장음표시 사용
591쪽
A fande caeditur, qui decorata totius orba scapita regno quodammodo deiccerat. Exin Britannia omni armato milite, militaribus copiis, rectoribus q. licet immanibus, insenti iuuentute spoliata; qinae comitata velligia supradicii tyranni, domum nusquam ultra M., redi jt;& omnis belli usu penitus ignara, duabus primum gentibus transmarinis vch menter scinis,Scotorum a Circio. Pictorum ab Aquilone calcabilis multos stupet g
met q. annos. J sic igitur ta tyrannus tyranniq. prima sedes, & gens quae illi in tyran ibdeni lauit eiusmodi dirum stipplicium luit. At quod ad Theodosium pertinet: non tam victoriae claritudine deletis penitus hostibus . illustratus est, quam clementia atque benignitate eluxit in primis erga holi , Tobriu dum ut ait Pacatus' duobus aut tribus suriosi gladiatoris laniliis in belli piaculum ε u victo .caesis, reliquos Omnes venia complexa, velut qui dam materno sinu clausit . Nullius ' ρ v bona publicata, nullius mulctata libertas, nullius praeterita dignitas imminuta: nemo assectus , nemo nota, nemo conuicio, aut denique castigatione perstrictiis, culpatu capitis aurium saltem molestia luit. Cuncti domibus suis, cuncti coniugibus ac liberis, cancti denique innocentiae squod est dulcius restituti sunt. Vide, Imperator, quid hac clementia consecutus sis: iecisti ut nemo sibi victus te victore videatur. J At quid in i pii propinquos Maximi ξ haec paucis, sed magna est complexus Ambrosius L ad illum iis. Theodotium cum postea scripsit: Inimici tui filias reuocasti, nutriendas apud attinem ' dedisti, matri si is tui misisti de aerario tuo sumptus. J ita iple. Sed cui haec adeo pulchra accepta serenda 3 equidem S. Ambrosio Episcopo, qui ut dicemus: tunc Aquileiae erat, atque de his omnibus Theodotium interpellauit ue quod testatur epistola postea ad
ipsum scripta, cum ait : Debeo benefici s tuis, quibus me petente liberasti plurimos de . C exiliis. de carceribus de ultimae necas poenis,&c quam epistolam hoc anno ab Ambro- sio ad eum datam est e,dicemus. Sed & inde quoque summa consecutus est Theodosius laudem,cum occisis Ma ximo, sique aliqua controuersia summa rerum potitus, voluit tamen cum Valentiniano partiri Imperium, da non tanta Italiam, ex qua deiectus a tyranno luerat, illi restituit, sed adiecit & Gallias, Hispanias, atque Britanniam. De his enim agens S. Augustinurit icta commendans, sic ait : Mox tyranni Maximi extinctor, Valentinianum puerum In) - c. rii sui partibus, unde fugatus suerat, cum naisericordissima veneratione restituit. Jhaec ' ipse. Sed maiorem inde meruit Theodosius gloriam, quod eamderii Valentinianum a Tinooo ira matre Iustina impietate corruptum, Calliolicae reddidit disciplinae ostendens illi ea de ou. .ici causa ipsium commeruisse a Maximo e regno depelli, quod inhaerens matri, fidem Ca- VH AN . D tholicam depulisset. Recitat verba Theodosii ad Valentinianum tunc dicta Suidas , . suis Q. quae sic se habent: Cum autem venisset Valentinianus ad Theodotium, in recta fide est inititutus. Dicebat enim ei Theodosius, Imperatoriam aciem stare non armis, sed iustis cautis. Et iovi, inquit, Valentiniane, religiosissimos Imperatores, quiescente exercitu, victoriam obii nuisse, dc hostes subactos, tributarios facios elle, periculo antegrestis. Sed& Constantinus Magnus erectum Licinium tyrannum naufragio trucidauit. Sic etiam Valentinianus pater tuus felicius Imperium Ge ab hostibus illaesiam gubernauit, Deo eum delendente, innumerabilibus proeliis victor, multis & diuertis barbaris suol tis. Valens vero patruus tuus Deum diuellens, inquinavit Ecesei iam, homo proi nus de sanctoriim ae sacerdotum relegatione: diuinaq. prouidentia a Gothis oppugnatus, combustiis est. Recte Christuin colit is, qui non immerito te eiecit. Incredulitas Σ tua Maximo facultatem dedit. Si Christum non videmus; quem inuocabimus pugnaturi Θ Haec & plura etiam his admonitus a Theodosio Valentinianus ad fidem rodiam adductus et t. J hucusque Suidas . Sed contigerant haec, cum in Oriente profugo eidem Valentiniano ipse Theodosius occurrit. Mansit hoc anno Theodosius Aquileiae, necnon Mediolani, sequenti autem bt di- semus Romam se contulit. Aquileiae vero dum esset , ad Tripholium Praef. Pro. ad- m x oui uersus res a Maximo gestas ita rescripsit : Nullus sibi honorem audeat vendicare, quem tyrannica concessit audacia: sed ad pristina statu damnata praesamptio reuocetur. Dat. ντ .X. Kal.Octob. Aquileiae,Theodosio II. dc Cynegio Coss. J non sinat lia e contraria, ut ap- fparent ijs quae nuper diximus ex Pacato, collatos a Maximo honores a Theodosio fui, sis,
latos: nam haec puto intelligenda de his qui a Maximo suerant ij idem ni agilitatibus spoliati,quos pristinis dominis hae voluit decreta lege restitui. Mense
592쪽
Mense vero Octobri idem Theodosius Mediolanum se contulit s ubi cum esset, iti- A dem aduersus Maximi acta ei uini odi edidit sanctionem : i,. Omne iudicium , quod vafra mente conceptum , non iura reddendo Maximus infandissimus tyrannorum credidit promulgandam, damnauimus. Nullus igitur sibi lege eius, nullus iudicio blandiatur. Dat. sexto Idus Octob. Mediolani, Theodosio A. II.& Cynegio Cost J At non praetereat quod hoc ipso anno, antequam Maximus victus est et, misit Theophilus Episcopus Alexandrinus Legatum Isidorum in Italiam cum ii
teris atque muneribus , ut alterutri qui vinceret, eadem traderentur . Meminit huius legationis Socrates, ubi aith: Cum imperator Theodosius contra Maximum tyras
num proelio decertaret, Theophilus per Ilidorum munera ad Imperatorem cum binis litteris misit, praecepit l. vi victori ae munera & alteras litteras oti erret. Eidorus, quo, hoc negotium obiret, Romam contendit, victoriam . i dulo obseruat. Verum illud a factum non diu in obscuro fuit: nam lector illius qui una cum illo aderat, litteras clami libripuit. Vnde Isidorus metu perculsus, absque mora Alexandriam si sit. Nacquidem causa fuit, cur tantopere pollea a Theophilo fuerit pro Isidoro laboratum. Jhaec Socrates. L s sane Ilidorum hunc, virum spectatum valde, venisse Romani, Pal ladius tradit ; primo cum Athanasios postea vero, nempe hoc tempore, cii DcmorioA Episcopo: praediuitemq. suille attirmat ita tamen, ut quod est omnia Christi amcre in pauperes fuerit elargitus. Felix hie namque, niti Origenis venena potastet, ut dicemus, cum ab eodem Theoplitio alia sun tas est legatione in Palaestinam de qua suo loco. Hae quidem primo monasticam vitam exercu ille in Nitria, inde vero adicitum in presbyterum Eccletiae Alexandrinae, idem tradit Palladius, qui eum nouit . At ne quis duos putet, quod interdum presbyterum, interdum vero monachum nominet: scienduin eit, cunum eumdemq. Isidorum monachum atque presbyteram suille. Iam vero antequam reliquas res a Theodotio Mediolani gestas prosequamur: quaenam acciderint Constantinopoli, tempore quo Theodosius pugnabat aduersus Maxi
δnoacti . . nati,dicere OpuS es , quae a Socrate narrantur his verbis 4: Eode temporis momento, quo
i , , . Imperator ad hoc bellum aduersus Maximam faciei uomni ibidio incumbebat Con- istantinopoli ab Arianis tumultus tali de causi commotus est. Solent homi ncs, de te-bus quas non norunt, sermones nonnumquam confingere: ct ii quando suerint occasionem nacti, rumores de rebus, quarum cupiditate ducuntur, multo maximos excitant, utpote perPetuo rerum nouatum appetentes. Quod quidem in ea ciuitate tum
usu venit. Nam de bello, quod longe ab illis gerebatur, alias aliud commentus, ri morem de eo dillis auit: spem icilicet animo concipiens, belli euentum Imperatori in Ddies minus prospere succesturum. Etenim quainuas in berio adhuc nihil ei let coni ctum , tamen illi res quas non norunt, iuxta ac si easdem oculis aspexissent, narrarunt, dixerunt l. tyrannum copias imperatoris profligalle, hunc de illum militum num rum in pugna cecidisse, atque adeo ipsum imperatorem a tyranno propemodulia captum sal: te. Ariani itaque graui tum animi perturbatione commoti di cruciabantur enim, e clesias intra urbem ab illis, quos ipsi ante persecuti saerant, occupatas varios rumores disseminarunt. Et quoniam alia quaedam diuersi ab illis quae narrabantur, eos etiam qui rumorum erant auctores,ad credendum ira induxerunt, ut ea quae ipsi continxerant, non conticia, sed vera esse putarent nam alij qui ea auditicine perceperant, ipsis rum rum auctoribus conlirmabant, non aliter habere, atque ab illis audierant Ariani idcir- EAM ut 1 animis de integro considere, facinus aggredi : Neci ij Episcopi domum iniectis My . factibus incendio vastare cooperunt. J Cum vero paulo post de ingenti Theodosij viet xv. ria nuncuma Con: ntinopolim Perlatum estet: multo illi timore concussi, Arcadium Theodosij illium, qui aderat Oppi es petentes veniam conuenere: cum ille P ipsis ad patrem scripssit, qui ijs noxam precibus Arcadij rogantis remisit: de quibus .ari s. v. naec Ambrosius a Con tantinopoli dudum domus Episcopi incensa est, & illius et
mentiae tuae intercessit apud patrem, ut S tuam, hoe eis, lilii Imperatoris iniuriam, ecdomus sacerdotalis incendium non vindicares. Non conlideras, Imperator, ne ' αhoc cum vindicari iusseris , ipse iterum liuerueniat, ne vindicetur ξ Sed bene illud acquisitum est a patre filio : dignum enim erat, ut suam iniuriam prius ipse donare . Bene illud cum fratiae distinctione diui iam est , ut illius pro sua , α Pa-
593쪽
v A LENT IN. I 3. THEODOSII ro. IMPP. A ter pro filii iniuria rogaretur . J haec Ambrosius . Hoc ipso anno , paschali tempore contigit bapti simus magni Patris Augustini, de
quo nobis agendum est. Ac primum quae sunt temporis elucidanda erant, cuius quidem exactius disquisiuimus rationem in nostris Notis, illis tamen posterius editis,nempe Plantinianis typis, in quibus errorem illum emendauimus prioris editionis, in q .lem incauti ob textum eiusdem S.Augustini deprauatum impegimus. Qaod enim dum ipse agit de obitu matris suae,dicat : Ergo die nono aegritudinis suae, quinquagesimo & in sexto anno aetatis suae, trigesimo dc tertio aetatis meae, anima illa religiosa & pia corpo-
re ibi uta est J quod contigit ut dicemus anno sequenti, mense Maij: si verum est quod
ibi dicitur, ipsum fuisse tunc annorum triginta trium s utique dicendum erat, anno trigesimo secundo bapti Zatum, conuersum vero trigesimo. Verum ille corrigendus est B textus, ut loco trigesimi tertii, ponendus sit annus trigesimus quintus; idq. ex alijs eiusdem Augustini locis: ut in primis cum ita ait libro tertio contra Academicos h: Cum . Auretri trigesimum dc tertium aetatis annum agam,dcc.J Cum igitur fateatur se annorum iam suillis triginta trium, cum scriberet contra Academicos: atque aeque constet, eos ab ipse
elaboratos libros cu Mediolani adhuc catechii melius esset id quidem ipsis testante φὶ & η I, RU ' ante mensem Nouembris ι quod ipse etiam demonstrat, dii ait ψ, illos scriptos esse anic- . Ua. α quam scriberet de Vita beata, quam scriptionem habebat prae manibus sui ex ipsa a P - ν-- paret in eo anno, tempore natalis sui, Idibus Novembris: utique assirmandum est, eos anno superiori ab ipso fuisse conscriptosin fine anni trigesimi tertij suae artatis, quo pariter anno Idibus Novembris inchoaretur trigesimus quartus . Cum vero rursu, Possi iij testificatione liqueat, ipsum baptiZatum es Paschali tempore : utique etiam V. C dicendus erit, non anno superiori , sed praesenti anno, dicto tempore , sacro bapti imo initiatus sui sile.
Nec est quod quis post hunc annum existimare possit Augustini di Crendum em b
ptilinum, quem constat, ipsbmet teste , iam bapti Zatu recessita ex Italia post necem frit. M. M/. Maximi, quam hoc anno contigisse diximus mense Septembris. Insuper id confirmatur, t υἰ- ὼ
quod in Soli loqui js quae testatur se scripsisse ante baptistium, post tamen comment
rium de Vita beata, ut patet ex ordine) de suae tunc aetatis annis haec ait: Cum triginta quatuor annos agam, quatuordecim tere anni sunt, ex quo ista cupere dei liti ,&c. J h bet alia lectio, triginta tres: sed verior illa superior: nam eo anno ab Idibus Novembris ut diximus inchoatus erat annus eius aetatis trigesimus quartus, quo scribebat de Vita
beata, post quem scripsi Solii uia: qui quidem annus trigesimus quartus ab Idibus
D Nouembris anno superiori inchoatus propagatur in eamdem diem praesentis anni trecentesimi octogesimi octaui, quo Augustinus Paschali tempore baptiZatus est. Quod si adhuc quis pertinacius contendere audeat, atque importunius illud inculcet: cur non potius mendam irrepsis potuit in loca illa libri tertij contra Academicos, di Soli loquiorum, quam in illum libri noni Consessionum 3 satis ad liare responsio illa sufficere post et, quam ratio ipsa docet: nimirum, germanum habendum esse textum illum,
qui alterius textus eiusdem auctoris contestatione sulciturisuspectu vero eum,qui a duobus contrarijs textibus impugnatur. Verum manifestiori adhuc veritate textus ille indicto nono libro Consessionum depraua tus arguitur: nam praeter illa, quae superius de
rebus gestis singulis temporibus S. Augustini dicta , aperte hoc ipsum demonstrant; illud modo accipe, quod dictum est, sua ipsius afrtione Augustin una sub Consulatu
E Bautonis, nempe anno Domini trecentesimo oetogesimo quinto, egisse aetatis annum trigesimum primum: a quo tempore cum usque ad annum Domini trecenteii ianu Gol gesimum nonum,nempe sequentem, quo obijt S. Monica, quatuor intercedant ann rum curricula mullo modo dici potest fuisse tempore eius obitus annorum tantummodo triginta trium, qui ante annos quatuor erat trigesimum primum annum natus,
sed potius triginta quinque. Sic igitur quem demonstratum est anno trigesimo primo suae ipsius aetatis ad Christum conuersum esse, trigesimo secundo & tertio perieuerata catechumenum, atque ea quae si aperius diximus conscripsis te hoc anno trigesimo quarto suae aetatis,Paschali tepore ipsum S. Augustinum Mediolani a S. Ambrotio bapti Eatum eo assierimus; quod idem ipse in libris Confessionii non obscure significat g dum annii intercurrisse affirmat a persecutione Iustinae aduersiis Ambrosium concitata usque ad bapti sinum suum: ait
594쪽
enim : Annus erat, aut non multo amplius , cum Iustina Valentiniani Regis pueri Amater hominem tuum Ambrosium persequeretur, dcc. J laaec ipse, dum agit de tempore sui b.iptismi. Sed quod ait, annum & amplius intercessi te, utique ad exordium eius persecutionis visus est habuisse respectum, quam ante annam illum inchoatam iui se di
a aclo ς-- At quid ipse Augustinus' de suo, carorumq. suorum baptismate scribat, recensea, me GuV. .. mus : Inde, inquit, ubi tempus aduenit, quo me nomen dare opoNeret, relicto rare, AVGv Ti Ni r Mediolanum remeauimus. Placuit & Alipio renasci in te mecum iam induto humilitate
-- μμ μ' ceramentis tuis congrua ,&sertissimo domitore corporis, usque ad Italicum si luna glaciale nudo pede obterendum insolito ausu. Adiunximus etiam nobis puerum Ade
datum ex me natum carnaliter de peccato meo: Tu bene feceras eum : Annorum erat serme quindecim, & ingenio praeueinebat multos graues & do tos viros. Munera tua Blibi confiteor, Domine Deus meus, creator omnium, & multum potens re rinare nostra deibrmia : nam ego in illo puero praeter delictum nihil habebam. Quod enim enu triebatur a nobis in disciplina tua, tu inspirarieras nobis, nullas alius. Munera tua tibi confiteor. Est liber no er,qui inscribitur,De magistro. Ipse ibi mecii loquitur. Tu scis illius esse sensa omnia,quae inieruntur ibi ex persena collocutoris mei, cum esset in annis sexdecim. Μulta eius alia mirabiliora expertus sum. Horrori mihi erat illud ingenium: et quis praeter te talium miraculorum opisex3 Cito de terra abstulisti vitam eius , dc
securior eum recordor, non timens quicquam pueritiae, nec adolestemiae, nec cinnir o
homini illi. Sociauimus eum coaevum nobis in gratia tua educandum in disciplina tua, α baptietati sumus, de fugit a nobis selicitudo vitae praeterii ae . Nec satiabar illis diebus dulcedine mirabili , considerare altitudinem consilij tui si aper salutem generis hu- cmani. Quantum fleui in hymnis de canticis tuis, suave sonantis Ecclesiae tuae vocibus ι auras. . et commotus acriter , dic. J haec enim de hymnis superius . ac rursum subdit, . im. . . Qui habitare saeis unanimes in domo, conlociasti nobis&Euodium iuuenem exta stro municipio : qui cum Agens in rebus militaret, prior nobis ad te conuersus est de baptizatus, &relicta militia imulari, accinctus est in tua. Simul eramus. simul habitabamus placito sancto . Quaerebamus, quisnam locus nos utilius haberet scrutei tes tibi, pariter remeabamus in Africam. J sed de reditu in Africam agemus anno sequenti. Quod a tanto viro sancto Ambrosio, Augustinus bapti Eari meruerit, magnopere . exultauit: unde agens aduersiis Iulianum Pelagianum hac ait: Adhue audi alium excellente Dei dispensatorem,quem veneror ut patrem: in Christo enim Iesu per Euan- DdVAsa; et gelium ipse me genuit, de eo Christi ministro lauacruin regenerationis accepi: beatum 3ν Α. Σύ loquor Ambrosium, cuius pro Catholica fide gratiam, constantiain. labores, pericula,sti M. siue operibus, siue sermonibus,& ipse sena expertus, de inecum non dubitat Orbis pro dicare Romanus. J haec Augustinus.
A ut m Fertur Ambroiij nomine sermo 4 de baptismo S.Augustini, sed qui ne apicem qui-coκ i v. dem habeat Ambrosij. Multa sane admiscuit imperitus fictor. nam ut de dis limilitudi-πνη C MMLη ne dicere praetermittamus : quisquis ille fuerit , impostum perfacile arguitur , cum ait Augustinum Carthaginensem fuisse,atque ex Gentit: una cultu factum Christianum : ipsunt namque patria Tagastensem fuisse,nec coluit se aliquando idola licet sectator fuerit Manichaeorum,tum iptius testincatione,tu Possidij,luce clarius sepius demonstratur. Imposturae quoque ea ex parte auctor arguitur, dum habet ipsam Augustinum Ecum Ambrosio de pluribus quaestionibus prolixe caepe disseruisse : cum tamen ipse Ac gustinus de se testetur, numquam toto illo tempore quo suit Mediolani, inuenisse Ambrosium negotijs vacuum,& frequentia accedentium selitarium, quocum de animi siti angoribus potuisset mistere sermonem;adeo ut non dicam disputandi, sed nec ut ait d o rus. -- retur copia sciscitandi. sunt omnino haec Augustini verba : Certe mihi nulla dabatae copia sciscitandi quae cupiebam de tam sancto oraculo tuo, pectore illius, ni sicli aliquid
breuiter esset audiendum. Aistus autem illi mei otiosum eum valde, cui refunderentur,r
f quirebam, nee umqua inueniebant,&c.J et inserius f: Sed ubi quaerereturῖ quando quae- - reretur3 Non vacat Ambrosio.J Et unde illud figmentorum concinnatori, cum agit de eius baptisino: Nouum Christianum nouis vestimentis cuculla nigra induimus 3 cum
moris esset inuiolabilis,baptizatum quemlibet albis induere vestimentis P At haec dec his
595쪽
A his satis: serre enim non possumus ipsi veritatis cultores, quouis praeteΣtu ac velamem in mendacia peruulgari. cum autem Augultinus Mediolani adhuc morat et uti duo illa memoratu digna inter alia accidi isse tradit, alterum de proscholo homine Christiano paupere, qui pecunia: p y o cito sacculum inuenit ; alterum de reuelato deposito filio a patre defuncto: quorum prias ab is ristox. ipso ita describitur M: Dicam quid secerit pauperrimus homo, nobis apud Mediolanum am o vos. conititutis, tam pauper ut proicholos esset grammatici led plane Clirutianus, quamuis ille ei let Paganus grammaticus , melior ad velum, quam ad cathedram. lnvenit ineci
lum nisi torie me numerus fallit cum solidis serme ducentis. Memi r legis, proposuit pitacium publice. Recidendum enim sciebat; sed cui redderet, ignorabat. Proposuit Pi tactum publice: Qui solidos perdidit, veniat ad locum illum,& quaerat hominem illum. 2 serat haec forma tua Ῥὶ ille qui plangens circumquaque vagabatur, i nuento & lecto pitacio, venit ad hominem. Et ne torte quareret alienum, quaesiuit ligna, interrogauit sacculi qualitatem, sigillum, solidorum etiam numerum: et cum Omnia ille fideliter responcliuet, reddidit quod inuenerat. Ille autem repletu, gaudio, & qinerens vicem rependere, tamquam decimas obtulit solidos viginti: qui nola: t accipere : Obtulit vel decem: noluit accipere: Saltem , rogauit, vel quinque accipere: noluit ille. Stoma- chabundus homo proiecit sacculum. Nihil perdidi, ait: si non vis aliquid a me accip re, nec ego aliquid perdidi. Quale certamen, fratres mei, quale certamen, qualis Pugna, qualis conflictust theatrum mundus, spectator Deus. Victus tandem ille, quod Olier batur accepit, continuo totum pauperibus erogauit: unaria solidum in domum fiam non dunttit.J haec i ple,eade pro concione prop mens imitanda suo popalo Hipp menti. C Sed illud, quo docuit deiunctos nostra audire atque curare, alibi ita explicath: Pro ι ais δὲ eis certo cum Mediolani essemus, audiuimus, quod cum debitum repeteretur a quodam, um in defuncti patris cautione prolata, quod filio nesciente a patre iam luerat persoluta: co: - mkύο,1 it iliaci homo grauisti me cucpit, atque mirari, quod ei pater moriens non dixerit qui l cru, cu Ardeberet, cum iecisset etia testamentum. Tunc ei minis anxio apparuit idem pater eius , , in si,mnis,&ubi esset repositum quod illa cautio vacuata suerat, indicauit. Quo inuento iuuenis atque monitiato, non sbium salii debiti calumniam propaliauit, sed etiam paternum recepit chirographum, quod pater non receperat, quando cit Persoluta pecunia. Hic itaque putatur anima hominis curam gessiisse pro filio, α ad eum ventile dormientem, ut docens quod ignorabat, a magna eum molestia liberaret.J haec i pie. Post susceptum vero baptisma Augalii nus naud diu Mediolani passus est detineri, sed
D una cum sancta matre , filio, necnon Alipioraque Euodio reuersurus in Africam, Ro- Rou Minam te contulit, ubi usque ad sequenti, anni tempua nauigationi accommodatum, totum hoc temporis sipatium egit, non tamen otiosus, sed complura conscribens, de qui- triarbus ipse : Iam baptigatus autem, cum Romae essem, nec ferre tacitus possem Mani- e Au R.θη
chae una iactantiam de talia dc fallaci continentia, velabit in entia, qua se ad imperi ''tos decipiendos, veris Christianis,quibus comparandi non sunt, inlaper praeserunt, scripsi duos libros, unum de moribus Ecclesiae Catholicae, alterum de moribus Manichaeorum. J et inserius: In eadem urbe scripsi dialogum, in quo de Munia multa quaeruntur ac disieruntur: id est, unde sit, qualis iit, quanta sit, cur corpori tuerit data ι cum ad corpus venerit, qualis ellicimur, qualis cum abscesserit. J ac rursum sequenti capite: Cum adhuc Romae demoraremur, voluimus disputando quaerere , unde sit malum.
E Et eo modo disputauimus, ut ii pollemus, id quod de hac re diuinae auctoritati subditi
credebamus, etiam ad intelligentiam noliram, quantum disssirendo, opitulante Deo, agere Pollamus, ratio considerata de tractata perduceret. Et quoniam constitit inter nos diligenter ratione discussa, malum non exortum, nisi ex libero voluntatis arbitrio, tres
libri,quos eadem disputatio peperit, appellati sunt De libero arbitrio. quorum secum dum ci tertium in Africa, lain etiam Hippone resto presbyter ordinatus, sicut tunc P tui , terminavi. J haec Augustinus. In commentario vero illo quem de Moribus Ecclesiae Catholicae Romae scripsit, quae . iis. ι ibi inuenerit sanetorum & eruditorum virorum cons ,rtia, ipse describit, cum ait 4 : R. πιι . . . mae etiam plura cognoui, in quibus singuli grauitate atque prudentia & diuina scientia cc. i. . -- praepollentes ceteris secum habitantibus praesunt, Christiana charitate, sanctitate, & li- Moη cuisb late viventibus: ne apii quidem cuiquam onerosi sunt, sed Orientis more, & Pauli - μνὴν
596쪽
. Apostoli auctoritate manibus suis se transigunt. Ieiunia etia prorsus incredibilia multos Aexercere didici , non quotidie semel sub noctem reficiendo corpus, quod est usquequaque usitatissimum, sea continuum triduum vel amplius sopillime sine cibo ac potu di cere . Neque hoc in viris tantum, sed etiam in feminis: quibus item multis viduis 3c virginibus simul habitantibus. & lana ac tela victum quaeritantibus praesunt singulae
grauit limae, probatissimaeq. non tantum in instituendis componendi q. moribus , sed etiam instruendis mentibus peritae ac parat e . Atque inter haec nemo urgetur in aspera, quae ferre non potest : iuilli quod recusat imponitur, nec ideo condemnatur a ceteris, quod in eis se imitandis fatetur inualidum, dcc. J haec, cum Romae esset, vidit C audiuit Augustinus consentientia i is quae S. Hieronymus de ijsae pluribus locis seripsit. At licet haec alia occasione oportuerit recitaste : hic tamen quod tempus postalet, magamus de Augustino Romae agente repet ijste haud fuit oneros ina. Didicit insuper Au- SN avrei guilinus - Romae positus,quodstripsit postea ad Casulanum,Romanam plebem solitamech, I S ieiunare tribus diebus hebdomadae, nempe neria quarta, sexta, dc sabbato. Ac de Aima AM Q. . s. gustino modo hactenus , de cuius in Africam reditu agemus anno sequenti. Iam vero
ad Theodosium redeamus, quem hoc anno postquam victo Maximo, Aquileia disces ' sit, Mediolanum se contuliste vidimus ex restriptis ibidem datis: quidnam autem inter ipsum ci S. Ambrosium transactuin sit, oratione prosequamur : atque in Prinus quae ab iovit. Paulinoi conseripta habentur, hic reddamus : Extincto, inquit, Maximo, posito Theodosio Imperatore Mediolani, Ambroso v ox itu eo. ro Episeopo constituto Aquileiae, in partibus Orientis, in quodam castello nisi i GA avo k-- ladab brasso nominatur ) a Christianis viris synagoga Iudaeorum & lucus Valen-. 9rimi ' tinianoruin incendio concremata sunt, propterea quod ludaei vel Valentiniani intuli Crent monachis Christianis: Valentinianorum enim haereses triginta deos colunt.Sed de huiusmodi facto Comes Orientis ad I mperatorem relationem direxit ; qua acta , In perator praeceperat ut synagoga ab Episcopo reaedificaretur. Sed huius praecepti tenor cum ad aures peruentilet venerabilis viri Ambrosii Epistopi, di rexit ad Imperatorem epistolam, quia ipse in tempore excurrere non poterat, qua i lium conuenit, ut id quod ab eodem istatutum fuerat, uocaretur.J Quaenam autem cause prae iterant, ut Christiani in Valentinianos ea admiserint, idem Ambrosius dicta ad Theodosium tunc d Ata epistola his verbis significat :Vindicabitur etiam Valentinianorum fanum incensum Quid est enim,niii fanum, Uin v cqua in quo est conuentus Gentilium 3 licet Gentiles duodecim deos appellent, isti triginta, i et luti, α Quo, Nonas colant, quos appellant deos. Nam & de ipsis comperi relatum & praeco DN, O1. Ptum, ut in monachos vindicaretur; qui prohibentibus iter Valenti manis, quo psalmos canentes ex consuetudine usuq. veteri pergebant ad celebritatem Machabaeorum ma tyram , moti in blentia incenderunt fanam eorum in quodam rurali vico tumultuarie
conditum . J haec de his Ambrosus; ex quibus illud in primis obserua, ea patinia a monachis elle mense Augusti, cuius Kalendis tam in Oriente quam in Occidente sat diorum Machabaeorum consueuit antiquitus memoria celebrari: paulo enim post ab ii censa Nectarij Episcopi domo Constantinopoli ab Arianis, haee accidi isse, idem Ambri . sius eadem demonstr. it epistola, cum ait: Constantinopoli dudum domus Episcopi incensa est, Sce. J Ruriam vero inuod veteris Ecclesiae nioris fuit, ut ad ii lemnitate ma tyrum psallentes in via Christiam pergerent,quod re tunc monachos secisse tradit antiquam in Ecclesia procellioliuin conlibetudinena docet. EVt autem de his ageret Ambrosius apud Theodosiu,i nterpellatus satile videtur litteris Q, c κ o. Orientalium EpitcOPorum , quibuscum dc aliae ad eumdem deserendae querelae scriptae EurAMVM erant; quae ab ipsis Ambrosio dicta epistola obiter inseruntur his verbis : Quo modo ' excusaboapud Episcopos i qui nunc, qu a per triginta &innumeros annos presbyteri. qui lana grada sun ti vel ministri Ecclesiae retrahuntur a munere sacro, & curiae depa-φ' tantur, grauiter gemunt. Nim cum hi qui vobis militant, certo militiae tempore te uentur : quanto magis etiam eos considerare debetis,qui Deo militant 3 Quo modo i
rua hoc excusabo apud Epistopos , qui queruntur de clericis,& impressione graui v
ari stribunt ecclesias 3 Hoc tamen in notitiam clementiae tuae peruenire volui. De hoc, ut placet, arbitrio tuo consulere dctem perare dignaberis.J haec ipse; quibus demonstrat,
Postquain ab Oriente Theodosius ipse recessisset, lineticos, alios'. aliosq. impios homines,
597쪽
A immo&ex magistratibus aliquos insistentius aduersus fictos Dei ministros egiste: de quibus insinuandis Imperatori Orientales Episcopi ut dictum est scripserunt ad Ambrosium. Potii lima vero scribendi causa suit, ut ipse de reuocandis datis ab eo rescriptis
pro restituendis incensis Jnagocta Iudaeoru atque fano Valentinianoru , cu Theodosio ageret. Impendit sanctus sacerdos ad opus omne studiu, omni q. curat ossicio ut controrijs a Theodosio dandis rescriptis priora obliterentur. Scribit igitur, Aquileiae cum esset, Mediolanii,ubi Theodosius morabatur. Quod autem detineretur Ambrosius Aquileiae; cu nullum hoc tempore memoria sit ibi celebratum fuisse Conciliui mequidem existimo, illuc este prosectum, ex more, ad noui creationem Antistitis, cum defuncto sancto Ual
riano eius ciuitatis Episcopo in locum illius est subrogatus S. Chromatius. At quod his vel alijs magni momenti negotijs Aquileiae impediretur Ambrosius, ne quod magis
B Optalset)praesens tantam causam acturus, mora illa sua irreparabile causis praeiuditicium interret,reditum suum litteris curauit praeuenire, postea ipse secuturus. Quanta autem Imperatorem compellauerit libertate, quantoq. cu vigore sacerdotali iusta fiducia ageret apud eu; ex his quae exordio ipso praelatur,accipe: Peto, ut patienter sermonem meu audias. Nam di indignus sum qui a te audiar: indignus sum qui pro te Gax τ tu insera,cui tua vota, cui tuas committas preces. Ipse ergo non audies est, quem pro te audiri velis 3 Non audies pro se agentem,quem pro alijs audisti 3 Nec vereris iudicium tuis, cum indignum putaris quem audias, indignum feceris qui pro te audiatur 3 Sed neque Imperiale est,libertatem dicendi negare : neque sacerdotale quod sentiat, non dic re. Nihil enim in vobis Imperatoribus tam populare &ta amabile est, quam libertatem
etiam in ijs diligere, qui obsequio militiae vobis subditi sunt . Siquidem hoc interest
C inter bonos & malos Principes, quia boni libertatem amant, seruitutem improbi. Nihil etiam in sacerdote tam pericinosum apud Deum, tam turpe apud homines, quam quod sentiat, non libere denunciare. J et paulo post: Malo igitur, Imperator, bonorum mihi es le tecu,quam maloru consertium: et ideo clementiae tuae displicere debet face dotis silentium, libertas placere. Nam silentij mei periculo inuolueris, libertatis bono iuuaris. Non ergo importunus indebitis me intersero, alienis ingero, sed debitis obtem- rem, mandatis Dei nostri obedio. Quod facio primum tui amore, tui gratia, tuae studiis conseruandae salutis. Si id mihi vel non creditur, vel interdicitur, dico sane diuinarossensae metu. Nam si meum periculum te exueret, patienter me pro te offerrem, sed non libenter: malo enim te sine meo acceptum Deo esse & gloriosum periculo. Sin autem silent ij mei distimulationis'. culpa & me ingrauat, nec te liberat: malo importu D niorem me,quam inutiliorem aut turpiorem iudices,&c.JVtinam quae diuino amatus Spiritu tam vera, tam salubria sanctus sacerdos incul . , cat, tamquam diuinum quoddam Craculum temper prae oculis Christiani Princires Oaoxiiisi. haberent α sacerdotes. Ita enim magno animarum lucro eorum saluti optime consulutum esset. Sed ista dum negliguntur,quadam inconsiderantia cum sacerdotum,tum Re- ari.
gum, simulq. Ecclesiarum atque regnorum status in discrimen adducitur graui quidem damno, immo & dispendio salutis aeternae, frequenter euenit, ut qui a sacerdotibus corripi Re es negligunt atque despiciunt, corripiantur ipsi ab illo qui corripit in sur
re, qui auteri spiritum Principum, quiq. terribilis est super omnes' Reges terrae. Sed a P a s s. ec cum etialia sacerdotes nimium verentur atque timent admonere Principes d
linquentes, immemores se ad hoc a Deo electos, secundum quo ab eo dichrum est Hi ae remixh : Constitui te super Reges & Principes J fiet quidem omnino,aequata lance . Hierem. r. iudici j, ut ab eis redarguantur, quos ipsi corripere neglexerunt, eos'. experiantur aspe ros, duros, rebelles, ae tyrannorum instar, Dei ministros de iura Ecclesiastica concul, cantes . Sed in eodem perstans argumento ista subdit Ambrosius: Habemus ergo dc nos, cui displicere, plus periculi sit: praesertim cum etiam Imperatoribus non displiceat suo quemque iungi munere , de patienter audiatis unumquemque pro suo sumerentem ossicio, immo corripiatis , si non utatur militiae suae ordine . Quod ergo in ijs libenter accipitis qui vobis militant , num hoc in sacer dotibus potest molestum videri, cum id loquamur non quod volumus , sed quod iubemur 3 Scis enim lectum ς : Cum stabitis ante Reges & Pr. aetides, nolite cogit oti AD
re quid loquamini; dabitur enim vobis in illa hora quid loquamini : Non enim vos estis qui loquimini . sed spiritus Patris vestri, qui loquitur in vobis . Et tamen Annal. EM. Tom. . Cec ii in
598쪽
CHRISTI ἡ Ο Α - SI IOCII PAP. VALENT IN. ia.
si in causis Reipublicae loquar quamuis etiam illic iustitia seruanda sit non tanto Aastringar metu, si non audiar . In causa vero Dei quem audies, si sacerdotem non audies , cuius maiore peccatur periculo 3 Quis tibi verum audebit dicere , si sacerdos non audeat 3 Noui te pium, clementem, mitem, arque tranquillum, fidem aea Rom. ro. timorem Domini cordi habentem : sed plerumque aliqua nos fallunt: habent aliqui zelum Dei, sed non secundu scientiam. Ne igitur hoc etiam fidelibus animis obrepat, cauendum arbitror . Novi pietatem tuam erga Deum, lenitatem in homines : Obligatus sum beneficijstuarum indulgentiarum: et ideo plus metuo, amplius solicitor, ne etiam ipse tuo me postea iudicio condemnes, quod mea aut dissimulatione, aut adulatione prolapsionem non euitaueris. J et paulo post:
Causam ergo Dei tacebo Quid igitur sit quod metuam, consideremus. Relatum est a Comite Orientis militarium partium, incensam esse synagogam, id l. auctore Ru um Episeopo. Iustisti vindicari in ceteros, synas agam ab ipso aedificari Episcopo.
xjuis eius, Non astruo expcinandam suisse assertionem Episcopi: sacerdoteS enim turbarum nam
deratores sunt, studiosi pacis, nisi cum & ipsi mouentur iniuria Dei, aut Eccletiae contumelia. Sit aliquis iste Episcopus seruentior in exustione synagogae, timidior in iudicio: Non vereris, Imperator, ne acquiestat sententiae tuae, ne praeuaricetur non times 3.
Non etiam vereris,quod futurum est ne verbis resistat Comiti tuo3 Necesse erit igitur,ut aut praeuaricatorem, aut martyrem faciat: vimque aliena temporibus tuis, utrumque persecutionis instar, si aut praeuaricari cogatur, aut subire martyrium. Vides quo inclinet causae exitus. Si forte Episcopum putas, caueto martyria fortioris: si inconitantem,
declina lapsum stagilioris: plus enim astringitur qui labi infirmum coegerit. Hac pro polita conditione, puto dicturum Episcopum, quod ipse ignes sparserit, turbas compi C iterit,populos concluserit, ne amittat occasionem martyrij, & pro inualidis subi jciat v lidiorem. O beatum mendacium, quo acquiritur sibi aliorum absolutio sui gratia. Hoc est, Imperator quod poposci & ego, ut in me magis vindicares, de hoc si crimen putares, mihi adscriberes. Quid mandas in absentes iudicium8 habes praetentem, habes confitentem rea. Proclamo quod ego synagoga incenderim: certe quod ego illis numdauerim, ne ellet locus , in quo Christus negaretur. Si obijciatur mihi, cur hic non in- .cenderimξ Diuino iam cremari coepit iudicio: meum cessauit opus. Et si veru qua itur, ideo segnior sal,quia non putaba hoe vindicanda. Quid facerem quod nullo vitore sine
praemio seret Tangu ni haec verecund:a, sed non reuocant gratia, ne fiat opus quo Dei sum:Di contrahatur Ossensio. Esto tamen ,nemo Episcoporum ad hoc munus conueniat. Rogaui enim clementiam tuam; de licet ipse hoc reuocatu adhuc non legerim, reuoc, D. 4 iis in6 tum tamen constituamus. Quid si alii timidiores,du mortem reformidant,esserant, ut C s x cu i- de seis ficultatibus reparetur synagoga Z aut Comes ubi hoc compererit primo consti
d. .. 'et' tutum, ipse de Christianorum cςniuexaedificari iubeate Habebis, imperator, mitem TA AM. praeuaricatorem; de huic vexilla committes victricia, huic Labarum, hoc est Christi sacratum nomine, qui synagogam instauret quae Christum nesciat ξ Iube Labarum 6 agogae inferri ; videamus si non resistunt. Erit igitur locus Iudaeorum perfidiae, iactus , de exuuijs Ecclesiae: et patrimonium, quod i auore Christi acquisitum est Christianis. hoc transseretur ad donaria perfidorum Z Legimus templa idolas antiquitus condita domanubijs Cimbrorum, despolijs reliquorum hostium . hunc titul ira Iudaei in ironis synagogae suae scribent: Templum impietatis factum de manubi js Christianorum.J. Quanto autem periculo instaurare quis tentaret incensa aedificia Iudaeorum, reuocat E lin memoriam quae dicta sunt superius de prodigijs, qtiae acciderunt sub Iuliano conante iteria reaedificare temptu Hebraeorum Hieroselymis:addit praeterea, longe his grauiora commilia sub eodem Iuliano a Iudaeis infamantibus pluribus in locis Christianorum . ecclesias, quae nos superius alia occasione retulimus. Ad postremum vero iniuile agi. .e , ,, u contestatur, cst quia de Ecclesia vel sacerdotibus decernitur absque sacerdotli consilio,
co- icio A. atque ait: Certe si nulli parum fidei desertur,iube adelle quos putaueris Episcopos: tr Hiae, etur, imperator, quid i ilua fide agi debeat.Si de causis pecuniarijs Comites tuos comτνα sulis: quanto magis in causa religionis sacerdotes Domini aequum est consulas ξJ et de- .nique hac tacita comminatione, seu contellatione potius,apponit coronidem: Ego certae quod honorificentius fieri potuit, seci, ut me magis audires in Regia: ne si necelle esset, iaudires in ecclesia ἰ at quid in ecclesia,nisi ea publice redarguere 3 quod dc postea iecit.
599쪽
A Hic modo illud admonendu existimo: quia etsi non probet Ecclesia periclitari Christianam modestiam in diruendis incendendisv e Gentiliu vel Iudaeoru templis vel stia gogis ut superius suo loco pluribus monstratu atque de his in Notis actum est extitisse tamen vidimus complures, qui priuato quodam diuini Spiritus instinctii id peragentes,
caes, ab Ecclesia recepti sunt inter martyres: itemq. alios,qui cum diruissent temptu, de ipsam reaedificare iussi,obtemperare noluerint', occisi sunt, in martyrii consortiti aggregatos; de quibus illa Theodoreti '' assert rationem, ni mira parem esse impietatem idola Gentium adorare,& ei dem templum aedificare. Attamen quod ad Iudaeos spectat, scimus S. Gregorium saepius reseripsisse , nulla Iudaeis negotium facessendum a Christianis,sed eos benignitate potius ac benescentia alliciendos ad fidem: adeo ut senormit no Episcopo,qui synagogam Iudaeorum v i abreptam in ecclesia consecrasset,iusserit eius
B peribluere pretium : sed dc aliam synagogam, in qua violenter Crux cum imagine Dei enitricis illata fuisset, inde ea auferri praecipiens ς, liberam reddi voluerit. Quid ad haec icemus 3 equidem illud,quod unus atque ide Spiritus est,spirans ubi vult,& quod vult:
cuius opera interdum ex Zelo, interdum vero ex mansuetudine in diuinis scripturis nouimus commendata, quae licet diuersa,vnus tamen idemq. Spiritus eadem operatus iit.
Cum tamen nihil penitus a S. Gregorio iactu esse reperiatur, quod ab Ambrotio absque praeuaricationis delicto fieri posse negetur: nam ablatam restitui jnagogam, Gregorius tantummodo iussisse reperitur mec sic pretium alterius persolui mandauit, ut alia ab illis aedificaretur, sed ne quod humanum ouoque ius postulat rerum suarum quisquam dispendium pateretur. Sed ad Ambronum redeamus. Cum Theodosius, his acceptis ab Ambrosio litteris de reuocanda quam emiserat ius C sione,adhuc cuctabundus id iacere detrectaret: idem Ambrosius illud ipsum,quod fuerat comminatus,nempe nisi in Regia audiretur, fore ut in ecclesia spectante populo in eum dicturus esset sacerdotali libertate perfecit. Reversus siquidem Mediolanum, posito ii quit Paulinus Imperatore in ecclesia,de eadem causa tractauit in populo.J ae de baculo nuceo ex Hieremia secundum Septuaginta, licendi sibi praeparans argumentum, quam silubris esset sacerdotalis obiurgatio,pluribus demonstrauit; de quibus seribit ipse ad starorem . Atque demit qua litteris egerat,nec auditus fuerat, eadem ferme repetit oratio nem: et cum audiretur a populo,vehementi inuectus est in eu apostrophe,vim eidem addens ex petibna qua faceret loquentis in eu Domini hisee verbis g: Ego te ex ultimo Imperatorem feci: Ego tibi exercitu inimici tui tradidi: Ego tibi copias,quas ille aduersum te exercitui suo praeparauerat, dedi: Ego inimicum tuum in potestatem tuam redegi: D Ego de semine tuo supra solium regni constitui: Ego te triumphare sine labore seci: Et tu de me inimicis meis donas triumphos: Cui descendenti de exedra, Imperator ait: mira nos te posuisti hodie,Epistope. At ille respondens ait, non se contra ipsium,sed pro ipse suisse locutu. I sic Imperator: Re vera inquit dura praecepera contra Epistopa de jnagoga reparanda.In monachos vero vindicandum esse,a Comitibus qui in tem ore a serant,dicebatur. Quibus Epistopus: Ego quidem cu Imperatore nunc ago: vobiscu vero mihi aliter agenda est. Atque ita obtinuit, ut illa quae statuta fuerant reuocarentur. Nec prius ad altare accedere voluit,nisi fide sua Imperator illum agere debere testaretur.Cui Episcopus: Ergo ago fide tua. Respondit imperator: Age fide inea. Qua sponsione iterata, i a securus peregit sacerdos diuina mysteria. Haec autem scripta sunt in epistola, qua ad germana uua secit, in qua tractatu i inseruit,quem eode die habuit de baculo nuceo, qui a S Propheta Hieremia visus esse describitur. J haec Paulinus. Extat ipsa ad sororem episto Ia.Quae autem ide mox iiibdit de clade Thessalonicensi,de eadem suo loco agenda erit. Quid praeterea Ambrosius eo tempore ca Theodosio, quem ad sequentis anni men
sem Iunium illic consedisse dicemus: audi. Quod enim duobus ut dictum est rescriptis
Theodosius Imperator,quae a Maximo suissent innovata, destruxit: inde accidit,ut mox legatio Romani Senatus nomine licet Gentilium tantum ea molitio esset ad TheodosiuMediolani agentem peruenerit, qua peterent,ut ara Victoriae a Maximo redditam sineret Permanere, ubi restituta fuerat, in Capitolio. Ista tunc audiens, mox intercessit S. Ambrosius, coramq. Imperatore causam agens, ab eiusmodi concessione eius animum
penitus reuocauit. id quidem ipse monstrat illis verbis in epistola ad Eusenium hyostmodum seripta: Postea,inquit, etiam clementissimo Imperatori Theodosio coraminumaui, atque in os dicere non dubitaui: cui intimata Senatus legatione haerismodi, An LEGITOm. . Ccc a licet
600쪽
licet non totus senatus poposterit; instinuationi meae tandem assensionem detulit, dcc. J A Quid autem sequenti anno, cu Roma pergens Symmachus Consularis publica concione eade ab Imperatore extorquere satageret, neu Theodosius decreuerit, dicemus suo loco
in serius. Quod vero ad S. Ambrosi j animi constantia declarandam spectat: hic attexamus exemplum ab ipso Ambrosio descriptum in libris ossiciorum, quos post redemptos captiuos ipse conteriplit:ait enim : Meministis ip:i,quoties aduersus resales impetus providuarum immo omnium depositis certamen labierimus. mmune noc vobiseum misrecens exemplum Ecclesiae Ticinentis proseram quae viduae depositum, qaod susceperat,amittere periclitabatur. Interpellante enim eo qui tibi illud Imperiali releripto vendicare cupiebat; clerici non tenebant auctoritatem ; honorati quoque & intercessores dati,non posse praeceptis Imperatoris obuiam terebant. legebatur rescripti serma directior, Magister ossiciorum stabat, Agens in rebus imminebat. Quid pliira 3 Traditum verat: tamen communicato mecu consilio,obsedit sanctus Episcopus ea conclauia,ad quae
translatum illud depositum viduae cognouerat. Quod ubi non potuit auferri, receptum sub chirographo est. Postea iterum flagitabatur ex chirographo. Praeceptum Imperator iterauerat, ut ipse per semetipsim nos conueniret. Negatum est,& exposita diuin .e legis lictoritate, & serie lectionis, & Heliodori periculo, vix tandem rationem Imperator accepit. st etiam tentata saerat obreptio. Sed praeuenit sanctus Episcopus, ut redderet viduae quod acceperat.Fides interim salua est: oppressio non est 1 brini linii quia iam res,
non fides periclitatur. J haec Ambrosius, scribens plane ista, cum adhuc pro eadem p
cunia nouae quaererentur nouo colore artes.
Hoc item anno Cynegium, qui una cum Consulatu Praefecturam quoque Praetorii, administrabat, ex hac vita migrasse,auctor est Tosimus h , in eius l. locum Tatianu mi G C se suilectum. Porro ad eumdem Cynegium in eodem agente magistratu,pro schii naticis,quos putauit esse Catholicos,eiusmodi a Theodosio releriptum datum esse legitur: extat ipsum in libello Marcellini ac Faustini schismaticorum descriptum his verbis :Salve Cynegi carissime nobis . Et si nulla humanis pectoribus maior quam diuitiae legis debet esse reuerentia, nec adi jci quicquam ad eamdena possit, cuius ambitiosa praestantia mundi terraeq. moderatrix omne quod sub nobis esse voluit, Duore omnipotentis Dei propitiata custodit : tamen per Faustinum & Marcellinum plenii limos Gdei sacerdotes interpellata clementia nostra,veriti stimus,nisi per nos nihil itasset responsum petenti bas,nos videremur annuere ijs qui diuinae legis, cui seruimus, contra pr politam nostrum aliquid addidi sient. Atque adeo ita utrumque moderamur , ut Petistionem, quae est oblata, veneremur, fidei autem nihil ex nostro arbitrio optemus, veli Dbeamus adiungi. Nemo umquam tam proianae mentis fuit . qui cum sequi Catholicos doctores deberet quid sequendum sit, doctoribus ipse constituat. Et sa ne probabilis de iusta laudatio precum est, quae omnem prope seriem haereticae superstitionis, quae comtraria est fidei Catholicae, ordinemq. complexa est. Nam & unde orta, de quo prouecta auetore suillet, aperuit. Qtiippe cum persuasu quorumdam, totius saeculi antiquitate mutata, acti pro fide in exilium innocentes,vitam cu summa laude posuerunt. Sed circa eos non est dilata ultio,qui insidiati bonis moribus, & caelestibus institutis paulisper contentione non fide, sed factione in ultorii mentes detesiada insinuatione peruerterent. Nam usque adeo omnipotentis Dei mota patientia est, ut poena,quae criminosis posti sui .eo ' d betur,extemplo omnia ante facta sentirent. Sed ne hoc quidem iacto conuerti adni x iscoris Praeceptum Dei,flectiq. Potuerunt.Catholicos occultis molitionibus urgent, insequiit, Etur,OPPugnant: tanta perseuerantia erroris est,ut cum alijs diuersae obseruantiae sectat
ribus quotidie Deccare inalitat,quam cum Catholicis recta sentire.In quo petentium lai
danda illatio est,qui communicantes Gregorio Hilaniensi ,&Heraclidae Orientali iam ctis ac laudabilibus Epitcopis, optant in fide Catholica sine oppugnatione alicuius ac molestia vivere, nullis q. appetentum insidijs , circumuentionibusq. pulsari: quippe quibus placeat susceptam semel fidem omni cum religione seruare . Sic itaque ii
uiolatum quicquid elle meruit aeternum . Non conuentio aliquid, non appetitio , non fraus attentat aliena . Vtantur quo in loco voluerint proposito suo , utantur ad Catholicam fidem amore diuino. Cynegi parens carissime & amantissime , sibilia mitas tua praeceptum nostrae serenitatis, quo fidem Catholica omni fauore veneramur,
α sine qua salui esse non possumus, ita iubeat custodiri, ut Gregorium dc Heraclidem