Io. Nie. Madvigii ... Adversaria critica ad scriptores graecos et latinos ..

681쪽

Ibd. 44, 10: olομενος αυτω παντελῆ συνάπτεσθαι φθοραν. Scrib.: συναπτειν ἀν φθοράν. Vid. 2: και παντελως ἄν αυτω συνάπτοι ἡ φθορά. Adversus Stoicos de toni . notitiis c. 3, 1: ἀφ ων μαλιστα την αιρεοιν ωσπερ ἐπὶ των ἀνα δοκουσι. Scribendum videtur: ωσπερ ἐπ' ἰκρίων ἀναδεικνυασι μόνην ο/ιολογεὶν τῆ φυσει λέγουσι : proponunt tanquam in suggesto iam mandam. Ibd. 7, 1 scrib.: ει των ἁγαθων ὁ φρονιμος μήτε

ο οριενων. Quod g. I 4, 1 Chrysippus comoedias dicit γρά/ιμ τα γελοια φερειν, quod vocabulum deinde terrepetitur gg 2, 3, 5ὶ addito ultimo loco genetivo του ποιήματος), id quid sit nescio suspicorque ἐπiρραμ ιια, Pannum adsutum, a Chrysippo scriptum. Librarius cum Semel vocabulum ignotum mutasset, perstitit in mutando. Ιbd. 1 b, 3 scrib.: 'H δη που χρὴ sic ἐστιν ὀνομαμ ονον, usus ille et utilitas τῆς κακίας, quam Stoici iactant, pro e0, quod editur: ἡ δὲ που γῆς ἐστιν; ὀνομαι ονον. Ρaulo post fieri debet: ἐναργής, ουδενος ora χρηστου μεταλαβεὶν v. ἐναργος ' ουδενος ως ἀχρή

682쪽

Lib. V. Ibd. 16, 2 Duebnerus edidit: παραπλησιως ολν πρos κειν santea ώς προοηκει; αγαθων υπαρχοντων καὶ κακά ἐπαρχειν. Si e codicibus, Scribendum eo ιονται προσμηκειν. Alioquin faciendum esset: παραπλησίως προσήκειν, audito λέγουσιν. Ibd. 26, 3 scribendum: Εἰπὲ γαρ, οἷον τε pro οπερ γαρ οιονται , ιι η στοχαζο/ιενους τουτων μηδ' ἐφιεμ ενους του τυχεὶν ἐκείνων, τοτέλος ἔχειν, o I V. ου Mi ἐκεiνα αναφέρεsθαι, την τουτων ἐκλογήν, καὶ si νταυτα. De re dixi ad Cic. de fin. III, 22 p. 377 ed. II. ΙM. 27, 2 snam de g 1 dictum p. 17 MM absurdum

est τῶν πραγματων. Fuit aut: ως των α δυνάτ ων Oν

ant simile. si b et 6 non recte Muenbachius inter duas personas distribuit, quae sunt unius Diadumeni seipsum interrogantis. g 7 scribendum fere: φαίνεται γὰρ εἰς τήν του ἀγαθου νόησιν τῆ φρονήσει χρώ/ιενος, φρονησιν δε ἐν τη περὶ τάγαθον ζητων νοησει. Ιbd. 28, 2 scrib.: ος ἄμα σωματος μοχθηρία timχῆς βλαπτομενης spr0 βλεπομενν, 'imenb. βλαπ-το3ιενουὶ συνέχεται καὶ γίνεται. O. 29, 1 proximo ad

codices scrib.: καὶ καθιστάντες τον λογον, ο ς αμα ἀπο-οτρέφει καὶ ἐπάγει ταὶς ἐφεσεσι καὶ διωξε ι . . . προς το οἰκεῖον ε καστον. Duebnerus 'tunbachii coniecturam secutus est. Ibd. 30, 2 sic interpungendum et Scribendum: . . . καλουσιν. En ειτα οντος το ποιεiν ει καὶ πάσχειν, τὰ δε παν olκ ον ἐστιν, ωοτε η. v. λ. g 7

sententia haec esse debet: Οχως δὲ, ἐπεὶ so τε

683쪽

Lib. V.

C. 31, 10 pro ἐξομοιωoαι scrib. ἐξοριο ιωσειν, sed residet aliquid mendi in proximis.

Ibd. 32, 3 nam de g I dixi p. 23) scrib. videtur:

nd. 3b, 4 exciderunt verba aliquot propter eiusdem vocis repetitionem, deinde aliud mendum accessit. Sic enim scribendum est: 'Aλλά του τε κόσι Ου τὰ πυρκαι τον κοσμον παλιν του πυρος σπερδια λεγουσιν

a. πάντως.

Ibd. 39 exdi. scribendum videtur: ῆ hoc v. omittitur) μηδετερον υπάρχειν καὶ Ουκ ἐς αρ/ιοσει τω διεὶ ζον εἶναι v. τω ι είζονι καὶ ἐφαρμόσει τω διημεῖζον V. το /tεῖζον) εἶναι θατερον. e. 40, 8 interpres Latinus verum secutus est: ό σ ω ιι ατ εν n0n άοωιιατον δὲ χρωζεσθαι καὶ ἀσωματεμ πυροίσθαι σωμα, παρά τήνεννοιάν ἐστι. C. 43, 2 tollendum φασί, adscriptum ad interiectum orationi το του λογου. e. 45, 3 videtur subesse: οχλον ἀντιστάτην καὶ βιατάς πολεριιον νουνεχοντας V. ἀντιστατην κακίαις καὶ noλ. ω. ε 3. Poetae verba sunt. Duiligod by GOoste

684쪽

Lib. V.

Ibd. 49, 4: άλλὰ πολλέ ν εχει ταραχην . . . Oλος ὁ λογος λεγομενος τῆς γῆς τινος καθ' ἐαυτήν. Videtur fuisse: λεγο/ιενης τῆς γῆς sως 3ὶ τινὰς ἐαυτην. Ne suaviter quidem Viri posse sec. Epicurum c. 2, 4 addendum esSe καλως ως Ουκ εστι ζῆν καλέους κατ'αιτοις , ex proximis si b et 3 manilastum est. De c. 3, 4 dixi p. 42 et p. 60. g b prave ab omnibus

pro .Eschyli verbis accipiuntur et c01riguntur etiam, quae Plutarchi sunt; annotat enim Aschylum n0n dixisse, sed ad doloris diuturnitatem significandam ἐνωκισε. Deinde vero haesi: 'ολισθείω ἀλγηδων reliquaque et Arma verbi barbara et syntaxi sine ἄν, s0laeca et Sen8u cassa sunt, nee cum superioribus coniuncta, quae sananda sic videntur: Moλις δ' ει η ἄν αλγηδών οιχ spro ουδὲ -τοι-

λυτα κινουσα καὶ γαργαριζουσα τoc σωματος. via uli

sit dolor, qui non alios simules comporis doloriums) motus Mouet et quasi titillet. Eo sequentia pertinent. Tum g sprimum scribendum apparet: Tου δὲ ηδεως ζῆν ανάπτοντες samvende ira, pro ἄν άπτωνται) πλείονα περὶ Φουτου λέγειν ουκ εωσιν μῶς, deinde autem deest nomen eius, ex quo Epicurei iucundam vitam suspendunt, ad quod nomen refertur etουτου pronomen. Excidisse του ocu-3ιατος et res et, qu0d Sequitur, sαρκος ostendit. Wytten-bachius in cod. Harteiano lacunam esse scribit. Postremo g 10 scribendum: ποικιλμους τινας Ουκ ἀναγκα Ους, οταν ἐν τω μὴ πονεὶν γενηται, δεχομενης, PO3tquam ad non dolendi atatum perimit, sublato ουκ p08t ὁτανέοταν ου γενηται). Notissima Epicuri sententia, exempto omni dolare, variari, n0n augeri voluptatem. Ibd. 4, 6: ῶσπερ σω/ιάτων οικία τῆ το

nomen loci foedi et contempti, quo immunditiae congerantur

685쪽

Lib. V.

et confluant; ipsum n0men n0n reperio. g 7 tollenda δι- φωντες η ἐρωντες, adscripta prave Gniectando ad sententiam indieandam. g 8 revocandum ἐδείπνησαν. Ibd. b. 4 pro καὶ ωρι ιν εοις πονοις υνiερβαλλουσι γιγνομενους Seribendum: Z. κ. βρυαζειν coss. 16, 7: ηδίως etε βεβιωκεναι και βρυάζειν, c. autem 7, 4: c ζοτε /t τε συῶν απολείπεσθαι /ιητε προβάτων

καὶ τεθνηκυίας . . . κινοέντες.

grinationibus. De g 3 admonui ad Cic. de sin. I, 26 p. .59 ed. II. g 6 scribendum: οἱ περὶ χορῶν λογοι καὶ διδασκαλιῶν fabularum actionibuδ pro διδασκαλέ G

686쪽

Lib. V.

audiatur αγαθων, tota sententia clamat. g 8 pro barbaro εἰ πριεἶται scribendum: πρίηται in interr0gati0ne, quid seri oporteat).

Deind0 g 3 da bono emetu timoris dei) pro his: ἐνὶ νόβω, δι ον οἱ δεουσι πολλῶν saccipi v0lunt, quasi sit δέ

687쪽

Lib. V.

interponitur: et oie δὲ κακως Duebnerus καλως) πράοσουσι, quae verba cum sententiae interitu addita sunt ab aliquo qui non intellexerat zote αθλίως ζωοι contrarios ponizους τρον- ους. M0rs miseris inutilis, bonis et fortunatis tristis comparatur cum iis medicamentis medicament0rumve partibus), quae, qu0d 3 sint, sed necessaria ad reliqua continenda), aegris inutilia soυ κolup.). 8anis molesta et noxia sint. Ibd. 3l, 3 scribendum videtur: καὶ επὶ τα Ie ἐκ

φλωσας, sublato ἐπὶ ante του θεoiρητικου, ubi serri, addito ante τα te, ubi abesse nequit sproeterquam guod sustulit, post sublatas; cst. quaesit. conv. VIII, 2, 4 init. . Adversus folotem e. 2, 7 scrib.: δίχα τῆς ἐανης ne ης πανταχοθεν ἔ ξεργα a θε i s η ς cummis et unde unque Paratin) pro εξελαθείσης, tum 5, 4r Οιχεσθαι τἀκPtTηριον MN, ει Περ ... απἐλιπον, et 6, 3: εἰ ι ἐνομιέζει pr0 νο/Mζοι. C. 7, 3 Epicuri verba desinunt in χρω/tu τα εχεεν, cetera c0ntra disputantis sunt; 8, ii post notoetvτας excidit ειναι ante εἰ /tεν. C. II, 6 scrib.: τό tiν τι κενον ει ναι, et ὀ δὲ φυοιν κενου. Ibd. 13, 8: 'Eπεὶ δὲ καὶ Πλάτων καὶ Σωκράτης ετι προτερος συνεὶδεν, ὼ ς ελει τι δοξαστον φυσις κ. τ. λ Omnia, quae deinceps Sequuntur. ad Parmenidem, qui ante n0minatur, pertinent. Codices: καὶ Πλατων aut παντων) καὶ Σωκρατους ἐτι αρ. Scribendum: καὶ Πλατωνος καὶ Σεωκράτους ετι προτερος Πυγεῖδεν. Ibd. 15 init. 0ratio sic supplenda est: 'Aλλὰ δὴ Πλατων τεοὶ τote γπους υτ ημων ματαίως tanους εἶναι λεγεσθαι saut mno De καλε in θαι), τους δ' ἀν- θρωπους ἄνθ ρώπους. nisi etiam plura exciderunt ad

688쪽

Lib. V.

Ibd. 23, 1 oratio sere sic supplenda est: Et περι

ετερον δὲ τω ἀγαθῶ . si 3 pro verbo et significations et

tempore pravo εξαιμάξει scribendum Videtur: ἐξακανθίζει, spinaa legit, tum p0St: Προς την συνήθειαν άνθ εστά/ιενος pro ἀνιστάριενος. C. 24. 4 intercidisse quaedam, cum sic fere scriptum esset: και θερμός ὀἄκρατος καὶ φωτεινος ο ἡλιος καὶ σκοτεινος ὁ της νυκτος ἀήρ, apparet eX iis, quae sequuntur: καὶ προς ῆλιον δε βλυωzTOνTων. Ibd. 28, 5 scribendum videtur: τοίνυν, εἰ ἐστι/ιὸν, πίστιν αναιρεῖ Vulg0: διὲν ἀναιρεὶν , εστι δὲ, ως ουκ εστιν, ἐπέχειν περὶ α/ῶν δεῆ, εἰ v. αυτων, εἰ) ιιηδὲν ἄλλο, κ. τ. λ quin igitur, si sunt, sciem tolliunt, feri autem potrat, ut non 8int, de iis adsensum cohiwere

decet. Proxima emendavi supra p. 32. Paulo post g 7 in ideo a Wyttenbactio e codice B redintegrato scribendum est: αλλ ει τισιν ὀλως Ουγκατατίθενται ἄωθρωποι, θαυμαζειν ἄξιον. C0dices- accommodato casu ad τισιν); Duebnerus Huenbachio iubento delevit. Ibd. 29. 2 scrib: καὶ πάσχειν αυτος το codices, edd. αε τὀὶ των γυναικων, ε8χόμενος κ. v. a. Epicurus se ipse eum materculis c0mparat timide fili0s nimia laude ex tollentibus. Admonere debuerat nominativus ευχομενος. Ib 30 p, 6 pro φιλοσοφήμασιν άρθεντων νομέων

689쪽

Lib. V.

3 etc. 3l, 2 et 6 etc. 34, 3. c. autem 32. 7: ἐξελωντας

Lucianus.

Luciani scripta et quae sub eius nomen errore et propter similitudinem quandam et imitationem subiecta sunt, n0nnulla quidem satis et genere et aetate separata, cum pleraque ad0lescens perlegissem, nonnulla studi0se, post longum intervallum relegere coepi, cum in syntaxi Graeca comp0nenda occupatus diligentius inquirerem, quemadm0dum sensim a vetere usu declinatum esset quidque ipsi, qui primis post Christum natum seculis Atticam elegantiam imitando renovare c0nati essent, novitii tamen intermiscuissent et alieni, paulatimque absolvi praeter minutos libellos sit qui aliqua de causa minus ad legendum aut saltem ad morandum invitabant. Ad exiguum, quod olim ad orationis fidem exigendam paratum erat, instrumentum codicum neque mult0rum neque antiquorum neque

diligenter et pleno collatorum nuper lacta est accessio n0n parva c0dicum maxime Gorticensis Α apud Iambitrium) et Vindobonensis B) eorumque, quae Sommerbroduus e codice Marciano n. 434 - nam ceteri Marciani exiguae auctoritatis sunt excerpsit . Sed neque eadem omnium libellorum condicio est, sed non parvo melior universe Spectanti eorum, qui librum de historia conscribenda praecedunt, deteri0r fere ceterorum, maximeque nonnullorum ut huius ipsius de historia, tyrannicidae, Alexandri parasiti, adv. indoctum, de calumnia), nec ad gravia et antiqua menda,

j Lueiani eodieum Mareianorum lectiones edidit I. Sommerbrodi Berotini 1861. Diuiti su by Cooste

690쪽

Lib. V.

quae hic interdum sub laevi specie latent, interdum molestius offendunt, tollenda aut saltem detegenda ita multum auxilii attulerunt codices interdum non leviter discrepantes. Atque etiam multis locis dubitari posse Videtur, satisne caute eorum, quos dixi, codicum fidem et auctoritatem nuper editores secuti sint, qu0s interpolationem n0n exiguam pass0s suspicor. Exempla quaedam ex un0 libro, bis accusato, p0nam infra. Sed neque haec perscrutari p0tui et ipse coniectura ea tantum attigi, quae non nimis diu in hoc camp0 morans expedire poteram, multa tristi aut dubio signo notata praetermittens. Usus eram Iacobitati exemplo; itaque adhibito postea Dindorsano a. I 85 d) non pauca t0llenda fuerunt, quae ille praeceperat praeter ea, quae iam Behherus emendarat pluraque et

Nihil est δεῖν, qu0d videntur pro δεδεοθαι accipere; codices of Miν. Videtur subesse, etsi litterarum vestigiis

non proximum est: τουτο μὲν νηστευε ιν οἱ N. κ.

Ibd. 34 scribendum: ει oetoματος μὲν ἀλλοτριου δειπνουντες μὴ δέονται, χειρων, μηδὲ ωτων