장음표시 사용
401쪽
modo atque homicidam punivisse, produnt Aristot de Mimh. scuti pag. Ti T. A. et Plutarch de S. VOS. cap. I. pag. 28o. F. Apud Seyssarth. Op. cit pag. 156, sin ciconia Mercurii symbolum habetur, quoniam Borus i. e. si perpetuus sit
'Eχιν ζωγραφουσι Recte de Paun animadvertit, viperam foeminam melius εχιδν- dici neque tamen, quod idem voluit hic vocem mutandam putaVerim, quum tapud Aelian. l. nim XV. 6. legatur IIερὶ τῆσ
402쪽
ναζομεν ἀναιρει αυτον. Plinius 'ist l. X. 62. D Viperae Dinas caput inserit in os, quod illa rodit, voluptatis dul-ncedine. Pau conjicit ἐπιβαλουσα, vertens sori injiciens, S re CONDOlen et Corrmiens sed ea significatione verbum mβαλ λειν non magi usurpari potest, quam alterum α λειν. s. 'Orville Crit Vrann p. 555. Meliori vero conjectura idem de PauW ἐπιλαβουσα legendum proponit, quoniam λαβουσα et βαλουσα saepissime confundantur. - locis Ter derodoti, aliοrumque, quos supra citavimus, ortasse quis conjiciat legendum esse: αυτη
oα, - ἀναιρH. Sed Aldi lectionem retinuimus, in qua si ἐμβαλλε ad viperam marem referatur, intellecto oυτοσ, Vel inobo; locus sati bene explicari posse videtur. - quod porro in iis, quae sequuntur, Pr liem T ἀποζευχθῆναι, de auri mutandum putat: μετὰ του , Vel κατα το ποζευχθῆναι , non OPUS Videtur, quum Verbum ἀποζευγνυσθαι, hoc loco significare possit ipsius Coilus sirem, Ore,chticori inserἰο aut statuendum, praepositionem 3 ετα cum CCU-
sativo, hic significare ipsum tempus, quo quid accidere dicitur; qua ratione verti debet in vel iniret. s. Schleusn. in Zoxios A. Matthiae Or. Gr. S. 58T. c.
τεκνα indicentur, et si iterum εχιδναν nominasset hoc loco Ηοrapollo, particulam ct m, ut aliis locis semper sit, addidisset. Sed omnes Codd. huic mutationi adversantur, etiam Trebatii, vertenti se merαm ingr/nt. Neque pus est, ut hic ἐχίδνιον, tamquam mαfricitae Imbolum admit- tumUS; nam quamvis adulta , tamen ex scriptοris opinione
403쪽
cit. Inde Mere deesse putat: ἐν τῆ φυσικῆ ταξει, αἰ&γαli ordine et rcilione, aut simile quid Phasianinum Ver Vertentem: γαrius levore, oeschelius legisse conjicit: ἐν τῆ υδὶνι. De re ipsa cae erodot. III sos dii
404쪽
Aνθρωπον νοσήσαντα quod Aldus aliique habent,
ἀσθεν)jσαντα, ab aliquo margini ortasse adscriptum, ad explicandum alterum osήσαντα, postea ejus loc in textum irrepsit vertendum autem videtur tribus fretolum , α - milαlibus 'ressum, liorum cinxilio indigentem veluti basiliscus suo asstatu reliqua animalia occidit, ita calumnia homines infirmos reddit. ἐκεινO γαρ - τω ἐαυτo φυσῆ χατι φονta H. Supra I. cap. 1 ε καὶ προσφυσῆσαν ἐτερω παντι ζωω δίχα καὶ τουδακειν, ναιρει. CAPUT LXII. Λνθρωπον ' πυρο καιόμενον Locus hic in IISS. et Edd. de corruptus est, ut sine pleniorum Codicum perirestitui posse non videatur; ubi enim irum igne OmbuSium significare voluerint veteres , εα mαn α imagine
certo si non fuerint, quod animal in igne illaesum morari, imo ipsum quoque ignem exstinguere putabant. Cfr Aristot.mεἰ. Nim. V. s. pag. 212. C. Nicander inerui . Vs. 35. Aelian is A l. Nim. II. at Phile Carin XVII. Georg. Pisides s. so 2 T. Plinius uisi A l. X. T.
Pierii quoque fuisse videtur, qui cierogl. XVI. 21. dicit: D dominem undique ignibus impetitum , sive cladibus iis, D quae per ignem significantur, objectum, minime tamen nulla ex iis parte laesum signiscare si vellent Aegyptii a
405쪽
Deerdotes, salamandram pingere consuerunt.' Sed nisi quaedam inserantur, locus ita verti nequit; itaque fortasse
supplendum 'Aνθρωπον πο τυρο ἐπιχειρον ιενον, Ut κυκλωθέντα, καὶ ου καιομενον aut tantummodo addenda
particula D. De auri r πυρο , prοponit Disro; ita ut sit hominem more a centUm, quoniam talis homo cum salamandra conserri soleat prοpter ipsum ignis amon rem in quo vivit. V Alia conjectura legit: 'Aνθώω ον
ignorantes, ex usu linquae Graecae aliquid quoque dici posse καίεσθαι rigore, ignem hic adscripsisse Salamandrae autem naturam esSe frigidam , atque inde explicari quare ignem exstinguat, docet Theophr. Igne, quem citavit I. Palmer in Exei Cit in hi estici. Orcteo pag. id-616. ubi abunde de eo animal egit αυτη γαρ κατερ τῆ κεφαλῆ ἀναιρH. Phasian vertit: Os enim qutim in igne felerit, ct utroqNe vile, NOS Giligerii, lammis conjicit, ignemqtie etiam scrotum eχ- fingi ii Trebat. νεα enim troque, ite interimis Causs.legendum putat: αυτη γαρ κατερω τῆ κεφαλῆ ἀναιρεὶ, Vertens ignem utrimque id est, Mirοqtie lateret ingentem extinguit. Sed capite salamandrum XStinguere ignem,
veteres non prodiderunt. - οnStat quidem eos putasse, hujus animalis venenum esse perniciosissimum , ita ut Plinius msi l. XXIX. . med dicat: Salamandram, D si arbori irrepserit, omnia poma Veneno inficere, et eos D qui ederint necare. ' cf. quoque Aelian l. nim. IX. 28. duo tamen capita, quod sciam, nemo VeterVm a lamandrae tribuit. Statuendum igitur sortasse cum Paranio, duorum symbolorum partes tantummodo hic SuperStite esse, alterius priorem, alterius posteriorem, at iste hanc constituere illa: αυτη γὰρ - ναιοεὶ quae CSpicere potueri Dido
406쪽
D ratur cum homine Omburendo, prοpter caloris amorem ; est autem Mercurii symbolum, et duo capita habet, veluti D Mercurius nunc matutinu , nunc VESPertinuS. CAPUT LXIII. 'Eκεινο γὰρ φθαλμου ου εχε ου τε Πα. De talpis
Add. idem de nim III. I. pag. 2. A. Apostol. Cent. XIX. 5. Suidas, in voce, et Plinius Amsi t. XI. T. Artemidorus Onebocr. III. 65. eandem et et significationem tribuit 'Aσπαλαξ ανθρωπον τυφλόν πο ου συμβε
Seyssarth p. cit pag. 153 ἰασα vocat Imbolum Saturni et Athoris, quoniam OeCilcis et fenebret Athori l. e. h. oeminino adscribantur.
407쪽
Se3ssarth p. cit pag. 155 in . CSPerlitionem Saturni symbolum putat quoniam animal hoc formicis, Marti planetae sacris , adversarium dicatur ab orapolline; et cap. 52. hujus libri, inbecilliscis et avi tribuatur, quae Saturno prοpria.
ita quoque accepit Pierius ierogl. XIII. o. Phasianinus
δηπου ταυτα ἀλλαττομενοσ. Add. Glycas rincti pag. 55. D. Plinius uisi A l. VIII do, sin sed rem negat extuS medicus, apud eundem , XXXII. 3 in.
408쪽
Dintelligentes odorem illum indicem sui esse. U Simili errore apud Photium Cod. XLII. pag. 6.8, sine, quem locum laudavimus Supra pag. io. αίλου(o nominatur, ubi potius de cynocephalo cogitandum videtur.
409쪽
magna cum veri similitudine conjicit, errore scribentium , ἀκουοντα in codices irrepsisse, pr ἀναπνέοντα, tum prοpter ipsa Ηοrapollinis verba, quae Sequuntur: αυτ γαρ ναπνείδια των ωθώνων καὶ των ωτων tum ob ea quae de capra narrat Aelian f. mim. I. 3. 'Eχει τι πλεο
putaVerim ἀσθματικώτατον, . . dorcillime virαnS quoniam hoc pugnat cum scriptoris pinione, capras duobus spirandi larganis esse instructas Aristotel. mει nim. I. 11 in pag. 262. E. et 263. h. huic narrationi fidem suam negat Plinius sel. f. VIII. in med et Varro de Ae Aristio II. . , Archelauin scripsisse Hunt, auribUSeu spirare, non naribus. f. quoque Oppian Gile et . II. S. 338.
410쪽
Fieri potest ut verba: θρασυν δε λον, pro diverSa lectione, aut explicandi gratia, ab aliquo in margine codicis ad Scripta, postea in textum irrepserint. Trebatius quoque ea in sit Cod invenit, nam vertit: erum modo fortem et usicem, OG imbecillam et limitam cum omni signi iCαTU.υαιναν ωγραφουσιν Cesnerus in Lib. ' να-νφε- cibus, dicit, se in libris, quos consuluerat, Scriptum legisse:υαιναν φιν ζωγραφουσιν, atque eandem quoque lectionem secutus est Trebatius Vertens hναenαm Ser Perilem in Mari et probavit Bochari. Fieron. II pag. ZOT , in FortaSSe aliquis in codice adnotaverat, Serpentem qUO UE SEXUm Utare, de qua veterum opinione cir quos laudavit Bochart. l. c. atque inde vitiosa lecti in nonnullos codices irrepsit. quum autem apud alios Scriptores mentio non fiat, quod sciam, de serpente hyαen vocato, de dicten pisce egit
Aelian l. nim XIII. T. tutius est, hic etiam de quadrupede accipere. Oppian negetic III. S. 2 i, seq.
VI. 32. pag. 5s A. B. et de Generctf. nim III 6 med.pag. 655. . ubi ita quoque statuisse dicitierodorum IIeracleotem explicat, unde haec fabula de hyaena originem habeat. Caeterum css. Clem Alex Petecum. II cap. o. pag. 221, 222. Polleri Artemid. Oneirsor. II. 12. qui ''Tαινα δἐ inquit, o μαίνει ἀνθοογυγον. Gl3ca urincti.