Niloi Hieroglyphica

411쪽

pag. i. n. Ovid. Melαm XV s. os, seqq. Plinius mss. l. VIII. o. Idem de ichneumone narrat Aelian. in f. nim X. . . et de vore produnt idem XIII. 12. et Clycas l. c.

'Eὰν γαρ μου τιθῆται Ita legendum videtur, ex conjectura oeschelii, pr τεθῆ τα , vel τιθῆ τα δύο δέρματα. Articulus enim otiosus est, et Plinius mss. A l. XXVIII. 8. n. Praecipue pantheris terrori esse traduntur Sc hy-Daenae , Ut ne conentur quidem resistere et aliquid de Dcori earum habentem non appeti Mirumque dictu, sinpelles utriusque contrariae suspendantur, decidere pilos D pantherae. ' Ex quo loco conjecerit aliquis, pr παρδαλέωσ, apud dorapollinem πάνθηρο nomen SSe ponendUm; sed veteres idem animal his nominibus significabant. Cf. Plinius mss. A f. VIII. T. ubi docet in eo animalium genere, mares et ''S, hemina Fαntherαs vocari. Aelian. f. nim. I. 22. tradit, hyaenam inimicissimam ESSE pardali.

'Eαν επὶ τα δεξιὰ στοαepi Plinius . . Dium sugiant

DVenantem, declinare ad deItram, ut progressi hominis D vestigia occupent quod si successerit, alienari mente, D ac vel ex equo hominem decidere. At si in laevam detor-DSerit, deficientis argumentum esse celeremque cupiUrum.

'Eαν γα τι - παρελθη διὰ τινῶν ἐχθρῶν Unde haec petierit Scriptor non constat certe talis vis hyaenae pelli a Veteribus, quod sciam, adscripta non fuit. An fortasse praecedens: π του δίου ἐχθρου. vel illud quod in Seq. cap. legitur: πο των ἰδίων ἐχθρων, in errorem dugit eos, qui

412쪽

codicem transscripserunt, ita ut prο ἐχθρων, legendum sit κυν- Nota enim est inimicitia hyaenas inter et canes. Aelian l. nim. I. i. ran. ταν η πλήρ=η ό τῆσ

Cf. quoque III. T. Plinius mst f. VIII. do med.D Praeterea umbrae ejus contactu canes obmutescere; et qui-D busdam magicis artibus omne anima , quod te lustrave-Drit, in vestigio haerere.' idem XXVIII 8 med. Eos, ver qui linguam Sc hyaenae in calceamento sub peden habeant, non latrari a canibus. U Add Aristot Amrαθ. sculi pag. 3T B. Oppian negetic III. s. 22 T. seqq.

qtie 6 hostibus, verbum διαίνεσθαι interdum idem significare adnotans, quod ἐξαπαταν, auctoritate sertasse Resychii, qui διαίνεσθαι explicat διαιολλαν, ξαπαταν, ποικίλλειν sed dubitandum, an verbum illud ita apud scriptores Grae-COS USUrpetur, et, quod animadvertit de auis, Besychius Verbo ἐξαπαταν, non omnes ruudes, Verum illas tantum, quaestimeolcinis fiunt, intelligere videtur. Cesnerus in Libro de Otiodri edibus conjicit 'Mνθρωπον διαδραντα ἀπο των ἰδίων ἐχθρων, eum Ni OSles et Oceυαεerit. De PauW: διωχθεντα , quod certe Sensurn optimum eniceret;

413쪽

sed secuti sumus Cod Paris C. Verbum Gιάνειν, apud posteriores scriptores Graecos, Surpatur Pr συντίθεσθαι όμo- λογεῖν, συμφωνεὶν, corruptum sertasse C σα - , vel σαίνειν. CR Du ange in Gloss. r. et Sim. Portius in exic sit et Ur εανθ - De re ipsares Plinius Amst. l. VIII. 23. quin et caudae hujus animalis se lupilncreditur vulgo inesse amatorium virus exiguo in villo, meumque cum capiatur, abjici, nec idem pollere nisi inventi direptum. Uουτο γὰο χελλων θηρευεσθαί Ald Mero et Pierius minus recte particulam re omittunt, Boesch et Causs. uncis includunt Trebatius eam quoque in suo codice invenisse videtUr,cλPGr LXXIV. T ἐπισυμβαίνοντα αυτωJ oesch et de Patim ediderunt ἐαυτω, quod non pus videtur, quum in titulo legatur αυ- Tis, et Usra, cap. 2. eodem modo dicatur: τὰ ἐπενεχθείσα αυτω συμφορασ. - ἐπισυμβαίνοντα, ο loco sunt T συμβαίνοντα, i. e. licteramque Coi ril.

ευρίσκει αυτον πτooi μενονJ Ejusmodi quid de lupo apud alios scriptores non inveni. Contra vulgi erat opiniο, quos lupus prior adspexisset, iis vocem ad tempus adimi, contrarium autem obtinere, si quis lupum prior intuitus fuisset. Scholiastes ad Theocr. I ll. XIV. s. 22. O οφθέντεσ

Virgil. Eclog. IX. s. 3. Plinius mss. l. VIII. i. Donatus in Terent. Adelph. IV. s. s. s. quos laudavit Staibaum ad Platon de A tibi. I. cap. 1 o. pag. 36. D.

414쪽

nificat cohibere, CONCScere, Coercere. - 'Eπὶ θυμω hoc loco idem est quod ἐπὶ θυμου, quod tamen hic reponere, opus non videtur, quum et cum dativo, Saepe eandem vel similem significationem habeat, ac cum genitivo. s. Matthiae Ur Cr. S. 586. E. Voces m πυροσ, ortuSSe u gloSSatore quodam ad marginem adscriptae, minus recte intextum irrepserunt, certe melius omittentur.

θει του ἔνδοθέν, φασιν. Plinius msi f. VIII 16. Sic gallinaceum quoque leoni timorem incutere docent Aelian. ibid. III di, V. 5o, XIV. s. Lucretius IV. s. o. Plinius . . et X. 21. - Artemidorus Onetrocr. II. 12.

per leonem in somniis indicari ait του ἀπο πνοο κινδύνουσ. De Coulianos Op. cit pag. o. caput hoc per paronomum fiam explicandum putat quoniam frινο Coptice Aoomi, te Domi dicatur, igni porro et lorris eadem Voces latae vocentur, cohibere denique ea lingua Aeco, et Comburere CAel reddatur. CAPUT LXXVI. 'Eκεινο γὰο ἐὰν περ ξη φαγών πίθηκον γιαίνει. Cod. Paris C. Ald et alii πίθηκα; utroque modo vocatur,to iaet πίθηκse Sed posteriοrem lectionem, quum Supra quoque, cap. 66. sequatur Philippus, et reliqui Codd. tueantur, Tetinendam putavimus. - Rem ipsam narrat Plinius ist.

t. VIII. a 6. , Aegritudinem astidii tantum sentit, in

415쪽

n qua medetur ei contumelia, in rabiem agente annexarum D lascivia simiarum. Custatus deinde sanguis in remedio DeSt. U CL quoque supra, adnot. ad cap. 38. hujus libri pag. 36, eq.

416쪽

366 ADNOTATIO O

Sci ligαυeriS, Segnentem, rehendes. Atque sic haec convenient cum loco Aelian f. nim IV. 8 quem citavit quoque de Paun, sed postea ex meliori codice

Λνθρωπον φθορικον Ita est legendum ex Cod. Vaticano, nam ejusmodi adjectivis in vivo terminatis, uti solet

Philippus ' prolati observavit Bastius in sisto iriliρα

417쪽

Graecos non invenitur, Nub οἰκοφθορο dixerunt, veluti recte animadvertit de PauW.φαγοντα νυβαν, ἀποθνήσκει De Condiet , sive cunia Amine, cae Dioscorid. III cap. 116. Plinius mss. l. XIX. 8, sub sin et XX. 16, med Apud Nicandrum Ther O. s. g. commemoratur inter herbas, quibus venenata animalia fugantur. CC quos citavit Iacob ad Aelian.' f. nim. I. 58.

Aνθοωπον τρωγοντα De auri conjicit legendum 'Aνθρωπον τρυφωντα, hominem luxtiriOSum et deliqαle taen-lem. Locus vero nimis mutilus est, quam ut certi quid de eo statui possit. - Phasianinus lacunam hoc modo fortasse ex ingenio suo, supplet hi enim, ασN qutim exieris, os Atans prominentibus dentibtis hirticinitius reseritim gerit, inlr quod irochiluS, qtium Osieris, Penel NS et tro citroque libere commeαἰ. Trebatius in versione sua Iacunam reliquit. Illud tamen haud sine veri similitudine statuisse videntur Pierius merui. XXIX. cap. o. et de Pau in adnot. ad frοοhilam pertinere, quae hic perieres nam tot rebus de crocodil memoratis, mirum sit, ni hanc ejus animalis atque trochili amicitiam memoraverit Bora- pollο, quam veteres Scriptores adeo celebrarunt, derodotus

vh. c. II 68. Aristot mst. nim. IX. . pag. ii T. A. de Amrαθ. vsor in pag. 15. D. Aelian. - αἰ nim. III. 1, VIII. 25. Antigon Caryst. cap. s. Phile Carm.LXXXIII. Apostol. Cent. XIX. prov. 2. Plinius mss. f. VIII. 25 in . Ex hoc capite, aliorumque scriptorum locis, Seyssarthοp. it pag. 183, med emcit, dentes Martis planetae symbolum suisse.

418쪽

φαοem tmti et sortim inertemsti hominem igni/σαnt, crocodilum PingenteS atque eodem sere modo Trebatius. De Phun vertendum putat mmtae r PαCem, mi Tα-Fiendi Dculicis est, miα, et particulam καὶ, quam ha bent Aldus et reliqui edd. omittendam cenSet, quam conjecturam Codd. Pariss tres confirmarunt. - De hac ibidis alae vi in crocodilum, alibi nihil inveni sed avem illam pestiferis bestiis exitiosam esse, narrant erodot. II. S. Diod. Sic I. I. pag. 28, in meSSel. Plutarch de S. VOS. cap. s. pag. 381. C. Aelian f. nimαl. X. s.

νεργνῖον VertenS: DPαCC et sortim, et monens disserentiam inter C et , in antiqua egyptiorum lingua non ex stiti SSe, acrologiam animadvertendam putat, quoniam Com TiorOCοdilam, movi furem , et Maia , aut crEHid POgrum Significent. Sed supra in adnot. pag. 2s . jam diximus, Verisimile non esse, Aegyptios crocodilum illum rapacem Compei dixisse. Seysparili p. cit pag. 6o, in thicis Pennαm COCO- dilo hersαriαm, explicat Lunam vel Mercurium planetam oppositum Saturno, cui crocodiltis sacer habebatur.

419쪽

erodotum narrarunt Antigon Caryst. cap. 25. Basilius M. mmil. V. in rectem pag. 85. B. Aulus Celi. XIII. T. sed sabulam esse declarant Aristot. tal. nim. I. i. pag. 358. D. de Generαἰ nim. III. 1 med pag. 6.3. C. Aelian l. nim IV. d. V r. iεἰ. . . Oppian. negetiq. III. s. 56. Philostr in Vilia poli I. 22 in. Plinius itas. l. VIII 16 quorum nonnullos laudaruntlioeSch. in adnot. et Bochari Amerοχοα. I. pag. T. 2.

420쪽

'Eκεὶνο γαρ ταχύτη σφραίνεται Proboscidem elephantis Graeci Vocarunt quoque προνομαιαν, Κ b. c. Philostr. Vii. potion II 12 et Suidas in voce quoniam vero ea tamquam munia, Utuntur, mαrium quoque dixerunt Romani. CT Cicer.

τε ξηραν καὶ την γραν, καὶ τ ι δένδρα περιελιττων ἀνασπα, καὶ χρηται καθάπερ αν εἰ χειρι. et ibid. D. διὰ μέν υντὴν ἀναπνοὴν χε μυκτῆρα, καθάπερ καὶ των αLλων ἐκα-στον των ἐνντων πν υμονα ζώων διὰ δ την ἐν τω γρωδιατριβὴν καὶ τὴν βραδυτῆτα τῆ εκειθεν μεταβολῆσ, δυνά- μένον λιττeσθαι καὶ μακρoν. Add. I. ii sub sin pag. 2o3. E. o. h. et II 1, in pag. 213. D. E. Plinius uisi. f. VIIIIo med. Mandunt ore spirant et bibunt, odo-D ranturque haud improprie appellata manu. v