장음표시 사용
581쪽
πορισμους. Neque enim ποριορ οἱ absolute dicuntur pro χθρη ιατισμοι. Ea sententia Scriberetur: f χρη su to/ιον. Ibd. 7: απο των περικρανίων πίλων, Ohe περὶ et αις κεφαλαῖς φορουσι. Valde vereor, ns adiectivum
quod nusquam alibi legi puto, a mala manu sit, additum pro substantivo ad πίλων declarandum; inanissimum enim sententia relativa facit. Ιbd. 8 prorsus nego Hutarchum scripsisSe θραουτηερτων θρασυτάτων, fuisseque suspicor tantum: τολ/ιν τινὲ
Eodem cap. medio: ἀορατον καὶ ἀκήρατον καὶ νοητον υπελά/ιβανεν εἶναι το πρῶτον. Et per se pravum est in significatione eius, quod sensibus non occurrat, άκήρατον, et codices pro eo ἄκτιοτον habent, in quo latet
ριενον τῶ ν ονομάτων δοκι/ιάζουσιν. Scrib.: πλεῖστοι τὴ/ιαλιστα καταγελώμενον.
Eodem cap. med. scribendum: τάξιν εIχεν pro ἐχει, pro quo substituitur εἴληχενὶ et propter oπου δέοιτο et propter id, quod sequitur: 'Hν δὲ καὶ κ. z. λ. Ibd. 13: τῆς γρανιμῆς) αἱ κεραῖαι καμιπὼς
) Cap. 22 neglectae certissimae emendationis exemplum notetur. Recte enim Schaeser: πρὸς δε σύγκλητον oμοσαι, μη δοκειν cet. Ut retineant ineptum ορμῆσαι, addunt interpolations manifesta natam 1πων. Diuiti by Cooste
582쪽
Lib. IV. Solon. c. 1: αλλά naρε3ιεινεν εκεὶνα τα δίκαια ταὶς Φυχα ic. Nusquam resertur inaneque est ἐκεIνα. Scr. :Παρυιεινεν α κίνητα τα δίκαια. Semel scripto τα α κινηὶ natum pronomen est.
Ibd. 2: Quae in extremis Solonis Theognidis 3) de
divitiis versibus tentata sunt, parum successerunt. Scrib.: παιδος τ γυναικος, ἐπὴν καὶ τῶν δ αφίκηταιήορη, συζυγι η γίνεται ἀρμοδία, et pueri fem me, cum horum quoque temp tivit a verierit, congrum3 sit copulatio. Paulo post, ubi est: ουδὲ τεχνη διαφορα ν εφερεν, Serib.: δια si ολην. Cap. 3 Artasse Plutarchus scripsit: Φιλοσοφίας δὲ τό ήθικον,
πρῶgον, ειτα ... εiς ἀνὴρ ἐνοπλος ἐξαλλομενος μετα βοης εθει προς ἄκρον το Σκιραδιον κ. g. λ. Et ipSa res et quae praecedunt: μικε δὲ τω λόγω τουτω καὶ τα δρω- μενα μαρτυρεiν, ostendunt confirmationem superioris
narrationis peti ex iis, quae ipsius Plutarchi aetate elato tempore fieri ad rei memoriam solita sint. Itaque scribendum: προσπλεi . . . θε i. est. Aristid. c. 17 exu. Nam si posterioris aetatis morem, Sua tamen aetate Sublatum, significaret ut Aristid. c. 19), aliter scripsisset. Ibd. 15: άλλ' di /Hν αριστον ἐν, ουκ ἐπηγαγεν
ἰατρείαν. Hoc vehementer cum reliqua Solanis laudo pugnat; neque apparet, cur, Si optimam viam ingressus es8et, Veritus Sit, ne p0st non p0sset rursus civitatem υναρμοσασθαι προς et ο ύριοτον. Atque haec continuantur illis: ουδ. προς ἡδονὴν των ἐλομένων ε θετο τους νόμους, postea autem Solon eam secutus esse rationem dicitur, quae verbis et suasioni adderet αναγκην. Apparet hoc loco scriptum suisse: αλλ' η ρών αν ραστον ην, Ουκεπήγαγεν ἰατρείαν. Fa fili via, sed in posterum periculosa abstinuit.
583쪽
nολ'ῶν τους μεν ἀνηγαγεν απο ξενὴς . . . τους δ' ἐνθάδ' αυτου δουλίην άεικέα ἔχοντας ελευθερους φησὶ noιῆσαι. Ser. : ἀναγαγειν. Ibd. 21: αλλ' εἰς ταυτο τῆν απάτην αναγκ 7 καὶ et ο Πόνω την et γλνην θεμ ενος. Nihil hic agit πονος quo nemo quemquam ad donandum adducturus erat, sed
ηδονη in eo Valebat, qui mulieri obtemperabat, φοβος in e0, qui δεσιιων άνάγκν constrictus erat. Utrumque autem
pariter ἐκοπιῆοαι λογισμος ἄνθρωπον potest, non λογισμιον ανθρώπου, ut Vulgo in proximis verbis scribitur. Paulo post corruptum κωκυειν ἄλλον ἐν ταφαὲς ἐτέρων. Opinae fuisse: ἄλλω ς.Ιbd. 23: noth δ' εὐκολως καὶ nαi ντα Προὐτιιιον ζ iαν τήν - χουσαν ορίζοντα αλογον ἐστι. navissime c0niunguntur sine copula προστιμον Scrib. :ευκολως καὶ Γώς8J παί - α προστ ιμιαν, ζημίαν v. T. Oρίζοντα, αλ. ἐοτι. Nam προοτιι αν interdum apud inferioris aetatis scriptores semper) non esse multam augmre,
xerat, atque ut illi signisscationi respondet προστiμησις, sie huic προστι/ιον. Paulo post, ubi est: λογiζεται προβατον καὶ δραχμιην αντὶ μελιινου, excidit pretium ovis velut: προβατον ήμιδράχμου καὶ δραχμι, ν). Ibd. 28: καὶ ιιη θρασυνόμενον ύβεβαίοις υΠο- νοiαις υβρίζειν. Alienissimae hinc υπονοιαι. Scrib. Rut
errandi generis exempla e Plutarchi libris; plura proferam. De c. 17 extr. dixi p 138.
584쪽
liberi et magistratus aliquis coniunguntur. Scribendum videtur: Ουτε παῖδες Ουτ ἀγχιστευς εἰς λDo Themistoclis c. 2 dixi p. 88. Cap. 10: οι πλε
εἐς Tροιζηνα. Cur parentes, quos multi superstites non habebant, nominantur, omissis liberis, quorum aetatis proxima cura erat 3 Proxime quidem ante Plutarchus. omissis parentibus, παiδας καὶ γυναiκας καὶ ἀνδράποδα σωζειν
cives iussos dixit, ut Herodotus VIII, 41ὶ τεκνα καὶ οἰκέτας. Videtur Scribendum: γενεάς, quae vox etsi inde a Polybio) de uxoribus liberisque dicitur apud Plutarchum Caes. 20. Times. 34, de malign. Herod. 343, tamen maxime ad liberos spectat θενεας εχειν Polyb. XX, 63. Insta hoc ipso capite Sintenisius γενεάς pro γονεας posuit ex uno
eodice. Dd. 11: ἀνῆγεν αυτον ἐπὶ τον λογον. Eurybiades, qui ἐκελευοε λεγειν, n0n erat ad orationem revocandus h enim verba significare oportet). Videtur fuisse: ἀνῆγεν αυθις ἐπὶ τ. λ., rediit ad orationem aut αυτ ος. Ibd. 12: τελορ ευθυς ἐξέφερε προς τους ' γεμονας των νεων, τὰς μὲν ἄλλας πληρουν κ. τ. λ. Inauditum et ἐλος ἐκφέρειν προς τινα de imperando et decreto mittendo. Scrib. videtur: ἐλτους ευθυς ἐξεφερε, tabelias
et trase in circummisi . Ibd. 23: Σιαβαλλο ιενος γὰρ . . . εγραφεν, ὼς . . .
οὐκ ἄν ποτε ἀποασθαι κ. τ. λ. Mn solet Plutarchus ita constructione excidere in lacissimo sententiae decursu. Neo opus erat nunc illud repeti narrando e cap. 22 do calum niis. Τollendum εγραφεν, ut haec omnia sint Themistoclis διά γραμ/ιάτων ἀπολογουμένου. Defendebat enim se, mi hoc ipsum obiiceretur, quod imperio parere nesciret non fuisse se Graeciamque domino barbaro vonditurum:
585쪽
famili. c. 19: φρουράν 'Aθηναἐοι μκεανων ἐδέξαντο. Sententia Ρlutarchi necessario contrarium postulat, rem Graecis laetam et selicem, Macedonibus tristem, quae eodem mense et die acciderit, quo antea triste Graecis Thebarum excidium. Scrib.: ἐξέβαλον. Significatur ea res, quae narratur apud Pausaniam I, 26.
αυτον ωπλι ομιενος λαμπρως καὶ τεθαρρηκοτας εχωντοτε τους 'Pω3ιαίους. Scrib.: ωπλισμένους. Ante male armati pugnaverant. De Ρerietis e. 1 dixi iam p. 34. C. 5: et ὀ Αἐριωνος ἐμιιελὲς καὶ υγρον καὶ με/ιουσωμενον ἐν ταἐς περανο- ραIς. De usu hominum et conVerratione nusquam n εριφορα, frequentissime ουμπεριφορά et συ/mεριπερεσθαι
dicitur. Verbi satis multa exempla habet editio quartalerici Passoviani imodo comitandi interpretationem tollas); substantivi sis, quae ibi posita sunt modo hic quoque comitatus significationem tollas , ex Plutarcho addo praec. sanit. tuend. c. 4, b, 9, Ib, praec. conivg. 22, Symp0Mac. V, b, 1, et 2 g 14, VII, 8, 2, Θ, de animi tranquill. 14. Falso Wyttenbachius ad praecepi. de sanit. tuend. p. 124 B sAnimadv. p. bl 2, ctrcumpol tionem, eonversationem in epulis significari vult; verbum de ea quoque conversatisne ponitur; eam per se non gignificat. Scribendum igitur hic:
586쪽
Lib. IV. Ibd. 7 quoniam in codicibus est: και δυσεφυλακτον ἐν Ουνηθεια το προς δοξαν οε3ινον ἐπι της ἀληθινῆς δ' άθετῆς, τ. λ, scribendum est: σερινον ' ἐπεὶ της ἀληθινῆς γ ἀρετῆς καλλιοτα ταινεταρ κ. T. λ. Ιbd. 11: Θουκυδίδην . . . άντι ησαν ἐναπι-οO-3 ενον. Scribendum sublata tautologia: ἄνεστησαν
ἐνανT., m8citarunt adversarium.
Ibd. l3: ὀ δε εἰς τὴν γένεσιν et os πονω προδανει oθεὶς χρονος. Scrib.: προσδανεισθεὶς. Ιn Xenophontisanab. VII, 6. 30 casus mutatus erat, praepositio retenta, hic e0ntra; nam προδανεισθεὶς requirebat του πονου, nulla sane sententia. Ibd. 15. Hic quoque pro προαr/αστελλων το θραου-
ωοιιενον sin quo pri0r praepositio vitiose abundat) scribendum προοαναστέλλων, c0ll. Alexand. c. 6. Gravius in fine capitis
ιιια δραυιὴ μείζονα την ουσίαν Ουκ ἐποίησεν. Sensu cassa Sunt: επὶ τοῖς υἱέοι διεθεντο, abundat vitiose ἐκεiνος, deiecto de primo loco ιιιῶ, in quo pondus est. Scribendum: .dν ενιοι καὶ ἐπίτροπον τοὶς υἱέσι διέθεντο ἐκεῖνον, /ιιῶ δραχμῆ κ. τ. a. Ibd. l6: καὶ ταυτα καιρος ουκ ην ουδ άκμi καὶ χάρις άω δ'ουοης ἐφ' ωρα nολιτείας. Ineptissima in hac re χάριτος mentio. Scrib.: ουν άκμη ακαρης ἀνθουσης κ. τ. i. Infra, ubi c0dices habent: μαντα ιιεν ουντα et tu τῆς 'Aναξαγορου noch αe, scriptum fuit fortasse 'Aπαρτα intransitive recedunt), ut apud Thucydidem. Ibd. 18: κατέχειν ἐπειρύτο καὶ Παρακαλεῖν ἐν τω
Ιbd. 19 scribendum: τὀν αυχμνα διαζώσας ἐμυρ ασι. . . ἐκ θαλάττης εἰς θάλατταν τὼς καταδρο/ιάς τεῶν Θρακων . . . ἐξ κλειοεν, Sublato, qu0d cum perturbatione orationis interpolando post θάλαεταν additum est ἀπετείχισε.
587쪽
addito genetivo partitivo, prorsus ridicule maiori parti Graecorum, etsi iam 'Eλλήνων ἀνδράσι pro πλείστοις Ελλησι offendit. Scripserat Plutarchus: πλείστοις ριὲν 'Eλληνίδων Ουνωκηοεν ανδράσιν, pluribus viris quam ulla alia Graecarum. Quattuordecim enim maritos habuisse narrabatur fAthen. XIII p. 608 F3. sDe genetivo a superlativo in praedicato incluso pendenti. ad subiectum pertinenti vid. synt. Gr. g 9b n. 1. Ibd. 27 non video, quid ad rem pertineat, ipsum Periclem admiratum esse novitatem machinarum; et prave hoc praeponitur mentioni artificis; suspicor scriptum fuisse:
Ibd. 32: 'Aναξαγοραν δὲ φοβηθεις ἐξέπεριψε καὶ προυπε/ι νεν ἐκ τῆς πόλεως. 'tae δὲ δια Φειδίου προσμπταισε etias δημον, φοβηθεὶς τὰ δικαστήριον /ιέλλοντατον πολεμιον . . . ἐξεκαυσεν. Non iudicium mstuit; nam id subiit. Praus bis ponitur φοβηθείς. Scrib.: 'Aναξ
Cum librarius et ὀ δικαστηριον omisisset, errore animadver80 tria verba in margine annotata. dein loco non suo addita sunt. Ibd. 37: ωρ ριὴ παντάπασιν ἐρωεία διαδοχῆς τον οἶκον ἐκλίποι τουνοι α καὶ τὰ γενοe. Tollendum τον οἶκον, inepte additum, cum non animadverteretur ἐκλίποι intransitive diei. Jου γένος ἐκλείπει τον οἶκον idem e8t, ac si dicas το r. ἐκλ. τό γενυς.
Cap. 39 revocandum, etiam Schaesero suadente. ex editionibus Rnte Coraem: ῖν Toveo . . ., ουτως ευμενὲς καὶ βίος . . . Diuiti su by Cooste
588쪽
Lib. IV. Fab. Maxim. c. 4: . καὶ το μὲν γνωσθὲν Ουκ ην kτἐρω
δεομενον και μιῆ φιλοτι/tOUt ενον νικῶν υφ' είν ητ- τασθαι κάλλιον. Huiusm0di μη φιλοτιμ ουμενον) suum esse ingenium minime didicerat, sed ita in posterum assue-saciendum. Scribendum opinor: και 34η φιλοτιμητέον
καὶ κολπον λαμβανοντος, ἐ-ος γένωνται της φάλαγγος. Non solum valde ineleganter concurrunt φερόμενοι et ἐκφερο/ιενου, Sed ἐκφερεσθαι dici nequit de retro stintrorsus cedentibus. Scriptum videtur fuisse: ἐκθλιβυ- ιι ἐ νου est. .mmia Paul. c. 20). Ibd. 17: φιεγίστην αἰτίαν εσχε του μιεἷναι καὶ μὴ διαλυθῆναι τὴν ἐκείνου φρονησιν, καθάπερ ἐν τοὶς Κελτικο ἐς πάθεσιν. Non noram, in Gallica calamitato Fabii Maximi prudentiam Romae salutem attulisse. Excidit ob similitudinem litterarum nomen hominis cum Fabio comparati: καθάπερ ἐν τοἐς ΚελetικoIς πάθεσιν τὴν Καιιiλλου διάθεσιν. Fortasse pro διά θεοιν aliud reperietur nomen etiam aptius.
Ds Alcibiadis c. 18, 3b, 36 dictum est p. 86 et 87.
qua voce dixi eamque ipsi Plutarcho reddidi supra p. 27,
καθαρδς καὶ res letooς. Peccatum est accommodando ad proximum praecedens ἀνεπιφθονον καὶ πρεπουσαν. Diuiti su by Corale
589쪽
aut, quod minus credo, κατω ἐτρεφεν eodem sere signia fieatu dixit.
titionis dissolutum suum habet verbum, prius app08itione superioribus adiungitur; vid. exeres. I ad Cic. de finib., Vh. Nulla hic alia anacoluthia fingi potest.
Ita. 33: πλεiστα δ εἰς ἐλπίδας τεῖν πολεμiων καὶ προς et ὀ θαρρεὶν διαλεχθείς. De hostium spe Alcibiades non plurima dixit, sed de rerum bellicarum si in bello
Coriolan. c. 3 extr. Scrib: Οθεν καὶ την ηιιέραν, ουσαν ἐν τα 'μυλίω μηνὶ et ας εἰλυς, Λιooκοροις ἀνιερωκασιν, Sublato, qu0d ad definiendum την ημέραν post id nomen additum est, ἐπινίκιον. Debebat esse την ἐnιν -
590쪽
Lib. IV. κιον ή3ιἐραν. Nunc Ουσαν prave eo trahitur. De o. 4
compar. AIesb. et fori0l. c. 2 extr. εἰ μη/ιὴ φθαρῆναι τὰς 'Aθηνας παντάπασι ποθων κατελθεiν ἐθεράπευε. Nulla c0nstructio aut sententia est; nam neque κατελθε ἐν ab ἐθεράπευε ro, Tισσαφέρνηνὶ pendere p0test neque Ποθῶ, 3ιη φθαρῆναι τάς Αθηνας dicitur Graece. Scrib.: εἰ / η νὴ Λία διὰ et ὀ ιιη φθορῆναι τὰς 'Aθηνας παντάπασι ποθων κατελθε ἐν ἐθεραπευε. Poterat etiam dici του /ιὴ φθαρηναι τἀς Αθ., noto usu genetivi infinitivi; sed in illa scriptura erroris origo apertior.