장음표시 사용
231쪽
Parmeniantis eiusdem sectae tenaci illinus custos atque defensi,r : qui mox ut ca edram illam pestilentiae nacius est , stylum acuit aduersus Catholicos, scripta cilci
- VALENTIS IMPRs tias quasdam nostrae Hregrinationis . Quod si minorem natu primum ; tuis com Astiis , quibus omnia reguntur , acquiescimus . J hare Gregorius : quae hic des ei pilite voluimus , ut saliena hoc tam digno exemplo flicet innumera alia suppetant quae Christiani solerent persbluere extrema defunctis, satis canetis fieret explor tu iam . Porro adeo seliae extitit exitus Caesari j, ut dies obitus eius , idemq. natalis ad vitam aeternam , dedicaretur publicis Esclesiae monumentis , atque ad criber tur Martyrologio cum alijs sanctis anniuersaria memoria celebrandus : cuius ani cis V N . mam t.riai caeleltibus gaudijs locupletatam ut ipse testatur' Gregorius saepe per vi-ν- sum aspexit. Extant eiusdem Caesari j piae eruditaeq. lucubrationes , nempe de Anima dial gi . Varia insuper eum .scriptiisse opera, & potillimum contra Graecos, auctor est Sui das . Cum autem post eius Obitum bona ipsius ab hostibus ut ait Gregorius pi to ficati s arpasonibus , ijsdemq. Arianas diriperentur : ut his occurreret Soptir , Greg. vi -ιν- nius Prauectus, datis ea de re ad cum litteris, Gregorius intercessit h . extant ipsie, quibus de rerum humanarum volubili statu egregie philosopliatur , pluraq. habet de . A. iam M. Caesarij Praeclari S meritis. Mentio cli huius Sophronis apud Ammianum , ait q. - Notario creatuni esse Praeiectum urbis Constantinopolis. Hoc tempore defuncto Donato pseud piscopo Carthaginensi partis schismatin i, is mi corum, immo capite Donatistarum, subrogatus est in eius locum ab ijsdem iacti
conscrta mendacijs , quibus ii DCn alii, i implici Cies saltem decipi pol utilent ..qu cum sensissent Catholici in Africa Priscopi , ad eiusA oniuranda deliramenia , -- Quendasqc ex verborum lcrcro prastigias, prouocau uini honuircin ad publicum I piscoportina conuentum , ubi cuncta : b eo scrista silent accurate exantinari'. R dcum ipse Ec alii libi subiecti exccrandae dissensionis An ti ines id iacere se itus reci
sarent, respuereiitq. Catholicos , quasi indignos ipsorum contortio , quod illos iur- mundos, communicatiCneq. lapsi rum labefactatos, se ipsos vero sanctospradicarent ac minados: neccile suit litteris saltem publice cata a m agere , ne veritas in Caensa , niendacioruis nubibus tectacla Obicurata, aput nutantes aminos indiscrinnen actaucta, periclitari aliquo modo posset. o H,τri ol. Praestitit is egregie Optatus Episcopus Mileui in Numidia , vir quidem cum erim .i tu, ditione claruS, tum spinata vitae morum integritate lanctis imus : qui elo pietatis via sus - incentus, sortis delenior veritatis, reus in omnem illam L lusmaticorum phalangem D di intrepidus procli ita : scripsit l. ad eumdem Parmenianum primarium isorum A tistitem septem hinos , eius scriptis aduersarios s quibus ston solum mendacia illa ventola hominis vcsani certis firmis'. redarguerct argumentis 3 sed diuersa ac plane contraria dictione fastutii & ari gantiam protervi hominis , nonnili contum has stylo vomentis, deprimeret , desinirem. amn um p cacia tumidum , atque si licere , charitate in eum introduceret veritatem. fratrem enim eum Optatus suis sci ptis irequciater appellat, a quo Pcccator, legis transfrestor, immundus, toris extra Ecclesiam vagans, exul, ac denique pag us una cum Catholicis omnibus ipsen minatus sitisset : fratrem , inquam . eum Optatus dicit ex con ditio lacraiccnti, quod uno bapti linq ab una progenitrice Christiana religione geniti e ent. At antequam hac de re Crationem longius protrahamus, temporis ratio ex nam Ere firmanda est; ut ea stabilita, cetera quae dicenda erunt, inconcussa cohaereant v ritati . AuctGr est sanctus Hieronymus 4 , Optatum sub Valentiniano & Valente Principibus scripsisse aduersiis partis Donatianae calumniam libros sex alias i ptem quibus ostenderet crimen Donatianorum in nos salis intorqueri . Sed quoto p immuni anno horum Imperi j i pie scripserit, cum nec iple , nec alius dicat et ut in hunc potius annum, nempe postquam Damasus sedere coeperit, reiecerimus, ratio mitul it ut aperiamus. Sane quidem, si habenda ratio est optati testificationis idi plumbis at firmantis ; ad ii ipsi tempora ea scriptio reserenda est: cuna a tempore Diocletiani perlecutionis in Africa sub Aruilino Procotasule Cari aginis, & Floro in
Numidia, usque ad tempus quo ea scribebat, numeret annos sexaginta de quod eXcuma o M M. i. rit: ait enim primo k: Firme ante annos sexaginta, A quod excurrit, per totam Arris
232쪽
A cam persecutionis est deuasata tempestas, qtiis alios iecit martyres, alios consesseres, nonnullos stinesta prostrauit in morte,dcc.J et post multa : Alia persecutio,quae fuit sub AE tDiocletiano & Maximiano; quo tempore suerunt & impij Iusices, bellum Christi no nomini inierentes: ex quibus in prouincia proconsulari ante annos feaaginta, de quod excurrit, fuerat Anulinus, in Numidia Florus. J Porro secundum cnronol giam ab ipsi, Optato Praescriptam, & ea quae dicta fiunt de his suo loco superius, cum constet ea contigisse anno Domini trecentesimo secundo ac tertio , additis his illis sexaginta annis, quod intercedit temporis usque ad illud tempus Optati: dicet dum profecti, esset, ipsisna elucubrasse commentarium illum anno Christi trecentesimo sexagesimo .
Sed quod adijcitur, Et quod excurrit J ha e ipsa verba ibi addita quonam sint sen- - o v x B si accipienda, pcruestigandum accuratius est . Vsi sunt ea dicendi locutione S. Ai Q VMoti gustinus', antea vero Paulus Iureconsultus,&s qui alij: quod illud importat, quod ,
alij sirequenter dicere consueuerunt, Eo amplius: non autem quod dici selet, Plus mi- p nusve , vel circiter: nam illud, Quod excurrit J maiorem semper notato significat numerumta . Sed quousque eidem, Quod excurrit J habenae laxandae sunt, ut currat ξputo vique ad sequentem de dem posse terminum prorogari. quod enim ea verba nonniti numero denario simplici , vel per decades multiplicat O , inuenimus apponi consueuille; inducimur, ut dicamus, illud, Annos sexaginta, & quod excurrit vique tantum ad septuagesimum exclusiue extendi potuit te: ac proinde quod Optatus ait, a persecutione Diocletiani, qua codices quaesiti sunt ad comburendum , annos ta
merari sexaginta dc quod excurrit, nihil prohiberi, quin illis verbis pollit pr. xlens C annus includi , qui cit quintus post sexagesimum a notata superius Diocletiani
Quod autem ad hunc ubile annum notatum tempus illud incertum excurrisse sinamus, illud nos iacile persuasit, quod idem Optatus - cum texit successionem R. ς M. M. manorum Pontificum, Damasi meminit post Liberium succedentis . Quod vero Sibricius quoque post Damasum ponitur, additus creditur a librario, qui Strici j tempore librum exscripsit: nam nequaquam tempus sedis Stricii Optatum attigisse, omnes aeque consentiunt: neque enim tibi cohaerent quod testatur S. Hieronymus Opi tum scripsisse sub Impp. Valentiniano & Valente, eodemque tempore sedissse Siri,cium: cum praesertim Augustinus de Optato agens, nequaquam ut sui temporis hominis , sed antiquioris memini ite videatur: quamobrem vix Damasi prima temp-
D in attigisse putatur, neque diu suis scriptis superuixistis . Consentit quidem etiam Balduinus, vir sane disertus, ipsb initio sedis Damasi optatum seripsisse: sed i allitur, dum ingressiim Damasi ponit anno Domini trecentesimo septuagesimo, quem an no superiori sedere coepiste, perspicue demonstrauimus. quamobrem hoc ipso anno, quo primus absoluitur sedis Damasi & secundus inchoatur, ipso quoque consentiet te, Optatum scripsisse dicimus. His iam de tempore elucidatis, superest ut de cau
Cum igitur ut dictum est Donatistae, ipseq. Parmenianus eorum primarius Antistes congredi cum Ecesesiae Catholica: Episcopis dedignarentur; Optato necessario lim Thcubuit , ut veritatis defensionem scripto perageret: comestatur enim hoc ipse sua: c. Θεlucubrationi S exordio , cum post pauca ista pia fatur 4: Omnes quidem , Domi Via ζ', E filicet, per lingula loca maledicis vocibus perstrepunt : sed unum quidem vix in- ἀ . i.
uenimus, cum quo per litteras hoc modo loquamur, Parmenianum icilicet iratrem nostrum s sit tamen se a nobis vel hoc nomine nuncupari permittit . Et quia coli sium Episcopale nolunt nobiscum habere commune: non sint collegae, si nolunt: tamen, ut supra diximus, fratres sunO . Frater meus igitur Parmenianus ne vent se ac nude, ut ceteri, loqueretur ; quicquid sentire potuit, non solum dixit, scd etiam in scriptura digessio. Cuius dictis, cum respondere, veritate cogente, compei limur : erit inter nos abientes quoquo modo collatio. Eo modo dc latisfiet desid rijs aliquorum: nam a multis desideratum est, ut ad eruendam veritatem, ab aliquibus delensoribus partium confictus haberetur: et fieri potuit . Sed 'uoniam Cc a cestum prohibent,& aditus intercludunt, α consessum vitant,& colloquium den gant : vel tecum milii, frater Parmeniane, sit isto modo collatio. Et quia tractatus
233쪽
tuos, quos in manibus & in ore multorum cile voluilli, non aspernatus sum neque coim Atempli, sed omnia a te dicta patienter audiui: audias & tu humilitatis nostrae responsa. J h. aec Optatus.
Quid autem tractatibus illis suis Parmenianus probarenisus fuerit, idem Optatusti ne iiibdens declarat his verbis: Ego intelligo, & tu non negas ,& quiuis sapiens τ vrVM ns,t pervidet, te nulla alia ratione tam prolixe tractatae , nisi ut Ecclesiam Catholicam ei sibi tela tuis tractatibu indigne Puliares. Sed ut intelligi datur, aliud habet animus , aliud
me x sτ. simat sermo: denique omnia te video dixi ile contra Catholicam, immo multa pro Catholica, cum Catholicus non iis, &e.J luee idcirco, quod Donatistae, ne arguerentur est e schis natici, Catholicam Eccleliam penes se esse tantum , probare niterentur: qui vero ab illis separati essent, extra Ecclesiam Catholicam vagari dicerent. h q. Probare scriptis suis Parmenianus adnitebatur, in parte Donati elae Catholicam , re- Bliquas vero omnes toto orbe terrarum diffusas Ecclesias elle icitisviaticas: cum illud inter haec, quod est verum, altrueret, Ecclesiam Catholicam nonnili unam esse posse. Quamobrem in eo potistimum totius quaestionis videbatur cardo reuolui, ut G tis notis consignaretur , di istinctis disserentijs definiretur, atque expressis propriet libum monitraretur, quae vere esset Ecclesia Catholica, ut lic apud quos citet, pariter
intelligi poste . Nobilis sane suit liaec tractatio argumenti, quam di Optatus digne quidem estpr
secutus : ad quem prouocandi essent omnes haeretici, illos dico, quibus inest aliqua veritatem indagandi voluntas,nec obstinato animo per quam semel ingressi sunt erroris viam, obfirmato vultu sectari percurrunt. V ideas enim optatum more maiorum as ' seueranter definire , a Catholico nomine eos prorsus excludi, quibuscum Romana C,ius, d.o, Ecclusia non communicat 3 cOsq. tantum eo nomine legitime gloriari,quibus Romanus sir ECCLEsia EpiscopuS coniungitur commercio Formatarum . Porro quod & illud etiam adue με no ΠΑ- sbiorum aifirmatione certum haberetur ; Vbi non esset Catholica, nec ibi incile posseveritatem 3 & contra , Vbi probaretur Catholica Ecclesia esse, inibi reperiri necti ν om/.M. r. sario veritatem: Optatus haec in fine contra Parmenianum .: Si ita est, quae apud vos veritas inueniri potest, cui Catholica videtur obsistere di Aut quod apud nos ei te me:
dacium, Poteris approbare, in una communione esse cum toto orbe terrarum rNun
quid poteris approbare mendacium, symbolum verum & unicum retinere & desend re ξ Numquid poteris approbare mendacium cathedram Petri, & claues regni Culi rum a Claristo concessas, ubi est nostra ibrietas ξ d haec & alia ipse: at de lus pluribus superius actum est. D, ,eoui ., Ceterum non optatu. tantum Parmenianum ita delirantem redarguit, sed & ipsius
nou misi communionis Ticonius Donatistarum prudentior impugnauit . Exhorrescebant
phlire aures blasphemiam illam audire, Catholicam Christi Ecclesiam toto orbe dis.
so. iusam iam penitus periisse;&in Africa tantum, nec apud omnes, sed eos solum qui estent partis Donati, tamquam arcam Noe, diluuio pereunte orbe, integram esse rolictam. Ticonius, inquam, aduersatus Parmeniano, sectae sitie, quam profitebatur, Episcopo,illud scriptis confimiauit atque defendit, Catholicam Dei Ecclesiam nequaquam coarctari angustis terminis partis Donatistarum, sed longe lateq. per orbem Christianiim ubique perseuerare disti tuam, nec posse peccatis hominum tolli, euacu riq. ex humanis excessibus Dei promistiones. Haec ita sientientem Ticonium Parin nianus admonuit ii scripta l. ad cum epiliola , cum nihilominus in eadem senten- EPermaneret, cumdem anathemate perculit. Teilatur id quidem S. Augustinus
liis verbis: Ticonius enim omnium sanctarum pasnarum vocibus circumtus is euigil uit, de vidit Ecclesiam Dei toto orbe dissus ain , sicut de illa tanto ante per cordare ora sanctorum praeuisitan atque praedictum est. Quo praecepto, suscepit aduersus ipsos suos demonstrare & asserere , nullius hominis quamuis sceleratum Ec immone peccatum prascribere promissis Dei ; nec id agere quorumlibet intra Ecclesiam conititutorum quamlibet impietatem, ut fides Dei de Mesesia sutura de diffundet da usque ad terminos Orbis terrae, quae in promissis Patrum retenta de nunc exhibita est , euacuaretim . Hoc ergo Ticonius cum vehementer copioseq. dissereret, α ora contradicentium multis α magnis ac mandestis sanctarum scripturarum t
234쪽
A stimoni js oppilaret: non vidit quod consequenter videndum fuit, illos videlicet in Africa Christianos pertinere ad Ecclesiam toto orbe diffidam, qui utique non istis ab
eiusdem Orbis communione atque unitate seiunctis, sed ipsi orbi terrarum per communionem connecterentur. Parmenianus autem ceterique Donatistae viderunt hoc elle
consequens , dc maluerunt suscipere obstinatii limum animum aduersus apertis limam veritatem, quam Ticonius asserebat, quam ea concessa stuperari ab Africanis Ecclesijs, quae illius unitatis, quam Ticonius allerebat, communione gauderent , unde se isti separassent. Et Parmenianus quidem primo eum per epistolam velut corrigendum putauit: postea vero ex Concilio eorum perhibet damnatum. J haec Augustinus , apud quem est de eodem Ticonio crebrior mentio, ut cum in commentarijs de Doctrina Christiana de eodem sic ait : --s Dan
B Ticonius quidam, qui contra Douatistas inuectissime scripsit, cum fuerit Donatista;
& illic inuenitur absurdissimi cordis, ubi eos non omni ex parte relinquere voluit: fecit libram, quem Regularum vocavit, quia in eo quasdam septem regulas executus est, quibus quasi clauibus diuinarum scripturarum aperirentur occulta. J haec ipse, qui eas tingulas numerat. Ceterum quod ad scripta Ticonij spectat ; recenset omnia Gen- τ nadius, de eo sic scribens h: Ticonius natione Aser, in diuinis litteris eruditus iuxta hi-- .storiam sussicienter, S: in saecularibus non ignarus, suit in Ecclesiasticis quoque negoti js studiosiis. Scripsit de Bello intestino libros tres, & expolitiones diuersarum causarum, in quibus ob suoruin defensionem antiquarum meminit Synodorum: e quibus omnibus agnoscitur Donatianae partis satile. J Quod ad has Synodos pertinet: erant antiqui illi
conuentus ab ijudem Donatistis celebrati,quos Ticonius aduersus Parmenianu addaxit ετ ε ovin C in medium, ut ex illis conuinceret. ipsum ac ceteros Donatistas a priscis eiusdem com- A-munionis Episcopis deviasse. Fidem Lacit horum omnium Ausustinus ς,cum ad Vinceti' e ri,
ii uni scribens haec ait: Scribit enim ille Ticonius,ho no ut vixi vestrae communionis, a ducentis&septuaginta Episcopis vestris Concilium Carthagini celebratum. In quo Concilio per septuaginta & quinque dies,postpositis omnibus praeteritis, limatam es lesentent iam atque decreta,ut Traditoribus immensi criminis reis,si bapti Zari nollent, pro
integris communicaretur. Deuterium etiam Macrinensem Episcopum communionis
vestrae, dicit, Traditorum plebem congregatam Ecclesiae miscutile, di secundum statuta illius Concili j a ducentis & septuaginta Episcopis vestris facti, secisse cum Traditoribus unitatem; et q. Deuterio post hoc factum iugiter communicasse Donatum;nec solum huic Deuterio, sed etiam uniuersis Maurorum Episcopis per quadraginta annos, quos D dicit usque ad persecutionem per Macarium factam Traditoribus une baptismo communicas te. Sed dicis: Quis est iste Ticonius Z Ille est Ticonius, quem Parmenianus rescribendo compescit, de eum deterret, ne alia scribat, non tamen refellit ea ipsa quae scribit. J haec Augustinus: ex quibus astertione Ticonij illud expressum habetur, robapti rationem a Donatistis a temporibus Macarianis, nempe sub Constante Imperatore inductam suisse. Sed ad coeptam a Gennadio de lucubrationibus Ticonij na
Composuit, inquit,& Regulas ad inuestiganda & inuenienda intelligentiam Scripturarum, octo,alias septem,quas in uno volumine conclusit. Expositit & Apocalypsim I comi. annis ex integro, nihil in ea carnale, sed totum intelligens spirituale. In qua expositione dixit, Angelicam stationem corpus esse: Mille quoque annoram regni in terra iust T rum post resurrectionem suturi suspicionem tulit; neque duas in carne mortuoru resti rectiones suturas, unam iustorum,& aliam iniustorum s sed unam &semel omnium, in qua resurgerent etiam abortivi retormati, ne quid humani generis detormatum animatae substantiae intereat, ostendit . Distinctionem sane duarum resiurrectionum ita focit . Primam, quam iustorum Apocalypsis dicit , credimus modo in Ecclesiae ii cremento asi, ubi iustificati per fidem , a morticini js peccatorum suorum per ba
ptismum ad vitae aeternae stipendium suscitantur : secundam vero generaliter omnis hominum carnis . Floruit nic vir aetate , qua iam memoratus Ruirinus , The dolio dc filio eius regnantibus. J haec Gennadius. Sed plane mea sententia errat, dum putat Ticonium aequalem suisse Ruilini: nam conitat eum vixille Parmeniani tem-
Poribus , qui Donatis iarum agebat Episcopum. Quod si velimus diutius post haec tu Por a se ; illud a Terendam est, Ticoniam senem, iuuenem vero extitisse Ruilinum.
235쪽
CHRISTI - , Λ rilis. DAMASI PAR VALENTINIANI
At non optatus tantum atque Ticonius scripta Parmeniani impugnarunt, sed As. AVGv rnultum post temporis id felicius praestitit Augustinus, qui aduersius illam potulimumo .iV, L epistolam, quam ipse contra Ticonium scripserat, tribus agens libris eam resellit. Quae v rA ARM - autE poli liac Parmenianus contra Catholicam in Africa Ecclesiam egerit, di quae consis euta sint inter i psos Donatistas conflata distidia suo loco dicturi sumus. Quod modo reliqua est de Optato Episcopo Mileuitano, cuius occasione ad haec de Ticonio & Ausi stino digressi sumas: magna ipse apud posteros Asricanos Catholicos veneratione vi--Ais uno,. A guit: etenim S. Augusti nub digno praeconio eum nominat φ, atque inter praeclaros Ec-ν rm O. esesiasticos tractatoreS adnumerat h. Fulgentius eumdem cum sanctum appellat, eius in is nia exponendo sensum Pauli interpretationem commendat . Porro eius memoria relata in
ria. C. M. tabulas Ecclesiasticas pridie Nonas Iuni j, publica lectione fit in Ecclesia annis singulis: ,. rediuiua 4. Ceterum ab hoc, de quo agimus, longe discreti sunt Optati it Ii, qui hoc eode B culo vixisse reperiuntur, nepe Optatus Donatista,qui interfuit Concilio Cirtensi,alius - μ ν δ item Donatista in Concilio Bagate . vel ille nefandus optatus Gildonianus, de qui FLVREs r. bus inserius mentio erit. Porro status Asticanae Ecclesiae in deterius dilabebatur, impijs τεν Donatistis non scriptis tantum, sed vi grassantibus, armatis nimirum quod dictum est superius ad omnium terrorem circumcellionibus. Sed de his alias pluribus.
IESU CHRISTI DAMASI PAP. VALENTINIANI
TRecentesimo sexagesimo nono Christi anno, Valentiniano nobili puero, & Aure- Clio Victore Coss. Olybrius praefecturam Vrbanam gessit ι sub quo ichi atici Ro
mae & in suburbijs denuo tumultuantes represi sunt tum per eumdem Olybrium, tum etiam per Aginatium eius Vicarium, fauente in omnibus iustae cauis Damali Valenti niano Imperatore, cuius ea de re extant rescripta hoc anno data tam ad eumdem Olybrium, quam etiam ad Aginatium,quae ex C dice Vaticano sit perius citato reddemus. Sed primum ne ambiguitas aliqua oriatur de eiusdem Olybrii tempore N efecturae: sub memoratis quidem Consulibus eam accidii le,complura eius lem Imperatoris citata in margine rescripta significant. Eo usque proruperunt Ursicini partis Romae schismatici,ut compressi licet manu militari, atque etiam basilica quod dictum ei quam occuparant, spoliati fuissent, reddita illa Damalo, nequaquam acquieuerint: ted obduratis animis abhorrentes penitus Dcommunicare cum legitimo Vrbis Antistite, nouum illud parant consilium, a me eadmodii obdurata suggestum: nempe, quod Praefectis prohibentibus, intra Vrbem cor uentus agere non liceret; in suburbijs, in cryptis arenarijs, alijsve priuatorum locis e clesiam congregarunt, in qua insano conatu cathedram contra cathedram crexerunt, ubi Vrticinum venerabantur Pontificem, quem accensis studijs vulgus adeo obstiri te Quebat. Sed cum hac pro maxima impietate execranda omnibus haberentur, int teranda quoque sunt visa: etenim quae gerebantur in suburbijs, ab iisdem schisitiaticis ii tra moenia iactanter & inibienter ostentabantur, atque arroganter praedicabantur, unde& somites rixarum ministrabantur. De quibus omnibus Valentinianus Imperator ad
Olybrium Praesectum ita rescripsit Tu quidem, sicut proximis litteris indicasti, enixissimo studio praestare voluisti, ut Enulla in urbe Roma posset esse discordia , Christianorumque populus profunda in otio securitate gauderet. Sed quantum Aginatij clarissimi viri Vicariae prae tecturae scripta testata sunt; adhuc aliquanto placata misceri delectat; extramuraneis q. coiruentibus
irequens strepitus excitatur, Olibri parens carissime Augustorum. Quamobrem egregia sublimitas tua, ipsius auctoritate praeceptionis, & patriae praestet & legi, ' ut popi lodiisentienti nulla intra vigesimum lapidem vel religio ad coeundum possit este, vel copia: ut si cessare non vult, migret ut iussiim est incina collectio. Ita demam etiam tumultuantibus cunctis longe proculq. summotis, certa pax plebi in aeuunt esse tria buatur . J hactenus Imperatoris rescriptum ad Olybrium. Sed de ad Aginatium Vic rium ita rescripsit:
Omnem ius dicten lassibus occasionem, quae ut prudentia tua scripsit secratissimam Vrbem
236쪽
A Vrbem Christianorim populo fluctuante confundunt, auserre cupientes: iubemus his λε c irruri litteris, ut ab his, quos iuuat turbulenta seiunctio, nullus intra vigesimum lapidem :.' , ' -- conuentus habeatur, Aginati carissime & iucundissime . Itaque spe lata seueritas tua admodum salutare praeceptum, de quod nullum interpretation)bus locum ex aliquo relinquatur ambiguo, his animis eaecquatur, quos pacis tranquillitatisque recuperandae & Iudex debet & ciuis . Habes & Vrbanae ad hoc auxilium praeiecturae. Nam αOlybrium, clarilliinum de illustrem virum, pari serenitas nostra concitauit aib.Irica in , lactio rum impios coctus: ut termino, qui cuidenter cli limitariis excluderet, quo nec in vicino quidem exoriretur vel motus. qui in Urbe non esset. Et facile praestabitis duo, quod singuli praestare polletis. J hucusque Valentinianus ad Aginatium: quem Vicariam praeiecturam iunctum esse apud Olybrium Vrbis Praefectima etiam Ammianus aD AE Aminia,O.ς firmat, ciuia de eo sic ait: Quod Aginatius indignissime ferens, dolent l. in examinan- ' dis causis Maximinum ab Obbrio sibi praelatuin , cum esset ipse Vicarius Romae, familiari sermone docuit Probum occulte, &cderat autem hic Probus summam omnium gerens potestatem, nempe praeiecturam Praetorij. Quo modo vero idem Aginatius d lo arte9. Maximini primum Annonae, inde vero Pragorio Praesecti, capite truncari sit iussus, idem Ammianus narrat, rem gestam pluribus prcisecutus. At in codice Vaticano, ex quo Omnia citata stiperius in hac caula Valentiniani rescripta deproni plumus, aliud rursiis ad Olybrium datum habetur in haec verba rescriptum, quo declaratur, ab eodem cohibitos esse schismaticos :Ijdem AAA. ad Olybrium Praesectum Urbis. Cum nihil possit esse iucundius vel νxsol ruis abundantia,vel quiete ; ac summa felicitas sit, quoties duo ista iunguntur: proculdubio 'V -- C sublimitas tua prospicit, quam gratae nobis litterae tuae fuerint s cum & eos ene compressos , qu sanctis imam legem tumultu & seditione miscuerant.& annonam communis omnium patriae paulatim in istatum pristinum redire coepisse testatae sunt. Sed hoc propemodum non itupemus in voto. Talem enim te futurum esse praesumpsin ius,cum detulimus tuis meritis praeseruiram, qualem statim in administrationis exordio inu nimus. Denique nos monemus, ut illui iris auctoritas tua, eamdem emcaciam deurutionemque custodiens, penitus statum plebis,vel reserinationem pristinae disciplinae. . vel necessariorum prouitionibus commodorum dc modestiae gloria & bonis securitatis
accumulet Olybri pater carissime AA.) Prompto quippe cura ingenio citis est, ut
incoeptis posteriora respondeant. Neque ita origines criminum metiaris, ut mansuetudinem nostram de correctionibus singulorum existimes consulentain: cum omnia, ex- D quibus aliqua potest esse confusio , sponte praeueniens , ac sic selicite verecur deque α.cornpescas, ut nobis non tam incitandi necessitas relinquatur, quam gratia comprobandi . J haec Valentinianus cupidissimus ut schismatici penitus coercerentur. Sed quomodo sequentibus annis, ijsdem tumultuantibus , rursus oportuit eosdem ab Imperatore per Urbis Praesectos cohiberi , inserius dicturi sumus. Iam vero ad congreia
sum S. Hi j ij Episcopi Pictaviensis cum Auxentio Ariano Episcopo Mediolanensi or
Hoc enim anno, qui decimus numeratur post Concilium Ariminense, S. Hilarius tui inmcum accepit let, Valentinianum Imp. consecto talicem Alemannico bello Mediolanum Q GMN- se 'tulisse.atque rescriptum suoddam pro Auxentio Arianopseudoepi: po Mediola--: '3 nenii, qui se Catholicum esse 1 maulabat, dedisse: dolens, Imperatorem a versipelle insi- E diatore deceptum esse, extorpumq. ab eo ad Qtura ipsius haeresim propagandam edictu colore pietatis maxime impium: ad illum prosecuis est, acturus coram a)ucrius Auxei titi: quem, licet Eusebius Episcopus Vercellensis, Euagrius,& Philastrius Brixianus crebro illi negotium facessissent, & vehementer exagitassent; haud tamen tantum fuit apud eos virium, ut valuerint veteri Osum colubrum e ibramine iras abducere, atque e sede accepta a Constantio Imp. depellere . Hilarius igitur indigno animo ferens, unum hunc ita Occidente tam nobili Ecclesiae praesidere Episcopum Ariairum, arteq. sua ceu praeitigijs quibusdam fallentem oculos intuentium , atque initar I rotei diuersas mi tantem species, pro albitrio interdum apparere Catholicum : ut huiusmodi ludi sic tiones selueret, atque detegeret imposiuras, magna fiducia de Catholico Imperatore suscepta ani matus, munitu'. diuinti praesidici Mediolanum concessit hoc ipso anno , ut libellus ipsius Auxeniij manifestat, ubi testatur, se illam scribere post decem annosa Concilio
237쪽
Christi trecentestino quinqua simo nono: reddemus vero illam interius. Quae autem acta sint ab eodem Hilario Mediolani aduersus Auxentium,cum satis e prella habeantur in eius epistola ad omnes Christi fideles conseripta; hic eam describe do, verbis ipsius Hilarii res gesta cunctis certior innotescet. Elt enim ipsa ultima luci bratio sanctis limi Patris iam senio aerumnisq. fracti,sed satagentis ante obitum iam im- . minentem,tum factis, tum scriptis, sub Catholico nomine latentem Arianorum impieta tem omnibus Orthodoxis test a reddere. quod hac epistola egregie praestitit; qua primum omnium Arianorum impietatem factis expressam, sed dictis velatam insinuat a que detegit: inde vero de congressu, quem habuit cum Auxent io,narrationem instituit. Accipiamus avide nouissima haec sanctissinu viri facta ab eodem postremis characteriis in m&η- ωρο- bus contignata. Est autem eidem epistolae praefixus eiuli nodi titulus : Bisici iτε ν i. Dilectissimis fratribus in fide paterna manentibus,& Arianam haeresim detestantibus roLA G Episcopis,& Omnibus plebibus, Hilarius conseruus vester S.
Speciosum quidem nomen est pacis, & pulchra est opinio unitatis: sed quis ambigat, ' ναιc .uo eam selam Ecclesiae atque Euangeliora ' unitam pacem esse, quae Christi est, quam ad Apostolos post passionis suae gloria est locutus, qua ad aeterni mandati sat pignus commendauit abiturus 3 Hane nos, statres dilectissimi ,& arnassam quaerere, & turbatam componere, & repertam tenere curaui mus. Sed huius ipsius fieri nos vel participes vel auctores, nec temporis nostri peccata meruerunt, nec imminentis Antichristi praeuij mirunistri q. sunt passi; qui pacis suae, id est,impietatis suae unitate se iactant, agentes se non ut Christi Ep: seopos, sed Antichristi sacerdotes.
Ac ne maledicis verborum in eos uti conuiciis arguamur: causam perditionis publi- Ccae, ne cuiquam ignorata sit,non tacemus. Antichriit os plures esse, etiam Apostolo I anne praedarante, cognouimus. Quisquis enim Christum,qtialis ab Apostolis est praedicatus, negauit, Antichristus est. Nominis Antichristi proprietas ei ξ,Christo est e controrium. Hoc nunc sub opinione falsae pietatis efiicitur: hoc si ib specie praedicationis Euangelicae laboratur, ut Dominus Iesia, Christus,dum praedicari creditur, denegetur.Ac pri- . mum misereri licet nostrae aetatis laborum,& praesentium temporum stultas opiniones ingemiscere,quibas patrocinari Deo humana creduntur, de ad tuendam Christi Ecclesiam ambitione saeculari laboratur.
Oro vos, Episcopi, qui hoc vos esse creditis: Qtiibus iam si istra js ad praedicandum Euangelium Apostoli usi sunt 3 Quibus adiuti potestatibus Chrimina praedicauerunt,
in j. zital genteiq. fere omnes ex idolis ad Deum transtulerunt 3 An ne aliquam sibi assumebant Dsi M 'o - e Palatio dignitatem, hymnum Deo in carcere inter catenas & post flagella cantantes 3 Edictis'. Regis Paulus,cum in theatro si ectaculuin ipsie esset, Christi Ecclesiam congre-
P mulino gabat Nerone se, credo, aut m Vel palliano, aut Decio patrocinantibus tuebatur, qu rum in nos odiis confessio diuinae praedicationis emortiit 3 Illi manu atque opere se ale tes,intra coenacula secretaq. coeuntes, vicos & castella, gentesq. sere omno terra ac ira ri contra Senatusconsulta & Regum edicta peragrantes, claues, credo, regni caelorum non habebant Θ Aut non manifesta se tum Dei virtus contra odia humana porrexit, cum
tanto magis Christus praedicaretur, quanto magis praedicari inhiberetur3 At nun prohl. dolor diuina fidem suifragia torrena commendant: inopsq. virtutis suae Christus, dum ambitio nomini tuo conciliatur, arguitur. J haec idcirco S. Hilarius, quod haeresis Ariana niteretur potentia seculari, cum in Oriente Valentis Imperatoris edictis de quibus gpaulo post diciari sumus hue anno latis,aduersus Catholicos Episcopos persecutio graia saretur : unde de subdit: Terret exiiijs . carceribus Delesia, credi q. sibi cogit, quae exiliis dc carceribus est credita ,3 Pendet a dignatione communicantium, quae persequentium cst consecra ta terrore 3 Fugat sacerdotes, quae fugatis est sacerdotibus propagata 3 Diligi se si riatur a mundo , quae Christi esse non potuit , nisi eum mundus odissset ξ Haec de comparatione traditae nobis olim Eccleuae , nunc quam deperditae , res ipsa quae in oculis Omnium est atque ore, clamaui . Quid autem illud sit, quod ignorandum vutra non sit, breuiter exponam i. Secundum placitam Deo plenitudinem coarctata sunt tempora: incircumscripta enim ratio eorum caelestibus libris docetur : ac necesse est .
in ipsam nos aetatem Antichristi incidisse , cuius secundum Apostolum ministris i lucis
238쪽
A lucis se angelum transformantibus, ab omnium fere sensa& conscientia is qui est Christus aboletur . Vt enim erroris affirmatio certa sit , incerta vero opinio antefertur 3stq. Antichristo iam svruium, Christum eum esse se fallere, de quo nuncusque disi sensum est. Hinc illae variae opiniones: hinc sub unius Christi fide praedicatio plurim
rum: hinc Arij spiritus nuper ex angelo diaboli in lucis angelum transfiguratus , cuius hereditas nominis ad Valentem, Vrsaci uim , Auxentium, Germinium, Caium, successere'. defluxit: nam ipsi nunc Christum nouum, per quem Antichristus subreperet, intulerunt. J haec Hilarius, qui conspiciens Arianam haeresim in dies magis magisque inualescentem, Principisq. fauore pollentem , per quam Christus Deus verus. nouo eoque falso superinducto, abdicaretur, re vera exiitimauit aduentasse tenas ra Anticlaris i.
B Quo modo autem Ariani Antichristum inducere viderentur, idem silo his verbis,
Arianae haeresis distinctas proprietates enarrans : Volunt, inquit, hunc suum Christum AN Tic HRMnon eius diuinitatis esse, cuius & Pater est: sed esse eum praestantem ceteris alijs creaturis creaturam s eumq. per voluntatem Dej ex nihilo substitille; & eum ante Omnia qui- crvs. dem tacula dcante omne omnino tempus natum ex Deo Deum esse, sed non ex su stantia Dei esse; neque diuinae in eo natiuitatis, maiestatisque eius quae Dei est, inteluligendam veritatem: nequam verus sit Deus qui Pater est, tam verus sit Deus qui Fiblius est: ut id quod unum elle Filius&Pater in Evangelijs praedicantur, in voluntatis tantum sit & charitatis societate, non in diuinitatis veritate. Quae si in Filio non e dem est ipse illa quae'Dei est, ut in confessione fidei Deus unus sit: cur Deum Filium, cur ante tempora & incula confitentur, nisi quia Dei nomen ancto cuique per indulgentia C est destinatum,& regenerati omnes vere Dei fili j sunt ,& angeli omnes per Christum utique condisti,non ante omnia omnino tacula sunt creati 3 J haec ipse. Sed de quod in Occidente Auxentius, ut subiectum sibi populum, quem sciret esse Catholicum, deciperet, laruam ipse sibi Catholici nominis impositerat; ob id Hilarius
rem patefacere, persipicuamq. omnibus reddere conatus, addit haec verba: Verum Antichristum arbitror minori inuidia introducendum, miserisque credem dum. Tribuunt Christo Dei nomen, quia hoc & hominibus sit tributum . Fatentur ν,μ ei εDei vere Filium , quia sacramento baptismi vere Dei filius unusquisque perficitur. AMA M vin te tempora & tacula confitentur, quod de angelis &diabolo est non negandum. Ita Domino Christo sola illa tribuuntur, quae sunt vel angelorum propria, vel nostra. C
terum quod Deo Christo legistinum re verum est, Christus Deus verus, id est eadem D esse Fili j quae Patris diuinitas, denegatur. Et huius quidem usque adhuc impietatis occasio per fraudem perficitur, ut iam sub Antichristi sacerdotibus Christi populus non occidat W, dum hoc putant illi fidei esse quod vocis est. Audiunt Deum Christum: pu- Midotant esse quod dicitur. Audiunt Filium Dei: putantin Dei patiuitate inesse Dei veritatem . Audiunt ante tempora . putant id ipsum ante tempora esse, quod semper est. Sanctiores aures plebis, quam corda fiunt sacerdotum . Si Deum verum Ariani praedi- eant: Christum Deum sine fraude confessi sunt. Quod si Deum dicunt, & negant v rum : tribuunt nomen,adimunt veritatem.J haec Hilarius,sugillans Auxentium,cum p pulam ipsuU, tum etiam Imp. Valentinianum mentito Catholico nomine decipiemtem . Quid autem in eum Mediolani tunc egerit, declarat his verbis :Quamquam igitur impijssimis eorum blasphem ijs plenae omnes Ecclesiarum chartae, E pleni q. iam libri sint: quid proxime tamen acciderit, non tacendum est . Cum edi- 'ci', icto graui anctus Rex perturbari Ecclesiam Mediolanensium, quae Deum verum Chri- νAvis E avastum, de unius cum Patre diuinitatis & substantiae confitetur, sub unitatis specie & -- λ ην ' Iuntate iussisset: etiam importuna interpellatione suggessi, Auxentium blasphemum esse, de omnino hostem Christi habendum: atque adieci, eum aliter credere, quam Rex iPse aut alij omnes haberent' Quibus rebus permotus, audiri nos a Quaestore ScMagistro praecepit, considentibus una nobiscum Epicopis iere decem. Prim q. ut in foro solet de persona caluiuniatus est : damnatum quondam mea Saturnino, audiri ut Episcopum non oportere. Non est nunc temporis, quid ad haec responsum sit, ena rare: sed qui tum audiebant,de fide potius,ut Regi placuerat,:.gitandum esse decernun . Cumq. iam in arcto esset negandi periculo; credere se Auxentius Christum Deum verum , dc unius cum Deo Patre diuinitatis de substantiae, est professus. Placuit igitur hoc
239쪽
hoc scribi. Et ne memorijs audientium quae dicta essent, elaberentur; continuo libellum ΑRegi per Q aestorem ostero, quo quid conuenisset, contineretur. Et ne mentiri arguar, eiusdem exemplar subieci. Placet omnibus, Auxentium haedi pla profiteri strenuei ter: qui ut ipse scriberet, est coactus. Qui diu consilia sua versans, callidissime iidem Regis eludit: dat scripturam stylo Antiehristi compolitam. Nam primum ea quae Ni caeae Thraciae omnium impietas ex se soluisset, sancta esse testatur: vim scilicet illatam Episcopis, fidem este verae consessionis assim s. Negat quoque se scire Arium, cum in Alexandria in Ariana ecclesia, cui Gregorius praeerat, presbyter esse coepisset. Sed de Ariminente Synodo, quae ab omnibus est religiose Siloluta , nihil dicamus : tantum diaboli commenta pandenda sunt . Jhaec modo Hilarius. Ceterum desideratur illa con- sellio relata in Acta, cui & subscripsit 1 illa vero subdola postelior extat, tum Nicivae in Thracia, tum Arimini edita, quam scripto libello obtulit Imperatori Valentiniano: Bhabetur in fine epistolae Hilarii: nos autem hic ipsana describemus, licet nonnulla ii Neaverba deelle videantur,quς ab eodem Hilario arguuntur haeretica.est autem huiusmodi: Beatissimis gloriosissimis Imperatoribus Valentiniano ae Valenti Augustis, At xentius Episcopus Ecclesiae Catholicae Mediolaniensium. Ego quidem, phi Sinai ImperatoreS , existuno In oportere sexcentorum Episcoporum unitatem post tantos lab res ex contentione paucorum hominum retricari, abiectis decretis ante annos decem,
sicut & scripta manifestant. Sed etsi aliqui e plebe, qui numquam communicauerant neque his qui ante me fuerunt Episcopis, nunc amplius excitati ab Hilario &Eulebio, perturbantes quos iam, ii aereticum me vocaverunt: iussit vero pictas vestra, cognoscere de his viros laudabiles Qi Exstorem & Magistrum: et sicut praedixi, non eos personam habere accusatorum, aut iudicare qui semel depositi sunt'; dico autem Hilarium, & qui Cei consentiunt: Tamen obediens serenitati vestrae, processii manifestare, filia docentibus& blasphemantibus & vocantibus me Ariainum, & quasi non confitentem Christia Filium Dei Deum esse: exposui amicis pietatis vestrae meam consessionem: Primum satisfaciens, quia numquam sciui Arium, non vidi oculis, non cognoui eius doctrinam. Sed ex intantia, quemadmodum doctus sum, sicut accepi de sanctis scripturis, credidi, & credo in unum sblum verum Deum Patrem omnipotentem, inuisibilem, i inpas sibilem, immortalem: Et in Filium eius unigenitum Dominum nostrum Iesum Christum , a rite omnia tacula & ante omne principium natum ex Patre,Deum ex vero Di Patre,secundum quod scriptum est in Evangelio R: H. xc est vita aeterna, ri cognoscant te
selum verum Deum, & quem milisti Iesum Christum: per ipsam enim facta sunt omnia visibilia & inuisibilia. Qui descendit de caelis voluntate Patris propter nostram sili Diem , natuS de Spiritusancto ex Maria Virgine secundum sarirem, sicut scriptum est: ct crucifixum sub Pontio Pilato, sepultum tertia die resurrexiisse,ascendis te in caelos, scdere ad dextera Patris venturii iudicarς vitios & mortuos. Et in Spiriti tinctu paractetum, quem mi Iit Dominus & Deus noster Saluator Iesus Christus discipulis veritatis spiritum . Sic credidi de credo, sicuti & ascendens in caelos unicus Filius Dei tradidit dis i pulti dicens V: Euntes docete omnes gentes, baptistantes eos in nomine Patris & Fiiij &Spirit sancti. Duos autem Deos numquam praedicavi: nee enim sunt duo Patres, ut duo Uij dicantur, nec duo Fiiij, sed unus Filius ex viro Patre, solus a solo, Deus Deo , sicut scriptum est : Vnus Pater Deue, ex quo omnia; & unus Dominus Iesus Christus, per quem omnia . propter quod & unam Deitatem praedicamus . Omnes er go h ereses, quae aduersus Calliolicam fidem veniunt, semper quidem congregati Epi' Lscopi Catholici condemnauerunt & anathemati Zauerunt, specialiter autem conuenientes Arimini, α inde condemnauimus. Catholicam autem& Euangeliorum , quam tradiderunt Apostoli, hanc fideliter custodiuimus. Vt autem pietas vestra verius cingno ceret ea quae gesta sunt in Concilio Ariminensi, transnis: et peto, ut ea libenter te gi praecipiatis: sic enim cognoscet serenitas vestra, quia iamdudum damnati, depositi, hoc est. Hilarius &Eusebius contendunt ubique schismata facere. Quae enim bene des an his scripturis Catholicie fidei exposita sunt, pietas vestra Pervidet haec rctra Lari non Oportere. 4 hactenus libellus Auxent ij. Subdit Hilarius de eadem subdola confessione: Cum placuisset igitur scribi, Deum verum .esse Christum,&unius cum Patre diuia nitati se te atque fib.tanti ae: ponitur talis ab eo, ut a callidissimo diabolo sententia,quae significaret Curiuuat ante omnia tempora natum Deum verum Filium: ut secundum
240쪽
Arianos, veritas ad Filium, non ad Deum referretur. Et ut longe maior differentia hi ius lignificationis existeret, subi jcitur: Ex vero Deo Patre: ut in Patre Dei veritas esset , in Christo veritas tantum Filia scriberetuo . Dehinc procedente sermone, una ab Auxentio diuinitas praedicatur , de in ea non confitetur de Filium : ut in in selo Patre, non etiam in Filio ellet una sola d uinitas . J haec Hilarius, probe n scens omnia improborum Arianorum diuerticula & subdolas captiones . Sed tamen pro dolori praeualuit error: etenim Auxentius eli acclamatus Catholicus, Hilarius vero habitus calumniator, de discordiarum auctor: quod ipse testatur, cum subdit haec in epistola: Spargitur vero per populos, Auxentium, veru Deum Christum, & unius cum Patre diuinitatis ac substantiae, scripsisse, neque ab expositae per me fidei distidere sententia. B Post quae ad communionem eius Rex pro fidei sinceritate aduenit. Sed cum hoc in iti et L. sterium impietatis diu occultatum iam non taceretur diceremq. fingi omnia, fidem negari, Deum atque homines illudi iubeor de Mediolano proficisci, cum consistendi mihi in eo, inuito Rege, esset nulla libertas. J hactenus Aeta Mediolani : quae adeo expectationi contrarium finem sortita sunt, dum incuria quadam haereticus retinetur, & Catholicus descias ,r fidei excluditur. His itaque ab Hilario scriptis , dc redditis Fidelibus omnibus certioribus, hanc insuper elucidationem Auxentii perfidiae idem subiungit his verbis: Haec igitur, iratres, quibus Dei iudicium in metu est, ita gesta dire , significo . Auxenti*s, quod negare timuit, noluit confiteri: nam ex ositionis ipsius exemplar sui ieei. Si idem se ipsit: arguite fallentem. Si vero aliud scripsit, quam professus est: in- τω C telligite iam Christum per eum alium, id est, Antichristum praedicari . Lulit quidem Tu ille verbis, quibus pollet fallere electos: sed patet impietatis tantae prosellio . Negat se duos Deos praedicare, quia non duo Patres sunt. Quis secundum haec non videt, unius Dei coni essionem idcirco tantum Patri propriam esse, quia solus et set 3 Vnde de ille Satanae istylus extitit: Noui unum solum vcrum Deum Patreri . Et post mal uolas significationes : Similem, inquit, secundum Scripturas Filium genitori suo Patri. Si usquam in sanctis voluminibus hoc scriptum est , habet innocentiae professi nem. Si veritate diuinitatis Pater & Filius unum sunt, quid timilitudinis imperiecta opinio antefertur Imago quidem Dei Christus est : sed & hominem imaginem Dei esse, non dubiam est, cum ad imaginem de similitudinem Dei Adam laesus sita . Quid tu, heres Arij, Christo tantum nostra conceis ὶ Quid Regem, quid Comi- D tes, quid Dei Ecclesiam, patris tui, id est Satanae acie circumii nis 3 Christum Deum dicis: quid fallis in nomine 3 Nega Mosen Pharaoni Deum dictum . Christum Filium & primogenitum Dei loqueris 3 Nega primogenitum filium Israel Deo e lita . Christum ante tempora asseris natum & creatum ρ Nega diabolum ante tempora dc saecula substitisse. Christum similem Patri memoras ξ Nega , ad imaginem & limi- Iitudinem Dei hominem esse coepisse. Solum in Christo quod est denegas, ne Deus v x & unius cum Patre diuinitatis atque substantiae sit: et solitus es vita cum magistris
tuis me haereticum arguere. Expone, quibus potes litteris, impietatis meae causam, & blasphemiarum mearum titulum propone. Mihi Antichristus est, qui unius diuinitati le Filium cum Patre non . confitetur, qui l. non ita unum Deum verum Patrem priaciscat, ut veritaS quoque di, Milo.
E uinitatis non intelligatur in Filio. Si igitur unius diuinitatis Christus & Deus sunt: cur hoc non simpliciter scripsisti 3 Si tibi non sunt: cur hoc non simpliciter denegasti Θ A canum igitur tam pestiferi mysteri j optat lem, fratres, ipse potius,quam per litteras rcu lare, & omnes blasphemias Auxenti j verbis singulis explicare. verum quia id non licet; saltem unusquisque,quod sibi licet, intelligat. Multa alia proserre, Ecclesiae me pudor inhibet, & committere epistolae Arianorum blasphemiarum dedecora pertimes o . Jhucusque Hilarius versatus in aperiendo latentes sinus impiae Auxenti j conses Sionis . subdit post haec admonitionem ad omnes Catholicos, ut caueant Auxenti j communi
nem, cum ait :Vnum moneo: cauete Antichristum. Male enim vos parieti . amor cepit: male .
Ecclesiam Dei in tectis aedificijsq. . veneramini t male sub his pacis nomen ingeribtis. An ne ambiguum est, in his Anticliristum esse sessurum 3 Montes mihi, & siluae, Amil Eccl. Toin. . T dc lacus,