장음표시 사용
561쪽
A vel minima ex parte conferre queas 3 si pietatem , certam, tutamq. Catholicam fidem irex miraculis ab eo vivente atque defuncto editis proba doctrinam. In tam aperta luce adeo caecutis, ut adhuc lucem tenebras,& tenebras lucem dicas t Sed quod reliquum est historiae prosequamur: subdit enina haec ipse :Dum luee tracto, suggestum est mihi, cortinas regias esse collectas, resectam autem
basilicam praesentiam mei poscere. Statimq. eo conuerti sermonem meum, dicens :Quam alta & protunda oracula sunt Spiriti sanctit Matutinis horis lectum est, ut in Acrio. minutis fratres, quod summo animi dolore respondemus : Deus venerunt Gentes in ii, a reditatem tuam . Et re vera venerunt Gentes, & plus etiam quam Gentes venerunt. V nerunt enim Gothi, &diuersarum nationum viri venerunt cum armis & circumluit O cupauerunt basilicam. hoc nos ignari tuae altitudinis dolebamus , sed nostra impruden-B tia aliud opinabatur. Venerunt Gentes, sed vere in hereditatem tuam venerunt . Qui
enim Gentes venerunt, facti sunt Christiarii: Qui ad inuadendam hereditatem ven vinci acti sunt coheredes Dei: Dei ensores habeo, quos hostes putaba: sectos teneo, uos aduersarios existimaba. Completu estillud quod de Domino Iesu David Propheta 'ce- , cinit: Quia factus est in pace locus eius,&confregit cornua arcuum scutum,& gladium, α bellum. Cuius enim hoc munus, cuius opus, nisi tuum, Domine Iesu 3 Videbas ad
templum tuum armatos Venire, hinc gemere populum, & frequentem adesse, ne basilica Dei traderetur. Inde vim militibus, Imperatori ; mortem ante oculos mihi: ne quid inter haec furori liceret, inseruisti te Domine, medium,dc fecisti utraque unum : compescuisti armatos, dicens profecto: Si ad arma concurritur, si in templo meo lis commou tur, quae utilitas in sanguine meo ρ Gratias itaque tibi Christe: non Legatus , neque C nuncius, sed tu Domine salu in fecisti populum tuum: concidisti saccum meum, d princinxisti me laetitia. Haec ego dicebam, ratus Imperatoris animum studio militum, obsecratione Comitum,precatu populi sternitescere. Interea nunciatur mihi , missum Notarium, qui mandata deserret. Concessi paululum rmandatumq. intimat. Quid tibi visiim est, in- τ .R AMERO 'ait, ut contra placitum iaceres: Respondi: Quid placitum sit, igncro: quidve temere iactum dicatur incertum habeo. Ait: Cur presbyteros ad basilieam destinasti Si tyrannus es, si ire volo,ut sciam quemadmodum me aduersus te praeparem. Retuli,dicenS,me nihil in praeiudicium ieciste Ecclesiae: eo tempore quo audieram occupatam elle a mIlitibus basilicam , gemitum tantummodo liberiorem habuisse; multis'. adhortantibus ut eo pergerem, dixiste: Tradere basilicam non pollum, sed pugnare non debeo. D Postea vero quam cognouerim cortinas regias inde cile sublatas,cum me populus en ire deposceret,direxiste presbyteros: me tamen noluisse ire, sed dixtile: Credo in Christo, quod ipse nobiscum faciet Imperator . Si hac tyrannis. idetur , habeo arma, sed in Christi nomine: habeo offerendi mei corporis potestatem. Quid moraretur serim, si Urannum putaret ξVeteri iure a sacerdotibus donata Imperia, non usurpata. Et vulgo dici , quod In
peratores sacerdotium magis optauerint, quam Imperili facerdotes . Christus fugit, ne i A iurexi. Rex fieret . Habemus tyrannidem nostrapi. Tyrannis sacerdotis, infirmitas est : Cum infirmor , inquit in , tum potens sum. Caueret tameli, ne ipse sibi tyrannum faceret, cui Lis. Deus aduersarium non excitauit. Non hoc Maximum dicere, quod tyrannus ego sim a Valentiniani, qui se meae legationis obiectu queritur ad Italiam non potuisse transire .E' Addidi, quia numquam sacerdotes tyranni fuerunt, sed Urannos caepe sunt pasti. Ex eius est totus ille dies in n.aerore nostro: scissae tamen ab illudentibus pueris cortinae regiae. J erant illae veluti astixus tituloes, quo significaretur basilica vendicata ab imperatore : quod enim putaretur illuc venturus Imperator, ex inore cortinis tensis locus
Paratus eidem luit. Sed per it: Ego domum redire non potui , quia circumiit si erantini lites qui basilicam curtodiebant. Cum fratribus psalmos in Ecclesia basilica minore
Sequenti die fisi haec fretia sicunda ἡ-ibris hebdoma lectus est de more liber Ionae: quo completo, hunc sermonent adorsus sum: Liber lectus est, fratres, quo cie Moia prophetatur, quod peccatores in poenitentiam reuertantur. Acceptum est ita, uti P DR r rai tur in Praesenti tuturum .det post pauca: Nee mora, nunciatur, Imperatorem ius - 'sile, ut recederent milites de batilica: negotiatoribus quoque quod exactum de con- murat. Ecel. Tona. T E dem -
562쪽
demnatione fuerat, redderetur, Quae tunc plebis totius laetitia fuit ξ qui totius po- Λpuli plausus equae gratia Z Erat autem dies quo sele Dominus pro nobis tradidit, quo in Ecclesia poenitentia relaxatur. Certatun hoc trunci re milites, irraente, in altaria oculis significare pacis in signo. Tunc agnoui quod Deus vermem anteluc num Percusserat, ut tota ciuitas seruaretur. Haec gesta sunt, atquς utinam iam sinita ; sed grauiores motus futuros plena commotionis Imperialia verba inda cano. Ego tyrannus appellor , di plus etiam quam tyrannus. Nam cum Imperatorem Cinmites Obsecrarent , uti prodiret ad ecclesiaru , idque petitu militum iacere se dic rent; respondit: Si vobis iusserit Ambrosius, vinctum me tradetis. Quid post hanc vocem superlit, considera . Quam vocem omnes cohorruerunt , sed habet a quibus exasperetur.
eiiciebui Denique etiam speciali exprestione Calligonus praepostus cubiculi mandare inibi a1Mνvngruo austis est: Mc vivo, tu contemnis Valentinianum ρ caput tibi tot Q. Re pondi: Deus ii, illae o P Guyi at tibi, Ut impleas qu ad minaris: ego enim patiar quod Episcopi; tu iacies quod spadones . At utinam Dominus auertat eos ab Ecclesia, ct in nae omiua su. t tela conuertant, meo sanguine sitim suam expleant.J hactenus ad Marcellinam i rorem Ambrosius. At quid posthac de Calligono praeiecto cubiculi adeo impudenti, viti nium supplicium Ambrosio comminanti Z inultam eunuchi proc.ιci .im si uit abire Dominus ξ minime gentium. Sed quid ineunt ξ Res digna memoria, cum ab ipio An
brosio, tum a Paulino praeter initia, haud voluit Deus ut relinqueretur penituS A luta silentio : siquidem S. Augustinus alia cccasone agens contra Iulianam Pelagia num eunuchorum concupiscentia, inter alia attingit lia e obiter his verbis ε: E: Ω-ι .o. e tamen concupiscentia spadonii, pudiceq. comprimitur, ne concumhendi quamuis irri- cε' tus ipse conatus in eam turpitudinem veniat, propter quam Calligonuni Valentinia ni iunioris eunuchum gladio noulimus vltore punitum, meretricis conlestione conuictum.J ita Augustinus. Vides ex Ilis,qucini Deus se ieius si vindex seruoruna suorum,.
cum sicut Euthymio ante,ita & Calligono postea aqua l/nce pensatum reddidit, quod 3 in sanctum fuerant supplicium coinnas nati. At de rebus triduo illo gestis idein S, Ambrosius epistolam scripsit ad omnes Italiae Episcopos, quae penitus eacidit, i.Huui3 q. superest brcus stagnientum, quod S. Ioannes Damascenus ex ea recitat: sic enim ait At Mediolani Pontis ex Ambrosus in. epistola quam ad uniuersam Italiam scripsit, haec habet Mihi autem, tertia nocte, cum ex inedia corpus laboraret, nCn dormienti; sedis mentis stupore con stituto, sese ostenderunt cum 'uadam perlbna beato Paulo Apostolo simili, ut eius euigies pictura Din tabulis ex prella facile declarabat. J haec tantum ibi ex Ambrosio. Vtinam ista tur
Sed quae post haec sunt subsecuta 3 admiratione plane digna. Vni Ambruso pro G
okk- ν . clesiastica libertate pugnanti,populus ac milites, subditi atque Principes, terra caelum'. vεμ r mortallas & superi, viventes atque vita suncti, & quid insiper ξ ipsi denique spiritus ad- , ui ' uersarii, licet inuiti, ei tamen praesto fuere. Dicamus de cogulis. Mirandam ita e sui uniuersum popula Mediolanensem Episcopo potius, quam imperatori tanto periculo suorum capitum atque bonorum, studere ardentissimis conatibus delegisse pios iu calores lucri cupidoS, ut aduersius Imperatorς lauerent Ambroso, omnia contumpsisse;& nobileS, qui S Honoratos vocat, praetulisse Crucis ignominia Regiae Pharaonis: sed maioris admirationis illud accesiit, milites qui ad expugnanda batilicam accelsissent, Smomento temporis else comi los in desensi res, de qui venerant iundere in batilica iai guiniem, mutatos una fudiisse cum Catholicis ad Deum preces. Sedquia ne ila quidem emolliretur Iustinae animuS, quem impietas in silicem obdurarat, re filium imperat rem in Ambrosum acrius concitare urgereq. semineo surore Pergeret: Deus pro Ana-bros' defensione Maximum imp. continouit : qui primo ut par erat, his datis litteris voluit Valentinianum admonuisse ς:Nisi clen emiae nostra circa serenitatem tuam fides simplex esset,& gratia plena con- , ' - .. cordiae , coi do etiam quod commoda rationibus meis ei se polle ut haec, quae nune v Lεxtis. agi diculatur in partibu , tranquillitatis tuae Catholicae legis turbatio atque conuu A G. so. Quid enim tam ortandum pollit esse ei, si qais esset inimicus, quam adueri usi Ecclesias Dei, hoc est aduersus Dei in ieiuni, & aliqua moliri ,α ubi error exculabilis non est
563쪽
4 non est, ibi velle peccare Z Sed quoniam serenitati nostrae, & in Deum religio maior, quam violari etiam ab inimicissimo quoque non optat, te nobis arbitramur, & circalarentisimam iuuentutem tuam tam archa nostri cura, tam sedula est, 't recte facta magis nos sua, quam errata delectent: idcirco perennitatem tuam credidimus comm nendam, ut introspecta ratione nominis summi,&maiestatis ipsius considerata potet
ita, quid agere debeas silida mente perpendas. Audivi enim nam fama non pati- tur occultari, praesertim quod agatur in populos) nouis clementiae tuae edictis, E elesiis Catholicis vim illatam fuisse, obsideri in basilicis sacerdotes, mulctam esse propositam , poenam capitis adiectam, & legem sinchisi imam sub nomine nescio cuius legis euerti. Hoc quam graue iit, poteris intueri, si Dei magnitudinem volueris e sitate . Erubesco, si quam crediderit serenitas tua astruere velle rationem, & Dei age- γ re causam . . Quid enim si hoc solum esset ξ Si enim iam per tot secula coalita & confirmata in
lares paruam ne excitare discordiam videreris Ipsis humanis legibus in hac mortalitate habet nostra reuerentiam consuetudo; & in re iam vetuita atquς vittata aliquid vsv xae. ν nouum fecisse, reprehensio est. Italia omnis atque Africa hoc sacramento credunt: hae V
fide stloriantur Gallia, Aquitania, omnis Hispania , Roma ipsa venerabilis , cuius etiam in hac parte principatus est, quod Deum sicut sequi voluit , agnouit . Confitebor ipse, quod non sine maerore dictum est; solum dissentiebat Illyricum : utinam quod errasset, non extaret exemplum . Utinam illud incolume Arianae legis Marcenseop- eolu M. pidum permaneret, & non ad iudicium quoddam erroris miseri concidit let; quia ipsisserudisset auctores, ne praecipua irati numinis ultione procumberent. Periculose, mihic crede , diuina tentantur. Venerabilis memoriae diuus Valentinianus pater clementiae tuae hae fide fideliter imperauit: nihil ille attingere voluit, quod bene constitutum videbat. Hi certe iubeodem Episcopi iam fuerant. Quae tanta mutatio, ut qui antea sacerdotes, nune sacrilegi iudicentur 3 ijsdem certe praeceptis , ij dem sacramentis dicati, eadem fide credunt, qua ante crediderunt. An putat venerabilis mihi serenitas tua, conceptam semel in animis hominum religionem , quam Deus ipse constituit, poste conuelli 3 Quantae ex hoc discordiae excitabuntur 3 quantae contentiones oborientur 3 quam crebrae ae pestiferae seditiones 3 quanta & quae peruenientia ad Deum vota iust
rum 3 cum inter Christianos quod dictu nefas sit in quaciam persecutionis imago
D Videris in quam partem hanc sedulitatem nostram interpreteris : nullo certe maiori genere curam meam circa clementiam tuam probare tibi possem, quam si te ho ter, ut desinas. Puto enim recognoscas, quod nemo hoc suaderet inimicus. Hac am biliter a nobis dicta esse , opto ut intelligas , spero quod credas . Vnde aequum admodum est , ne i ncto numini dicata conuellas i italiam omnem , & vener bilem Romam , ceteratque prouincias suis Ecclesijs , sivis cicerdotibus reddas, neque te medium interseras ; cum fas sit, iustius eos qui a Catholica Eccsesia Arianorum
interpretatione' dis esserint, errorem suum vera religione mutare, quam recti sen- latententio
tientibus suam immittere prauitatem.J hactenus Maximus ad Valentinianum: quibus plane apparet, non Mediolanensem dumtaxat Ecclesiam ipsum Valentinianum rio
vexasse , sed omnes existentes in prouinciis sibi sibitis, illo edito , quod scripsisse L Auxentium diximus, edicto, quo iubebantur ab Ecclesiis elici Catholici sacerdotes, resistentes seriri gladio, Curiales proseribi , nisi Imperatoris mandatum implerent. Porro de Maximi Imperatoris studijs pro defensione fidei, & Ambrol:i liberatione,
Theodoretus haec habet : Ubi, inquit Maximus tyrannus de facinore contra prae-- . clarissimum veritatis praeconem Ambrosium per Valentinianum admisso certior iacius esset, scribit ad Valentinianum litteras, hortaturq. uti tum a bello contra pietatem ciendo dei istat, tum ne paternam pietatem prodere moliatur. Postremo minatur bel- Ium,si non obtemperaret, se contra eum sustepturum,&c.J addit ipsum Maximum hac ex causa confestim in Italiam contendisse. Verum, nisi Theodoretas in alias diaerias a reeitatis Maximi litteris inciderit, de bello indicio nulla in his mentio fit. Arcum nee sic compesceretur Iullinae in exagitandos. Ambrosium petulantia: eca
lo ea siti iis , e terra ex resistis cinctorum martyrum sacris resi qui js impertitur Annal. a. Tom. . ZZ a a Deo
564쪽
- I. cos I. stino, qui intersuit, primum liaec accipe : Time memorato Antistiti tuo per viiiiiii ap ruisti quo loco laterent martyrum corpora Protas ij & Geruasi quae per tot annos ii corrupta in thesauro secreti tui recondideras, unde opportune promeres ad coercendam rabiem femineam, ed regiam. Cum enim propalata & effossa, digno cum honore trans. ferrentur ad Ambrosianam basilicam: non solus ii quos immundi vexabant spiritus , consesiis eisdem daemonibus sanabantur; verum etiam quidam plures annos caecus, ciuis ciuitatiq. notissimus,cum populi tumultuantis l. titiae causam quaestitit , atque at disset, exiliuit, eoq. sevi duceret, suum ducem rogauit. Quo perductas, impetrauit admitti, ut sudario tangeret fieretrum pretiosae in conspectu tuo mortis sanctorum tu rum. Quod ubi secit, atque admouit oculis: confestim aperti fiant. Inde fama discuserens, inde laudes cive feruentes, lucentes; inde illius inimicae animus etsi ad credendi A1 initatem non applicitus, a persequendi tamen surore comprestus est. Gratias tibi, Deus meus. J haec in Consessionibus Augustinus, eademq. in commentarijs de Ciuit te Dei h: sed & alibi sic habet q: Tantae, inquit, gloriar mar rum etiam exo testis sui, ubi Mediolani eram,facta miracula noui,&c. J recenset enim miraculum de caeco tunco luci reddito tactu sacrorum pignorunia . Erant enim dictorum martyrum corpo- a P. ra inquit Paulinus ψὶ in basilica posita, in qua sunt hodie corpora Naboris & Felicis in a - martyrum. Sed sancti martyres Nabor & Felix celeberrime irequentabantur; Protas, vero & Geruasij martyrum ut nomina, ita etiam sepultura incognita erant,in tantum visit pra ipsi rum sepulchra ambularent omnes qui vellent ad cancellos peruenire, ruibus sanctorum Naboris & Felicis martyrum corpora ab ini uria sepulchri desiimebantur , &c. J subdit de curatione a satana arreriorum , dc de illuminatione c
Sed haec eadem pluribus ipse Ambrosius in epistola ad Marcellinam serorem ', ubi &de occasione horum perquirendorum corporum martyrum oblata ex dedicatione e clesiae haec habet exordio ipsius epistolae his verbis: Dominae sorori vitae atque oculis praeserendae frater. Quia nihil sanctitatem tua soleo eorum Praeterire, quae hic te gerantur absente: scias etiam sanctos martyres a nobis esse repertos . Nam cum basilicam dedicatsem: multi tamquam uno ore interpellare coeperant, dicentes: Sic in Romana basilica dedices. Respondi: Faciam, ii martyrum reliquias inuenero. Statimq. subi jt velut cuiusdam ardor praesagij. Quid multa e D minus gratiam dedit. Formidantibus etiam clericis, iussi cruderari terram eo loci sui est ante cancellos sanctorum Felicis atque Naboris. Inueni signa conuenientia : adhibi- Diis etiam quibus per nos manus imponenda seret; sic sancti martyres eminere perunt, ut adhuc nobis silentibus arriperetur urna,& sterneretur prona ad locum sancti sepulchri. Inuenimus mirae magnitudinis viros duos, ut prisca aetas serebat, ossa omnia integra,sanῖuinis plurimunt . Ingens concursus populi per totum illud biduum. Quid multa 3 Condidimus integra ac ordine, transtulimus vespere iam incumbente ad basilicam Faustae , ibi vigiliae tota nocte, manus impositio. Sequenti die transtuli mira ea in basilicam,quam appellant Ambrosianam. Dum transserimus, caecus sanatus est. T lis mihi ad populum tuit sermo: Cum tam effusam, &c. JVoluissemus sermonem integrum deseripsisse ex ea Ambrosj epistola, ad renouamdam memoriam sacrorum antiquorum Catholicae Ecclesiae rituum,de quibus iaepe plu- q. superius nimirum de vita dedicandarum ecclesiarum non sine reliqui js sanctorum Emartyrum ipsiq. cultu ianctorum ι nisi nimia prolixitas fastidium attulisset. Porro de immensitate miraculorum haec notatu digna eadem oratione ipse Ambrosius f: Cogit f - . . . a. uistis, immo vidistis ipsi multos a daemoni js purgatos, plurimos etiam ubi vestem iam ctorii manibus contigerunt, his quibus laborabant debilitatibus abiblutos: reparata v iusti temporis miracula,quo se per aduentum Domini Iesu gratia terris maior insuderat, umbra quada sanctorum corporia plerosque sanatos cernitis. Quanta oraria iactitantur 3 quanta indumenta super reliquias sacratissimas, ut tactu ipse medicabilia reposcantur pGaudet omnes extrema linea contingere;&qui contigerit, tuus erit.J haec ipse sumin tim: quibus intelligas huius temporis Fidelium propensiorem culcit erga sacras reliquias sanctorum martyrii, quaru cultum operatione miraculoru Deus sepius comprobauit. Et infine orationis: Acci unauit populus,ut in Dominicum differretur diem martyrum
565쪽
A depositio: sed tandem obtentum, ut sequenti fieret die . Sequenti die talis mihi ad populum iermo filii: Hesterno die tractaui vertieulum : Dies diei eructat verbum,S c.Jubi agit de Arianorum perfidia conantium obscurare infidelitatis caligine claritudinem martyrum tot miraculis coruscantium; ait enim de illis : Ariani dicunt: Non sunt isti iras. m. martyres, nec torquere diabolum pollunt, nec aliquem liberate: cum tormenta dae- monum ipseram voce probentur, de beneficia martyrum remedijs caecorum & abseli torum inicijs declarentur. Negant caecum illuminatum, sed ille noc negat se sanatum.
Ille dicit: Vide qui non videbam. Ille dicit: Caecus este desivi: de probat iacto. Isti beneficium negant,qui factum negare non postunt. Notus homo est,publicis cum valeret, mancipatus oblequi js, Seuerus nomine, lanius ministerio: depositerat officium, pol, quam inciderat impedimentu. Vocat ad testimonili homines, quorum ante sustent A batur obsequiis : eos iudices suae vitionis accersit, quos habebat testes de arbitros caeciutatis. Clamat, quia ut contigit fimbriam de veste martyrum, qua sacrae reliquiae v stiuntur, redditum sibi lumen sit, &c.J inferius autem quo taxodo ipsi spiritus nequam redarguerent, coacti licet, Arianorum impietatem, haec habet: Audiuimus hodie dicentes eos, quibus manus imponebatur: neminem posse esse saluum, qui Patrem & Filium de Spiritumsanctum negaret, qui Trinitatis omnipoten- q, tein virtutem non crederet: confitetur hoc diabolus, ted Ariani nolunt fateri. Dicit o LMOM- enim diabolus,sic torqueatur,quemadmodum ipse a martyribus torquebatur, qui Spi- 'ritustancti Deitatem negarit. Non accipio a diabolo testimonium, sed contestionem:
inuitus dixit diabolus, sed exactus dc tortus . quod nequitia suppriniat, extorquet iniuria. Cedit diabolus plagis, & adhuc cedere nesciunt Ariani3 Quanta perpetii sunt 8 et C quemadmodum Pharao, malis suis indurantur. Dicebat diabolus, ut scripta legimus: Scio te quis sis: Tu es Filius Dei vivi. Dicebant Iudaei: Nescimus quis sit. Dicebant ii die de superiori die vel noste daemones: Scimus quia martyres e iis .et Ariani dicunt: Nescimus, nolumus intelligere, nolumus credere.J haec de alia de veritate miracul
Postea vero accidit, quod addit his Paulinus,ingens prodigium quo didicerunt Arioni in mari res non oblatrare ; ait enim: Deus tamen qui gratiam Ecclesia: suae augere consueuit, non passus est diu insultari a perfidis fanctis suis. Vnus itaque ex ipsa multitudine subito arreptus spiritu immundo clamare coepit, ita torqueri eos, Ut ipse quebatur , qui negarent martyres, vel qui non crederent in Trinitatis unitalcm, quam docet Ambrosius. At illi hac voce consuli , qui conuerti debuerant, ae dignam tali. D confusione agere poenitentiam, in piscinam demersum hominem nccaueiunt, pcrfidiae homicidium iungentes. J Magna haec : at illud quidem ceteris excellentius recte intuenti miraculum videri I tuit, quod suror ille incitatae flammae rabiei ieminea: a VPATVR I sanctis martyribus, mox ut apparuere, extinctus suit; adeo ut qui negabant Ore, opere' : in Veritatem timore martyrum confirmarent; de quibus haec Paulinus h: Denique ex . Paulin. in hoc tempore, quo scilicet inuem sunt reliquiae mari ram, sedari coe pii persecutio, quae Iu-. δ' - si inae furore accendebatur, ut sacerdos de Ecclesia pelleretur. Tamen adhuc intra Palatium multitudo Arianorum cum Iustina constituta deridebat tantam Dei gratiam, quam Ecclesiae suae Catholicae Dominus Iesus meritis martyrum suorum conterre di- .gnatus est: venerabilem'. virum Ambrosiuni narrabat pecunia comparasse homines, qui te vexari ab immundis spiritibus mentirentur, atque ut ab illo, se & a martyri-Σ bus se torqueri dicerent.J Subdit inserius, ipsis daemones clamare solitos, non a martyribus tantum, sed etiam ab Ambrosici se torqueri: quod etiam S. Augustinus testatur in commentario de Cura agenda pro mortuis V. At quo modo hoc ξ in Parro Probi . - . . . u. Praefecti, quem diabolus arripuerat, aperte demonstratuFa est, ux idem iraulinus lim mserius tradit. Absoluta igitur Ambrosius concione, sacra pignora, ut decebat, suo loco recondi- . dii; ita tamen, ut exeis partem aliquam sibi seruaret, erogandam in diuersas Eccleii F, x t cist visu quae ardentissimo studio eorumdem sanctorii martyrum reliquias ex diuersis locis eXPeterent, ut in eorum hor ore basilicas vel erigerent, vel in iam aediscatis reponerent. eis,
Allatae filiat ipsae quide Roma, ubi nomine eorumdem sanctorii a Vestina nobili ac pra diuiti semina erectus est Titulus, qui pollea ab Innocentio Papa fuit dedicatus: id enim habet liber de I irranis Pontificibus in Innocentio. Accepit easdem quoque reliquias Anna A. Tom. . ZZ a mari ruim
566쪽
martyrum S. Paulinus, quas collocauit in nuper a se erecta Fundana basilica: testatur Aid ip ad Seuerit in scribens. Insuper S. Gaudentius Brixianus E Discopus acceptas ab
eodem Ambrosio ipsas reliquias condidit in basilica dicta, Concit uni finitorii: tradit id ipso in sermone quem habuit in eiusdem dedicatione. In Gallias quoque easdem pe
latas fuisse reliquias, atque in honorem eorumdem martyrii erectas esse Mentorias , ais Ll 'firm it Gregorius Turonensis V. Fuerunt quoque eorumdem martyrum reliquiae per- j. , .. 3. latae in Africam, i . l. in Victoriana villa triginta millibus ab Hippone collocatae, ubi
I- ipsorum nomine erectam fuisse ecclesitam S. Augustinus enarrat. Sed de Eugi pius in
An. I ...... Achis S. Seuerint assirmat, ad Noricos etiam peruenisse eorumdem martyrum venera:
, DA . . da pignora. Vide ex his flagrans Catholicorum Fidelium studium erga reliquias sat
ctorum martyrum: cuius insinuandi antiqui usus causa haec recensuisse voluimus. Sed iam ad res Mediolanenses, ad ipsum inquam S. Ambrotium reuocetur oratio. AAt quid Iustina post haec3 Quae pala Ambrosiu persequi rubore suffusa desierat euma iis dem clam aggredi pertentauit: nam sicariu in eum, proh sceluς mnii iit; id enim Pauli-rit a se l. nus testatur his verbis: Alius etiam gladium serens,ad cubicula usque pervehi ut interficeret sacerdotem: sed cum eleuallet manum districto gladio, dextera obrigente, remansit. Tunc se missum a Iustina postquam consessias est; brachium, quod inique cxlm extenderetur, rigaerat, sanatum est conse lione. J h re Paulinus. Sed miraris inlisum elle ad necem sancti sicarium ξ Scito ad hoc ipsum e uidis indu tos & daena nes: quod non prius cognitu est, quam post i plius Iustinae mortem, Angelo extorquente a lonte perpetrati delicti conseisionem. res gesta ita describitur ab eodem Paulino:
Mortua vero Iustina, quidam Arusipex, Innocentius nomine, non opere, in causa m.
leficiorum cum a Iudice torqueretur : aliud quam interrogaretur fateri coepit: Clam, cbat enim ab Angelo maiora tormenta sibi adhiberi, eo qui custodiret Ambrosi uni qumniam temporibus Iustinae ad excitanda odia populorum in Episcopum , cacumen tecti ecclesie constendens, medio noctis sacrificauerit: Sed quanto initantius dc soli citius opera maligna exercebat, tanto magis amor populi cicca fidem Catholicam Domini sacerdotem conualescebat. Mittite etiam se di daemones, qui illum internecarent, fatebatur : sed daemones renunciasse, se non soluiti ad ipsum appropinquare minimo po te, verum etiam nec ad i res domus, in qua manebat Episcopas : quia ignis insit perabilis omne illud . aedisci uin communiret, ut etiam longe politi urerentur. atquς ita cessasse artes sitas, quibus aduersus Domini iacerdotem se aliquid posse arbitrab tur. J haec Paulinus. At quis tandem finis adeo immanis in Dei sacerdotem Ambrosii pertinacissimae te, De A. io . minae persecutionis ξ Accidit plane secundum illud propheticam : Inimicos eius in duam consulione: iii per ipsam autem eis rebit sanctificatio mea. J Ipla enim etsi non cedens, victa tamen atque confusa, omnibus iacta ludibrio remansit Augusta delusa scue conira magnus Antistes, de prostrata cum impijs impietate victorijs gloriosior, ore. omnium Pr. Edicaretur; adeo ut daei nones etiam ipsi eius praeconia celebrare , quantumlibet inuiti, compelleretur. Sed parua adhuc Deo visa haec sint sacerdotem suu an
Auisonus plioribus honoribus prosequonti, quos illi exhiberi voluit ab ijsdem Principibus qui eui ii; roin fuerant persecuti , ab ipsa inqua Iustina Augusta atque Valentiniano Imperatore sidq.
x L G rim hoc ipse anno, ut ex hoc violentior diuina demonstraretur exactio, quo celerior fuit ab ηδ inimicis extorta : factum l. ferme momento temporis, ut qui mille nocendi artibus incessabili indeieisoq. studio Dei Antistitem appetiissent, ijdem mox ipsium adirent si in Splices, ipsumi suae ipsorum salutis arbitrum & seruatorem Imperi j profitentes, in summo discrimine constituti, sibi atque Imperio suppetias ab eo quam primum terri ri
garent . At quaen.am erant. tunc ipsorum praesentis,imae, quibus adeo prcinebantur, angustiae 3 Dicani paucis. Marimus in Galliis imperator, quod diu mente conceperat, Alpes cum exercitu superare, lununa Q. rerum Potiri Occidentalis Imperij, hoc ipsum proxime expleturus nunciatar. Vna in Ambrotio spes; ut, quod alias ante experti suerant, legatione sua Maximum talia conantem coerceat. Sicq. magno dispensationis diuinae iudicio, qui paulo ante ab ijsdem Augustis Ambrosius tyrannus appellabatur, modo ut tyrannum coerceat, in Gallias Legatus proficisci rogatur. Suscepit ipse munus haud inuitus, qui sciret cum Clitistianorum orianium tum praesertim Antistitis esse muneris, exemplo de. doctrina
567쪽
A doctrina Christi,beneficiorum cumulo accςptas iniurias compensere. At non ut prior,
ita posterior haec Ambroiij legatio seliciter cessit; nimirum quod iusta tibiiset iam diuina sententia delinitum, eos qui de pellendis vidietum est) ab Ecclesijs Catholicis sacerdotibus promulgallent edictum, a suo ipsisrum 1 ore expellendos Imperio, & paterna hereditate priuandos, ut sic posteri intelligerent Principes, quanto periculo lacessant Ec- L h. lesias Ec sacerdotes. Quae autem suscepta ei asinodi regatio continuerit, suinina eius ab zoki' ' ἡ eodem Ambrosio alibi lic exprimitur: Ego tuus iterum Legatus repetiui Gallias, dc mi- v hi dulce illud officium fuit, pro salute tua primo, deinde pro pace atque Pietate, qua fraternas reliquias postulabas, nondu pro te securus, & iam pro fraternae sepulturae ho- nore solicitus.J haec ipse. Porro in liuius muneris sanctione ita se gessit Ambro aus, ut pra textus omnes , quibus Maxi mus nitebat. ir velare tyrannidem, tuitum l. adornate 2 bellum, ipse certis rationibus constantia sacerdotali dii olueret, probaret q. valentinianum iniuriam passium esse,nec quid leue in ipsum Maximum ccii tulisse. bed & prudenter specie petendi cadaueris Gratiani, eiusmodi legationem ad explorandii Maximi an, misi, velandam putauit; cum tamen re vera ut libid ipsum ageret, mitteretur. Quid at tem ab eo hac in legatione aelum sit, scripta ab ipsi, epistola ad Valentinianum Augusta dcclarat, qua singula ruin rerum gestatum relatio continetur quaesie se habet .: ε' 'Ambrosius Valentiniano Imperatori. Et si stuperioris legationi, ni eae scies ita approbata si tibi, ut ratio eius a me non qu reretur satis enim claruit eo ipso quod aliquot dies retectis sum intra Gallias me violen- : bii '', tiam a Maximo non recepisse, neque iis adstipulatum, quae ad voluntatem eius magis, VA GA- quam ad pacem propenderent: denique non commisistes secundam legationeni,nisi pri- y ψη- c mani probastes quia tanten regredienti milii decernen si secum imposuit necessitatem: ideo hac epistula expositionem legationis naea insinuandam putaui, ne cuiusquam se Ino veris Prius vana intexeret, quam reditus meus integra & uacerae veritatis expressa signaculo manifestaret. Cum peruenissem Treviros, postridie processi ad Palatium . Egressus est ad me vir Gallicanus praepositus cubiculi, eunuchus regius. Poposci adeundi copiam. Quaesiuit, num rescriptum haberem clementiae tuae. Respondi, habere. Retulit, non polle me 3 8i Counisi in Consit orio videri. Dixi, non elle hunc inorem sic dotalem : certe e te alictua, de quibus secreto κ deberem cum suo Principe contabulari. Quid plura ξ Consuluit ' serio eum: sed eadem referenda credidit, ut liqueret etiam priora ex illius arbitrio deprompta. Dixi tamen, alienum id quidem a no tro munere, sed me recepto Oilicio non de- D suturum: gratam mihi esse humilitatem in tuo praeserit in , &qu id verum est, frateruae pietatis negotio. Vt sedit in Conlistorio, ingre sus cam: a surrexit, ut osculum d ire . . Ego inter Consistorianos i leti. Hortari coeperunt alij ut ascenderem: vocare ille. R spoudi ego: Quid Oscularis eum, quem non agnoueris ξ si enim me agnouisses, non hoc loco videres. Commotus es, inquit, Episcope. Non inquam iniuria, sed verecundia, quod alieno consisto loco. Et prima, inquit, legatione ingressus es Consistorium. Nec . illud, inquam, mei erroris suit: vocantis, non ingredientis vitium est. Cur, inquit, ingrei sis es 3 Quia, inquam,tunc ut inferiori pacem petebam, minc ut aequali. Cuius, inquit,beneficio aequali 3 Respondi: Omnipotentis Dei,qui Valentiniano regnum,quod
Ad postremum erupit, dicens: Quoniam me lusisti, ut ille Bauto, qui sibi regnum
E sub specie pueri vendicare voluit, qui etiam barbaros mihi immisit, quasi ego non lia- mox M tabeam quos possina adducere, cum mihi tot millia barbarorum nutirent, dc annonas a me accipiant. Quod si ego tunc, quando venisti, non essem retentus: quis milii obstitisset,& virtuti meae 3 Ad haec ego leniter : Non opus est, inquam, ut commouearis, cum causa nulla sit commotionis: sed patienter audias quae reserantur illis . Pr Pterea & ego veni, quia prima legatione dum mihi credis . per me deceptum te ei se a terebas. Gloriorum mihi est hoc pro salute pupilli imperatoris. Quos enim Spiscopi magis quam pupillos debemus tueri ρ Scriptum enim est : Iudicate pupillo, & e 1 c. i. iustificate viduam , ct eruite iniuriam accipientem. et alibi : Iudicis viduatum & d Hil. 6 7. Patris Orphanorum . Tamen non exprobrabo beneficium meum Valentiniano. Vt verum eloquar: Vbi ego tuis legationibus obstiti, quo minus influeres in Italiam 8 quibus rupibus ξ qua aciet quibus numeris vero corpore meo elaus tibi Alpes i
568쪽
A taxosii Vtinam hoc meum esset: obiectionem non timerem, non vererer criminationes tuas. A, ib. y Quibus promissis lusi te, ut paci acquiesceres Θ Nonne intra Gallias iuxta urbem Moaguntiaeum Comes Vi r occurrit mihi, quem direxisti, ut pacem rogaret ξ In quo e go te sesellit Valentinianus, qui prius pacem a te rogatus est, quam Ditularet Mia quo fefellit Bauto, qui deuotionem imperatori exhibuit suo 3 an quia Principem suum non prodidit Z in quoeso te circumscripsit Qui ubi primum veni, cum diceres quod
Valetinianus ad te quali filius ad patrem venire deberet responderim, non ei te aequii, aspero hiemis tempore puer cum matre vidua penetraret Alpes sitie matre autem tanto itineri dubijs rebus committeretur. De pace nobis legatione commissam,non de aduei tu eius promi ilionem : spondere nos i a non potuisse , certum est, quod mandatum non erat . me certe nihil spopondisse; adeo ut diceres : Expectemus quid Victor responsis rat. Illum aurem, liquet, me retento, peruenisse Mediolanum, negatumq. ei quod po- Bstulabat : de pace tantum conspirare studia, non de aduentu Imperatoris , quem moueri non oporteret. Pradens eram, ubi Victor redi jt. Quo modo ergo reuocaui Valentinianum
Legati iterum missi ad Gallias, qui eius aduentum negarent, apud Valentiam Gaiu ino . G. lorum me repecerunt: milites viri utque partis, qui custodirent iuga montium, offendi Gi Ger se reuertens. Quos eSO tuos reuocaui exercitus ξ quas de Italia reflexi aquilasi quos imnulit barbaros Bauto Comes 8 Et quid mirum, ii hoc Bauto sectilet Transrhenanus . genere, cum tu miniteris Imperio Romano barbarorum auxilia, & turmas transimitanas, quibus commeatus prouincialium tributa soluebant ρ Vide autem quid interiit inter tuas minitationes & Valentiniani Augusti pueri mansuetudinena. Tu flagitabas quod barbarorum stipatus agminibus Italiae te infunderes: Valentinianus Hunnos ata cquo Alanos appropinquantes Galliae per Alemanniae terras reflexit. Quid habet inuidiae, ii Baulo barbaros cum barbaris icciv decernere 3 Quoniam dum iu militem R. manum Occupas,dum is aduersum se utrinqi se praetendit, in medio Romani imperiis nil Iuthungi populabantur Minias, & ideo aduersus Iuthungiam Hunnus accitus est. Idem tamen quia de finitimo proterebat Alemanniam, & iam vicinia mali urgebat Gallias, coactas est triumphos suos desierere, ne tu timeres. Conier utriusque iacium. Tu fecisti incursari Rhaetias: Valentinianus suo tibi auro pacem redemit. Aspice illum quoque qui tibi ad dexteram assistit, quem Valentinianus, cum possiet, oi oui suum dolorem ulcisci, honoratum ad te redire fecit: tenebat eum in suis terris, atque in νMa vALεητυ ipse nuncio necis fraternae frenavit impetus; nec tibi vicem , etsi non parilis dignitatis, eiusdem tamen necellitudinis retulit. Conserergo,ie iudice, utriusque iactum. Ille ti- . Dbi iratrem tuum viventem remisit : tu illi vel mortuum redde. Quid illi reliquias ser mani abnegas, qui tibi adueriam se auxilia non negauit 3 Sed vereris, ne exuuiarum radita renovetur militibus dolor: hoc enim allegas . Quem viventem deserit erunt, eum defendent peremptum 3 Quid eum mortuum times, quem occidisti, cum posses reseruare 3 Hollem , inquis, meum peremi. Non ille tuus hostis, sed tu illius. Illeia in non sentit defensionem: tuam causam considera. Si quis aduersutia te hodie Impe- .rium in his partibus usurpandum putet : quaero, utrum te hostem illius dicas, an illum tibi ξ Ni fallor, usurpator bellum inseri, Imperator ius suum tuetur. Ergo quem non debueras o idere, eius reliquias negas 3 Habeat Valentinianus Imperator vel fra-
. tris exuuias , pacis tuae oblides. Liquo modo allegabas, quod eum non mandaueras
occidi, quem Prohibes sepeliri 3 Poterit igitur credi, quod ei non inuideris vitam, cui Eetiam sepulturam inuides 3 Sed ad me reuertar. Audio te queri, quod se ad Theodosium Imperatorem potius Mi tu A contulerint, qui sunt cum Valentiniano Imperatore. Quid igitur futuruin sperabas,
cum tu refugientes eos ad Poenam Posceres, captos necareS, Theodosius autem muta
ribus ditaret, donaret honoribus 8 Quos, inquit, occidi 8 Respondi ei, Balionem: atquem virum 3 qualem bellatorem Θ Haeccine tuit iusta causa exit ij, quod Imperatori si iotidem seruauit 8 Non ego, inquit, eum iussi occidi. Respondi: Hoc audiuimus, quod occidi i ullius sit. Sed, inquit, ii ipse sibi vim non intulisset, iusteram eum deduci Cabillonum , & ibi viuum exuri. Respondi: Ergo propterea & illud creditum eii, quod cum occideris. Qui, autem sibi parcendum putaret, cum occisus sit bellator istrenuus, miles iidelis, Comes utilis
569쪽
THEODOSII v. IMPRIta tum discessi, ut se tractaturum diceret. Pollea cum videret me abstinere ab Epias Di is, qui communicabant ei, vel qui aliquos deuios licet a fide ad necem petebam ; ΑΜa ou commotus eis tu: sit me sine mora regredi. Ego vero libenter , etsi me plerique ini, eoisume. dias euasitrum non crederent, ingre lus sum iter, hoc solo dolore percitus, quod Hygi- Vi με εν num Episcopum senem in exilium duci comperi, cui nihil iam niti extremus superesset -ψ μ μ spiritus . cum de eo conuenirem comites eius, ne sine velle, sine plumatio paterentur extrudi senem ; extrusis ipse stim. Haec est expositio legationi, meae. Vale Imperator, dc esto tutior aduersus hominem pacis inuolucro bellum tegentem. J hactenus ad V lentinianum Ambrosius .
Ad ipsi in etiam Maximum idem alludit, dum in oratione habita in funere Valentiniani haec ait': Felicius Episcopos persequantur Imperatores, quam diligant. Quan- to mihi beatius Maximus minabatur ξ in illius odio laus erat, in horum amore supplicius alis hereditas. J Meminit huius ad Valentinianum Ambrosij relationis Paulinus,a
que ait: Ipsum vero Maximum a communionis consortio segregauit. admonens, ut Mari
essuli tanguinis Domini sui, dc quod est grauius innocentis, ageret poenitentiam, si sibi apud Deum vellet esse consultum. J haec iple: quae quidem licintelligenda sunt, qudd c i., , A.
ibi Treueris cum esset, nec cum ipso voluit communicare, nec cum Episcopis illi com- λ. municantibus, quod essent partis Ithacian cuius superius mentio facta est. Quisnam autem Hyginus ille fuerit, quem in exilium adeo inhumane crudeliteri. deportari a satellitibus tradit Ambrosius; haud iacile colligi omnino potest; scimus ta men eius nominis Episcopum hoc tempore vixisse in Hispania hostem acerbissimum meo, Luciferianorum schismaticorum, in quem Marcellinus ac Faustinus eo libello, quen
Theodosio obtulerunt, vehementer oblatrant, more suo, Catholicos omne, magni n
minis viros calumnijs si asillantes. Fortasse hic idem ipse,qui apud Seuerum Adiginus scriptus reperitur, Episcopus Cordubensis, primus qui aduersus Priscillianum haer sarcham, detegendo nefanda cius scelera, concitare Episcopos coepit. Quod autem ad Valentinianum Imperatorem spectat: imprudens nimis Ambrosii admonitionem illam neglexit, qua cauendum i bi Maximum esse, quod sub pacis in- ro/m n uolucro bellum tegeret, ultimis verbis epistolae inculcarat. Sed minime considerans, χ' Dei sacerdotem eo modo , diu no i piritu eam tractasic causam, quo dolo agentis Maximi detegeret animum, ut cautum ipsim redderet, ne pulchro pacis & securi tatis ii mine ab eo decipi posset: incaute nimis alium mox ad eumdem Maximum Iegatum mittit, Domni num nomine, qui ab eo deceptus est,nesciens t. Maximum post se in Ithliam duxit. Haec auic in quo modo se habuerint , simus ita describith: Itaque V lentinianus Domni num hanc ob causam , ob pacem scilicet firmiorem stimendam , ablegat, hominem natione quidem Syrum, sed notae melioris familiarem ue quippe r gni potestatis a particeps, iide pariter & usu rerum praestare ceteris videbatur: et qui quid alioqui Princeps alio neu ine conscio facere volcbat, huic in pri pris credendu statuerat. Igitur prosectus ad Maximum Domninus, capitibus legationis omnibus ex-Positis, omni cum obseruantia comitate l. receptus est : nam ct dignabatur eum hi nore Maximus eximio, & tanta munerum mole satiabat, ut Imperatorem Valentinianum nullum huic paretii habiturum amicum D inninus existimaret. Ac poterat vique adeo Domni num decipere Maximus, ut etiam partem exercitus sibi cum eo mirieret, quae imperatori Valentiniano auxilio contra barbaros Pannoni js imminentes esset. Posteaquam haec consecutus Domni nus abi j et , seq. iactaret copia α magnitudia munerum, quae acceperat, & concessorum cibi lociorum satellitio: viam ducentem ab
Alpibus imprudens Maximo faciliorem reddebat. Quod Maximus futurum prosipiciens , e . nomine cuncta molitus, uniuersis cum copijs subsequebatur, tacite praemisi sis in itineribus custodibus, qui omnem curam adhibebant, ne citus ii quis praetergres
sus, Maximi transitum in Italiam Domitini comitibus renunciaret. Quae sane custodia erat Perfacilis: nec enim latere poterant, qui parte Alpium arctissima eroficiscebantur, Cum igitur intelliget et, Domni num cum suis Alpes, qua sunt anguli issimae,cum montibus iniiijs penetrasse satque ijs praeterea locis, quae poli Alpes erant palustria, militui copias impedire poterant, hostile se nullum agmen aduersam inuentum speraret; Omni cum celeritate Italiam, nemine pra diente ingressus, Aquileiam copias ducit. J haede aduentu clandestino Maximi in Italiam colimus Puto
570쪽
is . h. ii, 'ς i R iam legationum exemplis , quam praellent prudentia α A Vis ieii, conullo, instinctu cliuini spiritus, Dei serui in obeundis magnis ne titis illis qui prim entia i nix 'l uanitentes risi, ingrauissimae prolabuntur disti cultates . Ecce tibi S. Ambrosius spiritu consili j re sertitudinis, quo detegat strophas Maximi, ma nis ani
nus in eum Legatus inuehitur 38 Domni nus vero vanis deceptus illecebris,cladem ieeutri in Italiam intulit. Quis autem prima facie factum utriusque inspicietis non Ambr Lum inurbanum, ill eralenaq. eo modo tam aspere dure . agentem cum Maximo iudicasset, Domni num vero dexterrimum virum, & in obeundas negotiis ii tertissimul quippe qui arte sua adeo tibi devinxisset,addixisset . Maximum Valentiniano, cum tot tantii l. ab eo muneribus donatus & frequentatus o scijs esset, atque auxiliares ab illo copias ad oppugnandos ingruentes barbaro; accepisset 3 Sed exitus declarauit euius nam Iunctio diuini dono consilii administrata suerit. 3At Valentinianus, a Maximus supebatis ex improuisio Alpibus, visus est in Itali Mui , oi e u pz Sir narr irς Z simus in haec verba: Valentiniano ta repentino calii praeter spe omnem iVirisa. Opprello, metus incessebat ipsius familiares, ne Maxillius eu viuu in potestatem redactu occideret.Quapropter nauenon estis Thessalonica prosectus est eu Cocia nauigationis Iuuiua matre, quae Magnentiu prius maritum habuerat uti diximus Sc illo sublato, pr pter eximiam serimae venustatem Valentiniano Principi iuncta matrimonio fuerat: haec Gallam quoque filiam secum adducebat. Cum tot ementi maria Thessalonicam apputillent, uti legatione ad Theodosia imperatorem, petebant, ut in ii ac tempore petulantiam aduersus omnem Valentiniani iamiliam exercitam vindicaret. Theodosius ad ip-rci Laniarii obstupefactus, luxus quidem illius nim ij nonnihil obliuiscebatur,& paul ademiano voluptatum studio remittebat: verum habito comitio, visium fuit vi ipsi c. cum norat ut 'e Senatu Thessalonicam se conserret. Quod ubi factum suis let de ii uegro consul abatur, quid agendum esset: communi q. decreto placuit, ut Maximi tacin ra puturentur: non enim illi homini vitam amplius concedendam, qui & Gratianum occidi let, eius'. regna occupasset, & hiinc successum adeptus, via quasi quada proere sus fuisset, ac si atrem illius relicto sibi principatu exuisset. J ha c Zoiimus, qui addit dei dere nuptiarum hoc eodem anno tunc inito, cum Gallam ex Iustina dc Valentiniano seniori genitam Theodotius accepit in coniugem ; licet anno superiori id famam Marcellinus tradat in Chronico. Quod vero ad Zosimum spectat: hie pra monuisse lectorem OPCrtu ἰtopiam more suo,quod iurasset proelium stylo agere, cum esset Gentilis, ad uerius omnes Christianosamperatores,Theodosius es e sugi liare hominem . deliciis deditu astarmare,atque ii cordiae accusare: quae quidem quana procul a veritate abhor- Dreant, acta ipsa declarant : ut non sit opus pro eo texere apologiam squam tamen, teste S. Hieronymo,stimus elaboratam iiii se a sanctissimo atque docti si mo viro Paulino.
, iis Commς datum suit Theodosij studium atque pietas in suscipiendo Valentiniano
i ,. ,. pr iugo in P ore this; aequos. Augustinus h. te ait : Post imortem Gratiani pulvium ab eius interse re Maximo Valentinianum eius paruulum fratrem, in sui partes Imperil,tamqua Claristianus,excepit pupillum : paterno cui diuit assecta, quem destitutum omnibus opibus nullo negotio pol sit auferre si latius regnandi cupiditate matris quam benefaciendi charitate flagraret. Vnde potius cum seruata eius Imperatoria dignitate susceptu ipsa humanitate & gratia con Blatus est,&QJ quatis vero laboribus pe
i. - , his sed de his suo lisco . Ceterum hanc ipsam contigisti vindictam ob contemptum atque Exoxo Au, persecutione agitatu dignissimum facerdotem Ambrosium, omnibus eius taculi rem
quod Sc Ruinnus atque alis post eum aeque confirmant. Factum etiam diuino conssilio,
l quo Theodosio in eu pugnandi vincendiq. necessitas i inponeretur, daret t. tandem ille a L. .,. 1u. , . Me , tu at/ vio colaq- tyrannide pi nas.sed quae Maximi sunt reliqua prolen ita mur.
ii. Mi tuo 'eC ζX I i,Πζque ex lusi luere,cum tamen ad vindicandum stellis sub silentio expediis ira IAM. tionem in sequente aranti Pararet. de cuius apparatu dicemus inserius. Porro ipse ingres sus Maximi in Italia,sicut repentinus, ita terribilis visus est: instar enim exuit antis to rentis montiu anguiti s coarctati, in Planiciem se tota in dentis, cuctaq. sibi obuia secatrahentis;