Hadriani Iunii Hornani ... Animaduersorum libri sex, omnigenae lectionis thesaurus, in quibus infiniti penè autorum loci corriguntur & declarantur, nunc primùm & nati, & in lucem aediti. Eiusdem De coma commentarium ..

291쪽

leui iniuria laedit, Ioui tribuatur: quod punit perimiti, Saturno: quod incendit, Martis sideri. Aut secundum Pliniariam ratione, quae tria fui minum genera tradit: primum siccum,quod noadurir,sed dissipat:alterum humidum,quod n5 urit,sed infuscat:tertium clarum quo quae intus latent, liquantur, aut dispereunt, ut sis operi mentis. Aut quia Iovi fulminum autori, ex He truscorum in fulguralibus libris sententia, tres sint datae manubiae ex undecim fulminum Mneribus,ri Ouem numerod is attributis: quaru prima moneat placidei agat, ex sua ipsius senten.

tia: secunda non omnino impune exerceatur ex

duodecim deorum quos Consentes uocat Varro arbitrio: tertia peruasteti misi summa commutet, neq; id absim superioru siue inuolutorudeorii nutu. Dicuntur autem cui id obiter di cam in Thuscorum literis iactus fulminum Manubiae, ut est apud Seruium: quomodo manu

hias omnes albas & nigras,Palladis esse:rubras sanguineas, Iouis,scribit Acron. Quid, quod Seneca ex Cecinna,qui de Hetrusca disciplina scripsit, tria fulminum genera tradat, Consilia rium, quod sequitur post cogitatum negociu. siue, ut Marcellinus ait, suadet dissuadet 'ue ali quid fieri: Autori tatis, quod re perfecta eventii

bonum malumve denunciat: Status, quod inopinatos opprimat. Adde huc tres fulminii spe etes a Suida & grammaticis positas, quorum v num sit omiscuo siue καταβατae, quod transfigit:

292쪽

ctu perimit: quibus duo addit zezes Lycophro. nis interpres, siue de quo I uenalis illud loquitur:

Iratus cadat in terras Cr vindicet ignis. ἐλυω , quod turbine cieatur. Quicquid siti fulmen trifariam semper armant autores, ut S neca tria eius genera facit, terebrus, discutiens. dc urens: & hoc rursus trifariam, uel amando leuiteri perstringendo, uel accendendo, uel comburendo: Servius Honoratus nuc quod terrear, affler,& puniat inter fulminum genera enum rat: nunc quod afflar, incendit, dc scindit nunc uero quod colorat, transfigit,& afflat. Illud coisrollar i loco addendum est,fulmen diurnu, Io uis putatum fuisse, unde dc Dium fulgur appeIIabatur,teste Sex. Pompeio: nocturnii uero Summani, quod repetitur Sc a C. Plinio lib. a. cap.sa.

Martialis aliquot epigrammata autori suo restituta. Cap. XVII.

Non possum quin Martiali Iepidissimo

poctae,epigrammata aliquot sua, hoc est. festiua,in impressis codicibus hactenus desiderata,ex uenerandae uetustatis exemplari in Anglia mihi olim descripta communica tala Birgamo homine candidissimo, restituam in hac materierum miscellanea turba: ac primu ex lib. . illud ad Ponticum: Pontice per regis discurris,m omnia lustras, Magna quidem sequeris Pentissimagnus homo es.

Pontice si qua facis, sine icste facis. sine turba, Nora adhibes multos Pontice, tiss homo G.

293쪽

ANIMADVisso RVH i Pontice te celebrem forma natura creauit, Dignus erus Helena Pontice,pulcher homo ec . Pontice uoce tua posses adamanta mouere, iVox tua dulce sonat Pontice,dulcis homo es.

Pontice sic alios,sic testat decipit error.

Vis dicam uerum Pontice,nullus homo es.

Ibidem de Vetula. Tacta places, dita places, si non uidearis Tota places, neutro si uideare places. Ibidem de Milone. Milo domi non est, peregre as Μilone prostri

Arua uacant,uxor non minus inde parit.

Cur sit ager sterilis,cur uxor lactitet, cedam: Quo fodiatur ager non habet, uxor habet. Ex libro tr. In histrionem ι te Iocis fiatuum,crepuit satur bilbrio parem Iuppiter indixit,uiuere de proprio. ι Ad Milonem.

Thura,piper,uesses, argentum pallia, gemmas, Vendere Μilosoles cum quibus emptor abit. - Coniugis utilior merx est,quae uendita sτρο Nunquam uendentem desierit,aut minuit.

In ethontem . .

Os ataui, palmi nasum duo lumina patris, Et matrisgessus dicis habere tuae. Quum referas pristos nullam i in corpore pari Μentiris,frontem dic mihi cuius habes Ex quibus unum ait alterum ex prioribus nosaris Martialem spiranr, ut meum libere arbitriuinterponam: reliqua illius esse, uel Iouem lapi

dem deierarim Maec eo libentius ascripsi, quod doleam

294쪽

doleam lectionem uariam Martialis epigrammatum, cum hac ipsa appendice ante sexenniutypographo cuidam creditam, nondum in pu blicum exisse. De ostracismo,Petalismo,& Ecphyllophores,ro

legationis generibus.Inibi locus apud Phauorinum emendatus. Cap. XVIII.

O trῖcismus,quem testularum depositio

nem uocare licet, relegatio erar, genus exilii temporarium, ac ferme decennale. quo suae exulanti substantiae integrae intactari reseruabantum neq; in deploratos homines Mnesarios,sed uelut reipub.graues, ac uirtutis nomine odiosos magis, quam scelerum coperto S, exercebatur,quod a Iulio Polluce lib. 8. perscripta est. nec enim flagitior si poena erat exostraci

sinus, ut inquit Plutar ciuis, sed in specie, fastus grauiorisq; potentiae castigatio deductio , at reuera liberale inuidiae remedium & solamen quoddam: constat nanq; prudentissima quen que & consultissim si huic legi obnoxium ma xime fuisse, dc ostra cismo exulasse: sic Aristi des cognomento Iustus, sic Solon optimarum legum autor, sic Themistocles,sic Thucydides, sic Xantippus, sic Alcibiades, magni uiri omnes, eius legis iniuriam experti sunt. Sed in Hyperbolo extremae improbitatis homine,quae e tiam in prouerbii ludicrum conuersa est, desiit atque abrogatum est malignae legis arbitrium: ut mox dicemus: nam Cimonem quem falso Aristiden nominat Phavorinus in dictione

295쪽

aas ANIMADVERSORUMHππωνκα, ubi pro ΘωAκr repone ἡκέ-ν ex Suida S Athenaeo lib. 13. ob nefariam cum sorore Elpinice coniunctionem incesti reum,merita a iiimaduersione a populo per ostractisu exclusum censeo,grauiore quom poena dignit. Quin&Theseum primum omni u ostracismo eiectum

prodidit Thpophrastus, & ex eo Suidas Quo nomine miror quod tanto postrem pore Hippiam tyrannum legem de ostracismo invexisse scribit Heraclides in fragmento de politiis, positam, ut ait, propter tyrannicer agetes: nam si que ob nimiam potentiam,aut popularis aurae fauorem,ad tyrannidem uiam assectare creditum foret,ciues nomen suspecti restillis inscriptum de ferebant. Quem morem obseruassedc Argivi MMilem dc Megarenses leguntur.Eandem legem ab Atheniensibus transumentes Syracusani, priuari eam iuris sibi fecerunt, non testis, sed oliuae

foliis nomen rei inscribentes, πεταλισμὼν in de, uelut foliationem quandam, απο τ πετ , id est a frondibus, uominantes. Similis est εκφυλλο φυνιrari per folia exactiO,apud Zeeten omnigenae

historiae scriptorem, nomine discrepas, sed in re consentiens,cuius apud Dinarchum oratorem sit mentio aduersus Polyeumim, quem φ ἐντ hoc est, foliorum suifragio ab aris in cis 3 exturbatum dicit. Reliquum est ut ex Pol luce Plutarcho in Aristide,Aristophanis stlioliane,&Zete ritum quo ostractimus peragebatur, subiiciam: is ita habet. Quum uisum erat potentiorum alique a laribus patriis G sedibus exto

296쪽

rem e lcere apud Athenienses, positis pro rempore tabernaculis ut Pollux habet aut tabula tis ut Aristophanis interpres aut clathris cancellisue ut Plutarchus in orbem undiq; obsopiebatur forum, relictis dece liberis accestibu

per quos adi tus pateret, omnibus tributim co meantibus ad deponendas in urnam apposita testulas, ιτρακα appellant,quae in exilium abituri nomen inscriptum habebat: quibus collectis omnibus inibatur testularii numerus ab his qui iudicio praesidebant ii erat praetores nouem dc

senatus que si expleuissent sex millium numeria, reo solum uertendum erat intra diem decimurat si non ascendisset eo numerus, mansitare do mi fas erat. exulantem autem facultates sua soquebatur,& reditus annui ex agris. In eo discrepat taetes, quod non, ut illi, in forum, sed in Cynosarges id gymnasii nonae erat Athenis testu

las afferri cosueuise annotat. Illud uero memoratu dignit sima est Aristidis factum, quod quurusticus quidam literarum prorsus rudis illum forte obuiu habuisset, quid hominis esset, igna rus, postulas etlab eo Aristidae nomen in testula porrecta describi, ille admiratus percuncta tusi, ecqua in re fraudi ipsi sit in t Aristides rustico negante ac ne de facie quidem uirum nota se praedicante, sed iusti nome, quod ille audiret, molestum sibi esse dicente, nihil respondens ille& nomen inscripsit,& testulam reddidir. Quo modo autem in Hyperbolo exterminium imiddesieri siquia dicturum me recepi, non possum

297쪽

non addere ex Plutarcho: quum nanq; gliscenti bus hominum studiis Aristides 8c Nicias quo rum ea tempestate magna in republica autori taS ait potentia habebatur factionibus dissiderent populo ad testulas discessionem parante, illi animaduerso periculo,quo alterutri testula rum suffragio cadendum erat,studia partium si hi addidiarum in unum conciliantes, testulas in Hyperboli caput cudi subornarunt: qua re os fenius populus,illusum sibi factam* iniuriam insimulans, lege in uniuersum antiquata,Hyperbolum absoluit. Aristoplianis scholiastes dicit hunc non obtemperast e legi patriae, fractis iam Atheniensium rebus de pessum euntibus.Ostraocismi meminerunt dc Aristoteles in Postilicis, dc in oratione de corona Demosthenes. Ab ostra cismi, quo florentes hominum fortunae subito

uertuntur, ratione, manasse uidetur adagium, oreaὐ π σρeεῖ, testulae conuersio, quo usus est

Eunapius Sardianus in Chronographia in lisc

τι εχωσε -Jaoc est:Romanis felicius praeter spem res cecidit,tanquam in diuersum prolapsa testula. Quale vinum fuerit murina,siue myrina. Caput XIX. MVrrinam,myrrhinum,&m urinam,po tissima tamen lectione myrinam, uini potionem intelligi inuenio myro odo

πινήν, ut lib.xa, inquit Aelianus:hoc eriodore fragrante

298쪽

grante uinum imbutum bibebant. Vocans eam mixtionem μωνί - ῶνω, cuius meminerit PhiIippides Comicus misi forte: μυρία cum Polluce legi praestiterit. Neq; uero a myrrhae codimento ita appellatur,tametsi myrrhς odore condita vina ex Plinio intelligamus, praeter uetustorum codicum consensum, qui omnes myro legunsi quod ab Hermolao annotatum est siquide murina Plinius lib. 4. cap. a 3. dc in Pseudolo Plautus, uinum esse dulce testatur: sic enim loquitur Pseudolus:

Quid F opus sit,ut dulce premat indidem, ecquid habeti

Cui respondet Charinus: Rogas, inquiens, Nurinam, passum, defrutum, mellinam. Quibus uerbis apparere dicit Plinius non inter uina modo murinam, sed inter dulcia quom nominatu. ita Fabius Dorsennus,seu potius Flauius:

Mitebam uinum pulchrum,murinam. A myro ergo, non a myrrha, cuius admixtione amaresceret, appellationis myrinae fontem a

cessere oporter, utcunq; Fulgentius in myrrhaesgnificationem consentiat: delicatam enim fuisse potionem S ganeae propriam, praeter auto res modo nominatos, docere potest & Sutrius siue Succius Comoediarum scriptor,ubi Glyce ram meretriculam a dulcedine nomen habentem introducit ita loquentem: Μyrinum mili adseriquo virilibus armis occurram forti

scuti. Confirmat hoc in primis Iulius Pollux

299쪽

24o ANI HADVERSORUM id est: Erat & myrinu uinum,myro Odoramen .roue permistum: sunt qui eo nomine dulce uo cari existimant. quae uerba cum Plinianis consonanr.Item Aul. Gellius lib. io. cap. 23. de Romanis Latqsm mulieribus uerba facies ex histor is, ita scribit:Bibere autem solitas ferunt lora, pansum,murina,& quae id genus optant, potu dulcia .Quae quidem uerba repetita uidetur ex Varrone lib.t. de uita populi Romani,ubi sie ait Antiquae mulieres maiores natu bibebant loram, aut sapam, aut defrutum,aut passum, quam murinam quidam Plautum appellare putat. quem Iocum annotans Hermolaus, pro sapam, malegarum,citat. Adde huc Sexti Pompeii iudicium qui murina potionis genus exponit, quod gravce dicatur nectar. Quid, quod in supplicationi bus publicis ad puluinaria deorum apponi δε- Iebat sedilium iussu murina, uelut proprius deorum potus,quos nectare Sambrosia pastos credidit antiquitas. Apud Petronium Arbitru qui dam se myrinum poculum ebibisse ait, ad libidinis concitamentum. ibus autorum testimo

niis omnibus euidens fit 3c manifestum, muri nam dulciariam fuisse potionem Sc ganeatam, dc cum aromatite uino si non eandem, non ad modum pugnantem, aut ab eo diuersam,quod ex Plinii loco antea citato liquere potest. Aliu dIonger ab hoc diuersum est Myrtinu dc Myrtatu uinum,de quo Columella lib. 3.Palladius cap.

et . Cato, Dioscorides in quinto, Plinius libro

300쪽

LIBER QUARTV s. et a. De Cerycis significatione multifaria. Item apophthegmatis duobus apud Erasmum lux data. Cap. XX.

uocis significatio late patet:nam Mpraeconem notat,&nomen proprium, α caduceatorem fecialem ue,& pocillato rem, &buccinam siue muricem piscem. quarum omnium significationii documen tu & testimonium multiplex dabo. Primum omniu intino praeconis munus esse scribit Herodotus, sacris libationibus p praeesse, concionem aduocare,dicturos citare: unde Demosthenis illud de Coro

tentos reddere,silentium indicere atq; imper redit linguis fauerent, idi tam in sacris quam in certaminibus,quod Graeci dicunt κατ

cere populo audientiam dixit. Item bona pro scripta proclamare precia p coiicere,hoc est,a ctionem facere: iudices quo* dc agonistas nominatim appellare,deorum serias indicare,in Cerycis munus deuoluit antiquitas,qus omnia in praeconem nobis cadunt:adde huc, est & ob scura quaedam explicare,unde &-I uocari posse Cerycas ait Pollux,qua ratione Mercurius deorum κε ti, uelut interpres, a Simonide dicitur ubi de Maia loquitur, αἴ- γαρ κυψέ σθεῶν κέρμα mix' id est: Haec Cyllenes in montibus Deorum Ceryca aedidit Mercurium. Quid, quod in tutela Mercurii praecones habe bantur ἐί- - κηροπιντο, quomodo apud So-