장음표시 사용
601쪽
καί addebat.)Ibd. 35: Oxνει καὶ λαριυρια μειρακίου ri ραρο
Neque παραβληθείς neque περιβληθείς nequo παρακληθείς cod. C) ad illos dativos et ad hominsmamatoriis artibus illectum apta sunt. Fuitne: παλευθείς p
Nihil ad rem pertinet φαυλότης vestis. Mortuus apparet ἐν ἐοθῆτι φαιs, Putta. De fimonis c. 2 dictum est p. 3I. C. 3 de Cim s
602쪽
τεροι. Nomit vox paulo rarior; scribendum enim certissime:
dem cap., ubi est: ναλιστα δὲ ἡ περὶ ταρ υπο- δοχας καὶ τάς φιλανθρωπίας ταυτας υγροτης, Scrib. :
accusativo Plutarchus ceterique, qui Atticam aut eommunem formam serm0nis sequuntur, dixerunt, neque, quae sint ἐνο- δια τῆς στρατηγίας, intellegitur et agitur aperte de Cimonoditato. Scrib.: ευπορῶν ευοδία τῆς set ρατηγίας. Nomen apud veteres de selici itinere positum Hesychius ευπραξιαν interpretatur, et sic dicitur ευοδεὶν inde ab Aristotele de felici proventu et succesSu. Luculi. e. 1: Γενο/tενος δὲ πρεoβυτερος , δη πα-άπασιν ωσπερ ἐκ πολλῶν ἀγωνων ἀφὴ κε τὴν διάνοιανέω φιλοσοφία σχολάζειν καὶ ἀναπαυεσθαι. Particula υἰοπερ comparati0nem significat, quae nulla sequitur; ignavum πολλῶν, in quo latere arbitror πολιτικῶν. CD. ad Diod. Sic. XII, 64. In ἐκ aut participium aut adiectivum subest ἐκνέων, εκΠλεως D. Ibd. 14: II ουν Mi ... ἡμάς ... διδάξαι Mιθριδάτην
tentiarum ἀδοξουντα, inepteque contrarium ponitur illi 3ιη βουλο/ιενον. Perverse quoqus illo loco ἀλλά ponitur, quod recte et neeessario sequitur in transitu ad alterum,
603쪽
quod probatur Ty ουν δεῖ . . . . . . αλλ' Oυχ0. Omnino ad Mithridatem quod pertineat, nihil desideretur toto illo αλλ' u δοξουνet α sublato και βουλομενον συνελαυνειν κ. v. a.). Itaque una mutata littera, una geminata, transferendum participium ad Romanos est sic: ουν Mi . . . βουλο/ιενον αλλοδοξουνταρσυνελαυνειν εἰς τάς Tιγράνου χεὶρας, pravo animi con- lio, iudieio aberrantes. Verbo Ρlatonico Ρlutarchus usus est, ut αλλοδοξίας nomine Dio Cassius. Ibd. 20 non dubium est, quin in hac enumeratione eorum, quae debitori Asiatico subeunda suerint, antequam finita lite ereditori Romano addiceretur: σχοινισμοὶ καὶ κιγκλίδες καὶ Ii nnoι καὶ oταοεις υΠαιθροι, corruptum sit In ποι. Fortasse scribendum ἰπνοι, ut significentur loca conclaviaque aestu intolerabilia. Ibd. 2l: μη λαθεiν et ους Παροντας et λλοιω/ιενον τῆ παρρησία του νεανιο κου. PM0 fuisse: ηνιωριενον. Ibd. 34 de Clodio): λογους χρηστους εἰς Ουκ άκοντας Ουδ' ἀήθεις του δη/ιαγωγεIoθαι διαδιλυς. Hoc rectum esset, si λογοι blandi essent; quoniam veri et honesti sunt, scribendum est: ου χρηστους, ut in simili re et significatione scribitur Caes. c. 29: εἰς τό πλῆθος ουκ ἐπιεικεις Ουδε κατεσnειραν λογους υπὶ ρτου Καί6αρος. ου excidit post Ους, ut Pel0pid. c. 4. compar. fim. et Luc. c. 2: τῆς παρ' αυet ὀν αἰτίας. Codices πυρ' αυτων. Scrib.: παρ' αυτῶ, culpa, gua in
τοίαν. Si Atheniensium significatur iudicium, diei debuit τους Αθηναίους nec γεγονεναι, sed εἶναι, Si Timaei, scriptum oportuit ἡγεIσθαι. Omittitur, quod caput rei est, quid portenderit Niciae bellum dissuadentis nomen.
604쪽
Lib. IV. Scribendum: οἰωνον ἡττης γεγονέναι. Ex eo Domin6 verbum ortum. Eodem capite infra: 'Aς γουν Θουκυδiδης ἐξηνεγκε πραξεις . . ., ἐπεὶ Παρελθεiν Ουκ ἐοτι, μάλιοτά γε δὴ τον τροπον καὶ το ν διάθεσιν του άνδρος υno πολλων καὶ ριεγάλων παθων καλυπιοδιενην περιεχουσας. Si
illis actionibus ingenium Niciae obscuratum contineretur optime omitti p0ssent; nec solet praestantium hominum ingenium in adversis rebus tegi, sed tum eminere c0ntra luctando, idquo in Nicia evenisse Plutarchus ipse postea
Ibd. 9: ων ὀ noλε ιος et Οἱ /ιεν Κλέωνος) ἀπέκρυπτετην κακiαν, του δὲ Γρα oiλυ) τὴν ἄρε et ην ἐκοσμιει. I in /ιὸν γάρ ἀδικη/ιάτων /ιεγάλων, et is di κατορ θω ζιά- των ἀφορ/ιάς Παρε iχε. Si magnarum iniuriarum Cleoni bellum occasi0nem praebebat, non sane occultabat etῆν κακίαν. Non agitur de iniuriis, sed di Artuna immerito oblata, ut Pyli. Scribendum: Tω ι ἐν γάρ εατ et1χημάτων /ιελά- λων. Non intellectum est acumen Scriptoris c0ntraria ponentis ευτυχη/ιατα et κατορθω/ιατα, quae Sunt virtutis
605쪽
siodem capite infra: καὶ τοὶς αλλους -ἀgιαλλαξαις κακων καὶ ἀναnαυσάμενος βεβαιον ουτω τὰ ευτυχίας ονοι α . . . Notoiτο. Ferri nequit ἀναπαυσάμενος, audacter scribitur ἄναπαυσας. Fuitne: άπαλλαξας κακων καὶ ἀναπαυο ας μήνιος βεβ. κ. T. λ. 8
Usum veteris et poetici vocabuli renovarunt Diodorus, Plutarchus, alii. Paulo post de περὶ παντος in περιφανως mutando dictum p. 30. Deinde quod in fine capitis seribitur: Ο μ ἐν γάρ Περικλῆς) ἐπ' αἰτiαις ιιικραῆς εἰς
Ουμφοράς ριεγάλας ἐμβαλεὶν ἐδοκει τους Ελληνας, ὀδὲ των μεγίστων κακῶν ἐλεισεν εκλαθεσθαι φίλους γενο/ιενους, debet saltem scribi ne Ioαι nam hominum iudicium, non res ipsa significatur); verum n0n in persua-dondo posita illa oblivio erat, sed pace facta effecisse eam iudicabatur: κακῶν ποιηoαι ἐκλαθέσθαι. Ιbd. II: πολλά δ' ηδη ταὶς ἐπιθυ/ιίαις αυτων ἀντιτείνων παρά γνωμιην καὶ βιαζο/ιενος προς τὀ GUt φερον. Nonne: δετιτε ων καὶ Παρά γνώιιι 17ν βιαζο/ιενος N. v. o. 8 Aliquoties et alibi et in Plutarchi vitis transpositum καi ut Alcib. e. 2 recte Reifrius et recenit.: ἀνομοιοτητας προς αυτο καὶ /ιεταβολας, c0dd. καὶ Πρ. αυτο ιι ετ. , AleXand. c. 63 καὶ τὰ σῶμα κάμψαντος R et recc. pro: et ὀ oῶμα καὶ κά/ι ναντος .Ιbd. 14: καὶ το /o; κρατηθῆναι et οἶς λογιο/toicάναλαμβάνοντα. Vitium sensit C0raes; haec enim significant: in memoriam revocantem ge non victum erae rationibuo; verum cum dolore meminerat, se rati0nibus nihil pervicisse. Scribendum: το κρατηθὲν αυ τοῖς λογισμοῖς άναλ. id, quod non pervicerat, rursui ratiocinando volventem. Ε0dem capite infra pro ἐγγηραοαι, qu0d c0nfirmatae usitustate rei significationem habet, scribendum Videtur γηρασαι, qu0niam inusitatum esL ΡΟ-stremo sic interpungenda oratio: δέκα δὲ κατήλαυνον εῖο ευκατα κONζς ενεκα καὶ Λεοντίνους ἐNὶ et ην οἰκείαν άπο-
606쪽
Lib. IV. καλοί oαι Mia κηρυκος. -ται λαριβάνουσι κ. T. /κατελαυνειν intransitive dicitur de nave remis pr0pulsa. Ιbd. 16 extr.: ορ3 inας γἀρ ην ενεργος κοδραοτηριος, τολ/ιῆσαι δε ιιελλητὴς καὶ sieto λ toc. Nequrecte contraria ponuntur οριι ησας et τολ/ιῆσαι, quae eodeISpectant, neque agitur h. l. de toti neque recte dicitu τολ/ιῆοαι ατολιιος. etsi id sibi Schaeferus delandisse vidεtur. Scrib.: οριι in αι δε κ. et λ. Contraria sunt tempori momenta: Quando se comm0rat, navus erat, sed ad se conssmovendum cunctator et timidus.lbd. II med. si in his: ἐλειν /ιεν τριακοσίους Verulpst 3 1ν, significatur partitio ad solos tot ς' λογωδας peItinens exciditque aliquid ob bis p0situm numerale in κοσίοt exiens. Thucydides tantum interfectos trecentos comm morat, unde scribendum videri possit ανελε ν cum Cora deleto ιιέν. Sed is ne equitatum quidem commemora itaqus Timaeum aut Philistum Plutarchus secutus est. Ibd. I9 quod Schaeserus timide suspicatus est, Vert πι et ους 'Aθηναίους altero loco θεμενος ἐπὶ τους ναίους ὀ Γυλωπος τα ὁπλαὶ ex superi0re Versu Παριrεταγ/tενος ἐπὶ τους 'Aθηναίους prave repetita esseertissimum iudicabit, qui sciet, quid sit ὁπλα τίθεοθι vid. ad Diod. Sic. XX, 3 l . Eiusdem erroris supra p. qn. duo exempla e Ρlutarchi vitis p0sui: alia faciis euddere, velut Pelop. c. 14 ιωλλον), Alex. c. I 1 ubi voci superi0re loco praeceptae sunt), c. 2I item , c. M ἐν et
eo ternabantur, cet. Ibd. 27: τους /ιὸν οἱ πολεμιοι συνενεγκονTες ἐν
607쪽
illud δί ενος, nec apparet, quid transire sirint custodes.
Ibd. li spost eum locum, de quo dixi p. 40): και δη
άρχαιρεσιάζοντες ησαν Ουκ ολίγοι την νίκην ἐκείνω του
πολε/toυ προσήκειν. Aliena ab hoc l0eo, ut nihil magis αρχαιρεοιων significati0 et quae inde derivari p0ssit. Timidsi
Nam quae de dativo abs0luto p0st Wyttenbachium Schse- serus et alii tradunt, pr0rsus expl0denda sunt ). Paulo
3ὶ Wyttenbaehius animadv. p. 1026 locis utitur, in quibus dativus legitime cum reliqua structura coniungatur, ut emi Il. c. 38 παραιτουμένοις συνεπραξεν), .Emil. Paul. e. 24 ἐρείσματι κεκλασ- μετερ πάντων συμπεσοντων , etiam Camill. s. 1 et πατος ωκοντι τω νενίσθαι, nam consul fit populo), uno et altero dubiae seripturae, ut illo ipso, ad quem haec adscribit, de superstit. 9, ubi pro τουτοις ποιουμένοις rectius est τοις ποιουμένοις. Similes errores alibi reperias. ut Theoerit. XIII, 29 νοτμ . . . ἀέντι instrumenti signifieationem apertam habet. 38. Duili od by Corale
608쪽
autem p0st, qui spei immoderais se dat, ἀνάγειν ἐαυτὰν ἐλπίοιν Graece dici non puto; credo scribendum: άφῆκεν
Ibd. 11 in deseriptione exercitationis equorum): ἐμε-rεώριζε καὶ παρηγειρε. rio παρηγειρε requiritur verbi quod significet suspensum tenere, imperfectum, Sive poetico usus verbo Plutarchus π αρήειρε dixit sive παρ ζωρει rariore forma aetiva. Diod. Sic. XVIII, 42 αἰωρησας. Ιbd. 14: 'De Ουν αῖ τε etων χρυσων ὁπλων αυγαὶ προς τον ἡλιον εξἐλαριφαν άn ὀ των ἄκρων τοι ἀγήματος ἐν τάξει πορευο/ιένων καὶ των θηρίων τους πυργους ἄνω . . . εἶδον, κ. v. i. Neque et ἀς των Oπλων αυγῶς
ἐκλά/χειν ἀπο τινος de homine Plutarchum dixisse puto neque τοίς ἄκρους του ἀγη3ιατος appellasse praesectos et praecipuos. Longe aliter dicitur ἄκρος σοφιστής.) Et totum ἄγη/ια ornatis auro armis utebatur. Scr. : ἐξέλαι Φανάn ὀ των ἄκρων ex locis editis, collibus), του ἀr6ιατος
εν ταξει πορευο/ιένου. Participium prave accommodatum eSt.
Ibd. 15: τὰς δυναμεις ἐκ των χειμαδίων καὶ τους ἀλλους άθροίζεσθαι κατά τάχος κελευων. Quinam sunt illi αλλοι, quos praeter τάς δυνάμεις Eumenes congregari iusserit 3 Aut haec tria verba καὶ τους ἄλλους ex loco Superiore sex septemve ante versibus) huc delata sunt aut scribendum est: καὶ τ oi ς ἄλλοις, non sesum sibi suam , sed etiam celariS.Ibd. l6: 'Aχανὲς γάρ ην et o nεδίον, ουτε βαθυ- τερον Ουτε ἀποκροτον καὶ στερεόν, ἄλλά θινωδες. Per-
609쪽
versus comparativus βαθε τερον neque βαθυ πεδίον de natura soli dicitur. Scribendum: βαθυγειον.
puto recte νοσημα illo loco positum sine praepositione adiungi appositione ad ανδρα. Graecum esset: ῶσπερ εἰς εοχατον νόον73ια et ουιον τον ἄνδρα. Itaque ἄσΠερ εἰς εοχατον scribo. Sed ipsa hominis cum morbo et ultimo morbo comparatio parum placet, dubitoque an suerit: ῶσπερ
Ibd. 23: uλλ' ἐδιστος ὀνιου πολλο te καὶ άθρόοις εφαίνεeto, sεμνότητα Περιβαλλομενος ἐκ τουτου τῆόηγει. Scribendum videtur: ἀλλ' ἡ διστ' ὀιιου noλλοῆς, libentissime. Ibd. 53 non λογους λαοτατικους ad distinguendum pertinentes), Sed διστακτικους dubitationem habentesina Plutia cho appellatos opinor.
3 cap. 11 και παντα - pro ἐφορῶν καὶ διερευνωμενος Ru- notaveram, ignarus sic Reishium scripsisse. Duili eo by Corale
610쪽
IM. 57: και του πραγματος ουτω περιῆοντος την
'μαλίαν πάσαν καὶ 3 ιικρά καὶ ριεγάλη πολις ἐφ' μερας πολλὰς ἐώρταζε. Scrib.: τὴν 'Iταλίαν re Eo α καὶ μικρόκαὶ ριεγάλη πολις. Alioquin vitiosus est singularis
Ibd. 61: καὶ των ἄλλων εκαοτος οῦς ἐκληρώθη. Addunt εἰς εἰς υς); sed non plures unusquisque Sortitus
erat provincias. Scrib.: εκαοτος, ώς ἐκληρώθη, ut 8ors ceciderat. i)Ibd. Π : απωσαμένους M s o/t πηῶον καὶ Πομπηια et ης ἐκβολῆς υπαιτίους ε σεσθαι καὶ Καίσαρι τῆς διωξεως. Caesar reprehenSurus non erat, quod Pompeium persecuti essent. Codices διωσεως. Seribendum: διεοεως
quod dimisissent et evadere sissent. Ea est δίεσις, etiam Artax. c. 3 e0dem significatu dicta. Verbum διιέναι de captivo liberando ponitur Demetr. c. 39 et b0.f0mpar. Ages. et Pomp. c. 2 scrib.: Trio ει αε δε κα-
Τ) Cap. 75 in loco de Cratippo et providentia in eandem incidiemendationem et facilem et certam, quam postea vidi ab Emperio occupatam. sed a Sintenisio 1859 non commemoratam: ἐπεὶ τομεν ἐρεσθαι τον Πομπήίον ην υπερ τῆς προνοίας, eo δ' ἀποφαίνεσθαι, ἀπο ν αἰνεθαι μεν, oτι τοῖς πράγμασιν - δημοναρχίας ἔδει διὰ τὴν κακοπολιτειαν, ἐρεσθαι δέ ' Πως, ω Πομπήφε, κ. v. a. Licebat enim pro providentia ad eam defendendam) partim Pompeium interrogare, partim pronuntiare directo sententiam ponere), pronuntiare, res iam unius imperio egere . . ., interrogare Rutem: Quomodo, Pompei, cet. C. 76 exu. recte Schaeferes: καν μὴ παθη, δόξαι γε παθεῖν δεινόν.