Excursor castigatus seu collegia canonicorum cathedralium vindicata adversus cavillationes anonymi aucthore Vincentio Pesce cathedralis ecclesiae Aversanae canonico theologo

241쪽

Hγterorum renere ea assi Eeant illi ipsi, quorum oriturio ram mimine a m in prima parte operis ethibita e , - ΝιLariorum classem redacti: Nullos , repono, relictos tuae temporis Presbyteros, qui in Collegia cogerentur, eosque ad unum ni-rnariam curae obnoxios ; non tum quippe γordinatione Benefleta distrahi ecepta, quod saeculo demum XII factum est. Ergo extra orbitam currit, cum pergit Erant , diceri, utique, se cum morasus induti essens, omnique. distina si ituti inpares essene oaeribus

rati manserunt. Quae nempe hic congerit, in praesentia congruunt tempora cum resbyteri rilitantur , qui tamen peculiaris Ecclesiae servitio mancipentur . Quam porris insipidum , quod adtexit obsecro, es illis Iubnantia, s character acerriralia

foedati mores , nihι prodoto a illorum ia-hiria detrimenti poterat acerdotali eradui

asterre . Perinde aes si de functionibus hiqueretur , quae sacerdotali citari,cter, oha

rent , non vero de regimine, a Pastorali sollieitudine , quae non omnibus ex aequ

PresbytM is , ut sunt hodierni ni es , ab Eeelesia comm . ur. Accedit nunc ad illud oppugnandum digumen

242쪽

emrentum, quod ore levit. -eussisset,

caussa prosed is edidissem . Non erat anti-qurius quis e Presbyterio , quod animarum curam gereret, sed quod de illo esset Clem, qui in corpus unum ficum Capite pia scopo coalescebat . Nam A Paroebi Rustiei animarum curae erant addi sti , nec Presbyteri adcensebantur . Unica ergo resisterii

nota clim erat plane, quod capiti suo ψ-

acopo veluti nisi in adhaerescerent quod Porro cum non jam Paroe his, sed solis Canonicis conveniat, qui S olim eum ni-- cur rint, de modo e nere Me sto unum emo Episcopo coirieroni cons re , hi soli de resisterio centiandi sunt Haec de meo recitat, quae tam clara sunt ac tantopere urgent, ut demonstrationis

eo haberi possin . Quid ad bat illa Qui

243쪽

Lieri superioris eum Episeopo onjune io Quid est ergo illud , quod addit aterea videamus in .., misi rorem rius illa mani , manebitque in Fresisteris

conjunctio Nive in re confuso quae in bali Qua quidem n re aut avrum nunc esse conjunuionem φυ-- cvm Presbyteri aut a Parochis Hamis an fruari octu manduam . . . -- enim unum i virorium .it Amniarum cui a , si hines non posse H modi conjunctιonem fervari. 74ό- Arahatur ab Animarum cura. t primo non .ipi modo di-- , siperiorem clerunt in administratione temporali Episcopo et mconjunctum ' Deinde cur Urbani Parochi. hae eonjune ione dignantur expune is Ruralibus Parochis . quando opiis Animarum cura imposita est,iniis red=yteri Episcopis copulanlura Ceterum huiusnodi ab Oim .

Tum cura petitum argumentum centies occupatum est. Sed nunc, quod instat agamus . Parochiaerestes eum. Animarum habebant, di a me presbyterio non accensebantur. Stu ru , qui ir rariocinarur uerbenigne . Sed cur bone, stultitiae notam se ratioeinanti

244쪽

Synodo , qua Communi ri. membra Conei- iii appellantur . Erant hi Presbyteri membra concilii, non acta videm , nam a Concilio aberant ergo iure; locus quippe , quem in inierarchia obtinebant . jus alti certe tribue

sat , ut cum Episcopis adessent , et judica ' rent. Et non licebit idipsum sensu . de quo

agitur, ad rusticos llos Parochos transferreqLiceat, ut vis nihil tamen proscis . Elgo hue demum redit responsio tua . Parochi Agrestes non erant de Fresbyterio Aitu , sed jure . Atqui ne de Iure quidem Nam si sal-- tem de Iure fuissent, eodem cum Urbanis gradu,& dignitate censerentur At non ita; nam ex eo aesariensi non licebat hisce Α-grestibus parochis, Urbanis praesentibus Ue- Praesente Episcopo offerre. Cur .aniabo, nis quia piscopo Urbanis Parochis digni late impares Neque et ergo, neque jure de Presbyterio erant . Ergo omnino non erant ut necesse non si ad communem mensam confugere, unde alimenta perciperent; non enim hae de caussa de Presbyterio non erant quod communi cum Episcopo mensa non uterentur alioqui si ommunio men- 'De Presbyterii nota foret , Presbyterium evanuisset', cum neque Parochi modo , ne- que Canonici ad communem mensam ab

245쪽

rno tibique, qui ex Iovis capite, ut ditinerva olim, prodiisti qumnodo te hinc extrices , invenimust in

Um quae . IV. svribundus evomit N ne in antecessum jam . . repulsa sint, ad

illa ostieanda . . se uetui , congeris

grauilam mere necesse est. Ac prineipio qui--- ut millies repetita praetermittamus canina mordacitate incmarum Rhemensem lacerat, in eumque felle madentem stilum acuit Ar u M. ----- mirabundus clamata se notuit ei Z Et Hi marus Ulycis mihi sat noti Graecorum Ducum hic facile rineepc eruditorum doctissimus ille, eoque ipsum nomine eoilaudes. Quid attinebat igitur hominis superbiam , atquσambitionem taxaret Quid conscientiam, Onstitutiones , jura conculcata commemorare φSummi ille Hierarchae aue Oritatem it calaabuerit nefario ausu iustas, ac legitim s. Apustoliciti appellationes iniquis molitibnibus interturbarit. Quid id , bone ad rem nostrama Hic ergo rebrone ranra

246쪽

. ars

piruli δεῖ Iussa , Ουι nuru excipiesar Quid tu hie laetas Me ipsa loquitur Dandum, opinor, hujusce fortunae Capituli, quod superbus homo, supra majores assurgens, C pitulo suo prolixe indulgendum censuerit Pergit modo intemperanterminemarum proin scindere saecularibus negotiis occupatum exhibet illum, frequentissime per Tribunalia eursitantem, Aulicos prensantem , non mo. diis auri vi ad Regiam aditum bi patefacientem . Quid hine conficere demum vis Conquiesce in maledicendo nemo tibi prin

i δει licet notuit Abbati cuidam fundos E in cistae ad censum concedere , canonicis incomistris Nemee hoe rorum Quid in illi sua H de mensa irant Capitulari Nondum semen eo tempore inter Episcopalem, de Capitularem naensam inve la distinctio . Sed si ad Capitularem attinebant ensam, nonoepiscopi, sed canoniciaum totum erat nec tium Vel communes E scopo cum canorior. At tu dissolutani antpridem hujusmodi comi iunionem docuisti . Quid i vaferrimus omo invidiam , odiumque Canonicis apud AI barem uiuis , , di Monachos voluit consare

si id divinare non ea, qui aliud erit, sed

suduerit vaserrimus homo Canonicis inviis diam ciere, itane tandem simplice illi bonique viri, qui id minime persentiscerent' cum caninnicos semper infesto A eo. Omnia trada antiquitas. endax calumnia, cui ut in sa-

247쪽

item tibi ad detrahendum Canonicis proeli- vimino fidem adhibiturum . G. Qisiquem

etenim clam, en alias canonici etiam Iiberalitatem in the alem, e canonicos Halida fundorum donatione collatam Praesulis improbitare, inconsulta enditione , ea carione labefactari . Bone Deus Quae mihi

coniuranda sunt Somnia, deliria Quem ludiis memoras, quas artes onciliatrices Nonne si male cessissent hi ensus, in ipsum primum Episcopum detrimentum recidisset, quando communes hos landos suise obtendis an propriaminemarus commoda pugna set. Sed quid demum tanto molimine hane ab Hinc maro initam rationem oppugnas Sic tibi improvisum, inopinatum accidit, etiam hodiernis moribus, ad venditiones . erilsus', innationes ad Epis pi voluntatem

,ecedere Capituli onsensum oportere Nondum bilem omnem in incinarum evomuit Noster. Is nimirunt Canonicos hortatus fuerat, ut duo es es'io suo, quiterorum deseruerant , imieii , benigne a

ciperent eademque humanitate uterentur erga det gandum Diaconum , pro quo Reκ etiam Ludovieus preestorias direxerat. Hincoctasionein arripit Nine . Atintis , inquit

248쪽

deferrores lentissimi canonic detrectatant, murra ac pere, quia erant ilia detictorum

coiturione Hltari . . Quis ritur eorum rediarum non exhorrui feta ui Novatianos inest arat Noster quippe qui resipiscentes, pinsit tentesque canonicos negat fuisse in consorutium aeeipiendos, si tamen somnium non est quod calenti ex in confingit de eris minivi illuvtime . Aulidis et quoad cano'

Alco , in quoad Diaconum obsecuturusAιncmarus sic canonicis bonis viris illudit

si quaeras ab eo, umis illi de vile ruin omne atione , de Camusicorum sm-plicitate demum eonstiterit, haerebit omiuno . orerat tu folus, rem concludit, iniquitarem tantam ιbere; a in artem en nati octili Canonicos vocavit . Praeclaram h

Henus nobis sinulam reeitavit . sed ut bo m in partem venenati poculi Canonicos Hinemarus adseivisset Numquid ex hae communione Miquid facinus Uino maperabat Et nonne iii isse .Hinentarus, qualis ab eo vis exibiturr Can nicis sese ergo subjecisset, eorumque postulasse eonsensum . cum solus consi ere possetiun pestifes voluptate illectus, ut sceleri' conscios suos haberet Canomeos Quis tam insigniter scelestus Quis nisi Diabolus unus

Praeterea nemu

Diu erat porro, eum c biistisium se

249쪽

Hum humili arent , modestiam , hi Presbν-- - induleemiam non audi ramus. Ne -- notis memoria excuseret, nommo eam ei est . Moreo nobis id dentidem sugge-xit. Id facit hie oceasione Aldriei Senonensis Emeopi ae Gerardi Cadurcensis, vos ego protuli, quod sit Religioni dueerent alia

quid in E lesiarum suarum negotiis moliri praeter Capituli Monachorum , quin e Lai- eoman eonsilium, a sententiam. Quid Lversoram ire viamsinum valeret e filii , - .antentia, quoque quisque loeo staret, latius alibi explicatum est . Nun ipsum audire gestio, nam praeter morem hie aliud en Alexandro IlI. expiseatus est, quod mirificerem suam juvat. Ergo lue Episeopo reseribens Ravennati si quando, ait, tiqua eaeae

fraternitari diritimas . . animum ruam ex- α ρε re videntur , orsari non debes . . . qua

nuatione o gerea Cap. s. de Referi te Noster emunctae naris homo . Christianam

leo fiet humilitatem, atque in Episeo pum indutiae in lanx oliariti ego porro narisia a Metiliat in sentio, atque riuitatem, audis velit indulgentiae dare, quod nolit I xander ea Episcopum perficere, quod prava

250쪽

insusum vero illiud is rotabis has S. Hars item Ravenseros oratus . Frimaru contenderi perines ac , ne Prima tu contendat, opus sit domum Pontificiis missionibus sue justis. sve inburi temperare . Ceteroqui nec Epi 'l' ' matum in Dio si abjudicantiis, cum illi in administratione ac regimine Presbyteros damus . .

Ad e treminia, ut solet , ad nos i iis

nem eui si illud adjisere His an nec statutum, tulit ultra poterit siderari, ut tutum Nostrum nonymum Magnoscamus, gratulemur. Et alibi ex hisce ea ,