Niloi Hieroglyphica

421쪽

Maproth p. cit. p. I. pag. s. o. Coptis' inquit

DTAAP est forti , I AAPHO PT fortissimtis et hαεD TE A bi Moo. V Posteriοrem Vocem, quam non Aegyptiacam, sed origine Graecam esse Cham poli objicit, in Cen--m, quam Saepius citavimus, iterum Vindicare conatur

Llaproth. p. II. a 23. Apud Seyssarth. p. cit pag. 1.5, med et let habetur Martis symbolum, quoniam viribus et ingenio valeat, quae huic planetae tribuantur; sed Solis quoque, quoniam hic et ipse rex dicat f. ibid. p. 1 os in.

Λνθρώ-oν βασίλεα Fortasse alicui ανθρωπs hic abundare videbitur, ex prioribus capitibus, Vel ex Seqq. errore huc translatum ab iis, qui codice transcripSerunt; praesertim quum Trebatius in versione Da vocem illam non expresserit; sed insta quoque, cap. i. Ubi est μετα αυλη- του ἀνθρωπου, idem Vertit: tim libiUine, et apud alios quoque scriptore ανθρωποσ, per leonuSmum additur, saepius vero in AE. T. f. b. c. Matth. XVIII. 23. διὰ τουτοωμoιωθ ή βασιλεία των Πυρανων, ἀνθοωπη βασιλει, σὴ θέλησε συναραι λογον μετὰ των δοι λων αυτου. id Vechneri uellenolex pag. 86. In Seqq. pr ἐλέφαντα , Trebatius legit 2αφον, nam Tertit regem insolentiam fugientem signi/οαre volenteS, Ceri timetirielCm Pingunt. - ED-φhαntem Deirocritae quoque regem interpretantur Artemid. II. 12. 'Eλέ φα - ἐν Παλία Sc. ρωμενοσ δεσAοτην σηγιαίνει, καὶ βασιλέα, καὶ ανδρα μέγιστον. Climet cap. 2 T. ἐλέφα εἰ υφηλον ανδρα ξένον, ἐξουσιασTην, ολυπλου-

422쪽

3 2 ADNOTATIO n

rat Aelian f. nim VIII. 28, sin XVI. 36. ubi dicit Megurenses ab Antipatro obsessos, sue pice oblitas atque incensas, in hostium acies immisisse, et ita elephan

Idem narrat Polyaen. Alrctim. IV. o. d. sae quoque Aelian. I. 38, in et, quos ad eum locum laudavit Schneiderias, Georg. Pisid. tinis hi f. s. sis Seneca ret II. 2 quibus adit Plutarch. ri. nim cap. 32, sin pag. 81. L. Suidas in voce mκραγμον. et Plinius mss. l. VIII. sine. Secundum e3ssarth. p. cit pag. 15. et hαS Orci inimiotis, indicat Solem , Saturn planetae oppοSitum.

CAPUT LXXXVII. 'Eκείν* γαρ ορωσα την χιδναν φευγει. ΗοeSchelius legendum putat: ἐκείνην γαρ ορωσα ευδνα, φευγει; Sed, prouti de aure recte animadvertisse videtur, loci sensus eam mutationem non admittit vipera enim cervum non inconsiderate effugit, quum ab eo occidatur Sed cervus, pri-

423쪽

m visu Serpentis perterrefactus, mox vero ad odiosum animal interficiendum rediturus, recte symbolum haberi potuit hominis inconsiderate, et sine ratione fugientis inimicum inferiorem Caeterum de cervo serpente occidente Plutarch. de Solari. nim cap. 2. in pag. 26. D. ἐλαφοι δἐ oepta άγύμενοι αδίω υ αυτων , καὶ ουνομα πεποίηται παρωνυμον, ου η ἐλαφροτητοσ, ἀλλὰ τη ἐλξεω Tot 6φεω . eodem modo Epiphan et PhySiolv. cap. 5. λαgo διατ ἐλκεῖν του δέει ἐκ του βαθυνζ. Aelian l. nim.

θιoroq. Add. VIII. 6 IX. o. Theophr de tatis. Plant. IV. 11. Nicander heriαο. s. igo. Oppian Nesset. II. s. 236. B lietil. II. s. 28s Phile Carm LVI. Ceo-pon. XIX. . d. GlIctis trirαl pag. T. D. et pag. s. D. Plinius mss. f. VIII, 32 sine, et XXVIII. s. quorum plurimos citarunt Boesch in adnot. Cronou et Jacob ad Aelianis

quod secutus Pierius 'tervi II cap. 13. Vertit: lictemαe pro icientem , Philippum , duplici aliqua Aegyptiaci vocabuli significatione deceptum, hic per Poepij reddidisse suspicatus, quod potius per aliam vocem reddendum suisset, Bilet significantem. Sed optima est lectio, quam edidit Merceri S , ταφῆσ, quamque secuti sunt Pierius, id Ed. Ηοrapollinis, et Causs. Trebatius idem in suo Cod inve

424쪽

e hominibus prodesse sciant, tradunt Aristot mst. nim. IX. . pag. iis C. Aelian l. nim. III. II med. Oppian neget. II. s. 211 seqq. Plinius uisl f. VIII. 32. Sed de elephante Plinius ibid. VIII. . Prae-

Ddam ipsi in se expetendam sciunt solam esse in armis D suis, quae Iuba cornua appellat, erodotus tant anti-D quior, et conSuetudo melius, dentes quam ob rem de-nciduos casu aliquo vel senecta desodiunt. V Aelian . quem citavit de Pavis f. nim. V. sis, med narrat Aethiopum elephantes, ubi mortuum alium viderint, proboScide sua humum congeStantes, eum Sepelire. TODTOU γα πεσοντα λαβων κατορύττει. ouae leguntur in codd. Aug. et Pariss A, B, C ἐκείνοσ cιρ, ταν δηθουσ

sin constituere videntur alterius lectionis, quae Servatur ab Ald Merc. et Pierio, quamque Trebatius in suo Cοd habui 8S Videtur, vertens S elit enim cerυus, qui ibi ex- eicertini centUS.

Λυτ γαρ ζῆ κατον τη κατ Λἰγυπτίουσ De vita cornicum longissima , esiodi versus laudavit Plutarchus do Orασul. Def. cap. 11. in pag. 15. C.

Cf. quoque idem Sympos. IV. quaest. I. cap. 3 med.pag. 662. . quem locum vertit Macrobius Glurn VII. cap. s. Add locus Plinii, quem supra citavimus ad cap. 21. Pug. 18.το δ ετο κατ Λἰγυπτιον τετταρων ἐνιαυτων. Cis. quae adnotavimus supra, ad I . . pag. l. in eqq.

425쪽

LIM Oνθρυψον ἐν ἐαυτα κρυπτοντα λld Mere Pierius et Causs. praepoSitionem minus recte omittunt error sortasse inde ortus , quod in ipso capitis initio, quum aliud Terbum USUrpetur, praepoSiti non additur. Λνθρ ον ἐμφωλεχ ντα ἐαυτω κακίαν In Cod Paris. B. pro ἐμφωλευοντα , legitur ἐγκου πτοντα , quod scholium esse vocis legitimae, monet de Boissonade ad j cel Ermen. T. II pag. 255. Interprete accepisse Videntur pro κρυπτοντα ἐν ἐαυτ κακίαν , reti sortaSS Suida, φωλευ υσι ex plicante, κρύπτουσι. Sed dubito, an Verbum ἐμφωλευειν ea significatione usurpari possit significat enim latere in cili- qti re, insidiαri itaque suspicetur aliquis, verba: αυτωκακίαν, minus recte in textum irrepsisse, verum ea si mul cum ἐγκοilnτοντα inserviisse Iplicationi verbi ἐμφω υ -oντ, quod si Verum Sit, vertendum erit: ominem in

lentes en 6αre, αrtalin Pimtini. Pro oὶ ἰδίOισ, Trebatius, fortasse non male, legit OV αλλοισ, Vertens rilominem, nec braliis cognosci promitterilem. μη συγχ ρoυσα τὴν ἰδίαν σμὴν ἀφιέναι Hο σμῆν, Aldus , aliique habent oρμην, quod legit quoque Trebatius ea tamen lecti inprobanda videtur; quoniam tunc ἀφιέναι recte Iplicari non potest, nisi ad ipsa illa animalia reseratur, et vertatur innotescere, O NOSCere veluti reddiderunt Trebat et Merc. Sed ea significatione an recte usurpari potuerit illud verbum, jure dubitabitur. Praeterea de pardi odoris suavitate, qua reliqua animalia ad se adliciat, plurimi veterum scripserunt Aristot litSt. nim. IX. . pag. 16. . . t T. A. λέγουσι δἐ καὶ κατανενοηκυ ν

426쪽

prοuti locus nunc legitur, pardum dorem non emittere ubi venatur, Statuendum ortasse erit, quaedam deesse, aut lo-CU ESSE Corruptum. - Neque enim dissicultatem expedit

de PauW, citans Aeliani de incit nim . . . nam Aelianus ibi de simiis tantum agit, et quomodo hae capiantur

t. VIII i , med DFerunt dore earum mire sollici-Dturi quadrupedes cunctas, sed capitis torvitate terreri; D qtiam ob rem occultato eo, reliqua dulcedine invitatas D corripiunt. 'Osμγ ν άφιενα dicitur, trib. c. apud Euripidem Phoen. s. iis . φωνὴν - ἀφῆκεν. ad quem versum cs Scholiast. - Καταδιωκτικὴ de Pauri recte ex plicavit: ticte ser Sequitur, et Urierarcthil αἰ- αν-α-lici est autem idem, quod Theophrast l. c. dixit: ταυτηetreoσαγoμενην, α Sc. Odori Suαυiἰαle id Se illicientem.

427쪽

in eoeia AE T. - Verbum κράζειν, quod proprie de avibus dicitur, supra de cynocephali latratu usurpavit Philippus I. 16, sine. SeIssarth p. cit pag. 158, med et ruram ad MercUrium refert, ob Pretes tam huic planetae adscriptum.

428쪽

Πω ανθραψον π σταφυλὴ βλαβεντα. de Pau deesse putat: καὶ αυτον θεραπευ ντα; Sed in aliis quoque capitum titulis, eodem modo nonnulla omittuntur, b. c. in cap. I. 1o2 11 o. 112. 113. 11. aliisque.εποπα ζωγραφουσιν καὶ ἀδίαντον τὴν βοτανήν' De pupis adiant sibi medentibus, apud reliquos scriptores veteres nihil inveni, neque de eo, quod in cap. praeced. visio tam ad nunciare dicuntur. Aelian tamen de l. nim. II. 5, med upupas dicit nidis suis imponere adiantum, ut sibi caveant a fascinatione et III. 26. upupam ope her- hae alicujus nidum suum lut obductum atque clausum aperuisse. - De Adiant cae Dioscor. IV. 12o Nicander

Thericie. s. 8.6. Plinius mss. f. XXI. 1 T in et in primis XXII. 21, sub sin ubi de ejus usu in medicina

agit. In praecedentibus prο θεραπευοντα , nonnulli Codd.habent περιoδευ οντα; quod fortasse recipiendum erit, quoniam et infra omnes περιοδεύεται habent. Περιοδεύεσθαι pro θεραπεύεσθαι usurpatum sui a Graecis recentioribus,vb. c. a Moscho in imon. cap. o. Nilo Lib. II. Ep. 283 in Chronic inexcin . CT D Cangius in Gloεε. et Salmasius ad Solinum pag. 1o5o. B.

nificat, onere, re onere aeae Suidas in noθεσθαι, et

429쪽

tiesych in noτίθεται. Supra, II. 6 de palumbo dicitur:

de ui. Anim. III. 13, sin ubi dicit eas, lapillum unguibus tenentes, vigilare, ut, si quando obdormiscerent, eo cadente excitarentur. Add. Plutarch de Soleri AnimαLcap. 1o, sub sin pag. 6 . . . et 2s, in pag. T s. D.

αueracilim, vel veluti Aristot. l. I. ἐναλλὰξ, et Basilius M. Rexctem. Ηοm VIII quem locum laudavit IIoeschelius, nπεριτροπῆσ. VOX ορδινον, Vel ορδίνιον, posterioribus demum temporibus in linguam Graecam ex Latina introducta, invenitur apud Theophrasti Scholiast ad I lL X. Macarium Xinum, . Gmo Leonem Constit. III. Scholiasten Oppiani B lietilie. I. s. 625. Constant in ZαClic apud Suidam, in voce θιλεαζ. in vitari Auxentii Archimandr.n'. 2. in veteri Poenitent l. Creteqor in Grctoenicis Syl- burgii pag. i. apud Mauricium Lib. I. Sircite . cap. 1 f. Zachariam I. D log cap. 8. III. T. Cf. Du angius in Gloεε. Grαec. InfΚlaproth op. cit. p. I. pag. I, 8. acrologiam animadvertendam putat, quoniam grti Coptis tibi, et eneoustoditus dicatur TAXPo.

430쪽

liqui scriptores de perdicibus idem narrant, ubi laeminae, pullorum nutritioni intentae, marium libidini satisfacere non possunt. U. Aristot mεἰ. nim. IX. . pag. 26. B. Aelian l. nim. III. 16, fine Porphyrius de balin. III. 23. Plinius cist f. X. 23, sub sin quorum pluri mos citavit Boesch. Universe autem de intemperantia perdi- cum T Aristot. Eist. Nim. . , sin pag. 2s2. D. L. Aelian dei f. nim III 5 IV. 1. et adnot. οStra ad orapoli I. 5 . pag. 285 seq. Secundum Artemid. Onebour. II. i. perdices significant rυναὶκα - ἀθεουσ

ἀποκέχρηντore. Muli Oleni perfectum saepe ponitur pro praesenti, ubi actio interata indicatur. f. Matthiae Gr. Gr. S. 62. 2. Apud Seyssarth. p. cit pag. 161, in Perdix Saturni

Plus. s. 2 T. Davisius ad Clem Rom. p. I. cap. 11. ad Cic. Tuscul. III 8 pag. 1 f. et ad Max Tyr. XXIV. S. d. quae loca laudarunt alchen ad Phoen. s. 2s2. et Matthiae r. r. S. 11. et 562. 1. Eandem rem narrat Aristot. Eisl nim. IX. 32, med pag. 31. B. ηοασ