장음표시 사용
241쪽
ax LIB. M. CAP. VII. Quapropter dum Tichonius dixit de Remis suis: Sunt quadam
Retula insua, qua νniuersa Legis recessis obtinent, O νnitatis thesauros aliquibuι invisibilasfaciunt. Quarum si ratiio Regularum, sine inuidia , ut commu-nuamin aciuta fuerit, clausa quassi patefient, o obscura vilacidabuntur ,&C.
Si dixisset, inquit Augustinus: Sunt quaedam regulae mysticae, quae nonnullos legis recesius obtinent; aut certe, quae legis magnos recensus obtinent, non autem quod ait, νηiuersa legis recesin; neque dixisset,
clausa quas patefient, sed, clausa multa patefient;verum dixisset, neque in spem taliam Lectorem misisset, &c. Quod ideo dicendum, inquit, putaui, ut liber ipse & legatur a studiosis, quia plurimum adiuuat aci
Scripturas intelligendas;& non de illo eretur tantdm,quantum non habet et caute sane legendus est, non soldm propter quaedam, in quibus ut homo errauit; sed maxime propter illa, quae sicut Donatista
haereticus loquitur. eod. Ict cap.
Ceterum Tichonius, dum in explicanda sua regula Tertia laborabat , in eam opinionem incidit, quam postea Semipelagiani partem suarum haereseon fecerunt. Disputans enim de Fide & Operibus, Opera nobis dixit a Deo dari merito fidei: ipsam vero Fidem sic esse
a nobis, ut nobis non sit a Deo. Nee attendit Apostolum dicentem: Pax fratribus, & charitas cum fide, a Deo Patre & Domino nostro Iesu Christo. Sed non erat expertus hanc haeresin, quae nostro tem pore , inquit Augustinus, exorta ; multum nos, ut gratiam Dei quae per Dominum nostrum Iesum Christum est, aduersus eam defenderemus, exercuit: & secundum id quod ait Apostolus: Oportet O hareses esse. νι probati, manifesι stans in rabis ; multo vigilantiores diligenti resque reddidit, ut aduerteremus in Scripturis sanctis, quod istum ichonium minus attentum, minusq; sine hoste sollicitu fugit, etiam ipsam scilicet Fidem, donum illius esse, qui eius mensuram unicuique partitur, &c. l. 3. de doct. Christ. cap. n. Ex quo patet, quam longe fuerit progressus in libris de Doctrina Christiana, tum, eum ad omnium Retractationem peruenisset: quandoquidem eos cum reperisset imperfectos, tunc se perfecisse dicat. ι. a. Retract. cap. . quod hic in tra litu annotare volui: & ipsemet aperit ibidem. Alia plura Tichonii enumerat Gennadius in Catalogo cap. I8. meminitque eiusdem Primasius,prologo in Apocalypsin:quam dum Tichonius exponere conatur, quaedam respuenda subiunxit, quaedam vero venenosi dogmatis sui faeculenta permiscuit,inquit Cassiodorus
242쪽
ι diu. IH cap. 9. Sed neque Augustinus omisit meminisse operis Tich nil in Apocalypsin, L3.de doct. Christ. eap. o. quod tametsi Nicolaus Z gerus esse putet, quod continetur Appendice Tomi IX. sub titulo Expositionis in Apocalypsin ; eatenus tamen haud videtur, quatenus non reperiuntur ibi, quae ex Tichonij libro resert Augustinus ι.ιιι .de doct. Christ.
Tiolonium litteris Parmenianus monet.
Viso Tichonii errore, Parmenianus sectae suae satagens, malennque cum ceteris Donatistis sumere obstinatissimum animum aduertus apertissimam Tichonii veritatem, quam ea concessa superari ab Africanis Ecclesiis , quae illius unitatis,quam Tichonius asserebat, communione gauderent, unde se ipse separasset: primo eum per epi- stolam velut corrigendum putauit. Reprehendit autem, quod E -clesiam praedicaret toto orbe diffusam, admonetque ne id facere au- deat. Deinde hortatur in fine epistolae,ut in parte Donati permaneat, di persecutiones perserat,escens non fle debere voluntare coniungι eu, quil persicatione cogente . non iuncti fiunt; adhibens etiam testimonium Scripturae dicentis et Ua his quι perdiderant fluinnent m ..dιaerterunt in νι nauau: more suo cuncta de diuinis libris aduersus seipsos proponentes. Postea vero ex Concilio eorum Tichonium perhibet damnatum L
g. V. Litteras Parmeniani Augustinur refellit.
HAne Parmeniani Epistolam, quoniam in manus ipsius inciderat, Aufiustinus postea petentibus, imo Habentibus fiatribus, confutandam lumpsit: ea potissimum de caussa, quod quaedam maxi-
243쪽
me de seripturis testimonia, non sicut aceipienda sunt, Parmenianus accepisset. Praestitit autem Tribus libris: in quibus quaestio magna
erratur & soluitur, Vtrum in unitate& eorumdem communionet Sacramentorum, mali contaminent bonos η &, quemadmodum noti contaminent, disputatur et propter Ecclesiam toto orbe dissutam, cui ealumniando schisina Donataliae fecerant. ι. I. coni. Parma . . OLI.
Cum vero Optatus, quod contra Parmenianum refellendum sumserat , Tractatus illius vocet, ut supri vidimus: hoc autem Augustinus Epiltolam; patet utique unius & alterius diuersum argumc tum fuisse.
CAPUT VIII. . DONAT ISTAE INTER SE
Donatistarum inter se sichimata Donatismum labefactant.
SIcut Donatus Christum diuidere conatus est; sic Donatum 1 suis quotidiana concisione diuidi, praeclare ab Augustino dicitur. l. daaνη. Cisi cap. 29. Etenim hoc tempore circiter, adeo inter se committi coeperunt; ut nouo schismate situm schisma distraherent,alteraque Pars alteram veluti discerperet. Ita nimirum in Donato complebatur, quod est apud Euangelistam, In qua mensura mensi fueritis, in ea remetietur vobis Qui gladio percusserit, gladio morietur. ι.de
agon Chrιss. cap. 9. Separauerat se 1 totius. Orbis communione, eodemque coetum '
suum Schismaticus induxerat; cum ecce de ipsius praecisione, ut Augustinus
244쪽
gustinus ait, alij praeeisi: Diss.6 frus ium defrusto : l. r.eau . Parm. cap. q. pars de tarier Epist. 8. schisma de schismate minutatim secti conscissique, cum cohastere non possent, disperire coeperunt, qui tumorem animostatis suae, Catholicae pacis sanctissimo vinculo praei
Vt autem plurimas omnino partes Donatistarum fuisse, sed non vulgo notas, lignificat Diss.48. ita frequentius meminit ROGAΥrs TARvΜ & MAxIΜIA NIsTARvΜ. Rarius enim VREA NI-s Tas nominat, qui erant in quadam Numidiae particula : lιb. . coni. Cresc.cap. 6 o. & 1 Claudio quodam CLAVDIANISTA s, quorum meminit Conc.a in psalm. 36.ct l. .co t. Cres. p. s. licet inter se omnes pugnacissimi, tamquam Cadmei fratres, mutuis se vulneribus conficerent. Quilibet autem sicut Ecclesiam Baptismum sibi vindieabat; ita alteri ibat ereptum: contendebat lue,quanto pauciores erant, tanto sinceriores se Donatistas esse. LI. de ban. cap.6. Fatendum interim est, praeter eas quas nunc diximus Partes, grandiorem unam, veluti ceterarum sontem remansisse: quae tametsi mulis titudinis suae nullum aut exiguum sensit detrimentum ; bar. 69. attamen PRIMIANI ITA Rubi nomine postea innotuit. Cum igitur& Satanas in seipsum esset diuisus, regni sui mox ruituri indicium dedit.
s. II. Sinissma primum Rogati.
PRimi Rogat istae, cum omnes adhue uno simul Donatistarum
consortio tenerentur, ι.I.com. Parm.cap. Io. secessionem fecerunt.
Auctor eorum Rogatus Maurus r atque ob id per Mauritaniam Cae--sariensem sparsit numero tam exigui, ut breuissimum frustum, de frusto maiori praecisum nuncupet Augustinus: Di t. q8. Caussa s cessionis incertar quamque nullo loco, quod sciam, Augustinus prodidit. Episcopus aut Presbyter Cariennensis fuisse videturr qua doquidem ibidem Vincentius sederit, Rogati in eode schismate successor: cui tum decem circiter qui remanserant,adhaerebant. ω. ist.
245쪽
228 LIB. II. CAP. VIII. Rogatistae autem quamquam Donatistis ceteris mitiores viderentur, quia cum Circumcellionum i mmanissimis gregibus non saeui bant, imo ne velle quidem saeuire se dicebant; attamen Augustinus
arbitrabatur non potuisse. Saevire, inquit, vos nolle dicitis, ego non posse arbitror i ita enim numero estis exigui, ut mouere vos contra aduersarias vobis multitudines non audeatis, etsi cupiatis. Dist. 8. Nam quod Rogati, horum coryphaei, indolem ingeniumque attinebat; pervicacia non cessisse ceteris,inde tolligit: quod contra Euangelicam sententiam : Si quu tibι voluerit tunicam tollere. O indicio tuum contendere, dimιιte issi O pallium de nescio quibus rebus suorum, acerrima perseuerantia, etiam sorensi disputatione, conflixerit. ibid. Deinde, od haereticis omnibus in more positum est,reliquis vi deri meliores voluerunt: adeo ut dicerent, In se solis reperturum Fi-- lium hominis fidem, cum venerit: neque enim in terra se, sed in caelis etse deputandos : ead. Dist. vi idcirco non frustra fortasse 1 posteris Cauicolae appellati sint.. Nam si Donatistarum aliorum grex non audiebatur, quia nullum pro Ecclesia apud se Scripturae sacrae locum citabant; quanto minus audiendi erant Rogat istae, qui ne illud quidem pro se interpretari po- erant , quod scriptum est: Ubi passu, ubi cabG in meridie Si enim per meridiem, intelligatur in parte Donati Africa, quae sub caelo serue tiori plaga est; non eam occupabant Rogat istae. Ipsa vero Mauritania Caesariensis quae erat adeo Occidentali, quam Meridianae parti vicinior , ut ne quidem Africa appellari vellet nullatenus poterat de meridie gloriari. Quod si autem sola sua auctoritate, & absque ullo sacrae Scripturae luculento testimonio, separare se, tamquam ais meliores, toto E clesiae corpore volebant; unde obsecro sciebant, nullos ante se alios
exstare , in tanta mundi Christiani vastitate, qui se iusta de causiac quamquam id fieri non possit prius a toto Ecclesiae corpore separassenti &α Epist. 48. '
246쪽
DONATIS TE INTER SE DIVISI. ri's. III.
Rogat istas reliqui Donatista persequuntur.
REliquum igitur Donatistarum corpus, cum Robati factionem ae gerrime serrct,in ossicio eos c5tinere,faeculari auctoritate decreuerunt. Per id tempus Valentiniano & Valente imperantibus, Firmus Maurus, Nubelis Mauritaniae Resis filius, fratre Zamma latenter interemto, cum ob id Comitem Africae, Romanum nomine, cui Lamma fueret acceptus, inscitum haberet;metuens ne tamquam pernici sus & contumax damnatus occideretur, ubi aduertit aesensionis sibi aditum a Romano praecludi ; ab Imperii ditione desciuit, & Mauritaniae regnum tyrannus occupauit. Historiam describit Ammiunia Marcellinis l. 29. Orofl. .c 33. O Pauli. Diac. l. Ir. Hac occasone us Donatistae, per barbarum Regem , Rogatum Ieiusq; asseclas in Mauritania Caesariensi saeuissime& acerbissime persecuti sunt: la .com. Parm. say. lo. O M. adeo ut vocarentur 1 Roga tistis Firmiani, sicuti Catholicos appellare Macarianos ipsi consueuerant: Epist. I6q. nihil non agentes, ut eos ad gremium suum redire compellerent, aut saeuitiam vindicta saturarent. Duraui rea persecutio tantisper,donec Theodosius senior,contra Firmum a Vasentiniano in Africam cum exercitu missus,perduellem Imperii pluribus praeliis stactum, ad vitam laqueo finiendam compulit: Rogato, qui Firmo superstes, in schismate permanente. Per id tempus qui Rogat istarum Caesariensis Episcopus erat, cum Firmo tyranno suorum incolumitatem pactus,portas ei aperuit: atque in vallationem non Catholicos tantum , sed uniuersam ciuitatem dedit. Elust. 16q. Quanto autem tum inccndio Caesarea foedata sit, i quitur Ammianus, lib. citato, ct Oros L .cap. I. Quapropter hoc Donatistarum factum, non desierunt eis Catholici obiicere, quoties ipsi criminari Catholicos solebant,& accusaret ersecutionis, cum ad coercendas eorum insolentias, & Circumcesionum saeuitiam, imperatorum auctoritatem implorabant. Certe enim neque ipsi, quod nihilominus iactabant, sola portare Euangelia
247쪽
consueuerant: Com. I. in psalm. 36. Ni si sorte ex istimarent partem Luia angelii esse, aut Idololatriam Iuliani, aut Firmi tyrannidem, aut eius qui deinde post secutus est, Gildonis: per quem persequi Rogatum,
centis Rogati in schisemate fluccessor.
Rogato mortuo, Vincentius in schismate successit. Is olim ad
Ieicentem Augustinum Carthagine nouerat, dum adhuc Rogatus inter mortales agereti Cumque u ideret, eo esse deuentu In temporis lapsu, ut passim Imperatoriis legibus Donatistae punirentur,ac debitis legitimisque poenis ad Vnitatem Catholicam adducerentur;em postuladum sibi duxit super hac re cum Augustino,per litteras: quem antea nouerat quietis auidum & appetentem, suppliciorum ac poenarum inimicum. Verumtamen Vincentio eleganter respondens Augustinus, docet aliquando eius se animi sententiaeque fuisse, ut arbitraretur cum hael reticis nulla vi, sed solo Dei verbo agendum: verum aliorum opinionibus, A exemplis seperatum, mutasse sententiam: iamque arbitrari,
Leges Principum recte implorari aduersus hostes fidei ; modo id fiat, non vindicandi, sed corrigendi studio. Alia sunt, quae contra Vincentium egregie pertractat. Idque inprimis vanissimum esse ostendit, quod Ecclesiam suam Vincentius
Catholicam diceret: Catholicae nomen non ex totius orbis commu- nione, sed ex obseruatione praeceptorum omnium diuinorum , atque iomnium Sacramentorum, truci pretatus. ali nimirum,s forte hinc sit appellata Catholica, quod totum veraciter teneat, cuius nonnullae particulae, etiam in diuersis inueniuntur haeresibus J Catholici huius nominis testimonio nitantur, ad demonstrandam Ecclesiam in omnibus gentibus; & non promissis Dei tam multis, tamque mam testis oraculis ipsius veritatis. 8.Lt quamquam haec Augustini responsio, abunde sussiciat ad euertendam confutandamque Vinccntii rationem, qua suo, tametsi exiguo Diqitigod by Corale
248쪽
DONAT ISTA INTER SE DIVIS . a 33guo coetui,Ecclesiae Catholicae nomen vindicabat,uti patet ex lib. de Unit. Ecclesiae, in quo responsionem suam contra Petilianum latius exsequitur: attamen Vincentius Lirinensis eo libro quem conscripsit aduersus profanas haereseon nouitates , praeter uniuersitatem praece piorum D minorum, & Sacramentorum omnium, longe aliud requiri, ut Ecclesia Catholica sit, ostendit: put1 , ut teneamus quod ubique, quod semper,quod ab omnibus creditum est. Hoc est enim, inquit, vere proprieque Catholicum, quod ipsa vis nominis ratioque declarat , quae omnia vere uniuersaliter comprehendit: atque ita domum fit;si sequamur uniuersitatem,antiquitatem, consensionem. Sequemur autem uniuersitatem, hoc modo : si hanc unam fidem veram esse fateamur, quam tota per orbem terraru confitetur Ecclesia. Antiquitatem vero ita, si ab his sensibus nullatenus recedamus,quos sanctos maiores ac Patres nostros celebrasse, manifestum est. Consensionem quoque itidem, si in ipsa vetustate, omnium , vel certe pene omnium Sacerdotum pariter & Magistrorum definitiones sententiasque sectemur. ii a Vinc. Limens. Fuisse vero haec apud nullos Donatistas, nimis quam mani selium est.
Vincentim Victor, itidem Rogatista:
EX eadem Rogat istarum secta stat Vincentius Victor: tanto Viniscentium iam dictum Rosati succetarem, assectu prosecutus; ut eius nomen suum voluerit esse cognomen. Hic licet ad unitatem Catholicam, relicto schismate aliquando rediisset; non tamen adeo deposuerat Vmcentis pristinam venerationem , quin eum sibi, nescio qua visione apparuisse iactaret, atque ita adiuvisse duos illos libros, quos contra Augustiuum edidit, De Anima & eius origine, conficere; ut, quantum ad ea quae scribenda forent, res ipsas rationesque ipse dictaret. Quibus perinde viribus imaginationis Vincentii Victoris inductus Augustinus; dubitat,ver6ne an ficte ad Catholicos sit comversus. Videri potest ι. yti dama ct eius Orig. c. 2. ω l. . c. a. ct 3.
249쪽
Imrerataria leges contra Donatistas.
VTi autem haec postea euenerunt; ita sub id tempus, quo debetia
latus est Firmus, Valentinianus Imperator Legem eam tulisse videtur, quae sic habet: Antistitem qui sanctitatem Baptismi, illicit usurpatione geminauerit, sacerdotio indignum censimus. Dat. Treuer. Kal. Martii, Valentiniano & Valente 1 v. Augg. Cossi ι. a. nefandi. bst. iter. Cod. Theod. Qu E lex cum data sit ad lulianum Africae Proconsulem, non alios equidem, qu m Donatistas incessit. Idem quadriennio post Gratianus fecit, sanctione ad Flauianum Africae Vicarium, quae cinat L a. ne sandi. bur. iter. Cod. rarad. COTGratiano Augusto I v. & Merobaude. x v I. Kalend. Nouemb. locaque Catholicorum, tempore Firmianae tyrannidis a Donatistis occupata, restitui mandauit. Gratianum imitatus Theodosius Imperator, non tantum in exstirpandis Paganis, sed & haereticis, quem habebat aelum Catholicae religionis, ostendit. Cuius exstat inter alia Rescriptum illud celebre, Dat. xvra. Kalend. Iuli j, Constantinopoli Arcadio Aug. H. & Ruia fino Cossi cuius toties meminit Augustinus, & praesertim Epist. so. dum ait: Quod eo modo fieri aliquatenus posse arbitramur,si Legem piissimae memoriae Theodosii, quam generaliter in omnes haereticos promulgauit, ut qui Quis eorum Episcopus vel Clericus ubilibet enseti nuentus, decem lioris auri multaretur; expressius in Donatistas ita confirmarent, &c. nec non Epist. 68. σ t. s. cοηι. Cris. c. 47. Exstatque l. 2 i. de haret. Cod. Theor.
250쪽
Noui Donatimnum inter se Schismatis origo.
Ρ Armeniano, de quo supra, successit Primianus, quartus Donatistarum Carthagine Episcopus: sub quo schisma pullulauit multo maximum, quod ab cius Diacono Maximiano, Maximianistarum nomen habuit. Coepit Presbytero adhuc Augustino, pauculis annis priusquam ad Epilcopatum assumeretur, vivente iam tum Imperatore Theodosio; plurimosque secum Donatisticae factionis Episcopos
Primam autem illam Donati factionem uti sub initium Lucilla conflauit, de qua Hieronymus, dum & aliardm haeresum seminas
obstetrices enumerat:Donatus per Africam,inquit, ut infelices quos que fetentibus pollueret aquis calludens ad Baptismum, quem ito rabat Lucillae opibus adiutus est; ad Ct ipb. ita & eam de qua hic agimus, a semina nescio qua conflatam esse, testatur Augustinus, Epist. 162. Iam vero Maximianus, perhibebatur Donati suisse propinquus read. Dist. vi mirari possimus, partem eius non esse veritum distris re . Possimus etiam non mirari; si quod sanguine maiores fecerunt, imitati posteri sequantur. Propterea quippe, veriores se Donatistas dicebant Μaximinianistae, quia maiorum suorum vestigia reapse se cuti sunt. Conc. 2. in Psalm. 36. Neque enim stare diu certo loco sententiaque haeresis potest. Quantis per idem tempus Ariani, post D natistas exorti, seculsionibus partium & opinionibus scissi fuerint, nemo ignorat. Adeo certum est quod ante diximus, Catholicae E