Io. Nie. Madvigii ... Adversaria critica ad scriptores graecos et latinos ..

441쪽

Lis. m.

Nam quod glossematis nomine utitur, nec quibus nec quo consilio significatuve haec adscripta putet, conatur dicere. Nomen Socrates imponendum dicit nec id morose deligen-dnm. Assentitur Glauco. Scribendum: Ου γαρ ουν, αλλ' o αν ιμνον δ λοι προς ἐξιν σαφηνείμ, λέγ, εἰ ἐν sed quod modo declaret ad rem tenendam um dis Sache festguhalten) perspicuitate, dic, si intra animum tibi versatur. Codd. boni λεγει, supra scripto in A te, in ceteris verbis nihil variant. De p. b34 Α dictum ad Aristoph. m. 1128 p. 280. Ibd. p. b3s Α: μκουν λα /ιή γiγνηται ὀ ελεος

καὶ ἐνεξης γιγνο/ιἐνη δη/iοκρατ α, καὶ η γεννα α τυραννὶς κaὲ η πασων τουτων διαφευγουσα. τεταρτον τε καὶ εoχατον πολεως νοστρ/ui. Sic omnes boni et mediocris codices, non το λων διαφέρουsα. Sed substituto etiam eum inani sententia διαφερουσα, prorsus pravum e8t καὶ ο , quasi ad novum genus a tyrannide transeatur. Una littera in codicum scriptura geminata oritur elegantissimum hoc: τυραννὶς σκαιῆ πασων τουτων διαφευγουσα : quae

ad laevam ab his omnibus discedit et fugit. Ibd. p. b46 D. Quid sententia postularet, vidit sero

442쪽

Lib. III. Hemannus, sed temere delet, quae nemo additurus erat. Scrib.: παρ' ελαττον του δεοντος ἡγηοαιμνος τά ριουσικῆς δευτερά τε γυμναστικὴ e spm δευτερον δε ἐά γυμνα-οτικῆς . est. p. b48 B: πρεσβυτερως γυ/ιναοτικην suoυσικῆς τετιμηκεναι. Non intellecta structura, ut et α ριουοικῆς scriptum est etiam τα γυριναστικῆς, δευτερον ut ελαττον. Ibd. p. b47 B: ω/ιολογησαν γῆν / ν καὶ οἰκίας

Barbarum, ut quod maxime, ο/ιολογω γῆν κατανειμά ιενον ἐδιώntio θαι, ex0rnat barbariem haec coniunctio: κατανει-

εχονἔες . . . ἐπιμελεis θαι. Scribendum igitur κατανει-

ριάμενοι, Sed Arta8se accusativi terminatio orta est ex praepositione verbi, cum esset ἐξιδιωσασθαι. Ne p. 547 Equidem codicibus concedendum, ut teneatur κεκτηριένην neque p. 488 E Hermannus recte tenuit o o/ιενοι, quod errore ad βουλωνται acc0mmodatum est.)Ibd. p. b47 Ε: ἐπὶ M θυιιοειδεiς κε καὶ άπλου-οτέρους ἀποκλίνειν. Offendit hoc post illud vix duobus versibus supra positum alio significatu ἄπλους et ε καὶ ἰτενεie. Fuit fortasse ἀνουστέρους. Ibd. p. 550 E: on Ουris πλουτου ἀρετη διεσ1ηκεν, ῶσπερ ἐν Πλάστιγγι ζυγου κειμένου ἐκατέρου ἀεὶ etoυναντίον ρέποντες Durissime in eadem comparatione ῶσπερὶ κειι νου ἐκατέρου interponitur, sequente n0min livo casu ρέποντε, qui redit ad πλουτου άρετή tanquam sit πλουτος καὶ άρετ, ). Sine dubio κει/ιένου ἐκατέρου accommodando natum est ex se γου, cum Plato scripsisset: ἄοΠερ ἐν Πλαστιγγι ζυγοs κε i/ιενον ἐκατερον ciεὶ TOυναντίον θίποντε, qu0modo Gorg. p. 48l D scribitur:

του φυγος. Etsi est aliqua apud inferioris aetatis scrip-

443쪽

Lib. III.

tores in damnandi verbis construendis a veterum norma aberratio, tamen nemo no ex his quidem, aliquot saltem post Chr. natum seculis, hominem dirit καταγιγνε κεοθαι κατα in gus θηναι θανατου pr0 m, quod eSt θάναεον καταγιγνωIκεοθαι, καταχθηφισθηναi τινος. Itaque Platonem scripsisse puta: άνθρωπων κατα νηφισθέν et ο ς θανάτου φυγῆς, sed praecedens ἀνθρωπων participium traxisse. De p. 560 A dictum antea p. 22. de p. b61 A

m .. a

Raro quiequam vidi indignius et imperitius spretum quam a Stalltauiso - nam Hermannus nondum norat - acutam et omnibus veritatis notis impressam Cobeti et Badhami emendationem p. 560 D πρεσβυτερων λογους δε μων εἰσδέχονται pro ἰδιωτῶν, quod perversissimum est. A que prave Cobeti inventum pro ἐπηνεγκαμεω) spernitur X p. 612 B. Sed qnod interdum Cobetus paulo incautius omnia ad certam normam revocat et resecat qnaedam plenius dicta, quidam in Germania cauti sibi et sapientes videntur, si ne egregia et vera quidem ab eo Recipiant. Diuiliam by Corale

444쪽

Ibd. p. b8b Α scribendum: σφόδρα μὲν ODQται προς πληρωσει τε καὶ δονὴ γίγνεσθαι, ῶσπερ δὲ προρ

Dd. p. 585 C. Nec sinciunt et prava sunt, quae Ηs annus et Stalibamius tentarunt. Exciderunt quaedam. Primum ἡ Ουντου ἀεὶ ομοίου Ουο α του excidit post Ουνὶ dieitur sinterrogand03 aeque, atque essentiam, etiam scientiam et veritatem habere f. . . Ty ἀληθείας; Ουδεενυτο). Deinde ex adver80 fη του ἀνοριοίου Ουο α non solum scientiaeJ et veritatis minus habore, sed etiam essentiae dicta erat; sed ex hac sententia ea pars excidit, quam Latinis verbis redditam uncis interposui: Γ' Η δὲ του άνομοίου Ουκ ἐπιστή/ιης ἡττον μετεχει ἡ ἡ του ὀγειοίου rLIωρ γὰρ Et δ ἐπιστήμης, καὶ ἀληθειας; καὶ τουτο.JHI ν άληθε ας, ου καὶ Ουσίας; 'Aνάγκη . Sed ut hie aliquid excidit, sic paulo ante manifestissimo additamento aucta sil oratio. Nam antequam Socrates ad scientiae et veritatis in τῆ του αεὶ ὀμο ου natura maiorem copiam venit, primum eam essentiae plus habere hac interrogatione ostendit: τὰ etου ἀεὶ ο/ιοιου ἐχο/ιενον καὶ ἀθανατου καὶ

νον; Verba καὶ ἀληθείας et exposita argumentationis pr0gressio, quae h. l. nondum ἀλήθειαν attingit, et substantivum adiectivis interp0situm et illis του ο/ιοίου καὶαθανατου haec reddita ὁμοίου καὶ θνητου convincunt. Sed pro το μηδέποτε ὁμοίου scribendum το του μηδέποτε ὀ noloυ. De p. 587 E dictum p. 22. Ibd. p. b88 O scrib.: πολυκεφαλου, et ιιέρων τε spro δὲ) θηρίων ἔχοντος κεφαλάς κυκλω καὶ άγρίων.

445쪽

Lib III.

quoniam neque pro alio neque adversus aliquem custas hic instituitur; et necessario verbum cum αντι c0mp0Situm resertur ad dativum praecedentem eversa plane sententia. Una vocali mutata omnia recta sunt: καὶ τό βελτιset Oν

Lib. X p. 602 D: An τε ιι η υρχειν ἐν ἐμὶν τό φαινό/ιενον si εἶρον η ελααιον ἡ νικέον si βαρ-ερον, αλλα ἐὼ λογιοαμενον καὶ ιιε et ρῆσαν καὶ στῆοαν. Tria priora η ιι ει ν η ἐλαττον ήρ πλέον) c0ntraria sunt et possunt sic accipi του mi νος καὶ ἐλι et ros os: n0minibus etiam ad magnitudinem, non solum ad multitudinem relatis, , utiat numerandi et metiendi materiam contineant; βαρυτερον manifesto minus recte 80lum nitur, videturque excidisse

Ibd. p. 604 B recte Stalibauinius ἐν addidit, quod cidit post να ιέν, n0n recte et xi e malis c0dd. P. 605 Αutinam Stephani Suspicionem oti post αυεὐυ addentis intextu secutus esset, n0n in notis timide attigisset.)Ibd. p. 606 A: Ita ἐνθυ/mio, ore et o sita καrελο-

446쪽

Lib. III. Vitiosum duplex eto τε diversa significans tempora. Scrib. ria υτ' ἐστὶ τουτο To κ. T. λ.

Ιbd. p. 606 C. Locus enarrando et corrigendo vexatus lacillimo et certissime sic expeditur: Ουχ ὀ αυτος λογος καὶ περὶ του γελοίου, ὁ ταν, αν α 'νὶ αυτος αἰσχρονοιο γελωτοNοων, ἐν 3 3ιζοει κω πιοδικῆ ῆ καὶ ἐδί' ακουο1ν σφοδρα δυσῆς ως Πονηρά. Codices b0ni o τι αν αυetoe. De crasi sta) dictum est ad Phaedrum p. 253 A. Tum paulo post scribendum: ο γὰρ τω λογω ἄν codd., edd. αυὶ κατεἶχες ἐν σαυτω βουλο-

ριου καὶ περὶ παντων των ἐπιθυμιν et ικῶν .... ἔτι

τοιαυτα ἡ/ιας , , Ποιητικὴ /ιθιησις ἐργάζεται; Nusquam resertur ἔτι. Scrib.: ἔτι τοιαυτα. Continuatur enim et ad novam rem transfertur oratio. De p. 608 A dictum est supra p. 10i. Ibd. p. 612 Α de τη φυχ ): καὶ περικρουσθεῖσα

animus dicitur ἐστιῶσθαι γην. Longe aliae sunt Voluptatum, ciborum elegantium. ceterorum in vita terrestri ἐοτιάσεις. Et offendit hic ipso concursus ἐοτιωμένη et ἐστιάσεις.) Neque vestitum terra animum si quis soris huiusmodi verbum latere in ἐοτιω/ ἐνη putati Plato dixit, quoniam tantum animo ob illum Statum ατε . . . ἐστ-- ριόνη) γεηρ ἀ Πολλὰ περιπεφυκiναι significat, ut Glauco in mari habitanti. Atqu0 haec ipsa in illis verbis necessario inest significatio animi in terra habitantis. Itaqus ἐστι Ουιι ἐν γ Scribendum Videtur, ut γῆν ἐοτιοέσθαι sit unam domicilium sibi sacere et habere, raro et poetico

447쪽

Lib. III.

verbo, quo Euripides in Ione passive usus est. Si id ferri nequit, γην εἰσωκισιώνη aut simile fuit. , Ibd. p. 615 C: των δὲ ευθυς γενομένων καὶ ὐλίγον eχρονον βιουντων περι αλλει ἐλεγεν ουκ αξια μνημης. Non de statim natis, sed de statim post natales mortuis: cευενυς απογενο/ιένων. ἱ Ibd. p. 61b D edebatur olim: Ουχῆροι δευρο, soloece, quoniam futurum optativi cum αν non coniungitur; editur nunc e codicibus: Ουδ' αν non minus soloece et si hoc alio argumento adiuvandum est inepto in hac certa et simplici amrmatione. Scr. : Ουν

Sine dubio tollenda aut ἐλεσθαι καὶ aut καὶ et alterum

Timaeum, quem ex veris Platonis dialogis sere minimum ex philosophia habere puto, legi aliquot annis ante a. 1848 et tum quaedam ad enarrati0nem annotavi, miratus Stalibaumium, ubi manifestum erat nihil eum intellexisse, superbiloquentia quadam se expedientem; ad scripturam corrigendam perpauca et parva, sero ad interpunctionem orati0nis pertinentia. Nec postea copia fuit aut Martinii

P. 613 B ἀπὸ των κάτω et ἀπο των ανω male de carceribus et meta intelleguntur; nam neque hoc verba significant et sic tantum eventus declaratur, non ea qualitas, ex qua eventus sequitur. Qui ευ θεουσιν ἀπὸ τῶν ανω, ἀπὸ δὲ των κάτω μή, sunt, qui inferiore eorporis parto scruribusὶ valent ad currendum, superiore spulmonibus) non valent.

448쪽

Lib. m.

Ibd. p. 88 Α. Scribendum: διδαχάς τ' αυ καὶ μάχας

lato δοῦ, quod p0st idiu ex geminati0ne ortum facit, ut γιγνο ιόνων intellegi nequeat. Ibd. p. 89 Ca zά γάρ et ρθωνα ευθυς κατ' α'ρχάς

449쪽

δυνατω ἐξαρκεiν. Verba δυνα/ι ιν εχοντα sic per se posita nihil prorsus signisseant. Nimirum mala scripserat: δυνα/t ιν ελοντα ξυνίοταται τινος χρονου εξαοκεῖν potestatem habentia usque ad certum tempus manendi . Qui non intellexit ἐξαρκεὲν pendere ab illo δυνα/Mν iχοντα aut qui id enarrare v0luit, adscripsit in νατα. Ibd. p. 91 A. Incredibile est, neminem scribendum vidisse: τὴν του ποτου διέξοδον, spr0 τουπλεχ sto νος τό Ποδια . . . ξυνεκπί/ιπει δεχοριενη. Deinde Bin sic interpungendum: ὀ δὶ, ὼτε . . . λαβέ0ν ἀναπνοὴν, τουθ', ἡπερ απεπνευσε, τῆς ἐκροης ζωτικὴν ἐπιθυ/ ia ν0ιποιήσαe αυτω, του γεννῶν ἔρωτα ἀπετελεσε, hanc ipsam partem, qua respiravit, generandi amorem este it. De legibus ) lib. I p. 628 B Ser. : νικηπαντ ονοποτέρων spm ποτερων). altera utra parte. De p. 633 D dictum supra p. 8 l. Ρ. 632 Ε scribendum erat e cod. E et aliis: νοτερον tyr ἀρετῆς πασης αγε νυν δὴ δοκέλομεν e quo τα γε in optimo ortum est. Ibd. p. 638 C tollendum est verbum προGφερειν, quod nulla 0mnin0 struetura cum ceteris cohaeret, additum ab aliquo, qui ἐχ πιι indicativum esse putavit. Recentiores quid putent esse, n0n dixerim. 3 Plato ad substantiva /t τε TVν εργα Πιαν to ἐε την grθομφοραν laxius quasi ad verba adiunxit hanc modi sit condicionum significati0nem: οντινα

Ex his, ut dixi, primos quattuor libros relegi a. 1852 aut 1853; ad ceteros quae promam, ante quadraginta annos annotata Sunt, nunc eum Stali baumii editione collata. Is senile et languidum opus, orationis fluxae et dissolutae ambagibus difficile et antiquis gravibusque mendis, etiam additamentis. ex illa obscuritatenatis obsitum, senili timidaque opera tractavit, multa prava uteunque exeusans et licenter enarrando defendens, quae aliis Turi censes, Hermanuus recte oorrexerant, quaedam praeteriens. Multa ex iis, quae olim annotaveram, interea occupata ab aliis sunt.

450쪽

Lib. III. τροπον και Olog ιοι καὶ μεθ' ων καὶ ο πως ἔχοντα καιοπως ἔχουσι qualiter ipsum se habemtem et qualiter Mhabentibus, ut barbare vertam perspicuitatis causa) J. Ibd. p. 639 B: αρ, ἐαν τὴν πολεμικην εχ 7 ἐπι τη, μην, ἱκανος αρχειν, καν δειλος ων ἐν τοὶς δεινοὶς υποι ἐδης του φόβου ναυτια; Mirifica st ἐθη του φοβου. Scribendum: ἐν τοὶς δεινοὶς ωρ υno μεθης του φόβου ναυτιμ. Excidit obe post οις. Formam comparandi omni

δευμενων σφοδρα ἀνθρωπων. Vitia multi viderunt, nec fere dubitant, quin πεπαιδευμένον ανθ ρωνιον restituendum sit; scribendum videtur: καὶ α λλων τοιουτων καλα πε παιδευ/εενον σφοδρα ἄνθρωπον. Ironice talium quaestuum versutiae et artes significantur. Ibd. p. 647 C. Postquam ci φοβον δε ἐν ε καοτον γίγνε

σθαι καὶ νοσερον Atheniensis dixit, separatim de ἀφόβωemciendo et de νοσερω exponit. Itaque nihil ad ἄφοβος addi altero loco p0test. Dico ob Statibaumium. Tolliendum simpliciter φόβων, ut sit: πολλῶν τινων εἰς φόβονειγοντες. M0X et ij /ιεν δειλία etsi ἐν αυτω pro διαίτη iam a. 1826 probaveram. Lib. II p. 653 Α pro τί ποτε λεγομεν Scr. : τί ποτ' ἐλεγομεν. De p. 653 D dictum supra p. 53 n. Ibd. p. 655 D. Recte Hermannus καί ante ιιαοι notavit, quod ipse adolescens seceram; est enim haec sententia: cum singuli ea imitando exprimunt, quae in variis acti0nibus, fortunis, moribus fiunt. Sed h. l. aptius

De oratione additamentis vitiata eadem ad legum libros transferenda sunt, quae de Iibris de rep. annotavi supra P. 416. Quaedam mihi pridem in hoc quoque genere notata occuparunt alii, ut αἱρεθῆναι VI p. 766 Α, νομιιον VIII p. 811 B. Diuili od by Cooste

라틴어 텍스트