Niloi Hieroglyphica

251쪽

lorum Christiani multi quoque crediderunt haec animalia scribendi esse perita. ss. et S. Barthelemii, in oegae fol. M. Muset orgiαn pag. 235. et Creugeri Comment. Hi O l. I. S. 26. pag. 5s Sq. quos laudavit Matie in isi Cri OSl. II pag. i. nota. i.

μέλαι, Inbellam i νε αφφονα αcerdos, et cci mum fctfrαmentum Calamis unceis Aegyptii in scribendo utebantur, quibus cultr formam aptam dabant ejusmodi calami in Museis multi servantur. s. v. c. Champoli in Descrol. I . . . pag. 1od M. T. et d. Aegyptiorum scribendi apparatum Clem silex. Strom. I. o. Vol. II.

supersunt. s. Champoli. p. l. pag. ios M. f. qq. et

multi quoque in Muse nostro Lugdun BataV SerVantur. κα ει Παφeι Mercerus secutus lectionem Aldinam καὶ

ἐγ γραφει, quam habuisse quoque videtur Trebatius vertit: Fingit letque in e lethel Nilercis, et adnotat verbum

illud referendum esse sive ad cynocephalum, sive ad Sacerdotem, qui ubi viderit cynocephalum ex o esse genere, quod literis addictum est, eum inter animalia Sacra reserat, et in ordinem acriam Cooptet.iτι δε καὶ το ζωον ἐπὶ Σομῆ ἐνεμήθη, τῶ παντων μετέχοντι γραμματων Cynocephalus sacer erat de Thoth Secundo, sive terrestri, qui cultus divini rituumque sacrο-rum et omnium scientiarum atque artium inter homines auctor habebatur, earumque rerum mnium descriptionem

quadraginta duobus libris comprehensam sacerdotibus reli querat. CT Diod. Sic I. 1 - 2 o. et Clem Alex.yrom. I. o. pag. 5T. Olleri. orum scriptorum reliquias quasdam servasse putatur Stobaeus, quibus etiamsi

252쪽

non integris hodie, sed interpolatis atque mutilatis, tamen secundum Champollionem, auctoritatem justo minorem tribuere solent viri docti. - De FnDC hctra symbolo dei

ubi ex sculpturis templi magni Ediensis, memoratur Inocephalus sedens et Scribens. In papyris aliisque monumentis unebribus, ubi mortui acta ponderantur in stateris inserorum, deus Thoth, figura cynocephali adest, manibus regulam hierogrammatis tenens. Cfr. V. c. Champoli in DeSCrol. M. C. . pag. i. s. q. s. et tabulae nostrae n. g. οτι φύσει κυνοκεφαλο ἰχθυν - ἐσθίει uod habet Cod Paris h. τι φησὶ, vel Cod. Moreli. τι φησὶν, nemo editorum in textum recepit, sed Pierius in margine, lectionem Cod. Moreti restituit epυσιν atque tum eadem significatione qua φυσει usurpari potuerit Xenoph. Mem. III.

Cf. Fabricius ad Sexl. v. pag. s.

253쪽

panem illum e piscibus confectum e Veteres populi plurimi utebantur de Oritis, Asiae populo, Plinius tradit syist. t. VIII. 2 sine: si nullum alium cibum noVere, quam D piscium , quos unguibus dissectis Sole torreant, atque ita Dpanem ex his laciunt, ut refert Clitarchus. U Strabo Geogr. XV pag. 2o. D. Q αεανθ ο σπονδύλοι δ' αυτοὶ εισὶν όλμοι, σοί πτίσσουσι του θυα ἐν ήλίω

τεe. oeschelio haec duo loco citanti, Caussinus et de Pau objiciunt, quod de oritis narratur, perrarum sui SSeneque Aegyptiis consuetum. Sed etiam alii populi ejusmodi cibo usi fuerunt Diod. Sic III 15, 16 pag. 18, Sq. eadem sere nurrat de Ichthyophagis Aethiopibus, qui pisces

spinis exemtis, admixto Palliari semine, calcabant et cibum illum deinde in lateres oblongos conformatum sole arefaciebant, eoque Vescebantur. Constat itaque populum Aegypto sinitimum tali pane suisse usum, ita ut facile apud ipsos quoque Aegyptios cibus ille in usu fuisse potuerit, praesertim quum, Si sacerdotes excipiantur, illi piscibus praecipue Vescerentur. erod. II. 2 sine of δέ τινε αυτων ζῶσι

τέoνται. Diod. Sic I. 5. pag. 3. tradit Aegyptios antiquissimis temporibus herbas, et praecipue agrostin comedisse deinceps alterum iis cibum fuisse pisces. Idem Cap. 52 pag. 62. narrat piscium multitudinem tantam ex lacu Moeridis suisse captam, ut exinde quotidie vectigal talenti ad regiam domum accederet. CR quoque derοd. II. 1is Plutarch de S. VOS. cap. I. pag. 52, C. D. quum itaque tam frequens atque communis apud Aenptios fuit piscium usus, statui quidem poSS Videtur, etiam panem illum, qui partim ex piscibus conficiebatur, iis inno-

254쪽

i UiSSe. - quae sequuntur καθαπερ καὶ hohu ἐκ ζJ interpretes reddiderunt: eluti et externi Sαcerdotes at recte de aure obserVavit, illa pium Sensum non praebere , si enim intelligantur Sacerdotes extra Aegyptum, hos ab esu piscium btinuisse aliunde non constat, imo eo tempore, quo hoc PUS Scriptum fuiSS Videtur, sacerdotes Christiani piscibus in primis vescebantur itaque aciendum fortasse cum PauWiο, ο8 ιερH distinctionem majο-Tem esse ponendam. Vox ἐκτο ita cum sequentibus conjuncta, quomodo recte explicetur non video Sententia certe, veluti observavit de auri, recte sese haberet, Si verteretur Frcteterera, sed significati ista usu non probatur, et quo minUS pr e legamus ora vel iτι δἐ καὶ (quod ita usurpare solet Philippus, ut vidimus ad princ hujus cap.

quodque hic etiam esse legendum conjiciat aliquis impedit

aut simili. Caeterum sacerdotibus Aegyptiorum suisse interdictum ut ne vescerentur piscibus, videbimus infra ad

cap. o. hujus libri. γενναῖαί τε περιτετμημενοσJ Circumcidendi ritum apud Aegyptios in usu fuisse docent erod. II. 36, et iosi. Diod. Sic III. 32, ne messet pag. 1s8, in Philo

Iudaeus in librο περὶ 'Eπιτομῆσ. PraecipUe tamen O-Tum Sacerdotes hunc ritum observabant. Cir quos citavit

debuisse videntur omnes qui mysteriis initiari, atque ad interiores sacerdotum doctrinas admitti vellent idque passum fuisse Pythagoram narrat Clem Alex. Strom. I. 15, in Ed Poller pag. 35i, sine. si . etiam , quo ad de-

255쪽

rodotum laudarunt esset et cluneigh in primis autem Michaelis, Iure oscites. Vol. IV. S. 186. et Meiners demirotimoisionis Origine ei Cαnsis, in Commenlαl. NOV. Aeg., Coeliing Tom. XIV pag. 211. Sqq.όργην δi IIaec quoque cynocephali significatio monumentis probari videtur certe in inscriptione quadam hieroglyphica tabularum historicarum Medinet-Abuensium CF- νοο hctiti irαluS, tamquam sigmam determinativum ponitur post tria hieroglyphica, quae respondent literis Copticisci taT, SiV Alia Trici enim Pr x saepissime usurpatur in dialectis ahidicis et Bashmuricis huic autem voci si addatur vocalis o habebimus CriDIIT, SiT ALUI IT, quairα, furor significatur. Nusmodi cynocephali imaginem

pato, vidimus supra ad cap. 6 pag. sis.

256쪽

Seyssarth, p. c. pag. 1sio fine. Vnoc Actium, Mercurii planetae symbolum, Lunam quoque indicaSSe putat, quoniam hi planetae multa habeant communia; sed ortasse Cynοο hαlum foeminintim tantum ad Lunam pertinuisse Iliterαs praetere per FNOC hαltim indicatas fuisse, quoniam et illae Mercurio sacrae Sint Orbem Errαrtim Vero, quum ei Mercurius praesit.

νοκεφαλον ζωγραφουσι σχήματι τοιcoδε Puod legitur in Cod Paris C. et in Ald. τροπω τοιωδε, a nonnullis editoribus sui receptum; attamen et in Cod Paris et in eo quem Aldus secutus est, aderat quoque reliquorum Codd.le tiο, σχηματι , alteri τροπω Superscripta, sed ita ut ad praecedentis capitis finem pertinere Videretur; qua re decepti nonnulli priorum editorum, post ultimam praecedentis capiti vocem, παραφερομενον, parVa lacuna relicta,

addiderunt illud σχήματι.

ἐστωτα καὶ χειρα εἰ ουρανον παιροντα, βασίλειον τε

ἐn τῆ κεφαλῆ εχοντα Priores editores, ut Mero Pierius, interpres Gallicus anni 15 i, aliique, qui figuras qualescumque editionibus suis addiderunt, βασίλειον acceperunt Pr Corori regia eos reprehendit Cau8S. dicens eo nomine designari quo is insigne regitim, quodcumque inctiiqli re rαecimum Si reique Primαrtim Fαaelium atque ita stoiλno h. l. intelligi itinet D quia cynocepha-Diu prototypum suum, Lunam scilicet, in imagine suo D capiti imminentem defixis intuetur oculis. Vox βασίλειον . . veluti recte monuit de Palam, signicare videtur nαe Ormαm μηνοειδεα , PStim Orbem unctrem Om- Plectentem. Atque e habitu saepissime estingitur cynο- CephalUS, AEL V. c. ab nostr. n. 33 quin et veri simile

257쪽

videtur, ipsos quoque diεσο illos et tibi'οε, qui in capitibus cynocephalorum deum unum adοrantium Saepe cernuntur, eo nomine a Borapolline vocari potuisse. s. Champoll.Pαnth. v. ab ii C. et ab noStr. D. 36. . Et h. Confirmatur interpretatio illa voci βασίDio eo, quod saepe usurpatur ad quodvis vili ivlimenltim, Vel Orncimentam, vel insigne Pod vili bonitur, designandum. Supra ad cap. si vidimus Vulturem dearum reginarumVecapitibus impositum ita vocari apud Plutarch. e s. et S. cap. s. pag. 358. . legimus, dorum Isidi matri iratum, quod Typhonem captum atque Vinctum Solyisset, 'σαλόντα τῆ μ ητρὶ τα χειρα ἀποσπασαι τῆ κεφαλῆ το βασίλειον ex Porphyrio apud Eusebium Prα . Euctim. III. 12 memoratur βασίώιον κερατα τραγεια εχον; idem Eusebius II. pag. 38. C. dicit Astarten Sibi impοSutSS κεφαλὴν ταυρουut βασιλεια παρασηι ον , qui locus anchoniathonis ex interpretatione Philonis Bybli ibi servatur. Rarioris usus estvοιβασαεία, quam usurpavit Diod. Sic I. . , sine messe pag. T. narran in aditu Sepulcri OSymandyae ναι - -

κεφαλῆc ubi βασιλεια Rhodomanum male reddidisse regi-καs, docent Salmas ad Solin pag. 3T. et esset ad Diod. Sic s. l. ea tamen significatione praeterquam in risormi BOSelfαnα vs .3. ubi est PF BAEI EDI Jet in eo loco Diodori, quem laudavimus, Vocem illam non lacile inventum iri, indicavit turgius in D leolo moeae et Oxαn . p. 15 i. Ovidius Melcimo A. IX. 63T, Sqq. Isidem apparuisse ait, CUJUS: inerant lunaria honti Cornua, cum spicis nitido flaventibus auro, Et regetle decus, cum qua latrator Anubis.

258쪽

λο ποιoὶται De Pati distinctiοne post άνατολὴ sublata, eaque poS σχῆμα οSita, articulum o ita accipiendum dicit, ac si ante voces ἐπὶ τῆ ἀνατολri positus suisset Atinus ingunt hαbitam, quem in exortu lunα Dcit sed vereor ut ejusmodi pronominis relativi constructionis exempla a ferri possint. Neque tamen locus, prout in codd. et Edd.

legitur, videtur Sanus requiritur enim articialUS ante κυνο κέφαλοσ. FortaSSe ex superioribus, errore scribentis pro

oc huc irrepsit γραφουσι; ita ut legendum Sit Toυτο γαρτο σχῆμα, ἐπὶ τὴ ἀνατολῆ κυνοκέ ψαλο ποιεIται , ωσε πεὶ προσευχομενο τῆ θεφ i. e. Atin enim cibitam in Ortu NOC Actius e git, Gil QCcim,rcilii risDecte et tum σχῆα ποιεέτα dieatur Pr σχχηλατσεται, solemni verbi ποιείσθαι usu, quo addit nomine, periphrasin lacit verbi cognati. ἐπειδὴ ἀμφότεροι φωτο μετειλήφασι Interprete acceperunt de sole atque de luna. De auri ea corrupta putat, pr ἀμφοτερo legens O*oτερου, Γ μετειλήφασι mutans in singulare a ετείλ)ηφεν , ita ut referatur ad cynocephalum, D sole occidente mox lunam orientem videntem, atque Sion pro uno lumine, luminibus ruentem duobus. ' Sed mutatione non pus videtur, neque accipiendum de Sole et luna, verum de luna ipsoque cynocephalon superiori enim

igitur luna iterum illuminaturi atque ita lumini particeps

fit, ipse quoque cynocephalu lumen rurSus ad Spicere potest, et sic recte hoc loco Surpatur VerbUm μεταλαμβανειν. quae h. l. narratur cynocephalorum consuetudo noxam lunam

gratulandi, eam quoque elephantibus tribuit Aelianus de Ul. nim IV. o. cui addatur Plinius uisl l. VIII. i.

259쪽

'Iσημερια δυ παλιν σημoάνοντεσJ Trebatius vertit: eqvi- νοοι , να bis in nri confingunt, igni/σαν το η-les CFNOC hctium Sedentem inget ni itaque Vocem παλιν non legisse videtur in Cod. qu usus suit eandem vocem de aure transpositam putat, atque OS σημαίνοντε inserendam, quum in prioribus de cynocephalo, non vero de aequinoctiis sermo fuerit in superiori quidem cap. vox illa ita ponitur, sed non semper ferαlionem indicat, at Confini/αlionem quoque, ita ut Vertendum it PrαelCrΓα, PONTO.

oγοαφουσι ζωον De Pare recte vidit oes abundare; quominus autem cum e distinctionem ponamus poS ζωγραφουσι, et emo jungamus cum sequentibus, impedit particula γαρ; melius fortasse prorsus mittatur, ut pote ex praecedenti voce ζωγραφOυG Orti m. δωδεκακri xij ήμερα καM καστην ραν υρ&J Idem

sere narrat Marius Victorinus in Comm. et Ciceronis libros Ahelorios Lib. I. c. reli Tom. V pag. s. Puο- Ddam tempore TrismegiStus, quum Sset in Aegyptο, 8ancrum quoddam animal Serapidi dicatum, quod in totondie duodecies urinam fecisset, pari semper interpoSitοn tempore, per duodecim horas diem dimensam esse conje- didicit, et exinde hic horarum numerus custoditur. Deinden alii dicunt ex quadratura coeli, quae Secundiam DSielimn rationem in duodecina partes dicitur esse divisa, horas Dduodecim esse nominatas. quam enim per totum diem Dexceperunt tenuissima caverna defluentem , et hanc majo-Dres nostri in duodecim partes diviserunt ex his partibus Phoris nomen imposuerunt. Veteres non Veluti nos, Unam Semper eamdemque in aequales partes diei noctisque

260쪽

21 ADNOTATIO s

divisionem sunt secuti aliam habebant, naturalem, qua quisque dies, pr tempore quod durabat, in duodecim partes dividebatur; elidem quoque erat noctis divisio, ita ut semper septima diei par mCdium diem, noctis Verο, mediam noctem constitueret f. Censorinus, Die ololi cap. 23. pag. 12. Tales horas Geminus, Ptolemaeus et

Pol, longili cine diei lytie noctis Sed aliam quoque, qua et hodie nos utimur, tempori divisionem cognoVerunt, eamque ad computationes Suas Astronomi adhibebant, qua dies et nox singuli in duodecim horas aequales distribuuntur, eaSque Vocarunt oly ρινὰσ, i. e. CytiinOCliαDS, quoniam tempore aequinoctiorum, tilim horae καιρικα noctis et diei sunt aequales. morarum illarum aequinoctialium, prae terquam apud scriptores de Stronomia , non Saepe mentio

sit apud veteres relinius elis nominat in Bisi A l. II sq, post in et XVIII. 25, med quibus locis de rebus ad astronomiam pertinentibus agit et Calenus eri limestri ctriti. Tom. V pag. 3i8. opp. ippocratis et Caleni 16 s. sol. ubi timidium anni statuit 182 dierum atque 1 horarum aequinoctialium . me his omnibus accurate deler in Enehir. Chron Amin. CCI CChir. I. pag. 8i-ST. et in hujus operis in Pendio pag. i- β. - uod autem hic de cynocephalo memoratiora pollo, de sole narrat Damascius apud Photium Bibl. Cod. XLII. pag. 16.8, sine: τὰ δωδεκα ρασυ αίλου-

fortasse aliquam acciperet odicis Moreis lectio, in verbis usto 'ἐκάστην ραν, omittenti ωραν, niSi in me hujus cap. omnes Codd. haberent: δωδεκακι τῆ ήμερα κρα ει καθ ἐκασTην ραν. ἐν τog υδρoλογίοισ mydrologium , qu per totum annum horae civiles diei et noctis indicabantur, Alexandriae