장음표시 사용
681쪽
A Praeterea audiui quo tam murmurare contra me: quia quando simul pergebamus ad sanctu locum qui vocatur Miliet ut ibi collecta tecum ex more Ecelesiastico iacerem Savenis leni ad villam,quae dicitur Anablatha, vidi siemq. ibi praeteriens lucernam arden- mori . tem,& interrogas lem quis locus est e didicis crii l. esse ecclesia, de intrassem ut orarem: inveni ibi velum pendens in Gribus ei uidem ecciesiae, tinctum atque depictu, α habens imaginem quati Christi, vel lancti cantida : non enim 1 uis memini cuius imago fuerit. Cu ergo hoc vidi item in ecclesia Christi contra auctoritatem Scripturarii, hominis Pendere imaginem ei di illud,& magis dedi conii liti custodibus eiusdem loci ut pauperem
mortuu eo obuoluerent & est Pent. illiq. conicia murmurantes dixerunt: Si scindere vinluerat, iustu erat ut aliud daret velu atque mutaret.Quod cu audissem,ine daturum est bpollicitus sum 5 illico et e mii surci. Paululum autem morarum suit in medio, tu qu Pro B optimii vel hi pro eo mittere: arbitrabarem in de Cypro milii esse mittenda. Nunc autem
misi quod potui reperire, & precor ut iubeas presbyteros eiusdem loci suscipere vela alatore, quod a nobis missutia est;& deinceps praecipere, in ecesesia Christi istiusmodi vela,quae contra religionem nolita veniunt non appendi. Decet enim honestate tua hanc
magis habere si licitudinem,ut scrupulositatem tollat, quae indigna est ecclesia Christi, α populis qui tibi crediti sunt.J haec de velo picto qui dicitur Epiphanius ad Ioannem.
Videre videor pie lector, te inter legendia contrahere supercilia, signumq. displicentiae praeteferre ; moxq. e controuersijs Epiphanii cum Ioanne, ad Iconoesastarum tran-- 'flle certaix era: sed non relinquam solum , sequar te ; & pro anat ni tui tententia in loc: νM MM cos huius dii cuilione, in quem velut in irri quasdam incurrit oratio, aliquantulum im- γη M
morabor. Atque primu quae alias de alijs Epiphani j scriptis ab Iconoctati is aduersus cul- C tum sacrarii mraginti allata suerint, de cuius ea fidei habita lint est hic declarandos; inde vero de recitato huius epistolae textu fiet exacta dii eustio, ac fidelis in omnibus di qui ibtio. Vindicandus nobis omnino est lanctissimus Pater ab Iconoctastarum erroribus, quibus illi scripta ipsus calumniosissime consper ere . In Nicaeno enim posteriori Concilio e libello Gregorii l noclinae haec ex Epiphanio aduersus sacrarii venerationem imaginum sunt allata .: Epiphanius Cyprius inter Nourva et t. antesignanos praeclarus sic inquit: Attendite vobis, ut seruetis traditiones,quas accepisti sine declinetis neque ad dextera, neque ad sinistra. quibus inseri hςc Estote memores, τα. dilecti fili j, ne in inita imagines inieratis, neque in sanctora em erijs eas statuatis, sed perpetuo circumferte Deu in cordibus vescis. Quinetiam neque in domo co: nniunt tolerentur Sc.J sed adulterina spuriaq. cium Odi sui illa scripta,tanti Patris nomine ab
D aduersarii, decorata, responsum cli ab Epiphanii delen sere hisce poti simu lignis; quo
cum idem Epiphanius omnes scriptis tui, exagitet haeretes; si haeresin putati et imagi nes venerari utique eamdem ut par erat j iicut alias, styli acumine seri j set ; cum certa 'st ex ijs quae superius dicta sunt,viguis e Conflamini tempore, sicut antea & postea, in Oriente α Oecidente in Ecclesia Catholica cultu sacrara imaginii. Rursum vero a maioribus eade scripta ut Epiphanij germana minime ibis te cognita, idem delenior docet lais verbis: Beatus Pater Epiphanius temporibus Arcadii& Theodosi j iloruit: ab eo igitur tempore ad hanc haeres in usque,anni sunt quadringenti: et tamen libros illos contra imagines nemo Christi morum Praeter istos nouitatis magistros recepit. Quod si tanto tempore in Ecclesia non sunt recepti quamobrem nunc a nobis recipi debent 3 JQuoniam iniit per ab Iconi lailis eiusdem Patris citabatur epistola ad Theodosii imE Imperatorem: quid ea contineretur de cultu sacrarum imaginum, idem delenior sic re- iM ' τε Acitat: Ai erunt quidam illorum epistolam, luti scriptam a beato Epi pharito Cypriorii Praesule ad Theodosii Imperatorem. nos eam in manibus sumentes,& d ligenter & mi- η nime defunctorie legentes, inuenimus circa finem epistolae eius cemodi etia phalim: Saepe i. i. i. cum ministris meis de imaginum ablatione est: sed ab ijs non receptus iam, nequE vel in paucis vocem meam audire sustinuerunt. J subdit idem detentor, ad haec consutat da , sanctorum Patrii usi: m S auctoritatem, qui eodem cum Epiphanio saeculo vixere,onineiq. assertores diuidem imaginum cultus, quos recensere breiuratis causa praete
imus . Sed ad impos iuram illam manifestius aperiendam con idera , quam repugnent inter se inuiceria, Epipliani una in aliena dicc si ut vidimus ex eius epistola
ad Ioannem euenisse cultum sacrarum imaginum, unani ex eis manibus conscia
682쪽
tim cum in ea insula primariam sedem teneret, α sub se positos Episcopos adeo tibi Aconiunctos re obsequentes haberet; quorum de tanta erga cum reuerentia esset, ut quicquid ipse decerneret, veluti caelitus denuisum oraculum ab omnibus haberetur. At demus ipsum in hoc sitos sibi renitentes expertum ei te: quo modo eius pertina contradictor & oppugnator Ioannes Hierosolyna orti Episcopus vi cu illis eius in qua ea erat imago, eccletiae nunistri, in ipsum talia in aliena dioeceii polumente non con- ,. i i tinuo cum alijssimul biecit; Cur quod displiceret tibi de corrigeret in aliena eccletia. itito,ivio. hoe ipsum non praestaret in sua Θ Certe quidem magno id Epiphanio cellisset dedecori. conscindere in aliena dico si sacras imagines, qui easde in omnibus Cypri eccles ijs cliea Luc. .. pateretur: cum S illud Euangelicum- in iii iure obiectari licuisset : Medice, cura teipsum. Num, rogo te, modestia Ioannis Episcopi undique occatione captantis in eu discendi vel faciendi, ea in ipsum obi jcere praetermittite potuit Z Sentis puto, lector, quam Ahaee sibi inuicem aduertentur, ut de imposturaia iudiciu iacias. Sane quidein teli iii tione S. Ioannis Damalceni hconitat ipsam S. Epiphani j in Cypro eccletia secris exo natam imaginibus usque ad sua tempora perseuerasse: qui&de alijsicriptis Epiphani j. i. . D nomine suppositi, haec habet : Scito, inquit, semaonem illum alterius cuiuspiant ii ' --: qui, ut saepe fit, sancit Epiphani, abusus est nomine. J ita ipse, eademq. apud aduersarium Gregorij Iconi lastae, Epiphanij vero delensorem tem Epiph inici nomisdc.Mil. Nis. a. natu,inuenies,atque haec ad postremum β: Sic igitur ista salia scripta contra venerat das imagines,dicuntur quidem a quibusdam Epiphani , non tamen sunt, ut demonstratum est. Nam ct illius discipuli templum in Cypro, quod ei iisdem Patris nomine appellauerunt, aedalicarunt; ct cuni multis alijs picturis, illius quoque imaginem ibidem collocarunt. Quod ii autem is tantopere venerandarum imaginum inspectio- Cnem suisset execratus: quo modo in tantam audaciam illius discipuli erupissent, ut illi imaginem collocarent Θ lud cate omnes qui auditis, dc verum a fallo discernite, quia editiones illae non sunt beati illius Patris, sed potius Manichaei: quas veluti am ra bile picna, sugiamus,5 c. J equidem Manichaeos magnorum virorum nomine sup- polita edere scripta consueville, si aperius pluribus demonstratum est. Quod igitur ita de illis iudicauere Patres, idemq. de ij idem scriptis sensit Ioannes
Damascenus, quae iam ante innotueram de plurimorum manibus circumferebantur:
, i, o quid dicendum de additamento hoc ad tinem Epiphani j epit lae ad Ioannem conia bi, cii aro, sicut & de illo ad fine epistolae civi lem Epiphatiij scriptae ad Theodosiu collic mixti. cato ξ Attentius a Q, lecto , quod de impoliura arbiter factus sis. Quid est, amabo te, quod ab aduersariis Iconoelaliis tempore Nicaeni Concilii silentio praetermissa est haec Dad Ioannem epistola, qua non quid tantum Epiphanius scripserit, sed quid ipse fecerit aduersas usam imaginum, conscindendo eas, adeo perspicue poterat demonstrari. . cpistola praeiertim adtant mi virum scripta, & a S. Hieronymo traitilata, ut de eius altitate nulla videretur oriri potuisse suspicio ξ Certe quidem nihil eii quod in hoc excuses, aduersari Ortini mi dema id factuma cum pugnacissimi ellent de audacissimi:
neque eorumdem pr. Plexas in liis perscrutandis negligentianis cum appareat, sagacis simos extitiste. Nec eil quod ingeras , latuit e tunc eam in angulo epitiolam, nequeo vis ... ui . repertam; cu coni et allertione Hieronymi , quamplurima eius suilla exemplaria d scripta, & eadem ubique sparsi, durni ait: Harum exemplaria certatim Palaestinae rapiebantur , vel ob auctoris meritum, vel ob elegantiam scriptionis. J Quid i itur de his iudice, a fatis habes: nempe eo quidem omnino tunc temporis caruisse additamento Eepiliolam illam, cuius nulla prori is fuerit ab aduersarijs facta vel leuis mentio. Quod autem n hil huiusmodi obiectum suerit a Ioanne, manifestius conlii matur. Nam cum S. Hieronymus pro Epiphanio defensionem egregia aduersum eumdem Ioannem scripteriti ii epiliola ad Pammachium , atque in ipsa omnia ab illo in Epi- phanium dicia vel iacta commemoret, quae in dictis Epiphani j ad ipsum Ioannem ii
f His ... ., A teris expreisa habentur: cum omitia soluat, redarguar,& oppugnet; cur ea dumtaxat,
quae praecipue consutanda erant, reliquat intacta, pro quibus tuendis lota tori quoque Opus erat oratione ξ certe quidem haud eiusmodi elle videbantur,quae vii simulari potuissent,ii in ea epiliola talia scripta essent. Vel ii vere ea facta suillent; quo modo non ut eade inculce maiori energia Ioannes in Epiphania illa exaggerastet, qui tantopere in eumdem inuectus est,quod in aliena dioecesi, licet non ipsius ioannis, necellitare po-
683쪽
A scente, sanctum virum diaconum atque presbyterum ordinasset ρ Certe maioris audaciae, & ipsi Ioanni grauioris contumeliae esse iacinus videri potuisset, in ecclesia Ioanni subditam Epiphanium violentas iniecisse manus,quam in monasterio alienae paroeciae sacros ordines ministrasse. Silentium ergo tum Ioannis accusantis, tam Hieronymi Epiphanium defendentis , quo modo non aperte demonstrat, eo additamento tunc illam epistolam caruit se e Sed consarcinatoris suturam inspice, male pannum nouum veteri adsuentis. Post consutatos ab Epiphanio ea epistola errores Origenis, finem imponens,addit :---. Cum haee ita se habeant, dilectissime, custodi anima tua, & desine circa nos murmura- ,obir , εκ re. Dicit enim Scriptura diurnat': Nolite murmurare ad inuicem, sicut quida murmu- Ti svrvRA.rauerunt, dc a serpentibus perierunt. Magis acquiesce veritati , de dilige diligentes te.& hB veritatem. Deus autem pacis praestet nobis iuxta suam clementiam, ut conteratur satanas sub pedibus Christianorum, & abijciatur omnis occatio peruersa , ne scindatur in nobis vinculum charitatis & pacis, & rectae fidei praedicatio. J Quis non intelligit his, periodis totam illam epistolam terminari 3 et quis non videat, quod mox sequitur,
esse peregrinam appendicem, dc aduentitiam uia posturam, qua subditur: Praeterea ai diui quoidam murmurare contra me,&c.J usque ad nouissima illa verba: Palladium vero GalatamJ & quae sequuntur, superioribus optime congruentia, quod eiusdem sint argumenti, sed quibus inhaerent, minime cohaerentia ρSed iam ex rebus ipsis arguamus emolum dolosa arte commentum. Expostulasse dicitur ibi Epiphanius, quod pro foribus ecclesiae appensum viderit picium velum , nam v V3 v mnuisseq. presbyteros, ne aquolibet eiusmodi veli genus susciperent. At quo modo ipse :: di
C valuit prohibere, quod in Ecclesia Catholica sciretur ubique receptur Accipe quae his CL A. ipsis ferine temporibus scribebat Pauli nus de ecclesia S. Felicis, ad quam ex Alia, Atrica,&Europa Fideles confluere consueuerant : a auli. Nais furea nunc niueis ornantur timina velis. J et rursum : In
Vela feram furibus, seu puro splendida Bais, μι. o. Sive coloratum textum fucata figuris. J sed & de picturis imasinum sanet rum martyrum ante ostia poni consuetis ne quis opinari possit vela depicta nequaquam imagines sanctorum expressisseὶ haec idem his versibus et a paulia. N
Trinaq. cancellis currentibus ostia pandunt, νηι4o.
Mart 3ribus mediam pictis pia nomina signant, duos par in vario redimiνu gloria sexud
D Consueuisse quidem oblata a Fidelibus vela illis emgiari figuris, quae ferrent imagines' eorti sanctorii,quibus darentur, docet & Venantius Fortunatus,du de velis Cruci oblatis agit, eaq. crucibus intexta sui ne significat . Nec est autem quod quis causari possit, L φημι -- eiusmodi consuetudinem uno in loco tantummodo viguisse. Nam de transmarinis e cleiijs in Africana prouincia,de velo sacris imaginibus picto,diuinitus q. exhibito,& ap- Cruo..pentis in ecclesia S. Stephani protomartyris in Vzalensi ciuitate, eius loci Episcopus. Euodius, cuius meminit & fidem probat S. Augustinus S, aternae memoriae scriptis prodidit quidem rem gestam ipsbviuente Augustino, paucos post annos, nempe ιι sub Honorio Imperatore,eamdemq. diuino miraculo consignatam, ut non habeat de quo ambigat humanum ingenium, quod sciat esse diuinitus comprobatum . In Vκa- I, lenii igitur ciuitate, post liberatam ipsam ab imminenti clade, precibus susis in e i - η ς ε E esesia protomartyris Stephani, haec contigisse idem Euodius narrat his verbis:
Ecce namque altero die, procurante diuina dispensatione, quidam negotiator numquam nostrae cognitus regioni, subdiaconum nostruma, nomine Sennodum, in loco Memblotinano ultro conuenit,&ad se vocavit; & quisnam, ves unde esset, ab - 1MAGi με niadem flagitauitis . Qui ubi se subdiaconum Uzalensis ecclesiae memoratus est: re- ψ spondit continuo idem ille ignotus homo, si tamen solum homo: credendum est enim quia Angelus de homo nempe facie homo , re vera Angelus neque enim hoc vel inauditum atque inexpertum est siue religioni Christianae, siue notitiae hum nae, sanctos Angelos terreno habitu & visibi ii specie plerumque hominibus apparuissse. Dedit ergo subdiacono memorato velum varijs pictum coloribus, in quo inerat pictura haec . In dextera veli parte ipse sanctiis Stephanus videbatur asta. re, de gloriosam Crucem proprijs repositam humeris baiulare, qua ' Crucis cuspi- miri: Annal. Ecel. Tom. . Kkk a de po
684쪽
de portam ciuitatis videbatur patiare , ex qua profugiens draco te terrimus ces Anebat ar exire , amico Dei videlicet aduentante . Uerum ille serpens noxius nec in ipsa fuga tutissimus , sed triumphali pede martyris Christi contritas aspiciebatur& pressus . Talis itaque pictur veli, non omnino absque mysterio Dei, ubi a m morato subdiacono allata pariter atque suspensa est ante ipsam Memoriam tapti patroni , omnis aetas Omnilq. sexus intueri Jc mirari coepit, tamquam spectaculum grande , quo scilicet auctore , quove liberatore draco ille extinctus eii, hostiles. d
Gestae quippe rei fidem praecedentis diei, commendabat in animis omnium ait Ig ' statio sequentis diei. Namque illud quod studiosius cernebatur in velo, hoc iam cro dibilius tenebatur in vero . Concurrebat enim pictura cum gratia, & tam diuinitus pridie gestum salutis beneficium recolebatur, quam postea in veli imagine aduerteba- Btur . Denique ex ipsa congruentia diei praecedentis atque sequentis veritatis, & imagine rerum & quorumdam exemplarium, tantus in multis stupor Pariterq. amor, admiratio de gratulatio accendebatur, ut a cun iis nihil aliud omnmoves diceretur,vel Q irmaretur,nisi hoc unum : Vere quia per amicum suum Deus istam liberauit ciuia talein,& grandem a nobis depulit pestem. Et re vera Dei fuit ad homines quaedam allocutio in velocitate tacite significantis admodum de dicentis: O miicti mortales , quale hesterna die draconis euaseritis incendium , vel cuius pro vobis aduocati suerit acceptum suis agium, isto sequenti die istius veli figuratione intelligite, atque gaud
te. Hinc vestram&praecedentern tentationem & sub equentem liberationem apti dvosmetipsos conserte: exinde non dabij, sed certi Deo velim per amicum meum gratias agite . Ecce draconem de vel ira ciuitate cernitis fugatum&expulsum: ecce con-Cterentem caput eius primum martyrem meum: ecce Crucis trophaeum, per quod via. cistis inimicum , . Hoc ergo modo ciuitate nostra a tanto periculo primitus lib
rata , ac pollea tali per congruente in picturam veli admonitione initructa & illuminata , scinino miraculo est Omnis pia anima in Dei gloria exhilarata . J hucusque Euodius , integerrimus icitis, qui & ea quae viderat scripsit,& ad eos qui e dem quoque perspexerantis . . Eisa r. Habes, lector, digito Dei quod nec negauerit ipse pharao nempe diuinae virtutis potentia pictum sacris imaginibus velum , & appensam ante eccletiam protomartyris, ut de facto certus sis, & au raritate facioris de religioso sacrarum imaginum cul- tu securus. Habes de cum his de Occidentalis orbis Ecelestis probatum vel ot uni piet rum usim. An non erit id ipsam demonstrare in Orienteξ vel si in Oriente, an non de Din Palaestina,& Hierosolymis ipsis 3 Acta quidem Mariae AEgyptiacae, eademq. recita- I. m ta ac probata in dicto Nicaeno iecundo Concilio h, habent, ipsam in atrio Hierosblymitani templi stitisse, quod ob nimia peccata sua in ecclesiam ingredi vetaretur : atque tunc oculos sublevasse , vidit Ieq. Dei genitricis imaginem et quam venerata, meruit templum antea inconcessum libere ingredi. Iatia vides, lector, quot quantis q. manifestis probationibus additamentum illita ad Epiphani, epistolam ad Ioannem impost rae redarguatur 3 ut alicuius Iconoctastarunt potius elle figmentum , quam Epipha- nil germanum scriptum, perspicue intelligatur . Quamuis etsi concederemus re vera Epiphani j illud esse, ne sic quidem asserre potest Novi siua veritati aliquod praeiudicium. Nam ex quo demonstratum est certis exemplis, tum:r, is est. in Occidente , tum etiam in Oriente , de ipsis Hieros blymis , siue in velis . sue axmmi, i ii Ao in Pariete estigiari consuevisse venerandas imagines : liaud potuit vea debuit unus M. Epiphanius aduersus usuin Catholicae Ecclesiae reclamare, atque easdem sacras imagines absque sicrilegi j culpa discindere . Quamobrem si id re vera accidisse dic re velimus 3 tunc ad saniorem illoram verborum sensum expende , quod dicitur :Velum depictum habens imaginem quasi Christi vel sancti cuiusdam J ila accipiendum esse, ut ipse iuste excanduerit in prauum facinus, quo alicuius profani hominis imago in sacro velo depicta , quasi Christi estat, vel alicuius tincti, ad limen religiose
futilet appensa. Quo sensu verba illa accepta Iconoctastas potius impugnent, quam i uegni; Catholicos vero redarguant,si quando ornatus caul. in ecclesia suspendunt a laea,quae profanis,& saepe Gentilium, utina interdit non inhonestas imagines habeant: quem detestabilem prauumq. vliuia incuria milustrora compluribus in locis in luisse dolem .
685쪽
A dolemus. Quam autem moleste tulerint maiores, α huius taculi homines in ecclesias inserti profanas imagines, declarant quae dicta sunt superius de Donatistis in Pau T. - tum atque Macarium obloquentibus, quod posituri essent in ecclesia imaginem Con- 2:. stantis Imperatoris . consueuisse vero eiusmodi profanas imagines poni pro titulo,
alibi diximus. Quod igitur hominis alicuius profani si finxerimus euenisse factum)quasi Christi vel sancti alicuius in velo ecclesiae Epiphanius imagine vidisset eminata ;tamquam nefas id detestatus, illud ipse velum, diuino percitus aeto, discidit: haec, timquam, dixerimus, si constare posset, vere Lpiphani; et te verba illa, quae ad epistolam
ostendimus addita;&sic ex sententia auctoritateq. ipsius probari potius in Ecclesia usum sacrarum ima num viguisse . Quae autem post haec de altercatione Ioannis cum Epiphanio secuta sint, ut singula singulis ex instituto reddamus annis, dicenda sunt B anno sequenti. . a
IESU CHRISTI SI RICII PAR THEODOSII IMP.
TRecentesimus nonagesimus tertius Christi annus a Considatu Theodosj tertio &Abundantii nomen accepit: quo idem Theodosius Imperator Honorium filium no Imperatorem creat quarto Idus Ianuarijh: id quidem Socrates, Prosper, & Marcellinus j, i. S ' tradunt. Ceterum nonnulla data reperiuntur rescripta anno superiori sub titulo Ro- . m. i. norij I inperatoris. Quo item anno, eclipsato mirifice Sole, tenebras factas esse quarta C hora diei , ijdem qui supra auctores testantur, necnon S. Hieronymus in epistola ad Pammachium aduersus Ioannem Hierosolymitanti Episcopum, cu eius ita meminit : e mmm via. Nos, inquit, scindimus Ecclesiam,qui ante paucos menses,circa dies Pentecostes, cum, Obscurato Sole,omnis mundus iam iamq. ventutum Iudicem formidaret,quadraginta diuersae aetatis de sexus, presbyteris tuis obtulimus baptizandos 3 & certe quinque presbyteri erant in monasterio, qui suo iure poterant baptizare, sed noluerunt quicquam contra stomachum tuum iacere: ne α haec tibi de sae reticendi daretur occasio. An
non tu potius scindis Ecclesiam,qui praecepisti Bethlehem prest teris tuis, ne Competentibus nostris in Pascha baptis inum traderent, quos nos Diospolim ad conrest rem& Episcopum misimus Dionysium bapti Zandos 3 J haec ipse, qui ob Paulinianum iis trem staura ab Epiphanio ordinatum ut di tum est anno superiori) eumdem Ioan- D nem sibi patiebatur insensum: sed α quod sciret idem Ioannes ob errores Origenis ab eodem S. Hieronymo perstringi nonnihil , vehementiori eum odio insectabatur. Vt igitur haec omnia manifestiora fiant, coeptam anno superiori narrari historiam de Ioannis Hierosolymorum Episcopi indignatione in S. Epiphanium Constantiae in pro Episcopum prosequamur. Cum ex litteris ad ipsum ab eodem Epiphan io scriptis idem Ioannes magis inagisq.
commotus esset: ut in sanctissimum virum iniuste exacerbatum hominem vel coer- τ 34m c isceret, vel saltem ut iniusti eius animi motus omnibus innotescerent, atque ipsius Ioan- L ε Vino. nis culpa controuersiam illam obortam esse sciretur; S. Hieronymus aduersus eum- inio OHuc dem Ioannem ad Pammachium epistolam scripsit: quae tum ex dicto Solis desectu certa nota temporis hoc anno scripta est e monstratur, tum etiam quod in eadem epi-E stola ait, iam interlapsos esse annos tredecim, ex quo ipse recessisset Antiochia & .iuisset Constantinopolim, quod contigit anno Domini videnronstratum est) trecem tesimo septuagesimo nono: a quo tempore numerando tredecim annos clapios, hic ille annus esse demonstratur, quo decimus tertius absolutus dicitur, α inchoatus decimus qualius: his enim verbis Hieroni mus Ioannem ipsium compellat - : Sata S multo δ M . .. .ia. domusti tempore, qui post annos tredecim, nune excitatus haec loqueris: ob id enim v 'α ego Antiochiam fe ille Constantinopolim urbes celeberrimas deseruimus, non ut te in populis praedicantem laudaremus , sed ut in agris & in solitudine adolescentiae peccata dei lentes, Christi in nos misericordiam deflecteremus.J haec de tempore. Porro earum scribendarum litterarii necessitatem sibi incumbere S. Hieronymus in- solis i intellexit,cum iam quod ille comminatus in Epiphanium erat, scripturum se in eum litteras,quae uniuerso Cliristiano orbi notae forent, opere perlectilet una eas accusationes ito.
686쪽
in dicta Epiphanii epistola recensitas de consutatas in canctissimulta virum exaggerali et A& ampliticasset . prasserebam Ioannis litterae titulum ad Theophilum Epit pum Alexandrinum med tamen encyclicae erant, publicae re communes omnibus . Quia igitur ille eas ad Occidentales omnes dedisset: sanctus Hieronymus, cuius causa cum Epiphanio videbatur esse communis, quod ambo simul aduerius Origenis errorii de- senibres & dille minatores vindices pietatis inii arrexi ilent, quorum causa praetextus illi omnes a Ioanne fuerant excogitati ; scribendi Romam ea de re ad Pammachiu,&Alexandria ad Theophilum eius sedis Episcopum consiliu ini jt; sicq. aduersarijs liti ris & calumnias consulare,dc Occulte serpentes haereses cli haereticis propalare decreuit. De scriptis autem ij sem a Ioanne litteris ad Occidentales aduersus Epiphamum, ipse S. nieronymus fidem facit illis verbis, quibus ad Theophilum scribens aith de Ioanne : Cumq. nos usque ad praesentem diem ficta pacis ostensione lactauerit, Ocri- Bdentalium sacerdotum commouit aures, &c.J meminit eiusdem epistolae ad Occide . tales scriptae idem Hieronymus ad Pammachium scribens . At non ad Tlieophilum ... tantum 3c Occidentales aduersus Epiphanium Ioannes Legatos misit, sed in alias pli res diuersas . prouincias: nam ipse Hieronymus haec habet in eadem epistola ad Pammachium : ille per totum exinde triennium suas iniurias devorat, priuataq. simultate contempta, fidei tantum correctisinem postulat. Tu, qui sumptibus abundas, de totius Orbis religio lucrum tuum est, grauissimos illos Legatos tuos huc illiicq. transmi tis , de dormientem senem ad respondendum suscitas.J Cum igitur ea Romae ex litteris Epiphani; in Ioannem, quarum ut diximus exem-24 QT plaria vulgata erant, ct Ioannis in Epiphanium aduersarijs scriptis ad Oceidentales π1M . M scM- missis innotuissent; dc diuersorum in diuersa studia, ut fieri solet, animi ardentius eoin- C 'δη mouerentur, cum alii Epiphanio, Ioanni alij fauerent: Pammachius vir clarissimus, lequo saepe inserius, ad S. Hieronymu litteras dedit, quibus rogauit ut de mutuis alte cationibus cum Ioanne apolosci icam epistola scriberet,qua cunctae inter eos versantes coni uersiae enucleatim exprellae, peripicuae omnibus fierent. Cuius impulsu ipse a viis,m. a. Hieronymus eas ad Pammachium litteras dedit, quibus ista praefatur 4: Nosti, Pan machi, nosti, me ad hoc opus non inimiciti js, non gloriae cupiditate destendere, sed prouocatum luteris tuis ex ardore fidei: ac velle, si fieri pollet, omnes id ipi im iam-re ; nec impatientiae ac temeritatis polle reprehendi, si post triennium loquor. Jtertius namque hic nameratur annus uistidiorum ; primus enim ille , quo de haeresbus Origenis Epiphanius Ioannem Hierosolymis coram redarguit; secundus , quo idem Epiphanius pro sua detensione ad eumdem Ioannem dicta epistolam dedit ι tedi Dtius vero praesens, quo loannes ad Occidentales scripsi aduersus Epiphanium atque Hieronymum, cum & ipse i ieronymus rogatus ad Pammachium scripsit, qui his haec subdit: Denique nisi ad Apologiain, de qua nunc scribere institui, multorum ani mos diceres perturbatos, de in utramque partem fluctuare sententiam, decreueram in incepto illentio permanere.J haec de Hieronymi in scribendo aduersus Ioannem ad
Quod autem ipse Ioannes redargutus ab Epiphanio dedisset litteras pro sui defen-υ sione Vt dictum est) ad Theophilum Episcopum Alexandrinum : cur non ad eum qui τὰ ,o Micvu ipsum haeresis redarguerat, rescripsisset,&apud eum se purgasset, Hieronymus obiicit - - . usi, verbi, Ac primum, antequam epistolam tuam,quam scriptisti ad Episcopum .. Theophilum, interpretatam huic volumini inseram, & ostendam tibi me intelligere Enimis cautam prudentiam tuam , expostulare tecum libet . Quae haec est tanta are gantia, non respondere de fide interrogantibu 3 tantam fratrum multitudinem ae mmnachorum choros, qui tibi in Pal. aestina non communicant, quasi hostes publicos extia I Minus. a 8. s liniare 3 Dei filius propter unam morbida ouem i, nonaginta nouem in montibus d relictis, alapas, crucem, i lagella sustinuit. J et de Epithanio, quem redarguentem contempserat , quod ad alios potius quam ad eum rescriptisset, ista subdit : Habes ripam Epiphanium, qui te aperte milii, litteris haereticum vocat. certe nec aetate, nec scientia, nec vitae merito, nec totius orbis testimonio maior illo es. si aetatem quaeris. iuuenis ad lenem scribes: si scientiam, non sic eruditus ad doctum; licet te faut res tui disertiorem Demosthene, acutiorem Chrysippo, sapientiorem Platone contendant, ci
687쪽
A dear.J subdit enim .ipstina Ioannem Macedonianorii Sc Arianoru Olim, cum Orthodoxi fidei causa perlecutione vexarentur, communicatione foedaturn ea),declinalle9. coni- municarecti consesseribus. Ac rursum : Scribe igitur ad hunc: responde epistolae eius: sentiant ceteri fidem, eloquentiam, prudentiam tuam ι ne tibi solus di tertiis esse vide ris. Cur ab alio prouocatus, aliorsum arma conuertis 3 Palaestinae interrogaris , de x
spondes AE PIO. Sed dicis : Epistolam ineam probauit Alexandrinus Episcopus. Quid probauit Z
contra Arium, coiitra Photinum, contra Manichaeuin bene locutum . Quis enim te Tutor in hoc tempore arguit Arianum Quis tibi nunc Photini , Manichaei q. crimen impingit tot invitia emendata sunt, atque concussa. Non eras tam stultus, ut aperte defenderes iure V .
haeresim, quam sciebas Ecclesiae di plicere . Noveras te, si lioc iecisses, flatii u loco in B uendum, dc solii tui delicias suspirabas: sic sententiam temperasti . ut nec simplici bus d 1pliceres, nec tuos Oitenderes. Bene scripsisti, sed nihil ad causam pertinens. Vim de nouerat Alexandrinae Ecclesiae Pontifex, in quibus arguereris ξ quorum a te comsessio postularetur 3 Debueras tibi obieeta proponere, & sic ad tingata respondere.J Sed quod Ioannes ad aliqua ab Epiphanio obiecta responderat,& non ad omnia ista subdit: Octo tibi ut statim probabo,Je spe fidei Christianae, quaestionuin capita obiecta sunt. tria tantum tangis re praeteris :in ceteris grande silentium est. J At quam trigide illatria diluerit ipse, ita pergit: Ipsa quoque tria quali negligens atque securus, quatiq. aliud agens, & in quibus aut nulla aut parua sic quae lio, praeteruolas, atque peristringis: et ita opertus ac tectus incedis, ut plas confitearis tacendo, quam renuas disputando. J
C Sed de frigida ista defensione, seu potius astuta tergiversatione, immode haeresiam velamento, ad Pammachium haec supra ipse Hieronymus : Persia adere mihi vult quod pure credat: pure ergo de loquatur. Et si quidem unum verbum, vel unus sensuS o, Mutio ueellet ambiguus, si duo, si tres: ignorantiae veniam tribuerem,nec ea quae aut Obscura vel x dubia stant, de certis & perspicuis xistimare. Nunc vero quae ilia simplicitas est,quasi super otia dc aristas inter theatrales praestigias pendenti gradu incedere, ubique dubium, ubique suspectum e putes eum non expositionem fidei, sed figuratam controuerilain scribere. J et paulo post auream hanc apponit sententiam: Nolo in suspicione h. er scob quemquam cile patientem, ne apud eos qui ignorant innocentiam eius, dis limi Iallo conscientia radicetur, ii taceat. t et inserius : Numquam de amicorum indicio glorieris. illud verum est tellimonium, quod ab inimica voce proiertur: alioqui ii ab amicus pro te dixerit, non testis, aut iudex, sed lautor putabitur. J haec & alia plura Hieronymus,lum i Pii Ioanni, tum aliis lignificata vervin fidei coniellionem nullis eide circumaucendam verborum inuolucris 3 sed eum qui quaeritur, patenter, constanter, sincereq. profiteri debere : suspectumq. reddi omnem qui amplubologiarum obscuri' latibus atque perplexitatibus ua re tam seria ludit. At quaenana ellent Octo illae in eum obiectiones de fide Catholica violata, idem ipse
Hieronymus ibi recenset ius veriush: Primum quod de libro , Origenu vui hcii, ubi loquitur: Sicut enim incongruum est dicere,quod pollit Filius videre Patremi H εα tax ita inconueniens est opinari, quod Spiritusiancius possit videre Filium . Secundum . quod in hoc corpore quasi in carcere sitiit animae religatae;&, antequam homo fieret, cra uisMii in paradisi, inter rationabiles creaturas in caelellibus commoratae sunt: unde potio in x consolationem suam anima loquituς an Psalmis : Priusquain humiliareri ego deliqui: c Ps .i 13. et cetera lus timi lia. Tertium,quod dicat &diabolu&daemones acturos pinnitentiam aliquando , de cuin ianctis vltirno tempore regnaturos. Quartum quod tunicas 4 peti d ος - 3.
liceas humana corpora interpretetur, quibus post ostensam de eiectionem de paradi se Adam & Eua induti sunt: haud dubium quin ante in paradiso siue carne, neruis, dc
ossibus suerint. Quantum, quod carnis resurrectionena, membrorumq. com Pagem,& sexum, quo viri diuidimur a seminis, apertissime neget, tam in explanatione primi psalmi , quam in alijs multis tractatibus. Sextum, quod sic paradisum allegori
aet, ut historiae auferat veritatem ; pro arboribus Angelos, pro fuminibus virtutes e G . a. caelestes intelligens; totainq. paraditi continentiam tropologica interpretatione sui, uertat. Sept imum quod aq uas i, quae luper caelos in Scripturis esse dicuntur antias, u- pernasq. virtute , quae siser terram donista terram, contrarias α daemoniacas etle arbi
688쪽
tretur. Octauum,quod extremum obi jcit, FI scilicet, imaginem dc similitudi- Anem Dei, ad quam homo conditus fuerat, dicit ab eo perditam, re in homi he post par disium non fitille. Hae sant i Uittae, quibus confoderis; haec tela, quibus in tota epistola vulneraris: excepto eo, quod tuis genibus aduolutus, sanctamq. caniciem, se potito parumper sacerdotis honore, substernens, deprecatur salutem tuam . JHos Origenis errores cum Ioannes ac tota illa Origenistarum schola, nempe Ruita nus, Palladius, &alij comeliares in AEgypto monachi inserius nominandi summae sa-
nasusio. Pientiae titulo exponerent siquos scirent secus sentire, eosdem rudes ta simplices ac pione animales homines nominabant, necnon Pilosiotas, noua voce pro ludibrio nuncupabant , non autem Pelusiotas, ut deprauate legitur, sed Piloilotas, hae voce stagillantes atque subsannantes Catholicos , quasi crederent mortuos resurrecturos etiam cum pilis, dum rette dicerent eos resiarrecturos cum singulis corporis membris cuilli ex Ori- 3 vi', gene corpora cum suis membris resurrectitra negarent: unde Hieronymus : Dicentibusq. nobis, utrum capillos & dentes, pectus & ventrem, manus & pedes, ceteros l. artus ex integro resurrectio exhibeat: tunc vero risu se tenere non Pollunt cachinnm. Ora soluentes, tonsores nobis necessarios, & placentas, & medicos, ac sutores ingerunt. J et
alibi: Pilosiotas nos appellant de luteos, animalesq. & carneos, quod non percipiamus, ea quae sunt spiritus. J eade quoque ita rursum h: Hae, inquit, sunt strophae vestrae atque φ - praestigiae, quibus nos Pilos totas J: iumenta, & animales homines dicitis.J haec quidem communiter in omnes Orthodoxos ab Origenistis iactari solita erant : sed quae priua-οκι-- ad A tim Ioannes in Epiphanium effut ijsset, Hieronymus eadem ad Pammachium epi-mach. p. a. σι stola prodit.
At illud primum de Ioanne dicendum,ipsum inuerecunde nimis asterere ausum esse ccet τλη litteris illis ad Theophilum scriptis, se numqua ab Epiphanio reprehensium Origenise uno,uo erroris ante querelas illas de ordinato Pauliniano: quati sanctis limus vir ille non Zelo iii exosovi, Catholicae fidei, sed priuati odii causa in ipsum Ioannem exacerbatus suis leta subdolamni. - . a. hanc excusationem& praetextum coarguens ipse Hieronymus, ista subdit 4: Fefellisti σι. absente,& litterae tuae peregrinis auribus blandiuntur.Nos hic eramus, cucta nouimus, quando contra Origene in ecclesia tua Papa Epiphanius loquebatur I quando sub illius nomine in vos iacula torquebatur. Tu & chorus tuus canino rictu, naribus'. contractis, scalpentes capita, delirum senem nutibus loquebamini. Nonne ante sepulchrum Domini , millo archidiacono, praecepisti, ut talia disputans, conticesceret 3 Quis hoc usi quam presbytero suo coram plebe imperauit Episcopus Nonne clide pessi retis ad Gruce, & adeu omnis aetatis ei sexus turba conflueret, Offerens paruulos, pedes Ddeosculans, fimbrias vellens, &c.J Ne praetereas, rogo, sed considera, quae hic tibi obiter lectio iuggerit, lector, nempe antiqua morem osculandi pedes Episcoporus ut non adeo mireris, cum vides Fideles iaculari pedes summi Pontificis. Persit vero Hieronymus: Cumq. non pollet promouere gradum, sed in uno loco vix fiuctas inundantis popi Mitaui .u li sustineret s tu tortus inuidia adue sus gloriosum lenem clamitabas ; nec erubuisti in eo oro. os ei dicere, quod volens & de industria moraretur. Recordare, quaeso, illius diei, quando ad horam septimam inuitatus populus spe sola,quali postea auditurus Epiph nium esset, detinebatur, quid tunc concionatus iis. nempe contra Anthropomorphitas, qui simplicitate rustica Deum habere membra, quae in diuinis libris scripta su iit, arbitrantur,surens & indignans loquebaris: oculos & manus & totius corporis truncum in senem dirigebas, volens illum suspectu iacere stulti 1limae haereseo . Postquam lassius ore Earido, resupinaq. ceruice ac trementibus labijs conticuisti, de tandem totius populi vota completa sunt: quid tibi iecit delirus & fatuus senex f Surrexit, ut se indicaret pa ca dicturum elle: salutataq.& voce & manu Ecclesia: Cuncta , inquit, quae locutus est collegio frater, aetate filius meus contra Anthropomorphitarum haeresin, bene & ει deliter locutus est ; quae mea quoque damnatur voce. sed aequum est, ut quo modo hanc haeresin condemnamus, etiam Origenis peruersa dogmata condemnemus. Qui risus omnium, quae acclamatio consecuta sit, puto quod retineas. Hoc est illud, quod in epistola tua dicis,loquentem illum ad populum quae vellet, de qualia vellet. Scilicet delirabat, qui in regno tuo contra tuam sentent iam loquebatur. Quae vellet, inquis,ae qualia vellet. Vel lauda, vel reproba. Quid &hic dubius incedis 3 Si bona erant qua loquebatur, cur non aperte Praedicas r si mala, cur non constanter reprehςndis 3 d
689쪽
A his de ali in eum Hieronymus: atque vehementer commotus, ac stomachatus in limminem insultantem in sancti Isimum lenem, ista iure cibait: Nisi me honor sacerdotij, α veneratio nominis refrenaret, dc scirem illud A stoli : Nesciebam, fratres, quod Pontifex est: scriptum est enim: Principi populi ti n maledices: qua vociferati ne de indignatione verbora de tua narratione conquererer 3 licet ipse nominis tui extenues dignitatem, cum Patrem Pene omnium Episcoporum,& antiquae reliquias lancti talis & opere de sermone despicias . J ista Hieronymus modo in Ioannem , quem eadent epistola satis ignominia si agillatum ante reliquerat, in memoriam reuocans &serietis lignans eius consuetudinem pristinam cum haereticis, & conuersionem eiusdem ad fidem Catholicam spe adipiscendi Episcopatus forinsecus demonstratam. Quod vero idem Ioannes litteris illis sitis ad Theophilum de Epiphanio addiderat, B ipsum eadem concione Ioanne laudaste,& Catholicae fidei esse omni populo declarasse: quam id mendaciter dixerit,& quanta affectus nausea fuerit Ioannis praedicatiorie Epi- GH- ET phanius; praeter illa quae nuper siunt relata, haec addit de his quae eadem die postea facta sunth: Haec quam vere dixerit,& nos testes sumus,qui audiuimus; ad quos tuis vocibus
perturbatus venit exanimis, temere se communicasse dicens. Rogatus'. ab omni nam 'nasterio, ut ad te de Acthlehem reuerteretur: tantorum preces non serens, sic reuersus
est vespere, ut medio noctis aufugeret. Et litterae ad Siricium Papatii probant: quas ii legeris; pervidebis,quo modo tua dicta miratus sit,& Catholica declarauerit.J haec Hieronymus: qui dam citat eiusdem Epiphanijepitiolam ad Siricium Papam, ipsa:n hoc anno ab eo scriptam esse, quo ad Pammachium idem Hieronymas seripsit, indicat e dem epistola ad Pamachium in fine, ubi omnes de eius rei controuersia ab ipsi, Epipha C nio scriptas epistolas recenset, cum ait: Praesto sunt plures epistolae Epiphanii, una ad ipsum Ioannem de qua supra) alia ad Episcopos Pilaestinos , α nuper ad Romanum Pontificem: in quibus dicit, se eum coram multis de dogmatibus arguentem non rue- mille responsum. JAt quod rursum ad Ioannis datam ad Theophilum epistolam spectat: turpis quoque adulationis Hieronymus illum redarguit, cum ei tribuat quod non decet s simul q. vastum hominis consilium aperit, ista subdens post longam disputationem Origenis iamrvia errorum, quibus ipsum consensisse demonstrat : Scribit, inquit, ad Theophilum Epi- . ., . scopum Apologiam, cuius istud exordium est: Tu quidem, ut homo Dei oc Apostolica Ornatus gratia, curam omni u Ecclesai una, maxime eius quae in Hierosolymis est, ut stines; cum ipse plurimis licitudinibus Ecclesiae Dei, quae sub te est, distri: aris . D Laudat faciem, ad persisnain Principuin trahit. Tu, qui regulas quaeris Ecclesiasticas, & Nicaeni Concili j canonibus uteris,dc alienos clericos & cu suis Episcopis commorantes tibi niteris vlarpare, responde mihi: Ad Alexandrinum Episcopum Palaestina quid pertinet ξ Ni tallor, hoc ibi decernitur, ut Palaestinae metropolis Caesarea sit, oc totius
Orientis Antiochia. Aut igitur ad Caesarientem Episcopum reterre debueras; cui, spreta communione tua, communicare non noueras: aut si procul expetendum iudicium erat, Antiochiam potius litterae dirigendae. Sed noui, cur laream, cur Antiochiam nolueris mittere. sciebas quid iugeres, quid vitares. maluisti occupatis auribus molestiam facere, quam debitum Metropolitano tuo honorem reddere.J haec cum tam constanter S. Hieronymus ingerat, Episcopumq. Hieros blymitanum sub Caesarienti con- A. stitutum amrmet : iam satis perspicue intelligere potes, nihil innovatum in Concilio. E Constantinopolitano de tedium praerogatiuis in Nicaeno Concilio constitutis: nam S. CONsTAΜ. siis Hieronymuni,qui eo tempore apud Gregoriam Nini anzenum veri tus est, praeteti ille hq ' ,
non potuit, si quid ibi aliter decretum suillet. Post haec autem de legatione Ilidori presbyteri ae monachi Alexandrini a Theophi- lo eius Ecclesiae Episcopo Hierosi,lymam misit , deq. litteris per ipsum a Ioanne Hieroibi moram Ep. scopo ad Theophilum datis, idem Hieronymus agit ex verbis in viis boli' primis earumdem Ioannis litterarum ad Theophilum redditarum: dum eum sigillat, quod ad caelii serat praeconijs Isidorum cons Malem in haeresi, hominem Origentilam. Erant ista verba Ioannis ad Theophilu de Isidoro scribentis: Misisti religios illimu limminem Dei, Bidorum presbyterum, virum potentem, tam ex ipsa incessus de habitus, dignitate, quam diui intelligentiae curare etiam eos qui animo vehementer aegr tant, si tamen sevius sui languoris habeant. Homo Dei mittit hominem Dei: mi interest
690쪽
interest inter presbyterum &Episcopum: eadem dignitas mittentis & missi. Jad laee AHieronymus: Hoc latis imperite: in portu ut dicitur naufragium. Iste Ilidorus, qui in caelum tuis laudibas tollitur, ic psum infamatur Alexandriae quod tu Hierosolymaerex quo non Legatus aduenisse vi inur,sed secius.Alioquin Sc litterae manu eius scriptae, quae ante tres menses legationis arios directae erant portantes errorem, Vincentio pr sbytero redditae sunt,quae usque laodie ab eo tenentur: quibus cohortatur ducem exercitus tui puro Rus - ut super petram fidei stabili pertistat gradu, nec nostris nae-nijs terreatur. Pollicetur se, antequam legationis esset ulla suspicio, venturum Hierosolymam, α ad aduentu suum illico aduersariorum cuneos proterendos. J haec & alia plura Hieronymus de Ilidoro, quibus dei nonstrat eum suisse potentissimum Origenistarum antesignanum. atque ad eo tremum illam in Ioannem eum adeo laudantem - querelam subiungit: Videte,quid iaciat concordia dogmatum : Indor us, qui ut haec si- Bgnificaret,eius socius erat,homo Dei, & presbyter radio si sis, α vir potens,& sacro ac venerabili incessu,& divin. e intelligentiae,& Hippocrates Christianorum vocatur: ego misellus dum in Qtitudine delitesco, a tanto Pontifice repente truncatus, Presbyteri nomen amisi. J quibus significare videtur, se excommunicatum a Ioanne fuisse . Sed de his infra .
Quid autem hac legatione, cum a Theophilo Hierosolymam missus est, egerit IGL .b ii in dorus cum ipso, Hieronymus ipse declarat. Sed primo intelligas opus est legationis
νAca. eius causim; nempe Theophilura uegisse sequet trem, ut dissidia inter Ioannem & aliosi Epii pos necnon ipsum Hieronymum pace componeret: nesciebat autem adhuc qui eum misit Theoplii tu , Isidorum ipsum Legatum erga Ioannem esse propensiorem, de studere Origenistis. Hic igitur Hierosolymam cum venisset, quod ante pollicitus erat C ut diximus) litteris, egregie praestitit, nimirum , ut aduersius Orthodoxos pro Origenis haeresis sectatoribus infatigabili studio laboraret: contestimq. ex Legato se detexit Origentilam. Nam quod sciret S. Hieronymum acerrimum Origenistarum aduers rium siluerat enim id expertus, cum tertio eum inuisit) litteras a Theophilo ad ipsi m vi m, scriptas illi reddere noluit. Testatur id quidem Hieronymus, cum haec ait ' : Cum e go huc venisset ,&accesssisset ad nos tribus vicibus, S admonuisset tam diuinae sapie tiae tuae, quam propriae intelligentiae habentia medicinam verba: nec profuit alicui,nec proluit ei quisquam. Hic, qui ad tres vices dicitur ad nos accessisse, ut & in veniendo mysticum numerum conseruaret, qui Theophili Episcopi mandatum nobis loquebatur,litteras ad nos ab eo mi istas noluit reddere.Cumq. diceremus: Si Legatus es, redde
legationis epistolas : si epistolas non habes, quo modo Legatum te probabis 8 R iDspondit , se habere quidem litteras ad nos , adiuratum tamen ab HierosUymorum
Episcopo, ne nobis eas redderet. En Legati constantia: qui ut pacem faceret, &suspicione ira in alteram partem fauoris excluderet, aequum se utrisque praebuit, &c. Jperstitit in eodem Oificio I lidorus,nimirum,ut qui ad causam pacis tractanda venerat, usque ad profectionem causam Origenistaru indefessi, studio procurarit. nam inquit
nunc ferino est, Isidoro praetente, & multum collaborante, dictata est, ut idem esset de dictator de baiulus litterarum. JSed sicut priuatis Isidori studiis omnis spes pacis intercepta est, cum tantum, enit νι abfuerit quod Procurauerit abdicationem haeretum Origenis, quarum causa dissidium
COMO LA O- factum esset de conflata discordia, ut easdem stabilire curarit : ita Ioannis opera irri- Ee iii . 9ζ' tum cassumque redditum fuit Opus paulo ante ea de causa ab Archelao Comite CONG. Di . impensum : nunc illum putamus Archelaum, ad quem Praefectum Augustalem ex , I. o. ruris rat . Imperatorum:.rescriptum post annos tres datum , Caesario de Attico Consuli-- G λ bus . Quid autem pro pace ipse conatus sit,& quem finem res ibrtita suerit, idema miram 'i'. sanctus Hieronymus ita narrat, cum primum ait ς: Alicubi ne dictum , aut tibi alicubi mandatum est, quod sine satisfactione fidei communionem tuam subiremus 3 Quando per virum disertissimum & Christianissimum Archelaum Comintem , qui sequester pacis erat , condictus locus fio deris fuit: nonne hoc in priuinis postulatum cst , ut taurae concordiae fides iaceret si damentum Pollicitus est Ioannes esse te venturum . Instabat dies Paschae: frequens monachorum turba conuenerat: expectabaris in loco: quid iaceres, nesciebas. Repente inandasti, aegi