσαγωγάς δὲ τουτων και προ -
και quod prave ante ως repetitur; unum /ιέλειν χρή, quomodo haec sant, non haec et quomodo fiant.
φυοιν. Liberosne habeat, qui pulsatur, necne, omnino nihil ad rem; agitur tantum de aetate aequali aut dispari, sed intra certos fines nam de maiore intervallo post praecipitur .
P. 824 B emendaveram, quod video Schrammio in mentem venisse: ἐργασlμοι καὶ ἱεροῖς αγροῖς. Quae fingunt laρα αγρια, neque Graece sic dicuntur et id genus ἐργασίμοις contrarium est et ipsum ante significatum est: ἐν αργοῖς. P. 864 B eertissimum est, quod video ante me Grouium coniecisse: δοξης τῆς ἀληθους περὶ τὰ ωριστον α νεσις pro ἔφεσις. Meti appetitio non est peccatum, spravitas adiuncta nulla si niueatur,ὶ sed reetae sententiae. eum habueris, abieetio. Diuitiam by Corale
459쪽
Scrib.: και τον α παιδι προέχοντα ηλικία; sic autem Plato dicit tanto maiorem, ut tamen alterum spulsantem filium habere per aetatem nequeat. Ibd. p. 88I A: Θάνατος /Qν ουν ουκ i τιν εIχαTον,
εἰοὶ ιι αλλον ἐν ἐsχατοις, και άληθεστατα λεγοντες Ουδενάνυτουσι ταῖς τοια/αις ηγυλαῆς άποτροπιῆς. Neo pr0- nomen τουτων habet, quo reseratur praecedit enim unam0rsin, nec τε, qu0d copulet; deinde ridicule οἱ πονοι ipsi l0quentes inducuntur, qu0d mirisce excusat Stailbalamius, ut intellegantur οι περι τῶν πονων λογοι. Scribendum facili emendatione: οἱ δε ἐν λδου λεγο/ ενοι πονοι εl τε τε τουτων εἰσι /ιαχλον ἐν ἐσχάτοις καὶ ἀληθέσταταλεγοντες, Ουδὲν ἀνυτουσι κ. v. λ., et si sunt, qui aliquid magis in ultimis vel verissime nominent. Ultra labores apud inser08 sunt, quae p. 872 Ε exp0nuntur; cst. X p. 90b B: ει τε καὶ ἐν Ἀδου sser. καὶ τά ἐν λυ) διαπορευθεις εἴτε καὶ τουτων εἰς ἀγριωτερον ἐλι διακο/tισθεις TDπον. . Lib. X p. 890 B: η / ονον ἀπειλεῆν στάντα ἐν τῆ πολει ξυ/μιαοι τoiς ἀνθ ρυφοις, ως ει ρι- φ ζοουσινερναε θεους κ. z. λ. Τ0llendum ως, ortum geminando ex praecedenti Ohe. 3 Ibd. p. 898 D: 'Hλίου πῶς ἄνθρωπος σῶ/ια διενορρ, Ουχὴν α Ουδε ς' ουδε γὰρ ἄλλου οὐ si ατος Ουδενος ουτε ζωντος ουτε ἀποθνηοκοντος των γων. Tollendum oωματος, ut intellegatur ουδὲ αλλου oυδενος των γων imum cerni. Cum sole alia animalia comparantur, cuius corpora cernantur, non animi; ridicule h. l. c0rp0ris animus dicitur et eum sole quasi is tantum corpus siti c0rpus comparatur. Ibd. p. 899 D: το λογων τελος ἐχετω. Ser. : τὀ των λογων hoc est: οἱ λογοί) τ. ἐ.
ὶ Ρ. 895 C inciderat Astius in verum ταὐτο τουτο, ζῆν ὁμολο γητεον, deinde deseruit.
460쪽
I . p. 20b D: εἰ γίγνοιντ' αυ. Pro ου, quod quid
qui virtute praestantissimi sint, dicendine sint custodia inferiores esse canibus. Itaque φυλακῆ ad χεiρους εIναι addi poterat, non hic. Ibd. p. 907 E scrib.: ἐαν δε τις οφλη αρχὴ , τιμιυτωτὀ δικαοτηριον εν ἐκαοτω singulis, qui in ea uρχὴ iuρ-runt) των κα γ' ενα pro A) αοεβουντων τίμημα qui singuli, n0n αρχη coniuncti pietatem laedunt . Ibd. p. 908 A genetivus absolutus nullam habet rati0nem nec quicquam sequitur, quod sententiam ita coeptam alia loema absolvat. Scribendum: Aεσμωτηρίων δε δε οντω a/ ἐν et 8 no λει et stisis Vulgo abest Mi. Cfr. quae
dixi ad Thucyd. VI, 21, 2. Lib. XI p. 92b B: δει δὲ νιολλη πολλων και
πλειων, neque ulla ratione inpediri potest genetivus nολ- λων. Nam in0pia huiusmodi hominum significatur, non multorum inopia. Codices non πολλα, habent, sed πολλά. Scribendum puto: δει δε που διὰ πολλιυν καὶ πλείων ἀπορ α κ . m. .: fieri p0test, ut longioribus temp0ris intervallis interieetis, h. e. ut, etiamsi n0o saepe, tamen aliquando inopia sit.