장음표시 사용
81쪽
CONTRA PELAGIUM ET CAELESTIUM.
I QUANTvinde vestra corporali et maxime spirituali saluto gaudeamin , incerissimi fratres, dilecti a Deo. Albina Piniano, et Melania, quia effui non possumuis, vobis cogitanuum redendumque committimus, ut ea de quibus nos coiisuluistis potius jam loquamur. Festinant etei Imperlatorin inter occupationes nostras, multo apud Carthaginem quam ubicumque alibi densiores, quantum Deus donare di atus Est, ut potui mus, ista dictavimus. . u. Scripsistis mihi, cum Pelagi vos egisse ut quaecumque, uersus eum dicerentur, scripto damnareth eumque dixisse audientibus, is, Anathemo qui vel sentit vel dicit, gratiam Dei qua Christus tonii in
no mundum peccatores salvos facere, non solum per singulas horus, aut Per singula momenta, sed etiam per singulos actus nostros non esse necessariama et oui hanc conantur auferre, poenas sortianaer aetema .ra
Quisquis haec audit, et sensum duci orat, quem in libris suis satis uvidenter expressit, non illis quos dicit inemendatos sibi fuisse subreptos, aut omnino suos negat, sed in illis quos litteris suis quas Romam misit commemorat, omnino eum putatio sentire quod veritas habet. ia- quia auium quid in eis apertius dicat advertit, debet habere etiam istai venia suspeeta Quia et si gratiam Dei, qua Christus venit in mundum l peccatores salvos facere, in sola remission peccatorum constituat, potest thula sensui verba ista emptare dicens, ideo eam per singulae horas, Perlauigula momenta, et per actus singulos necessariam, ut semper in mam num retinentes et reminiscentes dimissa mobis esse peccata, non prumcemus ulterivis, adjuti non aliqua subministratione virtutis, sed viribus propriae voluntatis, quid sibi remissione peccatorum prauatim tum fuerit per actus singulos recordantis. Item quoniam solent dicere, Inobis in eo Chri eis ad non peccandum praebuisse adjutorium, quia susto ipso vivet dieque docendo reliquit exemplum et Possunt etiam lm no rei verba viam, ut dieant, per singula momenta, per singulos eiu necessarior nobis esse hujusmodi gratiam, id est, ut in omni con-rersatisne nostra intueamur dominicae eonversationis exemplum. Ter- v de autem fides vestra, a confessione gratiae, de qua quaestio est, quam
. . di 'E et 'Df- , ex imisi obtegi pinest istin in ambiguitas. Sed id linunt Quandoquidem ipso linius eum episcopalinus restis sino ulla recusatione Mimnaverit e ,-i ditanismum Dei et in utorium non ad singulis aetus dia, sed in Afro a Nio esse, vel in legumquod inna; ubi iuvit ilii. d. v
82쪽
a uadum menta nostr dari minit, nihil arbitrio, ciuoruni meni vi e di et Gunetis vigobatur mallud , nitire monsi iuri tu nitia et et et et definitum, aut in lam olei adsutorium, tu '' et ii i inhibi videlices, ira et libuto ponti xiiiii vi via ultri .i: et vinum, revu-
sierando ut dilectionein viai,iralido, ut id quod a iiunuum
: tatam et illa quae nostra sulit, him est, villiintus et Milo, tam sint
non indigeant illud erit quod uobis ex Duo est, huc sit invalidum, et O , osaibilitas, iit iam rennipue Midve rum hyr 'u hii, i ut oui illud creatuinmma contulit duo vero retinua hoo est, velis et Ide,
riri istin n. in in me uno.c. Quod verti potes alium vellu ei M. Potest itaque illud unum Psso, tu ro sin illo esse non possunt. Ita sibi Unam habere, ne actionem nullo
uro inibilitateiae boni inest mihi etiam si uoluero, ne otium sui ianuando in hoo natum recipit. 'et Popili Mnsumi ei la aliqua facient clariorem. Quod possumus Iidore oculis, nostrum non it quod vero bono aut malo videmus, hoe virun et tivi generi liter universa complectar, quod possumus omne bonum facere, die re, cogitare, illius est quia Iovi, dona it, qui lim m'. quod vero en vel agimus, vel loquimur, id cogitamus, redis B i, oui ineo omnia vertero in malum etiam possumus. Unde, dumm*m vestram saepe repetendum est, eum dicimus hominem Posse vim sine peccato, et consasiouo possi itatis amenta laudamus Deum, nugnobis hoc posse largitus est, noee ibi ulla laudandi hominis occasis, via solius Dei causa tractatur: non eniae de velle, neqdeesse, seu lanu tummodo de eo quod potest esse disseritur. 'tem gratiae sua adjuvat serbonum atque Perficere, sol etiam si duo ista noti iussi liberum mihi vht, ite viai. Q em modo possum lio lin uoluero, nee otium sui ali quod pote
his omnino verbis diligenter expressum, quo tria Isin, unum quo e
83쪽
3, iatoriun quod est velle, tortium quod est eat , id est, Maaibilitam
tum, voluntatnm actioriem, tanta cumuit Rubtilitata ili tinguere, ut quan d umquae ictgimus, vel Euclim ua, clivitiaesumtiit adjutorium conlitori, ut malo it olliunnua bonum tu faculitnus, si vo ili legum quo it trina, si Bubilibet donatilitat, sciamus lividuo luitur neo Arminua, aliter oum intel vi ligendo quam sentit Seiro quippo dehornua, quo liuo voluntatem no illam, no notionum divino adsu variis resilit nuxilio, - mlain possibilitam lom volu litatis Ilibi operis, citiam solam in histribus itos liniviro ulli matu Tiso, Rili tuain hoo sit inritinum, 'od Deus ipsi, posuit in natura cetor vom duo qua nostrabas voti ita sint rina, ut sortia, et sibi sufficientia, ut nullo indiguant ejus auxilio iret ideo nim adjuvet ut velinure, non adjuvet ut agesmum, nud talitum mihi adjuvet ut vult et agum Talasimus Coutra Rutui Apostolua, Cui timorq, liniuit, tominum vostrum ipsorii In Imminitii salutem. Et ut adirent, itutamqn tantum ium quod Diiorari possint, hoo enim in natura et in cloctrinarium incespem riuit; sed etiam in eo quod oporantur divinitus mi iuvantur, non ait, Aous ost enirn qui opotatur in vobin Minae, ain tui .ipni jam ut velle ut rari Poris ipsos hahuant, no in his it uotiua adjutorio ius indigeanti ait, Duus ritim iust tui operatur in volun et vello ut porticem vel in aliis in maximu .raecis codicibus legitur, ut volt et operari. to si no Apostolus gratia Dei futuros adversarios sancto Spiritu tanto dii praevidit, at liauo duo, id ast in volt et operiiri, ita istes itii no m. si voluit, lami tuam ipsa divina gratia Iton adjuventur auxilio, Doum ii iiobis dixit opumri. I. Nuclud dila Pelagiua incautos fallat et simplices vel etiam so ipsum, quoniam cum xisset, Ergo in soluntate ei opere hono laua hominis eat: volui correxit ut luo addi lii, imino et hominia, e Dei. Non vili hoo P toro dixit, ilitia suis uti dii mistitiain doctrinat ilites iligi voluit, tuod et velle et ' rari Deus operetur in iobis: nec eur hoc diverit, satis evidenter ostetitsit, conii liuo subiungendo, qui ipsius volvviviis et operias albis litatem dedit. 'uatio autem possibilitatem in natura oum mnum de ibis ejus supurioribus larvim 3st Sud ii iiihil de irratia lixissso vidadjunxit, quique istacim agibilitatem gmtiae aucte adjum gemiter inon ait, ipsain voluntatem, vel ipsam .perationum; tu rei si ilicet abhorrere ui trina apostolio videreturi sui fili; ipsiam Possibu memi illud videlicet ex tribus quod in natura locavit, gratiae studuis umectem de aurato ut sollicet in voluntate et uotione non ides laus ait et Dei et 'minis, quia inio vult liomo, ut tamen Deus voluntati ejus ardorem dileotionis insui rei et aio operatur homo, ut tamen Deus, pueretur.
sine cujua ait ui quid ost homo sed iduo ad hano laudem adjunxit et Deum, qaia nisi natura esset, in qua nos ondidit, qua velles et mero
Possemus, liueo vollemus, nudis Fri inus.
ano autem naturalem possibilitatem quod adjuvari Dei gratia con-ntetur, non est hi apertum vel quam dicat gratiam, vel quaisnus eat naturam sentiat adiuvarii sed si eut aliis Miti, in quibus evidentius loquis tur, intelligi potest, non vult aliud Moini quam legem atque doctrinam, qua naturalis possibilitas adjuvetur Nam quodam loco ait, Mi nos peritissimi hominum putant injuriam divinae gratiae facem, quia diui
mus eam sine muntate nostra nequaquam in nobis perficere sanctitatem rq imi Deus gratiae suae aliquid imperaverit, et non illus quibus imperavit, etiam gratia sua auxilium subministret, ut quod per liberum hominis moer subentur arbitrium facilius possent implere per gratiam. U Et tamquam earptimium quam dicat gratiiun, secutus adsumit dicens, am
84쪽
di nitiva et Milli otii imitae medicina quaeratur. Quinctii ei ut, mus autem vivifieati et tinim data est ei lex iussu ' Tet x lego usivit justitia. In tuanium istinensu vir lv x, et iungit et dieit Sudione lusit Scriptura omnia sub meair, VP m et id, o, Christi daretur credentibus. Iin Iuu lux, Ivix metam nosior fuit in Christo desu. i I um ' g MIUS: ' et et . . .:cato artius manifestiuaciue concludi ne ad iste vi d*m leti et arbitrii iuuat propriis tribus praesumatur; sed omne os uti iriuetur, et reus fiat omnia ludus Deo liuia tio justificabitur ex lege Di et comm illo. Per legem eiiim cognitis peccati nuno Mem 2 et 2:jubtilia Dei manifes ta est, testificata per legem ei Hopri*' di*T et irgo si lego manifestata, si per legem te i benin i, Ny et T. lae,milasinis, sed sine lege sumtia, Mui lusinu, Dei dici 'ET: Tia mox legosii, sed exa eo non quae in imperant 'met et
timeatur, sed quae illo donante diligendo teneatur, ut et qui gloriatur in
Io. Quid ergo est, quod isto imm atque doctrinam de isti getet
uua iuvamuria operandam iustitiam, tuae ut multum adiuvet, et madiuvat ut gratia requiratura Nemo enim potest legem implere per legem. Plenitudo enim legis garitas caritas autem Dei non per legem o lima est in cordibus no ris, sed per Spiritum sanctum qui datus est novis. Proinde per legem gratia demonstratur, ut larer gratiam comPleatur.
85쪽
Quid enim juvat Pelagium, quia diveritia verbis eam lem rem dicit, ut tinnititolligatur ii ii iii, utque ii trinarur tiam constituure, tua visa ibilitatem naturui a m rit iii uvari vitai itiit autem ex intimo, ideo uretur intelligi, qui duinii sivit,im, qui di uirit gratiari limini adsutori ut non ad sinis gulon uetua dari, nod in libem arbitri voluti te gestitu doctrina et
lamon inieris nosvint, cum aliis alitu alii locutionibuis versat signae . tionem iugi utilii doctrinae. II. Et tu i ii ii ippo lo Jo, cum diu a usum insui, tum adjut iri Deie dexnohin pnia iii iobia vilici voluntatiuii miluin, si I inuit sibi e xHIMinti, ilupistola ciuimsi tutioin, ut tuo uit, 'LEV tuomodo, inquit, abit illud Aliosistoli, Dou mi uni in qui opumtur in vobia et vultu et puri ieert, i ' Dein lout limio oppositioiiuni volui solveruta tuam vidi, bat dogmati alio v-
sutura gloria magnituditio et praemiorum Pollio itution succumlit, dun revolutiones ii ii iiiiii in deni duritii Duiritu pentem suscitat voluntatem, dum iubis ibi rum tu alibi tu diro tun ineluis ali in omne ibi non unu . D uuii iiiiiiii lui tius, iiiiii aliud esum iliouer i rutiani, tua Deus illubis ot eruttir vultu quod Mitur ust, tuum tu retii utuu doctrinam tralogo nurn suo ut di trina annuturum norinturumin tutum gloria atquis pruem iuruin promittitur mugilitudo. Adul Uti iniim munitio ut iam quini sapientia oves lutur, ad doctrinam tertinet eum .iindutuit omne piod bonurn vat. Et si situr di iuris et suadum, vel Potius xlionuri, distam aliquid videtiir etiam ioo alliseu doetrium genuinutatu concluditur, quavquidumius Aormonibus ut litiuia contiitetur iuun ut salicta scriptum , ut ducunt et octioni uitur, ut Potui t en o in docendu et exliortando hi iam humiliis operatio. Mi lios euid urui iam volumus iisto aliqualido fatuatur, ii uari ut umori loriae inalenitudo no sol uni Priimittitur, urunt otiam cruditur et speratiir; riuo milum revellitur impiuentia; vum bt matur; neomlum suadetur Oinno quod bonum ubi verum in minuadutur. Non enim omnium fliuidus, ibi audiunt per Scriptum ubmitium opinum caelorum pollicinituini aut uirinibus perstiudiatur tui huBculii tuo suaduetur, ut veniis alit ad eum ciuidioit, venit udrino omnes qui laborati8. Quorum autesmnit fides, et ibi ibus persuudetur, ut ad eum ueniant, alia ipses demolintravit, ubi ait, Novio venit ad ino, nisi Pater qui mi it Ino, morit esuin. Et paulo post, cuin duriton crodmuhuc meretur, Dixi, iiiquit, vobis, ciuia norno potest venire ad ino, ni, sh rit datatu in a Patre mesontiano debet Pelagius gratium consituri, si uisui solum vocari, verum etiam e Christianus.
I2. Quid autem dicam do revelati'no 3apientia, Neque enim Miloqui qua in speraverit in liuo vita Poris pervenire uti mal nitudinem revelationum apostoli Pauli: et uti tuo in eis quid aliud oredendum est ei revulari solere, iii i quod ad sapieritiam pertineret 8 Et vino dicit, In magnitudine revelationum meari immo extollar, datus est mihi atimulus VRmis meae, augelus satanas qui in colaph et Propter quod ier Dominum diis i ut auferret eum Mino: ut dixit mihi, Suincit tibi gratia mea, nain virtua in intimitate puriicitur. Procul dubio si jam sumna, et cui nihil osset addendum, carita in Apostolo tune fuimet, quae omnino non posset inflari, numquid necessarius esset angelus Satanae, quo eo, phigante reprimeretur elatio, quae in intinnitudine revelationum posset
exsisteret Quid est autem aliud elatio, quam inflatio Et utiqua ciscaritato verissime dictum est, Caritas non nem ausi non insistun
86쪽
itaque arita adhue etiam in tanto A stolo do die in diem profoeto augebatur, ouamdiu homo eius interior ile diu in diem renovabatur, Imrsieienda sino duvio vhi jam non socii illaru Tune liuiem mens dii adhuc erat ubi inflaretur a mitullino revelatiotiis, done impleretur milio nodisicio caritatis nondum enim Vrveniendo apprehenderat, quo proficiendo currebat Ia, ideo tuo nolenti perpeti moli Miam, qua ejus cohibi retur elatio, antequam Miet iii eo euritatis ultima et rumum inii Pr elim ruetissimo dieitur Suili Pit tibiimita Pii, iiunt viiliis in infirmitate perseitur in turmitate milieet, noli ut illo putat minis tontum m et euntis et animi quin et animia erat in eum pii intione summa illius perilautionis infirmus, ut, u extolleretur, Piuuid Mimulus curvis nitetPlu Salanao intelli selinuri datu sitam virum 38M citi mullium vvl viii malium, nondqm reipientium illi Auli rapi iiiiin i, pompam iiDiiθ, firmisnimiis. Quo-uirca si Sinua in uitii illitii in liritur, quisquis sonioli latetur infirmum, non heriluitur lineo vitium gini in ulva virtus tu infir nilntu perficitur, praeci tinnius ut secundum prolmilitin v niorum ad sumnium ieri inrtionem gloris euiluitem suo Periluuii utin vinii in avitur,nion solunt ut facienda novurimus, verum e lini ui eo nisu ne tulitus ite solum ut diligenda erodamus, vorum ei in uteri dii noliti tranius. . - laeu urnita id iritandi i iidai st, eoi osio die ur, ut litus et interlua enix lisus eum ines lubili, inivinito ei datis iii sui idem nti Aulum Per eos qui planiant et risi niti exirili simus, M. Diium ner, ipsum sui incremonium suum unifilint epulturum ita ut non ostendiit initiummodo veritatem, verum Pilum liue peti intretiri lutein Sio eiiiiii di et uua eos qui seculi dum mimsitum Ioenii, lini, si inutionan et qui, naenint heire BDquin solum a vi te. Unile mi lies,nhmieeiisis, P i intuli, loquii :
ceris, si dii imi dulieoris pueris. Istis in illo num omne perandum pm-- itum venit, sicut eripium est in I ri,plii strum, di tibiles Dei oni autem novitai dem irini fieri iliri,c ut et non laeti, i in lum arusto didi.
Dicit enim, Ut invenia iii illo non habesns meam sustitium clune ex tesse
87쪽
itrium potest usso solum, si non venit: non autem potest nisi ac uiuims; a veilii; etsi adjutum, ut laetii Aulum quid aut nidum sit sciat, sed hi se tulit utium ituriat Avitior hoc, quailii Deum loco , iioi, ruereis ram, Pilam Spiritus grui iam citu docet, ut iure qaisque id ieerit, ,
non vult quod didicit Prorsus non recte dicitur is isto docendi modo, ruo rvrui iami et sus Si enim, sicut veritae loquitur, omnis qui
idioti, venit: quisquis non venit, proseolo ne di icit Quis autem non vident, et unim quem tuam et non venire arbitrio voluntatis Sod Marbitrium potest usi, solum, si non venit: non autem potest nisi adiutunis
quo jnon tali tuin eugnoMendo viduat Ain etiam volet ulu abimiut, agendo illo perileiat. Ei isto divino do resiliti modo uitum ipsi volu utili, et ipsa operatio, iton sola volendi ut ope intuli tuiui aliis pos, ibi litus tui iuvatur. Ei unim solum sis no strum liae traiia juvaretur, ita cli claret Dorninus Omnis
qui audivit, patro et dicticit, itote,t veniri, ad uio. Noli uutem ita iuxti: sod omnia qui audivit, iiiiiiiit, a Pati et didicit, venit G o. viii. posse in natura ponit olimius, ut ei iam, ut modo direm coepit, ingratia, qtialem libet uum sentiat, MIMu, ut lilii poMihi ita adjuratur:
veniis utiles muti ludi, Ululitato et o diro est. Non si uulem stonsequens, ut qui poterat vini ire, vitam voti tui, iis id volvorii uiquo sueerit. Sed omnis qui didiei ii traire, noli solum polusi Auii irini sed venit ubi sam et possibilitati, pinil die tua, et voluiiiiiiiii assiuriuA, i acti in uel secius ust.16. vii id vit, ureto voluiit, compla, iii, quia re vota nobis Hu sensum , fecerunt, leut Pollieitus si, Clariorem non ut ea senti ire debeamus, sed ut id quo Vipso solisit, inaniturius liberitumiuo noscamauit, Quod r-- sumus, aquil, visior oculis, o trum noli mi quod vero bene aut malo
videmus, sinu nor trum est. U Re si initant illi Psalmo, ubi Deo dieitur Avortes oeulos meos, no Munii traii liuium. Quini ei, ut oeulis montis diptum est, itido liquo prouudit in liuo, Meulos cari iis, vel ianv viilom. Di matvr nn quemai filii tu in dio uniue bono vi duro uanis mulis intusn- tu, o malo lippientes; sed bi,nu illum ad subvenienidum, malo vidoro ad pondupi euthlum vitam Chuim per hos exierim ea. usus videreuro pauper cui subvo adur, ei mulier qluxu concupiseitur iamuli ex interioribus ad malo vel bono videndum mi Auricordia in libitio procedit. Cur ergo dicitiir Deo; Avi,itoseulor meus, no vuleant vanitatem VCur petitur quin ad nostrai pertinet puleiuniem, si Deus no adiuvat voluntatum I od loqui potinumus, inquit, Boi est: quin veru beno vel malo loqvimur, nostrum uest. U Nun ho ut illo, qui loquitur bene. Non enim vos estis, inquit, qui loquimitii sui Spiritus Patris vestri qui loquitur in vobis. OA utaeitioni litur, inquin univorsa compi sietur; quod possumusumno holium facere, dicero, mitare, illius edi qui huc posse donavit nulli io go adjuvat. Eoo Bilain tu umri irem repetit selisum, uod Illorum riurn, id est, Pssibilitatis, voluntatis, actionis, non nisi possibili sibi vatur Dotu tuo adsunt rens, ut impleat stilini intonior, Quodotem bene, inquit, vel agrim , vel quimur, vel emitamus, nostrum est.='Ublitus est Nod superius quasi ori venit, ubi cum dixisset, Erit in
rotuntato et opore Mim laus hominis si s , junxv imis au immo ut nominis, ea Dei qui insicus voluntatis et oreris possibilitatem ito lit. ' Cur etiam in his exempli ho non recordatu, ea, ut saltem in mimi inodioeret, Quod Possumus umne bonum facere, uicere, cogitam, illius ostmi ho posses donavit, qui hoc posse acl juvat; quod vero bono vel ammus. vel loquimur, vel cogitamus 'et nostrum est, et illius i. Non hoo dixit: . sod, nisi fallor, videor mihi videre quid limuli. IS. cum mi vellet ostendero quare nostrum sit Quid Mee innuit 'emma seriere ellam in vium pomi miis. allud ergo timuis tit non diuo
88쪽
ram qualido re ipsum malum laeti, quando 'i imo: 'Drum
mitis ab eo liuippe defeeius est origo voliiniuiis malitu dui teleptus: oh uiam nuiuium malam inii tui, sea eam timo bona eundit efit vitini. Sanaior em uni nullum malum remanet; quia vitiuuii naturae qui minorat, sed vitium naturansenu pi' . ita, At, ei. Illa erim possibilitas, non ut Ate opulatur, una enit in quo radi ubi bono um et sotum Aliud est euun urnas radix letu ut nitrum: eupiditas radix malorum; tantumques inter so disserunt quavita inu et vitium. Sed plane illa possibilitas utriusque radicis es, capax, ium; non solam potest homo bubor earitati m qu sit arbor oli*, i in eupillialom, qua sit arbor mala. Sed cupiditas homilii quavvitum est, hominum habet auctorem, veI hominis cleoepiorein non ho83- nis creator n. Ipsa e t enim concupiscentia earnis, ei eoum peterni oculorum, et ambitio saeculi, quae non est ex Patre, sed ex mundo O . Quis autem ne iat, mundi non1ine solete appellar Scripturam, a quibu habitatur hic mundusi - 21 Caritas autem quae virtus est, ex Deo nobis est, non ex otiis, Soriptum teste, quae dicit, Caritius ex Deo est, et omnis qui diligit, ux o natus est, et cognovit Deum, qpia Deus caritas est. Secundum istam raritatem, melius intelligitur dictumn Qui natus est ex Deo, non peccat; et, quia invii potest peceare. Quia caritas secundum quam natus ex L es, est, non agit perperam, nec eοgilat malum. Lum ergo cieat homo, non secundiae caritatem, sed secundum cupiditatem pecuat, secundum qum
89쪽
si . non re natus ex Deo: quoniam illa possibilitas, ut diotum est, utri quo radieis est capax. Cum ergo dicat scriptura, carita ex Deo eat vel quoia est amplius, Deus egritas est cum apertissime lamet Iohanmes a stolua, Moo qualem earitatem dedit nobi Pater, ut filii Dei vocemur et simus isto audiens, Deus caritas At, quam adhu usque contendii, quod ex illis tribus fantummodo, sibilitatem habeamus ex Deo, bonam vero voluntatem bonamque actionum habeamua ex nobis i Quasi vero aliud sit bona voluntas quam caritas, quam Scriptura nobis esse clamat ex Deo, et a Patro datam, ut, silii ejus e semus. - M. Sed forte, ut daretur nobis, pinecedentia merit 'nostra fecerunt: sicut isto de ginti Dei sentit, eo libra, quom ad sacram virginem escripsit, eius ut iam ammemorationem fecit in littoris, quas Romam misit. Ibi eniti, hitor sito Iacobi apo soli testimonio quo ait, Subditi estoto Deo, registite autem diabolo, et fugiet a vobis: ' a junxit et dixit,' Ostendit quomodo resistere debeamus diabolo, si utique subditi simus Deo, eiusque faciendo voluntatem, divinam mereamur gratiam, et facilius nequam spiritui, sancti Spiritus auxilio resistamus.' Ecce quam veraci corde damnavit in ecclesiastico judicio Palaestino eoa, qui dicunt gratiam Dei secundum merita nostra dari. An adhu eum id sentire et apertissime praedicare dubitamus t Quomodo ergo verax fuit in epist repali examino illa confessio ton forte jam istum scripserat librum, ubi apertissimo dicit gratiam secundum merita nostra dari, quod in orientali synodo sine ullarecusatione damitavit VConfiteretur ergo sto se aliquando tenuisse, sed jam non tenero, ut de correctione eius apertissimo gauderemus. uno verbium illi inter cotem et hoc fuisset obiectum, reppon- .est Ilae utrum Caelepti sint, ipsi viderint, qui dicunt ea Caelestiietae ego vero numquam sic tenui, sed anathematia qui, tenent. DQuom i numquamasio tenuit, si uno ante eandiderat librum AuΚruomodo anathemidigat eos qui si tenent, si hi no libriun postea con-idit M. Sedis sorte respondsei, ita se hie dixis. 3 Dei tendo voluntatem, divinam mereamur gratiam, 'sicut fidelisus etsi biveinibus additur gratia, qua reeistant fortiter tentatori, cum tame gratista etiam primitus accepissent, ut Dei facerent voluntatem i, a ne et citasespondeat, aliam lino reverba ejus recipite ' Qui cureis inquit, ad Dominum, et ab eo se regi cupit, id rest, volui uterici suam ex eius voluntate suspendit; qui ei adhaerendo iugii ut linus, secundum Ap tesum cumuo fit spiritus, non hoo ni i de is mi estiuit libertato. quantam rem dixerit non effiei nisi uentrii lihoniae M per hoc sitie adjutorio Dei nos Deo existimat ad terere me es enim, iis nisi de
arbitrii Iibertate: ut cum ad egerimui eo noti advivante, tunc jam qu nisti adhaesimus, etiam adjuvari mereamur. Sequitur enim et dicit, qui bene utitur, ' id est, arbitrii libertate qui ne utitur, Mia se, inquit, totum tradit Deo omnemque suam moltineat voluntatem, ut cum Apostolo possit dicere. Vivo autem jam non ego, vivit autem in imo Christus: Donitque cor suum in manu Dei, ut illud quo voluerit, ipse, elinet. ' Idagnum profecto adjutorium divinae gratiae, ut cor nostrumquq voluerit Deus, ipso declinpt. Sed hoc tam magigni adjutorium, rumiputrito desipii, tunc meremur,sum in ullo adiutorio ution nisi de arbitrii libertate adsominum currimus, ab e nos regi cupimus, voluntviem nostram ex ejus voluntate uspendimus, hique ahaerendo jugiter, unus eum illo niuimur spiritus ureo valeat tam ingentia hona non nisi de
arbitrii, secundiu istuclusioimus liberate, ut ius praecedentibus mem
90쪽
ret . mTondis gratia moritum iaciant, quo nobis non donetur set et i mutui hcdobito Erinnis ut rveniatur ad usutorium
et .am illa dumet adiutorio tuis uiat Deo adhaerentes adjuve inti udo ita adjuti Thaotomus Deoi Quid homini malus.
ni lius ostiei potuit, non nisi do arbitrii literiai i. .c
rea Sod vium ut hi dieorei, uirum rex ille Myrius usua Et therruma a muliore erabatur cubile, uuando considebat in timnui regni vi, oinnm ilhisiratiotiis suae in lutus erat, totus aut variatu lapidi buetioli sis, et erat tormidolosus valde, et elevata facio sua innam maiahi r at intuitu est eam, iam tuam taurus in im in tu indignamon: gua muit regina, et conversu est olor eius Por dissolutiunem, tetulit avitio super caput delicatae suaue ina praeseudebat eum vel
ium. metis, uirum rux illa ad Dominum in cucurrerat,
et ab eo se regi cupiverat, suamque voluntnien ex mus voluntatu suspenderat, et ei mulliverendo uti usi ulnissim queius faeiu eriti, noli ni ido arbitrii iuriale utrum se totum l)uo in dide tui. innet o suam mori incavorut voluntutem, et cor suum ui manu Dei Posuertit' ut non do tuere sed insanire homiliem, ciuisquis de illo metu, iustiis tunc erat. haer senserit et amet convertit Deus et mni tulit in Mianti niPIn sua in lenitatem. Quis autem non videat, multo majus esM , uidieti uilonem contratio in lentiatui converter atiliae irai Silarre, quam ii neutruassectione praeoccupatum, sed inter utranuiuo mediuiti ui aliquid declinarest e tant eri r et litelli urant, intueantur ni tu lateantur, non leguntiaue doctilna insonante forinsecus, sed ut m ei edulin nurabili uoineffabili potestatem rari Deum in eordibus huminuni, non solum veras revolationes, sed bonas uitam volunt ite 26. Desinat liniue jam eluvius, et ora Mum et alios Fallere, cqntia Dei rerat lain disputando: mon propies illorurn invin unum, id e i insterivissub ilitatem Mnae voluntatis atque operii . Sed etiam propter vuluntatem ei operutionem Mnam erga nos gratia Dei pluedicanda usi Nam illam vi sibilitatem ad utrumque valem di finii et iamen icin Do tribuendR sunt Deo etiam novim peccata, sicut et propier eamdem M sibi liintem vult tribuere bona operatost m. Non ideo ianitim adjutorium divinae aratiae coinmendetur, quia possibilitatem adjuvat naturalem. . Dustilat. dicere. Quod possumus omne Mitur sacere, diiuere, cogitare, Illius M tui hoc posse donavit, qui hoc posso adjuvat: quod vum bene ei allimu ., qvi loquimur, vel emi iamus, nostrum est. ' Desinat, inquam, ista diuere. dori Solum enim Deus possi nostrui donavit atque adjuvat, sed etiam velle et operari operatur ii nobis. Non quia nos non volumus, aut nos, non agimus sed quia sine ipsius adiutorio nec volumus aliquid boni, nec
agimus Quomodo enim dicitur Quod possumus bene agere, Dei estigia autem agimus, nostrum, cum dicat AC Ius, raro re ad , eum pro eis, ad quos scribebat, ii quid mali saei ut quod bonum est faciant. Non enini ait, Ommu ut possitis nihil mali facere; sed is quid faetutis mali nec ut possiti bonum sacere sed, ut bonum smiatis. uoniam do quibus scriptum est, Quot auot enim Spiritu Dei aguntur hi filii sunt Dei profecto ut agant quoia bonum est, ab illo aguntur qui