장음표시 사용
611쪽
nec superlativus aptus ad /ιυριονεκροι. Latet unum adiectivum, sine dubio: καὶ παραταξεις α ε i νηοτοι. Ιbd. 2l: καλῆς καὶ γενναiας καὶ το κάλλος ά να- Ιθαι γυναικος. Delent editores καὶ το καλλος, probabili origine non m0nstrata. Scr. : καὶ γενναίας κατά et ὀ
τες. Recte Emperius non tulit διεγάλοι, sed ex /ιεγεθος nasci ea vox n0n p0tuit. Usus erat Plutarchus rariore adiectivo, quod apud Hesychium exstat proba sorma factum:
Ιbd. 33: άλλ' ωe άνἐχων του φονε8ειν καὶ IκOIους ὀντος ἀνάκλησιν ἐση/ιανεν. Qui ἀνάκλησιν σκμα νει eum supervacaneum est dicere hoc sacers tanquam desistentem a caede; neque usu defenditur ἀνεχειν τινός. Videtur fuisse: ως ἄδην ἐχων του φ. de ficta cau8st; nam veram Ρarmeni0nis segnitia ortam occultabati. De c. 58
dictum est p. 67 not.). RH. 60: θάτερον δὲ συι βηναι. Videtur dici debuisse. utrum ex duobus acciderit; sed res declarat, utrumque
612쪽
evenisse. ut primum equitatum hostium, deinde: Gnsecutis suis peditibus, phalangem vinceret, id est: ἐκατερον
σα tet ζοντες ἐκ nicto ν 1μγύλ ν. Hauriendi, quae requiritur, significati0 in noxa est; usitatum κυαθι -
recentium maritorum γα ιος, hic καινος. Eam signific ti0nem Coraes cum requiri videret, emeere v0lebat καλον, lu0d sane ineptum est, in ἄλλον mutato; sed in eo aliud latet; nam a0ristus participii totιαοας nec per se admodum aptus est nec p0st praecedentia praesentis temp0ris participia ἐπιχελων, λα/ιβάνων, διανειμον ferri Utest. Scripseras opinor, Plutarchus: καινον δε των ν ὁη Προγεγαμιηκο- των γύριον καλων. Ad id adscriptum Loτinoae. Et convivae iaς γά/εον καλουνται et γα/ιος ipse, coetus nup
Eodem cap. paulo ante correxeram ipse: Tαῖτ' ἐκεῖνα, 'η,τ- 'Αριστοτελους εἰς ἐκάτερον τὸν λογον οἰμώξημὲν οὐν , αν καὶ μικρὸν κ. r. λ. pro αν , cum vidi in x. hoc est . a Mureto sic locum emendatum esse. Cassandro Alexander minatur.
613쪽
γε, praVus articulus, cum nihil de his oraeulis dictum significatumve sit; scrib.: χρησ/ιων νέων περὶ 'mp. Ibd. 77: υδωρ χνυχρον καὶ παγετωδες άπο νιετρας τρνος ἐν Νωνάκριδι Ουοης, ῆν ωοπερ δρόοον λεπτηνάναλαρ βάνοντες εις ονου ἀποτίθενται. Rel livum seminini generis neque ad πέτραν referri potest neque, interposito εὐσπερ comparati0nis indice, pro o ad osor/ attractione adiunctum putari. Itaquo, nisi alia latent scribendum η ς. faesar. c. 5: me ii ιερον ἄνδο α κω nερίιιε oeto P ήθους. Neque uSitatum περιμεοτος neque, qu0d caput eSt, θος sine adiectivo in bonam partem cum laude humanitatis dicitur. Scr. : καὶ πράου /ιεστον ηθους. Ibd. 20 ds Nerviis): εἰς Ου/ι3ειγεὶς δρυ/ιους κατωκ' ιενοι. NonnΘ: συνεχε ἐς δρυ/ ους, eontinuaa allacia 'Ibd. 46: Tuυτά νηοι Πολλ ων 'Aoiννιος τά ρή-3ιατα 'Pωιι αεοτὶ ριὸν ἀναφθεγξα ncta ι εον Καίσαρα Παράτον τοτε καρρον, 'Eλληνιοτὶ δ' υπ' αυτοἱ γεγράφθαι. Primum scribendum υφ' αυτου. Sed cur, quaeso, Pollio, quem omnes sciunt Latine scripsisse, verba a Caesare Latine prolata Graece ipss extulit 3 Permutarunt locum adverbia: 'κλληνιστὶ /ιεν ἀναφθεγξαοθαι . . . 'Pωμαῖστὶ δὲ υ p αυτου γεγράφθαι. Hoc ipsum annotaverat
Asinius Pollio, Caesarem tum. ut interdum alias, cum familiaribus Graeco locutum. Suetonius in vita D. Iulii c. 30 haec ipsa verba a Pollione Latine transcribit; c. 82Graece notissimum illud ponit: καὶ Ου, τεκνον. CD. de Casca hie c. 66 de Bruto Brut. c. 40, de Volumnio iud. c. 52. Similes errores notabo ad Demetr. c. 20. Phocion. c. b scribendum: 'Ο3ιoiος iv. ὀμοίως) δε
614쪽
Lib. IV. V. ο τηριος, προστακτικην τινα καὶ αυοτηραν καιαν δυντον ἐχων βραχυλογίαν. Ridicula χρ νοτα ευzυχηματα, in oratione praesertim. Ibd. 8: καὶ ριονον η μαλλον ταις βουλησεσιν
των ἄλλων ταὶς d. Causa erroris manifesta est. )Ιbd. 26: ἀπειθεία προς τοὐς ἄρχοντας ἐπιεικεὶς καὶ νέους ὀντας. Mira inobedientiae causa ἐπιείκεια imperantis. Fuitne: ἐπιεικως νέους οντας, ut καί additum putetur, quemadmodum paulo infra pr0: γράφει ψηφισ/ια καὶ πιμπει Coraes restituit: γραφει χυντιομα πέμnειν ΘΙbd. 28 scribendum est: νυν M τoiς αετοὶς ἐεροiς τὼ δυοχερέοτατα πάλη τῆς Ελλάδος ἐπισκοτ εῆν pro ἐπισκοπεiνὶ, 8ublat0 τους θεούς, quod c0rrupto verbo ad ditum est neque structura neque sententia recta. fat. Min. c. 24: Toυ δε Κάτωνος . . . διαβάλλοντος,
νου ἐνους, qui cum Gniuratis consilia communicarent.
Idem error in o. 25 in cod. Ρ est. Ibd. 25: κοινουμένους δε τάρ διαδοχὰς άξio eάνδρασι την τ αρετήν ἄφθονον ποιεἐν ... καὶ τὴν πολιναύτην προς αυτὴν ἀνακεραννυναι ταις οικειοτησιν.
Ds hominibus debebat κοινουντας dici, nec apparet, qui significentur. Scrib.: κοινου/ιένας δε τάς διαδοχάς. olom cum dignis communicatam haec effecturam Hortensius dicit. Ibd. 30: γάμος,3 ος τὴν Πομπηχυ δυναμιιν καὶ
3 cap. 2 satis certum videtur Plutarchum non dixisse solem περιε urτομἐνην ελικα ποιεῖν. Sed quid latent, nescio, nisi καὶ περιελιττομένην ad πιραν καὶ ευκαμπῆ declarandum adscriptum est. ) cap. 9 recte Behherus e codd. σώθητε, imperativo modo; iubet, non optat Phocion laitat eueh erat reueni. cap. 10 ante
615쪽
φθε in ἄν. De ἄν post ον omisso dixi ad Plat. Charmid. p. l56 B.
Ibd. 26 scribendum: Tri γὰρ . . . ὀμιου τη Mακε δόνων δυνάμει καὶ Πελοποννησιοις ἀπασι καὶ
616쪽
Lib. IV.ου etῆς τυρουoης ἐδοκει δεινοτητος εἶναι, sublato καί, quod post πολεμεῖν interponitur. Ibd. 34: Σωσίβιος μένοντα μὲν τὸν Κλεομι ἐνη παρά γνω/ιην ἡγεIτο δυσμεταχερριοτον εIναι καὶ φοβερον, ἀφεθέντα δε τολ/ιηρον, ἄνδρα καὶ μιεγαλο- Πράροιο να κ. τ. i. Excidit, quod contrarium referebatur illis δυσμεταχείριστον καὶ φοβερον. Nam τολμηρον huc non pertinet, sed causam tim0ris continet. Scripserat mutarchus: ἀφεθεντα δε φοβερωτερον, τολμηρον ἀνδρα καὶ διεγαλοπράγμονα, aut similiter. f. Gracch. c. 2: μονος δὲ τῶν Gτρατευσαμενων πληρες το βαλάντιον εἰσενηνοχώς κενον ἐξενηνοχένια. Hoc rapacitatis indidium videri potest, Gracchus abstinentiae proferre volebat. Scrib.: ἐξενηνοχώς . . . ει σε νηνοχέναι. Exstant ipsa C. Gracchi verba apud Gellium
XV, I 2: amas, quo plena8 arseriti emuli, ea3 ea Provincia inanes retruli.' Ibd. 6: τους φοβερον αυτον η φορτικον ολως ῆβίαιον ἀποκαλουντας. nave inter morum vitia p0nitur νος ερόν. Videtur fuisse: σοβαρον. compar. fleom. et Gracch. c. 2 scribendum: ων του- τοις μὲν ὁ Λυκουργος, ἐκείνω δὲ '. e. Λυκουργω, pro ἐκεiνοι e M) ὀ Πυθιος βεβαιωτης. Demosthen. c. 2: ἀλλ' οiστισι πλείων τε σχολητὼ της ωρας ἐτι προς τὼς τοιαυτας ἐπιχωρεI λοτιμίας. Ubique ἐπιχωρε ἐν hoc significatu concedonia et permittendi accusativum habet, ut Alex. c. 45, de des orac. c. 22; longe aliud est ἐπιχωρεὶν προς τι τινά), accedere. Προς ex versu altero Superi0re δὲ προς τουτο μελέτη repetitum est.
De e. 28 dictum est p. 154. cicer. - de c. 4 dictum est p. 38- o. 6: Ου μηνάλλά ιό γε ἐπαινοὶ μενον διαφερόντως . . . ἄχρι παντός αύτω παρέμεινε καὶ noλλους πολλάκις των
ὀρθων ἐξεταραξε sic recte Relatus pro ἐσιετάραξεὶ λο-
617쪽
de primo dispIbd. 20: coetε ιν ἡ /ιονον γνω/ιης καὶ Περιου iu ς. ἀλλά καὶ χειρός ἄξια φα νεσο σι βαοιλικῆς. Multo rectior sententia sit, si Scribas: si νγ 3 ονον χειρος καὶειεριουσι ae, άλλὰ καὶ γνω/ιης ἄξια φ. sius. Nam in ceteris regibus manuum artificia Plutarchus commem0ravit, nihil γνω/ ηρ βαοιλικῆς habentia, et eum artificio cohaeret περιουσι a. In Aod. c. 5 in codicibus ἀσχολiαν et άνελευθερίαν locum permutarunt; tertium exemplum in Caes. c. 46 notavi; quartum in compar. Dem. et Anton. c. b n0tabo. Ιbd. 2I postquam de duobus thoracibus dixit : Ib-ον αυτος ἐφορει, τον δ' ἐλερον - κι/ιος ὀ 'Hπειρώτης. Atqui neutrum Plutarchus separatim comme-
618쪽
Lib. IV. moravit, quo referri p0ssit τουτον. Scrib.: Toυτων αυτος ἐφορει τον ετερον, τον δ' ἔτερον Ἀλκι/ιος.
Ibd. 22: καί φησιν ὁ μελλῆς Ουτως εκπλαγῆναι θεαοαδιενος κ. T. λ. Narraveratne Apelles φησίν) in libro aliquo, non quid sensisset, sed in quae verba erupisset Cetori neque scripta ulla Apellis significant et hoc ipsum tanquam ab aliis de eo traditum narrant AElian. V. h. XII. 41, Plinius h. n. XXXV. 79, 80 . Tollendum φησίν, oratioque sic interpungenda: ἐπιά γαρ ἐτεσι συντελεσαι λεγεzαι την γραφην ὀ M urογενης, καὶ ὀ 'Aπελληρ
Ιbd. 2b: Σικυωνiους δῆ φήσας παρα τὴν πόλιν
Lusum, quo Demetrius inc0mmodum urbis situm significabat, ab instrumento ductum suspicor, quod apud Lucianum Lexiph. 43 ἡ πολος appellatur, ad 80lis situm indicandum pertinenti, ut παρα την π ό λ ο ν intellegatur, non apte ad solem et coeli regionem.
διαφυγεῖν ἐκεiνον, ο 0t ηχανατο. Ipse δραν - μελλε, non quod a scelere abhorreret. sed verens, ne alter cavendo vitaret scelus, quod meditabatur. Toυ ιικὶ sic Plutarchus Arat. c. 31 et, ut Videor meminisse, alibi. Ιbd. 39: εδοξεν ήπίως κεχρῆoθαι καὶ sta λιστα διαΠίοιν' ἐλων γάρ aheto ν ουδὲν κακον ἐποίχσεν, αλλα καὶκ. T. λ. Scrib.: καὶ μαλιστα Πίσιδι. Ibd. 50 extr. scribendum, sublata interpolatione: καὶ παρ' αυτου τινες δμως ἐπεφοίτων του Σελεε κου κοριίζοντες ἐπιεικεὶς λογους. Vulgo: ἐnιφοιτωντες αποτου Σελευκου ηκον. Non attenderat . qui interpolavit, παρ' αυ2ου . . . του Σελε κου cohaerere. Nomen Seleuci nullo pacto abesse potest.
619쪽
θηρίον. Nondum agitur de serpente corpus petenti neque ea Cleopatram nesciam mom0rdit, sed brachium praebentem ipsam, ut statim dicitur. Tollendum τω σωματι, ut haec sit sententia: Sie enim Cleopatram iu8sisse, ut 8e quoque inseia asserretur bestia. inolebat ante scire, quando et qu0modo ventura esset. compar. Dem. et Ant. c. 5: Λημήτριον δὲ πολλοὶ λε-
Φευδεῖς αἰεία e ipse fingebat, quomodo ἀδικηθεὶe accusabat p Nequo ἄμυνεσθGι dici potest, qui ipse ἀδικεI. Debebat etiam esso ἀδικουντα. Hic quoque certa trans
ad λαμπρυνοιιενον pertineat. Vitium sensit etiam Sintenisi . Ιbd. 31 sds epistola Dionysii ad Dionem : και τόμαλιστα κινῆsαν αυτον, ἀξιουντος μη καθαιρεiν, ἀλλά Παραλαμβάνειν τὴν τυραννίδα. Movitne hoc Dionem p
620쪽
Lib. IV. Prorsus contraria narrat Plutarchus. Scrib.: κινῆσον,
quod maxime Dionysii sententia) m0turum eum erat. Ibd. 33: διατηρειν ἐλκει τον Πολεμον, ως μι&λλοναρχοι. Scrib.: διατρίβειν de bello ducendo, quod Polybius τρίβειν. τον noλεμον dixit. Λιατρίβειν τον χρονον est Arat. c. 47, Anton. c. 62. Brut. 1: Ουδεν γάρ ἐκείνω τω τους Tαρκυνιους ἐκβαλοντι Βρουτω) λει θῆναι γένος ανελοντι τους
dices /ιετελθειν. Sed quis est ille δη/ιοτης, qui nuper ad h0nores pervenerit 3 Nam de lata domo agitur. Et quis est ille οἰκονο/ιος 3 quo nomine nullum apud Romanos genus hominum liber0rum significatur. Scrib. pri
Ibd. 4: ου μονον τον ἄλλον χρονον, ἀλλὰ καὶ προ τῆς /ιεγάλης μάχης. Nimis hoc infinitum. Codices: προ et ης ἄλλης /ιεγύλης μάχης. Scripserat Plutarchus:
apud Plutarchum quid sit, apparet e Pyrrh. c. Is
Scribendum: Κάσοιον et ' αυTον. Ιbd. 30: α Ου φειδομενος διαφυλαττεις καὶ φθονω ουν&γεις. Non invidia, sed cum invidia, invidiam