장음표시 사용
101쪽
sine querela in qua lege etiam Zacharias sinu querela conversabatur: sed hanc Apostolus justitiam in stercoribus et detrimentis deputavit, in
comparatione iussitiae tuam speramus, et quam nunc esurire ac sitim
dubemus, tres quandoque saturemur in specie, qua nune est in side, quamdiu justus uendo vivit. 5l. Audiat deniquo ipsum venerabitum antiAtitem, cum exponeret Isaiam prophetam dicentum, neminem in hoc mundo e83e Oage gine Hecato Ubi nemo Wtest dicere, in hoe mundo eum dixisse velut in dilectiones hujus mundi. De Apostolo etenim loquubatur, qui dixit, ConvPrsatio
Atra in caelis est. I uno in sensum memoratus episcopus explicans et Perseolos, inquit, secum mustos ait Apostoliis in hoo adhuc mundo sitos, qui si ad perfectionem veram respicias, Pellaeti esse non potesrani. Quia ipso dixit, videmus nune per speculum in aenigmate, tun Rutem facio ad faciem nune cognosco ex parte, tun autem cognoscam si uiuet cognitus sum. Ita et immaculati sunt in hoo mundo, ut immaculatierunt in regno Dei cum utique, si minutius excutiaes immaculatus esse nemo Possit, quia nemo sine Peccato. Illud urgo sanet Ambrosii testimonium, quo pro sua sententia Pelagius utitur, vut secundum quemdani modum dictum est, probabilem quidem, sed non minutius excussum :autione si ille vir salietus at ius humilia Zachariam et Eliχabet summae
atque omni modo purfectas justitiae, cui nihil addi iam posset fuisseo istimavit, profecto sententiam suam minutius recutiendo correxit.
55. Adienda sane iste in uodem ipso loco, unde hos Ambrosianum testimonium, quod ei placebat, nasumsit, etiam illud eum dixisse, quodia initio erae immactilatum, humanae ibonibile ait naturae: ubi omnino illam naturalem possibilitatem, quam Pelagius non vult fideliter respicere Peceat ess vitiatam, et ideo jactanter extollit, enervam infirmamque testatur venerandus Ambrosium proculdubio contra istius voluntatem, sed non oontra postolicam veritatem, ubi legitur, Fuimus et nos aliquκndo nutura filii irae, sicut et cineri. Ipsa est enim per peccatum primit minis, quod ex libet ejus venit arbitrio, vitiata et damnata natura: cui sola per Mediatorem Dei et hominum et omnipotentem medicum divina subvem gratia De cujus adjutorio ad justificationem nostram, quo Deus diligentibus eum omnia cooperatur in bonum qu rior dilexit, donans eis ut diligeretur ab eis, quia iam diu est ut dis emnus r inceps Incipiamus, quantum Dominus ad uverit, etiam de peccato, quod ne unum hominem cum morte intravit in mundum, atque ita in
οmuBS homino pertransiit, adversus istos, qui in errorem huic contrarium veritati aperitus eruperunt, qua satis esse videbuntur exprimero.
102쪽
Ante omnia igitur opus est Dei Timore conveni ad cοgnoscendam ejusvοluntatem, quid nobis appetendum fugiendumque praecipiat Timor autem iste, cogitationem de nostra morialitate et de sutura morte necesse est incutiat, et quasi clavatis clarnibus omnes superbiae motus ligno crucis affigat. Deinde mite Mere pus est Pietate, neque contradicere divinae Scripturas sive intellectae, i aliqua vilia nοstra percutit, sive non inte lectae, quasi nos melius sapere meliusque praeciper J S-sinius sed eogitare potius et credere id esse melius et verius quod hi Acriptum est, etiam si lateat, quam id quod nos per nosmetipsos sapere
Postri os duos gradus timoris arque pietatis ad tertium venitur Scaentia gradum de quo nune agere institui Nam in .e se exercet omm . divinarum Seripturarum studiosus, nihil in eis aliud inventurus quam diligendum esse Deum propter Deum, et proximum eum: et illqm quidem ex toto corde, ex tota anima, ex tota moi res proximum vero tamquam seipsum, id est ut tota proximi, sic nostri, dilectio referatur in Deum. quibus duobus praecepti , lautii de rebus agere mus, libro superiore tractavimus Necesse est rho, ut primo e quisque in Scripturis inveniat amore hujus saeculi, hoc est temporalium rerum implicatum, longe sejunctum esse a tanto amore Dei et tanto amore proximi, quantum 'Scriptura ipsa primo ibit Tum vero illo timor quoeοgitat de iudicio Dei, et illa pietas quq non potest nisi credere et cedere auctoritati anctorum librorum, cogit eum seipsum lugere. Nam ista scientia bonae spei hominem non se factantem, sed lainentantem facit: ro assectu impetrat sedulis precibus consolationem divini adjutorii, neesperatione frangatur, et eas incipit in quano gradu, po est Fonitudi uis, quo est ur ut sititur iustitia. Moc enim allacium omni monifera
jocunditate rerum transeuntium sese extrahit, et inde se avertens convertit ad dilectionem aetemorum, incommutabilem scilicet unitatem eamdemque Trinitatem. Quam ubi adspexerit, quantum potest, in longinqua radiantem, suique adspectus infimitate sustinere se illam lucem non posse persenserit, in quinto gradu, hoc est in Consilio misericordia purgat animam tumultuantem quadammodo atque ob repentem sibi de appetitu inferiorum conceptis sordibus Ilio vero se in dilectione proximi gnaviter exercet, in eaque perficitur, et spe jam plenus atque integer viribus cun pervenerit usque ad inimici dilectionem, adscendit in sextum pradum, ubi jam ipsum oculum purgat, quo videri Deus potest, quantum potest ab iis, qui huic saeculo moriuntur quantum possunt. Nam in tantum vident, inquantum moriuntur huic saecvio In quantum autem huic vivunt, non
103쪽
yident. Et ideo quamvis jam certior, et non solum tolerabilior, sed etiam jocundior species lucis illius incipiat appareres in aenigmato adhuc tamen et per specuIum videri dicitur, quia magis Per sidem quam per species ambulatur, cum in hac vita peregrinamur, quamvis conversationem habeamus in caelis. In hoc autem gradu ita purgat oculum ordia ut veritati no ipsum quidem praeserat aut coniurat proximum ergo nee seipsum, quia nec illum quem diligit sicut seipsum. Erit argo sis sanctus iniri simplici corde arque mundato, ut nequo hominibus placendi studio detorqueatur a vero, nec respectu devitan rum quorumlibet incommodorum suorum, quae adversantur huic vitae. Talis filius adgesn-dit ad Sapientiam, qua ultima et septima est, qua pacatus tranquillusque perfruitur. Initium enim sapientia timor Domini. Ab illo unimusque ad ipsam per hos gradus tenditur, et venitur. Eod nos ad tortium illum gradum considerationem reseramus, de quo disserere quod Dominus suggesserit, atque tractare instituimus. Erit igitur divinarum Scripturarum sollertissimus indagator, qui primo tota legerit, notasque habuerit, et si nondum intellectu, jam tamen lections dumtaxat eas quae appellantur Canonicae Nam ceteras securius leuet fide veritatis instructus, ne praeoccupent imbecillem animum, et periculosis mendaciis atque phantasmatis eludentes Praejudicent aliquadeorum sanam intelligentiam. In canonicis autem Scripturis Ecclesiarum eatholicarum quamplurium auctoritatem sequatur, inter quas sano illas sint quas Apostolicas Sedes habere et Epistolas accipere meruerunt. Tenubit igitur hunc modum incieripturis canonicis ut eas qua ab omnibus Meipiuntur Ecclesiis catholiras, Praeponat eis quas quaedam non aedipiunt: in ei vero quae non aecipiuntur abi dus, praeponat eas ouas plures gravioresque aeeipiunt, is quas Pauciores minοrisques auctoritatis Ecclesiae tenent. Si autem alias invenerit a pluribus, alias a gravioribu haberi, quamquam hoc facile invenire non possit aeqvalis tamen au in ritatis eas habendas puto. Totus autem canon Scripturarum, in quo istam considerationem vorsandam dicimus, his libris continetur Quinque Moyseos, id est Genuat Exodo, Levitico, umeris, Deutemnomio et uno libra Iesu Nava innaudicum uno libello qui appellatur Ruin, qui magis ad Remorum hincipium videtur perimeres deinde quatuor Remorum, et duobus Parilipomenon, non consequentibus, hed quasi a latere adjunctis simultius nam gentibus. Paeo est historia, qua sibimet annexa tempora continet itque ordinem rerum sunt alia tamquam ex diverso ordine cluasi mi MI ordini, neque Inter se connectuntur, sicut est Iob at inlisae,
Ester, et Iudith et Maobabaeorum libri duo, et Esdras duo, eam subsequi videntur ordinatam illain historiam usque ad Munoniin vas Paralipomenon terminatum deinde Prophetae, in quibus Davia unus ii FPsalmorum; et Salomonis tres, reverbiorum eantie eantiet
Ecclesiastes Nam in duo libri, unus qui Sapientia, siletqu'mi
siasticus Inscribitur, de quadam similitudine Salomonis, 'docta . nam Iesus Sirach eos conscripsisse oonstantissime perhibetur cui mari
quoniam in auctoritatem recipi meruerimi, intor prostolido, num
sunt. Seliqvi sunt eorum libri, quit risi sol mdecina phetarum libri singuli, qui misxisiuinoi, cum
defuncti sunt m uno habentur quorum phetarum inviis isti im
oseo auel Amet Abdias Jonas, Maehaou, Num Detrum, Aggaeus, Zacharias, Malachias: sindo uuat e petitae et nim voluminum, Isaias, Ieremias, anisi misi mimia,
104쪽
Dinia uuatuor libris Testamenti veteris terminatur auctoritas Jovisu.
nm Uuvium Lucam, secundum do annem quatuordemm . . tulissu
bus u bus Iuliunnis; una sudac et una dacobi; Actibu Apostolorum
libro uno, et Aiκ alypsi Johannis libro uno. hi omnibus libris timente Duum et pietare manssueti, quadrunt voluntatem Dei. Cujus operis et laboris prima observatio est, ut uiximus,
o T, librorum, hi nil idum ad intellectum, legendo tamen vel man-
d moriae, vel omnino ineognitos non haberu Deinde in cluae inuisa neposita Auni, vPl praecepta vivendi, vel regula credenui, Ollenius dili entiusque investiganda sunt : . quae tanto patuque plura ve-
Quamobrem videtur mihi studiosis et ingeniosis adolescentibus, et timentibus Deum, bestiamque vitam quaeruntibus, salubriter Praecipi, ut uullas doctrinas uuae praeter Ecclesium Christi exementur, iam tuam ad beatam vitam capessendam securo setiui audeant, sed eas Rubrio diligenterque diiudicent et si cluas invenerint ab hominibus Institutas varias Propter diversam voliuitatem instituentium, et ignotas Propter Buspiciones errantium, maxime si habent etiam cum due monibus initum ocietatemper quarumdam significationum iasi quaedam pastu uitiuo conventa, ropualent penitus et detestuentur alienent etiam studium ii, superfluis et luxuriosis hominum institutis. Illa vero instituta hominum, quae ad 3 cietatem conviventium valent, Pro ipsa hujus vitaeam essitate non negli-hant In ceterigauium doctrinis, quae apud gelites Inveniuntur, praeter historiam rerum, vel praeteriti temporis vel praesintis, ad sensus corporisphrtinentium, quibus etiam utilium artium cor talium experimenia et coniecturae annum rantur, et praeter rationem disputationis et numeri, nihil utile esse arbitror In quibus imitibus tenendum edit, QUID NI-Mis et maxime in iis quae ad corporis sensus periinentia volvuntur temporibus, et continentur loci
Si ut autem quidam de verbis minibus et nominilius Hebruis, et dyris, et En ptiis, vel si qua ulla linguam Scripturis sanetis iiiveniri Poteμt, quae in eis fine interpretatione sunt posita, fecerunt, ut ea separatim interpret rentur et quod Eus ius fecit de temporum historia propter divinorum ibrorum quaestiones, uuae usum ejus flagitarit quod ergo hi fecerunt de his rebus, ut noli bit necesse Christiano in multis propter pauca laborare sic video posse fieri, si quem eorum qui po8sunt, benignam sandi operam fratema utilitati delectet impendete, ut quoscumque terrarum lacos, quino animalia vel herbas atque astores, sive lapides vel nietalla in mi a speciesque quaslibet Scriptura commemorat, ea generatim digerens, sola exposita litteris mandet. Potest etiam de numeris
fieri, ut eorum tantummodo numerorum exposita ratio conscribatur, quos
divina Scriptum meminit. Quorum aliqua aut omnia forte jam facta sunt, sicut multa quae a bonis doctisque Christianis elaborata atque conscripta non arbitrabae aur, invenimus; sed sive propter turbas negligentium, si propter invidorum occultationes latent. Quod utrum de ratione disputandi fieri possit, ignoro: et videtur mihi non posse, quia per totum textum Scripturarem colligata est nervorum vice et ideo magis ad ambigua solvenda et explicanda, de quibus post loquemur, legentes adjuvat, quam ad inemnit signa de quibus uno agimus cognoscenta. -
105쪽
Philoisopitii autem qui vocantur, si qua sono vera et fidei nostra accolnismodatu dixe iunWmaximo Platonici, non solum formidaiida non sunt sodab eis sitiam tamquam armustis 'fressoribus in usum nostrur vindicanda die u enim .Egyptii non ultim idola habebant et onem gravia qua nonulus Is mPl detestaretur et la: eret, sed etiam vasti utilia ornumeritu donum et urgento, et vesterii, qua illo populun xiensi AEgypto sibi notius tum tuum ad sim melioruem clanculo vindicavit, non auetoritato Tmyria, sed Diaecepi ini ei, ipsimul gyptiis nescientur commodantibus ea lui litis non eno utebantur: si doctrina omnes reiitilium toti soluit Alinulatu et superstitiosa sirementa gravera tu mircinii Bupervacanei laboris liabent, qua uim ' luis tuo Tmstrum duce Chri3to des societaturirentili uinta Ulans, lebet altam muri utque uvitares; sed ut iam liburulus discinii u sui Eritullis aptiores, inuueduin Inorum praecepta utilissima orient
u artim umquam aurum et argi ratum, quod non ipsi ili-tituerunt sed ili, quibus tum luasi metallis livina piovidentiae, qua ubi et u fusa os uerunt et pli pervo ire utqui ii ixurioso ad obse tui a daen otium abuim ferro Christianus ad usum sustum praedicaridi Evangelii vestemiuo tu illorum, id e8t hominum quidem tristituta, sed punun accommetaniam unae. 8 testati, qua in hac vita cutere non possumus, aco peta et uobiit, relicuerit in usum convertulida Christiui m. am imi aliud lacerunt multi Mni sideles nοstri Nonne adspicimus I asino ituro est argento et veste suillircinatus exierit de Egypto Cyprietus ido or naurissimus et martyr entissimus t quanto Lautumius in IIctorinus Optatus, Hilarius, ut is vivis auec; iuui iuim morbilo,
mnibu' distri Jupetistii ioSa gentium consuetudo, et rumori liis liUInporibus, eurn Christi iecutiens jugum Chiistianos porgenuubatur TVII mn quas utiles habebat, ut pilum commodares, et u um eo
Putidis mus Dei, quo vanus idolorum cultus exscinduretur, i v 'sum lari 'isPleare ur: Ud dederunt nurum et algentum et vum suam. x re ni populo Dei de mypto, nescientes quemadmodum illa quariabant
hi ei. i. ' D. . lygdi enim meum lene est, et sarcinae mea lovi, oui
a id praelocutono cohibeo, atque ut a me non exspectentur admoneo
106쪽
eendum est, si oui fortassis bono viro etiam haec aeat diuere, non autem a me vel in hoo opere, vel in altiluo alio requirendum. Nam cui mi artem rhetoricam, et vera suadeantur cinisa, quis audeat dicore, advellus mendacium in defensoribus suis Ilior mom dubero consis toro veritatem, ut videlicet illi qui res salsas ursuaderi contritur, noverint auctitorei vel benevolum, vel intentum, vel docilem proaemio facere; isti autem non noverint i Illi sala brevitur, aporio, vorisimilitor; et isti vera si narrent, ut audire taodeat, intelligor non paleut, Credero postremo non libeati Ilii fallacibus argumentis veritatem oppumient, sorant salaitatem isti ne vera defendere, ne salsa valeant rei utare Illi animo audientium in erroiem moventes impelloniesque dicendo terreant, contristent, exhilarent, exhortentur ardenter; ISti Pro veritate, lenti
histidiquo dormitent Quis ita desipiat, ut hoc supiat i Cum ergo sit
in medio posita facultas eloquii, quae ad persuadenda seu Pruyaso recta valot plurimum eur non bonorum studio comparatur, ut militet 'eritati, si eam mali ad obtinendas perversas vanasque cuus is tu usus iniquitatis et erroris usurpant Dabet igitur divinarum Scripturarum tractator et doctor, delensor rectauefidelio debellator erroris, et bona docere, et mala dedoceros atque in hoc opere sermonis conciliare adversos, remissos erigere, nescientibus quid agatur, quid exspectare debeant intimare. Ubi autem boneyolps, Inten nos, dociles aut invenerit, aut ipse secerit, cetera peragenda sunt, sicut postulat caussa Si docendi sunt qui audiunt, narratione faciendum est,
si tamen indigeae, ut res de qua agitur innotescui. Ut autem quae dubia sunt certa fiant, documentis adhibitis ratiochiandum est. Si Fero qui audiunt movendi sunt potius quam docendi, ut in deo quod jam sciunt, agendo
non torpeant, et rebus assensum, quas veras esse fatontur, accommodent, majoribus dicendi viribus opus est. Ibi obsecratione et increpationes, concitationes et coemittohes, o quaecumque alia valeant ad commovendos animos, sunt necessaria.
Et haec quidem cuncta quae dixi, omhes fero homines in iis quae eloquendo agunt, facere non quiescunt: sed cum alii faciant obtusu, deformiter, frigido alii acute, ornate, vehementer illum ad hoc opus unde munus, jam b net aecedere, qui potest disputare vel dicere sapienter, etiamsi non potest eloquenter, ut prosit audientibus, etiamsi minus quam prodesset, I et eloquenter posset dicere. Qui vero affluit insipienti eloquentia, tanto magis cavetidus est, quanto magis ab eo iii iis quae audire inutile est, delectatur auditor, et eum quoniam diserto dicere audit, etiam vere dicere existimat. maeo autem sententia nec illos fugit, qui artem rhetoricam docendum putarunt lassi sunt erum sapientiam sine eloquentia parum prodesse civitatibus eloquentiam vero sine sapiantia nimium obesse plerumque, prodesse numquam. Si ergo hoc illi, qui praecepta eloquentiae tradiderunt, in eisdem libris in quibus id egerunt, veritate instigante coacti sunt confiteri, veram, hoc est supernam quae a Patre luminum descendit, sapientiam nescientes, quanto magis nos non aliud
sentire debemus, qui hujus sapientiae filii ei ministri sumus h sapienter
autem dicet homo tanto magis vel minus, quanto in Scripturis sanctis magis minusve profecit. Non dico in eis multum legendis memoriaeque mandandis, sed bene intelliuendis, et diligenter earum sensibus indam uandis Sunt enim qui eas Tegunt, et neglinunt legunt ut teneant, negligunt ne intelligant ' Quibus longe sine dubio praeferendi sunt, qui verba earum minua tenent, et cor earum sui cordis oculis viderit. Sed utrisque
illo melior, qui incum volet eas dicit, rat,inrit, , AEL H - trius et sicut oponat intulligit. Huic ergo qui sapienter debet dicere, etiam quod non potest eloquen-
107쪽
ier, ' a Seripturarum tenere maximo Mosmirium est. Si quantorenimae pauperiorem cornit in auis, tanto um Poriui in latis es, clitiorem ut quod clixerit suis verbia, probet ex illis; et qui propriis urbis minor urat, mugnorum iustimonio quodammodo crescat. Probando enim dolootat, qui minua potust delectare dicendo. Porro qui non solum napiesntur, verum et lain ba tuenter vult dicere, quoniam Pri,fucto plua proilerit, si iitrumque putuorit; ad iuveniliis ut audiutulos ut exureitation linitando ut ii Plitus Cum mitto lilientius, quam mugi 'tris ariis rhetoricae vacaro praecipio si tamen ii qui leguntur et audiuntiar, non solum liuiuuntur, Aed etiam ipiuntur dixisse vos dicor veruci praedioaticino inii latitur Qui enim utiliti)nter dicunt, uaviter; qui sapientur, salubriter audiuntur Dixit ergo lividam loquoris, et vorum dixit, ita dico rodebor obniuentem, ut docetu, ut deli3ciut, ut ilectat. De indo addidit, D ero necessitatis est, delecturo suavitatis, flectore victori M. Ilorum trium quod drimo loco positum est, hoc est docendi necessitas, in rubus est conatituta ouas dicit nus; utiqua duo in modo, quo dicimua. Qui eruo dicit eum uocem vult, quamdiu non intelligitur, nondum se existimet dixisses auod viil ei quem vult docere. Quia etsi dixit quod ipso intelligit, nondum illi dixisso putandus Ai, a quo intellectus non usi: si vero intellectus est nil umquo nodo dixerit, dixit. Quod si etiam delectam vult eum eui licit, ut nuclero, non quocumque mod dixerit faciet, sed interest uo- minis dicat ut saevit. Sicut est autem ut teneatur ad audiendum, doleotandus auditor, ita flectendus, ut moveatur ad mendum. Et sicut deloetatur si suaviter loquaris; ita lectitur si amet quod polliceri olimsai quod minaris, odori cauod argvisa quod commendas amplectatur, modiolendum exaggeras doloat, cum quid uotandum Praedicas fraudeat, nisereatur eorum, quo miserando ante oculοs dicendo constitutes, fugiat eoa ouorum
cavendos torrendo proponis, et quidquid aliud grandi eloquuntiator et te8 ad commovendos animos auditorum, non quid agendum sicut EC de ut agunt quod agendum ossa jam sciunt 'Qui ergo nititiir dicendo persuadere quod bonum est, nihil horum i in spernens, ut scilicet doceat, ut delectet, ui flectat, orat at ua ui luemadmodum supra diximus, intelligenter, libenter obedienter suo a - iatur. Quod cum apte et convenienter facit, non immorito oetu
die Potes , etsi non eum sequatur auditoris a sonsus Tl ao o tria, Istos ut cloeoat, ut delectet, ut nectat, otiam itia illa videt mi oro voluim adem ipse Romani auctor oloquii eum iido igitur erit eloqu*ns, qui poterit parva submisso, modica tem rata, i is
granditer dicem tamquam si addoret illa sic iri, retro,am
mam camdemque sententiam dicens, Icarit rettur ol non u et
108쪽
Petilii teriti tempora, eoium quoquo annales nuriant. serio si lex illia ivisset yntiquior, pinius eum arripuiseent quam eontentiani erit nensis con- illi decreto, pueri quoque ipFis ridie ulos o fecissent. Non dubitant iii ullis rebus excudere licitii destiola, quamvet tibii 3iniis cone illis u3cribuni.utripa antiquitatis venet utione siniplietum opulos perstrini, nil Ili licu upite tulem fallaciain objicem nοn venit illis in inentem. Iinquo ipsisi tibiis nondum elapsi sunt anni trecenti ex quo injectu ab Ili nocentio tertio laqueus, et imposita erinittendi necessitus, vi su ut d temporPlaceam, sola veri tui barbaries iidem legi abrogat. Isiam citiud jubeii i
tioni patres, omnem uiri vh qu flexus quotannis Femel Propito acerdoti
confiteri omnia peccata, laeeti homines lepide excipiunt hcc praecepto tenori solos heimaphroditos, ad raerninem vero pecturo qui si vel mas vel foemina Crassior delude iisulsitas in diseipulis o p)odidit, dum
explicare nequeunt ciuid sit proprius flacerdos. Quae auit hiaterentem neseoli duci iiii Papae rabulae, tenemus neque Chri Etiam majus legis nulliorentum quae ii emimeraiida Peeuia homines cogit imo fluxit ac unumiuillo et ducenios a resurientione Christi antequam talis ulla lex surretur. Itaque iri annidem hali hi se demum invectam quia in extincta pieini ei t doctrina, sine delectu quidvis licentiae sibi jam sumpsissent uiuauPasturum. Deinde luculenta testinabilia extulit tum in historiis, tum apud antiquos alio acriptores, quae doceant hanc fuisse politicam di Eciplinam, ab Episcopis lastitutam, non legem a Christo aut Apostolis posi-iam. Unum duntaxat e multis pro iam, quod non obgeurum ejus rei documentum erit. Refert Soetomenus fuisse hanc Episcoporum Pon5titutionem diligenter observatam in Ecclesiis oecidentalibus, piaesertim vero Romae. quo significat non fuisse univer3ale omnium Ecclesiarum institutum d unum autem, Presbyteris peculiariter destinatum fuisse dicit qui huio munerii esset Quo abunda consulat quod ipti de clavibus universo sueerdotali ordini in hunc usum promiscue datis merii Iuntur. Siquidem non ovium Saeerdotum commianis erat functio, e singulares unius partes, qui ad id eleetus ab Episcopo fuerat. Is est quem hodie quoque in iugulis cathedralibus Ecclesiis poenitentiarium vocant, Em-viorum eriminum et quorum censura ad exemplum pertinet, eo uor. Sit laudeinde, eum quoque morem Constantinopoli fuisse donee matror u hedam, confitentem simulans, ea specie eonsuetudinem quam hahetat
eum Piscinae, praeimulare deprehenea esset id facinus Nociarius,
109쪽
Culit lusii uitio. Picen in iii luit, tui dicito, ut deleas illa: si coniunduris licui dicere qua peceaAii, dictio ciuutidio, iii antina tua. Non die illi coiisi leuris PonForvo tuo, itui exprobret dioit Deo, civi curvi ea. Pec-
ubiendo ibi ut iiihil opprobiot, peda uinani3simo curet. Item: Hierio iii homini dixeris si tibi opprobret docilio enim conservo est confitenili tinctii: iri iublieum piusuriit: Dd Dornino civi tui eurum gurit, et ciuili uinuinis bi, isnodie u8 obiendo vulnera. I ofiteam sum in linivontem inducit : Non eorum iusti inedium piodire thoutrum, uo multos adhibero iesi es niihi soli di in eculii in tuum privatim, ut sanum ulcus. Diuerni isti Thrybostomum eo progredi temeritatia, quum haec et similia cribit ut colibetentius horninuni liberoclus vinculis, ciuibus divina Legu onstringuntur Minime vero v d quod Deilvserbo littolligit ii equaquamis o Piuυ8cri Iniam, exigero e . Agurium lioli audet.
uium, uictos tota pilanior aeditior sint, Ptimum bona sido resole-
-- od genus conferum5ionis verbo Dei nobis traditum sit deindo et Poruin commentu subjicientina, non qui tori omnia quis enim immerissimillud nares exhaurirest sed ea duntaxat, quibus symmam arcana suauronie,sioni AEqmPlectuntur lio cornmetii oraro piget, quam frequunier, Ptiis interpres voibu in Onstera reddiderit pro laudare, quod rudissimis
idiotis vulgatum t nisi quod eorum audaciainaiaduei expedit, dum ad tyrannicum uum dictum transferunt, quod de laudibus Dei scriptu in 'ri 'ID te dionem PiobPnt valem ad exhilarandas mentes, obtrudisnt illud Psalmi In voce exultationis et contegatonis. Atqui si talis metamorphoSi valeat, quodlibet nobis ex quolibet nascetur Nurum tuuinio ita illos depuduit, meminerint A lectores justa Dei vindieta in leprobn montem sui3ho conjectos, quo magis detestabilis esset Dorum audacia. Quodsi nobi in Aimplici Scriptura doctrina acquiescere libel. perieulum non erit ne quis talibus sucis nobis illudat Illi enim una praescribatur confitendi ratio, nempe quando Dominus est qui pomata remitii bliviscitur, dolet: huic peccata nostru ut confiteamur, Pniue ut tinendae causa. Ille inedicus est: vulnera igitur nostra illi exponamus
ille laesus est et ostensus: gh illo pacem tamus. Illo est con ume nitor, et cmitationum omnium emauiuata eorum inso corda tiosis,
enuntium Properemum Ille est denique qui peccator. Mais ad imum
110쪽
Meodem no morumur. Tuccatum meum, iliquit David, eripitium ilhis rei, et iniui titiam meam iiiiii almeundi. Dixi, conliti rui advitreii in inniiij uni iiiiii mirum Boiii ino: et tu Iumini. ii iniquitati,in eurdin navi. I alia in uim Iu tua Davidia consus, io Minerem misi uua, moundum magi iam mi Miri Pontium tirum. ' Talia iiiiiiiiiiiii: I rere a viiiiiii , Dumine, Pervuersu Pgimui, impiuinio livrimu , ut rubulum sui inua, duo linando a manduita uia i Et alluc, qua iam , i in iii Noti pluria occurrimi:
mi auricordia ubi olvi putamus. Qui ait triui ut eorum Duo hano consessionem uinplexus fuerit, bubobit haud dubii est linetuam nil consuis iniiuin parviain, iiiiiii ies opus laurit apud homine Dui mi ericordiam praedicare riuilii iuritu in ut uni ui semel et in aurem eordis secretum itinusurrui pud Fuopius, sed palam, Red toto .ibu audiente, ingenui et guum ivnomiiiiiiiii, et Dui magni sicut illain udocua eommemorul. In hunc moilum quum Iuvii a Nuihun arguo rotur, conmuunt iiii aculeo punctu , Mecatum Di Coruin Deo ei corum homilii-bus confiiDtur. Poedavi, iliquit, Domitis , in lini, Inin nihil isxcuso, ii iii iurgi verrer, quominus Procutorum Ino onuio judicunt, ut quin olurn Domino enm volui, hominibun quo tu ipAis putidisini Arcanum ergo illum confos ionem, itan ne iit, Aequitur volit iliaria apud homines confusi io, quoties id vel divitiae gloriuo, vel humiliationis nonirnu interest riuumtione instituit Dominus oli in in populo iamethico iit prii reni ritu prim nsacerdote, populus suas inuiuitatus Palatia iii ieinplo coitu turetur. Siquidem hoc adminiculum illis nece sarium essestu videbui, quo unuBquis- quo molius adduceretur ad justam sui recognitioilom. Ea ni quum est ut
minoriae nostra conlapsi iii bonitatum ac misericordiain Do no,tri interno et coram toto inurido illustremus. Η vero coii fitendi genus et ordinarium ess in ecclesia Convenit, ottuno extra ordinem singulari modo usurpari, si quando populum communi aliquo delicto obstringi contigerit. Musus secundi generis exemplum hu-bemus in sol omni illa conlatinione, tua populus uiiivurgu auspiciis du tuque Esdrin et. Nehemiae defungitur Nam quum exsilium illud diuturnum, urbis ac templi excidium, ereligionis iissipatio, communis omnium defectionis suisset poena, non poterant liberationis beneficium ut Par erat agnoscere, nisi se ante reos potageront Noquo rosertis in una congregatione pauci aliqui interdum sint insonios: quando enim membra sunt languidi a male uisucti cor ris, non debent sanitatem
jactare imo fieri non potest, quis aliqua labo contructa aliquid ipsi etiam culpae sustineam. Ergo quoties vel peste, vel bello, vel sterilitate, vel alia qualibet calamitate asiligimur: si officii nostri est ad luctum, ad jejunium, et alia reatus signa confugere ipsa confessio, ex qua alia omnia dependent, minimo est negligenda ordinariam illam, praeterquam quod oro Domini commendata est, nemo sanus expensa eius utilitato, impr baro audeat. Nam quum in omni sacro conventu sistamus nos in con
spectum Dei et angeloriunt quod erit aliud initium actionis nostrae, quam indignitatis nostrae recognitio L Atqui illa, inquies, sit qualibet
recatione 'Miles enim precamur veniam, peccata nostra confitemur. reor. At a consideres quanta sit nostra vel securitas, vel somnolentia,
vel recordia, concedes mihi salutare foro institutum, si solenni aliquominiendi ritu, Christiana plebs adiunxiliationem exerceatur. Tametsi