Niloi Hieroglyphica

241쪽

de Xenocrate Chalcedonio, cap. id med. In Eclogis permetiUis apud Stobaeuin Lib. I. cup. 52 pag. 52.

merenti, astra dicuntur epθαλαο θεῶν - aeterum hanc, quam memorat orapollo stellae significationem, monumenta confirmarunt. s. ejus hieroglJphicum ab nostr.

n. i. .

Tην νίκην προστασσει De Pau totum hunc locum laexplicat, eumque equitur Requier Totum hoc' inquit, Uni-DVersum circus est, in quo immensa corpora coelestia cum Domnibus aliis inter se cursu certant huic certamini prae-Dest Deu ἐγκοηιιoc, qui victores declurare et victoriae D praemia distribuere potest olus illa ipsa autem spes D Victoriae est, quae lacit, ut sidera et orbis universus in D partibus suis, celerrime et absque ulla intermissione se DContinuo moxeant. ' uae explicatio si pro vera sit habenda, Sacerdotum Aegyptiorum mirum placitum erit notandum, cujus alibi fortasse mentio non invenietur. Sed haerere videtur de Pau in verbis, τὴν νίκην προσψσσει, quae reddit; ictores eclaret et ictoricte Frctemi distrionil Trebatius iari non reddidit Betim Nidem, qtionirem cisin FroBidenti Omnis fellartim et loliusmin i motus orisCirer Merc. et reliqui, melius quam

Codex aliquis exhiberet pro taην, δίνην, quorum Terbο-riam mutatio perfacilis uerit Deum picta stella signis eant, quoniαmvrουicenita disin Bertiginem Constitacti,

242쪽

ad quem locum f. yttent, in adn. pag. 26s Diod Sic. I. I in . VeSSel. pag. 1 o. α, τον ἐν λιον καὶ το λοιπον πλ=jθo των στρων ἐναποληφθ/ήνια τῆ πάσηδίνη. s. quoque alchen Diαἰrib pag. s. C. ειμαρ μένην δ Jam inde ab antiquissim tempore universa fuit apud omnes fere populos superStitio, ex astris sutura posse cognosci ita ut Cic. 'Dilain. i. dicat: DCen-Dtem quidem nullam Video, neque tam humanam atque D doctam, neque tam immanem tumque barbaram, quaen non significari sutura et a quibusdam intelligi, praedici-D que posse censeat. U Deinde di VerSo populos numerans, qui ex astrorum motibus trajectionibusque sutura conjicerent, addit D eandem artem etiam Aeg3ptii longinquitaten temporum innumeralibus paene Saeculi consecuti putan-ntur. V De Sirio jam vidimus ad cap. o. Sed praeeipue Planetarum cursus et conjunctiones a Veterum astrologis observabantur. scrib. c. Diod. Sic II cap. do messet.

pag. 1.3. Clem Alex. Strona VI cap. 6. U. Polleri. Vol. II pag. 813 , med ubi mathematicos dicit docere

Septem Planetas i ναι στερα την περιλειον διοίκησιν ἐπιτελο ταζ. Add. Plinius uisl f. XVIII. 32 , in De Aegyptiis hoc narrat Diod. Sic I. cap. i. pag. 2.

243쪽

tem planetas Veteres numerant. Coelum ipsum infinitae magnitudinis globum putabant, a multis Summum Deum vocatum, ess quos in adnot. prima ad h. cap. QitaVimus,

et Macrobius in Somn. Scolonis. I. T in . , in quo planetarum conversiones fierent. Ubi de septem planetis loquuntur quod aciunt v b. c. Aristo de Amri . cap. 2.Vol. I. pag. . . . q. Plutarch de S. VOS. cap. 8, in pag. 3 o. C. D. Clem Alex Alrom. VI cap. 16.

Plinius isse l. II 6 Servius ad Virg. en. III. 28 i. JSolem et Lunam in eorum enumeratione comprehendunt; alii vero hos inter planetas non recensent. CIT. Diod Sic.

II. o. pag. id messet. Cic. de A l. Deor. I. id, med ubi loquitur de stellis vagis, quibus jungit Solem et

Lunam cs et II. o. S. Si di, Solis et Lunae et quinque Derrantium, est facta conversio. U Ita quoque IIJginus L. II, sine et III, sine et quinque etiam recensent Ptolemaeus et Theon. In monumentis Aegyptiacis ea pesive Tiphe saepissime occurrit, septem globos in corpore pictos habens, quorum duo certum locum occupant, reliquiquinque per totum corpus Sunt disperSi. s. supra pag. 182. in adn. ad Verba, θυλυκω μεντοι την ουρανον. Sol itaque et Luna tunc inter stellas censeri non videntur tamquam dii nobiliores, et ex planetarum numero exemti ab Aegyptiis, veluti adnotavit de auis ad h. l. - Caeterum stellae in monumentis Legyptiorum quinque radiis pinguntur. C. Champoli de mei mi. Vel. v. ab gen. n. 23s eff-

244쪽

ssi ADNOTATIO iu

gies Zodiacorum Aegyptiacorum, et plurimi munitarum loculi, cf. b. c. ab V, tabularum lasciculi additi Esis- solis Vir Cl. Reuxens, quas Saepius laudavimus . Add.ldb nostr. n. i. - mertim quinαritim per Stellam indicatum fuisse, an jam confirmnVerint monDmenta non

dum indicatum inveni apud viros hujus rei peritos Vulgo in hieroglyphica Scriptura quinque lineis notari jam docuit domardus in libro, Signis timerorum vites e- Ullo quem laudavit osegarten in Comm . . de PriSU egret. ilerctfurci pag. 52. ouum autem Tirdoctissimus in eodem libro DesCrol. m. rilis Vol. VII. pag. 28, et X pag. 8. 85. amrmat in Inserosione

Boselfανα, textus hieroglyphici,s id. Solis atque fellae figuris versionem contineri verborum Graecorum , OEP ITENTE, s. o textus Graeci occurrentium, at te ita numerum qi incirium ibi indicari per lettam, erravit in eo, quοd duorum illorum textuum Versus non recte comparavit Signasia Solis atque Stellae, saepius occurrunt in eadem inscriptione s. si in et in sine et v s. d. s. i. vid. tab. nostrae 32. . convenit cum VS. 8 inscriptionis Craecae, ubi dicitur: ATEIN TAE, EP a TAYTAX EOPTA TYITTO

IEPOIE NATA MAO, τ λ. In inscriptione hieroglyphica vox, redditur iuncte figura eorsum ei Scte of Ηοrop. I. o. cui adduntur signa solis atque fellae, determinantia quamcumque temporis divisionem Vid. ab nostr. 32. αα. ; eodem modo signa illa sunt egplicanda in reliquis duobus locis, quae citavimus vid ibid. b. et M. ; quamquam

in Versione Graeca mensis menti iterum non sit nam in altera parte s. I8. qui convenit cum sine. s. si teXtus

245쪽

hieroglyphici vid. ab nostr. 6.3, ne eadem repeteret

AMI AN FPE IN. . . L 'ersui id inscriptionis hieroglyphicae vid. ab nostrae. . , reSpondent textus Graeci s. 52 et 53, ubi dicitur licere hominibus aeri-ταlis, ATEIN TO EOPI EAT AETAT TON; sed ibi omissae sunt Voces NATA, A quae leguntur in parte hieroglyphica inscriptionis vid tab M. ; in textu De motico s. 28 iuncte quidem 'OrSum HrScte atque solis hieroglyphica signis demoticis transcripta sunt, Sed omittitur stella. f. Salvolini CP. I. αἰσαeteterαm. p. 31, sqq. quod autem ad s. os et o textus Graeci, quem minus recte cum S. 13. hieroglyphic comparandum puta vit Jomardus, in iis dicitur Uebere elebrαri Iesitim in

iis, quae leguntur in textu hieroglyphi eo s. 12. vid.

tab. οStr. C. , Ubi numerUS,ENTE, Veliati Semper, ex primitur Ninqtie lineis recli vid ibid. Cm De teli Deum, CrC SCretam, OClem , CH S atque Wiri nimi m indicante, agitur ab liora polline infra II. i. Elaproth p. I. pag. 1s. Stellam putat significare Destimeri OC, C PNS CHomo et NumCrlim quincti tum Tio ;quoniam hae voces ab eadem aut Simili liter incipiant, atque Copticum Ciom, fellam Significans; Uum Ver quinque Tious ab incipiat, addit literam hanc saepissime mutari in Q. - alio modo de Coulianos pag. 12, 13. per paronomasiam, Stellam indicasse numertim quinαrium statuit: quinque enim dialecto Sahidio et o P Sonasse literam ala 2o

246쪽

tem, olim pronuntiatum fuisse si sonitu a C non multum disserentem praeterea h cujus figura exstet inter hieroglyphica a Champollione de merui. Vel. v. ab gen. n. ios odith eumdem valorem habere litque hieroglyphicum Stellae, quod ibid. n. 2. occurrit . Seyssortii pug 1 1 med servata vulgata lectione , τὴν νίώην προστασσει , Stellam symbolum dicit Martis planetae, ob victricem Dei providentiam , et propter numerum quinarium, quum Mars planetarum Sit quintus.

ποισ σοι. Plinius mss. t. VII. 2 fine, VIII si , et XXXVII. s.

De si trαθεία illa inter animalia quaedam et corpora CoeleStia, Lunamque in primis, plurima adnotaVere VetereS. Gellius sel. ille. XX. . multorum, qui de ea ScripSer Int, nomina et opiniones adtulit CC quoque Plinius uisl f. VIII. . in . et quos laudavimus Supra ad

tentem: Cum eαe congressu, sequitur de PauW, Scribendum putans nρο τ=ην τῆ θεου συνοδον, quoniam tunc demum apte Sequatur, i σελήνη συνοδευουσα γjλίω. Sed correctione non pus videtur, quum Xplicari possit: προσTην τῆ σελήνη καὶ του μυ συνοδον et praeterea de

247쪽

Luna recte dicatur θεόσ; ab Aegyptiis enim, ut supra vidimus, ad cap. 12. habebatur άοσενοθηλυσ.OTαν γα ἐν το Πέρει τῆ ωοασ De Pata reprehendit interprete qui , ἐν τω ἐρει τη ωοασ, reddiderunt: loquαNl levore, et corrigit sαrtem Aorcte sed solis et lunae conjuncti non ita horae spatio definiri potest et mota SaepiSSimo Significat febris universe, veluti apud IIesiodum P. et D. S. o.

lum, qui tamen apud alios Scriptores plerumquc additur; ita Diod. Sic III. 62. H esset pag. 23 i. τεκυήοιο δ

248쪽

pag. 16. v. 28 Rus imaginem vide in tabulis nostris, II. 33.

apud reliquos scriptores Graecos, . c. apud Demosth de

AmtoneSO. Vol. I. p. 85. s. 1 T, d. eiεstii; in Orcis PNN. Vol. II pag. 13ss. S. 26. Sed praecipue, ubi de Romanorum imperio agitur, prouti ipsi sua lingua illud

runt. Cir. rebsii Obs P o. pag. ios' quod autem ad septuaginta duas illas L o,oυμενη regione adtinet, Mero adnotat: maec climata appellant, a poli inclinantione et elevatione. ' ΗοeSch. totidem sunt linguarum Didiomata, Epiphanio auctore Libro I. Conlr meres. Veterum historici et inter eos, Ephorus teste Clem silex.srom. I. cpp. 22. Vol. I. pag. o. med. statuerant Septunginta SSe et quinque gentes et linguas; sed Patres et scriptores Ecclesiastici septuaginta, vel septuaginta et duas tantum nationes, totidemque lingua numerarunt, quibus regionibus Singulos angelos praepositos putabant. st . Clementinorum omil. 18. cap. i. auctor NeCognitionum S. Clementis II cap. 2. Epiphanius loco abinoesch. citato, oonlr mereses om. I. Sect i. pag. 6. διεσκεδασε

249쪽

CC et reliqui, quos laudavit 'iterus ad Clem silex quibus addantur Augustin. de Civit. Dei XVI. cap. d. et s. et GlIcas rincti pag. 128, C. Itaque hic non est cogi tandum de ulla majore totius mundi divisione, Secundum quam coelum dividebant Aegyptii in partes duas, vel qua tuor, vel duodecim, Vel sex atque triginta, Vel Septuaginta duas, vel plures quoque de qua re f. Iamblichus oh dbs.Sect VIII cap. 3. ante n.

pro genitivo absoluto eamque correctionem probari putat Aldina , quae prο τυγχάνοντα habet τυγχανοντε*; sed quod animadvertit de Pau de nominativo pro genitivo absoluto, eodem modo accusatiVum surpari docentinoen a Gregorium de Dictraelis pag. 15. et 3 sq. Zeunius ad Xenoph. rv. II. . . o V. . . . l. Ηοοgexeen ad Vigerum pag. 58. Ed mi m. 3.2. a. et euntia ibid. pag. 6o. b. Matthiae P. r. S. 62. d. - in locus mutandus Sit,

Verba, tτω καὶ τουτου potiu omiferim neque tamen nego lectionem vulgatam, etiam meliorum scriptoriam exemplis posse defendi, apud quos pronominis demonstrativi repetitio saepissime obtinet. Cf. ,αἰθ. ad lat. Gorgiam cap. 3 , in p. OT C, ad III de A . cap. s. p. si D;

eademque verba post parenthesin quali quodammodo continentur illa: καθαπε τα λοιπὰ ζῶα ἐν ημερα ρι α τελευτα frequenter repetuntur. s. tali, ad Plat. Prolm. cap. I.

250쪽

ρεῖαι. In Sqq. Pro νεκρουμενον, m Ald. vitiose legitur 1εσθουμενον, sed tellula ad marginem indicat locum esse corruptum: νεκροω significat riCCO , OCCO , Sed plerumque , et in Novo Testament semper, usurpatur de tribus lim-jtis debilitetndis, de iisti otios resinen , et sic νεκροουα est debilitor. f. Schleusii in voce hic autem sumitur de licte irreratione, sic νεκοωσι γίγνεσθαι pud Calenum dicitur ubi membrum, quod emoritur. - Γοτοτε λο ἀποθνήσκει, non opus est ut cum Pauni legamus

τοτε λον ἀποθνησκει; neque enim ad colae necessario Te-

serri debet, neque adverbium hoc loco requiritur, quum recte intelligatur 6 κυνοκεφαλoc. γραμματα δἐ Fortasse hic, ut et supra in capitis initio, legendum Dαααατεα sed Codicibus consentientibus lectionem Vulgatam non mutavi Fortasse Philippus hoc loco Bora pollinem minus accurate Vertit, et Pro Al , Ποερrib indicatur, legit, bai, quod silerαS Significat.-γυπτίοι ἐπισταμενων Παμματα Ita legimus prο οquod in nonnullis St, , γυπτια - γραμματα; nam eluti observat de PauW, neque supra diserte memor intur eaμματα , γυπτια, et in Sqq. Simpliciter quoque γράμματα nominantur Sensus itaque est quon m muciae diliOSSil FnοCUPAαlorum genus literctrum seri stim eandem lectionem Secutus quoque est Trebatius. - Aelian de A t.

라틴어 텍스트