장음표시 사용
471쪽
A rentur; callida arte nomen sibi Catholicum usiurpantes, tales se revera esse apud Imperatorem Gratianum conquesti, a Concilio uniuersali si iam ipsorum causam exami, nari expetierunt. Cum Gratianus, licet inuitus, de cogenda Synodo Aquileiae hoc anno, litteras ad Italiae comprouinciales Episcopos dedit ; cum reliquis autem extemnarum prouinciarum Episcopis ea est rius modestia, ut neminem cogeret, sed cuiusque arbitrio relinqueret adventu: venienteS tamen ut publicis deducerentur expensis, prae-eepit: Orientalibus quoque Praeiecti Italiae litteris significatum est, ut si vellent,conueniendi liberam potestatem haberent. sed satis illis visum hoc anno ut vidimus conuenisse Constantinopoli ; cum nonnisi in Oecumenicis Concilijs una simul Orientales& Oecidentales conuenire, Ecclesiasticae consuetudinis esset. haec omnia ex Achis eiul-dem Synodi, quae extant, certa redduntur.
B Qui autem Aquileiae conuenerunt Episcopi , pauci quidem exiitere, sed ijdem
virtute sublimes, omnes'. numero triginta duo: quorum ex Asticana Catholica F clesia misit luere Legati duo, Felix, & Numidius 3 ex Gallijs Narbonensi, Viennensi, qui umc ιε-& Lugdunensi Legati tres, inantius, Proculus,atque Iustus. Horum igitur omnium, qui antiquorum scriptorumonumentis celebrati reperiuntur, post Ambrosium omnibus fama notum, est in primis namerandus Valerianus ipsius Aquileiae ciuitatis Episcopus, qui labefactatam a Fortunatiano Ariano Antistite praedecesssore eam Ecclesiam ab omni quam citissime labe purgauit, reddiditq. eam noua propagine eruditorum de morum praestantia illustrium clericorum toto orbi conspicuam, ut suo loco sup rius dictum est. Porro eiusdem Valeriani nomen iugi memoria in publicis Ecclesiali eis tabulis perseuerat . Huic in eadem Episcoporum serie proximo loco iungitur Eu- - Mavori C sebius Bononiensis Episcopus,& ipse sanctitate clarus, sancti Ambroiij elogio h conimentatus , interq. Linctos Post obitum receptus sacris dypticis retinetur adscrip- --δε tus . Quartus vero ordine Potitus Limenius Vercellensis Episcopus, post sanctum Eusebium primus eius ciuitatis post longa dissidia, Ambrosio admonente ς, cre e
Memmius autem Sirmiensis quinto loco recensitus habetur, eodem A mbrosio pro. motore, aduersantibus licet Arianis dc I inperatrice Iustina, factus Episcopus Sirmiei sis, ut anno superiori dictum est. Sed mea sententia, qui sequitur ordine sextus, siue spectes doctrinam viri, siue vitae e egiam sanctitudinem, inter primos adnumerandus Sabinus Episcopus Placentinus: quanta xnim huius esset in litteris sacris peritia, illud unum satis tibi euidens sit argumentum, quod magnus noster Ambrosius huic D sua scripta dignoscenda atque emendanda credebat. locupletes huius rei testes sunt eiusdem Ambrosj ad eumdem de rescriptae in litterae . sed oc quam insignis intra cu- dAmbras piar. lorum operatione nituerit, S. Gregorius qui ea destribit, amplam sane fidem facit. . s. i. a tu. reeensetur & ipse in Ecclesiasticis x tabulis digno praeconio sanctitatis. Octauus vero M. 3. ev.... ibi ordine collocatus Philastrius Episcopus Brixianus scriptorii memoria clarus, α ce taminibus aduersus Arianos insignis habitus, accedentibus ad doctrinam dignis vitae meritis. &ipse inter claros scriptores dc viro, sanctos adnumeratus habctur s,dςr ' - . quo plura superius dicta sunt: hunc apud S. Anabrosium se nouisse Mediolani, san- .ctus Augustinus h gloriatur . Reccnsetur post alios nonnullos Heliodorus Episcopus Altinentis, que in scimus sancti Hieronymi litteris plurimum commendatum:
quantum praeterea Graecarum litterarum ficultate imbutus esset, superius est demon-ι Hi.ro. a. E stratum: accessit vero ad ipsius coronam Nepotiani nepotis egregia morum institiitio: hic in bona senectit te diem claudens extremum, adhuc anniuersaria commemo- R. . ais
ratione in Eceleta viuit: sicut dc collegae Euentius in Ticinensis, d Bassianus N Lauden- - ,
sis inter sanctos relati . . . RQui vero adsuerunt Legati ex prouincia Narbonens Sc Viennensi Constantius α Proculus, ut Synodi litterae declarant, ille Arausicae, Proculus vero Massiliensis suit ι.M. . i. . .. Episcopus, insignes plane huius saeculi viri, quorum Proculus a S. Hieronymo mirifice
commendatur: nam scribens ad Rusticum Narbonensem': HabeFistac, inquit, iam , tui 4.i tu
eium de doctissimuni Pontificem Proculum, qui viva de praesenti voce n'stras schedulas superet, quotidianiique tractatibus iter tuum dirigat . J mentio eiusdem est etiam in Concilio Taurinens . Qui vero Gallorum Legatus Iustus nominatus i situr ι fuit hic Episcopas Lugdunensis sanctitate: clarus, cuius iugis memoria iu nil Eces. TOm.
472쪽
Martyrologio perseuerat , eius'. res gestae conscriptae legunturh. Hi ς de alijs clarisii laus vicis tune enituit illa corona canctorum tamquam floribus semper vividis atque odore fragrantibus in Ecclesia Dei: adeo ut vix sit reperiri alia Synodus , in qua tam exiguo Episcoporum numero, tot comprehensi habeantur viri sancti αeruditi, tamaq. celebres, vigentes in Ecclesa memoria sempiterna, anniuersaria commemoratione votis Fidelium rediuitii. At quam commode accidit, ut qui a nobis ex instituto fuissent magno labore colligendi, hic una collectos, uno eodemq. consessii di spositos, perfacile fuerit recensere, atque de singulis Vere. Iam vero par ellet, ut ipsa Acta Synodi Aquileiensis hic verbatim describerentur; singulari. tot sanctorum Patrum sententiae, ut diuina quaedam oracula ex integro re sderentur . sed quoniam ea singula pluries edita adeo innotuerunt, ut cuicumque ea cupienti pateant; abstinemus, satis . erit omnia summatitia complexa quod ad rerum cognitionem spectat) hic paucis repr.xtentare . Fuit eius Synodi unica tantum Actio, quod a prudentibus bellatoribus dolosa impietas e latebris in lucem coacta progredi, cito cirius tamquam horrendum monstra iaculis omnium confecta est: adeo ut quod eadem Acta habent una die a prima hora usque ad septimam tota proelium contectumst, licet vise fuerint Patribus longae morae, laborq. superuacaneus, iam publice notos
haereticos ad defensionem admitti, atque iterum condemnari; quos manifesta impiet tis nota semel inustos,ab Ecclesia Catholica extorres,ubique profugos, omne, vitarent,
Ante sessionem Alubrosius diu ut ipse tradit disseruit cum iisdem Palladio & Secun
diano haereticis, si serte eos ad meliorem frugem perducere potuisset: sed opera frustra impensa, in ipsa sessione praelocutus, in Acta redigi omnia po:lulavit; quo eorum bla- sphemiae cunctis patentes, nulla valerent postea tergiuertatione celari. Sicq. in Acta prininin omnium relata est epistola Imperatorum , qua Episeopos spontaneos ad xii L iijo synodum riuocarunt. Inde causa agi coepta est, recitataq. epistola Arij, in qua di
espondit Ambrosius: Vrget, tum ipse .hrotius cum aliis Episcopis, ut propolitae rogationi respondeat de diuinitate Fili, Dei,
quam Arius scripto negarat : eumdeinq. moras nectentem eo dilemmate arctat cum di ceret : Soles te Arianam negare: Aut damna hodie Arium,aut defendeJ At cum nec sic
responderet, sed de minus pleno Concilio congregato querelas iungeret: Ambrosius a Synodo petiit, damnari Palladium, qui Arium damnare nollet ι atque ad ipsum Pal- DIadium conuersus, illud addissit: Dubitas damnare post diuina iudicia, cum crepue rit medius 8 Interpellatiq. Legati Atrorum, Gallorum, & prim e sedis Illyrici Episco pas Sirmiensis, omnes una voce, anathema dixerunt omnibus secundam Arium sem
Rursum rogatus Palladius, ite tandem Christum Filium Dei consessus est verum,
Fili sit mrx ut secundum cauillos Auxentii , confiteretur verum Filium , non verum Deum . Give Ario. Sed cum adigi non valeret haereticus, ut diceret Filium verum Deum; ab omnibus ei β νδ εἶ dictuin anathema, qui non confiteretur Filium Dei verum Deum . Post haec cum c a.Timat.6. ex sententia Apostoli M, Patrem solum habere immortalitatem Palladius diceret, ac ex
eo diuinitatem Fili j Dei negaret: dicentibus Episeopis secundum diuinitatem aeque Patriae Filio Sc Spirituisancto eamdem immortalitatem competere s detrectante hoc Eprofiteri Palladio, a Synodo anathema dictum omnibus id nonanirmantibus. Ac rursus Palladius spiris se, serpentis instar, inuoluens, qu bd non explicaret quid sentiret sincera fidei libertate; iterum anathema dictum est ei. Sed cum idem Palladius eo blasphemiae prorumperet, ut palam negaret Filium Dei sapientem ; iterum anathema eidem inflictum est . Qubdq. itidem se dideret Filium bonum, vi asserere nolulet Deum bonum ι iterato anathema ipsi irrogatum est. Sic item eadem perculius est sententia, cum nollet asserere Filium Dominum omnipotentem, sed prouocaret ad
Concilium generale. Post iam autem ipse Palladius percontari coepit Catholicos, α disputationem struere ex verbis illis Domini: Pater maior me est.J Sed etsi a Sabino ro Pulsus est, ut indignus qui audiretur, nisi prius Arium condemnaret: tamen de hoc
473쪽
A Vrgete vero adhuc Palladio Calliolicos illa sentetiae Pater maior me estJ & illis perspieue omnes soluentibus ambages: falsa vilis Palladius textus eius allegatione, dictita- . holabat esse scriptur Qui misit me,maior me est.J Sentiens igitur Ambrosius ab illo adultera- cos , vilia ri diuina scripturam adiectione illora verborum: Qui misit me J inclamauit O alijs in eum anathema, dicens: Anathema illi qui diuinis scripturis addit aliquid, vel minuit.JAppellante vero illo alios auditores, sententia Sabini Episcopi definitum est, deteri res esse Palladij blasphemias, quam Arii. Surgente autem illo, ut exiret, dc perstante in
sententia maiorem secundum diuinitatem Patrem esse Filio; iterum in eum a Patribus inculcatum est anathemata. Instantibus rursus Catholicis , ut contra Arium Filium aequalem Patri profiteretur : cum nollet respondere, eam ipse silentij falsam causem praetexuit,qubd quae dicerentur ab eo, minime a Notarius exciperentur. Quare ad B omnem cauillationem cludendam, permisit illi Synodus ut ipsius Notarii excepi res introducerentur. Sed cum rursus Palladius prouocaret ad plenu Concilium: dormet ante illo damnare epistolam Arii, ac diuersis subterit ijs utente, Valerianus Episcopus Aquileiae detexit laruam, nempe Palladium ordinatum fuisse a Photinianis, atque cum illis iam antea damnatum: quare dicto in cum rursus anathemate, ille iterum ad
alios prouocat auditores. Cuinq. eo tandem dementiae venisset Palladius, ut saeculares etiam Iudices peteret:
Sanctus Ambrosius grauem illam sententia dixit: Sacerdotes de laicis iudicare debent, ζζζζ:r .,
non laici de sacerdotibus.J atque tandem nouissimam hanc in eum damnationem his CassAlcvL verbis intulit : Elii Palladius in multis impietatibus deprehensus sit: erubescimus tamen, ut videatur qui sacerdotium sibi vendicat, a laicis esse damnatus. Ac per μητεηγμC hoc quoniam & in hoc ipse damnandus est qui laicorum expectat sententiam, cum magis de laicis sacerdotes debeant iudicare: iuxta ea quae hodie audiuimus Palladium pro- mentem,ci iuxta ea quae condemnare noluit, pronuncio illum sacerdotio indignum &ei jcietidum, & ut in loco eius Catholicus ordinetur. J ita Ambrosius: in quam sententiam a ceteris omnibus Patribus itum est. Damnato Palladi Secundianus rogatus est sententiam dicere, quid profiteretur de
Filio Dei: qui eadem quae Palladius de ii lo Filio Dei sentire professus es . licet circum- rtcVNΠIANI
uentione videri vellet esse Catholicus; sed tamen quadam inueritone verborum , quem- niaxi c - . admodui arte ioculatoria impostores visum fallunt, ita astereret Filium esse Deum veravnigenitum ut dictionem illa, rum, ais Filium,non autem ad Deum relatione habere vellet; ut cum Deum verum diceret, Verum ad unigenitum referret; quasi diceret, Fi- D lium verum esse Patris unigenitum. At licet hie termi nentur Acta quae extant, nec ea in tegra Omnia habeantur: tamen ex epistola a Synodo scripta, aeque damnatu esse Secundianum atque Palladium,apparet. Quinetiam Attalum presbyterii ex Catholico Ataanuni factum Patres eadem sententia perculere: Valentem quoque pseudoepiscopum
in luna in locum Marci Petauionensis Episcopi, quod a populo eiectus, pat riam Ginthis proditione tradidisset, habitu Gothico cum torque & brachialibus incedentem, necnon ordinationes illegitimas ubique facientem, detulerunt per litteras Imperatoribus sa quibus di petierunt, ne Photinianis cogendi conuentum apud Sirmium , quod tentabant, iacultas daretur. Sed Synodalem hic epistolam ad Augi istos per Legatos missam recitemus, prout de alijs iactum est. Imperatoribus clementissimis dCChristianis,beatissmii . Principibus,Gratiano,Va- Litrix et friE lentiniano,& Theodosio sanctum Concilium quod conuenit Aquileiae. NOM AD i Benedictius Deus Pater Domini nostri Iesu Christi, qui vobis Romanum Imperium dedit: et benedictus Dominus noster Iesus Christus unigenitus Dei Filius, qui regnum vestrum sua pietate custodit: apud quem gratias agimus vobis , clemei
timini Principes , quod & fidei vestrae studium probauistis, qui ad remouendas altercationes congregare studuistis sacerdotale Concilium , & Episcopis dignatione
vestra honorificentiam reseruastis , ut nemo deesset volens, nemo cogeretur inuitus.
Itaque iuxta manluetudinis Aestrae statuta conuenimus sine inuidia multitudinis,&icum essectu disceptationis: nec ulli deliineticisEpiscopi sunt reperti, ius Palladius αSecundianus, homines vetustae perfidiae, propter quos congregari Concilium postes hant de extrema parte Orbis Romani . Ecce nullus senemitis annis grauatus, cuius vel sola esset reuerenda canicies, de ultimo sinu maris Oceani venire compulsus Q, α
474쪽
Concilio nihil defuit I nullus debile corpus trahens ieiuniorum stipendiis oneratum Attineris est coactus iniuria, sortitudinis amissae damna deflere; nullus postremo pauperiem, in sacerdotibus gloriosam, subsidio veniendi destitutus ingemuit. Vnde completam in te est, clementissime Principum Gratiane, quod scriptura diuina laudauit : Beatus qui intelligit super egenum & pauperem. Quam graue autem, si propter duos in fide cariolos , toto in Urbe essent Ecclesiae sacerdotibus destitutae Z Qui
etiam si venire propter prolixitatem itineris nequiuerunt: tamen omneS prope ex Umnibus prouinciis occidentalibus, nussis adsuere Legatis, & altercationibus euidentibus id se tenere quod nos asserimus, S: in tractatu Nicaeni congruere Concilij designarunt, dcc. J postque enarrata Acta Concilij superius explicata, ibidem Patres, ut damnati haeretici ministerio Praefectorum ab Eccleiijs arceantur, auxilium implorant his verbis: Vestram fidem, vestram gloriam deprecamur, ut reuerentia Imperij vestri do B seratis auctori, censeat isq. impietatis assertores Si adulteros veritatis, datis apicibus clementiae vestrae, ad iudicia competentia ab Ecclesiae arcendos esse liminibus: ut in damnatorum locum per nostrae paruitatis Legatos sancti subrogentur sacerdotes. Ait tum quoque presbyterum de praeuaricatione consessum, dc palam sacrilegijs inhaere tem par sententia comprehendat. Na quid de magistro eius Valente dicemus3 Qui cum. esset proximus, declinauit licerdotale Concilium, ne eueris patriae, perditorumq. ciui una causas praestare sacerdotibus cogeretur. Qui etiam torquem, ut asseritur, dc br chialia , impietate Gothica profanatus, more indutus Gentilium, ausus sit in prospectum exercitus prodire Romani. Quod sine dubio non solum in sacerdote sacrilegium, sed etiam in quocumque Christiano abhorretur more Romano, nisi serie sic solent id lolatrae sacerdotes prodire Gothorum.J Episcopos Arianos torquatos interdum ince-Cdere consueuisse, alibi diximus, & interius quoque alijs patebit exemplis . Subdunt ijdem Patro: Moueat pietatem vestram sacerdotale nomen, quod ille sacrilegus infamat : qui etiam suorum vocibus qui tamen superesse possunt) nefandi sceleris arguitur . Certo domum repetat suam: non contaminet florentissimas Italiae ciuitates, qui nunc illici iis ordinationibus consimiles sui sociat sibi, & seminarium quaerit suae impietatis atque perfidiae per quosque perditos relinquere, qui Episcopus este nec coepit. Nani primo Petauione superpontus suerat sancto viro Marco admirabilis memoriae sacerdos:et posta quam deformiter deiectus a plebe est, qui Petauione esse non potuit, is nunc Mediola
num post euersionem patriae, ne dicamus proditionem, inquietavit . 'Super omnibus igitur pietas vestra ' consolari dignetur, ne obtemperantes vestrae tranquillitatis sta- ο tutis, trustra conuenisse videamur. Non solum enim cauendum est, ne nostra, sed ne vestra decreta infamentur. Petimus igitur, ut Legatos Concilii sanctos viros aeque ci mentia vestra audire dignetur, & cum cssectu eorum quae poscimus, maturius redire praecipiat, ut mercedem accipiatis a Domino Deo Christo, cuius ecclesias ab omni sacrilegoriani labe purgastis. Photinianos quoque, quos & superiori lege censii istis nullos iacere debere conuentus,& eam quae de Concilio facerdotum data est congregando remouistis: peti nius, ut squoniam in Sirmiensi oppido adhuc conuentus tentare cognouimus clementia vestra, interdicta etiam nunc coitione, reuerentiam primum Ecclesiae Catholicae, deinde etiam legibus vestris deserre iubeatis : vi dc vos, Deo prae stante, triumphetis, qui Paci Ecclesiarum, quietiq. confiditis.J hactenus Episcopi ad Imperatores . . et Dederunt quoque ii de litteras ad comprouinciales Episeopos, qui Legatos ad Conciliu miserant, quarum ibidem extat exemplar, earum scilicet , quae misiae sunt ad Epi scopos Galliarum prouinciae Nabomensis ac Viennensis, ex quibus Proculus & Con stantius Synodo interfuere Legati. Quod vero nulla legatio ab Hispaniarum Episcopis milia suerit , cum ex Africa etiam aduenerite illa causa creditur, quod uniuersa Hispa uia hoc tempore ob Priscillianum laaeresiarcham maxima iactabatur dissidij tenipeii te . Quomodo autem haec se habuerint, proxime dieturi sumus . Lex vero illa, qua Photinianis conuentus interdicti erant, utique ea est, quam superius recitauimus limanno datam, quarto Idus Ianuari j, iisdem Consulibus Eucherio atque Syagrio. Quod
item aiunt, Arianum hominem Mediolanensem ciuitatem perturbare: tantam fiduciana
haud dubium Iustina Augustae fauore sibi impios vendi caste, certum est; cuius quoquφ
475쪽
A studio eiusdem sectae homines sese in aulam etiam Gratiani insinuarunt, e . initentiae progressi sunt, ut duo ex illis illudere conati sint sanctisimio facerdoti Ambrosita quonam modo id acciderit, Pa ulinus narrat his verbis M: Tu Fuerunt etiam duo cubicularij tunc temporis Cratiant Imperatoris de haeresi Aria- γ' ''norum, qui tractandam Episcopo quaestionem proponerent. Ad quam audiendam I Αη by: altero die ad basilicam Portianam se adiuturos promiserant. Erat enim quaestio de In- au, Osi Vu. carnatione Domini. Sed alio die miserandi homines superbiae tumore completi, nec memores proicillorum, contemnentes Deum in sacerdote ipsius . nec plebis expe- octantis consi letantes iniuriam , immemores etiam dictarum Domini ruinis . : bQuoniam qui scandalizauerit unum eae minimis istis, oportet ut mola asinaria collo eius alligetur, & demergatur in profundum maris: conscendentes in equos, quati gra-B tia gestandi, ciuitatem egressi sunt, expectante sacerdote & plebe in ecclesia constituta. Sed huius contumaciae quis finis fuerit, horresco referens . Subito enim praecipitati mi- 'seras animas emiserunt, atque corpora illorum sepulturae stant tradita . Sanctus vero Ambrosius cum ignorasset quod factum esset, nec diutius posset plebem tenere, asce dens pro tribunali, de eadem quaestione quae fuerat proposita, sermonem adorsus est. dicens: Debitum, fratres curo soluendum, sed hesternos meos non inuenio creditores, α reliqua quae sunt scripta in libro, qui de incarnatione Domini iiiiitulatur. J haec Paulinus: ex quibus videas iuxta illud Prouerbiorum V eisdem accidis te: Parata sunt de- ς Proηer. y.rtioribus iudicia. J at de rebus Ambrosj hactenus: ad Romanum Pontificem orati
Post haec autem cum de rebus gestis in Synodo Constantinopolitana Damasus R C manus I onti ex nuncium accepisset ,&inter alia quod in Paulini Episcopi Antiocheni o Masus contumeliam creassent Episcopu in locum Meleti j Flauianum: quod res eo progressa ockbrio esse videretur, ut dissimulari non posset, agit cima Imperatoribus de cogendo anno MAECOMCi- sequenti Romae Concilio generali 3 ad quod ut Orientales Episcopi,qui hoc anno con- μνη uenerunt Constantinopoli,venire compellerentur, auxilium implorat Ἱ heodosiij Augusti Constantinopoli commorantis. id quidem testantur litterae 4 Orientalium Episco- d AD. rL.M. Porum, qui sequenti anno Constantinopoli conuenere. Sed & Gratianum quoque intempestatum a Damas , , ut id perficiendum curaret, SoZomenus affirmat, qui de his eius . n. modi instituit orationem : Ex eo, inquit, nempe qu)d Ftimanus in Dum Melis Diasicopus sentiochenus subrogasus es, maxima rursus perturbatio Antiochenam Ecclesiam corripuit, ac plurimi se a Flauiani communione abstraxerunt, & priuatim sub Paulino D conuentum egerunt. Quin de ipsi quoque sacerdotes ob hanc rem inter se contendebant: atque AEgyptii quidem & Arabici de Hyrii velut ob Paulinum iniuria affectum eji : Σ'
stomachabantur: Syri vero, Palaestini, Phoenices,tum etiam ex Armenis, ex Cappad, po rava ccibus, ex Galatis, & ex Ponticis plurimi pro Flauiano stabant. Non minime autem in dignatus suit Episcopus Romanus,& cum eo cuncti sacerdotes Occidentales:ac Paulino
quidem ceu Antiochiae Episcopo consilietas seri bebant epistolas, quas Synodales appetilant ; ad Flauianum vero silentium agebant. Quin & Diodorum Tarsi & Acacium B
roeae Episcopos qui illum ordinarant, reos agebant, & pro excommunicatis habebant. Itaque ut de hisce rebus cognosceretur,scripserunt tum ipsi, tum Gratianus Imperator in Occidentem conuocantes Episcopos Orientales. J haec SoZomenus. Ceterum haudeo res peruenit,ut sectatores Flauiani sententia excommunicationis percellerentur, licet E Maomenus dicat ordinatores suis te excommunicatos. Verum toleratum id diu, quod
non unius ciuitatis vel Ecclesiae, sed totius Orientis haec causa esset. Istaec omnia per Damasium apud Theodositum acta est e post Aquileiense Concilium, litterae forient Iium fidem ficiunt, quibus pariter declaratur paruisse Damasis Theodosium, ut datis ad Episcopos Orientis litteris, eos Romam ad Concilium proficisci deberς significaret. Neminit & S. Hieronymus Seiusmodi Imperialium litterarum quibus Episcopi Orien. x vi --m tis in Occidentem Romam conuocabantur: ex quibus ipse Paulinus Episcopus Antio- - ehenus, Epiphanius in Cypro Constantiae Episcopus, dc alij accersiti Romam se comtulerunt , cum & ipie quoque S. Hieronymus in Urbem reuersus est. Sed de his anno soquenti.
Iam vero reliquum est, ut de rebus Hispanicis huius temporis hie contexamus hiastoriam , cui sine Ecclesiae exagitatae turbis Priscilliani haeresiarchae, minime liberum
476쪽
fuisse ut Legatos mitteret ad Concilium Aquileiense, paulo superius diximus. Vnde A. autem eiusmodi haeresis ex Gnosticis irrepserit in Hispanias, atque Priscillianum insece-IJ, is Mi. rit,ut ipse in ea Prouincia huiuscemodi primus auctor haberetur: res ex altiori principio ν ηiA repetenda; quam Seuerus ita describit: Sequuntur tempora aetatis nostrae grauia & periculosa. quibus non visitato malo poluluiae Ecclesiae, & perturbata omnia. Namque tum primum infamis illa Gnosticorii ha resis intra Hispanias deprehensa, super titio execrabilis, arcanis occulta secreti, . Origooso ric istius mali ories ab AEmptijs. Sed quibus ibi initiis coaluerit haud facile est dissere .Pri-uαν ui s. nauseam intra Hispanaas Marcus intulit AEgypto profectus, Memphis ortus. Huius au
ditores fuere Agape quaedam non ignobilis mulier,& rhetor Helpidius. J haec Seuerus de oricine dc loco unde manavit.Hic t ibi, testor, in memoriam revoco quae dicta sunt ii ι Di ,- ε si perius :ninairu S. Epiphanium hConstantiae in Cypro Episcopia, cu in AEgypto iuuenis Bρ' esset . impegisse in huiusmodi latentes ibi turpissinos Gnosticos, parumq. abfuisse, quin ipse blanditijs illi res seciae seminarii fuerit irretitus : qui diuina fultus gratia liber exiens , eos latitantes circiter o ginta denunciauit locorum illorsi Episcopis, quora stadio ijdem infames haeretici ex Egypto expulsi fuerunt: quos allertione Seueri in Hispanias nauigasse scimus,licet quo proiecti fuerint Epiphanius nihil dicat. Certe quidem conu niunt tempora , nempe Epiphanii iuuentus cuni Marco ex JEgypto veniente,& alios edocente, a quibus Priscillianus veneno potatus fuit.. Porro Marcilin Gallias primo, deinde nauigas te in Hispanias cu his mercibus,S. Hieronymus tradit,dum ita de his ibit : Insidiatur in apochrypho, quasi in speluncasu insidiatur ut rapiat pauperem. Ascensio enim Isaiae, Apocalypsis Eliae, hoc habent testimonium: et per hanc occasionem, multaq. huiusmodi, His paniarum dc Lusitaniae C deceptae sunt mulierculae oneratae peccatis, quae ducuntur desideriis varijs, semper discentes & numquam ad.scientiam peruenientes, ut Basilidis, Balsami, atque Thesauri, Barbelonis quoque, dc Leus bote, ac relliquorum nominu portenta susciperent, de quibus diligentis lime scribit vir Apostolicus Irenaeus Episcopus Lugdunensis id martyrii multarum originem Explicans haereseon dc maxime Gnosticorum,qui per Marcum AEgyptium Galliarum primum circa Rhodanum, deinde Hispaniarum nobiles seminas deceperunt, miscentes fabulis voluptatem, imperitiae suae nomen scientiae suae vendi cantes, dcc. J haec Hieronymus . Sed prosequamur narrationem Seueri rem accurate ita describentis: Ab his Priscillianus est institutus, familia nobilis, praedives opibus, acer ingenio, sa cundus,multa lectione eruditus, disserendi ac disputandi promptis limus : felix proto Dcto, si non prauo pludio corrupisset optimum ingenium: prorsus multam eo animi αcorporis bona cerneres: vigilare multum, famem ac sitim serre poterat, habendi minia me cupidus, utendi parcissimus, sed idem vanissimus,& plus iusto inflatior profanarum rerum scientia. Quin dc magicas artes ab adolescentia eum exercuisse, creditum est. Is ubi doctrinam exitiabilem aggressus est, multos nobilium, plureiq. populares auctori tate persuadendi de arte blandiendi allicuit in secietatem. Ad hoc, mulieres nouarum rerum cupidae, Luxa fide, ad Omnia curioso ingenio cateruatim ad eum confluebant: quippe humilitatis speciem ore de habitu praetendens,honorem sui dc reuerentiam cundiis iniecerat.
Iamq. paulatim perfidiae istius tabes pleraque Hispaniae loca peruaserat.Quin dc nonnis ν Ni n nulli Episcoporum deprauati , inter quos Intiantius dc Salvianus , non solum con- Esensione , sed sub quadam etiam coniuratione susceperant . Quo Adyginus ' Epiis scopus Cordubensis ex vicino agens , comperto , ad Idacium emeritae aetatis sacer dotem refert . Is vero sine modo S ultraquam oportuit, Instantium de socios eius lacellens, facem quamdam nastanti incenso subdidit, ut exasperauerit malos potius, quam compresserit . Igitur post multa iniet eos Γc digna memoratu certamina, apud Caesaragustam Synodus congregatur , cui tum etiam Aquitani Epistopi interfuere. Verum haeretici committere se iudicio non ausi. In absentes tum lata se
tentia , damnatiq. Instantius β: Salvianus Episcopi ,'Helpidius Sc Priscillianus latisci. Additum etiam, ut si quis damnatos in communionem recepisset, sciret in se ean, dem sentetitiam promendam. J haec Seuerus . Extant fragmenta quaedain eiusdem
Concilij Calara gustam , non autem ipsum integrum, in nominibus Episcoporum
477쪽
A enormiter deprauata , atque errore Collectoris reiecta ad tempora Hormisdae P pae,cum idem Concilium ex certa auctoritate Seueri sub Dama collocandum suisset: reddamus hic ipsum decurtatum ut reperitur dc emendemus pro virili qui irrepserant errores: sic enim se habet :Quarto Nonas Oetobris Caesaragustar, in Secretario residentibus Episcopis Si radio, Delphino, Raticio, Ampelio, Augentio, Lucio, Italio, splendinio, Valerio, Symposio, Caterio, & Italio, ab uniuersis dictam est: Recitentur sententiae,&αθ Habes hic Delphinum nominatum , quem misse Burdegalensem Episcopum & aduersarium Priscilliani idem Seuerus h aftfirmat. Legis insuper, Italium & Italium: si ias legendum ex eodem Seuero, Idacium dc Ithacium,qui fuerunt acerrimi oppugnatores Priscilliani. Atticut desunt integra Synodi Acta, ita etiam excidi ite plurimorum nomina Episcoporum qiu B eidem Synodo interfuerunt,possumus existimare. Ae ne dubites hunc illum ipsum esse conuentu,que in Seuerus describit: habes in primis Seueri sententia decreta esse in ea Synodo, ut damnato, iraereticos nemo in communionem reciperet, alioqui eadem ipsi imsententia plectendum este: quod inuenies ex prellum in quinto canone his verbis :Item lectum est: Vt hi qui per disciplinam aut sententia Episcopi ab Ecclesia fuerint separati,ab alijs Episcopis non sint recipiendi. Quod si scientes Episcopi fecerint,non habeant communionem . Ab uniuersis Episcopis dictum est: Qui hoc commiserit, Episc Poru non habeat communione.J haecibi. Sed dc ex dogmatibus atoue corruptelis Priscilliani, quae sancitis contrarijs legibus idem Concilium conatum ea conuellere ι plane intelliges, hoc illud ipsum esse Conciliu Caesaragustanti, cuius Seuerus meminit. Vt inprimi quod constarcam ex Seuero,tu etiam ex S. Hieronymo ut dictu est a Priscillia-C no atque collegis deceptas esse plurimas nobiles semitras, atque seductas sub specie pietatis dedisciplinae: en quam apposite ad haec auertenda Patres priinu omni ustatuerer Vt mulieres omnes Ecclesiae Catholicae fideles a virorum alienorum lectione de coetibus separentur; nec ad ipsas legentes alij studio vel docendi vel discendi conueniant: quoniam de hoc Apostolus in iubet. Ab uniuersis Episcopis dictum est: Anathema suturos, qui hanc Concilij sententiam non Obseruauerint. J At quod ijdem haeretici ieiun rent die Dominico, & abominanda perpetrantes, clandestinos corruentus agerent: his occurrentes Patres haec secundo canone decreuertit, quem ita ibi legit Lucius Episcopus: Ne quis ieiunet die Dominico causa temporis, aut persitationis,aut superstitionis: nec Quadragesimae diebus ab ecclesijs Fideles desint.Nec habitent in latibulsis cubiculorum ac montium qui in suspicionibus perseuerant: sed exemplum & praeceptum custodiant D sacerdotum: et ad alienas villas agendorum conventuum causia non conueniant, a c.JSane quidem Pri lcillianistas coniueuisse ieiunare die Dominico, S. Leo in epistola ad Turibium ς expresse testatur , atque alij antiquiores assirmant. Quod insuper ijdem ut laterent, conuenientes ad ecclesiam Catholicorum,ut vid rentur communicare , sic accipiebant Eucharistiam, ut eam non comederent: haec ob eam caulam contra eos decreuit Synodus: EVcharistiae gratiam si quis probatur a ceptam non consumpsisse in ecclesia, anathema sit in perpetuum. J Rursus aduersus eorumde occultas collectiones haec ijdem: Vigesimo μ α primo die, id est .a decimo sexto Kalendas Ianuarij usque in diem Epi phaniae, qui est octauo Idus Ianuari j, continuis diebus nulli liceat de Ecclesia se absentare, nec latere in domibus, nec secedere in villam, nec montes petere, nec nudis pedibus incedere, sed concurrere ad Ecclesiam . quod E qui non obseruauerit de suspectis, anathema sit in perpetuum. J De his idem qui supra S. Leo tradit , eosdem Priscillianistas ieiunare consueuisse tempore Natalis Domini, ea nimirum ex causa, quod non credebant eum carnem suscepisse humanam. Rursum vero quod ut ex Seuero dictum est Priscillianus affectaret sanctitate in habitu , quem & eius sectatores imitarentur: idcirco Patres haec statuere: Si quis clericus Propter luxum, vanitatisq. praesumptam de ossicio suo sponte discesserit, ac velut obseruatorem legis, monachum videri se maluerit esse quam clericum: ita de Ecclesia repellendum , ut nisi rogando de obsecrando plurimum temporis satisfecerit, non recipi tur. J sed α illud etῖam contra Priscilliana: Ne quis doctoris nomen sibi imponat, praeter has personas quibus concessum est. J Iam probe ex his vides, hoc illud esse Concilium Caesaragustana, cuius Seuerus meminit, qui dc mox subditi: Ithacio Sosiiubensi 'Episcopo negotium datum, ut decretum Episcoporum in omnium notitiam deterret, marinari.
478쪽
maximeq. Hyginum eXtra communionem saceret: qui cum primus omnium insectari Apalam haereticos coepisset, postea turpiter deprauatus, in communionem eos recepisset. Interim Instantias α Salvianus damnati iudicio sacerdotum, Priscillianum etiam laicum , sed principem maiorum omnium una secum Caesaragustana Synodo not x- . tum, ad confir nondas vires suas Episcopum in Abilensi oppido conllituunt sic re iunidum pro Labitiose: nam A Eae Ensivum pasea factum Pras Lianum fuisse , se Ius Hi
ronymis corra Pelagianos a mar rati nimirum, si hominem acrem & callidum sacerdotali auctoritate armassent, tutiores iore sese. Tum vero Idacius atque Ithacius acrius instare, arbitrantes polle inter initia malum comprimi: sed parum sanis con-1iliis seculares Iudices adeunt, ut eorum decretis atque executionibus haeretici urbibus pellerentur . Igittar post multa & 1oeda, Idacio supplicante. elicitur a Gratiano tum Imperatore rescriptum , quo uniuersit haeretici excedere non Ecclesijs tantum aut v urbibus, sed extra omnes terras propelli iubebantur . Quo comperto, Gnostici di isti rebus suis, non ausi iudicio certare, i ponte cessere qui Episcopi videbantur: ceteros, metus disperiit .
At tum Instantias, Salvianus, & Priscillianus Romam prosecti, ut apud DamasiunVrbis ea tempestate Episcopum obiecta purgarent. Sed iter eis praeter interiorem Aquitaniam lait: ubi tum ab imperitis magnifice suscepti, sparsere perfidiae semina, maximeq. Elusanam plebem sane tum bonam & religioni studentem prauis praedicationibus peruertere. A Burdegata per Delphinum repulsi: tamen in agro Euchrociae aliis quantisper inorati, infecere nonnullos suis erroribus. Vnde iter coeptum ingressi, tu pi sane pudibundoq. comitata cum uxoribus atque alienis etiam feminis, in queis erat Euchrocia, ac filia eius Procula, de qua fuit serino hominum Priscilliani stupro nautia C. tam , partum sibi graminibus abegille. Hi ubi Romam peruenere, Damaso se purg re cupientes, ne in conspectum quidem eius admissi liuit. Regressi Mediolanum, aeque
aduersantem sibi Ambrosium repercrimat. Tum vertere consilia, ut quia duobus Episcopis, quorum ea tempestate summa au-uri L . - ritas erat, non illuserant: largiendo & ambiendo, ab Imperatore cupita extorque-λMCMprvM. rent. Ita corrupto Macedonio tum Magistro officiorum , rescriptum eliciunt, quo calcatis quae Prius decreta crant, restitui Ecclesiis iubebantur. J Immane prosecto
piaculum, quo suggestione Macedoni j Gratianus Princeps maxime pius, eius quod p: e
sancteq. sanxerat, praeuaricator est factus: ex quo quidem facinore sibi necem comparauit. Nam ad immane scelus vindicandum, & haereticos libera voluntate indulgemtia Gratiani vagantes comprimendos,atque digna animaduersione plectendos, suscit Duit aduersus eum Deus Maximum tyrannum, qui Imperatori necem intulit, & in principes haereticorum gladio animaduertit. Sed haec licet postea, ex praesenti tamen causa contigisse, nemo non videt. Sed nec inultus abijt improbus Macedonius haereticorum nutor, erga Catholicoseoui uicio parum aequus, de quo ista Paulinus': Temporibus Gratiani, cum ad praetorium Nac avs. doni j tunc Magistrioisciorum pro quodam intercedendo Alubrosius perrexisset, atque praecepto praedicti viri tores inuenisset clausas, nec copiam ingrediendi adeptus esset, ait: Et tu quidem venies ad ecclesiam, quam nec, Hausas ianuas inueniens, ingredieris . Quod factum est, mortuo Gratiano. Coniugiens et enim Macedonius ad ecclesiam, P tentibus ianuis aditum reperire non poterat. J haec Paulinus. Od enim scirent a. lici nihil a Gratiano Imperatore Ambrotio denegari s inuidiae aestu succensi, praeclu- Edere aditum illi interdum consueuere; ut aliquando contigit, cum Ambronus pro
ι De m. m. r. poena mortiS damnato intercedere conaretur. rem festam Soaomenus ita narrath: Pa-
ganus quidam ordine vir illustris Gratianum quidem conuicijs prosciderat, & patre indignum appellauerat , eius'. rei habito iudicio, capite damnatus erat. Cumque iam ad si applicium duceretur, venit ad Palatium Ambrosius pro illo supplicaturus. C terum cum Gratianus eorum instinctu qui illi damnato insidiabantur , distineretur spectaculis venationi: quales priuatae dele lationis,non publici commodi gratia Principes exhibere consueueruntὶ nec ali tensium quisquam illi rem indicaret, quali oppor-
tunum non esset, recessit. Progressas autem ad illam portam, per quam feras intrinducebant , clanculum se habuit: ac simul cum venatoribus ingressius, non antea rei causam agere omisit, neque prius Gratiani re aulicorum eius obsecrationibus cessit, quam - saluti ie-
479쪽
A saluti ierum suiffragium Gratiano extorsisset, quo morti destinatum liberaret. J hactenus de his Sozomenus. Sed redeamus ad institutam de Priscilliano de socijs orationem. Quid demum scelestis limi haeretici extorto atque subrepto edicto a Gratiano ξ subdit
ita Seuerus : Hoc steti Instantius de Priscillianus, petiuere Hispanias. Nam Salvianus b min Urbe obierat. Ac tum sine ullo certamine Ecclesias,quibus praesuerant, recepere. Ve- να scitia rum Ithacio ad resistendu non animus,sed facultas defuit. Quia haeretici corrupto Vol-- ΑΕ ε' uentio- Proconsule, vires suas confirmauerant.Quinetiam Ithacius ab his,quasi pertur- ινλM bator Ecclesiarum,re postulatus,iussu'. per atrocem executionena deduci, trepidus ' Vi cnu
perfugit ad Gallias. Ibi Gregorium Praesectum adijt. Qui compertis quae gesta erant,rapi ad se turbarum auctores iubet, atque de omnibus ad Imperatorem refert, ut haereticis viam ambiendi praecluderet.Sed id frustra suit: quia per libidinem & potentiam pauc B ru cuncta ibi venalia erant. Igitur haeretici suis artibus grandi pecunia Macedonio data, obtinent,ut Imperiali auctoritate,Praesecto erepta cognitio Hispaniarum Vicario trad retur : nam iam Proconsulem habςre desierant. Missiq. a Magistro officiales, qui Illi cium tum Treueris agentem ad Hispanias retraherent: quos ille callide frustratur, ac postea per Pritannium Episcopum defensus, illusit. J hactenus Seuerus de his quae contigerunt usque ad Maximum tyrannu,ncmpe ad annum sequentem, qui ut dictum ei in pro Catholicis aduersus haereticos suscepit patrocinium. Vides, lector, quibus sussulci tur fundamentis Imperium, nempe verae religionis defensione; a qua si deficiant Imperatores, Omnia quantumlibet firma corrui necesse sit atque prosterni. Ceterum Idacius non apud Iudices tantum siue Ecclesiasticos, siue saeculares Priscillianum cum si ijs prosecutus est, sed scriptis editis eosdem exagitauit, de quibus Issid Crush: ldacius Hispanus Episcopus,cognomento & eloquio Clarus, scriptit quemdam se librum sub Apologetici specie, in quo detestanda Priscillianorum dogmata, dc malefi- in Cius vR-ciorum eius artes, libidinum' eius probra demonstrat, ostendens Marcum quemdam θηη Memphiticum magicae artis scienti stimum discipulum fuiste Manis, & Priscilliani ma- MVM. sistrum. Jhaec ipse , qui sic dixit Marcum Manis discipulum, quod etiam Manichae xum haeresim sit amplexus, non autem Manetis temporibus vixerit: nam quod ad Pri, scilliani dogmata spectat, haec S. Augustinus : Priscillianistae, quos in Hispania Prisci, 'πιώ- Iianus instituit, maxime Gnosticorum Sc Maruci orum dogmata permixta sectantur: nocu . 1xi quamuis & ex alijs haeresibus in eas sordes tamquam in seminam quamdam horribi- Ii confusione confluxerint. J et S.I eo epistola ad Turibium tradit , ita Manichaeos de a Le. O .u. MPriscillianissas inter se mutuo idedere esse connexos, ut solis fuerint nominibus discroti . D Subdit vero Augustinus haec de Priscillianistarum erroribus: Propter occultandas autem contaminationes de turpitudines suas, habent in suis dogmatibus & haec verba: Iura, periura , secretum prodere noti. Hi animas dicunt eiusdem nat rae atque substantiae , cuius est Deus, ad agonem quemdam spontaneum in terris ex ercendum, per septein caelos, de Per quosdana gradatim descendere principatus.& in malignum principcm incurrere, a quo istuna mundum factum volunt, atque ab hoc principe per diuersa carnis corpora seminari. Astruunt etia fatalibus stellis homines colligatos, ipsumq. corpus nostrum secundum duodecim signa caeli esse compolitum: sicut hi qui Mathematici vulgo appellantur , constituentes in capite arietem , taurum in ceruice, Geminos in humeris, cancrum in pectore, de cetera nominatim signa percur rentes ad plantas usque perueniunt, quas piscibus tribuunt, quod ultimum lignum ab E Astrologis nuncupatur. Haec & alia tabulosa, vana, & sacrilega, quae persequi longum est,haeresis ista contexit: carnes tamquam immundas escas etiam ipsa deuitat. coniugeS, quibus hoc malum potuerit persuadere,disiungens,de viros a nolentibus seminis,de se. minas a nolentibus viris : opificium quippe omnis carnis non Deo bono & vero . sed malignis angelis tribuunt ; hoc versutiores etiam Manichaeis,quod nihil scriptur rum canonicarum repudiant, simul cum apochryphis legentes omnia, & in auit ritate sumentes, sed in suos sensus allegorizando vertentes quicquid in sanctis libris est. quod eorum euertat errorem . De Christo Sabellianam sectam tenent , eumdem
ipsum essse dicentes non tum Filium,sed etiam Patrem dc Spiritumsancturi . J haec Augustinus, qui di alibi 'ait , Priscilliani suit se allertionem de mendacio, quod pe
Catum non esset, etiam iuncto periurio: quo tanto errore permotus, ut eum conlutaret, ' -- 'se tradit scripsi Ile librum contra mendacium. Porro hisce ipse Priscillianus offulis ten - Annal. Ecel. Tom. . Ru bris,
480쪽
bris, cincta quae umquam excogitari pollent, cum suis quas seduxisset feminis turpi- Atudines operabatur . Idem de his alibi φ dicit, Qtitos habere librum, quem Libram ampellarent, eo quod duodecim qu.estionibus velut v ijs explicaretur, quibus horrendae continebant ur blasphemiae. Eosdemq. ait uti solitos hymno quodam peculiari, eumq.i plum esse dicebant, quem Dominus post coetiam dixisset. De eorumdem dogmatibus plane ridendis est epistola Orosi jh ad Augustinui ibi de duodecim Patriarcharum n νων. Pri . minibus , duodecim praecipuis corporis membris attributis, & alijs deliramentis ex Manichaeorunal petitas insomnijs. Eiusdem vero Orolij impulsu S.Augustinus volumen scripsi peculiare aduersus Priscillianistas. S. Hieronymus ς aduersus Pelagianos agens, Prisciallianistarum quoque detegit tum
Ctu, ,. pitudines, eosdemq. ex parte Manichaeos tuisse testatur, eosq. solos cum ibi is claudi sin. V V δ. G ετ, litos mulieribus, & carmina illa inter amplexus canere 4: vTum parer omnipotens secundu imbribus aether Coniugis in gremium late demussit, Gμ omnes
Magnus abi magno commixtus corpore 'tus. Jet post pauca, haec de Agape, semina illa, quae seduxit Elpidium : Mulier, inquir,virum,
caecum caeca duxit in m MD, successoremq. sui Priscillianum habuit Toroailris magi studiosissimum, & ex mago Episcopum i cui iuncta Galla non gente, sed nomine, ge manam huc illucq. currentem, alterius & vicinae loretis reliquit herede, nunc quoque o in. mysteriit iniquitatis operatur, &c. J Porro capita sinsula dogmatu Priscilliani S. Leo Papa in epistola ad Turibi uni complexus est, de quibus alia occasione suo loco dicem dum . haec modo de his, quod ad institutum pertinet orationis, latis sunto. Hoc eodem anno mense Decembris a Theodosio Imperatore aduerius idololatriam C Ii eiusmodi rescriptuin i datum reperitur :Si quis le vetitis sacrifici js diurnis nocturnisq. velut vesanus & sacrilegus incere , bdkN, , rum consultorum immerserit,ianumq. 1ibi aut temptu ad huiuscemodi sceleris excus GENri s. tionem assumendum crediderit, vel putauerit adeundum it proscriptioni se nouerit subiugandum ; cum nos iusta institutione moneam castiSDeum precibus excolendi non diris carminibus proianandii. Dat. XIII. Kal. Ianuarij Constantinopoli, Eucheriore Syagrio Coss.J Valentis enim temporibus, cuius aduersus Catholicos tantummodo odiu fervescebat, in Orientali Imperio in primis adeo inualuerat Gentiliu licentia comtra eos, ut Alexandriae squod dictu est superius ijde cogere praesumpserint Catholicos ad deorum cultum, tempore persecutionis Luci, Episcopi Ariani. Quam illatam sub Christianis Imperatoribus tunc ignominia ipse Theodosius alta mente conteruas non Dhoc tanta aduersus eos promulgavit edacium, sed opportuniori Oblata occalione, mirificu illud temptu Serapis Alexandriae situ demolitus est, de quo suo loco dicendum erit.
GRATIANI 16. VALENT IN. 7. IMPPRTHEODOSII 4.
TRecentesimus octogessinus secundusDomini annus Consulatu Syagrij secundo cacollega Antonio annotatur : quo Romae Concilium celebratu eii ex Episcopis diuersaru prouinciarum, nempe Orientis, aliarumq. Catholici orbis regionu . Inter alios aure venerunt ab Oriente Paulinus Episcopus Antiochenus,& ex Cy pro insula Epiph nius Episcopus Constantiae: de his enim lixe S. Hieronymus S ad Eustochium: Cumq. EOrientis & Occidentis Episcopos ob quasdam Ecclesiarum dissensiones Romam Imperiales litterae contraxissent: vidit admirabiles viros Christiq. Pontifices Paul utili Antimchenae 'rbis Episcopum , & Epiphanium Salaminar Cypri, quae nunc Constantia dici tur . Quorum Epiphantu etiam hospitem habuit S. Paula sciticei matre Eustochy) Paulinum in aliena manentem domo, quasi propriu humanitate possedit. Quorum accensa virtutibus , per momenta patriam delerere cogitabat; non domus, non famillae, non possessionum , non alicuius rei quae ad saeculii in pertinet, memor, sola sit dici poteti & incomitata ad eremunt Antoniorum atque Paulorum pergere gestiebat: tandemq. era acta hieme, aperi mari , redeuntibus ad Ecclesias suas Episcopis, &ipsa voto cuni ei ac desiderio nauigauit.J hucusque Hieronymus, quibus non tantum Episcoporum ad- uelitus Romam ad Concilium significatur,sed tempus, quo Romae manserunt, Pariter '. . . . . ..... innotescit