장음표시 사용
231쪽
Anno 347 dissiparent, humidos effundcrent. Neque sufficiebat aliquando hos sustinus lusos . ferroque concisos , semivivos abiecisse : insuper nouo& inandito sceleris sencre , oculis eorum calcem aceto peris mixto infundentes de infertientes , quos euellere compendio poterant, excruciare amplius eligebant, quὶm citius excaecare. Nam primo tantum calce ad hoc facinus utebantur; scit posteaquam il-Ios . quibus hoc fecerant, cito salutem recuperasse didicerunt, acetum addiderunt. I. 3. coni. Cresco . cap. Φ2. Denique quo Ioco regna bant, panem Catholicis coqui prohibebant. ι 2. conr. Perii. c. 8 s. . Vnicus illis finis, ad iterandum Baptismum Catholicos cogeret quem per eiuscemodi terrores, non semel extorserunt.
Circumcessiones Conuans Imperatorcompescit,
ET quamquam prope infinita sint eiusmodi facinora, Augustini
postea aruo patrata, sicuti & ante ν attamen Constans Imperator. scelere audaciaque Donatistarum , quam modo in Paullum Macariumque exercuerant, grauiter commotus: & Grati, Opinor, Casethaginensis Episcopi , aliorumque Africanorum , qui post annos aliquot ad Concilium Sardi cense pr osceti sunt, relatione, super eluiacemodi excessibus certior factus; Patris sui Legem, contra eos aliquando latam, sed post abolitam, recudi iussit et qua Episcopos omnes & Clericos Donatisticae factionis, exilio multat, Basilicas acter ne quidem concessis iis, quas separati & in Schismate suo constituti, crexerant. l. I. coni. Parm. c. II. Atque hinc illa verba Primiani, apud Carthaginis Magistratum, postea expressa, Quod parentes eorum , Maiores Catholicorum variis exiliis vexavis lent. t. post. Coll. c. I 6. Nam & hoc modo Donatus ipse, Carthagine pulsus est : quem ob id posteri,Ecclesiae Carthaginentis ornam ctum,& Martyrialis gloriae virum appellarunt: eod. l. ct c. Atque ita Africa, annis circiter quatuordecim, ab eorum atrocitate immunis fuit, donec assumto ad Imperium Iuliano Apostata, idem e claustris & caveis haereses laxauit, qui daemonia in orbem postliminio reduxerat. s. X IU
232쪽
SEd quoniam Legum meminimus, quibus hoc tempore compressi sunt; de personis saltem id dicamus tametsi non liquet quo iubente) fuisse Leontium & Vrsatium: quibus praeter Taurinum, Pa lum, , Macarium, querebantur Donatistae iniuriatos esse quam plu- plurimos: Optat. l. s. quos perinde more suo pessime oderint, neque criminari unquam destiterint. Etenim hinc Petilianus,Cerberus olim serensis, linguae calamique sui virus vehemeter postmodum in eos exserens, Dei omnes vindicta pariter periisse; Sc Vrsatium quidem barbarica pugna prostratum, saeuis alitum unguibus,canumq;morsibus discerptum prodidit.At vero quia nihilum ultra probauit, deque ceteris tacuit; nugas Augustinus haud immerito esse reipondit. ι a. som.PMd. ωρ.92.
s. I. Iulianus ad Imperium evehitur.
PRoscriptis interim fugatisque Donatistis, Gratus Episcopus Anno
Sardica redux cum suis, Synodum Carthagine egit, quae prima sq8. Carthaginensis appellatur: in qua propter recentem Donatistarum superstitionem, Canone secundo vetitum: Insania pruipitatos, virv-ram nomini appellare.
233쪽
'ri 6 . LIB. II. CAP. VI. Anno ' Et quamuis biennio post a Magnentio tyranno Constans Impera-3so. tor, prope Pyrenaeos in eastro cui Helenae nomen, annos natus triginta, oppressus sit ; nihilominus induciae tantisper, donec Constantio Augusto ex humanis sublato, anno Imperij vigesimo quarto , tertio Nonas Octobris , Tauro & I lorentio Cois patruelis eius Iulianus quem a sexennio circiter adoptarat, Caesaremque crearat Imperitim non sollim sine sanguine adeptus est, sed etiam ex voluntate Con-Anno stantii ante mortem, si qua fides Ammiano. Constantius alioquin 36 I. Iuliano grauiter succsnsuerat, quod post victoriam de Barbaris apud Argentoratum, capto eorum Rege, salutari Imperator ab exercitu tolera sic t. Votr nunc compos Iulianus, impietatem quam puer a Libanio S phista& Maximo Philosopho, paganis ambobus, Nicomediae hauserat, intusque in corde occultarat, aperire mox coepit ; proiectaque Christi religione , Idololatriam amplecti: clausa Dcorum templa reserarer Idolorum sacrificia instaurare: Christianos callide atque insidiose persequi , dum litteras docere ac discere vetuit: palam id se fatacturum minitans, ubi consecto bello Parthico rediisset.
Legatio Donatistarum ad Iulianum.
. T π Anc occasionem nacti Donatistae, Eprscopos & Clericos nodi I I paucos ad Iulianum mittunt, qui communi nomine Basilicas, relaxatoque exilio, pristinam libertatem restitui peterent. Inter hos
nominatim recensentur Rogati anus, Pontius, & Cassianus. Optat. l. 2. Augi. a. coni. Plu c. 83. 92.θ97. Et quidem Pontius tantus olim vir fuit, ut iactantibus Donatistis, miraculum secerit. Triar. I s. in Io.ct l.
Est autem memorabile, quod in libello suo supplice, homini Ap
statae adulatione sacrilega blandientes, Solam apud eum iustitiam, locum habere dixerunt: La. coni. Petil. cap. 92. nimirum apostasiam & idololatriam, iustitiam appellantes, & Christianam sanctitatem non esse iustitiam , quae apud illum nullum haberet locum. L .cant.Parm. c.I2. Dili.
234쪽
Eorum petitioni Iulianus libenter annuit. non quia vel Donatistis, Christi religionem prosissis, admodum faueret; sed quia hoc mo- , id O putarct Chri ilianum nomen posse perire de terris, si unitate Ec-yclesiae, de qua lapsus fuerat, inuideret: & sacrilegas dissensiones, libe-tras esse permitteret. O Mi La. AU. Epist. I 66. Eadem sunt quae recitat Ammianus Marcellinus, rerum Iuliani accuratus scriptor,his verbis: Ubi vero abolitis quae verebatur, adesse sibi liberum tempus iaciendi quae vellet, aduertit, pectoris patefecit arcana : & plane absolutis decretis aperiri templa, arisque hostias ad--- moueri, & reparari Deorum statuit cultum. Utque dispositorum ro-l horaret effectum, dissidentes Christianorum Antistites, cum plebel dicit S in palatium intromissos monebat,ut ciuilibus discordiis con- sopitis, quisque nullo vetante suae religioni seruiret intrepidus. Quod lagebat ideo obsti nate, ut distensiones augente licentia, non timereti unanimantem postea plebem. Ita Ammian. I. M.
Edictum ergo condit, quo aboIitis omnibus quae contra Donatistas lata erant, redditaque omni libertate in integrum eos restituit οῦ in quo & preces eorum, & supplicantium nomina inseruit. reci- . tatque illius aliquam partem Augustinus: Hoc quoque,inquit, supplicantibus Rogatiano, Pontio, Cassiano, & ceteris Episcopis, sed &Clericis, accedit ad cumulum , ut abolitis quae aduersias eos sinere-1cripto perperam gesta sunt, in antiquum statum cuncta reuocentur.
Ita eodem tempore soluuntur de exilio Donatistae, quo carceribus suis Diabolus relaxatur: eodem tempore Donatistis Basilicae re-ltituuntur, quo templa daemoniis r eodem tempore Schismati Donatistarum libertas permissa est, qua & Idololatriae Paganorum. Opt.L Aug. Epist. i 66. or lib. 1.coni. Peti cap. 8 s. Te 26. IV. Disi irco by Corale
235쪽
s. IV. Redeunt in Africam furibundi.
TAlibus litteris armati mox aduolant in Asricam: conductaque perditorum hominum, siue Circumcellionum, non exigua manu, Ecclesias passim inuadunt: Episcopos & Sacerdotes extu bant: resistentes crudeliter obtruncant, nec plebi etiam Catholicae parcentes. De quorum numero quidam Felix Diabensis, & Ianuarius Flumenpiscenus, tota celeritate ad castrum Lemellense , qui Numidiae locus est, properant: cuius Basilicam cἰim clausam aduersus vi lentiam suam reperissent; comitibus imperant culmina conscendere, tecta nudare, tegulas desuper iacere. Qui extemplo iussa complentes, non paucis Diaconis, qui altare defendebant, grauissime sauciatis, duos ex eis interimunt, Primum Ianuarij, ει Donatum Nini filios. t. obr. x. Austo. coni. Puιι cap. 83. Neque vero hoc te incendium intra Numidiam continuit,sed longc lateque diffusum, ipsam quoque Proconsularem prouinciam corripuit: cui s intert ceteras Carporum est ciuitas, in qua crudelissimas
Sed omnem superant immanitatem , quae per totam Mauritaniam perpetrarunt, in primis ciuitate Thi palensi : ad quam Urbanus Forb. mensis, Ae Felix Idicrensis, Donatiuarum in Numidia Episcopi, facularum in morem accurretes,clim illic Praesectos de Ossiciales furori suo accommodos, ac Iuliani fortasse impietati sinfragates inuenissent; Atheni optasside cum innis praesente Sc adiuuante, totam multitud nem Crinolicam non de Basilicis tantum, sed de sedibus etiam suis exturbarunt. In quo tumultu & caede, magna vis hominum oppressa de extincta est: viri permulti I furentibus discerpti: matronae violenter tractae: infantes necati: faetus in uteris matrum extincti. Et postquam in viva Dei templa furorem suum effudere ; ad Basi- Iieas di sacrosanista illic mysteria, in odium Catholicorum profana da, conuertuntur. Sacratillimam Eucharistiam canibus obiiciunt, sed non absque Dei praesente vindicta. Canes enim in rabiem conuersi, dominos suos tamquam ignotos, inimicos,& latrones, dentibus suis laniarunt.
236쪽
laniarunt. Sacri etiam chrismatis ampullam, per senestram eiecerunt: sed non defuit Angelica manus, quae vasculum inuisibili subuectione illaesum inter saxa deponeret. Optat. l. a. Inde reuersi tot patratis sceleribus & sacrilegiis, ne libido impudicitiaque deesset, sacrarum Virginum Monasteria aggressi sunt, & plurimas stupro faedarunt. Inter hos Felix supradictus puellam , cui nuper velum ipse imposuerat, quaeque ob id patrem eum appellarat, sacrilego incestu violare non est veritus. optat. L 1. Omitto, ne sim prolisior, exorcismos & ablutiones parietum Ecclesiarum Catholicarum: Altarium rasuras & confractiones: Calicum Christisanguinis portatorum,colliquationes & proianas venditiones: spoliationes EpilcopaIium & Sacerdotalium honorum : ablationes sacrorum Codicum , pallarum, & velorum: Caemiteriorum occupationes , ut non permitterent sepeliri cadauera Catholicorum; & infinita alia,quae recenset optatus. La. θ 6. candideque profitetur, Omnia quae an eis gesta sunt, ex toto narrari non posse. ι.ε. . . . F. V. .
Publica contra eos querimonia.
A Duersus intolerabiles hosce furores , cam publicus clamor
crebesceret; nec Donatistarum primores, Thebeme in Concilio congregati, Catholicorum querelas audire vellent, certe dis. simularent ; tandem aliquando ad publiea iudicia pertrahuntur: ubi neque puduit eos, Iuliani pro se constitutionem gestis allegare , suamque impietatem prodere. Quae res compulit eorum tem- pirum iudices, relationem ad Imperatorem mittere, qua certior de
Sed nullum erat benignum responsum ab impio illo exspectandum, imo venta nouum crudelius, de publica videlicet persecutione suscipienda di nisi eam prohidentia diuina, sublato tempestiue Chrissiani nominis hoste, praevertisset. Etenim expeditione contra Parthos suscepta, cum inermis, & tamquam victoriae securus, ex equo
237쪽
368.11o LIB. II. CAP. VII. depugnaret; telo, incertum unde misso, grauiter saucius, inter blas. phenias voces, sanguinem manu exceptum contra caelum iaciens, paullo post lacri legam animam reddidit, VI. Kal. Iulii, aetatis trige- limo primo, impcris primo, septimo mense diebusque aliquot. Huius Iuliani Ldicti pro Donatistis meminit postea Honorius Imperator , ut intra dicemus.
A. I. Parmeninniu Catholicos o pugnat. Tum istatus Mileuitanus confutat.
Donato Carthaginens mortuo, Parmenianus successit, tertius Donatistarum Carthagine Episcopus. Quod conditionem eius attinet, particulare aliquid prodere voluisse videtur Optatus, dum eum peregrinum fuisse ait: & ideo quaedam contra suos per ignorantiam scripsisse, aut falso audiuisse narrari. l. r .ct s. Existimo id dicere, quod nouus homo tuerit, nequς Schismatis mysteriis penitus imbutus, cuiusmodi solant peregrini appellari. Huc enim aduocare, quae de peregrina communione veteribus quibusdam Conciliis continentur,& variis commentationibus obnoxia sunt; superuacaneum puto. Certum est, Donati praedecesIoris sui vestigiis insistentem Ρarm nianum, nouis libellis haeresim suam armauer oc, ne ventose ac nude ut cotem loqueretur, quidquid sentire potuit, non solum dixit edetiam in scriptura digessit. Unicus illi scopus Ecclesiam Catholicam quam apud se solos remansisse Donatistis volebant, in omnibus aliis defecisse ) tractatibus suis pulsare. Θι-LI.
238쪽
pARMENIANVS ET TICHONIVS DONAT. . tar
Verum ne diutius minus astuti ac simplices , secatis Parmeniani ae Anno sociorum eius sermonibus seducerentur,optatus Mileuitanus in Nu- 3 o, midia Episcopus cuius meminit Augustinus, ι. I.cont. Parm.c.3. O I. a. A RA de Doct. Christ. cap. 39. obuiam iuit: testatus se illi rescribere & res- .... λω ,, m. pondere,vi sit inter absentes quaedam velutr collatio. Ac multos qui-6 Adem desiderasse, ut ad eruendam veritatem, partium conflictus habe retur ; sed Donatistas& accessum prohibuisse,& aditus interclusisse, καθ& consellum vitasse,& colloquium denegasse. Itaque non nisi per litteras cum iis agi potuisse. Optat. I. I. λ is Porro tempus quo Optatus scripsit, est Damasi Ponti fifatus i ni
lium circiter: cuius ipse meminit in Catalogo Romanorues ponti-ὼν -
ficum, quem edit idcirco, ut ollendat Donatillarum Ecclesiam, Catholicam non esse e quia nimirum haud communicet cum Romana. .eo l. Nam quod in eo Catalogo, Stricius post Damasum ponitur, ex--s . Ita
istimat Barontas post Balduinum , a librario qui Optatum posteain . descripsit,adiectum: quia sedes Sirici j,non incidit in Valentiniani de . o o et Valentis Imperium, quo scripsisse Optatum testatur Hieronymuel. δε
Scripsit autem primum Libros sex, ut patet ex singulorum argumento, quod libro primo proponit : sed post addidit septimum. Vt nihil sit mirum, si Hieronymus supra septimum non edisserat Sane quemadmodum optatus, vita & morte sancte obitis , id meruit, ut fastis Ecclesiasticis adscriberetur die Iv. Iunil ; ita hoc opus ipsus non apud Catholicos solum , sed etiam Donatistas, habitum est in fide 3e
aestimio : ut qui postea probare ex eo conati sint, Caecilianum a Constantino fuisse damnatum, cuius rei tamen nulli bi meminisse Optatum patet ex Augustino Coll. Dcap. 2O. Atque haec caussa fuit, cur optatum, simul atque oditus extitit, Donatistae, ut erant impudentes, corruperint ac prope discerpserint: collocantes quod prius erat,posterius , & contra : donec tandem plurium opera, ac praesertim Franc.Balduini restitutus, emendatior correctiorque legeretur. q. II. Diuili sed by COOste
239쪽
CEterum a Donati fastu & vanitate non omnino se fuisse alie num & degenerem filium, ut Parmenianus ostenderet; protest tus est aliquando cum fiducia, Maledictionibus suis ad mortem se homines compulisse: O at.I. 3. 3c, ut eiusdem praecessoris sui errores sequeretur; Cnristi Carnem male tractauit: dicens i tam peccatricem;& Iordanis demersam diluuio, ab uniuersis sordibus esse inundatam,&c. italoi .: III. . .
Tichonim Donatina Alοκατακρύγ,sue, seipsum condemnans.
Ρα Optatum Tichonius Donatista, homo & acri ingenio praeditus, & viari eloquetia,totius Schisinatis fundamenta vehementer concussit.Etenim omnium Sanctarum paginarum vocibus cui loquitur Augustinus circumlusus, euigilauerat: videbatque Eccletiam Dei iam toto orbe dissiliam, sicut de illa tanto ante per corda & ora Sanctorum praeuisum atque praedictum erat. Hoc percepto,suscepit aduersus suos demonstrare, nullius hominis quamuis sceleratum di immane peccatum, praescribere promissis Dei: nec id agere quorumlibet intra Ecclesiam constitutorum quamlibet impietatem, ut fides Dei de Ecclesia futura , & digundenda usque ad
terminos orbis terrae squae in promissis Patrum retenta, & tunc exhibita erat j cvacuaretur. Quod dum vehementer copioseque dissereret, & ora contradicentium, multis ac manifestis sanctarum Scripturarum testimoniis oppi- Iaret; obseruauit repente Parmenianus,quod Tichonium preterierat, conse-Diuili do by Corale
240쪽
PARMENIANVS ET TICHONIVS DONAT. ras
consequens hinc esse, eos in Africa Christianos, quibus se Donatistae separauerant,pertinere ad Ecclesiam toto orbe diffusam, cui communione i ungebantur: se vero solos extra eandem errare, a qua spon
te exiissent. Aug.l I .coni. Parm. cap. I.
Neque vero solius Scripturae sententiis hoc suum dogma Tichonius afferebat: sed ,cum esset, teste Gennadio, in Ecclesiasticis negotiis studiose exercitatus; etiam ex ipsus Donatismi rudimentis, &habitis sub initium Synodis. Deuterium enim Macrinensem Episcopum, Traditorum plebem Ecclesiae miscuisset ipsumque Donatum post hoc factum, iugiter Deuterio communicasse. Difl. 48. Quod tamen factum pugnabat ex diametro cum dogmate Donatistarum, qui rebaptizari volebant eos qui a Catholicis ad se transibant, priusquam ubi miscerentur. Quapropter Tichonius pluribus inter Donatistas schismatibus, quae paullo post suscitata sunt, videtur aut occasionem dedisse, aut claustra laxasie: quando nimirum praefidentiam ipsus imitati alij, licet essent ratione inferiores, audacia nihilominus pares esse voluerunt. Et quamuis Tichonius, ut diximus, contra Donatistas ipse Donatiis sta inuectissime scripserit; illic tamen inuentus est absurdissimi cordis, ubi cos non omni ex parte relinquere voluit. lib. I. de Doct. Christ.
Fecit & Tichonius librum, quem Regularum vocavit, quia in e quasdam septem regulas executus est,quibus quasi clauibus diuinarum Scripturarum aperirentur occulta. Recenset illas atque examinat Augustinus loco citato, eiusque libri principium ponit, quod sic habet:
Necessarium duxi ante omnia qua mihι videntuν, libellum regularum scribere, o Iecretora Legu veluti claues o lumina fabricare, &c. qui totus etiamnum exstare dicitur, tom. II. Bibliothecae Patrum i eiusdemque memineruntxassiodorus prassat. in Psalmos, & Isidorus de summo b no. Et quamquam fateatur eas regulas, sicuti a Tichonio traduntur, non parum adiuuare ad penetranda, quae tecta sunt diuinorum et quiorum; ut propterea id opus elaboratum atque Φtile appellet: iudicat tamen non omnia quae ita scripta sunt, ut non facilὸ intelligantur; posse his regulis inueniri, sed aliis modis pluribus et quos numero re- regularum suarum septenario adeo non est complexus Tichonius, ut ipsemet multa exponat obscura, in quibus suarum regularum adhibet nullam,sicuti ibidem Augustinus ostenditu. 3.de