장음표시 사용
651쪽
A aliquid clericis infraudem venerabilis sanctionis callida arte aut probrosa cuiuspiam cohibentia deseratur; extorres sint ab omnibus, quibus inhiaverant bonis. Et si quid Di te per epistolam, codicillum, donationem, tei lamentum, quolibet donique detegitur genere conscriptum erga eos, quos hac sanctione submouimus ; id nec in iudicium deuocetur sed vel ex intestato is qui tibi competere intelligit, statuti huius definitione succedat: si quis te a nos it filium, ii quis probat propinquum , ii quis donique vel casti vel iudicii, pro solido, pro portione heres, legatarius, fideicommisi rius, apertis deprehenditur codicillis, truatur fortunae munere, conicientiae strae fructu, α submotis his atque deiectis in hereditarijs corporibus potestate utatur heredis. Feminae quae crinem suum contra diuinas humanasq. leges instinctu persuasae pro sessionis absciderint, ab ecclesiae seribus arceantur. Non illis fas sit, sacrata adire my-B steria, neque ullis sup licationibus mereantur veneranda omnibus altarIa frequentare. Trurus co . Adeo quidem, ut Episcopus tonse capite feminam ii introire permiserit, deiectias loco, P r etiam ipse cum huiusmodi contubernijs arceatur action modo ii fieri suaserit, verum etiam ii hoc ab aliquibus exigi, factum denique esse quacumque ratione compererit, ni- .hil sibi intelligat opitulari. Hoc absque dubio emendandis pro lege erit, emendatis proconsuetudine ; ut illi habeant testimonium, iiii incipiant rimere iudicium. Dat. XI. Kalend. Iul. Mediolani, Valentiniano A. IIII. & Neoterio CossJ hactentas constiti
tio Theodosii. Cum autem Mediolani haec sancierit Imperator ex causis ut sibi videbatur legitimis
persuasius: quoniam dum ultor sceleris exurrexit, compressit etia innocentes, Occuirit cociis riti, quamprimum vindex Ecclesiasticae libertatis seuerus Regum cenBr S. Ambrosius: qui DostvΜ Aa
c editam sanctionein ea ex parte compulit abrogari, qua periclitabatur Fidelium erga ζζ:: r
Deam religio ,& erga pauperes misericordia: alia vero ex parte, qua Apostolica insit - ir M. tutio conseruabatur immunis nam Pauli praeceptio est ne vidua eligatur minor se M is i. et trio. ginta annorum siuit in suo robore perdurare. Theodosius igitur, Dei obtemperans i cerdoti aduersantem pietati a se editam sanctionem, contraria lege promulgata , abol uit,cum poli duos ferme menses ad eumdem Tatianum ita rescripsth: M. as.d F μ. Sem , quae diaconis sis vel viduis nuper est promulgata, ne quis videlicet clericus, si neve sub Ecaesiae nomine mancipia, supellectilem, praeda velut infirmi sexus disipolia- νο τ ioxior inuaderet de remotis assinibus ac propinquis ipse iub praetextu Catholicae disciplinae se ageret viventis heredemi eatenus animaduertat esse reuocatam, ut de omnium chartis , sit iam nota est, auseratur: neque quisquam aut litigator ea tibi utendum, aut Iudex D nouerit exequendum . Dat. X. Kal. Septena br. Veiona ,Valentiniano Aug. Illi. & Neo terio Coit J Sic itaque abrogata parte illa legis in qua libertas Eccletiastica dispendium Palla erat, pars ea in suo vigore permansit, qua iuniores viduae capillorum abicisti mne magno scandalo vel saltem periculo intrudebant se in numera diaconi flatu Eccletiae: quod quidem perperam agi, paulo ante adeo enorme perpetratu si elus edocuit. Vides quam conterat,iector, ad germanii legii sensum, reni getiam, causanaq. ipsam praenose re,qua ab Imperatore edita sanctio animatur:cuius ignari ea in longe diuersam salsamq. sententia distrahant nece ite sit, Theodositi sugillantes, quasi aduersatus saerit seminarii monasticae disciplinae. Meminit aute huius latae legis Marcianus Imperato quam e Mara . v. taficinamq. este voluit atque alia edita sanetione numiuit sed de his nos alias pluribus.
Quod insuper ad leges Theodosij spectat: laudatur O Aurelio Victore M lex illa a ri
E Theodosio data, qua cons brinarum coniugium vetaretur: meminit huius quoque te, gis S. Ambrosius ad Paternum scribens, cum ait : Sed si diuina te praetereunt; ialtem . . A s. imperatorum praecepta, a quibus amplissimum accepisti honorem , haudquaquam praeterire te debuerunt. Nam Theodo us Imperator etiam patrueles fratres & conii brinos vetuit inter se coniugij conuenire nomines ' seuerissima poenam statuit, si quis temerare ausus esset iratrum pia pignora: et tamen illi inuicem tibi aequales sunt tantummodo, quia propinquitatis necessitudine & fraternae societatis ligantur vinculo. pietati eos voluit debere, quod nati sunt. Sed dicis alicui relaxatum. Verum hoc legi non praeiudicat, dcc.JPorro lex ista Theodosii peri jt, sed illa tantum extat quae Constantio tribuitur, sancita Romae, Arbetione & Lolliano Consulibus i Quod autem ait Ambrosus seuerissi mana poenam a Tireodosio aduersus hos tuis te statutam: quaenam illa tuerit, reperies V
652쪽
in constitutione Arcadij & Honorij Imperatorum , seueritatem eius legis mitigat A tium,qua ut ibi dicitur istatuta erat poena ignis atque bonorum proscriptio Existim namque Theodolias,opas esse seueris lima lege lancire dis plinam, quam Coni antii constitutione decretam effrenis libido violasset. Sane quidem ut Romani duc rent consi brinas, nequaquam antiquo iure ise cluna apparer, scd recentiori, ut Plu-- ν tarchus auctor est, qui aith: Antiquitus enim sanguine iunctas Romani non copulabant δ silai matrimonio. α ne nunc quidem materteras aut sorores: sero concestum fuit, ut di cere consbbrinas liceret.J idq. gratia populari potius, quam libere decernente Senatuis eiu affirmat, cum subdit: Vir quidam pecunia indigens, alias honestus & gratia popu- 'lari nemine inferior, consobrinam habere putabatur uxoris loco, ad qua laeseditate dos magna peruenerat, eaq. ratione diues ipse esse : cui cum est et eo nomine dies dicta, P pulus omisia cauta cognitione eum absoluit ; decretoq. iacis, nuptias consobrinarum Apermisit publice, coniugio autem superiorum graduum interdixit. J haec Plutarchus. Intelligis quanta leuitate tanta res fuerit pertractata Passus tamen est ex hac leget a Gemtilibus invidiam Theodosius, aegre serentibus ad ius antiqua poenis grauissimis reuoc ri. pro cuius sanctionis defensione, di aliarum dia quas illi obloqui non cessabant, Paulibnus ut suo loco dicetur defensionem scripsit egregiam. Purgauit igitur tamquam scopa d heodosius hac lege non excretantes solum Gentitillii Romae libidines, sed de aliorum Paganorii ubique degentili: siquidem Graeci Ethnici antiquarum legum Solonis de Lycurgi auctoritate , necnon AEgypti j ex antiquo more iureq. patrio non a con brinis tantum, sed nec ab uterinis coniugio abi inebant: audi enim Philonem, qui dum agit de legibus Iudaeorum, quibus huiusmodi coniugia vetita erant, haec ait : Quamuis Atheniensis Solon hoc obseruat in xterinis tantum C germanis eodem patre prognatis relinquit liberum. Contra Lacedaemoniorum legisl tor uterinis non interdicit connubio, sed solis eodem patre genitis. At AEgyptius ridens utriusque simplicitatem dc semipersecta placita, laxauit libidinem, de auxit in corporibus animis r. insanabile mala intemperantiae, permissa licentia ducendi serores,sue per
alterum parentem siue per utrumque cognatas, maiores pariter dc minores, a qualesve,
ne gemellis quidem exceptis.J haec philo. Tot igitur taut . in orbe Romano aucta turpitudinu mala lex una Tlieodosij in Ethnicis sancte curauit,quae in Christianis ipsa religionis professio procul amouerat: na ut pluribus docet Theodoretus libro de legibus)una cum nomine Christiano, abdicatis omnibus prauis moribus, antiquati . turpibus iniquis'. lepibus diuinae, pura, uilae, an Leq. leges seruand.e ab omnibus suscepta sunt. Sed illud quidem perperam factam . ut quod Christiani Principes vetuerint sanctim Dnibus ne inter consebrinos matrimonium iniretur, ijdem Principes id faciendi aliquando licentiam impertirent: quem usuari usque ad Gothos Reges in Italia regnantes per-
longe ab ecclesia, erecta est columna, desuper t. sit Theodosij argentea statua collo cata ; sed di obeliscum etiam hoc anno in Circo Constantinopoli positum, assirmat Marcellinus sub huius anni Constitibus. Reliquit autem Galla unicam prolem, nemPetiliolam, nomine Gallam Placidiam, de qua tuo loco dicendum pluribus erit.
V ALENT IN. I 6. THEODOSII ia. IMPR
Hristi annus trecentesimus nonagesimus primus adscribitur Fastis Consulatu T iani dc Symmachi: hic enim ob patrocinium patriorum cultus deorum ut vidi του τῶono in extra trecentesimum lapidem a Theodosio relegatus, sed restitutus, seripto iam: .. ., ti sui Socrates ait ad Theodosium AI ologetico, ab eodem eii euectus ail Consulatum...... Quod enim Symmachus inter Senatores primarius emineret, de in rebus gerendis i tertissimus ac sagacissimus haberetur, cuius tantam nutu reliqui mouerentur; Theodosius rediturus in Orientem, eum amplissimo magistratu voluit demerere, ne quid, quem solum relinqueret in Occidente, con
653쪽
A citaretur. Asit de huiusmodi Symmachi Consulatu a Theodosio Imperatore ei c: llato Prudentius, cum ostendit Theodosium nequaquam egisse tyrannice, cum Ronae calutum idololatriae abolendum lege sanciuit: nam amplisii mora magistratuum participes
dc quae sequuntur. quoque Ethnicos esse voluisse assirmat, cum ait : e pago implicitos per ae bita culmina mundi Ire et ros prohibet. tauoniam caelessa numquam Terrenis sellium per iter gradientibus obirant, si mut rarum tibi Consitu , i e ir unal
Contulit, oratumq. ' io donauit ami tam, Cuius res io ubi dis licet e o pereuntum
tor diuum , flus qui res tuendos Volcam , Mani β. dolor, Veneram perorat. JCeterum ne Symmachi honoris praestantia quicquam tib arrogaret Gentilicia super stitio,idem Theodosius tunc nouis eam rursus,antequa recederet ab Italia, exagitat sanctionibus; quarum prima data mense Februari j sie se habeth: Impi p. Valentinianus, Theodosius, ae Arcadius AA A. Albino PP. Nemo se hostijs polluat: nemo in istiterii victima Cedat: nemo telubra adea templa perlustret,& mortali' opere Q ata simulacra suscipiat: ne diuinis atque humanis san- 'ctionibus reus fiat.Iudices quoque hanc serma contineant, ut si quis profano ritui deditus temptu uspiana, vel in itinere, vel in Urbe adoraturus intrauerit, quindecim pondo v atari ipse protinus inserre cogatur: necnon Ossicium eius parem l immam simili maturi- 'FRM tale dis luat,sii non de obstiterit Iudici,& confestim publica attestatione retulerit: n-sulares senas, Ossicia eorum simili modo , correctores & praetides qaaternas, a pari tiones illorum similem normam aequali sorte dissoluant. Dat. III. Kal. Mart. gediolan. Tatiano & Symmacho Cossi J Porro h aec inciri voluit Theodosius ex Senatustonsulto, cum, latis Comiti js, si gulorum Senatorum est rogata sententia: de quibus ita nudentius: Asrive quam pleno sub Hia nora Senatu
Deeer ut infame Duis puluinar, c omne uotium longe purgata ex Vrbe fugandam. Qua vocat egredi, sementia Principis, i ac Libera cum pia lus, tum corde frequentia transse: Nec locus iuuidiae ea, nullum v x assera terret: Ante oculos sis velli pares: cuni Aq. probat m,rion iussum, oti capti ratione fruuntur. JRursum vero idem Theodosius ad AEgypti magistratus aliam eius dein argumenti dodit sanctionem, liis verbis conscriptam*: 'lidem AA A. Euagrio Praesecis Augustali de Romano Comiti AEgypti. . Nulli sacrificandi tribuatur potestas: nemo templa circumeat: nemo delubra sescipiat: interci illos sibi nostrae legis obstaculo profanos aditus recognoscant: adeo ut si qui vel de dijs aliquid contra vetitum sacris'. molietur, nullis exuenduse indulgenti jsr cognoscat . Iudex quoque, si quis tempore administrationis suae, fretus priuilegio potestatis, polluta loca sacrilegus temerator intrauerit : quindecim auri pondo, Odicium vero eius nisi collatis viribus obuiarit, parem si imma aerario nostro intcire cogatur.Dat. XV. Kalend. Iuli j, Aquileiae,Tatiano& Symmacho Consulibus.J h. aec aduersus Gentiles. Quod vero sciret idem Theodosius Imperator, esse inter Christianos nonnullos, qui conciliandi sibi Imperatoris gratia , ex deorum Gentilium cultu ad Christialiam se
religionem contulissent, idem i. pro conditione rerum ac temporu paruo momento
huc di illud impelli: ut eos in susceptae religionis contineret ossicio, nil de voluit legitibus coercere 4: Imppp. Valentin. Theod. de Arcad. AA A. Flauiano PP. Hi qui sanctam fidem prodiderint, & sanctum baptisma profanauerint, a contortio Qv Tilrc.
omnium tegregati sint, a testimoni js alieni , testamenti ut ante iam sanximus non ha- beant factionem, nulli in hereditate saccedant , a nemine scribantur heredes . Quos etiam praecepissemus procul abi jci ac longius amandari nisi poenae visum nisi et esse maioris, versari inter homines de hominum carere sagragijs. Sed nec umquam in si utri pristi-
654쪽
Pristinum reuertentur: non flagitium morum obliterabitur poenitentia : neque umbra Aaliqua exquisitae defensionis aut muniminis obducet ur. Quonia quidem eos qui fidem, quam Deo dicauerant, polluerunt, & prodentes diuinum mi sterium in profana migrarunt, tueri ea quae sunt commenticia & concinnata non pollunt . Lapsis etenim da clarantibus subuenitur; perditis vero, hoc est sanctu ni baptilina profanantibus, nullo remedio poenitentiae, quae solet alijs criminibus prodesse, succurritur. Dat. V. Kal. Maij, Concordiae,Tatiano & Symmacho CossJAt ne videretur ipse Imperator eiusmodi sanctione voluisse tantum errantem infren re plebeculam,paucos post dies appendicem adiecit ad coercendos eos qui in sublimio-g i τ' ri gradu collocati ellent, ita ad eumdem Flauianum rescribens :Si quis spledor collatus est in eos vel ingenitus di nitatis, qui fide deuij dc mente caecati a iacrosanct e religionis cultu & reuerentia desciuillent, ac se sacrifici js mancipas Bientsperdaint: ut de loco suo,statuq. deiecti, perpetua urantur infamia ; ac ne in extrema quidem vulgi ignobilis parte numerentur. Quid enim his cum hominibus potest esse commune, qui infandis & feralibus mentibus gratiam communionis exosi, ab hominibus recesserunt 3 Dat. V. Id. Maii, Concordiae Tatiano δ: Symmacho Cosi JHis emo cohibiti legibus Gentiles nobiles,& qui honoris ac quaesius caula ingratiam mi G Theodotij Christianae iidei cultum fuerant amplexati: agro serentes animo hii cc vin- ,
Miri is v .ciri vinculis, de nouo in Occidente Imperatore creando meditari coeperunt, poliquax ητ ηι - Theodosius Constantinopolim redijsset; quod scirent absque eius patrocinio Valenti-' nianum adolescentulum imbellem perfacile e medio tolli posse. Res igitur in annum sequenteni dilata est, quod ipse Tlieodosius ad huius anni prope linein moram traxerit. '' in Occidente: nam auctor est Socrates h, eumdein Imperatorem recedentem ex Italia, Geta, i,t Vo. Constant in opolim perueniisse quarto Idus Novembris. Quo cum aduenta let,nili: lan--. ii, liquius babuit, quam ut absoluta basilica, qua in honorem S.Ioannis Baptistae in Septi
τι αε is mosuinptuose erigendam curarat, inuentum sub Valentis Imperatoris tempore caput
-- ei uidem S. Ioannis Baptistae in eam ex Collat vico prope Chalcedonem posito transferret. Constat quidem auctoritate nomeni atque Prosperi sui ipsoru seculi res scribentium id post reditum Theodos j ex Italia esse iactum, antequam Valentinianus Imperator occumberet. ceterum anni unius errore lapsus videtur Prosper, nisi id vitio libbrariorum accidit, dum eiusmodi trairitationem capitis factam tradit per Theodositum anno superiori sub Consulatu Valentiniani quarto atque Neoteri j ; cuin omnium asse tione liqueat, ipsum non ante presentein annum Constantinopolim reditisse, reuersim autem istud ipsam curat te. Quamobrem nec audiendum Cedrenum putamus, qui civis D modi translationem ad annum sextum Theodosi j refert, vel qui ad posteriora reponunt ' tempora . At quid de his in Primis Sog enus tradat, audiamus :Circa hoc tempus Constantinopolim translatum ivit Ioannis Baptistae caput, quod
I I, o Herodias ab Herode Tetraresia petierat. Fertur autem sui sib repertum apud mona-
ς' chos quosdam sectae Macedonianae: qui cum primum Hierosolymis habitassent postea mi 'atri . migrarunt in Ciliciam. Sab eo autem imperio, quod ante praesens hoc fuit mmpe tu uo indicante Mardonio, qui domus Imperatoris maior eunuchus erat, iusterat Valens illud Constantinopolim transferri. Itaque illi qui in hoc missi erant, publico vehiculo impositum agebant . Sed ubi ad Pantichium peruenissent qui locus est
Chalcedonis non ulterias procedere valuerunt muli,qui vehiculum trahebant, & quidem comminantibus equa: dnibus,& auriga fagris acriter urgente. Cu autem nihil pro- Escerent, videreturq. cunctis & ipsi quoque imperatori res ea non sine miraculo & numine diuino geri: sacrum hoc caput in Collat pago deposilierunt: erat enim is serie in proximo, S ad Mardonij huius ditionem pertinebat. Circa hoc autem tempus, siue Deo, siue ipse propheta exuscitante, venit in hunc pagum Theodosius Imperator. Cui
quidem, cum Baptitiae reliquias tollere vellet , si iam aiunt restitisse Matronam: ea erat virgo sacra, sed quam sectarentur minister & custos. Cum autem illa cunctis viribus rei steret ratus eam non esse cogendam, precibus contendebat Imperator, ut concederct. Et postquam grauate cessistet ; irritum sore In peratori quod conabatur, ex eo rata, quod tepore Valentiniani acciderat: purpura se a thecam in qua iacebat caput inuolens, accipiebat, ac reuersis ante urbem Constanti
impolitana condidit, in loco que Hebdomon vocant, aedificato ibi in honorem Dci am-
655쪽
. 'E A plissimo pulcherrim . templo. Matronam porro, quamuis frequenter ac multum precatus & blandis pollicitationibus adortus esset, inducere Imperator non potuit, ut ab opinione suadesisteret; erat enim sedi. e Macedonia . Quamquam tamen vincentius presbyter eiulidem sectae fautor, qui Sc ipsam re Prophetae loculos ex aequo venerabatur ,& sacerdotiorin huncipiam usum fungebatur , euestigio seratus est, & cum his qui se, in cisii de Catholica Ecclesia erant, communicauit; cum quidem uti Macedoniani dicunt cum iureiurando protestatus esset, se ab eorum opinione numquam esse reces lunam . Sed ille ad extrema id hac adieeta conditione manifeste terminauit: Vt ii Baptista sequi vellet Imperatorem, & ipse quoque cum eodem absque omni haesitatione conscientiae communicaret. Fuit autem nic natione Persi s de cum sub Imperio Constantij perseeu- tio Christianos amigeret, iugiens una cum Adda consbbrino suo, ad Romanos venit,
y atque ipse quidem in clerum allectus est, de ad presbyterii dignitatem processit: Addas autem uxore ducta plurimum profuit Ecclesiae, dc filium reliquit Auxentium, virum erga Deum fide, erga amicos promptitudine insignem, vita integrum, litterarum amatorem, & omnigena tum Gentilium tum Ecclesiasticorum eruditione praeditum,
moribus commodis, licet Imperatori & aulicis familiaris esset de in bellicis expeditionibus splendide se mitisset. verum illius quidem crebra mentio est tum apud probatissimos quosque monachos, tum apud homines studiosos, qui ipsum familiariter cogia
uerunt. Matrona vero usque ad obitum in Cossai pago versata eis, vixitq. generose ad- modi 4ii 52 caste,dc sacris virginibus praefuit, quarum etiam nunc multas iupereste intelia
lexi, quae inores disciplina per Matronam accepta dignos repraesentant. J hucusque
c Sed quoniam a Macedoniano homine noscitur eiusmodi historia mutuatus, auctorε minime citandum putauit: at quisquis ille suerit, sectae fauit, dii suis adscripsit eiusdem ut sexi sancti praecur ris Domini inuentionem capitis, illius vero custodiam tribuit Matronae . .eio ivirgini. Quamobrem haec omnia ad lapide Lydiu admouenda sinuvi quae veritate su, AC FTA. sistant, quaeve nutent, perspicue possit intelligi. Atque illud in primis certu est, translationem sacram reliquiarum nequaquam fieri hoc tempore solitam curru, equilonibus,& aurigis,sed Episcoporu humeris pompa solemni. Accipe quid sub Arcadio Theodos filio dicat iactu S. Hieronymus de reliquiis Samuelis Prophetae,cu ex Palaestina in Thraciam delatae sunt : Sacrilegus ne, inquit, dicendus est & nunc Augustus Arcadius, qui ossa beati Samuelis longo post tepore de ludaea transtulit in Thraciam Z Omnes Episcopi non sistum sacrilegi, sed re fatui iudicandi,qui rem viliti uiam & cineres diliolutos in
D lerico de vase aureo portauerunt: Stulti omnium Ecclesiarsi populi,qui Occurrerunt sanctis reliqui js, dc tanta laetitia, quali praesentena viventemq. Propheram cernerent ulceperunt , ut de Palaestina usque Chalcedonem iungerentur populorum examina, & in Christi laudem una voce resonarent ξ dcc.J Portauerunt quidem de Episcopi ipii humeris sacratissima Ioannis pignora , de non currus, quem mulae traherent. Accipe de his exemplum aliud,quod idem S ieronymus scrinit de sanctae Paulae defuncta corpore, quod quidem Episcoporu humeris ad sepulturam elatum fuisse assirmat: Translata, inquit V, Episcoporum manibus de ceruicem feretro subi jcientibus. J O vides, quibus ri-ι is . tibus&qua pompa ei serri, transferri q. s.lerent sacrae reliquiae; quae quidem religionis' ossicia adhibita elle, immo dc cumulatius exhibita digno triumpho in euectione venerandi capitis magni Baptistae,recentioris Eliae, terrestris Angeli, praecursoris Domini, E Prophetae de plus quam Prophetae, Veritatis praecorus, amici sponti, dc masnamar. iis, negare quis poterit 3 Rursum vero ad consutandam eamdem ex Macedoniano auctore petitam historiam, haec adiicimus. Quam insulse fingitur altercatio illa Theodosij Imperatoris cum Macedoniana semina, dc abiecta nimis illa cuin precibus dc blandit ijs postulatio tanti Principis pro assequendo tanto ab haeretica virgine munere di quasi capere dc vendicare non licuisset,nisi illa praebuisset assensum: cum nemo non sciat,ex his quae superius dicta sunt, eumdem Imperatore Macedonianos ed alios haereticos exagitasse legibus seueri ismis. Facessant igitur commenta istaec: illudq. unum ratum firmumq. ex SoZomeno habe tur, post reditum Theodosj ex Occidente, saetam esse ab ipio eiusdem sacri capitis in Hebdomon, in basilicam ea de causi illic erectam, translationem : id affirmantibus
etiam ut dictum est ex Latinio eiusdem temporis Prospero. α qui post ipsum iecur i
656쪽
o. I bis sunt', e Graecis post 5OZomenum Cedrooh, atque Nicephoro ς. Cuius pii studi j A. O .... .a. Theodosius,etiam aduersanti utri emonum testilicatione, magnum con stat este prae-t ' , iis . mium coa:ecutum , cum Pugnante pro ipsis Ioanne Baptilia iti da illi imo bello pol -
lentem viribus Euaenium expugnauit tyrannum, ut suo loco parci,. . . Ceterum quod spectat ad eiusdem venerandi Baptistae capitis inuentionem, nulla est p* -- sere historia quae tot obuoluatur ambagibus, de varia am dubitationum complicata sit νm,istro nodis. Etenim apud Acta in Matronae Pergensis ea contigisse sertur tempore Leonis lin- is . .is p ratoriis atquc Verinae Augustae, non cum primum apud Herodis regiam inuentum,. N-.- est, sed cum in agro Emes e ciuitatis repertum . Apud Marcellinam Coinitein aliter factu edi inuentio capitis legitur, Opilione & Vin malo Contulibus, sub Imperatoribus Valentiniano & Marciano , anno Domini quadringentesinio quinquagesimo tertio; apud quem ipsa prior atque pesterior eiusdem capitis inuentio pluribus enarraturi: Bapud Marcellinum dixerim potius, quam a Marcellino, utpote ab aliquo illius addita Chronico, quod perbrevibus quidem rerum monumentis ab ipso elaboratum cile constat , non autem longioris alicuius narratione historiae: ut plane arpareat contarc mat ris sutura panna nouu veteri constitu vel timento.Sed grauioribus scatet erroribas quia apud incertii habetur auctorem in tractatu illo qui apud Cyprianu extat de reuelatione capitis Ioannis Baptistae; dum post illam quam recitat ex Marcellino auctore primam in palatio Herodis inuentionem tactam tempore Marciani Augusti, posteriorem addit per Marcellinum presbyterum, ait q. ab eodem allatum ipsum caput Llexandria. datumq. Iurando eius ciuitatis post Theophilum Episcopo. Quis hic, rogo, iurandus successor Theophili 3 An Cyrillum post Theophilum sed: se, potuit aliquis ignorat e
Sed illud monstruosius: quonam pacto valuit iuccestari Theophili Ioannis caput asiem Cri, cuius prior inuentio ab ipsi, facta dicitur sub Marciano , posterior vero, cum Al xandriani trinisatum fuit,longe postea r Sed nugae sunt istae ac plane semilia,cum ex his dicendum esset, ante illud acceptuma successi re Theophili, quam primo inuentum
fuerit : cum tamen nonnisi post secundam inuentionem , Alexanariam translatum csse dicatur: certa enim temporum ratio, etsi aliae deessent probationes, ista omnino redarguit atque consutat.
Praetermittimus hic de tertia ibi posita eiusdem Ioannis ut ibi dicitur inuentione ch, pitis de in Gallias facta translatione pluribus ageremam cum mendacijs in primi S ca inet vitatur historia ; noua, ut sibi istat, iacienda essent eidem sundamenta ; atque si pollet, docendii in primis quo modo illud ipsum quod constat Constatinopolim elle translatu, postea delatum fuerit Alexandriam . At est quod coniicere valeas, lector , ex ijs qua Didem incertus auctor ibi habet, cuiusnam Ioannis caput illud fuerit, quoa in Gallias translatum est, Paptistaene, vel alterius Ioanis. Sed audi,quaetb.Dicitur ibi reuelatii tuis se cuidam Felici monacho, dictumq. illi: Pelia,surge concitus, Ce pergens ad ciuitatem
Alexandriae , inuenies ibi ecclesiam in honorem sancti Ioannis Baptistae consecratam, ubi caput eius cum tribus pueris innocentibus conditum est, &c. J Porro inuenies in , st. Actis Cyri & Ioannis martyrum , a Cyro Memoriam erectam suille Alexandriae triam .. c puerorum s Ioannemq. martyrem collegam, Edessa oriundum, capite truncatum: Πε plane conie tiira non leuis sit, huius Ioannis capitis faciam ei Le Alexandria ui Gallias 'Mariis Rom. translationem.At diximus de his in Notis . Verum ut ad inuentionem Baptistae capitis, ' de qua agitur, reuertamur: serebatur Gelas j tempore ea de re historia quaedam, deis, astu rari quaila ipse s : Item seripta de inuentione capitis sancti Ioannis Baptistae , nouellae qui- Edem relationes sunt, & nonnulli eas Catholici lesunt. Sed cum haec ad Catholicorum ' , inuetiui manus aduemsit' beati Pauli Apostoli praecedatientelia ii: Omnia probate:quod bona GSi. 6 G-- est enete. J haec ipse. At non existimes Gelasium intelligere potui te eam de reuelati me ne capitis scriptionem.quae apud Cyprianum extat: nam longe post Gelaiij temporab i.rbe .s . scriptam ei se ex Pipini memoria ibidem recensita, nemo non videt. Quamobrem cum nouain eam dicat cile relationem, equidem puto de illa intelligere, quae nouissime traditur facta temporibus Marciani: recentiorem enim illa nullam inuen es. Insuperexijs quae saperius dicta sunt de ea consutantur, quae apud Metauhrastem
ι r in lemunturi in oratione de translatione manus eius leni Ioannis Baptistae: nimirum alu- stiniano Imperatore tranStatum esse ex Emesa eiusdem praecurtaris caput, quod ob i-
euatum dicitur 1uisse lignaculo Constant ni . id enim idcirco ab auctore cred: tum,
657쪽
A quod idem Iustinianus Imperator eiusdem Ioannis Biptistae templum erectum in Hebdomo restituisset: quot a Theodosio aedificatum, Sonomenus , qui illud videre potuit, Constantinopoli cum esset, assirmat. Porro tam apud Graxos quam Latinos publicis monumentis duplex memoria anniuersaria die peragitur dat licis eius 3 rvae isdem praeci Bris capitis inuentionis ; quarum prior illa dicitur iacta ex ruderibus antiquae Herodis regiae; Posterior vero ex agro Emesae, unde translatu meit Cori stan- ν ντ tinopolim . in cuius solemnitate Ioannes Damascenus illa habet: Sicut diuinuni depositum occultum terrae Christus detexit caput tuum nobis, o Propheta & pra ser : omnes igitur simul prosecti, in huius inuentione cantibus Dei loquis Saluatorem laudamus,saluantem animas nostras supplicationibus tuis.J At de his hactenus: cons lat qui plura velit, quar eodem argumento in Romano Martyrologio anncitauimus .
v Iam vero quod reliquum est rerum gestarum Theodotii anni huius, abGluamus. Quod enim cuperet Orientalem Ecclesiam ab omni hae teticorum labe purgatam pro sus reddi eiusmodi edidit ultimo mense anni huius finitionem h: -.c.
Haereticorum polluta contagia pelli urbibus vicinis, Proturbari, ac nullis peni' is, obnitistus iubemus patere conuentibus: ne quoquam sacrilega cohors talium hominum NM.ir u z- colligatur . Nulla eorum peruersitati vel publica conuenticula , vel latiora erro - R 'ribus seereta tribuantur . Dat. XIIII. Kal. lanii, Rom. Tatiano & symmis si . N..., Lbis V V. CC. Coss J Ex hac quidem constitutione Socrates erroris arguitur , dum ait, nonnisi Eunomianos haereticos a Theodosio exagitatos ; reliquis autem , ut Arianis, & Nouatianis, conuentus agere permissum . sic enim habet, dum statum praesem muctis temporis haereticorum in Oriente describit : Eas porro res , quae ei iam apud qc alios , Arianos dico, Nouatianos, Macedonianos, Eunomianos l. gestae sunt , com- memorare, operaepretium arbitror . Nam Ecclesia cum semel esset diuisa immo ipsi ab Ecclesia civisi) non una diuisione acquieuit: sed homines ab se mutuo auersi, alter
ab altero denuo secesserunt : atque adeo exiguam leviculamq. Cccas: nem nacti , mutuae communionis consectationi Q. vincula disruperunt. Proinde qua ratione,
quando, & quibus de causis inter se dissenserint, consequenti sermone ostendemus. Illud interea intelligamus oportet,Theodosium neminem istorum exagitasse, praeter Eunomiam : quem,quoniam Constantinopoli domi suae conuentus egerat, libros a b se editos palam ostenderat,multos denique suae doctrinae labe insecerat, in exilium ἡ mitti iussit. Reliquis vero neque molestiae quicquam exhibuit, neque secum comm nicare coegit: sed singulis copiam fecit in locis separatis conuentus agendi, & ita de re- D ligione Christiana sentiendi,ut quisque de ea opinionem conceperat. Atque ut aliis omnibus sectis potestatem permisit ecclesias sibi extra ciuitates construendi; sic Nouatianis, utpote in fide Consubstantialis cum eo consentientibus,dedit mandatum, ut ecclesias suas sicut a ine supra commemoratum est intra urbes audacter & libere retin rent.Jhaec Socrates: sea quam vera sint de aliis praesertim haereticis tum nuper recitatae, tum reliquae superias descriptae latae aduersus liaereticos leges, apertam fidem faciunt,no'. alias de his eumdem auctorem erroris arguimus.
Porro de schismate Nouatianorum hoc tempore inter ipsis conflato , haec idem Socrates subdit 4 : Cum post Agelium Marcianus Episcopus Nouatianorum esset δω- f. i. creatus : Ecclesia illorum tali de causa diuisa est . Sabbatius quidam ex Iudaeo factus Christianus , re a Marciano ad presbyterii dignitatem euectus , nihilominus iuxta. nia E Iudaicae religioni, qua animus erat ante occupatus , seruire laborauit : quinetiam vi simul Episcopatus adipiscendi cupiditate incensus suit . Itaque nactus duos Pr sbyteros Theoclistum ci Macarium suae cupiditatis adiutores , tempus & morem selli Paschatis celebrandi , qui in PaZo - vico Phrygiae , regnante Valente sicut
ante dixi a Nouatianis decerni tentatus erat, renouare cogitauit. Ac quamquam Pri, muni simulatione monasticae vitae excolendae, ab ecclesia recessit ,sibiq. nonnullos,quos mysteriorum communione indignos censebat, permagnae Ofiensioni fuisse docuit: t men haud ita multo post, dum conuentus separatim agere institueret, se manifesto aperui . De quibus rebus certior iactus Marcianus , suum ipsius in presbyteris ordinandis errorem & inicitiam propterea magnopere accusauit , quod homines tam inanis gloriae appetentes ad munus presbyterii extulerat : atque grauiter sibi succensens , dixit i multo luisse satius , manus suas super spinas imp Annal. EccL m. Hlili suisse,
658쪽
iii ille, quὶm earum impossitione Sabbatiam ad gradum designasse presbyteri . AIdei reo Angari est hoc emportu Bithyniae prope Helenopolim iit Concilium
3Hod Episeopora Nouatianorum conuocat. Qui cum ellent in unum coacti, accersiam Sabba.
Q eumq. eausas animi sui offensi cora C cilio proponere iubent. Ac limulatque ille distentionem de festo Paschatis celebrando causam attulerat,cur animo es leto fenicu illud enim tu ad consuetudinem a Iudaeis in eo seruatam, ad praescriptum normamq. eorum qui in PaZo conuenerant,celebranda elle dicebat Episcopi in Concilio conne fati, suspicantes illum sedis Epit palis desiderio eam rem causatum elle, iureiurando ominem obstringunt,ut Epitcopatum numqua capesseret. I iste ea de re iusiurandii dat.
Illi tu canonem edunt de testo Paschatis: quem canonem αλα πιον, id est, indifferen tem vocabant: docebantq. distentionem de festo Paschatis non satis iusta causam esse, cur Ecclesia dirimeretur: neque eos qui in PaZo coacti fuissent, praeiudicium generali Acanoni secti se . Nam veteres, qui proxime a temporibus Apostolorum aberant, quam qua de hoc festo inter se dissidebant, tamen inter ipsi,s mutuo communicasse , nec alibi quando vincula rupis te concordiae. Quinetiam Nouatianos,qui Romae,quae est ciuitas primaria, vitam degebant, tametsi numquam in eo festo morem Iudaeoru sequerentur, sed temper post aequinoctium Pascha celebrarent; tamen cum illis qui eiusdem erant ilia dei, qui q. alium morem in festo illo agendo seruabant, minime discordiam exercuisse. Jhaec de nouo canone, quem aduersus communem vium Ecclesiae Catholicae Nouatiani statuere: cui non adhaerere, nihil aliud iii iste,quam schismate a Catholicorum comminione diuidi, iam satis superius demonstratum est . Porro subdit de Sabbatio, iterum priuatos conuentus egisse, & contra iusiurandum Episcopum se creari passium csse. Cum autem idem auctor talia quadam assumptione allirmet licuisse cuilibet absque G --, 16. dispendio Catholicae veritatis celebrare qua die Pascha vellet: haec sane ille, ut ex eoc ris D ipse Nouatianus suos Nouatianos excuset Episcopos, unius occasione Sabbati; in trans elatata: ,. uersum acti. D q. subdit quod ad ritus spectat peculiares licere suos cuique vedicare,. qdumq. diuersarum Ecclesiaru ritus recenset , magnopere quidem errore labitur ut da in relictuis agere praetermittamus dii ait : Qui sunt Romae, tres septimanas ante Pascha. Sabbato & Dominico exceptis, simul ieiunant. J sed haec certa demonstratione refelli, mus superius, dum egimus de Quadragesimae tomo primo Annalium. Sicut di quod m. M.r. Sozomenus h ait, leniet tantum in anno Romae Alleluia cantari si litum: cum superius. sit demonstratu,etiam in ipsis desunt torum exequi js consueuisse Romae occini Alleluia. e Nio'. u.. .Vel quod de his agens longe mentitur Nicephorus, dum ait : Neque Episcopus,neque
alius qui qua in Ecclesia Romae ad populit, docens, verba iacit. J Sed quid ineptius dies D
potest 3 Nonne S. Ambrosius recitat sermonem Liberii Papa ad populam habitu, cum soror ipsius sacrum velum virginitatem professa accepit Nonne S. Leonis & S. Gregorij adhuc extant homiliae ad populum dictae 3 Sed puto quidem,eosdem Nouatianos
auctores, Nouatianorum ecclesiarum, quae in diuersis locis toto i Erme orbe Christi no dispersae erant, mores insinuare voluisse ; vel nullo delectu habito Catholicorum αOrthodoxorii,eorumdem ritus simul commiscuisse, consulisseque . Nam quid est, rogo. quod ait Socrates 4: In Thessalia aliam consuetudinem inualuisse noui, ut ibi qui elericus sit, sit cum uxore, quam cum esset laicus ducebat, postquam clericus iactus iit. dormierit, clericatu abdicatus sit: id adeo cum omnes illustres presbyteri in Oriente , & Episcopi etiam, modo ipsi voluerint, nulla lege coacti, ab uxoribus abstineant. nam non pauci illorii, dum Episcopatu gerunt, etiam liberos ex uxore legitima procreantξJ EAn non his contraria prorsus scribeb.it hoc tempore ut dictum est S. Hieronymus a, uersius Iovinianumi diaconos scilicet,& uniuersum chorii sacerdotalem, nec ministrare, nee offerre hostias Deo potuisse, qui seruirent operi coniugali: nam & assertione quinque Ioviniani ut ait confirmat, este non potui ille Episcopum qui in Episcopatu filios iaciat: alioqui ii deprehensus fuerit, non quasi vir tenebitur, sed quasi adulter damna bitur. Quem quidem more tam in Occidentali, quam in Onetali Meselia vi utile atis
superius est demonstratum: ut non sit opus hic iterum eadem legentis fastidio iterare. t. m. s. Subdit vero Socrates de Arianis : Quinetiam Ariani inter se ipsos diuisi sunt obni iiiivi, hanc causam. Quaestiones controuersae captiosaeq. inter eos quotidie agitatae , ill a Nox aE DI rum disputationes ad absurdas quasdam sententias & opiniones prouexerunt. Nam
quoniam in Ecclesia creditur Deum esse Patrem Filii Verbi: quaestio inter eos Ob -
659쪽
A ta est, virum Deus, antequam Filius existeret, Pater diei posset. Et quia Verbum Dei
non ex Patre generatum, sed ex non essenti js extitisse opinabantur: in primo &summo quastionis capite lapsi , non sine causa in absurdam contentionem inciderunt. Dorotheus igitur ab illis Antiochia accersitus, dixit, non posse Patrem aut esse, aut vincari, si non existat Filius. Marinus, quem e Thracia ante Dorotheuiri euocauerant, tempus opportunum nactus aegre enim serebat Dorotheum sibi praelatum contrariae senuentiae patrocinium tui cepit. Qua de causa ipsi inter se diuisii fuere. Ac cum propter inanem illam voculam, quae erat ante prolata ellent seiuncti, separatim alter ab altero conuentus secerunt: et qui parebant Dorotheo, in proprijs ac suis locis manserunt: qui autem Marini sententiam sequebantur , extruxerunt sibi ecclesias, conuentus'. seorsum egerunt: denique docuerunt, Patrem semper Patrem tulisse, etiam cum Filius
B non existeret. Appellabatur hi Psathyriani, propterea quod Theoctistus quida piathyropola, id est, placentarum venditor, genere Syrus, ardenti istudio huic opinioni patrocinatus est . cuius sententiam secutus est Selenas Gothorum Episcopus, vir genere Permixto ortus: nam pater eius Gothus suit, mater autem Phryx.J addit iterum si a diuisam suisse eiusmodi sectam in alias duas partes. Sed quid in his recensendis inam ror, cum & exemplis recentibus spectemus oculis, quolibet ferine die haerellas Parere haeretes, nec mente serine i ntegro haeresum patronos inter se sibi ipsis constare 3 qui ut nam illos de quibus agimus,Arianos imitarentur, de quibus idem auctor haec subdit: Quamobrem multi clerici, qui erant de istorum Episcoporum ecclesijs, odio contra eoscb concertationem illam exinanis gloriae cupiditate ortam concepto, ab illis deicita runt, seq. totos addixerunt fidei Consubstantialis.Jc Post haec autem idem Socrates μ de Eunomianis agit in alias sectas inter se diuisis, in- 'ter quas nouistimas illas ponit, quarum alteram a Theophronio Eunomiotheophr tvuoui - 1 Mianam, altera vero ab Eutychio Eunomieu chimam tradit appellatam. Sed &Macedonianos inter se ait suis te dissidentes sententia. Verum hoc peculiare haeresbuS avs. Omnibus, Ut quoniam abhorrent a veritate, quae una eademq. semper est, in diuersas, sentcntias sectas'. distrahantur. Sit igitur prudenti homini signum poti sit nati, illic C
tholicam Ecclesiam esse, ubi ab exordio una eademq. semper fides viguit ;haereric rum vero esse, non dicam Ecclesiam, sed prostibulum, in quibus non una semperq. manens cognoscitur sponsa, sed expositae pro cuiuscumque concupiscentia concubinae. At his dimissis, iam reliquas huius anni res gestas ordine prosequamur. Annus hic tertius numeratur, ex quo S. Augustinus in Asticam reuersus, una ca s, cijs laicus vixit ut Possidius ait hὶ longe a curis saecularibus, orationi, lectioni, ac scri' εtionibus vacans: quo ipse a Valerio Episcopo Hipponenti creatus elit presbyter.' '
ageret aetatis annum trigesimum septimum
ctor : Eodem itaque tempore in Ecclesia Hipponensi Catholica Valerius sanctus Epi- , aut cum, flagitante Ecclesiastica necessitate, de prouidendo & Or- ι
; de cuius ordinatione hac idem au- Mus IN:τr
scopatum gerebat. Quidinando presbytero ciuitati, plebem Dei alloqueretur od exhortaretur: ia scientes CD 'ttholici S.Augu lini propositu de doctrina, manu iniecta quonia & idem in populo securus & ignarus quid futura esset,astabatὶ tenuerant. Solebat autem laicus, ut nobis dicebat, ab eis tantum Ecclesijs quae non habirent Episcopos, sua abstinere praesentiam JVigebat namque mos ille, ut que eruditione & moribus insignem populus nosset, eumdem vi raptum, reclamantem licet, o serrent Episcopis ordinanda: quod plane contigita Augustino, de quo Possidius: Eum ergo tenuerunt,& ut in talibus consuetu est,Episco po ordinandum intulerunt, omnibus id uno consensu d: desiderio fieri perficiq. petentibus, magnoq. studio re clamore flagitantibus , ubertim eo fiente: nonnullis quidem lacrymas eius ut nobis ipse retulit tunc superbe interpretantibus,& tamquam eu comsolantibus, ac dicentibus : quia locus presbyterij, licet ipse maiore dignus esset,apprinpinquaret tamen Epistopatui. Cum ille homo Dei ut nobis retulit maiori consider tione intelligeret & gemeret,quam multa dc quam magna suae vitae pericula de regimine & gubernatione Ecesesiae impendere ia ac prouenire spectaret, atque ideo fieret. Et ru tun ut voluerunt,completum est desiderium.J Porro de eadem vi sibi ab Hipponensibus adhibita testatur ipse Augustinus in epistola i ad Albinam. Ceterii sic creatus I. est presbyter,ut regimen Ecclesiae Valerius illi concrederet. Vnde Possidius subdit: Factus ergo presbyter, monasteri u intra ecclesia mox instituit,& cu Dei seruis vivere Annal.Eccl. Tom. 4. HIlli a capit
660쪽
coepit secundum modum ci regulam sub sanctis Apostolis constitutam: niaxime ut Anemo quicquam proprium in ilia Dcietate haberet, sed ei sedent Omnia communia , α distribueretur unicuique sicut opus erat: quod iam ipse prior iecerat, dum de transmarinis ad sua remeasset. J Quod igitur S.Augustinus primus Git qui monasticae vitae instituta inuexit in Asticam eadem'. primus seruare cccpit, alijsq. seruanda tradidit: inde accidit,ut Donatistae putarint eiusmodi vitae genus ab ipsi a sutile excogitata: na sic ipse
H AH, e aduersus Petiliana : Deinceps perrexit ore maledico in vituperationem monasteriorugenus vitae omnino quale sit, nescit,vel potius toto orbe notis limum, nescire se fingit.Jeuexerat ipse ex Italia elusiano si vivendi forma: viderat enim quod i ple testatur in apud Mediolanensem ciuitatem nobile monasteritim , conspexerat de Romae plura,eademq. peregregia, quae tamquam beatoru ciuiam choros laudauit. quam quidem disciplinam aemulatus, in Africana Ecclesia quamprimum instituere conatus est et leniit vero his inpriinis haereticos aduersarios, nempe Donatista te quibus etiam superius dierum est. Ceterum iam ante presbyteratum adhuc laicus,vna cum suis i ijs , de quibus dixi mus, idem vitae genus in Astica excoluerat apud Tagastem ; sed nondum aliquod ab eo instruitiun fuerat monasterium, cuius erigendi gratia se Hipponem contale, ru- rat , Hipponentem ciuem Agentem in rebus , cuius Pollidius h meminit, conuenturus, a quo iii erat accersitus . At erit iucundius, haec ipsa omnia ab ipsemet Augustino ad populum pro concione narrante percipere ι ait enim Quaerebam ubi con- stituerent monasterium , & viverem cum Datribus meis. Spem quippe omnem faeculid P εἰ- εε, reliqueram : ct quod este potui, esse nolui: nec tamen quaesiui esse quod sum. Elegi 4 in domo Dei mei abiectus este magis quam habitare in tabernaculis peccatora. Ab eis qui Gdiligunt saeculum, tegregaui me; sed eis qui praesunt populis, non me coaequaui: nec inli dicere: Ascende sursum. Vsque adeo autem timebam Episcopatum, ut quoniam cooperat esse alicuius iam momenti inter Dei seruos fama mea; in quo loco sciebam non esse Episcopum,ne illo accederem caueba. Et hoc agebam quantum poteram ,ut in loco humili saluarer ne in alto periclitarer. Sed, ut dixi, domino seruus contradicere non debet. Veni ad istam ciuitatem propter videndum amicum, quem putabam me lucrari posse Deo,ut nobiseum est et in monasterio. Quas securus perueni, quia locus habebat Episcopum . Apprehensio, presbyter iactus sum, di per hunc gradum perueni ad Episcopatum. Non attuli aliquid, nee veni ad hane Ecclesiam, nisi cum ijs indumentis , quibus illo tempore velliebar . Et quia hic disponebam esse in monasterio cum fratri- Dbus : cognito instituto Sc voluntate mea , beatae memoriae senea Valerius dedit mihi hortum illuni, in quo nunc est monasterium. Coepi boni proposui fratres colligere , compares meos,mhil habentes, sicut nihil habebam,dd imitantes nae: ut quo modo ego tenuem paupertatulam meam vendidi & pauperibus erogaui, sic facerent di illi qui
mecum eile voluissent, ut de communi viveremus , commune autem nobis esset in
gnum & uberrimum praedium ipse Deus. Jhaec ipse.
Verum quod dicit Pollidius, Augustinum fictum presbyterum, monasterium intra ecclesiam mox instituisse: aliter se rem habuisse. cum praecedens S. Ausustini sermo declarat, tum quae subdit his verbis: Perueni ad Episcopatum: vidi ne iste habere Episco pum,exhibere humanitatem assidua quibulciaque venientibus,siue transeuntibus: quod ii non fecissem, Episcopus inhumanus dicerer . si autem consuetudo illa in monasterio Epermissa et et indecens es et . Et ideo volui habere in ista domo Episcopi mecum inon sterivin clericorum. J haec ipse quibus declaratur, nolint ii facto ipso Episcopo,accidisse quod ait Pollidius, construxisse ipsum Augustinum monasterium intra ecclesiam : ut ex his videas duo ab eo erecta suisse Hippone monasteria, alterum cum adhuc presbyter esset,in horto; alterum vero cum iacius est Episcopus, in ipsa Episcopali domo, quae inhaerens esse soleret ecclesiae. Instituit postea & monialium monasterium, eisdem i. r gulas vivendi praescripsit , sicut & clericis fecerat. Ex hac quidem Augustini planta tione accepti palmites longe lateq. dimisi, tu in Africa,tum etiam in alijs plerisque L clesijs Occidentis fructu uberrimo locupletarunt Ecclesiam . Mansit Augustinus presbyter annos quatuor: nam vi atactor est S. Prosper in Clironico quarto post Iunc ai
no, sub Consulatu Olybrii ἐκ Probini, fuit creatus Episcopus.
& monachorunas arguens etiam me,quod hoc genus vitae a me iuerit institutum: quod
conuiuio Domini mei superiorem locum elegi, sed inseriorem & abiectuna;& placuit il- Cum