Io. Nie. Madvigii ... Adversaria critica ad scriptores graecos et latinos ..

591쪽

Lib. IV.

Ind. 16: και τοὶς περιεστωσι τον βω/ιον αναμι ty θέντες ἐγγυτε ρω κατα ιιικρον ἐπεχείρουν. Scrib.: εγγυτέρω κ. ιι. ἐπεχώρουν. eum satis prope essent, non κατα si ικρον, Sed quam maxime Subito ἐπεχείρησαν.

Ibd. 2b: ἐν γαρ ἡ των Καρχηδονίων) δυνα/ιις ἐξαρκουσα καὶ μὴ νοσουντας διν δὲ διεφθαρ/ιενους υπάλληλων Ουλλαβέσθαι Σικελιωτας. Nihil huic loco aptum significare potest Ουλλαβεσθαι ' Σικελιωτcie, si quid omnino significat Graece, nec aliud succurrit verbum medium aliqua ex parte simile et accusativum habens, quod huc ineludi possit. Cogor suspicari fuisse: καὶ προς ιιν

νοσουνζας . . . Uυ3ιβάλλεσθαι, comparari et eomponi.

Sed non confido. Ibd. 26 excidit praep0sitio: και παροιιιι α τις ἐκτο-ου γέγονε προς τον ἐΠισφαλως νοσουντα, cuinθαι τουτον του σελίνου. Inclusa ipsa, quae proverbio significatur, notione: ὀ ἐπιοφαλως νοσων δεῆται τοί σε-

λινου, nulla relinquitur proverbii species. ')Amil. Paul. c. b: Tω γάρ ονυ ριεγάλαι μὲν ἄ/ιαρτίαι ἀναπεn ταμεναι recte Sint. καὶ ἀναπ.) γυναiκας ἀνδρων αλχας άπι λλαξαν, τά δ' sic recte Bryanus pro

οτητας. Ineptum est ἄλλας quasi simplex partitio sit αλλων /Hν . . . ἄλλων δε , neque prior sententia habet quod recte alteri contrarium p0natur. Videtur scribendi un: ὀλίγας ἀπήλλαξαν. Ibd. 9 sublatis supplementis, quae ex editione Aldina sine ulla codicum auctoritate retinentur, locus ad hanc larmam edendus est: εικοσι /Hν αυτοφόρτους ὁλκάδας

Τ) C. 19 apud οὐ προσεδοκα excidit infinitivus. C. 33 e cod. Ρ restituendum αχαριτματον, de foedo saeinore. non de ingrato animo. 37. Duili od by Corale

592쪽

Lib. IV.

33 dictum est p. 67 n. De Pelopidae e. I dixi p. 8b. Ibd. c. 2: καὶ γάρ

Recis miles dicitur χειρι χρη δ' ιιάχιμος ε0ia Graecum n0n pura Scribendumque opinor: Και γάρ si αλιι 1ωet ατοι γενο/tενοι καὶ στραzηγίαις κ. T. λ. , sublatis verbis, quae h. l. propriae rei appellationi addita Sunt ex superiore loco, ubi ornate dicebatur: καὶ χειρὶ καὶ σύν/ιατι χριο τεον. Deinde vehementer offendit genetivus qui partitivus esse debet. ετι δὲ των βαρυzύτων ἀνταγωνιο τῶ ν. Neque enim sic communes aliqu0rum ἀνταγωνιοτα i Hannibal et Lacedaemonii fuerunt, ut partitio locum habeat. Scriptum fuerat: ἐπι τε etων βαρυzάτωνα,τ. , ut haec adiungetentur Superi0ri κοσμηGαντες τάς nατρίδας, cum oppo3iti e83erit gravis3imis adver3ariis, sesen- uber, ut dicitur εnὶ 3ια set υρων, καταστάς ἐπ' αυτῆς Anton. c. 573. Paulo supra in Timothei verbis mendosum est . ,e λ ων sed corrigere nequeo. Ibd. 3: αυτος ιιεντοι μιετειχε τῆς ἐκείνου πενίας ἐσσῆτος ἀνελε α καὶ τραπεζης λιτοτητι καὶ τιν προς τους πονους ἀοκνω καὶ κατά τάς οτρατείας ἀλλω καλλωπιγι ενος. Scribendum: τῶ κατά τάς στρατείας αδουλω, quod, cum militaret, Servo ministro non utebatur squod coniunctum est cum τω κατά τους πονους

593쪽

Lib. IV.

άοκνε' et cum t0la paupertatis καλλωπισμω . De uctu V. ἄδουλος in paupertate significanda est. Ruhnk. ad Veli. Paterc. ΙΙ, 19. Reperitur apud ipsum Ρlutarchum de vitando aere al. c 8 init.

Ibd. 4: τουτους ἄν ορθως καὶ δικαίως προσαγορευσειε συναρχοντας και Ουοτρατήγους ἡ ἐκείνους, ο ικ. τ. λ. Scribendum: συστρατηγους, o ἰκ ἐκείνους, οἱ κ. τ. λ. Excidit oυκ post ut ς, tum additum 17. Ex

Bernhardyi synt. p. 43i nihil hic proficitur.

C. 19 recte Cor. : προεκινδυνευεν ἐν τοῖς μεγίστοις ἀγωσιν Locus Thucydidis, quem Schaeserus comparat, nulla ex parte similis est. Diuiti by Cooste

594쪽

Lib. IV.

De c. 23 dixi p. 98. Debueram emendationem per se certam confirmare tamen comparato loco DXenoph.J Orep. Lacedaem. II, 7: το, καν ταραχθωσι, μετα τἀΠαρατυ χοντος ομοιως μάχεσθαι. Ibd. 29: συνίοτελλε τον τυραννον ιυς μητε ανεῖναιτὀ αυθαδες αυetoυ καὶ θραουνόμενον ιιητε τὰ πικρον. . . ἐξερεθχαι. contrarium sententiae ἀνεῆναι, remitrere. Scrib.: ἐνεῖναι, immittere et concitare. Ibd. 32: ἔοτη και περιέστησεν αυτον. Serib. οπ ε ριεδίνηοεν αυτον τὰν 'Aλέξανδρον. Περιβλέπειν αυτον de eo, qui alium circumspicit et quaerit Graecum non est, nec ex Latino fictum, sed ex Germania arcessitum: sich u-ehen. Ibd. 33 scribendum: δόξομεν υ/ιας et ιιὶν codices δούομεν ἐυιIν, C0r. δοξομεν υμάςὶ Ουκ άnιστεῖν, ὁτικ. τ. λ. Si Thebani concessissent de sepultura Pelopidae confidere Thessali poterant, persuasum esse Thebanis eosque credere, maiorem Thessalis quam Thebanis calamitatem accidisse; quid Thessali ipsi crederent, non poterat ex Thebanorum concessione concludi. 3Ιbd. 3b: σημεio ν εἶναι του κατέχεσθαι et ον ἄνδρα καὶ καθευδειν. Miro haec duo coniunguntur, hoc praesertim ordine; manus post demum iniiciuntur. Scr. : κατα-

Marcelli c. 8 nam de c. 4 dictum est p. 138- :ως ἐκείνων si ονων οπιμίων ὁντων, οσα καὶ παρατάξεως οἰσης καὶ πρῶτα καὶ στρατηγου στρατηγὸν ἀνελοντος. In vitiosis καὶ πρωτα latet verbum DBcessarium καθιε

ρωται.

i c. 34 recta Reishius geribi voluisse videtur: καὶ τvrη μεταβαλλεσθαι ἀπολείπων, fortuna mutari posse evadens. Nam neque ἀπολείπω est καταλεέπω neque τυχη μεταβάλλεσθαι pro T. Tov μεταβ. dicitur. Diqitigod by Corale

595쪽

Lib IV.

ελων. Et articulum mirere, quoniam tres ex omni numero fuisse s Livii XXVII, I scimus. et magnarum appellationem, cum parva omnia Samnitium oppida fuisse constet, duorum ex tribus semel omnino nomen ponatur, Plutarchus ipse nullum nominare dignatus sit. Scripsitne: πρωτον μὲν OZν τινας Σ. Πολεις ου μεγάλας a. ἐλών ΘΑristidis c. 1: otι νίκης άναθ ριατα χορηγικοις τριποδας ἐν ονυοου καταλέλοιπεν. Scrib.: νίκης ἀνα-ν μιατα χορηγικη ς τρίποδας κ. z. λ. Mendum eX Rccommodati0ne ad proximum. Ibd. 20: ειπε δὲ πύοιν ἀρέσαπια καὶ θαυμαοτον λογον. In codicibus non est καί. Scribendum: ἀρinαντα

Ε0d. cap. in versu tetrametro : Mχiδας Πυθωδεθρεξας ἰλθε τῶν αυθημερον. Tvae in Aldina contracodices additum est. Fuit fortasse: ἐλθεν ἄ-αυθημερον. De e. 25 dixi p. 150. fat. Mai. c. 2: λυοιν δὲ καὶ καθαριιον ole ριάλιστα

νηθεὶe άτηκε. Ne Plutarcho quidem in mentem venire poterat. Catonem de P. Scipione occidendo cogitasse. Videtur seribendum: ἀποκλῆναι, inclinare et de alatu movere. Ibd. 21 scribendum: ἐδικαίου poena assiciebat) κρι- θεντας ἐν etote οἰκεταις πάσιν cum inter servos iudicium

596쪽

sitatum est, sed prorsus contra analogiam fictum, et si verum esset, significatione prorsus a pascuis et silvis a

horreret.

κυνηγέτου Ουνεστῶτος. Tollitur comparationis elegantia addito post κυνηγέτου nomine του Φιλοπο 3ιενος, quod si Verum esset, post τρεποιιένω additum esset τω --χανίδα. De T. Flamin. e. 8 dictum est p. bb. Ibd. 20, ubi in codicibus est: ηλεγχετο μῶλλον εν ουκ ἐχοντι πράξεις ετι τω λοιπω βίω οπαργῶντα προς δοξαν καὶ νεανίζοντι τω πάθει κατέχειν ἐαυτὀν ου δυνά/ιενος, recte Sinteritius accusativum νεανiζοντα reposuit; med ipsum verbum nee a Plutarcho hoc uno loco fictum credi potest, cum adesset usitatissimum νεανιευοιεαι, et analogia caret. Scribendum videtur: ἀναζε οντα τῶ πάθει. Ιbd. 21 e codicibus seribendum: του 'Aννίβου τὴν

597쪽

Lib. IV.

locum eum, qui debebat eius esse, qui dignitate praecederet. Tu ξις ipsa non est ἐμ άξM01ιατι. comparat. Philopaem. et T. FIam. c. 3 scribendum: χρ οριενος αυτοὶς set οἶς άρχοιεένοις , ὁπου καιρος εD7,

potius eum, qui ipsis consuleret, quam quem ipsi elegissent. imperatorem putarent. Vulgo ' γο ιενος.

fendere student. Graeco dici κατεχειν Μακεδονίας. Ipse a0ristus pravus est; neque enim occupata iam uterque Macedonia πυνεπιπιον εἰς τὰ α Deto. Scribendum videtur: καT a Dyn ντ ε ς. capessentes et oecupare incipientes. Ibd. 15: ἐξα-νερε καὶ προσανῆγε Scr. :

ονο αν cet του τῆς αρετῆς. Mira laus regis sortissimo pugnantis, eum ostendisse. gloriam suam non inferiorem esse virtute. Apparet diei debuisse, Pyrrhum ostendisse reapse non inferiorem nominis fama esse virtutem. Scripsit igitur Plutarchus: τῆς δοξης . . . v ἡ ν ἀρετην, tene turque memorabile prorsus exemplum mendi ex eo orti quod librarius ofellans τῆe αξης nomen statim pro obiecto accommodavit ad ἐπιδεικνυμενος. Prorsus eandem subiecti

et obiecti permutationem in apertissima sententia apud Strab nem V p. 228 3, IJ factam την δ' ἀρχαιοτηetα τεκ/ιη- ριον ἄν τις ποο7σαιτο ασδρείας καὶ τῆς ἄλλης ἀρετῆς pr0: τῆς 'ν αρχαιότητος . . . άνδρείαν καὶ τὴν ἄλλην ἀρετὴν cum correxissem, vidi a Gmshurdio animadversam. In Plutarchi praecepi. reip. ger. II, 3 editur: 'Αριστείδην si ἐν γάρ Κλεισθένης . . . ' α/tεινωνδαν δ Πα/ 3t ἐνης καὶ Λυοανδρος 'Aγησίλαον. Ex initio capitis manifestissimum est, scribendum esse: 'Eπαμεινώνδας δὲ

598쪽

Lib. IV. Παιι ιενη. Mutavit librarius, quod in superioribus accus tiri praecedunt, sequuntur nominativi; sed Plutarchus in duobus extremis membris ordinem invertit. In libelli do facie in orbs lunae c. 6, 3 recte Muenbactius 'Aρίσταρχον. . . Κλεανθης pro: 'Αρίσταρχος Κλεανθη. Ibd. 22: καὶ ci ξιουσιν τοὶς Tαραντίνοις) η παρ χειν εφ Oiς , σπιιπολε/ιουντα 'Pωμαίοις, ἡ τὴν

λαβε, ἐπιεικες ci ποκρινά/ ενος κ. τ. λ. Ut Pyrrhus τοIς ' Ρωμαίοις ausi πολε ιοίη, Tarentini non postulabant; id enim apud Graecos unum significat, Romia a bello ad iuvare contra alios, nunquam, cum adiis contra Romanos bellum gerere. Scribendum est: ἡ παρέχειν, ἐφ οις ηκε, οπιιπολεριουντα, sti 'Pωμιαροις την χωραν προε/tενοναυτῶν aut, si R0manis agrum eorum populandum permi, teret). Transpositum est ut aliquoties apud Plutarchum καί, de quo ad Nic. c. I 1 dicam. Paulo insta pro προοελευξατο Scribendum est: προελθών ευξατο. Ibd. 23: 'Mosτάσεις δε ορων ἄπαντα και νεωΤεριο/tους καὶ συστασιν ἰοχυρόν εφ' αυεον, ἐδεξατο γρά/ιματα αυνιτων. Haec et propter pluralia et quod abest participium scin αντα ονταὶ et quod in extremo additur ἰσχυράν, longe distant ab eo, quod c. I 4 legitur: στάσις γάρ πάντα νυν ἐκελνα. Opin0r scribendum: ορων α παντῶν, quod verbum de eventis incidentibus et occurrentibus

Ibd. 26: ουδεν εἰς ο δε i θέσθαρ των υπαρχοντων σωοας. Pstughius φθάσας. Potest etiam loχυσας fuisse. Ιbd. 29: ἔτι ταυτα ιιεν εaeta Πυλαικης Οχλαγωγίας καὶ ἀσοφίαν εχοντα πολλην. Neque άso pici ferri potest neque ἀσάφεια apta videtur et post καὶ exspectatur ἐχεε.

599쪽

Lib. IV.

esse desinunt. ζ στασις των λογισμῶν, Sol. c. 8. Cir. statim Lys. 13.

In scriptura necessario significantur non homines αnor γένους μεγάλοι quod ipsum inusitate dicitur), sed οι ἀπο γένους si εγαλοι η n λούσιοι οἶκοι. Ut praepositio etiam ad oικων pertinere possit, scribendum necessario sui in cod. C): τῶν απὰ γένους μεγάλου ἡ πλουσίων oικων. De c. 15 et 19 dictum p. 47 et 139. nd. 27: γνωριμοι δ' ἐσαν soι υσσοὶ) υnὀ των γρα/1μάτων, τουνομα τos Κάτλου παρά τὀ ξυλον αυτων ἐγχαράξανχος. Nequρ ipse Catulus insculpserat neque ἐγχαράττειν potest significare insculpi iubere. Scrib.: αυεων ἐγχαραξάντων.

ιην, ὼς πλέων η βουλomo κρατῶν τῆς θαλάττης. Debebat esse καὶ κρατῶν. Cod. Sangermanensis κρατεiν. Scrib.: ως πλέων η βουλοιτο κρατεῖ της θαλάττης. De βουλοιτο et κρατεὶ p0st ἐπέδειξε coniunctis diei opus non est; etsi poterat fieri κρατοI. Ibd. II scribendum videtur: συνIρηκώς ώρα μιαχρόνι' pr0 χρονον) ιιηκιστον καὶ ποικιλώτατον πάθεσι καὶ pro πάθεσί τε καὶ) τυχαις άπιστότατον τῶν πρὀαυτου πόλεμον, ut suus cuique adiectivo dativus adiungatur. Ibd. 12: ἐνδόσει τινὶ τόνου καὶ παρατρόπου κινη- σεως. Non perversi et commutati motus remissio, sed

legitimi diei debebat et tum articulus addi). Scribendum:

ἐνδόοει τινὶ et ὀνου καὶ παρατ ρο ny κινησεως, nisi

παρατρόπιν Plutarchus Scripsit παράτροπος substantivum fingens, ut apud Thucydidem et ipsum Plutarchum παράλογος est, apud δε limum περίτροπος.

600쪽

Lib. IV.

Ibd. 13: τote 'Eλληνας ηδιστον ποτον τῆς ἐλευθε- ρtας γευσαντες οξος ἐνέχεαν. Scr. necessario: ἡδίστου ποτου τῆς ἐλευθεριας. est. Ρyrrh. c. 30. C. 17 pro πλῆθος

εTι και νυν κερ/ιατων Ser. : πλῆθος τι και νυν scertum quendam numerum). Ibd. 26: τὀν-αναγνωναι πολλων παροφων α χλας τε μιαντειας καὶ, ς ενεκα πλασαι, την περι τῆς

βασιλείας, ας κ. τ. λ. Vitium orationis multi viderunt nec obscurum est, quae sententia subsit. Sumpto a Mureto

λαοαν, scribendum Videtur: νὸς ενεκα πάσας επλασαν.

Causa quidem erroris ex similitudine litterarum apparet. Sall. c. 4: 'Eφ' ω φησιν ciυτος ἰσχυρῶς ἀνιασαι τον νάριον. Non ipse se Sulla in commentariis do vita sua Marium data opera) ἀνιάσαι narrarat, sed Marium aegre tuliss6 Catuli milites lautius vivere, ἀνιῶσθαι simperfecto tempore, et νιάτο). Ibd. 8: καὶ διὰ τουτο τον Πο/ιπηιον επάρχοντα παυσας ὁ γλπίκιος Ουκ άφε λετο του Συλλα τὴν υπατεραν. Non ἐπusFαν provinciae administrationem , sed άρχην, c0nsulatum, Pompeio Sulpicius abrogavit. Codices ἐπαρχοντα ποιηΠαρ. Certum est Plutarchum scripsisse ἄπαρχον ποιήσας, etsi ἄπαρχος non reperitur in

γίαν adimere, dixit scriptor Demosth.J orationis in Aristogitonem et ipse Plutarchus Marcess. e 22 , ἀπομισθον τινα ποιειν Xen0ph0n. Cognatum est ἀπ' ἀρχῆς γιγνεοθαι i. De c. 17 dictum est p. 21. 3

ὶ Quoniam hoc paulo rarius est et quod audax videri possit corrigendi genus, sed interdum certum et necessarium, quo Vocabula restituuntur alibi non lecta, sed iustae formae et opportune a scriptoribus sieta, eolligam hoc loco Graeca, quae huius generis protraxi. Nam .Eschylo reddere conatus sum λεπτότονος Pers. Diqitigod by Corale