장음표시 사용
181쪽
ἐπιτυλην; Vel altera tantum duarum Vocum retinenda, sive αστρον , Si e et con ita ut putetur, alterutram ab aliquo, egplicationis causa in margine additam, vel alteri voci superscriptam, postea in textum irrepsisse Vel denique statuendum, Vocem 'Aστροκυtio a posterioribus Graece loquentibus suisse adsumtam ouidquid sit, lectionem 'Asτρo- μυω vitioSam esse Stendunt Codd. Aug. et PariSS. . . et docet Badr. Iunius Nimα . I. Cpp. 5.οτε μεν μείζων, τ δε ησσων ἀνατελλων 'Aνατε λειν , de Sole et Luna proprie dicitur, de aliis stellis ἐπιτελλειν, D quod Philippus non observavit. ' Ita , ut Videtiar, recte Pierius ad h. l. sed exemplis non additis. Sol dicitur άνατελλειν. erod. II. 1.2. ' Eλεγον - τον υ χον ἀνατεῖλαι, - ενθεν νυν ἀνατελλει , de quo loco dissiciliori videbimus infra in adn. ad cap. 5. Plato Politio pag. 26s.
apud Aristot. Tiff. nim. V. 22. in Vol. II pag. dii. D.
182쪽
cet itaque ex Scholiastae verbis statui posse videtur, ἀνατολη dici de tot signo aliquo, mroλὴ de stellis in eo signo et cum eo rientibus. 'Aνατελλε ιν ita usurpatur ab
183쪽
Dι δἐ καὶ διοτι - τελεMθαι Ex colore et luminis hujus stellae fulgore, quando exoriebatur, de fluminis incremento atque ita de ejus anni sertilitate conjiciebant. s.
tionis fragmentum, περὶ ἐπισημασι, τῆ του κυνοσ
διοπερ υκ ἀλογω τον ἐνιαυτον, ἐσιν λεγουσιν De Pauri corrigendum putat: διοπερ υκ ἀλογω καὶ τον ἐνιαυτον, cet. Sed Codd. articulum κα non habentibus, neque sensu loci eum requirente, lectionem vulgatam retinendam putem. Propterea quod laoc sidus prae resti quis uiget, et magna ejus vis est in judicandis iis quae quoVis anno accidant, non ita rαliane,irrium, e BOCαrunt e BPlii. quod dicit dorap. τον ἐνιαυτον 'Iσιν λεγουσιν, non EX EO est statuendum , ctrinum Aegyptiaee IDι sui38 Vocatum ,
nam non de loquitur de nomine Isidis, sed potius de Sothi Isidi dicato, unde dicta amo ιακη περιοδού, UOdsortasse scriptori in mentem venerat haec igitur Isidis nobminis interpretati symbolica potius est et allegoricari non voci ipsius, sed rei voce illa indicatam, ut docet diiblonskiPαnth. v. III. . . id, sine. - Pau in eadem adnotatione Isidem apud Aegyptios significasse dicit mulierem, Decim, si quo ni in ραο, /nNum
184쪽
sed Requier recte observat ex hoc capite non patere, Aegyptios statuisse in hoc sidere animam Deae versari est vero locus Phitarchi, unde hoc conjiciatur, de S et OS. cap. 21. pag. 5 s. c. D. τα δε ψυχὰ ἐν Πυρανω λάμιττειν στρα, καὶ καλείσθαι κυtνα μεν την ἐσιδο υφ' EUλήνων, πυ ιγυφετίων δε Σωθιν, 'Dοίωνα δἐ τὴν Ωρου, την δε υ cymνο αρκτον. - uaeri fortasse potest, utrum Sothis in monumentis Aegyptiacis symbolica significatione pro nilo ponatur , Sed hoc nondum apparuit. - aeterum Diod Sic.
quot is merisei ita ut duodecim impletis esticiatur annus lunaris. De Palmis s. Theophr. sel. Plani. I. 22, II. B. de si tis. Plant. III. 6. Aelian de nim. A l. XVI. 18.
Plinius ms l. XIII. . XVI. Eo, 28, XXIII. ,
sine et . - aeterum anni signum hieroglyphicum est figura, quam Champoli in p. de servi. Vel v v. pag. io collata ab. XIII. . . Vocat SC irum tir-ταlum Clem Alex. Strom. I. o. pag. IS . d. Pοll. Ηοrο8copum apud Aegyptios, palmam manu tenu
185쪽
ro pag. s. signo quod Quirit CNTυαltim vocavit Champollion. Vid. ab nostra I. i. Γαmtim Pαlincte indicari putat, quod si verum est, etiam hic Vorapollinis
locus monumentis confirmabitur; sed apex uterolis impedire videtur, quo minus pro palmae ramo accipiatur. Prae terea figura hujus rami satis nota, quoniaIn in eortim quorumdam capitibus pingi Solet, neque pr anno, neque pro menSe adhuc, quοd sciam , Si inventa. Denique ex eo quod cap. Seq. Vorap. eodem palmpe ramo menSem indicari dicit, magis quoque suspicamur cum haec de palma, ex historiae naturalis scriptore quodam male compo
186쪽
qnem locum ablonski adnotavit de ebraeis dici, quae proprie ad Aegyptios pertineant. Salvolini EF. II. ἐσαχχCΓαm pag. i. notam citat quoque locum ex libro
tes intelligit, quindecim dies in quo reprehenditur ab
Ioesch. qui ita locum explicare conatur: D quando Luna D quindecim partibus a sole recessit, post conjunctionem ' i. e. οSt illud tempus, quo inter Solem et Terram in eadem linea est posita D tendens ad oppositionem; U i. e. ad eum locum ubi a contraria Terrae parte Soli in eadem linea opponitur, itaque maxime ab e est remota Dium enim Di παυγο esse desinit, et fit orientalis a Sole, secundum D Astrologos Ptolem Lib. IV. τετραβιβλου. Cap. περὶ συναρμογω . Theon in Arati Pheten Plinius mss. ol. DII. i. Interpretatio illa, quae irasse re pro Is diebus accipit, locum habere non potest quia tum Luna Soli D pponitur , et plenum lumen nobis obvertit tantum ab-D est, ut Corniculata appareat. De hociorapollinis loco , D quidam vir doctissimus, sic ad me: Proponit auctor nn distantiam is partium , id est i graduum , non quod in BD illo positu duntagat luna cornua Sursum tendat; nam re
187쪽
D, vera, quum primum illa, unico gradu a Solis conjunc-Dntione discedit, statim respectu nostri cornua erigere in-DDcipit, etiamsi nondum appareat sed dum do diebus BD completis, ait, lunam deorSum inflexa gerere cornuas BD cum vulgo loquitur, quod integro mensi do dies tribu-DDere consuevit. Supponit autem Solem in eodem positu,nn quo supra, id est in Occidente, et Lunam ejus con-DDjunctionem appetentem; tunc enim Luna antequam nn Soli, in eodem longitudinis puncto jungitur, cornuann sua deorsum inflectit. 'U De PauWquo Ue 3 οιρασώσrα- S, non die esse adnotavit, dique eodem modo vertit Requier Lectionem Codd. Paris A , Mored et Aug. secuti sumus, quod ea melius convenit cum iis quae sequun
udoosi dicitur de Luna decrescente CT Clem Alex. Strom. VI cap. 16 pag. i. EU Poli Alex. Phroc. I. 66. Pro ἀνατολῆ ortasse erit legendum αυξήσει, nam haec vox usurpatur de uri CrCSCHNἰH, αυξήσιν λαμβανοντοσ. U. Philo de tinis him pag. 23. Aristot de Imri . cap. 6. Tom. I. pag. 861. D. Aelian de Nim A f. II. 35, XII id. ut ita conveniat cum Sequenti risκρoυσε Ut statuendum άνατολῆ, hoc loco, ut et in cap. Superiori, indicari exortum, ita ut ἐν τῆ νατoλῆ significet idem
188쪽
quindecim cti lium, Sque, diem decimum quintum, i. e. UONCO Si lenα. Sensus itaque totius loci hic erit: Lunam pingunt deorsum inVersam mensem significare volentes, quoniam dicunt eam, Uund crescat, doneo quindecim dierum partem orbitae suae perfecerit, i. e. donec in oppositionem pervenerit sursum erectis cornibus apparereri sed quando decrescat, quam diu numerum triginta dierum post quindecim illos priores compleat, deorsum cornibus Vergi. - Animadvertendum autem, quae dicit hoc loco ora pollo, ea non nimis ESSO UrgendR, quandoquidem Luna proprie cornibus tantum apparet, quundo crescit, untequam acta Si Semiplena et decreScens, quando septem posteriores dies periodi suae perficit. - Ηοesch. et Requier recte observarunt numerum triginta dierum hic
ex usu vulgari adhiberi, quum Luna, ut redeat ad conjunctionem, proprie tempus requirat s dierum cum dimidio ipse dorap. cap. io accuratiu hoc tempus indicat.
Aegyptiis mensem luna picta significantibus, eadem causa suit, quae reliqui populis, Graeci v. c. RomaniSque, et hodiernis quoque mensem a Luna nominantibus Varro,
D mensis' inquit D a lunae motu dictus, dum a Solo pro- D secta rursus redit ad eum luna, quod Graece olim dicta D μήνη, Unde illorum, jνεσ, ab eo nostri. ' Plinius iat. l. XVIII. 25, ante med D centesima revolVente Sestina . Ui. E. CentCSimo mense. - Porro ieroglyphicum quod hic Lxplicatur, confirmatur Aegyptiacorum monumentorum in
gen. n. 2 8. a. addatur pag. 33s et di ejusdem operis, C in Prenth. v. expl. tali. i. p. n. s. ubi docet ex
189쪽
monumentis: ineuntem mensem Aegyptios indicasse luna Dcornibus sursum Versis mensem finitum, luna cornua D deorsum flectente. V s. Iplic tub si . . Lunae pia tem pro mense usurpatae hieroglyphicum id in tabb nostris n. 25. - Annus Aegyptiorum in tres tempeStates erat divisus ver aestatem, et hiemen quaeVis autem tempeS- tu quatuor menses complectebatur itaque quivis mensis Scribebatur signo tempestatis, ad quam pertinebat, cui inscribebatur hieroglyphicum mensis, luna inversa, addi tis uno duobus, tribus vel quatuor puncti S lineiSVe, quibus indicaretur de quot ejus tempestatis ENSE Sermo ES-
perioribus, Plinii locum Biisl t. XIII. g. - simias,
D luna cava tristes esSe, usibus in eo genere cauda Sit, non vam exultatione adorare' illustrari posSe putat, atque m- να Γαυα ESSE docet, ubi cornua deorsum inflectat citavit praeterea locum Varronis ex Lib. IV. de ingνα Σα- linet, cui addatur ejusdem Plinii VIII. I, med Dores D centem in orbes, et cavantem pari modo cornua. V Alia significatione menses dicuntur Cαυi, i. e. αi CS, quibUS opponuntur leni, i. e. ἐναres Graece: Λιγjνε πλήρεισ
190쪽
pag. 266. et II. Pag. 32, Sq. Caput hoc quartum per paronomaSiam explicandum putat de Coulianos dialecto Sahidica uri vocatur Ooe, nomine sonitu et literis conveniente cum optorum Hoe sermo
nu , ni , inire, ei Benires ei Cere, quo igitur indicetur agi de mens jαm nilo et Horae , Fertere, quod
spectet lunαm deorSum Ber6αm . quum Vero orapollo indicare videatur Lunam sursum versam significare quindecim
menSi partes, itaque mensis dimidium, observat de Coulianos dimidium Coptice dici ames, quae vox ab eadem litera incipit atque ood praeterea Dco' significare istasenem, frαclionem, et me frαngere, rubereri j.
' De Gouliano eodem Ioco observat Lunam cornibus deorsum versam , in nominibus regiis hieroglyphicis valere iteram a quod unde petieris Vir Nobiliss nescio nisi fortasse spectaverit nomen reginae Aegyptiae, quod Champolliones . . o Ducem ce locos pag. IT, tab. II. n. I. legit Ooh-mes-none-I fori, cujus nominis prima vox Poo signo hieroglyphieo tincte cornibtis,eorsum ersas exprimitur. At eo Ioco Iunae hieroglyphicum non est phoneficum , sed Imbolicum, ipsum Deum unum Nooe, indicans. Alio loco EP. II pag. cc sqq.)eidem hieroglyphico in nomine regis Amosis tribuitur valor vocis Aix vel ooe quod ipsum minus recte , ut videtur intellectum , Viro Nobiliss. laproth. in opere, quod jam citavimus, Eaecimen critique Cet pag. I sis. q. ansam praebuit reprehendendi Champollionem iam- quam in explieando hoc signo sibi non constantem. Sed in legendo nomine reginae fari, doctissimus hieroglyphicorum interpres nomini de Iuni praeposuit articulum masculini generis rari quod e facilius ei licuit, quum priora illa tria signa titulum potius , quam ipsum reginae
nοmen contineant in legendo autem nomine regis in Osis, quum lunae Signum ad ipsum nomen pertinere videretur, articulum non addidit
recte autem hi hoc signum egi ood, probavit ex papyro ieraticamuset Taurinensis, ubi nomen et Ooli hostii saepissime occurrit signis symbolicis indicatum , quibus praeposita sunt signa hieratica phο-