Niloi Hieroglyphica

201쪽

Eτι γε μὴν Mere in secunda editione Trebatius inversione, et Pierius, hoc caput cum praecedenti jungunt; Ald et reliqui novum incipiunt recte, Ut Videtiar, quandoquidem in superiori capite animae nulla acta est mentio. καλHTm γὰο παο , γυπτιοι ό εοαξ μαι io J Neque

ii inscriptionibus hieroglyphicis, neque in Coptorum libris αCCOiler μαι η θ vocatur; sed ablonsui in PανἰA. m. Protegre pag. XXXVII docet speciem aliquam uocipitrum

dictam fuisse nai, addens Vocem hanc pro nimc Sum Diam, Symbolicam esse, et ex dialect sacerdotiam petuam;

τentis servi. Crοἰ, pag. 12. axem eam Optice nAt C, sive nis N Vocatam laisSe putat quam poSteriorem Vocem, ut veram admittit, et ex inscriptionibus hieroglyphicis probat Champoli in hujus Epistolae ZeCenS inserta EPAUm qua SU-pra laudavimus pag. 2s T. - Animam significari per accipitrem capite humano barbatο, Vel sine barba, secundiam SeXUID, docet Champoli in DesCrol. Muso Groli 1 pag s. B. o hs et in p. de servi. Vel verum pag. 3ss. nota s. cf. ab nostru D. 28. , , , et j. Eodem modo animas indicarunt postea nostici sis. Matier uiat. it Gnosito tab. II. g. o, ubi duae ejusmodi animi e Scarahaeum adorant, L EXPlie tab pag. i. - Vocemnat Coptice nimαm Significasse monent Iabloris i bus . I. pag. T. Scribendum putans naei, i. e. long αCυlim ,

li. c. - r Aegyptiace VocatUr ZHT, eaque voce, ab interpretibus Craecorum oυν, mentem TαZAmralem, fuisse Versam , quoniam Cor esse mentis sedem existimarent, in

202쪽

D CONCOrcesque dicuntur et Nasica ille prudens bis consul, D Coreulum et D DEgregie Orsi, homo catus Aelius Sextus TStoici animi sedem in corde esSe putabant; sic et Diogenes, Parmenides, Epicurei, dippocrates aliique medici. T. quos ad Ciceronem l . l. citavit Davisius. In primis Plutarchus de Plae Philos III. o. - Diogenes Laertius VIII. i. S. o. tradit Pythagoram docuisse trium mentis humanae partium quae Sunt νουσ, φοενε et ' μ όσ), i, reo ineSSe cordi, reliquas duas partes in cerebro constare inde fortasse repetendum, quod narrat Diogen Laert ib. S. s. eum jussisse καρδία τε πεχεσθαι. f. quoque Gregorius Nyssenus, de Anim Fol. II pag. s2. B. Uyctris. 1615. In seqq. v υχη ἐγκαοδί dicitur, Veluti infra, cap. 13. θεοσ

' Tractatum uno, Animo minus recie Gregorio Nysseno adscripium, confra a Nemesio fuisse compositum docet S. P. et in in Di ut de rectori Nysseno pag. 6. -

203쪽

ΗOR APOLLINIS BIEROCL. I. I. 158

doctrina Pythagorae docet Diogen Laert. VIII. 1. . do,

in sine Empedocles animum esse censebat cordi Sintasum Sanguinem:

quae quidem pinio utrum vere Empedocli tribuatur, in utramque partem disputatur Philoponus ad Aristot de Uim cap. 8 ejus auctorem Critiam lacit CT avisius ad Cic. νεο. Di til. l. l. Cudnorthus 'si Inieli T. I. P'g. 8 sqq. yttent, in Disput de Immorfα ἰαfe,nimi. Jpuse. II pag. 52 Dubitari possit, utrum fortasse hica Borapolline Aegyptiis tribuantur, quae proprie ad Grae-

votum de anima mortui rigida aqua satianda Aegyptiis Graecorum demum commercio innotuerit: in horum enim lapidibus sepulcralibus illud occurrere docet in Scriptio, quam edidit Montlaucon, α eo r. r. pag. 1 3 in cujus sine legitur vi Ini V /ωση ψυχοον δωρ μεταδου . Neque veri similitudine abesse videtur, Sthagoram Sententiam de animis sanguine nutritis, cum tot aliis suae philosophiae partibus, ab Aegyptiis acceptam cum Graecis communicasse. IIuic autem rei non bStare puto, quod in picturis

aquam effundit hoc enim nihil aliud est quam munitae consecratio atque purificati ; neque, quod in iisdem saepe pingitur animus mortuita dea Nelphe, prope arborem JSticam, hujus fructus et potum divinum accipiens num, praeterquam quod hujus repraesentationis dignificationem

204쪽

symbolicam ortasse nondum recte cognoscimus, nihil impedit quominus Statuamus, ex Aegyptiorum doctrina animum, homine ViVente, Sanguine nutritum suisse, sive in Sanguine, aut in corde, praecipua Sanguinis Sede habitasse. Caeterum accipitrem quοque Sanguinem bibere, secun dum Aegyptiorum doctrinam, dictum S in cap. praecedenti, ubi sis adn.

Aρεα δε γραφον τε κῶ 'Λφροδιτην uae hic dicuntur, partim vera, partim salsa videntur et ex historia naturali, fabulisque Graecorum petita. Venerem ab Aegyptiis per accipitrem indicatam fuisse docent monumentorum inscriptiones(cf. tab. n. 28 ubi caput tantum Vis depingendum cura

βασανι ομενη Proprie exαminctim eviorαἰα sed hoc ire verbo honesto coctum significat, ut animadvertit de Pauri, qui des3chii verbis: βασα ικοοoc vel, ut legendum putat, βασανικορoσ ό ασσον συνουσιαζων, παρα Imris φακτι. hanc significationem probari putat. De accipitrum in heminas amoreres. Aeli in de A f. nim. II. 3. Eoτι

'αραπλησίω γὰο τυ λιc - ἀποδιδcoσιν ualis tam frequens solis conjuncti hic indicetur non perspicio, sortasse intelligitur tempus triginta sere dierum, qui intersunt inter duas solis et lunae conjunctiones.

205쪽

BORA POLLINIS RIEROCL. I. 8. 155

δυο κοοωνα ζωγραφουσιν De cornicibus css. Aristot inpiat. nim. I. 8, medio Tom. II pag. 332. IX. 1, med pag. iii A. Aelian de l. Inim. I. 35 III s, XI. I, 6 VII. I, XV. 22. Plinius iat Scit. VII. 8, in X. 12, 3 sine, o medio, i in et XVIII. 35.

Caeterum haec quoque de cornicum significatione, potius ex fabulis Graecorum, et ex historia naturali petita viden tur, quam ex Aegyptiorum monumentorum Vera interpretatione, in quibus, quod sciam, cornices nondUm ap

Os ανδοα καὶ γυναZκα se interdum significat nebes SVilices cs Schleusneri exston, et quas ibi laudavit Raphelii Unot. Ten A. pag. 2io, et oisii Curete initio. et Philolog. in . . Tom. II pag. 6.8. Saepe quoque abundare videtur et sine rationis detrimento mitti potest, ut monuit Benisterii ad Lucianum Tom. I. pag. 3si, citatusa oenio ad Cregorium cera lecti pag. 1. Cf. quoque Sturigii , . en h. Vol. IV pag. 615, Sqq.

ἐπειδα δε γεννήσ=η πεο σπανίω γίνεται, ν ἀρσενικά, γ δυ θηλυκα, . . L De Pam haec depravata putat et negationem inserendam: ἐπειδὰν δε γεννήση, υκ οπερσπανίω γίνεται, κ. . . atque ita quae sequuntur: τὰ ἀοσενικα τὰ θηλεία γαμήσαντα , referre videtur ad cor

206쪽

θήλεια ἐτερα κορώνη, aliam praefert Aldi lectionem v Pau- ουδε μὴν τ θήλεια κορων)η εοα. Fortasse vox illa κορωνsi ex Superioribus huc tracta fuit, aut ex aliqua adnotatione e margine in textum irrepsit.

etiam in ditione Tunetensi boni ominis habetur, si quis duabus cornicibus occurrat prout memorat Vir Nobiliss. Borgia in linerαrio S. S. 5s j.

μέχρι νυν οἰ Eλληνε ἐν τοὶ γαμοισ' ἐκκορι. o Oί. O-ρosmii. λεγουσιν ἀγνοουντεσ Mercerus D ἐκκορὶ simpliciter D verbum suisse putat, quo Graeci perpetuam concordiam Din nuptiarum celebratione conjugibus optarent, ejus ta-Dmen nominis rationem ignorantes; ita ut o P significa Verit ostio Pi ν; atque cοdem modo accepisse videntur Boesch.

Pierius, et Rircherus quoque, qui hunciorapollinis locum citavit in Prob. Cui pag. iis ubi dicit Corn em Aegyptiace Hi Ropi dictam fuisse. - Κulinius ad Pollucem

Lib. IX. cap. I. segm. 125. scribendum esse dicit, κορεικορει κοοωm ' Eumque Solemnem fuisse formulam in nup-Dtiis, qua faustum nubentibus omen a cornici nomine pe-Dterent, praemiSSi κορει κορει, tamquam παραχρήσει οcisD κορώνη, Sine ulla noVa significationi accessione. Us Pierius

Autographa orgiae , diversa ejus itinera per regionem Tuneten- Semri ejusque regionis descriptiones continentia , regis nostri liberalitate emta jam una cum MSS. umbertii qui multos annos in ea regione degit apud Vir Cl. Reuvens sunt deposita, et ab hoc sumtibus publi- Cis edentur , plurima eaque gravissima continentia de historiari de geographia atque de antiquitate partis illius Africae , incolarum invidia et barbarie hοdie fere prorsus incognitae.

207쪽

merogl. XX. 28 ubi agit de cornice concordia symbolo, Graecos dicit, secundum Philippum in nuptiiS, cicoHη:cooisim, clamitare consueviSse Pau corrigendum putat, ἐκκορει κόρε κορωνην λεγoυσι ευνooυντεβ. et Significari: D D-D irgin Puer Cornicem i. e. habeas tibi uxorem dissi Dinam, ab omni impudicitia plan alienum. U IIadrianus Iunius nimα . Lib. I. cap. s. legit: ἐκκορει κορη κορώνην. idque vertit: Berre irrum Corri Cm,lqtie liminα. Causs. 1Sαtur in Puella Corristem citans carmen a Coronistis stipem cornici petentibus cani solitum, et ex Phoenice Colophoni apud Athenaeum servatum. - Aelian de l. nim. III. s. dicit: κsi δε του παλαι καὶ ἐν

τεβ. idque confirmat Cregorius Nagiangenus, quem laudavit Iunius nimα . i. c. Politianus in Ata6eli cap. T. Coelius Rhodig. cup. 18 ras Alex ab Alex cap. . . . In primis ad hunc locum facere Videtur, quem laudarunt quoque Boosch et Causs Scholiasta Pindari ad dith. III. 32. Dicitur ibi Coronis, postquam ex Apolline gra

Ad ea scholiastes, prouti eum digessit atque restituit Boec hius in ed. Pindari carminum Tomo II pag. 3so. το ποκου

208쪽

158 ADNOTATIO O

de Pan explicabat Sirenue 'υirginαl Pr Puella Cor-nstem casρειν, addit intensi Vο, hic plus esse quam simplicem o(ta dicenS, negante Boeckhio l. c. - uod adtinet ad ipsam hujus orapollinis loci explicationem, quam proposuit de Pauri, illam hoc modo defendit Diso-Dρεω, κορεύω ' inquit De8 -υimino, uti διακορέω . et D διακoρ, is pro illi ἐκκορεω ἐκκορευω dixerunt etiam Dinulti. U Iam id ipsum vehementer negat Iror ille in il frann pag. sis , Sqq. Est quidem versus Aristo phanis in Thesm h. 6o ubi mulier aliam mulierem in

sed recte explicat hunc versum Scholia ita H τῆ κoρησάπεσῖερησεν quod in Seq. versu dicitur:

Fortasse ex hο versi Uesychius verbum meoρωσι explica Vitφθειρουσι, eamque explicationem, auctoritate ut videtur minus idonea nixam, quamque citaverat de aure ad Theophrasti Chαναοι. cap. XXII. hic quoque secutus fuerit; Praeterea , quod monet oeckhius: sordes tale non con

DVeniunt pueris puellisque taοκοριζομέναισ; et oρ illud D nullo modo serri potest, quod cantilena ejusmodi versu D comprehendi debet. uod adtinet ad explicationem adriani Iunii, Berre imo Cornicem me e liminα,

209쪽

recte dici posse ei erri atque elimii ri, Siquidem innoecire ac elimincire plane in contraria. - Neque jam si adten damus Scholiastae verba ad Pindari locum, quem citaVimus, eorum rati placebit, qui Statuunt Vocem , h, i simpliciter usurpatam fuisse in nuptii celebrandis, et soρ Aegyptiace corn em indicasse quum uti appareat etiam Sequentes duas voces ad formulam pertinuiSSe. - quod autem ad ipsum hujus acclamationi senSum, magna lux oriri fortasse videbitur ex Athenaeo, quem citavit quoque Causs. Invenitur locus ille Lib. VIII cap. 15. pag. 5s, 36o. U. εανθ ubi explicatur consuetudo Rhodiorum, honestiori mendicandi modo stipem hirundinis nomine colligentium; et Colophoniorum, qui cornici nomine dona rogare Solebant illi Chelidonistae , hi Coronistae vocabantur. Utrorumque carmen, aut certe carmini partem Athendeus quoque nobis servavit Coronistae in eo virgini munuscula cornici asserenti precabantur:

gino seni coelibi dedit Deus Delphicus, quodque servarunt Pausania IX. cap. T. pag. 85. et Oenomaus Eusebii Prα . EMαng. V pag. 215.

210쪽

sso ADNOTATIO IO,

ubi orsi oeci et oρωνi Significant,rctfri Petries, Sed lasci viori notione usurpantur de is et uelle conjungendis. CL inprimis alcken Di tribe cap. i. pag. 2 5. et Rutili enius in Crilio II pag. T. Neque ab ejus modi sententia alienum se esse mihi indicavit Cl. IIase,

Dapud Bomerum ipsum O SS. P. 1 38, 165. quid autem Dper,nnuli similitudinem hic significetur, haud obscurum. UVersionem quam proposuit Boec hius, jam indicaverat

Mercerus in nota, Sed Vocem oρι, Orn em i. e. N CAltam explicans illam tamen explicationem non pro Vera adsumsit. - Statili quoque sortaSSe potest, majorem Significationem in his vocibus a Craeci posterioribus suisse quaesitam, quam ab initiο in iis fuerit quum tota dicti originem habere potuerit ab acclamatiοne, qua cornices peterentiar, ita ut Son ἐκκορι κορι. ipsum cornicis croci tum imitati suerint quod denique de PauW pr ἀγνοουντε Seribendum putat i νοουντεβ, non OPUS ESSE Videtur; quoniam Sta tui possit, tempore florapollinis hujus consuetudinis originem Graecis non amplius suisse cognitam. Caeterum apud Romano quoque Cornice sacrae fuerunt, ut ex esto

colligitur, qui Corniscarum' inquit divarum locus Derat trans Tiberim cornicibus dicatus, quod in Iunonis

D tutela esse putabantur. Causa potius videtur sui3Se concordia harum avium, mutuusque in conjugi amor, ut recte monuit CaUSS.

quod ad priorem hujus capitis partem, Seyssarth. p. c. pag. 163, med putat orapollinem hoc loco accipitrem et vulturem confudisse hunc enim Secundum astrologiam AegJptiorum , Martem planetam , et Venerem Uraniam h)

라틴어 텍스트