장음표시 사용
541쪽
osum esset Mediolani Catholicis ipsum nomen Auxenti j: sed etia quia in patria eno Amia sectera perpetrasset , ne ex nomine crimen infame notum omnibus redderetur, illo relicto,nou . adicito, Mediolani dici pro Auxentio voluit Mercurinus: nam de eodem haec ipse Ambroitus 3: Minora fecit in Scythia, & ita erubuit, ut mutaret vocabulu : sceleratiora hic ausius est & volet, quocumque perrexerit,nomine suo prodi ξJ minime gentium; sed potius pro regionibus, liuersa foret nomina mutaturus. Verum haud priniuit ista mutatio nominis; siquideiti Auxentius usitatius dictus est: ita enim appellant, ID. .vi 'in euva S. Ambrosius in publicis monumentis, atque Hieronymush, SI alij omnes. At quid hoc tempore spurius ille Θ audet tamquam alter Allophilus de incircumcisius Goliatia, armis secularis potentiae fretus, ne nipe fauore pollens Iustinae Augustae Aria i tortina patronae,prodire in campum,& exprobrare agminibus Dei viventis, Ambrosium stilicet ad publicam disputationem prouocare; cum & delegit arbitrors pugnae, quos snon prodidit, sed Gentiles, siue Iudaeos, vel sertasse eiusdem sectae homines Arianos, a bitro etiam ipso Valentiniano Imperatore, licet catechumeno . Exhorruit Dei sacerdos fidei causana post tot Concilia arbitrio credere saeculariums spreuit petulantiam homi- nis, ne Ecclesiae prosterneret dignitatem; refugitq. cora Imperatore adhuc catechumeno iudicatue, de summa Christianae fidei disceptare : cum Auxentius Ambrosiij modestia abusas, Valentinianum adicias,cogi Ambros iu magna arrogantia ad disserendum de fide
in Constitorio, fultus Iustinae Augustae patrocinio postulauit. Nihil denegauit ipse Vale
tinianus Auxentio,ne videretur renuendo,matri illi patrocinanti iniuriam irrogare. Mia.
igitur Imperator ad S. Ambrotium Dalmatium Tribunum, qui eidem ad certam diem disputationem cu Auxentio habenda indiceret.Quae cum a Dalmatio sanctus Dei sacerdos accepist et quod decoris estet Ecclesiasticae sanctionis, quodq. deceret Catholicii CPraesulem dc inconcussus vigor Pontificalis exigeret,ex sententia Episcoporu qui aderat, per libellum Valentiniano respondit: quem rerum sellaru seriem continentem,multaq. ,- alia magni ponderis complectentem hie deseribendum putauimus a tic enim se habet': Clemetissimo Imperatori de beatis limo Augusto Valetiniano Ambrosius Episcopus. Dalmatius me Tribunus & Notarius, mandato ut allegauit clementiae conuenit tuae, postulans ut & ipse Iudices legerem,sicut elegisset Auxentius: nee tainen expressiteora nomina, qui fuerant postulati. Sed id addidit , quod in Consistorio esset futura certatio, arbitro pietatis iudicio tuae. Cui rei respondeo ut arbitror competenter. Nec quisquani
contumacem iudicare me debet, cum hoc asseram, quod augustae memoriae pater tuus
non solum sermone respondit sed etiam legibus suis sanxit: in causa fidei,vel Ecclesiasti ci alicuius ordinis, in iudicare debere, qui nee munere impar sit,nec iure disiimili sua aec Denim verba rescripti sunt: hoc est, sacerdotes de sacerdotibus voluit iudicare. Quinetiam si alias quoque argueretur Episcopus, d imorum esset examinanda causa: etiam hanc voluit ad Episcopale iudiciu pertinere. Quis igitur contumaciter respondit clementiae tuae3 ille qui te patri similem esse desiderat, an qui vult esse dissimilem 3 Nisi serte vilis quibus la tanti Imperatoris existimatur sententia, cuius & fides consessionis constantia comprobata est,& sapientia melioratae Reipublicae profectibus praedicatur . . Quando audisti,clementissime Imperator, in causa fidei laicos de Episcopo iudicasse λIta ergo quadam adulatione curuamur,ut sacerdotalis iuris simus immemores: et quod Deus donauit mihi, hoc ipse alijs putem esse credendum y Si docendus est Episcopus alaico : quid sequetur ξ Laicus ergo disputet de Episeopus audiat, Epis opus distat a laico. At certe si vel scripturarum seriem diuinaruin,vel vetera tempora retractemus: quis Eest qui abnuat,in causa fidei, in causae inquam fidei Epistopos si iere de Imperatoribus Christianis, non Imperatores de Epistopis iudicare eLris, Deo fauente,etiam senectutis maturitate prouectior,& tunc de hoc censebis, qualis ille Episeopus sit qui laicis ius sacerdotale substernit. Pater tuus, Deo fauente, vir in turioris aeui aicebat: Non est meu iudicare inter Epistopos.Tuanue dicit clementia:Ego
debeo iudicare ξ Et ille baptiχatus in Christo,inhabile se ponderi tanti putabat esse iudi-
cij. Clementia tua, cui adhuc emerenda baptismatis sacramenta seruantur arrogat de Gde iudicium, cu fidei ipsius sacramenta non nouerit:Quales autem elegerit Iudice possumus ellistimationi relinquere,quando eorum nomina timet prodere. Veniant Plane, iqui sunt,ad ecclesiam;audiant cu populo non ut quisqua ludex resideat, sed ut unusquisque de suo alie tu habeat exameli,eligat quem sequatur. Agitur de istius Eceleliae iace
542쪽
A dote: si audierit illum populus, de putauerit melius disputare i sequatur fide eius: non inuidebo. Omitto quia iam ipse populus iudicauit; taceo quia eum quem habet,de pone tuae clementiae postulassit. Taceo quia pater pietatis tuae quietem futuram spopondit, si electus susciperet sacerdotium . hanc fidem secutus sum promissorum. Quod si de aliquorum peregrinorum assentatione se iactat: ibi sit Episcopus, unde sunt ij quieuiu Episcopatus putant nomine esse donandum: nam ego nec Epitc pum noui, nec unde sit scio. Vbi illud constituimus, Imperator, quod iam ipse tuum iudieiuni declarasti ; immo etiam dedisti leges, ne cui esset liberum aliud iudicare . Quod cum praescripsisti alijs, praescriptisti de tibi. Leges enim Imperator fieri, quas primus ipse cultodiat. Vis ne igitur experiar, ut incipiant ij qui Iudices cliguntur, aut aduersiis tuam venire sententiam, aut certe excusare quod imperatoris ta seuero & tam
B districto Imperio non potuerint obviare 3 Sed hoc contumacis, non modesti est sacerdotis. Ecce I liperator,legem tuam iam ex parte rescindis, sed utinam non ex parte, sed in uniuersum . Legem enim tuam nollem este supra Dei legem. Dei lex nos docuit quid sequamur: humanae leges hoc docere non possunt: extorquere solent timidis eommutationem, fidem inspirare non possiant. Quis erit igitur ille, qui cum legat per tot prouincias uno momento esse mandatum, ut quicumque obuiauerit Imperatori, feriatur gladio: quicumque Dei templa non tradiderit, protinus occidatur : quis, inquam est, qui possit vel unus,vel inter paucos dicere Imperatori:Lex tua mihi non probatues Non permittitur hoc dicere sacerdotibus, permittitur laicis 3 Et iudicabit de fide, qui aut gratiam sperat, aut metuit offensam ZDeinde pse committam,ut eligam Iudices Iaicos; qui cum tenuerint fidei veritatem, C aut proscribantur, aut necentur, quod lex de fide lata decernit 3 Ego igitur aut praeuaricationi offeram homines, aut poenae 3 Non tanti est Ambrosius, ut propter se dei jciat sacerdotium. Non tanti est unius vita, quanti est dignitas omnium sacerdotum , qu rum de consilio ista dictaui, intimantibus ne forte etiam Gentilis esset aliquis aut I daeus qui ab Auxentio esset electris ι quibus traderemus de Christo triumphum, si de Christo iudicium committeremus. Quid illos aliud, nisi Christi iniuriam audire dei
stat 3 Quid illis aliud potest placere, nisi quod absit) ut Christi diuinitas denegetur
Cum ijs plane bene conuenit Ariano qui creaturam Christum dicit: quod etiam Gentiles ac Iudaei promptissime confitentur. Hoc scriptum est in Ariminensi Synodo: in xit . Concilium illud exhorreo, sequens tractatum Concilii Nicaeni, a quo me nec mors, nec gladius poterit separare. Quam fidem etiam parens clementiae tuae ThemD dosus beatissimus Imperator & sequitur & probauit. Hanc fidem Galliae tenent, hanc Hispaniae, & cum pia diuini spiritus consessione custodiunt. Si tractandum est: tractare in Ecclesia didicis quod maiores secerunt mei. Si coni rendum de fide: sacerdotum debet esse ista collatio ; sicut sactum est sub Constantino augustae memoriae Principe, qui nullas leges ante praemisit, sed liberum dedit iudicium sacerdotibus. Factum est etiam sub Constantio augustae memoriae Imperatore, paternae dignitatis herede: sed quod bene coepit, aliter consummatum est. Nam Epiruscopi sinceram primo seripserant fidem ; sed dum volunt quidam de fide intra Palatium iudicare, id egerunt, ut circumscriptionibus illa Episcoporum iudicia mutarentur : qui tamen inflexam statim reuocauere sententialia. Et certe maior numerus Artiamini Nicaeni Concilij fidem probauit, Ariana decreta damnauit. E Si ad Synodum prouocat Auxentius, ut de fide disputet , licet non sit necesse proptervmuntot Episcopos fatigari ι qui etiam si Angelus de caelo es Iet, paci Ecclesiarum
non deberet praeterri: cum audiero Synodum congregari, de ipse non deero. Tolla igitur legem , si vis esse certamen. Venissem, Imperator, ad Consistorium clemen. tiae tuae, ut haec coram suggererem, si me vel Episcopi vel populus permisistent, dicentes, de fide in ecclesia coram populo debere tractari . Atque utinam , Imper
tor, non denunciasses, ut quo vellem, pergerem . Quotidie prodibam ι nemo me obseruab.it. Debuisti me, quo volueras, destinare, quem ipse omnibus offerebam. Nune mihi a sacerdotibus dicitur: Non multum interest, utrum volens relinquas ac tr das altare Caristi. Cum enim reliqueris, trades. Atque utinam liquido mihi pateret, quod Arianis Ecclesia minime traderetur: sponte me Osserrem tuae pietatis arbitrio.
Sed si ego solus interstrepo, cur etiam de alijs omnibus inuadendis Eceselijs est prae- Annal Eces. Tom. XT 3 ceptum
543쪽
ceptum Vtinam confirmetur, ut Ecclesius nullus molestus sit : opto,ut de me, qualis vi- Adetur, sententia proseratur. Dignanter igitur, Imperator, accipe, quod ad Constam rium venire non potui. Ego in Consistorio nisi pro te stare non didici: et intra Pes
tium certare non possum, qui Palatij secreta nec quaero, nec noui .
Ego Ambrosius Episcopus hunc libellum obtuli clementissimo Imperatori & beatissismo Augusto Valentiniano.J hactenus ibi. Porro detexit postea Ambrosius ab Auxentio delectos suisse Gentiles Iudices, qui deo vi LI fide Christi sententiam ferrent: in quem idem S. Ambrosius sic ait : Haec ergo, iratres,
iturio bi. coram ipsse apud vos plenius disputarem: sed certus Auxentius non ignarus vos ei e re-L Gri. ctae fidei, vestrum refugit examen, S: Gentiles quoidam quatuor aut qui psue serme homines elegit cognitores sibi, si tamen aliquos elegit, quos vellem adeste in coetu omnium, non ut de Christo iudicent, sed ut maiestatem audiant Christi. Tamen illi Biam de Auxentio pronunciauerunt, cui tractanti quotidie non crediderunt. Quae in ior eius condemnatio, quam quod sine aduersario apud Iudices suos victus est e riso dci psorum sententia contra A entiu iam tenemus; & quod Gentes elegit, iure damnan
diis est, quia Apostoli praecepta dimisit, cum Apostolus dicath: Audet aliquis vestrum
aduersus alterum habens negotium, iudicari apud iniquos, & non apud sanctos r&QJ inserius vero: Conclusus undique, inquit, adversutiam patrum suorum confiigit : de Imperatore vult inuidiam commouere, dicens, iudicare debere adolescentem catechi
menum , sacrae lectionis ignarum, & in Consistorio iudicare.J haec de his quae ad A
Quod igitur ut vidimus S. Ambrosius cum Auxentium tum ceteros prouocasset, ut se disserentem in ecclesia conuenirent: Euenit tunc inquit Paulinus ) ut quidam c. pautiis .4ria vir de haeresi Arianorum, acerrimus nimium disputator, & durus atque inconuertibi-- imis lis ad fidem Catholicam, ad basilicam se conserret. Is constitutus in ecclesia, tractante istopo, vidit ut ipse postmodum loquebat Angelum ad aures Epistopi tractantis loquentem, ut verba Angeli populo Episcopus renunciare videretur. Quo viso, i uersus, fidem quam ex pugnabat, coepit ipse desendere. J Quae autem subdit de dum bus cubiculari js, temporibus Gratiani contigisse diximus. At de rebus anni huius lia e nus: reliqua enim persecutionis Iustinae in Ambrotium , sequenti anno accidisse noscantur, nosq. de eis suo loco. Hoc eodem anno habita est Synodus Treuerensis ab Episeopis partis Ithacianae, qui aisonu τ 3 ipsum Ithacium damnatum a Theognosto Episcopo, quod apud Maximum ne me Vi 'liuia procurasset haereticorum 'ua etiam ex causa complures Epistopi, qui & sanioris vi-Dcu. derentur esse consilii, eiusdem Ithacii communionem vitabant) ut innocentem -- soluunt, patrocinante illi Maximo Imperatore. Res gesta destribitur a Seuero in Dial gis in haec verba 4: Veniam ad illud, quod propter notam temporum Martinus se per occultauit , sed nos celare non potuit: in quo est illud miraculi, quod iacie ad la ciem cum eo est Angelus collocutus. Maximus Imperator, alias sane bonus, deprauatus consilijs sacerdotum, post Priscilliani necem Ithacium Episeopum Pri illiani
accusatorem, ceterosq. illius socios, quos nominari non est nccessie, vi regia tuebatur,
ne quis ei crimini daret, opera illius, cuiustumque modi hominem fuisse damnatum. Interea Martinus multis grauibus a. laborantium caulis ad Comitatum ire compuliub, procellam ipsam totius tempestatis incurrit. Congregati apud Treveros Epistopi t nebamur ; qui quotidie communicantes Ithacio, communem sibi causam s.cerant. EHis ubi nunciatum est inopinantibus adesti Martinum,totis animis labefactari,inusiM x et tuus stare S trepidare cc erunt. Et iam pridie Imperator ex eorum sententia decreuerat, Irin is Tribunos si unina potestate armatos ad Hispanias mittere, qui haereticos inquirerent, Mo iuε.com deprehensis Vitam & bona adimerem. Nec dubium erat, quin sanctorum etiam in erit liuiei. Zuziam turbam xςm stab illa depopulatura esset, paruo discrimine inter hominum g mi. nera: crevim tum si lis Oculis iudicabatur, cum quis pallore potius aut veste, quam iide haereticus existimaretur. Haec nequaquam placitura Martino, Epistopi sentiebant: sed male consciis illa vel molestillima erat cura, ne se ab eorum communione adueni S itineret , non defuturis qui tanti viri constantiam, praemissa auctoritate , s queret tur . Ineunt cum Imperatore consiliit, ut missis Obviam magisterii ossicialibus, urbem illam Propius vetaretur accedere, nisi se cum pace Episeoporum ibi conustentium a
544쪽
Λ iore lateretur. Quos ille callide frustratus, profitetur se cum pace Christi elle venturv. Postremo ingreilus nocturno tempore, adijt ecclesiam tantum orationis gratia: Postridie Palatium peti jt. Praeter multas quas euoluere longum est, has principales petiti nes habebat pro Narsete Comite & Leucadio Praeside quorum ambo Gratiani partium saerant pertinacioribus studijs,quae non est huius temporis explicare, ira victoris em riti . Illa pr.ecipi in cura, ne Tribani cum iure gladiorum ad Hispanias mitterentur: pia enim erat solicitudo Martino, ut non solum Christianos,qui sub i ita erant occatione vexandi, sed ipsos etiam haereticos liberaret. Verum primo die atque altero suspendit hominem callidus Imperator, siue ut rei pondus imponeret, siue quia nimis tibi implicabilis erat, seu quia ut plerique tum a bitrabantur auaritia repugnabat; siquidem in bona eorum inhiaverat. Fertur enim ille B vir multis bonis q. actibus praeditus aduersus auaritiam parum consuluisse, nisi ibriaste regni necessitate: quippe exhausto superioribus Principibus Reipublicae aerario , pene semper in expeditione at sue procinctu bellorii ciuilium constitutus facile excusabitur quibuslibet occasionibus iubsidia Imperio parulisse Interea Episcopi quorum communionem Martinus non inibat, trepidi ad Regem concurrunt, praedamnatos se conque rentes: actum esse de suo omni u statu, si Theognosti ' pertinaciam qui eos solus palam lata sententia condemnauerat, Martini armaret auctoritas: non opportuisse hominem recipi moenibus : illum iam non defensorem haereti eorum esse, sed vindicem : nihil actum morte Priscilliani, si Martinus exerceat illius ultionem. Postremo prostrati,cum fletu & lamentatione potestatem regiam implorant, ut utatur aduersus unum hominem vi sua. Nec multum a rat, quin cogeret ur Imperator, Martinum cum haeretic C rum sorte misi re. Sed ille, licet Episcopis nimio fauore esset obnoxius: non erat nescius, Martinum mde, sanctitate, & virtute cunctis praestare mortalibus: alia longe via sanctum vincere phrat. Ac primo secreto accersitum, blande appellat: haereticos iure damnatos more iudiciorum publicorum potius,quam insectationibus sacerdotum; non eise causam , qua Ithacij ceterorumq. partis eius communionem putaret esse damnandam . Theran stum odio potius quam causa secis ledi Isidium I eumdemq. tamen solum elle, qui se a communione interim separarit; a reliquis nihil nouatum . quinetiam ante Paucos dies habita Synodus Ithacium pronunciauerat culpa non teneri. Quibus cum Martinus parum moueretur: Rex ira accenditur, ac se de conspectu eius abripuit: et mox Percusseres his, pro quibus Martinus rogauerat, diriguntur. Quod ubi Martino com Per- D tum iam noctis tempore est: Palatium irrumpit: spondet, si parceretur, se communi caturum, dummodo ut & Tribuni iam in excidium Ecclesiarum ad Hispanias missi retraherent ar . Nec mora intercessit: Maximus indulget Omnia.
Postridie Felicis Episcopi ordinatio parabatura an iiiiiiiii sine viri , & plane digni,
qui meliore tempore sacerdos fieret. Huius diei communione Martinus inijt, satius aei 1imans ad horam cedere,quam his non contulere, quorum ceruicibus gladius imminebat. Verumtamen summa vi Episcopis nitentibus , ut communionem illam subscriptione firmaret, extorqueri non potuit. Postero die se inde proripiens, cu reuertens in via ina stus in misceret se vel ad horam noxi .e communioni fuisse permixtum: haud longe a vico cui nomen eli, Andet lian na,qua vastas solitudines siluarum secreta patiunt ur,progrestis paululum comitibus ille subsedit, causam doloris ac facti accusente ac delenden-T te inuicem cogitatione peruoluens. Astitit ei repente Angelus: Merito sinquit Marti ne
compungeris,sed aliter exire nequisti. Repara virtutem,resume constantiam;ne iam non periculum gloriar, sed salutis incurreris. Itaque ab illo tempore satis cauit cum illa Itha-cianae partis communione misceri .Ceterum cu quosdam ex energumenis tardius quam solebat de gratia minore curaret: subinde nobis cum larermis latebatur, se propter communionis illius malum,cui te vel pancta temporis, necessitate non spiritu miscuisset, detrimentum lentire virtutis . Sexdecim postea vixit annos; nullam Synodum adilt, ab omnibus Episcoporum conuentibus se remouit.J hactenus de his Seuerus. Maiore certe constatia Maximo ad id ipsum allicienti,nempe,ut communicaret Episcopis partis Ithacianae,S. Ambrosias restitit anno sequenti, cum apud eum legatione iungeretur pro Valentiniano Imperatore. Sed de his suo loco dicendum. Haec eadem de Maximo atque di. Mariano v aantius Fortunatus carmine cecinit. At a
545쪽
At non praetermittenda sunt reliqua acta S. Martini hoc eodem anno Treueris, cum Ao rin ut dictum est) se ad Maximum contuli flet, ab eodem Seuero alibi descripta : qui UM,I: ii cum ea contigisse tradat Euodio Consule ; certior redderis haec omnia hoc ipso a μν,3 co vi no facta esse: ait igitur: Cum ad Imperatorem Maximum , serocis ingenii virum, αἰ ri bellorum ciuilium victoria elatum plures e diuersis partibus Episcopi conuenissent, α foeda circa Principem omnium adulatio notaretur, seq. degeneri inconstantia, regiae clientelae sacerdotalis dignitas subdidisset; in solo Martino Apostolica auctoritas per- manebat. Nam etsi pro aliquibus supplicandam Regi fuit, imperauit potius, quam
rogauit;& a conuiuio eius frequenter rogatus abstinuit dicens se mense eius participem esse non posse, qui duos Imperatores, unum regno, alterum vita expulisset. Postremo et cum Maximum, se non sponte sumpsille Imperium, assirmaret, sed impolitam sibi a mi litibus diuino nutu regni necessitatem armis defendisse,& non alienam ab eo Dei vin Aluntatem videri, penes quem tam incredibili euenta victoria suisset, nullumq. ex asst n.eia uersarijs nilim in acie occubuisse: tandem victus vel ratione vel precibus ad conuiuium venit, mirum i n modum gaudente Rege, quod id impetrasse . Conuiuio autem aderant,veluti ad diem sestum euocati, summi atque illustres viri, φ. Morinvs Praefectus idemq. Consis Euodius , vir, quor hil umquam iustius iniit, Comites duo: -- summa potestate praediti , frater Regis & patruus: medius inter hos Martini presbyter
MM DO O. accubuerat: ipse autem, sellula iuxta Regem posita, consederat. Ad medium fere comitiatum ut moris est) pateram Regi mini lier obtulit: ille sincto admodum Episcopo
potius dari iubet, expectans, atque ambiens, ut ab illius dextera poculum sumeret. , Sed Martinus, ubi ebibit, pateram presbytero suo tradidit, nullum scilicet existimans digniorem qui post se biberet: nec integrum sibi tore, si aut Regem ipsum, aut eos qui C. a Rege erant proximi, Presbytero praetulisset. Quod iactum Imperator, omnesq. qui tunc aderant, ita admirati sunt, ut hoc ipsum eis, in quo contempti fuerant, placeret: celeberrimumq. per omne Palatium fuit, secisse Martinu in Regis prandio,quod in i fimorum Iudicum conuiuijs Episcoporum nemo fecisset. Eidemq. Maximo longe a te praedixit,futurum, ut si ad Italiam pergeret, quo ire cupiebat, bellum Valentiniano Imperatori inferens: sciret se primo quidem impetu suturum esse victorem, sed paruo post tempore esse periturum. quod quidem ita vidimus, &c.JHaec sane apud Maximum. Sed quam dignius acceperit Augusta Martinu, conuiuium illi parans, accipe: Cum interim diebus ac noctibus de ore Martini Regina ut ideSeuerus in Dialogis ait h) pendebat, Euangelico illo non inferior exemplis, pedes sancti Mortuo fletu rigabat, crine tergebat. Martinus, quem nulla umquam semina contigisset, istius D
s...is. inari. assiduitatem , immo potius seruitutem non poterat euadere. Non illa opes regni, non
Imperi j dignitatem, non diadema,non purpuram cogitabat: d melli a Martini pedibus solo strata non poterat: postremo a viro suo poposcit, deinde Martinum uterque con pellunt , ut ei, remotis omnibus ministris, praheret sela conuiuium . Nec potuit vir beatus obstinatius reluctari. Componitur cassus Resinae manibus apparatus, sellulam ipsa consternit, mensam admouet, aquam manibus subministrat; cibum,quem ipsa cinxerat , apponit . Ipsa, illo sedente, eminus secundum famulantium disciplinam, solo fixa constitit immobilis, per omnia ministrantis modestiam & humilitatem exhibens seruientis. Miscuit ipsa bibituro,&ipsa porrexit. Finita coenula, fragmenta panis assiimpti, micas'. collegit, satis fideliter illas reliquias Imperialibus epulis anteponens. J. et post aliqua: Videant enim, quia Martino semel tantum in vita sua, iam septuagena- Erio, non vidua libera, non virgo lasciuiens, sed sub viro vivens, ipso viro pariter sibinplicante , Regina seruiuit, ct ministrauit : hae edenti astitit, non cum epulante disi
His de rebus gestis a S. Martino Treueris enarratis, iam redeamus ad causam Ith mmino e -- cianam. Vidimus ex his Episcopos Catholicos inter se communicatione diuisos; alios
A, Eo,. - Ithacis sitisse partis, qui eu detenderent, impugnarentq. qui se ab eius communione sis
LVA. iunaei sient, vel cum anathemate perculissent ι quod Theognostum fecisse vidimus: ALterius vero de aduersae partis illi erant Episcopi, qui aversarentur communionem Ith cii, & sociorum,quod languinari, viderentur, proculq. abhorrere a mansuetudine Chimstiana, qua exemplo Christi imbuti esse debereat uiscopi. Hic aduerte, non reῖ -
546쪽
VALENT IN. II. THEODOSII 8. IMPP.
hensium aliquando aduersus haereticos auxilium Principum implorares quot S. Augustinus&alii saepe fecisse probantur: id enim rite legitimeq. seri, idem aduersus D nati itas disputans, saepe demonstrat. sed illud in crimen adductum , hos importunius ac saeuius agentes, in eosdem Poenam capitis procurasse. Ob idq. caute sanctos Patres egis se vidi nuis, clim Imperatores vel corii Praeudes prouinciarum interpellantes ut Ecclesiae aduersius haereticos suppetias ferrent, sic eos ut illi cohiberentur, rogarunt, ut tamen ab inferendo in illos capitali supplicio telos magnopere dehortati fuerint: quod tectile saepe eumdem S. Augustinum dc alios, suo loco dicemus. Vnde & in Ecclesia Catholicavsu ceptum est,ut cum quis expetit a saecularibus magistratibus opem aduersus haere-.ticos, ne Ithacianae partis consers§ator esse videatur , contestationem illam cor sulte praemittat, nimirum sic se correctionem expetere incorrigibilium delinquent Aun, B ut tamen citra poenam sanguinis puniantur. Quod vero S.Martinus ab Ithaci anae partis Episcopis non solum communione diuisus eis: cupierit, quorum consortium, dum licuit, prorsus exhorruit ι sed & magno ζ b. II studio Maximum collibuerit, ne Tribunos militares in Hispanias ad inquirendum de Moi ivM Asiniicillianistis haereticis mitteret: causa quae a Seuero ponitur, visa est esse iustissima; ni- nuru,quod absque diligentiori examine α delectu, optimi quique Christiani , quorum coxv pallerent ora ieiunijs, ex disciplina grauior esset incessiis,& habitus corporis honeste sancteq. compositi; mox qui essent huiusmodi,ut haeretici haberentur quasi illi eadem ex hypocrisi affectassent: cum alioqui ipsi Priscillianistae, quibus mentiri ac peierare ex eorum instituto fas erat,vi latere omnimode possent, aut ne proderentur,saecularibus se potius moribus conformare, & longe longius ab ijs qui essent, apparere videriq. sta C derent. Adeo ut persecutio illa,cum alioqui iustissima videretur, in dispendium tantum bonorum soret magno damno protinuS conuertenda . . 'Cuinam parcerent exploratores, si ut vidimus ex Seuero ipse quoque Martinus ob magnam abstinentiam vultu pallens, in crimen eius haeresis adductus sirit ξ cum prinsertim hostes bonorum, siue Gentiles, siue alij solutis moribus vitam agentes, oblatrare consueuerint in eos, quorum vitae honestate ut telis percuterentur . Accidebat Proculu dubio in Hispani js,quod de Urbe Hieronymus tradit : Quam, inquit, viderint pallen- I v ' tem atque tristem, miseram & Manichaeam vocant. J sed quanto maiori licentia tauore Imperatoris haec se praui homines iactare scirent, eo procacius atque contumeliosus in honos quosque in Hispaniis effutirent. Haec igitur prudentia praeuidens & consilio p cauens S.Martinus, a mittendis Tribunis inquisitoribus Maximum reuocauit, idq. ex D sententia Domini admonentis parcendum ei te ei Zanijs, si timeatur ne cum eis eadem conuulsione evellatur & triticula D. Ceterum quod ad Maximum spectat ; plus aequo aliqui in eum hanc ob causam imitecti esse videntur,quod in hareticos perditissimos gladium potestatis exeruerit.Id qui dem probe utiliterq. iactum S. Leo Papa commendat ad Turibium Episcopum Asiu ricentem scribens his verbis h: Merito Patre nostri,sub quorum temporibus haeresis ne fanda prorupit, per totum mundum instanter egere, ut impius furor ab uniuersa Eccle- - ιρο- si a pelleretur : quando etiam Principes mundi ita hanc sacrilegam amentiam detestati sunt, ut auctorem eius, ac plerosque discipulos legum publicarum ense prosternerent. Videbant enim omnem curam honestatis auferri, omnem coniugiorum copulam solui, simulq. diuinum ius hunaanumq. si uerti, si huius nodi hominibus usquam viuere E cum tali professione licuisset. Et prosuit diu ista districtio Ecclesiasticae lenitati, quae etsi sacerdotali contenta iudicio cruentas refigit ultiones, seueris tamen Christianorum Principum constitutionibus adiuuatur, dum ad spiritale nonnumquam recurrunt remedium , qui timent c0r rate sapplicium. Ex quo autem multas prouincias hostilis occupauit irruptio, & executionem legum tempestates ' interdixere bellorum: ex quo inter sacerdotes Dei dziiiciles commeatus, & rari coeperunt esse conuentus: inuenit ob Publicam perturbationem secreta perfidia libertatem. J haec S. Leinquod suo tempore eadem Priscillianistarum haeresis in Hispania iterum reuixisse comperta esset . Ex liis igitur cu Maximi ista legalis vitio, ut Ecclesiae proscua, veniat commendatas nullus tamen sanctorum Patrum laudauit aliquando id posse vel debere iteri suggesti ne secrorum Antistitum: nam inter alios sanctus Ambrosius ad Studium sci ibens,& de itidem ipsis damnatas a Maximo connexam explicana quaestionem. haec liabet
547쪽
vehementior facta est , ρ Piam filicti de plectendis Nadio sentibus , posteaquain Epi- Aseopi reos criminum grauissimorum in publicis iudiciis accusare, alij & urgere usque ad gladium, supremamq. mortem, alij accusationes huiusmodi ci cruentos sacerdotum triumphos probare coeperunt,&c. J ipse quidem S. Ambrosius ut dictum est) abstinui e a communione Episcoporuin factionis Ithacianae,aduersus quos M litteras dedit ; quod& fecisse constat Romanum Pontificem Siticium: nam eius etiam aduersus eosdem litteras prodiille, expressum habetur in Concilio Taurinensi, in quo dictae amborum a Coci litterae recitaxae fuerunt, prout eiusdem Synodi canon quintus liabet his verbis : Illud decreuit praeterea S. Synodus, ut quoniam Legatos Episcopi Galliarum, qui Felici non communicant, destinarunt)siquis ab eius communione se voluerit sequestrare, in nostrae sanctae pacis consortium susci piatur, iuxta litteras venerabilis mem
riae Ambrosj Episcopi, vel Romanae Ecclesiae sacerdotis dudum latas, quae in Concilio BDq rLUC tri Legatis praesentibus recitatae sunt. J hactenus canon.Quod ad Felicem hunc spectat: nul- '. 7 ' Ium alium este putamus, quam illum electum Treueris, cuius electioni S. Martinus in-b s. u. . Diatim terii sit,ut superius ex Seuero h recitatum est: et quidem Treuerensem Episcopum sui si is . ... s. M. te, Marianus Scintis affirmat: quod & legum Ecclesiasticarum ratio persuadet: siqui--.D. rν. dem electiones Episcoporum non alibi quam in ea Ecclesia, ubi decessisset Episcopus, fieri solitae eram ; in ea enim ciuitate conuenientes comprouinciales Episcopi, una
simul de electione futuri Antistitis pertractabant. Sed sicut qui cum illo lapsus est S. Ma tinus, poenitentia tamen ad pristinam atque puriorem etiam reuocatus est sanctit tenas ita&Felix iste , qui a Seuero sui vidimus sancitisimus nominatur, quamuis afaetione Ithaciana suerit ordinatus, per poenitentiam facinus purgans, dignus tactus est ut inter sanctos adnumeraretur. Quod vero ad ipsum Ithacium pertinet malorum hin crum omnium architectum,hxc habet Isidorus 4: Ithacius Hispanus Episcopus, coin ' mento & eloquio Clarus, scriptit quemdam librum sub apologetici specie,in quo det sanda Priscillianorum do ata, & maleficiorum eius artes, libidinumq. eius probra demonstrat. J et paulo post: Hic autem cum Vrsacio Episcopo ob necem eiusdem Priscillia i , cuius accusatores extiterant, Ecclesiae communione priuatus , exilio condemnatur, ibique die ultima sungitur, Theodosio maiore At Valentiniano regnantibus. haec ipse, quae quidem actassiste putamus postquam extinctus est Misimus, cuius prinsidio fouebatur.
Hoc eodem anno Valenti nianus Imperator de construenda basilica Pauli Apostoling ς' ., est via Ostiensi ad Sallustium Vrbi praeiectuin litteras dedit, quas ex codice Vaticano de-e, t. r Via promptaS hic describemus. Sed&'u hoc ipsi, anno datae fuerint, illud euidens est Dis bis, argumςntum, quod cui in ad Sallustium Praefectum Vrbi scriptae noscantur ; ipsum hoc
ὰ - eodem anno eumdem magistratum gestisne,rescripta ' eiusdem Imperatoris ad eum ce
R m. to demonstrant . Qu0d autem ad constructionem basilicae spectat : huius ineundivi, iis , e . contilii ratio illa flair, quod cum illa a Constantino Masno eodem in loco aedificata, T . coarctata limitibus viae Ostiensis & rii'aesuminis, visaellet angustior: Valentinianus
eam curauit restitui ampliorem, ambitu murorum complectens viam Ostiensem, ut
hodie integra visitur. Porro litterae sic se habent :Valentinianus, Theodosius, ad Arcadius AA A. Sallustio Vrbis Praefecto. Desiderantibus nobis contemplatione venerationis, antiquitus iam sacratam basilicam Pauli Apostoli pro sanctimonia religionis ornare, pro quantitate conuentuSamplificare,&pro studio deuotionis attollere: gratum fuit tuae sublimitatis ossicium, Equod ad inspicienda uniuersa , ut res cxigebat , detulisti , & omnem situm lac rumq. faciem sermonis congrui diligentia nostrae serenitatis auribus intimasti . It structiores enim nos iubere decuit, quae iubenda sinat . . Quare participato exami ne cum venerabili sacerdote , intimatiiq. Omnibus , & magnificentissimo ordini &Christiano populo , quae iubemus ; sublimitas tua rem diligentiori tractatu & na rerum inspectione discutiat : ac si placuerit tam populo quam Senatui, iter vetus, quod basilicae praeterit dorium,quodq. ripae Tiberis amnis adiacet, innovari , ita ut praesens via spatio futuri operis applicetur: eatenus per architectos suturae basilicae, dirige formam, quatenus se planicies extructioni amica protulerit, ne ulla inaequalitas splendorem labricae amplificentioris' sublimet. Sic quidem in omnium ino nium iacie decor summus est , quem ieruari oportere , prima statim fronte magnarum aedis
548쪽
rum aedificationum demonstrat intentio .
Iam illud ipsa res exigit, ut & synopiis operis construendi fideli tendatur examine,
sumptuumq. omnium, iuxta pretia rerum, quae in sacratissima Vrbe praetaxatio plenius ordinetur,atque ad nostram clementiam debita maturitate referatur: ut communi
omnium consilio nostrae quoque serepitatis nutus accedat, quo facilius id quod deuota mens statuit. probatae religionis meritis explicetur . er alta man . Diurnitas te
scruci ad multos annos , parens caris lime & amantissime . J lia terras Valentiniani litterae ad Sallusti uiri : ex cuius Praesectura Vrbana manifeste cranoscitur, errare eos qui eamdem epistolam referunt ad Honorium Imperatorem : nam Praiectura Sallustiuad nullum aliud tempus, ni ii ad hunc annum reserri pote t. Sed & ip e antiquas opili laetitulus idipi tua satis perspicue ii deliterq. demoni tr. it, non siil, Honorio, verum sabValentiniano opus coeptum esse: quod absolutum si it temporibus eiusdem Honorij Impcratoris. His sic enarratis de rebus in Occidentali Ecclesia gestis, ad Orientis E 'clesiallica facta orationem conuertamus, inuissemus i. S. Hieronymum, qazm anno superiori summa hieme Hieros bivinam perueniisse diximus. Cum igitur Hieroselyma S. Hieronymuς aduenisset media litemea: aud dubiu ibi in ratus ; Protectus vero postea est in AEgyprii discendi cupiditate pellectus . na licet Orbis
rene totius magister extitisset, cum est iam pridem etiam Damasus Papa constitere con- N Tvi in Ast.
ineuiiter,cuius nomine ad consultationes Episcopora rescribens, omnes ferme Ecclesias μ 'docuis let; ibi tamen Didymum Alexandrinii conueniens, ipsi se tradidit ut discipulum sacris litteris imbuendum testatur id ipse ad Pammachium scribens his verbis': Iam Φ' nisi Pargebatur caput, & magistrum potius quam discipulum deccbat: perrexi tamen Alexandriam: audiui Didymum, & in multis ei gratias ago: quod nesciui, didici: quod sciebam, illo docente noli perdidi. J atque alibi ad et urndemh: Cum ciuilia Ale' Mikes.' ,
xandriae, vidi Didymum, α eum frequenter adiui, virum sui temporis erudit illimum; m rogavi q. cum , ut quod Origenes non tecerat, ipse compleret, & scriberet in Olee com- ntarios ; qui tres libros me peten te dictauit, quinque quoque alios in Tachariam. Jhactenus ad Paniniachium. et ad sinctam Paulam ς : Denique nuper ob hanc vel ma- enis n
xime causam Alexandriam perrexi, ut viderem Didymum ,&ab eo in Scripturis ψmnibus quae habebam dubia sciscitarer. J haec ad Paulam : quibus cum nullam menti nem habeat quod eam comitatus fuerit peregrinantem in AEgyptuna nec alibi , , cum ' de eius dena Paulae proiectione in eamde provincia agit, se illi comitem inhaesisse dicat; Plane coniectura ducimur, Hieronyma nequaquam cu ea peregrinationcm illa silicepisse.Ceterum ad modicum temporis spatium, iacmpetriginta tantii diebus commorata esse Hieronymum Alexandriae, Ruilinus exprobrat in inuectitia: sed an vere, ipse icit. Coluit ibi qui de S. Hieronymus Didyniu vehementer: que Videntem, licet caecubes uir Rou. set, ob eximia ingenij perspicacitatem appellare consueuit 'oculos l. eum habuisse cinlumbae,qui laudatatur in Canticis canticorum g in sponsa: gloriatus i. est, eu se habuisse At.masi serias nam ad Domitionem h: Gregorium NaZian Zenum, inquit, & Didymulaa inscripturis sanctis catechistas habui. Jat sic quidem laudauit, ut ostea eumdena Origenistam compertum ea ex parte damnauerit: unde aduersus Ruiliniana : In Didymoyero, ait,&memorram praedicamus, α super Trinitate fidei puritatem ; sed in ceteris P. ' quae Origeni male credidit, nos ab eo rei rahimus.J Quod vero non sicut Ruilinum Di- e cant. 4.dvmu itata Hieronymum ij dem Origenis erroribus imbuerit: id inde accidisse puto, ' ι ει vel quod sentiens ingenium hominis ab eis procul abhorrentem, non ausas fuerit viro . A μου. adeo Perspicaci propinare venenunis vel si tentauit, experius eum renitentem, mox φήμ' - - abitinuerit, ne apud magni nominis virii concepta semel caderet aestimatione,' Ceterum qui aliquantisper Didymuni auditurus Alexandriae consedit antequam rediret in Pala nana, in pti monasteria peragrauit; de quibus ipse : Contendi AEgy- Ni n. ead. ptum, lustraui monali cri Nitriae, & inter sanctorii clioros aspides Iatere perspexid per '
aspides enim se significasse Origenistas, ipsemet alias saepe declarat s sed nos de lusitio ioco pluribus. At quid postea egerit, mox subdit: Protinus concito gradiis Bethlinem
meam reuersus sum , ubi adoraui praesepe incunabula Saluatoris. Vidi quoque ia- imos illinium lacum: nec me inerti tr.ulidi otio, sed multa didici, quae ante ne ciebam. Jat quaenam ista ξ alibii declarat ius verbis post recensitum reditum ex Ain pto in P, imm . .
laestinam: Putabam me homines post auditum Did1mum finem sedisse discendi: v
549쪽
ni rursum Hierosolymam &Bethlehem: quo labore, quo pretio Barrabanum noctur- Anum habui praeceptorem timebat enim Iudaeos, et mihi alterum exhibebat Nicod mum.Jhaec ipse. Tune insuper aggressus est ipse interpretari S.Pauli Apostoli epistolas, incipiens ab ea L ' 'AT''' quae est ad Philemonem; moxq. explicauit ad Galatas scriptam, inde illam ad Eph 'μμεμμ' iios. ipse otii in id testatur iii praefatione indictam epit iam ad Ephelios ad Paulam &Eustochium, necnon in praetatione in epistolam ad Galatas. Sed hic obiter admonet dum, hoc eodem tempore quo Alexandria in Palaestinam reuersus S. Hieronymus aggressus est scribere super Pauli epistolam ad Galatas,ex hac vita migrasse clarissimam illam ac pariter religiosissimam feminam Albinam: ibit ista magnae illius S. Marcellae mater, tanta digna filia, ipsa tanta matre dignissima; de cuius ad Deum transitu haec S. Hieronymus 3: Pauci admodum dies sunt,ex quo epistolam Pauli ad Philemonem in- BD est ' G terpretatus,ad Galatas transcenderam, multis retrorsium in medio praetermissis: et eccer .L,iuii subito litterae inibi de Urbe allatae fiunt, nunciantes & Albina venerabile anu praesentiae
τλλη ix Domini redditam, id sanctam Marcellam matris contubernio destitutam . J Veneratus est hanc semper ut matrem S. Hieronymus conteitam senio dc religione summa proue-λ tri evia. 1 . ctam . nam ad Asellam V: Saluta, inquit, matrem Albi nam. J et ad Marcellam filiam ς: j Albinam communem matrem valere cupio; de corpore loquor, ut spiritu valeat, non
ignorans: eamq. per te salutari oblecro ,α duplici pietatis ossicio ioci ilari,quod in una atque eadem Christiana simul diligatur dc mater. J haee de Albina Hieronumus. Sed antequam quae sunt Hieronymi reliqua prosequamur,de sanctae Paulae in AEgys. v mxx Fr- ptuna Peregrinatione Pauca haec cum in eodem argumento verseinur addamus, ipsis CGMNAxio auctore Hieronymo, qui ait : Post visam Alexandriana venit in oppidum Domini CNitrian in quo purisssimo virtutum nitro serdes lauantur quotidie plurimorum. Quod cum vidisset, occurrente sibi sancto & venerabili Episcopo Isidoro conses ibre, di turbis innumerabilibus monachorum, ex quibus multos sacerdotalis Sc leuiticus sublimabat gradus; laetabatur quidem ad gloriam Domini, sed te indignam tanto honore latet, tur . Quid ego narrem Macarios, Arsenios, Serapiones, & reliqua columnarum Chri sit nomina 3 Cuius non intrauit cellulam 3 quorum pedibus non aduoluta est Z Persingulos sanctos Christum se videre credebat; & quicquid in illos contulerat, in Dominum se contulisse laetabatur. Mirus ardor & vix in femina credibilis fortitudo: oblita sexus & fragilitatis corporeae, inter tot millia monachorum cum puellis suis habitare cupiebat. Et sorsitan cunctis eam suscipientibus, impetrassci, ni maius sanctorum locorum retraxisset desiderium. Atque propter ieruentissimos aestus de Pelusio Maiumam Dnauigatione perueniens, tanta velocitate reuetia est, ut auem putares. Nec multo post
insuicta Bethlehem mansura perpetuo, angusto per triennium mansit hespitiolo, di nec extrueret cellulas ac monasteria , de diuersoruna peregrinorum iuxta viam conderet mansiones , in qua Maria & Ioseph hospitium non inuenerant. Hucus que iter eius descriptum sit, quod cum multis virginibus & filia comite seragrauit. J haec de Paula.
Ipse autem sanctus Hieronymus etsi totus esset in Hebraicis litteris, quas iam longe ante, nempe in eremo Syriae ut dictum est praegustaverat, immo potaue t ,
cio sos rii A. Penitus exhauriendis: tamen in suscipiendis peregrinis Hierosolymam venientibus , Mox eis q. fouendis intenti Isiimus erat; quorum gratia,quod adhuc supererat patrimonium
in Dalmatia , misso illuc fratre Pauliniano, listraxit: quando autem id contigerit,scio Eloco dicturi sumus . Idem itaque de multitudine peregrinantium Hierosolymam , suoq. studio in excipiendis hospitibus, ad Eustochium, dum excucit retardationem
commentariorum in EZechielem, haec ait Fateor me explanationes tu Ezechieleio multo ante tempore promisiste, di occupatione de toto huc Orbe venientium implere non postes dum nulla hora nullurn q. momentum est, in quo non fratrum Occurramus turbis, & monaster ij Elitudinem hospiti j frequentia commutemus; in tantum, ut aut Maudendum sit nobis O stium , aut Scripturarum per quas aperiendae sunt fui. λεμαι r. fores, studia relinquenda, dcc. J Sed di ad Paulinum i: De toto huc Orbe concurritur, plena est ciuitas univcrs generis hominum, & tanta utriusque sexus constipatio, ut
imis i,. quod alibi ex Pacte sugiebas, hic totum sustinere cogaris. J et ad Mareellanis, quodnam genus hominum, dc ex quibus locis illuc properaret, ita describit: Qui in toto Orbe
550쪽
A Orbe sunt primi , huc pariter congregari, ad quae nos loca non ut primae , sed ut extremae venimus Paule enim o Eusocis nomine scripta es epistoti ) ut primos
in eis omnium gentium cerneremus . Certe flos quidam, & pretiosissimus lapis imter Ecclesiastica ornamenta, monachorum & virginum chorus est . Quicumque in Gallia fuerit primus, huc properata, . Diuisius ab orbe nostro Britannus , si in religione processerit, occiduo Sole dimisso, quaerit locum fama sibi tantum & script rarum relatione cognitum . Quid reseramus Armenios 3 quid Persas 3 quid I diae,quid AEthiopum populos, ipsamq. iuxta AEgyptum fertilem monachorum, n- tum & Cappadociam, Syriam coclem & Mesopotamiam , cunctaq. Orientis examina quae iuxta Saluatoris eloquium dicentis: Ubicumque fuerit corpus, congregabuntur illuc aquilae: concurrunt ad haec loca, & diuersarum nobis virtutum specimen B ostendunt: vox quidem distbna,sed una religio,&c.JSed hic aduerte, lector, extare libellum, seu epistolam potius dixerimus, Gregorij sieni hoc tempore in vita agentis, ac plura scribentis, qua totus in eo est, ut im-Probet eiusmodi ad loca sancta peregrinationem. Vnde haglomaehi nostri taculi, sanct
rum locorum venerationem improbantes,obvijs eam manibus excipientes, nomine viri α auctoritate doctrinae abusi eadem haec ipsa damnarunt. Scimus aliquos pro pij cvltus defensione eam epistolam ut germanam Cregorii cognoscere minime voluiste. At nos legitimum eum Cresorij partum esse, haud ierimus inficias: sed aliunde absque
tergiversatione ulla defensionem paramus. Illud igitur primum stias, Gregorium eas scribere litteras ad monachum quemdam, immo & monachorum Abbatem; nam haec habet in fine: Consule ergo, lilecte, fratribus, ut e corpore peregrinentur ad Dominum, C non ut e Cappadocia in Palaestinam ,&αJconsidera insuper ipsum in eo argumento versatum, ut dissuadeat viris, qui selectum vivendi genus . nempe monasticam vitam aggressi fuerant, atque ieminis, peregrinandi propositum, asserens inter alia non
esse praeceptum Domini, nec homines ad hoc teneri ι id quidem ipse, quod ob rei fir quentissimum usum putarent aliqui se minus Christiano nomine dignos elle, si agere Praetermitterent, quod scirent ab alijs impense praestari. Inculcat pluribus, quanto dis Pendio pudoris & verecundiae feminae potissimum eiusmodi longinquam peregrin
tionem suscipiant; multaq. alia,quae a monachis essent ex instituto vitanda, proponit, in quae,velint,nolintan itinere ex neces litate incurrendum esset. Haec quidem scite pieq. a Gregorio de monachis & seminis esse dicta, prudens nemo negarit; in cuius sententiam sentias simul ire sanctissimos Patres : nam eius germanus D S.Basilius V, cum ex alijs, tum ex his sugillat intelicem monachum lapsum,in cellula comsistere nescientem, ubique vagum, ac propterea misere lapsium it Totus , inquit, sublimis,& ad transitum conuersus, velut peregrinus, eremo agros & urbes permutanS,ad
Hierosolymam decurrebas. J haec ipse. Quid amplius3 nonne & ipse sanctus Hieronymus eadem ex causa quod periculosa esset peregrinatio monachis, sanctum Paulinum haud pridem idem vitae institutum arripientem, multis usus ad persuadendum argumentis, ea qua ad ipsium dedit epistolam,ab eadem peregrinatione dehortatur & rcus cat, quam alioqui in taculo agentibus perii,nis, etiam seminis,persuadere pluribus sintitus fuit 3 Aa ipsum enim haecς inter plura: Re vera, ut simpliciter motus mentis meae fatear, i derans dc propositum tuum,& ardorem quo taculo renunciasti: differentias in locis arbitror, si urbibus & frequentia urbium derelicta, in agello habites, & Chri-E stum quaeras in t blitudine,& ores solus in monte cum Iesu , sanctorumq. tantum locorum vicinitatibus perstuaris; id est,ut & urbe careas δε propositu monachi non amittas. Quod loquor,non de Epistopis,non de presbyteris,non de clericis loquor,quorum aliud osticium est, sed de monacho,& monacho quondam apud iaculum nobili: qui idcirco pretium possessionum suarum ad pedes Apostoloru d posuit, docens pecuniam este calucandam,ut humiliter & secreto victitans, leni per contemnat quod semel contemptit. Jhaec & alia ad eum dis luadendu Hieronymus. Ceterii longe alio ac plane contrario spiritu Vigilantius primus hoc taculo aggressus est una cu asjs quas euomuit impietates, improbare penitus peregrinationem ad loca sancta sed de eo suo loco agendii pluribus. Hoc eodem anno Theodosius I inperator haereticos coercuit existimantes facultatem sibi coeundi concessam ad turbandam pacem Ecclesiae, in haec verba ad Lusignium Praeiectum Praetorio rescribens ς: ur . Annal. E LTOm. . Yy His